Άρχισα να διαβάζω το 'Πλάτωνας, όχι Προζάκ'.

Ελπιδοφόρο φαίνεται...

Εδώ και 1-2 μήνες παλεύω να τελειώσω το 'Όνομα του Ρόδου'. Είχα δει την ταινία πριν πολλά χρόνια και μου άρεσε, οπότε αποφάσισα να αγοράσω το βιβλίο μια μέρα που το είδα σε ένα βιβλιοπωλείο. Το πρόβλημα είναι οι 850+ σελίδες του. Διαβάζοντας 15-20 σελίδες την ημέρα λόγω περιορισμένου ελεύθερου χρόνου, αισίως έφθασα χθες στην 800+!!!
Το βιβλίο είναι πολύ καλό και είναι στιγμές που νομίζω ότι είμαι παρών στα γεγονότα που αφηγείται ο Έκο.

Πράγματι πάρα πολύ καλό. Το δεύτερο καλύτερο του για να είμαι σαφής!

Ο χρήστης Χρήστος Λάππας έγραψε:
Πράγματι πάρα πολύ καλό. Το δεύτερο καλύτερο του για να είμαι σαφής!

Δε θα μας πεις ποιο είναι το πρώτο;

Ο χρήστης lokatzis έγραψε:

Πράγματι πάρα πολύ καλό. Το δεύτερο καλύτερο του για να είμαι σαφής!

Δε θα μας πεις ποιο είναι το πρώτο;

To Eκκρεμές του Φουκώ, φαντάζομαι.

Ναι, αλλά το έχω γράψει τόσες φορές που στο τέλος θα με γιαουρτώσετε (και θα μου αξίζει).

'Αναζητώντας τους Αρμένιους σε Βαλκάνια ,΄Μέση Ανατολή και Καύκασο ' του Φίλιπ Μάρσντεν ,εκδόσεις Στοχαστής.
Αφορμή ένα κόκαλο που βρήκε ο συγγραφέας στην Ανατολική Τουρκία ,που μαθαίνει ότι ανήκει σε εκτοπισμένο Αρμένιο απο την γενοκτονία του 1915 και τον οδηγεί σε αναζήτηση τους .
Σφιχτογραμμένο , δεν θέλεις να το αφήσεις απο τα χέρια σου
Μου πήρε καμιά εικοσαριά μέρες, με δύο τρείς ώρες διάβασμα ημερησίως

'Ο βασιλεύς των Ορέων' του Εντμόντ Αμπού , εκδόσεις ΕΡΜΕΙΑΣ αναφερόμενο σε έναν λήσταρχο και την κατάσταση που επικρατούσε στην μετεπαναστατική Ελλάδα του 1855. γραμμένο με χιούμορ, δεν θέλεις να το αφήσεις απο τα χέρια σου

Ειναι επικαιρο λογω ημερων...

Atlas shrugged της Ayn Rand
είναι κάπως ζόρικο καθ'ότι >1000 σελίδες.

πες και κανα δυό λόγια...

περί τίνος πρόκειται;

Θα έλεγα ότι είναι 'για τα πάντα' αλλά θα ήθελα να το αποφύγω καθ'ότι πρώτα πρώτα δε θα με πιστεύατε και ύστερα θα με παίρνατε με τις πέτρες...

μυθιστόρημα είναι, αλλά φτάνει σε διαστάσεις κοσμοθεωρίας με κάτι από Πολιτεία , φιλοσοφία, θρησκεία, σουξουμούξου μανταλάκια.

Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα... το θέμα είναι ότι λίγο που το έψαξα, δεν το βρήκα στα ελίνικος. (εγώ στο εγγλέζικο το διάβασα).

Πάντως, είναι εντυπωσιακό βιβλίο.

Έχεις το isbn του;

Tα 2 τελευταία μου:

Τζόναθαν Κόου - Η λέσχη των τιποτένιων

Εξαιρετικό βιβλίο! Η ιστορία μερικών εφήβειων στη δεκαετία του 70. Όπως συνήθως στα βιβλία του Κόου, υπάρχει και ένα πολιτικό background, που στην προκειμένη περίπτωση είναι οι εργατικές κινητοποιήσεις και οι απεργίες των εργαζομένων στην Αγγλία (British Leyland κλπ). Έξυπνο, δηκτικό και παράξενα ρομαντικό, όπως γράφει και στο οπισθόφυλλο.
Είναι το prequel του Κλειστού Κύκλου.

Ίαν Ράνκιν - Σκελετοί στο Κελάρι

Το πιο πρόσφατο βιβλίο του διάσημου συγγραφέα αστυνομικών μυθιστορημάτων με ήρωα τον επιθεωρητή Ρεμπους. Άλλη μια ιστορία γεμάτη από κλισέ του Ράνκιν! Παρ' όλα αυτά, έχει καλή πλοκή, εξέλιξη, τραβάει τον αναγνώστη και, πάνω απ' όλα, την 'ατμόσφαιρα' που έκανε τον επιθεωρητή Ρεμπους διάσημο. Όχι το καλύτερο βιβλιο του Ρανκιν, πάντως...

Ναι, ξέρω ότι η αστυνομική λογοτεχνία θεωρείται η πλέμπα του είδους, αλλά μ' αρέσει.

Ο χρήστης charmak66 έγραψε:

Ναι, ξέρω ότι η αστυνομική λογοτεχνία θεωρείται η πλέμπα του είδους, αλλά μ' αρέσει.

Ποιός λέει τέτοιες πίπες?

Αυτή η φράση με τη γενικότητά της ομοιάζει με την άλλη ηλίθια άποψη περί κόμικς και υποκουλτούρας...

Ο χρήστης koutsan έγραψε:

Ναι, ξέρω ότι η αστυνομική λογοτεχνία θεωρείται η πλέμπα του είδους, αλλά μ' αρέσει.

Ποιός λέει τέτοιες πίπες?

Αυτή η φράση με τη γενικότητά της ομοιάζει με την άλλη ηλίθια άποψη περί κόμικς και υποκουλτούρας...

Δεν ξέρω, έτσι έχω ακούσει! Έτσι λένε οι 'Μαχαιρίτσες' της λογοτεχνίας.

Εγώ είμαι μεγάλος φαν! Εκτός από τον απίστευτο Ellroy και τον Rankin μ' αρέσουν πολύ τα παλιότερα μυθιστορήμα (πχ Chester Himes - Χαμός στο Χάρλεμ).

Γενικά, οι εκδόσεις Άγρα νομίζω πως έχουν αρκετά καλά και σωστά μεταφρασμένα έργα.

Ο χρήστης charmak66 έγραψε:
Δεν ξέρω, έτσι έχω ακούσει! Έτσι λένε οι 'Μαχαιρίτσες' της λογοτεχνίας.

Εγώ είμαι μεγάλος φαν! Εκτός από τον απίστευτο Ellroy και τον Rankin μ' αρέσουν πολύ τα παλιότερα μυθιστορήμα (πχ Chester Himes - Χαμός στο Χάρλεμ).

Γενικά, οι εκδόσεις Άγρα νομίζω πως έχουν αρκετά καλά και σωστά μεταφρασμένα έργα.

(ξερεις εσυ γιατι )

Και ΔΕΝ ΤΟ ΛΕΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΣΟΒΑΡΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ

Τελειωσα το American Tabloid... Λεει καπου στο οπισθοφυλλο: 'Η βια τρεχει με ρυθμους πολλων οκτανιων....' Εκατονταδων θα ελεγα... Σε καθηλωνει, απο πολλες αποψεις

Επειδη ειχα συνεργαστει με τον 'Αγρα' παλιοτερα, ισχυει αυτο που λες

ΙΣΤΑΝΜΠΟΥΛ του Ορχάν Παμούκ,εξαιρετικό γράψιμο , αυτοβιογραφικό , περιηγητικό στο παρελθόν και το παρόν, ιδανικό αν πρόκειται να επισκεφθείς την Πόλη, (το διήμερο για την Φόρμουλα δεν φτάνει ούτε με σφαίρες ,χρειάζεται μια βδομάδα τουλάχιστον) αλλά επίσης πολύ καλό για να ταξιδέψεις απο την πολυθρόνα σου.

ΚΟΝ ΤΙΚΙ του Θώρ Χάγιερνταλ σε μετάφραση Κοσμά Πολίτη εκδόσεις ΕΣΤΙΑ ,το πρώτο ταξίδι του Χάγιερνταλ απο το Περού στην Πολυνησία σε 97 μέρες με την σχεδία ονόματι ΚΟΝ ΤΙΚΙ
Απο τους μαχαλάδες της Πόλης βρέθηκα στα κρυστάλλινα νερά του Ειρηνικού, παρέα με δελφίνια και καρχαρίες
Το βρήκα στο TRAVELLER Πρ. Κορομηλά ,Θεσσαλονικη

Ο χρήστης Asimov έγραψε:

Δεν ξέρω, έτσι έχω ακούσει! Έτσι λένε οι 'Μαχαιρίτσες' της λογοτεχνίας.

Εγώ είμαι μεγάλος φαν! Εκτός από τον απίστευτο Ellroy και τον Rankin μ' αρέσουν πολύ τα παλιότερα μυθιστορήμα (πχ Chester Himes - Χαμός στο Χάρλεμ).

Γενικά, οι εκδόσεις Άγρα νομίζω πως έχουν αρκετά καλά και σωστά μεταφρασμένα έργα.

(ξερεις εσυ γιατι )

Και ΔΕΝ ΤΟ ΛΕΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΣΟΒΑΡΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ

Τελειωσα το American Tabloid... Λεει καπου στο οπισθοφυλλο: 'Η βια τρεχει με ρυθμους πολλων οκτανιων....' Εκατονταδων θα ελεγα... Σε καθηλωνει, απο πολλες αποψεις

Επειδη ειχα συνεργαστει με τον 'Αγρα' παλιοτερα, ισχυει αυτο που λες

Δεν είναι ο Μαχαιρίτσας σοβαρός άνθρωπος;

Στα βιβλία του Ελρόυ αποδίδεται εξαιρετικά το 'γκρίζο' χρώμα της ανθρώπινης φύσης. Το άσπρο-μαύρο (Καλό και Κακό) το αφήνει για τα Χόμπιτ του Τόλκιν...

Ο χρήστης charmak66 έγραψε:
Δεν είναι ο Μαχαιρίτσας σοβαρός άνθρωπος;

Αντε κουρεψου ρε

Στα βιβλία του Έλρου αποδίδεται εξαιρετικά το 'γκρίζο' χρώμα της ανθρώπινης φύσης. Το άσπρο-μαύρο (Καλό και Κακό) το αφήνει για τα Χόμπιτ του Τόλκιν...

Αυτο να το πεις σε μερικους συμφορουμιτες
Γι' αυτο τον γουσταρω, αγαπητε 800 σελιδες βιαιο ψυχογραφημα και βγαινεις απο μεσα πιο μπερδεμενος απ' οσο μπηκες....