Είναι μερικές φορές που είμαι απόλυτος μέχρι αηδίας.
Κατηγορήθηκα από τα παιδιά μου μέχρι ως εκφοβιστικός. Μπορεί και να έχουν δίκαιο.
Αλλά όταν το θέμα είναι κάτι που έχεις αντιμετωπίσει 1000 φορές σ' αυτή τη ζωή και το 'χεις συζητήσει μέχρι εξάντλησης, το ξανασυζητάς; Ή λες την άποψή σου και τέλος;
Κι όταν το παιδάκι σου γυρίσει και σε κατηγορήσει για δική του, προσωπική επιλογή ('δεν μου αρέσουν αυτά τα 2 φροντιστήρια, θα πάω στο τρίτο' - και μετά σου πει ότι δεν του άφησες επιλογή), τι να συζητήσεις;
Απάντησα ΚΑΘΕΤΑ: 'Να μάθεις, παιδί μου, να λούζεσαι τις δικές σου αποφάσεις. Η δική μου πρόταση ήταν το άλλο φροντιστήριο, αλλά εσένα δεν σου άρεσε η καθηγήτρια'...
Κατηγορούμαι γι' αυτό. Αλλά αν χρειαστεί, θα το ξανακάνω. Έδωσα τρεις επιλογές κι αν ήθελε θα έβρισκα κι άλλες. Διάλεξε τη μία. Είχα προτείνει άλλη. Κανένα πρόβλημα από μέρους μου, αλλά δεν ανέχομαι να φταίω αν κάτι πάει στραβά! Και δεν το συζητώ.
Λάθος μου;
Edit
Το 'στραβά' σ' αυτή την περίπτωση είναι ότι ο καθηγητής θέλει να κάνουν μαθήματα μέχρι αρχές Αυγούστου. Εγώ λέω ότι είναι Η Λ Ι Θ Ι Ο να βάζει το κωλοσύστημά μας τα παιδιά των 15 ετών σε τέτοια ταλαιπωρία κι ότι ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ δυο μήνες θα έπρεπε να τους έχουν ελεύθερους. Αλλά το σύστημα μου απαντάει ότι θα ήταν καλό να τελειώσουν την ύλη της χρονιάς πριν αυτή αρχίσει. Ευτυχώς υπάρχουν ένας - δυο φροντιστηριούχοι που λένε ότι ένας 15χρονος μαθητής του 20 δεν έχει λόγο να κάνει φροντιστήριο το καλοκαίρι, αλλιώς θα ήμουν βέβαιος ότι είμαι μαλάκας...