Ο χρήστης charmak66 έγραψε:
Mόλις συνειδητοποίησα πόσο τραγικό είναι να λέμε ότι σκέφτονται ελεύθερα κάποιοι που πιστεύουν ότι στην κορυφή του Ολύμπου υπάρχουν 12 θεοί.

καληνύχτα σας

Γιατί, δεν υπάρχουν;

Πάει... καταρίφθηκε ακόμα ένα πιστεύω μου μετά τη διαπίστωση ότι δεν υπάρχει Αγιος Βασίλης

Ο χρήστης G60 έγραψε:

Δεν υπάρχει ελευθερια σκεψεως σε κανεναν πιστο οποιουδηποτε δογματος.Ολοι ειναι ποίμνια,με διαφορετικούς ποιμενες.

Ξέρεις τι έλεγαν οι αρχαίοι μας πρόγονοι?
Αν οι θεοί δεν είναι αγαθοί ,δεν είναι θεοι.
Οι ίδιοι τους ανέβαζαν οι ίδιοι τους κατέβαζαν.

Πάνε πέστο αυτό με το μικρόφωνο στη λειτουργεία της Κυριακής κι άμα ξαναγράψεις εδώ με το όνομα χάντερ να με στείλεις τον παπά στο σπίτι για εξομολόγηση

Εχεις την εντυπωση οτι στην αρχαια Αθηνα μπορούσανε αυτο να το πούνε δημόσια;Αν το πιστευεις αυτο,τοτε απλά γελιέσαι.

Πριν την άνοδο του ρεύματος των σοφιστών, ήταν αδιανόητο να αμφισβητήσει κάποιος τα θεία...

Κανεις δεν αμφισβητούσε δημοσια τα θεια.Μονο πίσω απο κλειστες πόρτες μπορούσε να γινει κατι τετοιο,σε σχολές,στοές και κηπους.
Ποτε η κοινωνια δεν μπορεσε να αμφισβητησει περισσοτερο την υπαρξη 'θεων' απο όσο σημερα,και αυτο το χρεωνω στην αλματωδη πρόοδο των επιστημων,οι οποίες μπόρεσαν να βρούν πρόσφορο έδαφος για αναπτυξη λόγω της αδυναμιας των χριστιανικών δογματων μεσα στα οποία αναπτυχθηκαν.
Εδω ερχεται η προσφορα του αρχαιου ελληνικου πνευματος στον συγχρονο πολιτισμο.Μεταλαμπάδευσε στη δυση την αναγκη για πολυφωνια σκεψεως,η οποία εκανε τα θρησκευτικα δογματα να γονατισουν,μη δεχομενοι (οι Ευρωπαίοι πλέον) την αιωνια σταθεροτητα των ιδεων και του δογματισμου,αλλα αναζητωντας διαρκως περισσοτερο ικανοποιητικες απαντησεις για τον κοσμο που μας περιβαλλει.

Ο χρήστης aserf έγραψε:

Mόλις συνειδητοποίησα πόσο τραγικό είναι να λέμε ότι σκέφτονται ελεύθερα κάποιοι που πιστεύουν ότι στην κορυφή του Ολύμπου υπάρχουν 12 θεοί.

καληνύχτα σας

Γιατί, δεν υπάρχουν;

Πάει... καταρίφθηκε ακόμα ένα πιστεύω μου μετά τη διαπίστωση ότι δεν υπάρχει Αγιος Βασίλης

μιλωντας εμπειρικα:

εχω παει στον ολυμπο και δεν βρηκα κανεναν

ο αγιος βασιλης υπηρχε. το ξερω, γιατι μου εφερνε δωρα. μετα μεγαλωσα, και εβαλε τους γονεις μου ως αντιπροσωπους του

Ο χρήστης skullone έγραψε:

G60
δεν έχω όρεξη να μιλήσω με κανέναν ρασοφόρο, με σένα μιλάω.
Η εκκλησία φοβάται τις χιλιάδες των 12θειστών; Μη τυχόν κατέβουν στο Σύνταγμα και κάνουν απεργία; Μήπως κάνουν τελετές στον Παρθενώνα και χαλάνε τις καρτ-ποστάλ;
Για ποιον λόγο;

Ναι, η ελληνική εκκλησία είναι αρνητική γενικά όσον αφορά άλλες θρησκείες/δόγματα κλπ. Αλλά αυτός ο φόβος και ο τρόμος που αναφέρετε από που προκύπτει;

Από το ότι τώρα πια το 'αντιαιρετικό' της τμήμα ασχολείται μόνο με το δωδεκάθεο/νεοπαγανισμό/αρχαιολατρεία κλπ. Έχουν βάλει δε κάτι απίθανους τύπους να γράφουν άπειρες σελίδες για να παίξουν το ρόλο των σύγχρονων απολογητών. Τώρα, γιατί θεωρούν ότι η μοναδική απειλή προς αυτούς είναι το δωδεκάθεο... Κάτι ξέρουν για να τους έχει πιάσει τέτοια πρεμούρα.

Μα τώρα σοβαρά μιλάτε; Οι οπαδοί του 12θεϊσμού δεν γεμίζουν ούτε μπυραρία σήμερα. Αφήστε που είναι τελείως 'ακίνδυνοι'.
Κίνδυνο (όχι βέβαια για την επικρατούσα θρησκεία, αλλά γενικότερα για την κοινωνία) αποτελούν οι φονταμενταλιστές Μουσουλμάνοι (και Χριστιανοί) και κάτι μυστήριοι σαϊεντολόγοι ή άλλοι σαν αυτούς.

Ο Αιγιαλείας μπλογκάρει!

http://mkka.blogspot.com/

Στηρίζει ΣΥΡΙΖΑ κι αυτός;

για να μαθαίνουμε εμείς οι νέοι, μπορεί κάποιος να μου πει γιατί η Εκκλησία της Κρήτης και των Δωδεκανήσων (νομίζω) δεν ανήκουν στην Εκκλησία της Ελλάδος??
Τι έγινε? Πότε? Κάτω από ποίες συνθήκες?
Ποιοί έχουν δίκιο?

Αν του αρέσουν τα πιπίνια...

Ο χρήστης cpp έγραψε:
για να μαθαίνουμε εμείς οι νέοι, μπορεί κάποιος να μου πει γιατί η Εκκλησία της Κρήτης και των Δωδεκανήσων (νομίζω) δεν ανήκουν στην Εκκλησία της Ελλάδος??
Τι έγινε? Πότε? Κάτω από ποίες συνθήκες?
Ποιοί έχουν δίκιο?

Διότι όταν έγινε το αυτοκεφαλο, αυτές οι 2 περιοχές δεν ανήκαν στο Ελληνικό Κράτος. Αλλά έχω την εντύπωση οτι δεν είναι μόνο αυτες οι 2

Ο χρήστης StavrosG έγραψε:

για να μαθαίνουμε εμείς οι νέοι, μπορεί κάποιος να μου πει γιατί η Εκκλησία της Κρήτης και των Δωδεκανήσων (νομίζω) δεν ανήκουν στην Εκκλησία της Ελλάδος??
Τι έγινε? Πότε? Κάτω από ποίες συνθήκες?
Ποιοί έχουν δίκιο?

Διότι όταν έγινε το αυτοκεφαλο, αυτές οι 2 περιοχές δεν ανήκαν στο Ελληνικό Κράτος. Αλλά έχω την εντύπωση οτι δεν είναι μόνο αυτες οι 2

Και τα Επτάνησα λογικά δεν άνηκαν στην Ελλαδα τότε................ αλλά ανήκουν στην Εκκλησία της Ελλάδος, άρα κάτι παίχτηκε

Ο χρήστης cpp έγραψε:
για να μαθαίνουμε εμείς οι νέοι, μπορεί κάποιος να μου πει γιατί η Εκκλησία της Κρήτης και των Δωδεκανήσων (νομίζω) δεν ανήκουν στην Εκκλησία της Ελλάδος??
Τι έγινε? Πότε? Κάτω από ποίες συνθήκες?
Ποιοί έχουν δίκιο?

Περί Εκκλησίας της Κρήτης

Η Εκκλησίας της Κρήτης - αποστολική - ακολούθησε την τύχη του Ανατολικού Ιλλυρικού (Βαλκανική Χερσόνησος) υπαγόμενη αρχικά στην Εκκλησία της Ρώμης και αργότερα μετά το 732 στο Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως.

Μετά έχουμε αραβική κατάκτηση (826-961) και πλήρη αποδιοργάνωση της Εκκλησίας της Κρήτης δια της αποκοπής της από την Εκκλησία της Κωνσατντινουπόλεως. Ο Νικηφόρος Φωκάς επαναφέρει την Κρήτη στη Βυζαντινή αυτοκρατορία μέχρι το 1204.
Κατόπιν ενετοκρατία (1204-1669) όπου επεβλήθησαν σημαντικοί περιορισμοί στην Ορθόδοξη Εκκλησία υπέρ της Λατινικής.
Επί τουρκοκρατίας οι πιέσεις ελαττώθηκαν με αντάλλαγμα επίσημες και ανεπίσημες 'εισφορές'.

Μετά τις αλλεπάλληλες εξεγέρσεις στην Κρήτη που οδήγησαν στην ίδρυση της Κρητικής Πολιτείας καταρτίστηκε στις 14 Οκτωβρίου 1900 σύμβαση μεταξύ αυτής και του Οικουμενικού Πατριαρχείου για τη ρύθμιση της κανονικής εξαρτήσεως και της οργανώσεως της Εκκλησίας της Κρήτης. Σήμερα είναι ημιαυατόνομη με κανονική εξάρτηση από το Οικουμενικό Πατριαρχείο και διέπεται από το Ν. 4149/1961.

Περί Εκκλησίας Δωδεκανήσου

Αποτελείται από 5 εκκλησιατσικές επαρχίες με ιδιαίτερο εκκλησιαστικό καθεστώς, χωρίς να συγκροτούν χωριστή οργανωτική ενότητα, και υπάγονται άμεσα στην κανονιστική δικαιοδοσία του Οικουμενικού Πατριαρχείου.
Μετά την προσάρτηση της Δωδεκανήσου (Ν.Δ 423/1947) δημοσιεύθηκε ο Ν. 510/1947 με τον οποίο ρυθμίστηκε το θέμα της εφαρμοστέας εκεί νομοθεσίας. Με το ΝΔ 1062/1949 θεσπίσθηκε η δυνατότητα να επκετείνεται σταδιακά με διατάγματα και στα Δωδεκάνησα η ισχύουσα στην υπόλοιπη Ελλάδα νομοθεσία για θέματα του ΥΕΠΘ αλλά μέχρι τώρα έχει γίνει περιορισμένη χρήση αυτής της νομοθετικής εξουσιοδοτήσεως κι έτσι η οργάνωση της Εκκλησίας στα Δωδεκάνησα εξακολουθεί κατά βάση να διέπεται από το κανονικό δίκαιο που εφαρμόζεται στο Οικουμενικό Πατριαρχείο (πχ οι Αρχιερείς εκλέγονται από την Πατριαρχική Σύνοδο χωρίς να είναι αναγκαία για την εγκατάστασή τους η έκδοση ΠΔ.)

Αντιγράφω http://www.ecclesia.gr/greek/holysynod/ ... -0004a.htm

Είναι σημαντικό να έχουμε υπόψη μας ότι τα γεωγραφικά και διοικητικά όρια της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ελλάδος, δεν συμπίπτουν με τα αντίστοιχα του Ελληνικού κράτους. Μετά την απελευθέρωση του νεοελληνικού κράτους και την άφιξη του Ιωάννη Καποδίστρια στην Ελλάδα, στις 23 Ιανουαρίου 1828, η ελληνική Εκκλησία, υπάγεται ακόμα διοικητικά και πνευματικά στο Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως . Προτεραιότητα του Καποδίστρια, υπήρξε η ενίσχυση και περαιτέρω ανάπτυξη του πνευματικού και κοινωνικού έργου της Εκκλησίας, η οποία μονοπωλούσε την παρέμβαση στο χώρο της κοινωνικής πρόνοιας. Συγκρότησε ειδική εκκλησιαστική επιτροπή αποτελούμενη από πέντε Αρχιερείς, με σκοπό τη μελέτη της θρησκευτικής κατάστασης στην Ελλάδα, αλλά και την «περιφρούρηση της εκκλησιαστικής περιουσίας», που εξασφάλιζε τους απαραίτητους πόρους για την κοινωνική δράση της Εκκλησίας. Επίσης, ίδρυσε ειδικό Υπουργείο τη «Γραμματεία των Εκκλησιαστικών και της Δημοσίου Παιδείας», με σκοπό, όπως αναφέρεται σε σχετική εγκύκλιό του της 12ης Σεπτεμβρίου 1829, τη συνεργασία πολιτείας και Εκκλησίας, για την κοινωνική και πολιτική επανόρθωση του έθνους. Τέλος, τον Ιούλιο του 1829, η Δ Εθνική Συνέλευση του Άργους, με εισήγηση του Κυβερνήτη Ι. Καποδίστρια, έλαβε μια σειρά από μέτρα για τη βελτίωση των «ιερών φιλανθρωπικών και εκπαιδευτικών ιδρυμάτων της Ελλάδος και για την ίδρυση νέων». Η περίοδος του Ι. Καποδίστρια, χαρακτηρίζεται από τον ιδιαίτερο ζήλο και τη σημασία που απέδιδε στη σωστή οργάνωση και λειτουργία της Εκκλησίας, καθώς και στην οικονομική της εξασφάλιση .

Η περίοδος της Αντιβασιλείας του Όθωνα που ακολούθησε μετά τη δολοφονία του Ι. Καποδίστρια, χαρακτηρίσθηκε από την μονομερή ανακήρυξη του αυτοκέφαλου της Εκκλησίας της Ελλάδας το 1833 και τη συνεπαγόμενη διακοπή κοινωνίας με το Οικουμενικό Πατριαρχείο, η οποία αποκαταστάθηκε στις 29 Ιουνίου 1850, με την έκδοση Πατριαρχικού και Συνοδικού Τόμου «Περί της εν Ελλάδι Ορθοδόξου Εκκλησίας», από το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, με την οποία αναγνωρίσθηκε επίσημα το αυτοκέφαλο της Εκκλησίας της Ελλάδος, τα όρια της οποίας ταυτίζονταν με αυτά του τότε ελληνικού κράτους.

Το γεγονός αυτό, ακολούθησε η παραχώρηση εκ μέρους του Οικουμενικού Πατριαρχείου προς την Εκκλησία της Ελλάδος, των Μητροπόλεων της Επτανήσου, με την Πατριαρχική και Συνοδική Πράξη «Περί της υπαγωγής των Επαρχιών της Επτανήσου τη Εκκλησία της Ελλάδος», της 9ης Ιουλίου 1866.

Τον Μάιο του 1882, ακολουθεί η υπαγωγή ορισμένων επαρχιών της **Ηπείρου και της Θεσσαλίας **στην Εκκλησία της Ελλάδος, με την έκδοση αντίστοιχης Πατριαρχικής και Συνοδικής Πράξης.

Δεν συνέβη όμως το ίδιο και με τις Μητροπόλεις της Μακεδονίας και της Θράκης, οι οποίες με την υπ' αριθ. 2231/4 Σεπτεμβρίου 1928 Πατριαρχική και Συνοδική Πράξη του Οικουμενικού Πατριαρχείου «Περί της διοικήσεως των Ιερών Μητροπόλεων των Νέων Χωρών», ανατίθενται μεν διοικητικά στην Εκκλησία της Ελλάδος, χαρακτηριζόμενες έκτοτε ως ¨Νέες Χώρες¨, πνευματικά όμως παραμένουν στη δικαιοδοσία του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως.

Με την ίδια Συνοδική Πράξη, καθορίζεται και η διαφύλαξη του αυτόνομου καθεστώτος της Εκκλησίας της Κρήτης, η οποία εν τω μεταξύ είχε ενταχθεί στο ελληνικό κράτος.

Τέλος, οι **Μητροπόλεις της Δωδεκανήσου **υπάγονται διοικητικά και πνευματικά απευθείας στο Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, ενώ το Άγιο Όρος, απολαμβάνει καθεστώτος εκκλησιαστικά και συνταγματικά κατοχυρωμένης αυτοδιοίκησης , υπαγόμενο πνευματικά στο Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως.

Ο χρήστης Petros έγραψε:

Και να δεις που πάντα αναρωτιόμουν που είναι το πρόβλημα της Θρησκείας... δεν έχει feedback!!!!

Ο χρήστης HUNTER έγραψε:
Κανεις δεν αμφισβητούσε δημοσια τα θεια.Μονο πίσω απο κλειστες πόρτες μπορούσε να γινει κατι τετοιο,σε σχολές,στοές και κηπους.
Ποτε η κοινωνια δεν μπορεσε να αμφισβητησει περισσοτερο την υπαρξη 'θεων' απο όσο σημερα,και αυτο το χρεωνω στην αλματωδη πρόοδο των επιστημων,οι οποίες μπόρεσαν να βρούν πρόσφορο έδαφος για αναπτυξη λόγω της αδυναμιας των χριστιανικών δογματων μεσα στα οποία αναπτυχθηκαν.
Εδω ερχεται η προσφορα του αρχαιου ελληνικου πνευματος στον συγχρονο πολιτισμο.Μεταλαμπάδευσε στη δυση την αναγκη για πολυφωνια σκεψεως,η οποία εκανε τα θρησκευτικα δογματα να γονατισουν,μη δεχομενοι (οι Ευρωπαίοι πλέον) την αιωνια σταθεροτητα των ιδεων και του δογματισμου,αλλα αναζητωντας διαρκως περισσοτερο ικανοποιητικες απαντησεις για τον κοσμο που μας περιβαλλει.

Αυτό το αρχαίο πνεύμα όμως που απέρριψε το δόγμα και έφερε την αμφισβήτηση και την πολυφωνία της σκέψης κατάφερε να ακμάσει, για πρώτη και μόνη φορά στην ανθρώπινη ιστορία, μέσα στο έντονο θρησκευτικό περιβάλλον της αρχαίας Ελλάδας. Δεν υπήρχε κανένα ιερατείο να καίει βιβλία και ανθρώπους. Δεν υπήρχαν δούλοι του θεού να τους μαντρώνουν οι ποιμένες, δεν προσκυνούσαν αλλά τιμούσαν.
Θυμάμαι ένα επεισόδιο που μου είχε κάνει εντύπωση όταν διάβαζα την Ιλιάδα όπου ο Διομήδης κυνηγάει και εκτοξεύει το δόρυ του κατά του Άρη και τον τραυματίζει. Φαντάζεστε ποτέ τέτοια σκηνή στην βίβλο! Ο καλλίτερος των ανθρώπων (ο ποιο ενάρετος δηλαδή όχι όποιος έχει περισσότερα λεφτά στην τράπεζα ) μπορεί να στέκεται ισάξια έναντι στους θεούς, ακόμα και να πετύχει την Θέωση, σαν τον Ηρακλή.

Αν είναι στην ανθρώπινη ψυχή να χρειαζόμαστε οι περισσότεροι να πιστεύουμε κάπου, τότε 1000 φορές καλύτερα μια φυσική θρησκεία σαν την Αρχαία Ελληνική παρά το χριστιανικό κατασκεύασμα.

Karatzaferis Mode ON: Ο νέος αρχιεπίσκοπος λέγεται Jeronimo. Μένει να δούμε αν θα είναι groovy σαν τον προηγούμενο...

Ο χρήστης sotiris28 έγραψε:
Δεν υπήρχαν δούλοι του θεού να τους μαντρώνουν οι ποιμένες, δεν προσκυνούσαν αλλά τιμούσαν.

Ουχ ελληνικόν το προσκυνείν, άλλωστε.