Μα τώρα συζητάμε για τη μονομερή από την πλευρά της κυβέρνησης μείωσης του κατώτατου μισθού που προέβλεπε η ΓΣΣΕ ή κάνω λάθος; Με νόμο δεν έγινε αυτό ή πάλι κάνω λάθος;

Στην περίπτωση της διαπραγμάτευσης μεταξύ εργοδοτών - εργαζομένων, συλλογικά σε τριτοβάθμιο επίπεδο ΣΕΒ-ΓΣΕΕ, αποδείχθηκε τελικά ότι οι δυο τους κυττούσαν τα δικά τους συμφέροντα και μόνο, τα οποία ήταν το εξής ένα, και αυτό με μια κοντόφθαλμη οπτική, τη διασφάλιση της αγοραστικής δύναμης των εργαζομένων-πελατών. Το ότι η ανεργία μπορεί να έχει χτυπήσει 20% δεν ενδιέφερε κανέναν τους, το ότι η ανταγωνιστικότητα της Ελλάδας είναι στο τελευταίο σκαλί της σχετικής λίστας δίπλα στη ζιμπάμπουε, πάλι κανέναν. Γιατί άραγε, θα αναρωτηθεί κανείς. Δεν ξέρουν αυτοι τα συμφέροντα τους; τα ξέρει η τροϊκα ή η κυβέρνηση καλύτερα;
Η απάντηση είναι απλή, για όποιον τουλάχιστον ζει σ'αυτή τη χώρα και όχι σε κάποιο ιδεατό παράλληλο σύμπαν.
Πιστεύω θα τη βρείτε και μόνοι σας, εξάλλου τα προηγούμενα σχόλια μου τη μαρτυρούν.

Και τέλος, μην κρίνουμε από τις περιπτώσεις που ξέρουμε γύρω μας, ο ένας μπορεί να ξέρει έναν ή πολλούς κακούς εργοδότες και ο άλλος ένας ή πολλούς καλούς εργοδότες ή εργαζόμενους αντίστοιχα. Αυτή η απλούστευση και η θεωρητική γενίκευση που ακολουθεί είναι δυστυχώς ευθέως συνδεδεμένη με τη μέση κρίση του λαού, όπως λέγεται, και είναι αυτή που μας έχει φέρει εδώ πέρα σήμερα. Εκτός αν κάποιος νομίζει ότι μετά 35 χρόνια αφασίας για μια στιγμή συνειδητοποιήσαμε τα λάθη μας και πλέον η κρίση μας έχει γίνει αντικειμενικότερη και ορθολογικότερη επειδή θα βγάλουμε τον Τσίπρα πρωθυπουργό.

Την εξίσωση ανταγωνιστικότητα=υψος μισθου εργαζομένων, μπορείς να μου πεις σε τι τη βασίζεις; Γιατί την ακουω καραμελοειδώς συνέχεια. Όπως και το καταπληκτικό 'για να μην εχω 20% ανεργία μειώνω 20% τους μισθούς και με τα ρεστα θα προσλαβουμε τους ανεργους' που θα ηταν για γέλια, αν δεν ήταν τραγικό.

Δεν είπε κανείς ότι υπάρχει εξίσωση ανταγωνιστικότητα=ύψος μισθού εργαζομένων, το κόστος εργασίας είναι μία παράμετρος της ανταγωνιστικότητας...και εδώ αναφερόμαστε σε μάκρο οικονομικό επίπεδο (και σε μίκρο βέβαια ισχύει ιδίως όταν έχουμε κλάδους εντάσεως εργασίας χαμηλής προστιθέμενης αξίας).

http://en.wikipedia.org/wiki/Competitiveness

επίσης η λογική δεν πάει 'για να μην έχω 20 ανεργία μειώνω 20% τους μισθούς'...που το βρήκες γραμμένο. Εφόσον παρεμβαίνεις και ρυθμίζεις τον κατώτατο μισθό αυτομάτως βάζεις και ένα κατώφλι εισόδου του ανέργου στην εργασία....τα έχω ξαναγράψει πιο πίσω αν θες αυτά, αν και αυτό που κάνω είναι απλά να παραθέτω γνωστά στοιχεία οικονομικής θεωρίας που υπάρχουν σε κάθε βιβλίο μακροοικονομικών.

η δική μου θέση είναι πιο 'απλοϊκή' και στηρίζεται στο θεώρημα ότι το ΑΤΜ δεν γεννά χρήματα. Αν δεν το καταλαβαίνεις μπορώ να το αναλύσω περαιτέρω.

Δηλαδη, αν μειωθει ο βασικος μισθος, ο εργοδοτης θα προσλαβει και αλλον εργαζομενο , επειδη θα ειναι φθηνοτερος ?

Νομιζα οτι οι προσληψεις προσωπικου γινονται με γνωμονα την υπαρξη δουλειας .

Ο χρήστης nikospappas έγραψε:
Δηλαδη, αν μειωθει ο βασικος μισθος, ο εργοδοτης θα προσλαβει και αλλον εργαζομενο , επειδη θα ειναι φθηνοτερος ?

Νομιζα οτι οι προσληψεις προσωπικου γινονται με γνωμονα την υπαρξη δουλειας .

αν δεν έχω δουλειά τόση που να καλύπτει τον κατώτατο μισθό αλλά κατά 20% λιγότερο τι είναι προτιμότερο, να μείνει άνεργος και να περιμένω να ανέβει η δουλειά (ή να πιστέψω ότι θα ανέβει η δουλειά) ή να τον προσλάβω με μικρότερο μισθό; Δεν υπάρχει ναι ή όχι στην ερώτηση αυτή, η απάντηση είναι εξαρτάται, και εξαρτάται και από το επίπεδο ανεργίας, αλλιώς αν η ανεργία είναι στο 5 % αλλιώς αν είναι στο 25%. Στο 25% ψάχνεις μέτρα, πείτε τα ημίμετρα, για να ανασχέσεις το φαύλο κύκλο, ανεργία-μειωμένη ζήτηση-περισσότερη ανεργία...classic keynes. Και η διευκόλυνση εισόδου στην εργασία δεν είναι μόνο ο μισθός, μην τα βλέπετε όλα ξεκομμένα όπως θέλουν μερικοί να τα σερβίρουν, είναι σύστημα, λίγο ο μισθός, λίγο το μη μισθολογικό κόστος, λίγο η πατάξη της γραφειοκρατίας, της διαφθοράς, η γρήγορη και σωστή απονομή δικαιοσύνης, η 'αποποινικοποίηση' της επιχειρηματικότητας, το καλύτερο πανεπιστήμιο...με κάποια χρονική σειρά απόδοσης του κάθε παράγοντα.

Ο χρήστης vmantas έγραψε:

Δηλαδη, αν μειωθει ο βασικος μισθος, ο εργοδοτης θα προσλαβει και αλλον εργαζομενο , επειδη θα ειναι φθηνοτερος ?

Νομιζα οτι οι προσληψεις προσωπικου γινονται με γνωμονα την υπαρξη δουλειας .

αν δεν έχω δουλειά τόση που να καλύπτει τον κατώτατο μισθό αλλά κατά 20% λιγότερο τι είναι προτιμότερο, να μείνει άνεργος και να περιμένω να ανέβει η δουλειά (ή να πιστέψω ότι θα ανέβει η δουλειά) ή να τον προσλάβω με μικρότερο μισθό; Δεν υπάρχει ναι ή όχι στην ερώτηση αυτή, η απάντηση είναι εξαρτάται, και εξαρτάται και από το επίπεδο ανεργίας, αλλιώς αν η ανεργία είναι στο 5 % αλλιώς αν είναι στο 25%. Στο 25% ψάχνεις μέτρα, πείτε τα ημίμετρα, για να ανασχέσεις το φαύλο κύκλο, ανεργία-μειωμένη ζήτηση-περισσότερη ανεργία...classic keynes. Και η διευκόλυνση εισόδου στην εργασία δεν είναι μόνο ο μισθός, μην τα βλέπετε όλα ξεκομμένα όπως θέλουν μερικοί να τα σερβίρουν, είναι σύστημα, λίγο ο μισθός, λίγο το μη μισθολογικό κόστος, λίγο η πατάξη της γραφειοκρατίας, της διαφθοράς, η γρήγορη και σωστή απονομή δικαιοσύνης, η 'αποποινικοποίηση' της επιχειρηματικότητας, το καλύτερο πανεπιστήμιο...με κάποια χρονική σειρά απόδοσης του κάθε παράγοντα.

Αυτο που ξερω ειναι, πως οταν μπορεις να κανεις δουλεια με 10 ατομα, μπορει να τα κανεις 9 η 8 και να τρεχουν ολη μερα. αλλα ποτε 11.
Τουλαχιστον αυτο εχω δει να συμβαινει.

Τωρα που υπαρχει ανεργια 25% ομως δεν ειναι που ο εργαζομενος θελει στηριξη απο καποιον νομο για να προστατευσει τα συμφεροντα του;

Ο χρήστης nikospappas έγραψε:

Δηλαδη, αν μειωθει ο βασικος μισθος, ο εργοδοτης θα προσλαβει και αλλον εργαζομενο , επειδη θα ειναι φθηνοτερος ?

Νομιζα οτι οι προσληψεις προσωπικου γινονται με γνωμονα την υπαρξη δουλειας .

αν δεν έχω δουλειά τόση που να καλύπτει τον κατώτατο μισθό αλλά κατά 20% λιγότερο τι είναι προτιμότερο, να μείνει άνεργος και να περιμένω να ανέβει η δουλειά (ή να πιστέψω ότι θα ανέβει η δουλειά) ή να τον προσλάβω με μικρότερο μισθό; Δεν υπάρχει ναι ή όχι στην ερώτηση αυτή, η απάντηση είναι εξαρτάται, και εξαρτάται και από το επίπεδο ανεργίας, αλλιώς αν η ανεργία είναι στο 5 % αλλιώς αν είναι στο 25%. Στο 25% ψάχνεις μέτρα, πείτε τα ημίμετρα, για να ανασχέσεις το φαύλο κύκλο, ανεργία-μειωμένη ζήτηση-περισσότερη ανεργία...classic keynes. Και η διευκόλυνση εισόδου στην εργασία δεν είναι μόνο ο μισθός, μην τα βλέπετε όλα ξεκομμένα όπως θέλουν μερικοί να τα σερβίρουν, είναι σύστημα, λίγο ο μισθός, λίγο το μη μισθολογικό κόστος, λίγο η πατάξη της γραφειοκρατίας, της διαφθοράς, η γρήγορη και σωστή απονομή δικαιοσύνης, η 'αποποινικοποίηση' της επιχειρηματικότητας, το καλύτερο πανεπιστήμιο...με κάποια χρονική σειρά απόδοσης του κάθε παράγοντα.

Αυτο που ξερω ειναι, πως οταν μπορεις να κανεις δουλεια με 10 ατομα, μπορει να τα κανεις 9 η 8 και να τρεχουν ολη μερα. αλλα ποτε 11.
Τουλαχιστον αυτο εχω δει να συμβαινει.

Είσαι κομμουνιστής και ριζοσπάστης!

ΥΓ: Έχεις απόλυτο δίκαιο.

Ο χρήστης vmantas έγραψε:

Δηλαδη, αν μειωθει ο βασικος μισθος, ο εργοδοτης θα προσλαβει και αλλον εργαζομενο , επειδη θα ειναι φθηνοτερος ?

Νομιζα οτι οι προσληψεις προσωπικου γινονται με γνωμονα την υπαρξη δουλειας .

αν δεν έχω δουλειά τόση που να καλύπτει τον κατώτατο μισθό αλλά κατά 20% λιγότερο τι είναι προτιμότερο, να μείνει άνεργος και να περιμένω να ανέβει η δουλειά (ή να πιστέψω ότι θα ανέβει η δουλειά) ή να τον προσλάβω με μικρότερο μισθό; Δεν υπάρχει ναι ή όχι στην ερώτηση αυτή, η απάντηση είναι εξαρτάται, και εξαρτάται και από το επίπεδο ανεργίας, αλλιώς αν η ανεργία είναι στο 5 % αλλιώς αν είναι στο 25%. Στο 25% ψάχνεις μέτρα, πείτε τα ημίμετρα, για να ανασχέσεις το φαύλο κύκλο, ανεργία-μειωμένη ζήτηση-περισσότερη ανεργία...classic keynes. Και η διευκόλυνση εισόδου στην εργασία δεν είναι μόνο ο μισθός, μην τα βλέπετε όλα ξεκομμένα όπως θέλουν μερικοί να τα σερβίρουν, είναι σύστημα, λίγο ο μισθός, λίγο το μη μισθολογικό κόστος, λίγο η πατάξη της γραφειοκρατίας, της διαφθοράς, η γρήγορη και σωστή απονομή δικαιοσύνης, η 'αποποινικοποίηση' της επιχειρηματικότητας, το καλύτερο πανεπιστήμιο...με κάποια χρονική σειρά απόδοσης του κάθε παράγοντα.

Φίλτατε μια ερώτηση αν μου επιτρέπεις. Απασχολείς προσωπικό; Τώρα η στο παρελθόν έστω.

στο παρελθόν ναι

Ο χρήστης vmantas έγραψε:
στο παρελθόν ναι

Κι εγώ το ίδιο (τώρα όχι). Πιστεύεις ειλικρινά ότι το κόστος μας σταματούσε από να πάρουμε και άλλους ή το γεγονός ότι δεν υπήρχε παραπάνω δουλειά; (Από τα γραφόμενά σου έχω καταλάβει ότι είσαι άνθρωπος και όχι δουλέμπορος - οι δουλέμποροι θα προτιμούσαν να είχαν 2 άτομα για να κάνουν την δουλεια 5 ατόμων).

Να σου πω ειλικρινά.
Στη δική μου εταιρεία επειδή ήταν στο ξεκίνημα της και προσπαθούσε τότε να μπει σε αχαρτογράφητα νερά της αγοράς, υψηλή τεχνολογία και τέτοια, ήταν αναγκαίο να δίνουμε πολύ χαμηλές τιμές στις προσφορές προκειμένου να κάμψουμε τις αμφιβολίες του πελάτη και να μας δώσει τη δουλειά. Επίσης το υπαλληλικό κόστος ήταν ο πλέον καθοριστικός παράγοντας καθώς στο σχεδιασμό κυρίως και μετά στην υλοποίηση ήταν το 70% του κόστους και όχι στον εξοπλισμό. Θυμάμαι στην αρχή είχαμε πολλούς φοιτητές ΤΕΙ που έκαναν την πρακτική τους οπότε το κόστος ήταν πράγματι πολύ χαμηλό, όταν τελείωνε η πρακτική εμειναν στην εταιρεία 1 άτομο μόνο καθώς δεν ήταν δυνατόν να πληρώνονται με μισθό κανονικό περισσότερα άτομα....δουλειά υπήρχε, και σκιζόμασταν στα ξενύχτια, θα μπορούσαμε να απασχολήσουμε 1-2 ακόμα αλλά το κόστος ήταν απαγορευτικό.

Πέρα από τις υπάρχουσες εταιρείες, όπου αντίστοιχα παραδείγματα θα βρει κανείς πολλά, είναι και οι νέες εταιρείες που για να ξεκινήσουν κάνουν ένα υποτυπώδες business plan και τα βάζουν κάτω να δουν που βγαίνουν. Για να καταφέρω να δώσω τότε στον υπάλληλο 200.000 δρχ καθαρά μισθό (2001) τελικά πλήρωνε η εταιρεία, αν θυμάμαι καλά ~ 320.000δρχ (οι φόροι του και η ασφάλιση).
Αν μια νέα εταιρεία θέλει να είναι τυπική και να μην καταφύγει στο μαύρο μεροκάματο με την πτώση της ζήτησης που υπάρχει δεν μπορεί να δικαιολογήσει τα μεροκάματα του χθες. Και εδώ είναι όλη η ουσία πέρα από νόμους και ιδεοληψίες. Ο υπάλληλος είναι μαθημένος στο μισθό του, η επιχείρηση όμως τον διεκδικεί καθημερινά αυτό το μισθό. Δεν υπάρχει κάποιος που να λέει ότι αφού άνοιξες το μαγαζί, βρέξει χιονίσει στο τέλος της ημέρας θα κάνεις το τζίρο που απαιτείται για όλα τα έξοδα και κάποιο κέρδος. Εχω περάσει και από το δύο και ειλικρινά αυτό δεν μπορεί να το καταλάβει ποτέ ο εργαζόμενος αν δεν περάσει από την αντίπερα όχθη. Η επιχείρηση είναι αναγκασμένη να προσαρμόζεται στις συνθήκες του ανταγωνισμού και για να το καταφέρει αντίστοιχη ευελιξία απαιτείται και στους συντελεστές κόστους. Τώρα αυτά σε πολλούς μπορούν να ακούγονται ωε γουρούνια στο διάστημα και να έχουν στο μυαλό τους τον τάδε ή το δείνα επιχειρηματία-εκμεταλλευτή, αλλά από τη μία δεν είναι όλοι έτσι (και το συζητάμε αν θέλετε για το ποιες συνθήκες ευνοούν και επιτρέπουν να υπάρχουν τέτοιοι επιχειρηματίες στην πιάτσα) και από την άλλη όπως έγραχα και πιο προν ας μην γενικεύουμε και κρίνουμε από τα 5-10 παραδείγματα που έχουμε γύρω μας. Ας βάλουμε όσο μπορούμε κάτω τη λογική μας και χωρίς προκατάληψη στο μυαλό ας δούμε κατάματα τι είναι καλύτερο να γίνει.
Οπως κατάλαβες είμαι αντίθετος με τη λογική της διασφάλισης ενός μισθού που διασφαλίζει ένα αξιοπρεπές επίπεδο διαβίωσης, όπως λένε, όχι γιατί είμαι μισάνθρωπος ή δουλέμπορος ή άσπλαχνος ή (νεο)φιλελεύθερος (η μεγαλύτερη βρισιά που μπορεί κάποιος να σου απευθύνει στην ελλάδα σήμερα, ενώ αν δηλώσεις αριστερός μπορείς να πεις ότι μαλακία σου κατέβει στο κεφάλι και δεν τρέχει τίποτα, χωρίς να έχω πρόβλημα με την αριστερά) αλλά γιατί αντιτίθεται στα θεμελιώδη πάνω στα οποία έχω κτίσει την κοσμοθεωρία μου. Δυστυχώς δεν υπάρχει κανείς να σου πληρώσει αυτό το μισθό, όσο σκληρό και απάνθρωπο μπορεί να ακούγεται αυτό, είναι η αλήθεια. Δεν μιλάω για κοινωνική αλληλεγγύη, για πρόνοια, για στήριξη στο συνάνθρωπο, για ανθρώπινες αξίες, μιλάω για το πυρήνα του οικονομικού συστήματος στο οποίο πάνω έχει πορευτεί ο άνθρωπος από την πρώτη του ύπαρξη...και δεν το λέω καπιταλιστικό, πριν φτάσουμε εκεί ας το πούμε ανταλλακτικό, πρωτόγονο σύστημα ανταλλαγής προιόντων και υπηρεσιών. Δίνεις και παίρνεις, αν αυτό που δίνεις αξίζει λίγο παίρνεις λίγο αν αξίζει πολλά παίρνεις πολλά. Αν ακολουθήσουμε με λογική συνέπεια αυτό το αξίωμα τότε στην πορεία μπορούμε να μιλήσουμε και για άλλα πράγματα και να φτάσουμε στο σήμερα που λέει ότι η Ελλάδα είτε κάνει εσωτερική υποτίμηση αξιών, αναδιάρθρωση της οικονομίας της και κόψιμο σπαταλών προκειμένου να μπορέσει να σταθεί σε μια παγκόσμια αγορά είτε γυρνά στην παλιά καλή μας δραχμή όπου όλα αυτά τα προβλήματα τα λύναμε με ένα μαγικό τρόπο σε μια νύχτα με τη νομισματική υποτίμηση. Τώρα το ότι αυτό, μαζί και με άλλα βέβαια, μας έφερε εδώ είναι προφανώς αδιάφορο στην πλειοψηφία των πολιτών και των κυβερνώντων (και των wannabe) καθώς μας διακατέχει η αγωνία του σήμερα και όχι η φρόνηση για το αύριο.

Το να δίνεις απελπιστικά χαμηλές τιμές (για να μου λες ότι υπήρχε αρκετή δουλειά ώστε να δουλεύετε μερόνυχτα αλλά οριακά μπορούσατε να συντηρήσετε το κόστος πρακτικής ΤΕΙ) δεν είναι αναγκαίο. Ήταν η δική σου επιλογή για να 'κάμψεις τις αμφιβολίες'. Προσωπικά ας πούμε το βρίσκω λάθος να κατεβαίνεις τόσο σε τιμές που τελικά δεν είναι sustainable, και απ' ότι φαίνεται ούτε για σένα δούλεψε, δεν βοήθησες και την αγορά γενικότερα. Είναι ακριβώς το ίδιο πρόβλημα με τον κατώτατο μισθό.

Το ότι σε μια εταιρεία 'υψηλής τεχνολογίας' το 70% του κόστους είναι οι μισθοί, είναι υπερπροφανές και λογικό. Εντάξει, εξαρτάται και τι εννοείς με το 'υψηλής τεχνολογίας', εγώ υποθέτω ότι έχει να κάνει περισσότερο με software παρά με hardware, αν κάνω λάθος με διορθώνεις.

Για ένα start up είναι πέραν του λογικού ότι αν δεν έχει καταφέρει να εξασφαλίσει ένα αρκετά μεγάλο (για τα ελληνικά δεδομένα) κεφάλαιο, δεν είναι σε θέση να πληρώνει μισθωτούς, ακριβώς γιατί δεν έχει ούτε σταθερό τζίρο, ούτε τεράστια δυναότητα τιμολόγησης (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα πρέπει να πέφτει κάτω του κόστους, γιατί μισθοί πρακτικής ΤΕΙ είναι κάτω του κόστους)
Ωραία, γιατί η λύση είναι να μπορούν να γίνουν οι μισθοί λάστιχο (κάτι που μετά θα μπορεί να εκμεταλλευτεί ο καθένας, start up και μη) και δεν είναι το πλέον απλό και λογικό : δεν θα προσλάβεις μισθωτούς.

Γιατί δεν έλεγες στα 'παιδιά' ότι ξέρετε, δεν παίζει με μισθό. Παίζει με σύμβαση έργου του 1-2-χ μηνών (δεν ξέρω τι ορίζοντα είχαν τα έργα σας). Πραγματική σύμβαση έργου (όχι λαμογιέ που σε έχω αορίστως με σύμβαση έργου). Εκεί ορίζεις βάσει έργου το ακριβές ποσό που μπορείς να δώσεις, και end of story.

Ακόμα καλύτερα, το συνδυάζεις με συμμετοχή στην εταιρεία. Σε όλο τον κόσμο αυτό κάνουν τα startups. Δεν μαζεύουν μισθωτούς υπαλλήλους για να κάνουν τις δουλειές τους.

Να φανταστώ ότι δεν το έκανες γιατί α) δεν ήθελες να δώσεις ποσοστά από την εταιρεία σου β) πίστευες ότι ποιος θα έρθει με την αβεβαιότητα ότι σε 2 μήνες θα είναι πάλι στο δρόμο.

Αυτό όμως είναι πρωτίστως δικό σου πρόβλημα. Δεν μπορεί να γίνει μια ολόκληρη αγορά εργασίας λάστιχο επειδή εσύ δεν μπορούσες να πείσεις ανθρώπους να δουλέψουν για 'το όραμά σου'. Γιατί σε ένα start up, όραμα πουλάς.

Δλδ, εσύ ήθελες να δουλεύεις κάτω του κόστους για να βρεις πελάτες, να μπορείς να δίνεις την αίσθηση βεβαιότητας του μισθού για να βρεις εργαζομένους, να μην έχεις αναλώσιμο κεφάλαιο για να συντηρήσεις όλο' αυτό (να καις δλδ χρήματα μέχρι να 'πιαστείς'), και να μην σε επιβαρύνει και το μισθολογικό κόστος.

Μάλιστα, ΟΚ, όπως το βλέπει καθένας.

Βάζεις τους εργαζόμενους στο τριπάκι της δουλειάς και των στόχων, αν τους υποσχεθείς (γραπτώς) συγκεκριμένα μπόνους ή ποσοστά επί των κερδών υπό την προϋπόθεση επίτευξης οικονομικών στόχων.
Μπορείς ενδιάμεσα να τους δίνεις ένα χαμηλό μισθό (όχι πείνας) και ταυτόχρονα να έχουν κίνητρο να δουλέψουν και υπερωρίες και Σ/Κ για να έχουν το αντίστοιχο όφελος.
Αυτά γραμμένα σε συμβάσεις και με εχέγγυα ότι δεν φουσκώνεις κατά το δοκούν τα έξοδα (πχ φορτώνοντας την προίκα σου στο παθητικό), ώστε η πίτα στο τέλος να είναι μικρή - γιατί έχω γνώση από τέτοιες περιπτώσεις.

Η άλλη επιλογή είναι να τους ταΐζεις πολύ καλά όσο κονομάς, ώστε αργότερα, όταν πέσει η δουλειά, να έχεις μούτρα να τους πεις ότι θα τους μειώσεις τις απολαβές αναλόγως.

Mηπως ειστε εκτος θεματος;

Το ζήτημα του κατώτατου μισθού έχει να κάνει με το θέμα, οπότε θεωρώ πως η συζήτηση γύρω από αυτό επίσης έχει.

manosk, ο μισθός έχει πρωτίστως την έννοια της 'σταθερής σχέσης εργασίας'. Όχι μονιμότητας φυσικά, αλλά μια κάποια σταθερότητα την υπονοεί. Δεν μπορεί κάποιος να απολύει και να προσλαμβάνει όλη την ώρα, ΔΕΝ μπορεί να μειώνει μισθούς (γιατί ο άλλος μπορεί να μην το δεχτεί).

Ένα startup χωρίς ικανό κεφάλαιο ΔΕΝ μπορεί να προσφέρει σταθερή σχέση εργασίας. Its part of the game.

Δεν καταλαβαίνω δλδ γιατί πρέπει να βρεθούν 'πατέντες' για να κάνουμε το κομμάτι μας μέσω μισθωτού, παράλληλα ανοίγοντας το παράθυρο να το εκμεταλλευτούν και ένα σωρό 'κακοί άνθρωποι', όταν μπορεί να γίνει καθαρά και ξάστερα.

Δεν υπόσχεσαι σταθερότητα, πουλάς 'όραμα'.
Έχεις ποσοστά εταιρείας.
Έχεις συμβάσεις έργου (νομίζω ότι σε αυτές τις περιπτώσεις δεν είναι 'ανήθικες').
Έχεις ένα σωρό τρόπους.

Αν δεν μπορείς να κάνεις τπτ από τα παραπάνω, τότε όπως λέει ο jmarr μάλλον δεν θα έπρεπε να κάνεις αυτό που κάνεις.

Θα μπορούσε να μεταφερθεί στα περί εργασίας.

Για να κλείσει εδώ, όντως η εξαρτημένη εργασία απαιτεί μια σταθερότητα, γι' αυτό έγραψα για χαμηλούς μισθούς ΣΥΝ μπόνους.
Τα μπόνους μπορούν να κοπούν τελείως σε περίοδο ισχνών αγελάδων, ο μισθός μπορεί να είναι ο 'βασικός'.

Συν το ότι συμφωνώ (το είχα γράψει κάπου) ότι αν δεν μπορείς να καλύψεις βασικές ανάγκες της επιχείρησης -μισθούς, εφορία, ασφάλιση- τότε κάτι έχεις υπολογίσει λανθασμένα εξ αρχής.

Με συγχωρείτε παιδιά αλλά με αυτά που γράφετε μου δίνετε την εντύπωση ότι αυτά τα θέματα τα έχετε αντιμετωπίσει μόνο στη θεωρία και όχι στην πράξη. Προφανώς θα χρησιμοποιήσει όλα τα εργαλεία που έχει στη διάθεση του ο επιχειρηματίας όπως αυτά που γράφετε....ποιος σας είπε όμως ότι ο υπάλληλος έχει καμιά διάθεση να μπει στο τριπάκι του επιχειρηματία και να πάρει μερίδιο στην επιχείρηση; ο βασικός μισθός και μπόνους; ναι μα για αυτό μιλάμε, ότι ο βασικός μισθός αν είναι τέτοιος που σε βγάζει εκτός ανταγωνισμού τρέχα γύρευε τότε και μισθό και μπόνους. Το παράδειγμα ήταν για μια εποχή 12 χρόνια πίσω που γενικά δεν υπήρχε η ανεργία που βλέπετε σήμερα και ο καθένας μπορούσε να βρει μια δουλειά σχετικά εύκολα, γιατί να έρθει με μπλοκάκι σε σένα, που σημαίνει αυτασφάλιση, λογιστής, περαιώσεις, χωρίς αποζημίωση, χωρίς 14 μισθούς....στη θεωρία όλα απλά τα βλέπουμε.
Τώρα το πως λειτουργεί ο κάθε επιχειρηματίας και αν πρέπει να ρίχνει τις τιμές ή όχι, συγγνώμη αλλά είναι κουβέντα καφενείου, έξω από το χορό πολλά τραγούδια ξέρει ο καθένας. Δεν θα πω ότι είχαμε τότε την καλύτερη στρατηγική, αυτό πάντως που έδειξε η πορεία είναι ότι η εταιρεία αυτή τη στιγμή είναι Leader στην αγορά της (δεν θέλω να πω ποια είναι δημόσια), με κάποια εκατομμύρια τζίρο, με τρελή ανάπτυξη μέσα στην κρίση, εξαγωγές, 100+ προσωπικό...δεν λέω ότι όλα αυτά οφείλονται στην στρατηγική που περιέγραψα παραπάνω που ακολουθήθηκε στην αρχή, και φυσικά ούτε σε μένα που αποχώρησα νωρίς...οφείλεται στη σκληρή δουλειά όσων την προχωρήσαν και την έφτασαν εδώ, μέτοχοι και εργαζόμενοι.
Και πάλι όμως πιάνεστε από την περίπτωση η οποία ήταν απάντηση στο αν πράγματι μια επιχείρηση, νέα, παλιά, που σκέφτεται να ξεκινήσει, θα προσλάβει έστω και ένα παραπάνω αν ο μισθός είναι χαμηλότερος από ότι είναι σήμερα. Στην προσπάθεια να δείξω τα αυτονόητα έπεσε αυτό το παράδειγμα.

Αυτό που ίσως δεν καταλαβαίνετε είναι ότι η αγορά είναι λάστιχο όχι γιατί το απαιτούν οι επιχειρηματίες αλλά γιατί το απαιτούν οι πελάτες. Δεν δώσατε τη δέουσα προσοχή σε κάτι που έγραψα πιο πάνω, το μισθό τον πληρώνει ο πελάτης, ούτε ο επιχειρηματίας, ούτε το κράτος, ούτε το ΑΤΜ. Και οι ανάγκες και προτιμήσεις των πελατών είναι λάστιχο. Αν θέλει κανείς να παίξει σε αυτό το παιχνίδι που λέγεται ελεύθερη αγορά πρέπει να προσαρμοστεί στις συνθήκες, αν δεν το κάνει αυτός το κάνει ο δίπλα και σε στέλνει στην ανεργία. Και προσαρμογή δεν είναι μόνο στο κόστος, είναι και στην ποιότητα, στην τεχνολογία, στην καινοτομία, στην οργάνωση. Η αμέσως επόμενη λύση είναι κλειστά συστήματα τύπου Κούβα και βόρεια κορέα...αν το προτιμάμε αυτό στην πλειοψηφία μας ΟΚ τότε προχωράμε με βήμα ταχύ και την επόμενη των εκλογών βγαίνει φύλλο πορείας για τον καθένα για το που δουλεύει και σε τι, αν όχι τότε πρέπει να καταλάβουμε ότι τα δανεικά για να καθόμαστε και να μας πληρώνουν τελείωσαν και ότι πρέπει να αλλάξουμε μια σειρά από πράγματα, το blueprint που υπάρχει τώρα είναι το μνημόνιο, αν κάποιος έχει κάποιο καλύτερο να το καταθέσει παρακαλώ, αλλά στην ίδια λεπτομέρεια και με την ίδια συστημική αντιμετώπιση και για το κράτος και για τον ιδιωτικό τομέα.
Πάντως όσοι ονειρεύονται ότι θα γίνει ο κλάδος του αυτοκινήτου πάλι ο πρώτος σε μέγεθος εργοδότης και η οικοδομή ο δεύτερος ή το άλλο που ακούγεται ότι θα γυρίσουμε στα χωράφια μας και θα λύσουμε τα προβλήματα μας, νομίζω ότι πρέπει να αλλάξουν πλευρό.

Ο χρήστης vmantas έγραψε:

Οπως κατάλαβες είμαι αντίθετος με τη λογική της διασφάλισης ενός μισθού που διασφαλίζει ένα αξιοπρεπές επίπεδο διαβίωσης, όπως λένε, όχι γιατί είμαι μισάνθρωπος ή δουλέμπορος ή άσπλαχνος ή (νεο)φιλελεύθερος (η μεγαλύτερη βρισιά που μπορεί κάποιος να σου απευθύνει στην ελλάδα σήμερα, ενώ αν δηλώσεις αριστερός μπορείς να πεις ότι μαλακία σου κατέβει στο κεφάλι και δεν τρέχει τίποτα, χωρίς να έχω πρόβλημα με την αριστερά) αλλά γιατί αντιτίθεται στα θεμελιώδη πάνω στα οποία έχω κτίσει την κοσμοθεωρία μου. Δυστυχώς δεν υπάρχει κανείς να σου πληρώσει αυτό το μισθό, όσο σκληρό και απάνθρωπο μπορεί να ακούγεται αυτό, είναι η αλήθεια. Δεν μιλάω για κοινωνική αλληλεγγύη, για πρόνοια, για στήριξη στο συνάνθρωπο, για ανθρώπινες αξίες, μιλάω για το πυρήνα του οικονομικού συστήματος στο οποίο πάνω έχει πορευτεί ο άνθρωπος από την πρώτη του ύπαρξη...και δεν το λέω καπιταλιστικό, πριν φτάσουμε εκεί ας το πούμε ανταλλακτικό, πρωτόγονο σύστημα ανταλλαγής προιόντων και υπηρεσιών. Δίνεις και παίρνεις, αν αυτό που δίνεις αξίζει λίγο παίρνεις λίγο αν αξίζει πολλά παίρνεις πολλά.

Προς το τελος του 19ου αιωνα , και αφου ειχε προηγηθει ενα παρτυ του κεφαλαιου κυριως λογω τεχνολογικης προοδου (επεκταση του σιδηροδρομου παντου, νεες αγορες , κλπ), ο καπιταλισμος εφαγε σφαλιαρα. Βγηκε ο Χ. Σπενσερ (ο οποιος θεωρειτο αυθεντια στην εποχη του ) και γκρινιαζε για τα περιοριστικα μετρα που επιβαλλονται στην οικονομια και μειωνουν την ανταγωνιστικοτητα και νοθευουν τον καπιταλισμο.
Σαν περιοριστικο μετρο εβλεπε , για παραδειγμα, τον χαρακτηρισμο της εργασιας παιδιων κατω των 12 ετων ως ποινικο αδικημα. Ουτε κι΄αυτος θεωρουσε τον εαυτο του δουλεμπορο ή ασπλαχνο. Ενταξει , εσυ δεν αναφερεσαι σε παιδικη εργασια (αλλωστε εχουν περασει περισσοτερα απο 100 χρονια απο την εποχη που τα ελεγε ο Σπενσερ) αλλα σε μη θεσμοθετημενη υπαρξη κατωτατου μισθου/μεροκαματου (τετοιου ωστε να διασφαλιζεται η αξιοπρεπης διαβιωση των εργαζομενων)

Η καπιταλιστικη επιχειρηση (η οποια ειναι μια τεχνοδομη που αγοραζει παγιο κεφαλαιο , πρωτες υλες και εργασιακη δυναμη ωστε να παραγαγει προιοντα/υπηρεσιες και κυριως κερδη) ειναι η πρωταρχικη μορφη οργανωσης των συμφεροντων του ατομικου επιχειρηματια και αυτο ισχυει για οποιαδηποτε περιοδο του οικονομικου κυκλου (αναπτυξη/υφεση). Και λες οτι η επιχειρηση πρεπει να αγοραζει την εργασιακη ικανοτητα σε μια τιμη την οποια να την προσδιοριζει η αγορα (η κατασταση της αγορας εργασιας ). Η ελευθερη αγορα ,ομως, ειναι μια φαντασιακη κατασταση (ακομη και οι υποστηρικτες της παραδεχονται οτι μπορει να υπαρξει μονο στιγμιαια και σημειακα) αφου 'he who has the gold makes the rules'.
Ειναι προφανες οτι η διαπραγματευτικη δυναμη ενος εκαστου των εργαζομενων εναντι των εργοδοτων ειναι πολυ μικρη.

Και οχι, ο ανθρωπος απο την πρωτη του υπαρξη δεν πορευτηκε με ενα ανταλλακτικο συστημα τυπου 'αν αυτό που δίνεις αξίζει λίγο παίρνεις λίγο αν αξίζει πολλά παίρνεις πολλά'. Για παραδειγμα , εβαζαν την παραγωγη τους σε ενα κεντρικο κτιριο και απο εκει τη μοιραζε σε ολους ενα συμβουλιο.

ΥΓ. Σε σχεση με την τελευταια παραγραφο του ακριβως απο πανω σχολιου σου : ναι μεν οι νομοι της καπιταλιστικης συσσωρευσης επιβαλλονται στην επιχειρηση 'απο τα εξω', αλλα ειναι αστειο να ισχυριζεσαι οτι επιβαλλονται απο τους πελατες/καταναλωτες. Ειναι ο ιδιος ο καπιταλιστικος τροπος παραγωγης που τους επιβαλλει.

Ο χρήστης vmantas έγραψε:
Με συγχωρείτε παιδιά αλλά με αυτά που γράφετε μου δίνετε την εντύπωση ότι αυτά τα θέματα τα έχετε αντιμετωπίσει μόνο στη θεωρία και όχι στην πράξη.

Κάποιος επιτυχημένος startup wizard μπορεί να μην είμαι, αλλά ούτε και μόνο στη θεωρία τα έχω δει.
Ακόμα περισσότερο, έχω γνωρίσει αρκετούς που να είναι, οπότε 'ακούω' και τι λένε αυτοί, και φυσικά δεν εννοώ μόνο στην ελλάδα.

Τώρα, η επιτυχία μιας εταιρείας δεν συνδέεται απαραιτήτως με όλα αυτά που λέμε.
Μεγάλοι και τρανοί έχουν γίνει και φεσώνοντας δεξιά κι αριστερά, αδειάζοντας συνεργάτες, 'κλέβοντας' ιδέες και αφήνοντας απλήρωτους ανθρώπους που τους τις συνέταξαν κλπ κλπ Και όλα αυτά πριν πιάσουμε το κομμάτι 'διαπλοκής'. Δεν χρειάζεται να ψάξουμε και πολύ για τέτοια, τεράστια ονόματα στην ελλάδα είναι μεταξύ αυτών

Το ότι διαφωνώ μαζί σου δεν σημαίνει ότι δεν έδωσα τη δέουσα προσοχή. Μπορεί απλά να έχω δει μια άλλη όψη των πραγμάτων από εσένα.