Ο Μάκης είδε το κενό που ο κεντρικός Τύπος, είτε λόγω διαπλοκής, είτε λόγω δύναμης της αδράνειας, άφηνε στον τομέα της ερευνητικής δημοσιογραφίας, πήγε να το καλύψει κι έπεσε μέσα.
Αυτό που κάνει ο κ. Τριανταφυλλόπουλος, δεν είναι ερευνητική δημοσιογραφία. Οι εκπομπές του εκπίπτουν, όχι πάντα αλλά υπεράγαν συχνά, σε μια τελετουργία ανθρωποφαγίας με μόνον σκοπό το σφάγιο να θυσιασθεί στην επιβεβαίωση όσων απαιτεί από τον τελετάρχη το τέρας της θεαματικότητας (και επ' εσχάτοις η εμπλοκή του στα εκδοτικά χοντρά παίγνια)...

Εν πρώτοις ένας δημοσιογράφος απ' το τημ του Μάκη (στα ελληνικά: τάγμα εφόδου ) παίρνει τηλέφωνο το θύμα του και κρυφίως το μαγνητοφωνεί.

Το θύμα , ανύποπτο -έκπληκτο-τρομαγμένο-ταραγμένο-έξαλλο, στέλνει στο τέλος τον κουκουλοφόρο χαφιέ που παριστάνει τον δημοσιογράφο στον διάολο - στο μεταξύ όμως έχει κάνει ένα θανάσιμο σφάλμα: έχει μιλήσει.

Οι λέξεις του είναι τώρα σφαχτάρια· στη διακριτική ευχέρεια του μοντάζ, του σπικάζ, της δημιουργίας εντυπώσεων.

**Απόδειξη: **Στη μεν ζωντανή συνομιλία, ο δημοσιογράφος Ες-Ες είναι μειλίχιος, όλο συγγνώμες και με το μπαρδόν, ψοφοδεής - στο τέλος ζητάει ώς και συγγνώμην για την ενόχληση.

Οταν όμως το λαβράκι (η στιχομυθία) φθάσει στο στούντιο, στην αίθουσα του τηλεδικείου και τη «βγάλουν στον αέρα», τα σχόλια του ιδίου (ή άλλου βάφεν δημοσιογράφου ) για την ίδια στιχομυθία είναι πλέον στεντόρεια, φαρμακερά, θανατερά.

Χωρίς καμιά δυνατότητα αντιλόγου απ' το θύμα.

Μάλιστα η διαδικασία επαναλαμβάνεται και η σφαγή συνεχίζεται ακόρεστη.

Ο ψοφοδεής υποκλοπέας της συνομιλίας έχει μεταμορφωθεί σε τηλεοπτικό Ιαβέρη. Ο οποίος τεμαχίζει τις φράσεις, επιλέγει, τις σχολιάζει κατά το δοκούν,
τους δίνει το νόημα που θέλει, τις κρεμάει στο τσιγκέλι, άνετος, άνευ αντιλόγου, βασιλιάς σ' αρχαίο δράμα, ο μέγας τράγος, ο πρωταγωνιστής μ' ένα πριόνι...

Στη συνέχεια ο τηλεστρατοδίκης απαγορεύει την παρουσία της alterae partis- εξαιρεί τον συνήγορο του θύματός του επικαλούμενος παθολογία στη σχέση αυτού του ίδιου (!!!) με τον εν λόγω συνήγορο (πρώην συνήθη θαμώνα της εκπομπής του άλλωστε)

Πρωτοφανές! Ναι! Ακόμα και για έκτακτο τηλεδικείο.
Πρόεδρος, εισαγγελέας και μη-συνήγορος, ο Ενας και ο Αυτός, ο Μάκης.

Πλην όμως, μέσα στην οίηση και την αμάθειά του ο τηλεδικαστής δεν βρίσκει τίποτα παράξενο στη λογική: έχω-διαφορές-με-τον-δικηγόρο σου-του-απαγορεύω-να-σε-εκπροσωπήσει.

**Φασισμός; **Οχι μόνον! Συμφορά! Διότι άλλο να στην έχει πέσει ο Μεγάλος Αδελφός, άλλο να 'ναι και Ηλίθιος.

Οταν εν τέλει ο τηλεστρατοδίκης επιτρέπει τηλεφωνική έστω παρέμβαση του συνηγόρου, μετ' ου πολύ, του αφαιρεί τον λόγο, τον χαρακτηρίζει ή «απατεώνα» ή «ψυχοπαθή» και τον καθαρίζει -τον εξορίζει απ' το τηλεοπτικό σύμπαν που διαφεντεύει...

Φασισμός;
Οχι μόνον! Με τον ίδιο ιταμό τρόπο αντιμετωπίζει όποιον απ' τους ίδιους τους καλεσμένους του τολμήσει να τον αμφισβητήσει ή να πάει έστω ελαφρώς το γράμμα περιδιαγραμμάτου.

Ο τηλεδικαστής όχι μόνον κάνει δίκη προθέσεων στο θύμα του, όχι μόνον ενοχοποιεί απόψεις, αλλά απαιτεί απ' τους καλεσμένους του, διαρκή νομιμοποίηση.

Εδώ το πράγμα παίζεται. Αν ο καλεσμένος εκτός από γλάστρα είναι και φιόγκος κερδίζει επαξίως πέντε λεπτά δημοσιότητος. Οπως και να 'χει η συνεδρίαση του σώματος των τηλε-ενόρκων διεξάγεται ανοικτών των θυρών (τι πιο δημοκρατικό), συνήθως μέσα σ' ένα πανδαιμόνιο, μιαν απόλυτη σύγχυση, όπου το ένα σπασμένο τηλέφωνο άλλα λέει στη θειά του κι άλλα ακούν' τ' αυτιά του· ώσπου, να παρέμβει ο τηλεδίκης και να επικρατήσει πάλι ο νόμος (Δυτικώς του Ρίο Πέκος).

Αφού το θύμα έχει λυντσαρισθεί, ο τηλεστρατοδίκης προβαίνει σε επιλογικές δηλώσεις που καθ-ιερώνουν τον ρόλο του, επιβεβαιώνουν την αυθεντία του στα μάτια του κι ευλογούν το αλάθητο του «Δημοσιογράφου».

Με κορωνίδες παλάβρες σαν την ακόλουθη: «Ο λαός είναι ο εντολέας του δημοσιογράφου». Ανατριχιαστικά πράγματα.

**Ανατριχιαστικά για δύο λόγους: **ή ο τηλεδίκης είναι ανυποψίαστος για αυτό που κάνει, άρα σφόδρα επικίνδυνος, ή είναι πονηρός, άρα το ίδιο.

Και στις δύο περιπτώσεις ο
φασισμός του γίνεται ακόμα πιο φαρμακερός διότι νομιμοποιείται από πολιτικούς. Ολου του φάσματος. Οίτινες σπεύδουν στο τηλεδικαστήριο και προσκυνάνε...

Ετσι η πολιτική εκπίπτει σ' ένα δούναι και λαβείν, σ' ένα σου είπα μου είπες, ένα καζάνι που μέσα του βράζουν οι μονομάχοι της ίδιας αρένας: οι ολιγοφρενείς, οι ιδιοτελείς και τα ενεργούμενα.

**Ο Τρόμος και η Αθλιότητα στην Ελληνική Ιδιωτική Τηλεόραση σε όλο της το μεγαλείο.....!!!!! **

Ο Μάκης είδε το κενό που ο κεντρικός Τύπος, είτε λόγω διαπλοκής, είτε λόγω δύναμης της αδράνειας, άφηνε στον τομέα της ερευνητικής δημοσιογραφίας, πήγε να το καλύψει κι έπεσε μέσα.
Αυτό που κάνει ο κ. Τριανταφυλλόπουλος, δεν είναι ερευνητική δημοσιογραφία. Οι εκπομπές του εκπίπτουν, όχι πάντα αλλά υπεράγαν συχνά, σε μια τελετουργία ανθρωποφαγίας με μόνον σκοπό το σφάγιο να θυσιασθεί στην επιβεβαίωση όσων απαιτεί από τον τελετάρχη το τέρας της θεαματικότητας (και επ' εσχάτοις η εμπλοκή του στα εκδοτικά χοντρά παίγνια)...

Εν πρώτοις ένας δημοσιογράφος απ' το τημ του Μάκη (στα ελληνικά: τάγμα εφόδου ) παίρνει τηλέφωνο το θύμα του και κρυφίως το μαγνητοφωνεί.

Το θύμα , ανύποπτο -έκπληκτο-τρομαγμένο-ταραγμένο-έξαλλο, στέλνει στο τέλος τον κουκουλοφόρο χαφιέ που παριστάνει τον δημοσιογράφο στον διάολο - στο μεταξύ όμως έχει κάνει ένα θανάσιμο σφάλμα: έχει μιλήσει.

Οι λέξεις του είναι τώρα σφαχτάρια· στη διακριτική ευχέρεια του μοντάζ, του σπικάζ, της δημιουργίας εντυπώσεων.

**Απόδειξη: **Στη μεν ζωντανή συνομιλία, ο δημοσιογράφος Ες-Ες είναι μειλίχιος, όλο συγγνώμες και με το μπαρδόν, ψοφοδεής - στο τέλος ζητάει ώς και συγγνώμην για την ενόχληση.

Οταν όμως το λαβράκι (η στιχομυθία) φθάσει στο στούντιο, στην αίθουσα του τηλεδικείου και τη «βγάλουν στον αέρα», τα σχόλια του ιδίου (ή άλλου βάφεν δημοσιογράφου ) για την ίδια στιχομυθία είναι πλέον στεντόρεια, φαρμακερά, θανατερά.

Χωρίς καμιά δυνατότητα αντιλόγου απ' το θύμα.

Μάλιστα η διαδικασία επαναλαμβάνεται και η σφαγή συνεχίζεται ακόρεστη.

Ο ψοφοδεής υποκλοπέας της συνομιλίας έχει μεταμορφωθεί σε τηλεοπτικό Ιαβέρη. Ο οποίος τεμαχίζει τις φράσεις, επιλέγει, τις σχολιάζει κατά το δοκούν,
τους δίνει το νόημα που θέλει, τις κρεμάει στο τσιγκέλι, άνετος, άνευ αντιλόγου, βασιλιάς σ' αρχαίο δράμα, ο μέγας τράγος, ο πρωταγωνιστής μ' ένα πριόνι...

Στη συνέχεια ο τηλεστρατοδίκης απαγορεύει την παρουσία της alterae partis- εξαιρεί τον συνήγορο του θύματός του επικαλούμενος παθολογία στη σχέση αυτού του ίδιου (!!!) με τον εν λόγω συνήγορο (πρώην συνήθη θαμώνα της εκπομπής του άλλωστε)

Πρωτοφανές! Ναι! Ακόμα και για έκτακτο τηλεδικείο.
Πρόεδρος, εισαγγελέας και μη-συνήγορος, ο Ενας και ο Αυτός, ο Μάκης.

Πλην όμως, μέσα στην οίηση και την αμάθειά του ο τηλεδικαστής δεν βρίσκει τίποτα παράξενο στη λογική: έχω-διαφορές-με-τον-δικηγόρο σου-του-απαγορεύω-να-σε-εκπροσωπήσει.

**Φασισμός; **Οχι μόνον! Συμφορά! Διότι άλλο να στην έχει πέσει ο Μεγάλος Αδελφός, άλλο να 'ναι και Ηλίθιος.

Οταν εν τέλει ο τηλεστρατοδίκης επιτρέπει τηλεφωνική έστω παρέμβαση του συνηγόρου, μετ' ου πολύ, του αφαιρεί τον λόγο, τον χαρακτηρίζει ή «απατεώνα» ή «ψυχοπαθή» και τον καθαρίζει -τον εξορίζει απ' το τηλεοπτικό σύμπαν που διαφεντεύει...

Φασισμός;
Οχι μόνον! Με τον ίδιο ιταμό τρόπο αντιμετωπίζει όποιον απ' τους ίδιους τους καλεσμένους του τολμήσει να τον αμφισβητήσει ή να πάει έστω ελαφρώς το γράμμα περιδιαγραμμάτου.

Ο τηλεδικαστής όχι μόνον κάνει δίκη προθέσεων στο θύμα του, όχι μόνον ενοχοποιεί απόψεις, αλλά απαιτεί απ' τους καλεσμένους του, διαρκή νομιμοποίηση.

Εδώ το πράγμα παίζεται. Αν ο καλεσμένος εκτός από γλάστρα είναι και φιόγκος κερδίζει επαξίως πέντε λεπτά δημοσιότητος. Οπως και να 'χει η συνεδρίαση του σώματος των τηλε-ενόρκων διεξάγεται ανοικτών των θυρών (τι πιο δημοκρατικό), συνήθως μέσα σ' ένα πανδαιμόνιο, μιαν απόλυτη σύγχυση, όπου το ένα σπασμένο τηλέφωνο άλλα λέει στη θειά του κι άλλα ακούν' τ' αυτιά του· ώσπου, να παρέμβει ο τηλεδίκης και να επικρατήσει πάλι ο νόμος (Δυτικώς του Ρίο Πέκος).

Αφού το θύμα έχει λυντσαρισθεί, ο τηλεστρατοδίκης προβαίνει σε επιλογικές δηλώσεις που καθ-ιερώνουν τον ρόλο του, επιβεβαιώνουν την αυθεντία του στα μάτια του κι ευλογούν το αλάθητο του «Δημοσιογράφου».

Με κορωνίδες παλάβρες σαν την ακόλουθη: «Ο λαός είναι ο εντολέας του δημοσιογράφου». Ανατριχιαστικά πράγματα.

**Ανατριχιαστικά για δύο λόγους: **ή ο τηλεδίκης είναι ανυποψίαστος για αυτό που κάνει, άρα σφόδρα επικίνδυνος, ή είναι πονηρός, άρα το ίδιο.

Και στις δύο περιπτώσεις ο
φασισμός του γίνεται ακόμα πιο φαρμακερός διότι νομιμοποιείται από πολιτικούς. Ολου του φάσματος. Οίτινες σπεύδουν στο τηλεδικαστήριο και προσκυνάνε...

Ετσι η πολιτική εκπίπτει σ' ένα δούναι και λαβείν, σ' ένα σου είπα μου είπες, ένα καζάνι που μέσα του βράζουν οι μονομάχοι της ίδιας αρένας: οι ολιγοφρενείς, οι ιδιοτελείς και τα ενεργούμενα.

**Ο Τρόμος και η Αθλιότητα στην Ελληνική Ιδιωτική Τηλεόραση σε όλο της το μεγαλείο.....!!!!! **

Ο Μάκης είδε το κενό που ο κεντρικός Τύπος, είτε λόγω διαπλοκής, είτε λόγω δύναμης της αδράνειας, άφηνε στον τομέα της ερευνητικής δημοσιογραφίας, πήγε να το καλύψει κι έπεσε μέσα.
Αυτό που κάνει ο κ. Τριανταφυλλόπουλος, δεν είναι ερευνητική δημοσιογραφία. Οι εκπομπές του εκπίπτουν, όχι πάντα αλλά υπεράγαν συχνά, σε μια τελετουργία ανθρωποφαγίας με μόνον σκοπό το σφάγιο να θυσιασθεί στην επιβεβαίωση όσων απαιτεί από τον τελετάρχη το τέρας της θεαματικότητας (και επ' εσχάτοις η εμπλοκή του στα εκδοτικά χοντρά παίγνια)...

Εν πρώτοις ένας δημοσιογράφος απ' το τημ του Μάκη (στα ελληνικά: τάγμα εφόδου ) παίρνει τηλέφωνο το θύμα του και κρυφίως το μαγνητοφωνεί.

Το θύμα , ανύποπτο -έκπληκτο-τρομαγμένο-ταραγμένο-έξαλλο, στέλνει στο τέλος τον κουκουλοφόρο χαφιέ που παριστάνει τον δημοσιογράφο στον διάολο - στο μεταξύ όμως έχει κάνει ένα θανάσιμο σφάλμα: έχει μιλήσει.

Οι λέξεις του είναι τώρα σφαχτάρια· στη διακριτική ευχέρεια του μοντάζ, του σπικάζ, της δημιουργίας εντυπώσεων.

**Απόδειξη: **Στη μεν ζωντανή συνομιλία, ο δημοσιογράφος Ες-Ες είναι μειλίχιος, όλο συγγνώμες και με το μπαρδόν, ψοφοδεής - στο τέλος ζητάει ώς και συγγνώμην για την ενόχληση.

Οταν όμως το λαβράκι (η στιχομυθία) φθάσει στο στούντιο, στην αίθουσα του τηλεδικείου και τη «βγάλουν στον αέρα», τα σχόλια του ιδίου (ή άλλου βάφεν δημοσιογράφου ) για την ίδια στιχομυθία είναι πλέον στεντόρεια, φαρμακερά, θανατερά.

Χωρίς καμιά δυνατότητα αντιλόγου απ' το θύμα.

Μάλιστα η διαδικασία επαναλαμβάνεται και η σφαγή συνεχίζεται ακόρεστη.

Ο ψοφοδεής υποκλοπέας της συνομιλίας έχει μεταμορφωθεί σε τηλεοπτικό Ιαβέρη. Ο οποίος τεμαχίζει τις φράσεις, επιλέγει, τις σχολιάζει κατά το δοκούν,
τους δίνει το νόημα που θέλει, τις κρεμάει στο τσιγκέλι, άνετος, άνευ αντιλόγου, βασιλιάς σ' αρχαίο δράμα, ο μέγας τράγος, ο πρωταγωνιστής μ' ένα πριόνι...

Στη συνέχεια ο τηλεστρατοδίκης απαγορεύει την παρουσία της alterae partis- εξαιρεί τον συνήγορο του θύματός του επικαλούμενος παθολογία στη σχέση αυτού του ίδιου (!!!) με τον εν λόγω συνήγορο (πρώην συνήθη θαμώνα της εκπομπής του άλλωστε)

Πρωτοφανές! Ναι! Ακόμα και για έκτακτο τηλεδικείο.
Πρόεδρος, εισαγγελέας και μη-συνήγορος, ο Ενας και ο Αυτός, ο Μάκης.

Πλην όμως, μέσα στην οίηση και την αμάθειά του ο τηλεδικαστής δεν βρίσκει τίποτα παράξενο στη λογική: έχω-διαφορές-με-τον-δικηγόρο σου-του-απαγορεύω-να-σε-εκπροσωπήσει.

**Φασισμός; **Οχι μόνον! Συμφορά! Διότι άλλο να στην έχει πέσει ο Μεγάλος Αδελφός, άλλο να 'ναι και Ηλίθιος.

Οταν εν τέλει ο τηλεστρατοδίκης επιτρέπει τηλεφωνική έστω παρέμβαση του συνηγόρου, μετ' ου πολύ, του αφαιρεί τον λόγο, τον χαρακτηρίζει ή «απατεώνα» ή «ψυχοπαθή» και τον καθαρίζει -τον εξορίζει απ' το τηλεοπτικό σύμπαν που διαφεντεύει...

Φασισμός;
Οχι μόνον! Με τον ίδιο ιταμό τρόπο αντιμετωπίζει όποιον απ' τους ίδιους τους καλεσμένους του τολμήσει να τον αμφισβητήσει ή να πάει έστω ελαφρώς το γράμμα περιδιαγραμμάτου.

Ο τηλεδικαστής όχι μόνον κάνει δίκη προθέσεων στο θύμα του, όχι μόνον ενοχοποιεί απόψεις, αλλά απαιτεί απ' τους καλεσμένους του, διαρκή νομιμοποίηση.

Εδώ το πράγμα παίζεται. Αν ο καλεσμένος εκτός από γλάστρα είναι και φιόγκος κερδίζει επαξίως πέντε λεπτά δημοσιότητος. Οπως και να 'χει η συνεδρίαση του σώματος των τηλε-ενόρκων διεξάγεται ανοικτών των θυρών (τι πιο δημοκρατικό), συνήθως μέσα σ' ένα πανδαιμόνιο, μιαν απόλυτη σύγχυση, όπου το ένα σπασμένο τηλέφωνο άλλα λέει στη θειά του κι άλλα ακούν' τ' αυτιά του· ώσπου, να παρέμβει ο τηλεδίκης και να επικρατήσει πάλι ο νόμος (Δυτικώς του Ρίο Πέκος).

Αφού το θύμα έχει λυντσαρισθεί, ο τηλεστρατοδίκης προβαίνει σε επιλογικές δηλώσεις που καθ-ιερώνουν τον ρόλο του, επιβεβαιώνουν την αυθεντία του στα μάτια του κι ευλογούν το αλάθητο του «Δημοσιογράφου».

Με κορωνίδες παλάβρες σαν την ακόλουθη: «Ο λαός είναι ο εντολέας του δημοσιογράφου». Ανατριχιαστικά πράγματα.

**Ανατριχιαστικά για δύο λόγους: **ή ο τηλεδίκης είναι ανυποψίαστος για αυτό που κάνει, άρα σφόδρα επικίνδυνος, ή είναι πονηρός, άρα το ίδιο.

Και στις δύο περιπτώσεις ο
φασισμός του γίνεται ακόμα πιο φαρμακερός διότι νομιμοποιείται από πολιτικούς. Ολου του φάσματος. Οίτινες σπεύδουν στο τηλεδικαστήριο και προσκυνάνε...

Ετσι η πολιτική εκπίπτει σ' ένα δούναι και λαβείν, σ' ένα σου είπα μου είπες, ένα καζάνι που μέσα του βράζουν οι μονομάχοι της ίδιας αρένας: οι ολιγοφρενείς, οι ιδιοτελείς και τα ενεργούμενα.

**Ο Τρόμος και η Αθλιότητα στην Ελληνική Ιδιωτική Τηλεόραση σε όλο της το μεγαλείο.....!!!!! **

Ο χρήστης IKE έγραψε:
Εναντίον του Μάκη εκκρεμούν δεκάδες (ίσως και εκατοντάδες) μυνήσεις, ο ίδιος το ανέφερε σε εκπομπή του γελώντας και τατόχρονα περιγελόντας την ελληνική δικαιοσύνη που αποδυκνίεται πολύ λίγη.

Στη χώρα μας επικρατεί ασυδοσία, καθημερινά οι ελευθερίες των πολιτών καταπατόνται απο όσους έχουν το θράσος να το κάνουν, κανένας δε θα τους τιμωρήσει και το λυπηρό είναι πως όταν η δικαιοσύνη προσπαθήσει να επιβάλει την συνταγματικά κατοχυρωμένη ισότητα μεταξύ των πολιτών** οι ίδιοι** οι πολίτες που η ελευθερία τους καταπατάται θα αντιδράσουν.

Διδακτική ιστορία:

Ο Μάκης ζηλεύοντας την επιτυχία ιταλικού καναλιού που είχε αποκαλύψει σκάνδαλα στο χώρο της μόδας είπε να κάνει το ίδιο και εδώ.

Ξεκινώντας μια σταυροφορία που θα έριχνε φώς στο σάπιο κύκλωμα ξεκίνησε να ΞΕΦΤΥΛΙΖΕΙ ανθρώπους που δεν έφταιγαν σε τίποτα, να δείχνει προσωπικά βίντεο και να ανοίγει ατζέντες που με δόλια μέσα είχε αποκτήσει πρόσβαση σε αυτές και αφού είχε πατήσει επι πτωμάτων κατέληξε να έχει στα χέρια του μια μύνηση εννατίον ενός (1) ατόμου ο οποίος αποδείχθηκε και δικαστικά αθώος.

Ποιές ήταν οι κυρώσεις στον Μάκη απο τον εξεφτελισμό που υπέστει ο Ασλάνης πχ? Τι κακό διέπραξε ο τελευταίος για να έχει αυτή την αντιμετώπιση? ΤΙΠΟΤΑ απολύτως.

Ο Μάκης έβλαψε τόσους αθώους για ιδίον όφελος, κανένας δεν του έκανε τίποτα και είμαστε όλοι τόσο ΖΩΑ ωστε ο τυπάκος αυτός να καμαρώνει κιόλας για τα κατορθώματά του.

ΥΓ. Δεν αμφιβάλλω πως μπορεί να έχει ξεσκεπάσει και πραγματικούς ενόχους, δεν μου λέει τίποτα απολύτως αυτό όμως.

Συμφωνώ απόλυτα φίλε ΙΚΕ,
Έχει καβαλήσει το καλάμι και με την **εξουσιομανία **που τον διακατέχει , νομίζει ότι μπορεί να τα βάλει με τους πάντες.

Αυτός ο ηθικός άνθρωπος που ενδιαφέρεται για τους πολίτες και την πατρίδα…. για αυτό και επέλεξε να πάρει **τρελλόχαρτο **για να αποφύγει και την στρατιωτική του θητεία.

Πριν από χρόνια, πήγε να τα βάλει με τον Θεοχαράκη. Η εκπομπή του κόπηκε στον αέρα και εκδιώχτηκε αμέσως από το κανάλι που τον φιλοξενούσε τότε.

Γιατί δεν αναφέρθηκε ξανά σε αυτό το θέμα ο μαχητής-Ρομπέν των δασών- Μάκης ;

Ο χρήστης thvarveris έγραψε:

Τελικά σας πειράζουν **οι Μάκηδες η τα λαμόγια **

Δεν συγκρίνουμε δύο όμοια πράγματα Εχω την εντύπωση ότι Μάκης και Λαμόγιο, είναι το ένα και το αυτό...