Η απαγόρευση του καπνίσματος σε δημόσιους χώρους έχει 2 αποδέκτες: Τον καπνιστή και το μη καπνιστή.
Δεδομένα η ζωή του μη καπνιστή θα γίνει πιο δύσκολη, με την κρυφή ελπίδα ότι ίσως θα αναγκαστεί από την ιδιότυπη κοινωνική απομόνωση να διακόψει το κάπνισμα. Αν όχι, τουλάχιστον ας το συνεχίσει σε μέρη που θα βλάπτει αποκλειστικά τον εαυτό του αν και αυτό σηκώνει πολλή συζήτηση από οικονομοτεχνικής πλευράς.
Η ζωή του μη καπνιστή θα γίνει δεδομένα πιο εύκολη αφού δε θα είναι υποχρεωμένος να ασκεί κοινωνικές δραστηριότητες ανεχόμενος (;) τον καπνό του άλλου.

Ενδιαφέρουσα είναι η οικονομοτεχνική θέαση του προβλήματος.
Ας πούμε ότι σε ένα μπαρ υπάρχουν 10 καπνιστές και 10 μη καπνιστές. Κάνουμε λοιπόν μια προοπτική μελέτη και βλέπουμε ότι χρόνια αργότερα 4 (μικρός ίσως ο αριθμός αλλά ας τον αφήσω εκεί) καπνιστές και 1 μη καπνιστής χρήζουν θεραπείας για κάποια πάθηση. (Το θέμα δεν είναι μόνο ο καρκίνος του πνεύμονα. Άλλοι καρκίνοι, νόσοι του αναπνευστικού, του καρδιαγγειακού, γήρανση του δέρματος -καθώς οι γυναίκες τότε ανακαλύπτουν ότι ίσχυαν όσα τους έλεγαν- και πολλές άλλες είναι μέσα στα παρελκόμενα). Οι θεραπείες αυτές είναι πολυδάπανες και σπάνια θα φέρουν, όχι πλήρη ίαση φυσικά, αλλά ουσιαστικη ανακούφιση στον πάσχοντα ενώ ταυτόχρονα κοστίζουν ένα σεβαστό ποσό στα ταμεία. Εδώ η λογική 'πληρώνω τόσα χρόνια' δεν ισχύει. Στην πραγματικότητα ο ίδιος ο πάσχων αλλά και κάποιος άλλος ανώνυμος υγιής συμβάλλει για να πληρωθούν τα υπέρογκα αυτά ποσά μέσω κρατήσεων στα ταμεία.
Γίνεται λοιπόν η απαγόρευση. Ο ένας μη καπνιστής λογικά δε θα εμφανίσει νόσο σχετιζόμενη με την παθητική του έκθεση στο κάπνισμα. Άρα, 10 υγιείς μη καπνιστές. (Θυμηθείτε, μιλάμε για νόσο σχετιζόμενη με το κάπνισμα) Ας δούμε τους καπνιστές. Ελπίζοντας ότι ένας από αυτούς θα αναγκαστεί να κόψει το κάπνισμα ή έστω να το μειώσει, ευελπιστούμε ότι το ποσοστό νοσούντων από το τσιγάρο θα πέσει τελικά σε κάτι λιγότερο από 4. Άρα οικονομοτεχνικά, το κέρδος 2 ας πούμε λιγότερων ασθενών είναι μια οικονομική ανάσα των ταμείων που μπορεί να 'επενδυθεί' σε νεότερο εξοπλισμό για παράδειγμα.

Ούτως ή άλλως η έννοια της προληπτικής ιατρικής έχει μέσα της την παραχώρηση ως έννοια. Θα πονέσεις για ένα εμβόλιο για να γλυτώσεις από την παρωτίτιδα. Θα φας άνοστα χόρτα για να μειώσεις την πιθανότητα εμφράγματος που θα σου φέρει το καθημερινό κοκορέτσι.Δε θα πας στην παραλία 11- 5 ( η οδηγία 12-3 είναι για τις βόρειες χώρες) οπότε θα σε πούνε μπουχέσα αφού χάνεις τα γκομενάκια, για να μειώσεις την πιθανότητα μελανώματος.
Θα κόψεις το τσιγάρο χάνοντας την όποια ευχαρίστηση σου δίνει για να μην υποφέρεις αργότερα. Και θα περιοριστείς στις εξόδους σου γιατί αν δεν περιοριστείς, εισβάλλεις καταστροφικά στη ζωή κάποιου τρίτου, αλλάζοντας πιθανόν τη μετέπειτα εξέλιξη της υγείας που ο ίδιος μπορεί να διαφυλάττει στο ακέραιο στις υπόλοιπες ώρες της ημέρας.

Σόρυ για το σεντόνι.

ΥΓ. Στην πολιτεία της Ν. Υόρκης ήδη απαγορεύεται η πώληση τροφίμων με trans λιπαρά.
edit αλλαγή ασθένειας στο εμβόλιο σε πιο... ελληνικά δεδομένα πλέον.

Ο χρήστης wannabe έγραψε:

Γιατί, όντως, αν έρθει κάποιος και μου μιλήσει όπως περιγράφει ο wannabe, μπορεί και να του σβήσω το τσιγάρο στο μάτι.

θα φοράω γυαλιά και κράνος ρε
πάντως kouk η αντίδραση σου είναι τυπική χρόνιου καπνιστή over 40 sic που του τα έχουν πρήξει, κυρίως απο οικογένεια, να το κόψει αλλά επιμένει έχοντας ενδόμυχες σκέψεις. λάθος?
άμα είσαι στο σημείο καμπής να το κόψεις, σου λέω κόψτο, άμα δεν είσαι πάλι κόψτο σου λέω

Λάθος. Η 'πίεση' για να το κόψω είναι δική μου, όχι από άλλους. Αλλά, δυστυχώς, δεν μπορώ, ακόμα.
Το θέμα δεν είναι, όμως, αν θέλω ή όχι να το κόψω. Αλλά αν θα μου απαγορεύεται να καπνίσω!

Ο χρήστης kouk έγραψε:
Γιατί, όντως, αν έρθει κάποιος και μου μιλήσει όπως περιγράφει ο wannabe, μπορεί και να του σβήσω το τσιγάρο στο μάτι.

Περιμένω (και θέλω να έρθει) το 2010 που θα απαγορευθεί το κάπνισμα αλλά ο μόνος λόγος που ΔΕΝ θέλω την απαγόρευση είναι γιατί θα υπάρχουν άνθρωποι με παρόμοια συμπεριφορά προς τους καπνιστές.

Άναψε κάποιος ένα τσιγάρο... και τι έγινε;
Θα γίνουμε Καλιφορνέζοι να απαγορεύεται το ψήσιμο στα κάρβουνα επειδή βγάζει καπνό που βλάπτει;

επειδη παντα μου αρεσαν παιγνια του τυπου 'τι θα γινοταν αν??' πχ τι θα γινοταν αν η βαρυτητα δεν ηταν παντα σταθερη αλλα μεταλλασομενη (τετοιου ειδου χαζα), επειδη ρεπω σε εθισμους, αναρωτιεμαι τι θα γινοταν αν για το αλκοολ και το ταμπακο και ολα τα νομιμα ευφορικα, αν αντι για παντελη απαγορευση υπηρχε μια αυξηση ΕΦΚ της εξοντωτικης ταξης του πχ 1300% ?? Αν με αρνητικη διαφημιση, σαπια ηπατα αφαιρεμενοι πνευμονες οι τρεις ιπποτες της αποκαλυψης (χημειοθεραπεια, ακτινοθεραπεια, παρηγορητικα)
δεν θα μας βοηθουσαν να απορριψουμε απο μονοι μας κακες συνηθειες?
Αλλα ακομα και ετσι θα ημαστε πιο ευτυχεις? (με τη εννοια των πιων υγιεινων συμπεριφορων)
Σαφως νομιζω πως ολες οι πρακτικες για την επιβολη, ευτυχιας, υγιειας, δημοκρατιας, ελευθεριας,κλπ ειναι ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΠΑΡΑΝΟΙΚΕΣ, υπαρχουν και αλλοι τροποι περα απο την απαγορευση

@koutsan
οι πιθανότητες ίασης απο ασθένεια προκαλούμενη απο το τσιγάρο είναι λίγες. πολύ λίγες. στη περίπτωση καρκίνου και ιδιαίτερα των πνευμόνων, μόνο χρόνο σου εξασφαλίζει η θεραπεία για να τακτοποιήσεις τις δουλειές σου. για καρδιοαγγειακά έχεις λίγο καλύτερες πιθανότητες, όχι βέβαια να γίνεις καλά, αλλά να ζήσεις αρκετά περισσότερο με τους περιορισμούς που επιβάλλουν τα καρδιαγγειακά νοσήματα.

οι πιθανότητες να τη γλιτωσεις απο το καπνισμα είναι σχεδόν μηδαμινές. πρακτικά θα μπορούσε να πει κανείς οτι κάπνισμα ντετερμινιστικά ισούται με θάνατο. για πρακτικές που σε τόσο μεγάλο ποσοστό οδηγούν σε τόσο τραγικό αποτέλεσμα νομίζω οτι πρέπει να φέρνεις τους ανθρώπους προ των ευθυνών τους.
θα μπορούσαμε να μπούμε στη διαδικασία συζήτησης για μοτοσυκλετιστές κλπ. ας μην το κάνουμε εδώ. επιγραμματικά θα πω οτι το ποσοστό αναβατών προς θύματα ατυχημάτων με μοτοσυκλέτες που οδηγούν στο θάνατο ή σε μόνιμες βλάβες είναι, όσο μεγάλο και αν είναι σε αριθμό, μικρό συγκριτικά με τους θανάτους απο τσιγαρο. επίσης οι αλκοολικοί είναι δυνατόν να θεραπευτούν και σε αυτούς δεν θα αρνιόμουν τα έξοδα θεραπείας, όχι όμως τα νοσηλείας.
αυτό που καταλαβαίνω εγώ απο την επιχειρηματολογία σου είναι οτι η κοινωνική σου ευαισθησία για πιθανά θύματα διάκρισης στη παροχή περίθαλψης σε οδηγεί στην υπεράσπιση της περίθαλψης και για το κάπνισμα.Για να φτάσουμε σε διάκριση όμως πρέπει α)να επιτρέπουμε στις διαδικασίες να το κάνουν β)να φτάσουμε το σύστημα σε οριακό σημείο που να είναι θέμα επιβίωσης του να κάνει συστηματικές διακρίσεις.
Για το α) είναι θέμα ιατρικής δεοντολογίας και κανόνων που τηρούνται. Δεν θέλω ο οροθετικός να έχει άλλη περίθαλψη αν είναι ομοφυλόφιλος, ιερόδουλη ή νεφροπαθής ή εργαζόταν σε κάποιο αιματολογικό εργαστήριο, ούτε θέλω να έρχεται το ασθενοφόρο άμα είσαι μέχρι 65. Όμως αυτό είναι θέμα συστημικής λειτουργίας. κατά πόσο τα κριτήρια για την χ ή ψ επιλογή είναι σαφώς ορισμένα και κατά πόσο η απόκλιση απο αυτά έχει συνέπειες.
Για το β)η υπόσχεση της καθολικής δωρεάν περίθαλψης απλώς είναι ουτοπική. Δεν ξέρω αν αυτοί που την πρωτοευαγγελίστηκαν καν θα προλάβουν να τη γευτούν. Οπότε προτιμώ 100 φορές να έχω ασθενείς λιγότερους, πιθανώς ιάσιμους και απο όχι συνειδητη συστηματική κατάχρηση απο το να έχω χαρούμενους ασθενείς με ελεύθερο πνεύμα στους οποίους να ισοκατανέμονται πόροι (και ελπίδες μην σου πω)
Αν τα κριτήρια μου ήταν καθαρά οικονομοτεχνικά θα αρνιόμουν περίθαλψη σε οροθετικούς αφού δεν έχουν πιθανότητες και κοστίζουν χρυσάφι. Επίσης θα είμαι εξίσου χαρούμενος ο συστηματικός καπνιστής να έχει την ίδια, μετριότατη, περίθαλψη με τον καρκινοπαθή απο το εξασθενικό χρώμιο των Οινοφύτων. Οι συνειδητές αποφάσεις, που μόνο τετοιες νοούνται ως ελεύθερες, θα πρέπει να συναντούν τον αντίκτυπο τους αντί να στρογγυλεύονται σε διαδικασίες μέσου όρου, ενώ η κοινωνική αλληλεγγύη να ελέγχεται στα κριτήρια την αυτονομίας και ευστάθειας του συστήματος για να μην εκφυλίζεται σε εμπροσθοφυλακή, οπισθοφυλακή και γενικά φύλαξη ιδεοληψιων ανεξαρτήτως κόστους.

έτσι το καταλαβαίνω να μπούμε σε μια διαδικασία συζήτησης για το ποια είναι τα όρια για τα οποία θα υπάρχει ή όχι κοινωνική αλληλεγγύη=στο τομέα της υγείας περίθαλψη, για διάφορες δραστηριότητες. Για το θέμα του τσιγάρου όμως είναι διαπιστωμένο πόσο έχει σπρώξει αυτά τα όρια. πόσο λίγο είναι το περιθώριο διαφυγής και αυτό για κοινωνικό κέρδος 0 προσωπικό κέρδος ~=0 που δεν καταλαβαίνω γιατί να παράσχω σαν κοινωνία αυτή την αλληλεγγύη, γιατί να μπαίνω σαν κοινωνία κάθε τρεις και λίγο στη μεταθανάτια διαδικασία λόγω τσιγάρου.

Ο χρήστης kouk έγραψε:

Λάθος. Η 'πίεση' για να το κόψω είναι δική μου, όχι από άλλους. Αλλά, δυστυχώς, δεν μπορώ, ακόμα.
Το θέμα δεν είναι, όμως, αν θέλω ή όχι να το κόψω. Αλλά αν θα μου απαγορεύεται να καπνίσω!

Δηλαδή kouk καπνίζεις μέσα σε νοσοκομείο?

Θα γίνουμε Καλιφορνέζοι να απαγορεύεται το ψήσιμο στα κάρβουνα επειδή βγάζει καπνό που βλάπτει;

δεν τίθεται θέμα, θα έχει ηδη απαγορευτεί το ψήσμο στα κάρβουνα λόγω χοληστερίνης

Ο χρήστης wannabe έγραψε:

Λάθος. Η 'πίεση' για να το κόψω είναι δική μου, όχι από άλλους. Αλλά, δυστυχώς, δεν μπορώ, ακόμα.
Το θέμα δεν είναι, όμως, αν θέλω ή όχι να το κόψω. Αλλά αν θα μου απαγορεύεται να καπνίσω!

Δηλαδή kouk κανεις μπαρμπεκιου μέσα σε νοσοκομείο?

Θα γίνουμε Καλιφορνέζοι να απαγορεύεται το ψήσιμο στα κάρβουνα επειδή βγάζει καπνό που βλάπτει;

δεν τίθεται θέμα, θα έχει ηδη απαγορευτεί το ψήσμο στα κάρβουνα λόγω χοληστερίνης

Συνδιαζομενα...

@wannabe
Εσυ ρε συνάδελφε τό πιασες το θέμα απο κει που θα τό πιανε κι ο Κοντομηνάς
(ποιος συνφορουμίτης τόχε γράψει δεν θυμάμαι άκου όνομα -CondomInAss- )

tasosdev έκατσες και τα διάβασες!
ήρωας,
είχα μια μικρή φοβία οτι δεν θα το διάβαζε κανείς

Ο χρήστης wannabe έγραψε:
tasosdev έκατσες και τα διάβασες!
ήρωας,
είχα μια μικρή φοβία οτι δεν θα το διάβαζε κανείς

Σου διαφεύγει όμως μια μικρή λεπτομέρεια συνάδελφε στην λογιστική των σκέψεών σου.
Πόσες τρούπες έχουν κλείσει οι έμμεσοι φόροι(χαράτσια δλδ) πού χουν πληρώσει οι καπνιστές με τα τσιγάρα τους.

Ο χρήστης wannabe έγραψε:
tasosdev έκατσες και τα διάβασες!
ήρωας,
είχα μια μικρή φοβία οτι δεν θα το διάβαζε κανείς

Και γω το διάβασα, αλλά θεωρώ ότι είναι σε λάθος βάση.

Συμφωνώ με τον koutsan στα θεματα ελευθερίας που έθιξε και φυσικά στο δικαίωμα του καθενός στο θάνατο ή και στην αυτοκτονία μέσω του τσιγάρου ή και οποιασδήποτε άλλης συνήθειας.
Ξαναλαεω όμως αυτό που ειπα κι πριν:

Το θέμα είναι να καταλάβουν ότι αν θέλουν να αυτοκτονήσουν δεν είναι απαραίτητο να παρουν κι άλλους στο λαιμό τους.
**Αν πχ κάποιος θέλει να πηδήξει από την ταράτσα του, να προσέξει πρώτα να μην περνάω εγώ από κάτω εκείνη την ώρα και πέσει πάνω μου και μετά ας πηδήξει, δε με απασχολεί τι κανει ο καθένας με την υγεία του, εκτός και αν είναι κοντινό μου πρόσωπο.
Γιατί όμως πρέπει εγώ να περπατάω κοιτάζοντας τις ταρατσες μην έρθει κανείς επάνω μου ή να αποφεύγω τους δρόμους? **
Το ίδιο είναι και με το κάπνισμα.
Προσωπικά, με ενοχλεί ακόμα και στη στάση του λεωφορείου, που το κάθε ΖΩΟ ανάβει τσιγάρο και γράφει όλους τους άλλους στα παπαρια του. Τραβα πιο περα ρε φίλε ή κάπνισε σπίτι σου, εγώ γιατί να το αναπνέω?

Με λίγα λόγια πρέπει αυτός που καπνίζει να έχει τη στοιχειώδη λογική να μην ντουμανιάζει τον άλλο που δε θέλει να ρουφαει τον καπνό του και όχι το ανάποδο, δλδ εγώ να προσπαθώ να αποφύγω τον καπνό, πόσο μάλλον σε δημόσιους χώρους.
Επίσης, συμφωνώ στη δημιουργία χώρων καπνιστών, αρκεί να είναι η μειοψηφία και να τηρείται η απαγόρευση στους υπόλοιπους χώρους, όχι όπως τώρα.

Το θέμα της περίθαλψης δεν το συζητάω καν, το θεωρώ αυτονόητο ότι κανείς δεν πρέπει να την στερείται, οποιαδήποτε αρρώστια και αν έχει, με όποιο τρόπο και αν την απέκτησε, γιατί σε αντίθετη περίπτωση ανοίγεις τους ασκούς του Αιόλου και δε μπορώ καν να φανταστώ που μπορεί να οδηγήσει κάτι τέτοιο.

Εξ' άλλου είναι τουλάχιστον ειρωνικό να αρνηθούμε περίθαλψη στους καπνιστές την ώρα που η καπνοβιομηχανία είναι ένας από τους πιο κερδοφόρους κλάδους παγκόσμια, με τον κλάδο της υγείας και των φαρμακοβιομηχανιών να ακολουθεί από πολύ κοντά... και όποιος κατάλαβε κατάλαβε.

Ερώτηση προς Koutsan. Αν μου την βαρέσει αύριο να επενδύσω το σπίτι μου που βρίσκεται δίπλα στο δικό σου με φύλλα αμιάντου, θα εξακολουθείς να υπερασπίζεσαι το δικαίωμα μου στην αυτοδιάθεση, ή θα ρίξεις λίγο νερό στο αντιαπαγορευτικό κρασί σου;

Ρε σεις, μην συγχέετε συμπεριφορές με συνήθειες.
Άλλο πράγμα Χρήστο να βάλω αμίαντο στο σπίτι μου, και άλλο να μ' αρέσει να καπνίζω. Το ένα είναι κοινωνική συμπεριφορά. Το άλλο είναι απόλαυση/συνήθεια/κόλλημα. Άλλο το ένα. Άλλο το άλλο.

Το κάπνισμα μου αρέσει. Η κατάχρηση με χαλάει. Και, προφανώς, προσπαθώ να μην ενοχλώ αυτούς που ενοχλούνται με την συνήθειά μου.

Ο χρήστης Χρήστος Λάππας έγραψε:
Ερώτηση προς Koutsan. Αν μου την βαρέσει αύριο να επενδύσω το σπίτι μου που βρίσκεται δίπλα στο δικό σου με φύλλα αμιάντου, θα εξακολουθείς να υπερασπίζεσαι το δικαίωμα μου στην αυτοδιάθεση, ή θα ρίξεις λίγο νερό στο αντιαπαγορευτικό κρασί σου;

Χρήστο ειλικρινά, για ηλίθιο με περνάς και θέτεις αυτό το ερώτημα ? Προφανώς μιλάω για συμπεριφορές που δεν επηρεάζουν την υγεία ή την περιουσία άλλων...Το κάπνισμα σπίτι μου και σε 'ειδικά' εστιατόρια για καπνιστές δεν επηρεάζει την υγεία σου και έχεις την θαυμάσια και 'εύκολη' επιλογή να μην επισκεφθείς ούτε το σπίτι μου ούτε το εν λόγω εστιατόριο...

Α και έχω κόψει το κάπνισμα πάνω από 2.5 χρόνια (τράκα κάνω όμως αλλά πακέτο ποτέ Τ 'ακούς kouk? αν σε πετύχω πουθενά θα σε ρημάξω στην τράκα, για το καλό σου )

Ο χρήστης kouk έγραψε:
Ρε σεις, μην συγχέετε συμπεριφορές με συνήθειες.
Άλλο πράγμα Χρήστο να βάλω αμίαντο στο σπίτι μου, και άλλο να μ' αρέσει να καπνίζω. Το ένα είναι κοινωνική συμπεριφορά. Το άλλο είναι απόλαυση/συνήθεια/κόλλημα. Άλλο το ένα. Άλλο το άλλο.

Το κάπνισμα μου αρέσει. Η κατάχρηση με χαλάει. Και, προφανώς, προσπαθώ να μην ενοχλώ αυτούς που ενοχλούνται με την συνήθειά μου.

Η δική σου άποψη δείχνει υγιή κοινωνική συμπεριφορά προς αντικαπνιστές και μη.
Είσαι όμως μειοψηφία δυστυχώς.
Έλα να τα πεις και στην κ@ριόλα που έχουμε στο γραφείο που είναι η μοναδική που, σε σφραγισμένο δωμάτιο με a/c, καπνίζει τα μερακλίδικα στριφτά της και αν της πεις να ανοίξει και κανα παράθυρο σε λέει και αγάμητο από πάνω!

Ο χρήστης kovathe έγραψε:

Συμφωνώ με τον koutsan στα θεματα ελευθερίας που έθιξε και φυσικά στο δικαίωμα του καθενός στο θάνατο ή και στην αυτοκτονία μέσω του τσιγάρου ή και οποιασδήποτε άλλης συνήθειας.

Υπάρχουν τρεις τουλάχιστον λόγοι που δεν θα δεχτώ ποτέ αυτό ως βάσιμο επιχείρημα
α)εφόσον το τσιγαρο είναι εθιστικό η απόφαση σου δεν ήταν ποτέ ελεύθερη
β)έστω οτι όντως αποφάσισες να αυτοκτονήσεις, γιατί διαλέγεις τόσο αργό και βασανιστικό θάνατο, άρα πάλι αμφιβάλλω οτι ήταν ελεύθερη συνειδητή επιλογή
γ)συνάντησε ανθρώπους που πεθαίνουν απο καρκίνο,αδύνατοι να κάνουν κάτι, και πες μου τι θα σου πουν. άμα αυτό είχαν υπόψη τους όταν 'ελεύθερα επέλεγαν'. είναι αυτό που λέω η καλλιεργούμενη ψευδαίσθηση.

και να τηρείται η απαγόρευση στους υπόλοιπους χώρους, όχι όπως τώρα.

αυτό το είπα απο την αρχή

Το θέμα της περίθαλψης δεν το συζητάω καν, το θεωρώ αυτονόητο ότι κανείς δεν πρέπει να την στερείται, οποιαδήποτε αρρώστια και αν έχει, με όποιο τρόπο και αν την απέκτησε, γιατί σε αντίθετη περίπτωση ανοίγεις τους ασκούς του Αιόλου και δε μπορώ καν να φανταστώ που μπορεί να οδηγήσει κάτι τέτοιο.

Εξ' άλλου είναι τουλάχιστον ειρωνικό να αρνηθούμε περίθαλψη στους καπνιστές την ώρα που η καπνοβιομηχανία είναι ένας από τους πιο κερδοφόρους κλάδους παγκόσμια, με τον κλάδο της υγείας και των φαρμακοβιομηχανιών να ακολουθεί από πολύ κοντά... και όποιος κατάλαβε κατάλαβε.

επιχειρηματολογείς και εσύ και οι άλλοι σαν να έχετε απέναντι σας τον λογιστή της Ιντεραμερικαν ή του ΙΚΑ, για να έρθεις στο τέλος να τονίσεις το προφανές. και πες μου εσύ, πόσο υπηρετεί το σκοπό η 'δική' μου πρόταση και πόσο η καλοπροαίρετη άλλη πρόταση?

Ο χρήστης kovathe έγραψε:

Ρε σεις, μην συγχέετε συμπεριφορές με συνήθειες.
Άλλο πράγμα Χρήστο να βάλω αμίαντο στο σπίτι μου, και άλλο να μ' αρέσει να καπνίζω. Το ένα είναι κοινωνική συμπεριφορά. Το άλλο είναι απόλαυση/συνήθεια/κόλλημα. Άλλο το ένα. Άλλο το άλλο.

Το κάπνισμα μου αρέσει. Η κατάχρηση με χαλάει. Και, προφανώς, προσπαθώ να μην ενοχλώ αυτούς που ενοχλούνται με την συνήθειά μου.

Η δική σου άποψη δείχνει υγιή κοινωνική συμπεριφορά προς αντικαπνιστές και μη.
Είσαι όμως μειοψηφία δυστυχώς.
Έλα να τα πεις και στην κ@ριόλα που έχουμε στο γραφείο που είναι η μοναδική που, σε σφραγισμένο δωμάτιο με a/c, καπνίζει τα μερακλίδικα στριφτά της και αν της πεις να ανοίξει και κανα παράθυρο σε λέει και αγάμητο από πάνω!

Δεν παίζει αυτό. Βάλτε της τα τσιγάρα... Σ αυτές τις περπτώσεις χρειάζεται αντίστοιχη συμπεριφορα.

Και δεν είμαι μειοψηφία. Εργάζομαι σε μια αίθουσα με άλλους 20 ανθρώπους. Οι πιο πολλοί καπνίζουν. Έξω όμως. Ούτε καν με ανοιχτά παράθυρα. Όχι μόνο από σεβασμό. Αλλά και για να μην βρωμάει ο χώρος καπνίλα. Απλό είναι.

Η χρήση αμιάντου γινόταν λόγω πολύ συγκεκριμένων πλεονεκτημάτων του υλικού αυτού σε σχέση με ανταγωνιστικά της εποχής του. Παρόλα αυτά, όταν μαθεύτηκε ότι ήταν καρκινογόνο, η χρήση του απαγορεύτηκε, αν και η αντικατάσταση του σήμανε επιπλέον κόστος εκατομμυρίων ευρώ, ξήλωμα υπαρχουσών υποδομών, κλείσιμο εργοστασίων που το παρήγαγαν με επακόλουθη απώλεια θέσεων εργασίας κλπ. Και τώρα λέμε ότι αυτό 'δεν ήταν συνήθεια', άρα το κάπνισμα έχει μεγαλύτερους λόγους να συνεχίσει να επιτρέπεται; Έλεος! Δηλαδή αν (εκτός όλων των άλλων χρήσεων) τον καπνίζαμε τον αμίαντο θα ήμουν δικαιολογημένος αν επέμενα να τον χρησιμοποιώ σε δημόσιους χώρους;

Θέλεις άλλο παράδειγμα; Πόσο δικαιολογείται κάποιος σε πείσμα των απαγορεύσεων και σύμφωνα με το Koutsάνειο πνεύμα αυτοδιάθεσης να ξηλώσει τον καταλύτη και τον σιγαστήρα από το σύστημα καυσαερίων του αυτοκινήτου σε αναζήτηση καλύτερων επιδόσεων;

Ο χρήστης Koutsan έγραψε:
Χρήστο ειλικρινά, για ηλίθιο με περνάς και θέτεις αυτό το ερώτημα ? Προφανώς μιλάω για συμπεριφορές που δεν επηρεάζουν την υγεία ή την περιουσία άλλων...Το κάπνισμα σπίτι μου και σε 'ειδικά' εστιατόρια για καπνιστές δεν επηρεάζει την υγεία σου και έχεις την θαυμάσια και 'εύκολη' επιλογή να μην επισκεφθείς ούτε το σπίτι μου ούτε το εν λόγω εστιατόριο...

Δεν είσαι γενικότερα κατά των απαγορεύσεων λοιπόν, ιδιαίτερα όταν αυτές προστατεύουν την υγεία και την περιουσία των άλλων.
Ερχόμαστε λοιπόν σε αυτό:

...Από την στιγμή που στην παρέα υπάρχουν άτομα που καπνίζουν μανιωδώς (και επειδή ζούμε στην Ελλάδα είναι σχεδόν εξασφαλισμένο ότι θα υπάρχουν και σε ουσιαστικά ίσα ποσοστά με τους άκαπνους), πάντα θα απαιτούν να πηγαίνουμε σε μέρη όπου το κάπνισμα θα επιτρέπεται. Το ερώτημα δεν είναι λοιπόν αν θα υπάρχουν μαγαζιά στα οποία θα απαγορεύεται το κάπνισμα, αλλά κατά πόσο οι μη καπνιστές θα αναγκάζονται για το χατήρι της παρέας να πηγαίνουν σε μέρη όπου επιτρέπεται. Οπότε ξαναγυρίζουμε στο σημείο που βρισκόμαστε τώρα. Αν θέλω να απολαύσω την παρέα των φίλων από το 4TF ( ), ΠΡΕΠΕΙ να ανεχτώ για κάποιες ώρες τον καπνό τους... διαφορετικά το κουβαδάκι μου και σε άλλη παραλία. Είναι κάτι που κάνω και τώρα, και όσα παιδιά με έχουν γνωρίσει από κοντά το ξέρουν πολύ καλά. Αλλά δεν είναι το σωστό. Και για να σε προλάβω, το σωστό δεν είναι ούτε να κάνουμε εναλλάξ συναντήσεις σε μέρη με καπνό και χωρίς ώστε να ικανοποιούνται όλοι. Γιατί κάθε φορά που θα έρθω στις μπαρουτοκαπνισμένες συναντήσεις, θα κάνω ζημιά στην υγεία μου. Και παρόλο που το έχουμε συνηθίσει -Έλληνες είμαστε, δεν μπορεί να επιχειρηματολογούμε υποστηρίζοντας ότι είναι φυσιολογικό, ή αποδεκτό. Είναι παράλογο και έχει τρομερό τίμημα σε ανθρώπινες ζωές. Και το χειρότερο, σε ζωές άλλων από αυτούς που επέλεξαν να πάρουν το ρίσκο και να καπνίσουν.

Στην πραγματική ζωή όσο εξακολουθεί να επιτρέπεται σε οποιονδήποτε δημόσιο κλειστό χώρο το κάπνισμα, τόσο θα εξακολουθείς να αναγκάζεις φίλους, γνωστούς και συγγενείς να ανεχθούν τον καπνό σου. Είναι μάταιο να το αρνείσαι και να φέρνεις παραδείγματα ιδεωδών καταστάσεων. Ξέρεις πολύ καλά και είμαι σίγουρος ότι το ξέρεις) ότι ποτέ δεν συμβαίνει αυτό που γράφεις. Δεν λέω ότι φταις εσύ προσωπικά, έτσι είναι η φύση της διασκέδασης, της παρέας που ποτέ δεν αποτελείται αμιγώς από καπνιστές, ή μη. Και όσο αυτή η κατάσταση διαιωνίζεται, τόσο η ελευθερία των άλλων στην υγεία καταστρατηγείται. Όχι γιατί εσύ, ή οποιοσδήποτε καπνιστής είστε κακοί. Απλά γιατί βάζετε την προσωπική απόλαυση πάνω από την δημόσια υγεία και μετά προσπαθείτε να πασπαλίσετε το καπέλωμα με νιφάδες ελευθερίας και δικαιωμάτων του ανθρώπου.

Να σου δώσω ένα παράδειγμα του παραλογισμού; Το Σαββατοκύριακο φιλοξένησα στο χωριό την εγκυμονούσα ανιψιά μου με τον σύζυγο της και το 1,5 χρόνου παιδάκι τους και τον αδελφό της με την κοπέλα του. Ε λοιπόν, ο αδελφός της κάπνιζε αρειμανίως μέσα στο σαλόνι που καθόμασταν όλοι. Μπροστά στην αδελφή του που είναι με την κοιλία στο στόμα και μπροστά στην μικρή. Είναι κακό παιδί ο ανιψιός μου; Κάθε άλλο, χρυσή ψυχή, παιδί μάλαμα με απίστευτη ακεραιότητα χαρακτήρα και απαράμιλλη καλοσύνη. Υπάρχει κάτι όμως που κάνει τους καπνιστές να μην νοιάζονται για τους γύρω τους όταν φτάσει η στιγμή να κάνουν τσιγάρο. Και αυτό έφτασε η ώρα να σταματήσει. Στους κλειστούς δημόσιους χώρους τουλάχιστον.

Το 'καπνιζειν' , σε αντιθεση με τον αμιαντο, εχει παρα πολλες προεκτασεις και κρυβει μια ολοκληρη κουλτουρα απο πισω του...

Ειναι καταρχας, για τον καπνιστη, μια απολαυση. Αν δεν σου αρεσει το τσιγαρο και δεν εχεις ποτε σου καπνισει, δεν μπορεις να το καταλαβεις. Να ξυπνας ενα ομορφο πρωινο, να κανεις τον καφε σου, και αντι για κουλουρακια, να φουμαρεις 4 τσιγαρακια...

'Οταν ξυπνησω το πρωι, τα βλεπω ολα μαυρα...
Θελω μια κουπα με καφε και τεσσερα τσιγαρα'

Αμετρητα τραγουδια, περιεχουν στους στιχους τους νικοτινη...
'Τι μου τη χαρισες αυτη τη ταμπακιερα, για να μου γινει και το καπνισμα βραχνας...'
Και ταινιες οπως το 'Coffe & Cigarettes' του Τζαρμους... Οπου με αφορμη εναν καφε και μερικα τσιγαρα, εκτυλισσονται κινηματογραφικα οι ζωες των πρωταγωνιστων. Ετσι γινεται και στην 'κανονικη' ζωη...
Ακομα και ο 'κανονικος' Lucky Luck, ειχε μονιμως στα χειλη του ενα τσιγαρο. Αργοτερα βεβαια, το τσιγαρο αντικατασταθηκε με ενα...σταχυ. Εγω παντως τον θυμαμαι με τσιγαρο.

Οταν ο καπνιστης αναβει ενα τσιγαρο, ξυπνανε ολες οι αισθησεις του.
'Μαγκωνει' το τσιγαρο αναμεσα στα κιτρινα δακτυλα του, το νιωθει, το σφιγγει με τοση δυναμη οση χρειαζεται... Πολλοι, το περνανε σιγα-σιγα πανω απο το ανω χειλος, για να μυρισουν τον καπνο, πριν αυτος καει...
Χρησιμοποιει συνηθως και τα δυο του χερια για να αναψει το τσιγαρο. Και οταν αυτο αρχιζει να καιγεται, προσεξε το βλεμμα του. Γεμματο ευχαριστηση καθως ο καπνος γεμιζει τα πνευμονια του. Η πρωτη ρουφιξια, ειναι και η πιο δυνατη.
Τωρα αρχιζει να συμμετεχει και η αισθηση της γευσης... Ο καθε θεριακλης, εχει το δικο του, αγαπημενο, χαρμανι. Ευκολα ο καπνιστης μπορει να ξεχωρισει ενα τσιγαρο που δεν ειναι δικο του, ακομα και αν ειναι τυφλος. Ακομα και αν το τσιγαρο απλα καιγεται μονο του σε ενα σταχτοδοχειο, ή δεν εχει αναψει καν.
Αν ειναι βραδακι και εχει πολυ ησυχια, φαντασου ενα ζεστο βραδυ κατα τα μεσα Αυγουστου, μπορει να ακουσει και τον καπνο που καιγεται, σαν να ψιθυριζει μπερδεμενα λογια μεσα στο κεφαλι του...
Η οραση, σαν αισθηση, μπαινει στο παιχνιδι οταν ο καπνος αρχιζει να χορευει στο χωρο και να δημιουργει απιθανα σχηματα, πιο ομορφα ακομη και απο αυτα που δημιουργουν τα συννεφα...

Το τσιγαρο επισης, μπορει και μετραει τον χρονο. 'Ενα τσιγαρο δρομος' λεμε... Ή 'κανω διαλειμμα για ενα τσιγαρο...' Λεγεται οτι η διαρκεια του τσιγαρου , δεν ξεπερναει τα πεντε λεπτα. Οι εργατες στα εργοστασια ειχαν πεντε λεπτα διαλειμμα... Συμπτωση?
Επισης, ειναι καλο να κανεις ενα τσιγαρακι οταν περιμενεις λεωφορειο. Συνηθως, ερχεται μολις το αναψεις...

Λεγεται, οτι καποτε ζουσε ενας αργεντινος χορευτης του Τανγκο, ο οποιος θαυμαζοταν στη χωρα του σα Θεος. Μανιωδης καπνιστης. Οταν πεθανε, η χωρα κυρηξε εθνικο πενθος και εκατομυρια θαυμαστες του εσπευσαν να τον αποχαιρετησουν.
Στον ταφο του , βρισκεται μονιμως ενα αναμμενο τσιγαρο που σιγοκαιει...

Η Μελινα, δεν σταματησε να καπνιζει, ακομα και οταν εμαθε οτι πασχει απο καρκινο στον πνευμονα. Ακομα και οταν ο ενας πνευμονας αφαιρεθηκε, συνεχισε. Δεν νομιζω οτι ηταν εθισμενη στη νικοτινη. Μαλλον ηταν εθισμενη στο τσιγαρο. Πεθανε στα 74 της, με ενα τσιγαρο στο χερι.

Καποιος, δεν ξερω αμα ηταν σοφος η οχι, ειχε πει οτι 'το μονο πλεον που μας ξεχωριζει απο τα ζωα, ειναι το τσιγαρο...' Δεν ειχε και αδικο. Προσωπικα δεν εχω δει ουτε μια φορα σκυλο ή αλλο ζωο να καπνιζει. Αντιθετως, εχω δει ανθρωπους να φερονται σα ζωα.

'Να κερασω ενα τσιγαρο?', 'Εχεις φωτια?' Συνηθισμενες φρασεις που ακουει ενας καπνιστης, καθημερινες. Οικιοτητα.

Ελληνικος στρατος. Σκοπια, γερμανικο που λενε. Πως να περασει η ωρα χωρις τσιγαρο? Να κανει κρυο, να σε βαραινει το κρανος, η νυστα να σου κλεινει τα ματια... Να σου λειπουν οι φιλοι, η γυναικα σου, το αμαξι σου, το κρεβατι σου... Να σου λειπει και το τσιγαρο?
Τουλαχιστον, εχεις ενα αποκουμπι. Καπου να ξεδωσεις.

Πριν και μετα, ειναι το καλυτερο... Πριν και μετα απο ολα. Ξερετε...
Συγκεντρωνεσαι μετα. Μαζευεις τα κομματια σου...

Και αμα δεν μαζεψεις τα κομματια, ειναι καλη αφορμη το να πας να αγορασεις τσιγαρα...
'Πηγε για τσιγαρα, και δε γυρισε ποτε...' ειπαν...

Τελοσπαντων, παω για τσιγαρα...

Θεριακλήδες εναντίον άκαπνων
Ο πόλεμος του... καπνού έχει πάρει παγκόσμιες διαστάσεις

Το ζήτημα του καπνίσματος αναμοχλεύει τις συζητήσεις περί… ανθρωπίνων δικαιωμάτων
ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ

Καπνιστές και μη καπνιστές… Όπως… Πράσινοι και Βένετοι, προτεστάντες και καθολικοί, αριστεροί και δεξιοί… Ο πόλεμος του… καπνού έχει πάρει παγκόσμιες διαστάσεις, και, όπως στις περισσότερες διενέξεις των… μεθορίων -κυρίως δε, όταν πρόκειται για… εναέριες- το δίκιο βρίσκεται κάπου στη μέση...
Όσοι διαβάσανε το ποιητικό πόνημα του Γιάννη Πατίλη «Μη καπνιστής σε χώρα καπνιζόντων, ποιήματα μιας δεκαετίας ('70-'80)», ζουν σήμερα το γεγονός μιας πλήρους αντιστροφής: Η εποχή μας, επιβάλλει το Καπνιστής σε χώρα μη καπνιζόντων, βάζοντας τους καπνιστές στη θέση του «παρία» των κοινωνικών σχέσεων, του διωκόμενου επί ποινή αποβολής, του εκτοπισμένου και του περιθωριακού.
Η παγκόσμια εκστρατεία κατά του καπνίσματος τα τελευταία χρόνια, που επέφερε τη θεσμοθέτηση αρκετών αποτρεπτικών και απαγορευτικών μέτρων εναντίον του σε Αμερική και Ευρώπη, μεταξύ των οποίων η απαγόρευσή του σε δημόσιους χώρους και η επιβολή αυστηρών ποινών στους «παρανομούντες», έχει προκαλέσει έντονες διχογνωμίες ανάμεσα σε… θεριακλήδες και μη, αλλά και επαναπροσδιορισμό τόσο των κοινωνικών σχέσεων όσο και των όρων συμπεριφοράς στους εργασιακούς χώρους.
Η μετατροπή του καπνίσματος σε παγκόσμιο ζήτημα είναι τέτοιας εμβέλειας, που οι αναταράξεις που προκαλεί, αποδεικνύονται ικανές να πυροδοτήσουν, εκ νέου, τη συζήτηση περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων, με τις προσφυγές στα δικαστήρια, εκατέρωθεν, να δίνουν έναν επιπλέον δραματικό τόνο στην αντιπαράθεση. Ο φανατισμός και στις δύο πλευρές δεν υπολείπεται σε ένταση, παρά την ύπαρξη και κάποιων συμβιβαστικών φωνών, όμως ένας… πραγματικός διάλογος μεταξύ ενός καπνιστή και ενός μη καπνιστή μοιάζει, το λιγότερο, με διάλογο κωφών, ή με τον περίφημο «Διάλογο ανάμεσα σε έναν ιερωμένο και έναν ετοιμοθάνατο», που ο Μαρκήσιος ντε Σαντ σκάρωσε το 1782, έγκλειστος στα μπουντρούμια της Βαστίλης, για να διακηρύξει τον αθεϊσμό του. Ένα διάλογο, που καταγράφει τη μάταιη προσπάθεια ενός ιερωμένου, μάλλον αδέξιου υπερασπιστή του καθολικού δόγματος, να σώσει την ψυχή ενός ετοιμοθάνατου, με ακόλαστες ορέξεις και πάθη ισχυρότατα… Ε, βάλτε στη θέση του ιερωμένου έναν εκ πεποιθήσεως, ή εκ δόγματος, μη καπνιστή ή αντικαπνιστή, και στη θέση του ετοιμοθάνατου έναν καπνιστή, και θα έχετε το λογοτεχνικό δίδυμο του Ντε Σαντ σε σύγχρονη έκδοση…
Εμείς, επιχειρήσαμε να φέρουμε «ενώπιους ενωπίοις» καπνιστές και αντικαπνιστές, δίνοντάς τους τη δυνατότητα να διατυπώσουν και να υποστηρίξουν, με επιχειρήματα, ο καθένας το «δίκιο του».

Ας το απαγορεύσουν… Τολμούν;

Η Μαριγούλα Σταυρινίδου (αυτοεργοδοτούμενη), καπνίστρια εδώ και τριάντα χρόνια, βλέπει στην παγκόσμια αντικαπνιστική εκστρατεία ένα εργαλείο αποπροσανατολισμού από τα πραγματικά προβλήματα του πλανήτη και της καθημερινότητας, που έχουν να κάνουν με τη μόλυνση του περιβάλλοντος και την «καταστροφή της ίδιας της ζωής».
• Αυτό που συμβαίνει σήμερα με το τσιγάρο είναι μια αντικαπνιστική ψύχωση, η οποία έχει κυριαρχήσει σχεδόν παντού στον κόσμο. Αν όσα εκτοξεύονται εναντίον του καπνίσματος για πρόκληση τόσο μεγάλης βλάβης στην υγεία είναι βάσιμα, διερωτώμαι γιατί δεν εκδίδεται μια παγκόσμια οδηγία απαγόρευσης του καπνίσματος ή γιατί δεν κλείνουν τις καπνοβιομηχανίες…Πιστεύω πως πρόκειται για μια οργανωμένη προπαγάνδα, για να καλύψουν όλες τις άλλες αιτίες μόλυνσης του περιβάλλοντος και της ζωής μας, όπως είναι τα πυρηνικά, το καυσαέριο κ.ά. Έτσι, φορτώνουν όλα τα κακά της… εποχής μας, στο τσιγάρο.
• Κατά τη γνώμη μου, όσα δικαιώματα έχει ο μη καπνιστής, έχει και ο καπνιστής, και πρέπει να υπάρχει αλληλοσεβασμός στα δικαιώματα εκατέρωθεν. Μου έτυχε να καπνίζω σε κλειστό χώρο και, όταν ήρθε κάποιος και μου υπέδειξε ότι τον ενοχλεί το κάπνισμα, βγήκα από την αίθουσα και συνέχισα έξω. Αυτό εννοώ έκφραση αλληλοσεβασμού. Εκείνο, όμως, που είναι ακατανόητο για μένα, είναι η γενική απαγόρευση του καπνίσματος, που συνιστά, κατά τη γνώμη μου, κατάργηση ανθρώπινου δικαιώματος. Αποτελεί, το κάπνισμα, δικαίωμα του καθενός, φτάνει να μην ενοχλεί τον άλλον.
• Όμως, αισθάνομαι να αναπτύσσεται ένα είδος ρατσισμού εναντίον των καπνιζόντων, που υποθάλπεται και από τις Αρχές, τους Θεσμούς και τις διάφορες Εξουσίες. Μου έτυχε στην Αμερική, σε κάποιο εστιατόριο, να με υποχρεώσουν να καθίσω δίπλα από τις τουαλέτες, γιατί εκεί ήταν, δήθεν, ο χώρος για τους καπνιστές. Σ' εκείνο τον μικρό και ανθυγιεινό χώρο είχαν «πετάξει» όλους τους καπνίζοντες, σαν να επρόκειτο για ανθρώπους δεύτερης κατηγορίας. Ένιωσα πάρα πολύ άσχημα. Ήταν ένα είδος κοινωνικής περιθωριοποίησης, δύσκολα κατανοητής για μένα. Τώρα, φυσικά, ούτε δίπλα από τις τουαλέτες μάς βάζουν, αλλά μας πετάνε στο δρόμο. Η λύση, θεωρώ πως είναι η δημιουργία αξιοπρεπών -και τονίζω τη λέξη- χώρων, τόσο για τους καπνιστές όσο και για τους μη καπνιστές. Εξάλλου, υπάρχουν εξαιρετικής ποιότητας συστήματα εξαερισμού χώρων, που καθαρίζουν την ατμόσφαιρα χωρίς να επηρεάζουν κανέναν και, τουλάχιστον οι εύρωστες επιχειρήσεις, θα μπορούσαν να τα προμηθευτούν.
• Όσο γι' αυτά που λένε ότι το κάπνισμα πλήττει την υγεία και προκαλεί μη ιάσιμες αρρώστιες, χωρίς να θέλω να αμφισβητήσω ή να μηδενίσω την επιστημονική άποψη για το θέμα, πιστεύω πως ο καθένας έχει δικαίωμα να διαχειρίζεται τη ζωή και την υγεία του κατά πώς επιθυμεί. Προσωπικά, είχα θείο καπνιστή, ο οποίος πέθανε σε βαθιά γεράματα, στα 98 του, ενώ άλλος κοντινός συγγενής μου, μη καπνιστής, πέθανε μόλις στα 55, από μιαν από εκείνες τις αρρώστιες που λένε ότι τις προκαλεί το κάπνισμα.

Αντιστρατεύεται τη ζωή

Ο Μάριος Μανουσόπουλος (δημοσιογράφος) δεν κάπνισε ούτε δοκίμασε ποτέ το τσιγάρο. Η άποψή του εναντίον του καπνίσματος είναι πολύ ισχυρή, «καθώς το κάπνισμα αντιστρατεύεται την ίδια τη ζωή, στερώντας, τόσο από εκείνους που καπνίζουν όσο και από εκείνους που δεν καπνίζουν, τις συνθήκες μιας πιο υγιεινής διαβίωσης».
• Θεωρώ ότι οι μη καπνιστές έχουν δικαιώματα, τα οποία καταπατούν αυτοί που καπνίζουν... Από την άλλη, δεν μπορώ να κατανοήσω καθόλου τη λογική, σύμφωνα με την οποία, κάτι που είναι βλαβερό για τους άλλους, μπορεί να επιτρέπεται χωρίς κανέναν περιορισμό ή απαγόρευση. Αυτή η κακή συνήθεια, που είναι ταυτόχρονα εξαιρετικά επιβλαβής για την ίδια τη ζωή, επιβαρύνει ακόμη περισσότερο το ήδη βεβαρημένο περιβάλλον, κάτι που παρατηρούμε και στην Κύπρο τα τελευταία χρόνια. Μια ακτινογραφία αυτής της κατάστασης μπορεί να γίνει, γενικά, στην καθημερινότητα, αλλά και στο μικρόκοσμο του καθενός μας, με τις κοινωνικές σχέσεις και συναναστροφές του.
• Κανείς δεν αρνείται το δικαίωμα των καπνιστών να καπνίζουν. Δεν μπορούν να το κάνουν, όμως, προκαλώντας προβλήματα στους άλλους, ή παρά τη θέλησή τους. Για μένα, το κάπνισμα, είναι ένας από τους πολλούς τρόπους να αντιστρατεύεσαι τη ζωή. Έχει, οιοσδήποτε, δικαίωμα να το κάνει;
• Υπάρχουν χώρες, όπου οι απαγορεύσεις και οι ποινές είναι τόσο αυστηρές όσον αφορά στο ανεξέλεγκτο κάπνισμα (π.χ. Καναδάς, Ιρλανδία), με αποτέλεσμα ο αριθμός αυτών που καπνίζουν να έχει μειωθεί έως και κατά το ήμισυ. Δεν λέω ότι πρέπει να υιοθετήσουμε κι εμείς δρακόντειες ρυθμίσεις, αλλά αυτό το ζήτημα χρειάζεται μια σοβαρή πολιτική διαχείριση.
• Η αντίθεσή μου σ' αυτήν τη βλαβερή και ανθυγιεινή συνήθεια γίνεται ακόμη μεγαλύτερη, όταν λαμβάνει τη μορφή ενός χυδαίου εξαναγκασμού από κάποιους σε υποχρεωτικό παθητικό κάπνισμα.
• Νομίζω, επίσης, πως πρέπει να παρθούν ακόμη πιο αυστηρά και σαφή μέτρα, αφού, όπως μας δείχνει η εμπειρία, ενώ υποτίθεται ότι υπάρχουν χώροι μη καπνιστών, αυτοί, είτε καταπατούνται είτε είναι τελείως εκτός λειτουργίας, καθώς δίπλα σου θα έχεις σίγουρα το χώρο των καπνιστών, που δεν… κόβεται με τίποτα.
• Επιπλέον, θεωρώ ότι είναι υποκριτικό να μιλάνε οι καπνιστές για «επιλογή», «ελευθερία» και «δικαιώματα», όταν δεν δείχνουν τον παραμικρό σεβασμό στα αντίστοιχα δικά μου… Γι' αυτό, η νομοθεσία οφείλει να προστατεύει τους πολίτες σε δημόσιους χώρους, όπως είναι και τα περισσότερα καταστήματα, αλλά και σε αυτούς που αποτελούν 'φυσικό μονοπώλιο' και ο πολίτης δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί από αλλού, όπως τα δικαστήρια, τα νοσοκομεία, η Βουλή, κ.τ.λ.

Έπεσαν τα «οχυρά» του καπνίσματος

Η ΓΑΛΛΙΑ ήταν το τελευταίο, ισχυρό, «προπύργιο» του καπνίσματος στην Ευρώπη. Η απαγόρευση του «καπνίζειν» στα γαλλικά καφέ, μπαρ και εστιατόρια με την είσοδο της νέας χρονιάς, ένα χρόνο μετά την απαγόρευσή του στους χώρους εργασίας, συνάντησε έντονες αντιστάσεις. Σύμφωνα με την άποψη του κοινωνιολόγου Ανρί-Πιέρ Ζεντί, η πρόσφατη απαγόρευση του καπνίσματος αντανακλά μια τάση κοινωνικού ελέγχου, στην οποία η Γαλλία μέχρι πρόσφατα αντιστεκόταν. «Διατηρούμε οδυνηρές αναμνήσεις από την εποχή του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου γύρω από την εφαρμογή της λογικής που λέει ότι το ορθό είναι να ανήκει κανείς πάντοτε στην πλειοψηφία. Είναι ένας τρόπος επιθετικής νομιμοποίησης του συλλογικού μίσους»... Ωστόσο, αλλού, είναι ακόμα… χειρότερα. Η Ιρλανδία επέβαλε αυστηρή αντικαπνιστική νομοθεσία από το Μάρτιο του 2004, απαγορεύοντας το τσιγάρο στις παμπ, τα εστιατόρια και τους κλειστούς χώρους εργασίας. Όποιος βρεθεί να καπνίζει σε απαγορευμένη τοποθεσία, αντιμετωπίζει πρόστιμο μέχρι και 3.000 ευρώ. Στο Ην. Βασίλειο το κάπνισμα απαγορεύεται σχεδόν σε όλους τους κλειστούς δημόσιους χώρους, ενώ προσφάτως ο πρωθυπουργός Γκόρντον Μπράουν απείλησε ότι η κυβέρνηση θα εξαιρέσει από το Εθνικό Σύστημα Υγείας τους… παχύσαρκους και τους καπνιστές. Η απαγόρευση του καπνίσματος στην Ιταλία -σε όλους τους κλειστούς δημόσιους χώρους από τον Ιανουάριο του 2005- έγινε κι εκεί δεκτή με αντιδράσεις. Ορισμένοι ιδιοκτήτες μπαρ και εστιατορίων διαμαρτυρήθηκαν έντονα, επισημαίνοντας πως η απαγόρευση του καπνίσματος έρχεται σε αντίθεση με την κουλτούρα του Ιταλού, που συνδέει την έξοδό του με το τσιγάρο στα καφέ και στα μπαρ. Το ίδιο ισχύει και στην Ελλάδα, όπου κι εκεί, λόγω… ιδιοσυγκρασίας και κουλτούρας, η απαγόρευση μπάζει από παντού... Στην Ισπανία, η Μαδρίτη, η Λα Ριόχα, η Καστίλη, η Λεόν και η Βαλένθια, που αρνήθηκαν να επιβάλουν τους περιορισμούς του καπνίσματος, τιμωρήθηκαν με στέρηση των πόρων που διατέθηκαν για την επιβολή του μέτρου. Ωστόσο, από την εφαρμογή του, 1,2 εκατομμύριο Ισπανοί σταμάτησαν το κάπνισμα, αλλά 9 εκατομμύρια συνεχίζουν να καπνίζουν. Η Αμερική, βεβαίως, ήταν η πρώτη διδάξασα, εφαρμόζοντας τους πιο δρακόντειους νόμους απαγόρευσης. Αντίθετα, η Αυστρία είναι ένα από τα τελευταία καταφύγια για τους καπνιστές, η οποία ακόμη αντιστέκεται στις απαγορεύσεις καπνίσματος που εισάγονται στις ΗΠΑ και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Στη Δυτική Ευρώπη, πολύ λίγες χώρες έχουν τόσο επιεική νομοθεσία όσο η Αυστρία, ενώ στα νέα μέλη της Ε.Ε. στις ανατολικές χώρες, το κάπνισμα είναι πιο ανεκτό. Θεωρητικά, η Αυστρία απαγόρευσε το κάπνισμα στα δημόσια κτίρια το 2005, αλλά η επιβολή του μέτρου ποικίλλει και συνήθως δεν επιδιώκεται με ζήλο, όπως προκύπτει από την εικόνα ανθρώπων που ανάβουν τσιγάρο σε σταθμούς τρένου, νοσοκομεία και σχολεία. Άλλες χώρες-μέλη της Ε.Ε., όπως το Βέλγιο, η Λιθουανία, η Κύπρος, η Σλοβενία και οι Κάτω Χώρες, προωθούν μεν την αντικαπνιστική εκστρατεία, αλλά προβλέπουν και εξαιρέσεις σε ξενοδοχεία, εστιατόρια και καφετερίες. Στην Κύπρο, προς το παρόν οι απαγορεύσεις είναι πιο «χαλαρές», αφού οι Κύπριοι κατέχουν μιαν από τις πρώτες θέσεις -στην Ε.Ε.- στην κατανάλωση τσιγάρων.