Οι Rammstein βασικα εχουν φθασει σε ενα επιπεδο που δε κλαιγονται ολημερις και ολονυκτις παρακαλωντας την μουσα να ερθει να τους δωσει εμπνευση προκειμενου να βγαλουν μια δισκαρα που θα την δοξασουν οι κριτικοι(αλλα & οι Κρητικοι)

Εχουν αρκετη ωριμοτητα και ιστορια για να κανουν την πλακα τους και ο,τι προκυψει.Και συνηθως λογω ταλεντου και φανταστικης παραγωγης προκυπτουν καλα πραματα.Αξιζει τον κοπο δε,να ψαξει κανεις τα κομματια τους και λιγο πιο βαθεια απο το 'du hast' που χρησιμοποιουν τα 15χρονα για ηχορυπανση

Μεσα απο τους στιχοι(sic) τους,οι οποιοι επιδεχονται 2ης και 3ης αναγνωσης,απασχολουνται θιγουν και καυτηριαζουν πολλα θεματα οπως τα ανθρωπινα παθη,τη λιμπιντο και το σεξ,τα προβληματα της καθημερινοτητας(ναι ναι συνταξιουχουληδες μου).

Ο χρήστης charmak66 έγραψε:

Πολύ-πολύ καλό! Πώς λέγεται αυτό το είδος;

καλη μουσικη

Σωστόοοοος!

Κατέβασα το Panopticon των Isis! Post-meta-rock ΑΑΑ! Μ' άρεσε πολύ (γενικά μ' αρέσουν αυτά τα πράγματα). Και επειδή η καλή μουσική αδικείται με τα mp3, θα αγοραστεί με την πρώτη ευκαιρία!

Aπό Isis έχω κατεβάσει μόνο το Oceanic και μπορώ να πω ότι μου άρεσαν πολύ. (παρόλο που γενικώς δεν μου αρέσουν αυτού τους είδους τα φωνητικά...) Θα κατεβάσω και το Panopticon.

Λοιπόν κατέβηκε και το Panopticon. Ακριβώς ίδια εντύπωση με το oceanic. Σκληρή μουσική αλλά ωραία, μερικά κομάτια είναι πάρα πολύ καλά αλλά θα προτιμούσα άλλου είδους φωνητικά.

Βγάλαν καινούριο δίσκο τα Κόκκινα Σπουργίτια (Red Sparowes).

Τα καλά φαίνονται από τους τίτλους. Διαβάστε:

Red Sparowes - Every Red Heart Shines Toward The Red Sun

1. The great leap forward poured down upon us one day like a mighty storm, suddenly and furiously blinding our senses
2. We stood transfixed in blank devotion as our leader spoke to us, looking down on our mute faces with a great, raging, and unseeing eye
3. Like the howling glory of the darkest winds, this voice was thunderous and the words holy, tangling their way around our hearts and clutching our innocent awe
4. A message of avarice rained down and carried us away into false dreams of endless riches
5. Annihilate the sparrow, that stealer of seed, and our harvests will abound, we will watch our wealth flood in
6. And by our own hand did every last bird lie silent in their puddles, the air barren of song as the clouds drifted away. for killing their greatest enemy, the locusts noisily thanked us and turned their jaws toward our crops, swallowing our greed whole
7. Millions starved and we became skinnier and skinnier, while our leaders became fatter and fatter
8. Finally, as that blazing sun shone down upon us, did we know that true enemy was the voice of blind idolatry, and only then did we begin to think for ourselves

Το κατέβασα και είναι πολύυυ καλό! Ξεχώρισα το track 5.

Πάει και αυτό στη λίστα με τα ψώνια!

Ο χρήστης j.marr έγραψε:
** Yo La Tengo - I Am Not Afraid of You and I Will Beat Your Ass.**

τους Yo La Tengo τους ηξερα απλα ως ονομα και δεν ειχα (εχω) ψαχτει πολυ με τη μουσικη τους αλλα αυτος ο δισκος ειναι πολυ καλος

ακουστε τον

Δεν το άκουσα ακόμα το τελευταίο, αλλα σου δίνω μια συμβουλή:

Βρες και άκουσε το 'I Can Hear The Heart Beating As One' - χαλαρά στα τοπ άλμπουμς των 90s και όχι μόνο...

ΒΤW, το τελευταίο των Isis ειναι ΚΟΡΥΦΑΙΟ! Ακούστε το οπωσδήποτε (δεν έχει κυκλοφορήσει ακόμα, αλλα το έχει ο 'θείος')...

Ποιό απ' όλα τα torrenάδικα είναι ο θείος;

Ο χρήστης charmak66 έγραψε:
Βγάλαν καινούριο δίσκο τα Κόκκινα Σπουργίτια (Red Sparowes).

kai oi Shora sthn idia fash einai peripou.

Monaxa to Malval gnwrizw apo album tous (4 asmata exei).

polu dunato!

King Crimson - Starless And Bible Black. Το'χω καιρό... Ακούστε το οπωσδήποτε. Μόνον ΟΧΙ την ώρα που σας έχουν πιάσει τα υπαρξιακά σας και σας παράτησε και η τσούπρα, γιατί θα τις ξυραφιάσετε τις φλέβες σας.

King Crimson - Starless And Bible Black. Το'χω καιρό... Ακούστε το οπωσδήποτε. Μόνον ΟΧΙ την ώρα που σας έχουν πιάσει τα υπαρξιακά σας και σας παράτησε και η τσούπρα, γιατί θα τις ξυραφιάσετε τις φλέβες σας.

ΑΠΟΛΥΤΟ ΔΙΚΙΟ!!!!! ΟΙ KING CRIMSON ΕΙΝΑΙ ΘΕΟΙ ΚΑΙ ROBERT FRIPP ΕΙΝΑΙ Ο ΠΙΟ ΑΝΤΙΚΙΘΑΡΙΣΤΑΣ LEADER ΜΠΑΝΤΑΣ! ΟΤΑΝ ΓΡΑΦΕΙΣ Starless And Bible Black ΕΝΝΟΕΙΣ ΤΟ ΔΙΣΚΟ Η ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΑΠΤΟ RED;

Τώρα που γράφεις για τον Fripp, θυμήθηκα ότι τον χρησιμοποίησε η microsoft για τους ήχους των vista.
http://channel9.msdn.com/Showpost.aspx?postid=151853

Όλον τον δίσκο στον οποίον έπαιζε μπάσσο και τραγουδούσε ο John Wetton που μετά πήγε κι έφτιαξε τους Asia (άλλο ένα φοβερό συγκρότημα, που μετά, όλοι οι ψευδοαρτιστίκ και φανατικοί των άπλυτων πρεζονιών που δεν ξέρουν ούτε την κιθάρα τους να κουρδίσουν - grunge - το ενέταξαν στα 'σκουπίδια')... Από το The Great Deceiver μέχρι το Fracture. Και ο John Wetton τρομερός ερμηνευτικά, από μελαγχολικός και ενδοσκοπικός (Lament) μέχρι πικρόχολα σαρκαστικός (The Great Deceiver). Το δε Fracture είναι απλά ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ.

Ο χρήστης silencer51 έγραψε:
Βρες και άκουσε το 'I Can Hear The Heart Beating As One' - χαλαρά στα τοπ άλμπουμς των 90s και όχι μόνο...

+1

Ο χρήστης skullone έγραψε:
Όλον τον δίσκο στον οποίον έπαιζε μπάσσο και τραγουδούσε ο John Wetton που μετά πήγε κι έφτιαξε τους Asia (άλλο ένα φοβερό συγκρότημα, που μετά, όλοι οι ψευδοαρτιστίκ και φανατικοί των άπλυτων πρεζονιών που δεν ξέρουν ούτε την κιθάρα τους να κουρδίσουν - grunge - το ενέταξαν στα 'σκουπίδια')... Από το The Great Deceiver μέχρι το Fracture. Και ο John Wetton τρομερός ερμηνευτικά, από μελαγχολικός και ενδοσκοπικός (Lament) μέχρι πικρόχολα σαρκαστικός (The Great Deceiver). Το δε Fracture είναι απλά ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ.

Ευτυχώς, εδώ και μερικά χρόνια, το να μη ξέρεις να κουρδίζεις την κιθάρα σου έχει πάψει να είναι μειονέκτημα!

Εγώ ανήκω σ'αυτούς που χάρηκαν με τη διάλυση των Soundgarden* και αδιαφόρησαν όταν αυτοκτόνησε ο Cobain, οπότε...

*Ding dong, the evil grunge is dead.

Ξεχνάς όμως το μεγάλο καλό που έκανε η επανάσταση του grundge:
Κάρφωσε το τελευταίο καρφί στο φέρετρο του glam-rock!

Το glam-rock πέθανε την ώρα που τελείωσαν οι Roxy Music και οι T-Rex, συνεπώς δεν χρειαζόταν το grunge.

Ο χρήστης skullone έγραψε:
όλοι οι ψευδοαρτιστίκ και φανατικοί των άπλυτων πρεζονιών που δεν ξέρουν ούτε την κιθάρα τους να κουρδίσουν - grunge - το ενέταξαν στα 'σκουπίδια')...

Ο τρόπος που τσουβαλιάζεις τα πάντα με αφήνει άφωνο. Όσο για τους soundgarden, επειδή θυμάμαι ότι παίζεις κιθάρα, θα έπρεπε να γνωρίζεις ότι όχι μόνο ήξεραν να κουρδίζουν τις κιθάρες τους (έχεις υπόψη πόσα διαφορετικά κουρδίσματα χρησιμοποιούν στους δίσκους τους; ), αλλά και τεχνικά ήταν πολύ μπροστά.

Για τον μακαρίτη τον Cobain, ό,τι του έλειπε από τεχνική το αναπλήρωνε και με το παραπάνω με ψυχή. Ο κόσμος έχει προχωρήσει αρκετά από την εποχή των King Crimson και καταλαβαίνει ότι η τεχνική υπηρετεί την τέχνη, αλλά από μόνη της δε λέει τίποτα.

Σίγουρα, από το χώρο του grunge, οι Soundgarden ήταν ίσως οι μοναδικοί που ήξεραν μουσική και ήξεραν τι κάνανε και γιατί το κάνανε. Ωστόσο, δεν μου άρεσαν. Δικαίωμά μου. Σε ό,τι αφορά τον Cobain, μπορεί οι Nirvana να έβγαλαν έναν καλό πρώτο δίσκο, που ήταν σίγουρα διαφορετικός από το υλικό των Mr. Big - ευτυχώς - , αλλά, εν τέλει, δεν κατάφεραν να κρατήσουν το ενδιαφέρον μου.

Σε ό,τι αφορά τους King Crimson, ελπίζω να αστειεύεσαι όταν υπαινίσσεσαι ότι υπηρετούν την τεχνική αντί να τη χρησιμοποιούν για την τέχνη. Πρώτα απ'όλα, αυτά που έχουν κάνει - και συνεχίζουν να κάνουν - , δύσκολα τα τολμά οποιοσδήποτε άλλος. Είχαν για παράδειγμα προ ετών φορμά διπλού τρίο. Κατάφεραν και, μέσω της συνύπαρξης πολλών διαφορετικών μεταξύ τους ρυθμών και αρμονιών, να βγάλουν μελωδική συνοχή και τραγούδια που ενίοτε μπορεί να τα ακούσει ακόμα και κάποιος μη εξοικειωμένος. Π.χ. το 'Frame By Frame', τον καιρό που είχαν ως σόλο κιθαρίστα και τραγουδιστή τον Adrian Belew, μπασσίστα τον Tony Levin και ντράμμερ τον Bruford. Επίσης, οι στίχοι τους είχαν πάντα κάτι να πουν, με τρόπο άλλοτε αιχμηρό, άλλοτε σαρκαστικό - και δεν βγάζανε (ΕΥΤΥΧΩΣ) δίσκους τίγκα στο 'σ'αγαπώ μ'αγαπάς, μου λείπεις, τι θα γίνω θα πεθάνω χωρίς εσένα, με κεράτωσες και φεύγω'.

Το grunge, από την άλλη, ασχολήθηκε πάρα πολύ με την ερωτική θεματολογία (στο τέλος εκεί ξέπεσε) και με τον τρόπο ζωής της κοινότητας από την οποία προήλθε. Θα μου πεις ΟΚ, και το ρεμπέτικο ασχολιόταν με τους ρεμπέτες, τους μαστούρηδες, τους μόρτηδες και τις πόρνες. Ναι, αλλά εδώ είναι η ειδοποιός διαφορά: το ρεμπέτικο προβάλλει σε μεγάλο βαθμό ένα στοιχείο 'για τα χάλια μου φταίω εγώ', ενώ το grunge ρίχνει σχεδόν πάντα το φταίξιμο στους άλλους. Ε, δεν πρόκειται να κάτσω ν'ασχοληθώ με τέτοιες νοοτροπίες. Το progressive rock, επειδή ακριβώς υπηρετείται από ανθρώπους που έχουν δουλέψει σκληρά για να γίνουν καλοί στην τέχνη τους και ξέρουν πως, αν δεν ιδρώσεις, δε γίνεται τίποτα ούτε επαγγελματικά ούτε κοινωνικά, εκφράζει άλλα νοήματα - τα οποία ο μεμψίμοιρος χαχόλος δεν πρόκειται ποτέ να συλλάβει, γι'αυτό και καταλήγει στα εγχώρια και διεθνή βισσοβανδικά πρότυπα και στα 'ροκ' αντίστοιχά τους...