Ο χρήστης koutsan έγραψε:

Οι κυρίες που μένουν άκληρες το μαθαίνουν στα 45-50...Τότε θες να στρατευθούν? Στα 50?

**Οι κυρίες που θέλουν να μείνουν άκληρες το γνωρίζουν από τα 30 τους (για να μην πω και νωρίτερα). **
Τι σχέση έχει η τεκνοποίηση με 6 μήνες θητεία στα 18 (πχ) ??

Ε όχι δα!!! Αυτό είναι από τον προηγούμενο αιώνα ή αφορά τσοπάνους στα Γκράβαρα...Είμαι 33 και ούτε το 1/4 από τις συνομήλικες μου έχει παιδί...Ούτε η κοπέλα μου έχει (είναι και αυτή 33) και είμαστε μαζί 11 χρόνια...
Η μητρότητα απολαμβάνει και αυτή συνταγματικής προστασίας..Το πως ο νομοθέτης θα πραγματώσει αυτή την προστασία δεν είναι θέμα του ΣτΕ, αυτό ελέγχει μόνο άκρα όρια όπως ξαναείπα...Στην προκειμένη ο νομοθέτης έκρινε ότι προκειμένου να βοηθήσει τη γυναίκα και να προστατεύσει την (έστω και ενδεχόμενη) μητρότητα την απαλλάσσει από την υποχρέωση στράτευσης, τόσο απλά...Το ΣτΕ δεν παίρνει αποφάσεις στη θέση του νομοθέτη απλά τον ελέγχει μην ξεφύγει και παραβιάσει το Σύνταγμα...Ε εδώ δεν τον παραβιάζει γιατί ο λόγος 'παραβίασης' της αρχής της ισότητας στηρίζεται σε μία άλλη συνταγματική διάταξη 21 παρ. 1 που επιβάλλει προστασία της μητρότητας...Την συγκεκριμένη 'εξισορρόπηση' την κάνει ο νομοθέτης και εν προκειμένω προέκρινε την μητρότητα...Μπορεί να διαφωνείς πολιτικά αλλά βρίσκω δύσκολο να δώσεις τόσο απόλυτο περιεχόμενο στην αρχή της ισότητας και να κηρύξεις το νόμο αντισυνταγματικό...

(τι να κάνουμε σαν παιδί και εγώ έβλεπα Διάστημα 1999)

Θεωρώ ότι μία γυναίκα είναι αρκετά ώριμη στα 25 για να μπορεί να αποφασίσει αν θα κάνει παιδιά ή καριέρα ή και τα δύο κάποτε στο μέλλον.
Θεωρώ επίσης ότι στα 18~20 χρόνια πολύ λίγες γυναίκες θα ήθελαν να τεκνοποιήσουν.

Το γεγονός ότι σήμερα ο μέσος όρος ηλικίας της πρώτης τεκνοποίησης αυξάνει δίνει ακόμα μεγαλύτερα περιθώρια στο νομοθέτη να επιτρέψει την υπό όρους υποχρεωτική στράτευση των γυναικών σε νεαρή ηλικία όταν έτσι και αλλιώς δεν σκοπεύουν σύντομα να τεκνοποιήσουν.

Το γεγονός ότι σήμερα το πλήθος των εγγεγραμένων στο μητρώο αρρένων είναι στις 45000 έχει να κάνει με μία κοινωνική δυναμική των τελευταίων 30 έτων όπου η γυναίκα εντάχθηκε στη μηχανή της παραγωγικότητας και πρακτικά τουλάχιστον κατά μεγάλο ποσοστό έθεσε τη μητρότητα (βασικός βιολογικός ρόλος) σε 2η μοίρα.

Τώρα το πως ο νομοθέτης δεν λαμβάνει υπόψη του τα σημερινά δεδομένα και να άλλαξει το νόμο ώστε να αντικατοπτρίζει τις σημερινές συνθήκες αυτό είναι κάτι πέρα από την κατανόηση μου.

Θεωρώ ότι είναι και φαλλοκρατικό το συγκεκριμένο καθεστώς κατά κάποιο τρόπο καθώς ο νομοθέτης εμμέσως πλην σαφώς θεωρεί ως μη ικανή μία Ελληνίδα να προσφέρει τις Υπηρεσίες στην πατρίδα ως κληρωτή. Και με τις σημερινές συνθήκες δεν αποτελεί η στράτευση προαίρεση αλλά επιτακτική ανάγκη εφόσον τα κενά που πρέπει να καλυφτούν δεν είναι δυνατό να καλυφτούν με το σημερινό στρατεύσιμο δυναμικό. Αυτό που δεν έχω καταλάβει πως οι σύλλογοι των γυναικών στην Ελλάδα δεν εκλαμβάνουν τη συγκεκριμένη συμπεριφορά ως κατάφορη διάκριση εναντίον τους και δεν αντιδρούν.

Ο χρήστης manosk έγραψε:
Και πώς ακριβώς πλήττεται η μητρότητα αν μια γυναίκα που θα αποφασίσει (αν το αποφασίσει και αν της το επιτρέψει η φύση) να κάνει παιδί στα 30φεύγα υπηρετήσει κανένα 6μηνο στα 20-25 έτη της;

Ξαναλέω δεν με αφορούν (ως υποτιθέμενο δικαστή) οι συγκεκριμένες λεπτομέρειες...Όπως θα ήταν συνταγματικός και ο νόμος που θα επέβαλλε υποχρεωτική στρατιωτική θητεία και στις γυναίκες εν καιρώ ειρήνης (παρόλο που κάποιοι θα φώναζαν ότι δεν λαμβάνονται υπόψη οι βιολογικές διαφορές αντρός-γυναικός) έτσι και αυτός ο νόμος είναι συνταγματικός (κατ'εμέ)...Ο νομοθέτης καλώς ή κακώς, με υπερβολικό τρόπο ή όχι προκρίνει τη μητρότητα...Μήπως βοηθάει τη μητρότητα η θητεία? Όχι, εμπόδιο αποτελεί έστω και μικρό...Ε ο νομοθέτης έκρινε ότι αυτό θέλει να προστατεύσει υπερβολικά...Αυτό δεν τον καθιστά ενάντιο στο Σύνταγμα...Άδικο ίσως, αντισυνταγματικό όχι και δεν είναι καθόλου ίδια αυτά τα δύο...

Ο χρήστης christos.dimou έγραψε:

Οι κυρίες που μένουν άκληρες το μαθαίνουν στα 45-50...Τότε θες να στρατευθούν? Στα 50?

**Οι κυρίες που θέλουν να μείνουν άκληρες το γνωρίζουν από τα 30 τους (για να μην πω και νωρίτερα). **
Τι σχέση έχει η τεκνοποίηση με 6 μήνες θητεία στα 18 (πχ) ??

Ε όχι δα!!! Αυτό είναι από τον προηγούμενο αιώνα ή αφορά τσοπάνους στα Γκράβαρα...Είμαι 33 και ούτε το 1/4 από τις συνομήλικες μου έχει παιδί...Ούτε η κοπέλα μου έχει (είναι και αυτή 33) και είμαστε μαζί 11 χρόνια...
Η μητρότητα απολαμβάνει και αυτή συνταγματικής προστασίας..Το πως ο νομοθέτης θα πραγματώσει αυτή την προστασία δεν είναι θέμα του ΣτΕ, αυτό ελέγχει μόνο άκρα όρια όπως ξαναείπα...Στην προκειμένη ο νομοθέτης έκρινε ότι προκειμένου να βοηθήσει τη γυναίκα και να προστατεύσει την (έστω και ενδεχόμενη) μητρότητα την απαλλάσσει από την υποχρέωση στράτευσης, τόσο απλά...Το ΣτΕ δεν παίρνει αποφάσεις στη θέση του νομοθέτη απλά τον ελέγχει μην ξεφύγει και παραβιάσει το Σύνταγμα...Ε εδώ δεν τον παραβιάζει γιατί ο λόγος 'παραβίασης' της αρχής της ισότητας στηρίζεται σε μία άλλη συνταγματική διάταξη 21 παρ. 1 που επιβάλλει προστασία της μητρότητας...Την συγκεκριμένη 'εξισορρόπηση' την κάνει ο νομοθέτης και εν προκειμένω προέκρινε την μητρότητα...Μπορεί να διαφωνείς πολιτικά αλλά βρίσκω δύσκολο να δώσεις τόσο απόλυτο περιεχόμενο στην αρχή της ισότητας και να κηρύξεις το νόμο αντισυνταγματικό...

(τι να κάνουμε σαν παιδί και εγώ έβλεπα Διάστημα 1999)

Θεωρώ ότι μία γυναίκα είναι αρκετά ώριμη στα 25 για να μπορεί να αποφασίσει αν θα κάνει παιδιά ή καριέρα ή και τα δύο κάποτε στο μέλλον.
Θεωρώ επίσης ότι στα 18~20 χρόνια πολύ λίγες γυναίκες θα ήθελαν να τεκνοποιήσουν.

Το γεγονός ότι σήμερα ο μέσος όρος ηλικίας της πρώτης τεκνοποίησης αυξάνει δίνει ακόμα μεγαλύτερα περιθώρια στο νομοθέτη να επιτρέψει την υπό όρους υποχρεωτική στράτευση των γυναικών σε νεαρή ηλικία όταν έτσι και αλλιώς δεν σκοπεύουν σύντομα να τεκνοποιήσουν.

Το γεγονός ότι σήμερα το πλήθος των εγγεγραμένων στο μητρώο αρρένων είναι στις 45000 έχει να κάνει με μία κοινωνική δυναμική των τελευταίων 30 έτων όπου η γυναίκα εντάχθηκε στη μηχανή της παραγωγικότητας και πρακτικά τουλάχιστον κατά μεγάλο ποσοστό έθεσε τη μητρότητα (βασικός βιολογικός ρόλος) σε 2η μοίρα.

Τώρα το πως ο νομοθέτης δεν λαμβάνει υπόψη του τα σημερινά δεδομένα και να άλλαξει το νόμο ώστε να αντικατοπτρίζει τις σημερινές συνθήκες αυτό είναι κάτι πέρα από την κατανόηση μου.

Θεωρώ ότι είναι και φαλλοκρατικό το συγκεκριμένο καθεστώς κατά κάποιο τρόπο καθώς ο νομοθέτης εμμέσως πλην σαφώς θεωρεί ως μη ικανή μία Ελληνίδα να προσφέρει τις Υπηρεσίες στην πατρίδα ως κληρωτή. Και με τις σημερινές συνθήκες δεν αποτελεί η στράτευση προαίρεση αλλά επιτακτική ανάγκη εφόσον τα κενά που πρέπει να καλυφτούν δεν είναι δυνατό να καλυφτούν με το σημερινό στρατεύσιμο δυναμικό. Αυτό που δεν έχω καταλάβει πως οι σύλλογοι των γυναικών στην Ελλάδα δεν εκλαμβάνουν τη συγκεκριμένη συμπεριφορά ως κατάφορη διάκριση εναντίον τους και δεν αντιδρούν.

Αν θες να συμφωνήσω μπορώ να το κάνω για λόγους ευκολίας της κουβέντας (φυσικά επί της ουσίας διαφωνώ : εδώ θέλω να καταργηθεί η θεητεία τελείως και θα προτείνω να χώσουν και άλλους στον κουβά με τα σκ@τ@?)
Συμφωνόντας λοιπόν υποθετικά με την κριτική που κάνεις στο νομοθέτη θα πω ότι ο κακός νομοθέτης δεν είναι απαραίτητα και αντισυνταγματικός...Ούτε κατά διάνοια...Το ΣτΕ κάνει νομικά και όχι άσκηση νομοθετικής πολιτικής...(συνήθως τουλάχιστον )

Αυτό που με εξοργίζει είναι ότι αυτοί που πήραν μούφα απαλλαγή, το 12μηνο θα το περνούσαν με άδειες και εξόδους, καλύτερα που δεν πήγαν στο φινάλε έτισ και αλλιώς σε περίπτωση πολέμου σε κάποια χώρα της Ευρώπης ή της Αμερικής θα την βγάλουν οπότε τσάμπα ο κόπος τους θα πήγαινε!

Ένας σιτροενάκιας.

Φεύγω με τις μπάντες.

Ο χρήστης christos.dimou έγραψε:

Μήπως στο Ισραήλ που η θητεία είναι 24 μήνες για τις γυναίκες το συγκεκριμένο είδος είναι διαφορετικό από την Ελληνίδα?

Μήπως γιατί στο Ισραήλ πολεμάνε και σκοτώνονται κάθε μέρα; Εδώ ευτυχώς, αυτό δεν συμβαίνει!

Εν πάσει περιπτώσει προσωπικά δεν μπορώ να καταλάβω γιατί:

α. Στην περισσότερο παραγωγική στιγμή της ζωής μου βρέθηκε να τριγυρίζω την Ελλάδα όταν η συνάδελφος μου αναπόσπαστη συνέχιζε την καριέρα της.

Μήπως το βασικό πρόβλημα των ανδρών είναι αυτό; Ότι δηλ. τη στιγμή που υπηρετείς -και ουσιαστικά είσαι στον πάγο-, μια συνάδερφός σου προχωράει στη δουλειά με ό,τι αυτό σημαίνει (προαγωγές, αναγνώριση, χρήματα). Κατανοητό, αλλά μια λύση θα ήταν να ξεμπερδεύατε με τον στρατό μια ώρα αρχίτερα. Αν πας στα 27, 28 (όπως ο φίλος μου π.χ.) ή 30 σου, λογικό είναι να σου κόβεται στη μέση η επαγγελματική καριέρα και να νιώθεις ότι χάνεται ένας χρόνος από τη ζωή σου.

Εν πάσει περιπτώσει προσωπικά δεν μπορώ να καταλάβω γιατί:

β. Γιατί δεν θα μπορούσαν οι Ελληνίδες να στρατευθούν για 6 μήνες καλύπτοντας τις θέσεις γραφείου των ΕΔ και να εκπαιδευτούν στις βασικές αρχές τις αυτοάμυνας.

Προσωπικά, δεν θα είχα κανένα πρόβλημα με αυτό!

Κοινώς με ενοχλεί ιδιαίτερα αυτό το παιγνιδάκι που όπως μας βολεύει κινούμεθα και πράτουμε. Ισότητα μεν αλλά μόνον στα δικαιώματα και όχι στις υποχρεώσεις.

Ας μη μιλήσουμε για ισότητα, γιατί θα πρέπει να μιλήσουμε για εξίσωση των μισθών, των εργασιακών σχέσεων και συνθηκών κλπ. Για την ίδια δουλειά, ένας άνδρας θα αμοιφθεί περισσότερο από μια γυναίκα. Για τις γυναίκες είναι πολύ πιο δύσκολο να ανελιχθούν στην ιεραρχία και ειδικά οι ανδροκεντρικές επιχειρήσεις, ενώ αν όσες τα καταφέρουν έχουν να υποστούν τα σχόλια 'με πόσους πήγε' (πολύ κομψή έκφραση για να σεβαστώ το φόρουμ...). Για να μην αναφερθώ στην ισότητα όσον αφορά στις δουλειές του σπιτιού, στο μεγάλωμα των παιδιών κλπ. κλπ.
Αυτό που θέλω να πω είναι ότι ο άνδρας από τη στιγμή που αρχίζει να εργάζεται, το πρωταρχικό (και αν όχι το πρώτο, σίγουρα το δεύτερο) μέλημά του είναι η δουλειά του. Για τη γυναίκα δεν ισχύει αυτό.

Και τέλως πάντων γιατί εφόσον σαν άνδρας ζω 7 χρόνια λιγότερο από μία γυναίκα να πρέπει να εργάζομαι περισσότερο για να βγω στη σύνταξη???

Τα συζητάγαμε μια μέρα με τον φίλο μου και τελικά, εκείνος θα βγει σε σύνταξη πιο νωρίς από μένα (αν υπάρχουν μέχρι τότε ταμεία που να δίνουν συντάξεις! ). Άσε που πολύ γρήγορα θα υπάρχει εξίσωση και στα συντάξιμα χρόνια για τα δυο φύλα.

Πραγματικά θα ήθελα μία απάντηση από το γυναικείο πληθυσμό του φόρουμ και παρακαλώ απαντήσεις σοβαρές που δεν άπτονται στο θέμα της περιόδου (sic με **τα νέα αντισυλληπτικά χάπια **δεν υπάρχει καν περίοδος οπότε δεν θα υπήρχε και πρόβλημα)

Δεν ξέρω αν κανένας άνδρας έχει μπει στον κόπο να μάθει τι είναι τα αντισυλληπτικά χάπια. Για την πληροφόρησή σας, είναι ένα κοκτέιλ ορμονών που έχουν και βραχυπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες αρνητικές συνέπειες για τον οργανισμό μιας γυναίκας. Όσον αφορά στο να μην έχει καθόλου περίοδο, μήπως να μας στειρώσετε κιόλας για να πηγαίνουμε στρατό στη θέση σας;

Κοινώς δεν θα ήταν τα πράγματα πολύ πιο εύκολα αν ο ΕΣ είχε τη δυνατότητα επιλογής από το σύνολο των Ελληνών (και των 2 φύλων) και δεν θα ήταν πραγματικά και υπέρ των γυναικών η στράτευση (ένα καλό μάθημα για το πως πραγματικά είναι η Ελληνική Κοινωνία χωρίς φίλτρα)??

Στρατό πρέπει να πάμε για να πάρουμε ένα καλό μάθημα; Γι' αυτό το υποστηρίζεις με τόση θέρμη; Όταν λες 'φιλτρα', δεν ξέρω σε τι πράγμα αναφέρεσαι, αλλά άλλο ο στρατός και άλλο πράγμα η ελληνική κοινωνία. Ο στρατός δεν είναι καν 'κοινωνία' με τους πολιτειακούς όρους.

Και πώς ακριβώς πλήττεται η μητρότητα αν μια γυναίκα που θα αποφασίσει (αν το αποφασίσει και αν της το επιτρέψει η φύση) να κάνει παιδί στα 30φεύγα υπηρετήσει κανένα 6μηνο στα 20-25 έτη της;

Μα τι νομίζετε; Ότι εκεί γύρω στα 18-20 βγάζουμε το ημερολόγιο και λέμε ότι τώρα θα σπουδάσω, μετά θα κάνω ένα μεταπτυχιακό, μετά θα βρω δουλειά, μετά θα βρω κανέναν άνδρα και μετά (στα 30κάτι) θα κάνω ένα παιδί; Αν οι περισσότερες γυναίκες σήμερα κάνουν παιδιά μετά τα 30κάτι είναι γιατί οι περισσότερες παντρεύονται μετά από αυτή την ηλικία. Και δεν παντρεύονται μόνο οι γυναίκες μετά τα 30, αλλά και οι άνδρες στα (πολύ) 30κάτι τους. Επιπλέον, κανείς δεν ξέρει ποτέ πώς του έρχονται τα πράγματα και πότε τελικά θα τεκνοποιήσει.

(Αυτά γιατί βγήκε μεγάλο το ποστ και θα επανέλθουμε!)

Ο χρήστης koutsan έγραψε:

εδώ θέλω να καταργηθεί η θεητεία τελείως και θα προτείνω να χώσουν και άλλους στον κουβά με τα σκ@τ@?)

+1

παντως δεν υπαρχει πιο γελοιο πραγμα απο τις φεμινιστριες και γενικα ολο αυτο το δηθεν μανουβραρισμα και καλα μεταξυ αντρων-γυναικων.. τελειως γτπ καταστασεις.. τραγικοτητες
παλια ξενερωνα με σχετικες ατακες, τωρα το'χω παρει τελειως στην πλακα και ριχνω γλεντι μεγατονων..

ανεξαρτητα, πιστευω τη θεση δε θα στη φαει η γυναικα αλλα μαλλον καποιος ανδρας που εχει τελειωσει το στρατο
οσον αφορα το ποτε ειναι καλυτερο να πας, εξαρταται.. αλλες φορες συμφερει να πας στα 18, αν ομως εισαι διαβαστερος και εχεις στο πλανο μεταπτυχιακα και τα σχετικα, συμφερει να κανεις πρωτα αυτα και να πας μετα, γιατι πιθανοτατα θα σε βοηθησει στο στρατο, καθως μπορει να κανεις κατι που εχει σχεση με την επιστημη σου και να'σαι καλυτερα απ'το να εισαι απλος φανταρος

μια και η απαντηση του manosk για το ποσους στρατιωτες χρειαζονμαστε δεν με ικανοποιησε μπορει καποιος να δωσει νουμερο??

Εμένα το πρόβλημά μου δεν είναι γιατί δεν πάνε οι γυναίκες στο στρατό. Το πρόβλημά μου είναι γιατί να χαλάω ένα μεγάλο διάστημα της ζωής μου σε ΜΑΛΑΚΙΕΣ.

Ας μας έκαναν τη βασική εκπαίδευση και να κράταγαν μερικούς, όσους έχουν ανάγκη κατά καιρούς, σε συνδυασμό με τους μόνιμους.

Κοινώς 3-4 μήνες θητεία και ουσιαστική εκπαίδευση για βασικά πράγματα (ναι υπάρχουν άντρες που δεν ξέρουν να καθαρίσουν μια πατάτα) και μετά έξω από την πόρτα.

Ετσι και πάνε οι γυναίκες στο στρατό θα τις βάλουν σε άλλο στρατόπεδο;;; :?

Ο χρήστης j.marr έγραψε:
μια και η απαντηση του manosk για το ποσους στρατιωτες χρειαζονμαστε δεν με ικανοποιησε μπορει καποιος να δωσει νουμερο??

ΟΧΙ (γιατί πολύ απλά η έννοια του χρειάζομαι είναι σχετική και υποκειμενική )

μπορεί να μην πάνε στρατό, όμως πάνε σε σχολές υπαξιωματικών και αξιωματικών, και είναι πολλές, και πίστεψέ με πάνε καράβια και τα λοιπά, δεν είναι όλες γραφείο

Ο χρήστης dmitspan έγραψε:
μπορεί να μην πάνε στρατό, όμως πάνε σε σχολές υπαξιωματικών και αξιωματικών, και είναι πολλές, και πίστεψέ με πάνε καράβια και τα λοιπά, δεν είναι όλες γραφείο

Αυτό είναι το ακριβώς ανάποδο από αυτό που συζητάμε και φυσικά πολύ πιο ενδιαφέρον από νομικής απόψεως...

Δηλ. το κατά πόσο είναι συνταγματικό (αρχής της ισότητας των φύλων πάλι )κάποιες θέσεις (σε σώματα ασφαλείας, στρατό κοκ) να είναι προσβάσιμες μόνο σε άντρες και όχι σε γυναίκες οι οποίες οι ίδιες επιθυμούν να προσληφθούν...Οι βιολογικές διαφορές δικαιολογούν διαφορετική μεταχείριση? (στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων η απάντηση είναι όχι)
Η διαφορά όμως με το προηγούμενο είναι ότι εδώ η γυναίκα επιθυμεί η ίδια να προσληφθεί και έχει συνταγματικό δικαίωμα να πραγματωθεί η αρχή της ισότητας με την πρόσληψή της...(πλην εξαιρέσεων όπου οι βιολογικές διαφορές δεν το επιτρέπουν)

Στην άλλη περίπτωση η θητεία δεν είναι δικαίωμα αλλά υποχρέωση, από την οποία την απαλλάσσει ο νόμος στηριζόμενος σε μια άλλη συνταγματική διάταξη (προστασία της μητρότητας) η οποία δεν είναι δικαίωμα με την κλασσική έννοια του όρου αλλά 'κοινωνικό' δικαίωμα το οποίο και δεν είναι αμέσως δικαστικά επιδιώξιμο αλλά επιτρέπει στο νομοθέτη να παίρνει αποφάσεις προς μία συγκεκριμένη κατεύθυνση (πχ προστασία 3ης ηλικίας,παιδικής ηλικίας, μητρότητας,περιβάλλοντος) και υπό όρους να σταθμίζει το 'κοινωνικό' δικαίωμα και με άλλα 'κλασσικά' διακιώματα κρατώντας για τον εαυτό του την τελική κρίση ποιό από όλα θα προκρίνει (σε αυτό το σημείο έρχεται μόνο ο δικαστής και ελέγχει το νομοθέτη όχι αν έπραξε ορθά - έλεγχος σκοπιμότητας - αλλά αν υπερέβει κάποια εύλογα όρια κατά τη στάθμιση των συνταγματικών δικαιωμάτων)

Ο χρήστης n_olympios έγραψε:

Εγω να ρωτήσω ήθελα κάτι.....Ενας που υπηρέτησε 18 μήνες, που ανήκει, στο Δ (18-21) ή στο Ε (12-18 )????

Στο Δ.

Ποιος μ@λ@κ@ς έφτιαξε την ψηφοφορία...

Ένας σιτροενάκιας.

Μαλάκας και σιτροενάκιας, δε γίνεται.....Απο Ferrari και πάνω δικαιούσαι τον τίτλο...

«Το σύστημα είναι σάπιο. Το ξέρουμε και το ξέρετε. Ομως, μπείτε μέσα και αντιμετωπίστε το. Μην αποξενώνεστε. Γίνετε ομάδα»

57χρονος πλοίαρχος Βασίλης Μενούτης,
Ψυχολόγος-ψυχίατρος, επίκουρος καθηγητής Κοινωνικής Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο Ρεθύμνου, διευθυντής στο Ναυτικό Νοσοκομείο Πειραιώς, διευθυντής ψυχιατρικής κλινικής στο Ναυτικό Νοσοκομείο Αθηνών, σύμβουλος επί ψυχολογικών θεμάτων της διεύθυνσης υγειονομικού του ΓΕΕΘΑ.

Εξηγεί: «Η συντριπτική πλειονότητα των παιδιών εκφράζει αγάπη στην Ελλάδα, τη μακρόχρονη ιστορία της και όλα αυτά τα ωραία που έχει δώσει ο πολιτισμός μας: θέατρο, δημοκρατία, αθλητισμός, ευγενής άμιλλα, έθιμα, γλέντι, η νοοτροπία μας η ξεχωριστή. Από την άλλη, δέχεται με καχυποψία τις κρατικές δομές, που μία από αυτές είναι και ο στρατός. Ενας λόγος είναι η οικονομική ύφεση. Αλλος, η προκλητική διάσταση του ρουσφετιού. Η έννοια του βιασμού που περνάει επάνω τους μέσα από μια παγκοσμιοποιημένη συμπεριφορά, η οποία στην Ελλάδα μεταφράζεται ως αναξιοκρατία. Τα παιδιά σήμερα ψάχνονται περισσότερο. Φοβούνται να επανακαθορίσουν το παιχνίδι γιατί έχουν μειωμένη εμπιστοσύνη προς τις μεγαλύτερες γενιές. Η πληροφόρηση τους ανοίγει τα μάτια. Μου λένε: παντού κλέβουν, μας δουλεύουν. Τους απαντώ: ναι, υπάρχει το ρουσφέτι και θα υπάρχει. Τα ίδια σκατά θα είναι πάντοτε. Εσείς όμως, έρχεστε να δουλέψουμε ομαδικά; Δεν τους ενδιαφέρει η επιβεβαίωσή μου. Αυτό που θέλουν είναι μπέσα. Θέλουν εμπιστοσύνη. Εχω εκπλαγεί με τη συμπεριφορά των παιδιών, με αυτά που μπορούν να κάνουν όταν τους φέρεσαι με εμπιστοσύνη».

Αναφέρει πως από τον Ιανουάριο του 2006, κάθε μήνα σε ένα πιλοτικό πρόγραμμα υπό το ΓΕΕΘΑ, γίνεται μια συνάντηση σε κεντρική μεγάλη ακριτική μονάδα με ανοιχτό διάλογο. Παρόντες, και έφεδροι και τα μόνιμα στελέχη και ο τοπικός ψυχίατρος. Γίνονται ομιλίες, συζητήσεις και, εφόσον επιθυμούν οι ίδιοι, και ομάδες συζητήσεων. Αντίστοιχες συναντήσεις συντόνιζε ο ίδιος τα προηγούμενα χρόνια στο Ναυτικό.

• Τι ακούτε εκεί; Μπροστά στους αξιωματικούς τους μπορούν να ανοιχτούν οι φαντάροι; Νιώθουν ασφαλείς -επειδή έχετε μεγαλύτερο βαθμό εσείς;

Παραδέχεται ότι τον αντιμετωπίζουν ως ισχυρότερη πατρική φιγούρα. «Σπάνια -λέει- είναι παρών ο διοικητής. Μόνο αν είναι ανοιχτό μυαλό παρευρίσκεται». Διηγείται: «Μια φορά, μεγάλη ομάδα, βράζει ο τόπος, γίνεται χαμός από τις ερωτήσεις των παιδιών, είμαι κι εγώ προβοκάτορας, βλέπω την περιοχή δεξιά μου, δεν μιλούσαν· τους λέω, βρε παιδιά, εσείς πώς το παίζετε εκεί πέρα, κότες; Ολα ωραία τα βλέπετε; Εκείνοι, κουβέντα. Δεύτερη, τρίτη φορά, τους το ξαναλέω. Πετιέται τότε ένας ναυτόπαις και λέει: 'Αμα θα πω εγώ, θα βρω μπελά'. 'Δεν κατάλαβες, αγόρι μου, λέγε τώρα του λέω'. 'Μα ο αξιωματικός από πίσω', λέει, 'θα μας σκίσει'. Σηκώνεται λοιπόν ο αξιωματικός, νεότερος, ένας ανθυποπλοίαρχος, και λέει 'Οχι, εγώ δεν το δέχομαι αυτό, να σηκώνεται ο καθένας και να εκφράζει δεν ξέρω τι...'. 'Ο στρατός και η πειθαρχία...', του πετάω το υπονοούμενο, εκείνος αγριεύει: Μπορεί να είστε ανώτερος, αλλά την πειθαρχία εδώ την εκφράζω εγώ! Και βάζουν τις φωνές από κάτω: Πέταξέ τον έξω!»

Αντε να απαλλαγεί το στράτευμα από περιπτώσεις τέτοιας στενόμυαλης νοοτροπίας, που δεν αφήνουν χώρο έκφρασης...

«Ναι -συμφωνεί- αλλά είναι τόσο μεγάλες οι μεταβολές που έχουν γίνει ήδη στις Ενοπλες Δυνάμεις, ειδικά την τελευταία δεκαετία, που πρέπει και οι ίδιες να τις χωνέψουν μέχρι να προχωρήσουμε παραπέρα. Κάναμε Θεραπευτική Κοινότητα. Τυποποιήθηκε από το '89, η βούλα μπήκε από τη διοίκηση διοικητικής μέριμνας Ναυτικού το 1994. Το 1997 ιδρύθηκε γραφείο προληπτικής ψυχικής υγιεινής, τηλεφωνική γραμμή συμπαράστασης στο Ναυτικό. Το 1999 ιδρύθηκε τμήμα στρατιωτικών αξιωματικών ψυχολόγων στη Σχολή Στρατιωτικής Ιατρικής. Σε λίγο θα υπάρχουν οι πρώτοι πτυχιούχοι στρατιωτικοί ψυχολόγοι στις μονάδες. Εχουμε βάλει τα ψυχοτεχνικά τεστ, το 1993, βασισμένα κυρίως σε αυτά του αμερικανικού στρατού· προτείναμε επίσης να γίνει ειδική ομάδα που θα αναθεωρεί τα ψυχολογικά τεστ κάθε τρία χρόνια και περιμένουμε έγκριση».

• Παραδοσιακά, θεωρείται πιο δυσκίνητος από πλευράς νοοτροπίας ο στρατός Ξηράς. Δεν έχουν γίνει εκεί αλλαγές;

«Ενώ οι απαιτήσεις από το στρατό δεν έχουν διαφοροποιηθεί πολύ σε σχέση με κάποιες δεκαετίες πριν, η κατάσταση των παιδιών που έρχονται να στρατευτούν είναι ριζικά διαφορετική. Αποτέλεσμα, το στρες που υπάρχει, στο πλαίσιο της ψυχαγωγής του στρατιώτη, ναύτη ή σμηνίτη, έχει να καλύψει πολύ μεγαλύτερη απόσταση σήμερα από ό,τι πριν από 20 ή 30 χρόνια. Οταν έρχεται ο άλλος να καταταγεί, δεν έχει να ταυτιστεί με ένα σύστημα που δεν φοβάται. Δεν υπάρχει η αλλοτινή επιβράβευση. Θεωρείται χαμένος χρόνος. Υπάρχει ο φόβος του αγνώστου, που εμπερικλείει το φόβο της εγκατάλειψης και του αιφνιδιασμού. Φόβοι μεγαλύτεροι πλέον από πριν, γιατί η απόσταση της πολιτικής ζωής του μαθητή ή του φοιτητή, κάποτε, δεν ήταν τόσο πολύ μακριά από τις απαιτήσεις του στρατού. Ηταν πιο σκληρή η ζωή παλιότερα. Ηταν πιο κοντά στις πρωτογενείς άμυνες ο υπό στράτευση. Τώρα είναι πιο χαμηλά τα πράγματα, πιο διαλυτικά. Αποτέλεσμα είναι, να βλέπουμε ένα σκορποχώρι να πρέπει να μπει κάτω από τα πρέπει».

• Ναι, αλλά με την ...εθνικοπατριωτική ορολογία του '40, που ακόμα χρησιμοποιεί ο στρατός, πώς να πετύχει αποδοχή;

«Δεν πιάνουν στον κόσμο πια αυτά. Για τις μεγαλύτερες ηλικίες των στελεχών είναι μεγάλη η αλλαγή. Δεν είναι κακό ότι τα λένε, αλλά όταν τα λένε χωρίς να δώσουν σημασία στο σκοπό της συνοχής, της μέγιστης αποτελεσματικότητας. Ο στρατός, ως έκφραση ταχείας συντονισμένης κίνησης, σημαίνει συνεργασία, με ή χωρίς εξαρτημένα αντανακλαστικά. Σήμερα, για παράδειγμα, ένα παιδί δεν θα τρέξει να σκοτωθεί για τη σημαία αλλά όταν νιώθει ότι θα τρέξουν να τον βοηθήσουν οι άνδρες της ομάδας του. Ο στρατός καλείται να ζυμώσει, να μαλακώσει την κατακερματιστική τάση που υπάρχει στην ελληνική κοινωνία και να δημιουργήσει δεσμούς συνοχής».

• Γιατί αυτοκτονούν οι στρατιώτες;

«Το κυριότερο στοιχείο, όπως δείχνουν οι σχετικές έρευνες, είναι η αλλαγή της ταυτότητάς τους, η δυσκολία προσαρμογής. Χρειάζεται ακόμα πιο ενδελεχής έρευνα για να απαντηθεί το γιατί με ασφάλεια, κυρίως σε ό,τι αφορά τις αυτοκτονίες στις μεθοριακές μονάδες του Εβρου».

Ο χρήστης Έλσα έγραψε:

Μήπως γιατί στο Ισραήλ πολεμάνε και σκοτώνονται κάθε μέρα; Εδώ ευτυχώς, αυτό δεν συμβαίνει!

Μάλλον δεν είναι μόνον αυτό. Το πλήθος των νεκρών Ισραηλινών στρατιωτών την τελευταία δεκαετία δεν πλησιάζει καν το πλήθος των νεκρών Ισραηλινών από αυτοκινητιστικά (όπως και στις Η.Π.Α. που έχουν εμπλακεί σε Αφγανιστάν, Ιράκ κ.λ.π.).

Το Ισραήλ εφαρμόζει ένα δόγμα άμυνας από το οποίο εκμεταλεύεται στο έπακρο το Γυναικείο δυναμικό επιτρέποντας στους Άνδρες να βρίσκονται σε μάχιμες και όχι υποστηρικτικές ομάδες.

Μήπως το βασικό πρόβλημα των ανδρών είναι αυτό; Ότι δηλ. τη στιγμή που υπηρετείς -και ουσιαστικά είσαι στον πάγο-, μια συνάδερφός σου προχωράει στη δουλειά με ό,τι αυτό σημαίνει (προαγωγές, αναγνώριση, χρήματα). Κατανοητό, αλλά μια λύση θα ήταν να ξεμπερδεύατε με τον στρατό μια ώρα αρχίτερα. Αν πας στα 27, 28 (όπως ο φίλος μου π.χ.) ή 30 σου, λογικό είναι να σου κόβεται στη μέση η επαγγελματική καριέρα και να νιώθεις ότι χάνεται ένας χρόνος από τη ζωή σου.

Η λύση σε αυτό το θέμα είναι υποχρεωτική στράτευση για όλους στα 18. Δεν είναι το βασικό πρόβλημα αυτό αλλά ένα από τα προβλήματα.

Κοινώς με ενοχλεί ιδιαίτερα αυτό το παιγνιδάκι που όπως μας βολεύει κινούμεθα και πράτουμε. Ισότητα μεν αλλά μόνον στα δικαιώματα και όχι στις υποχρεώσεις.

Ας μη μιλήσουμε για ισότητα, γιατί θα πρέπει να μιλήσουμε για εξίσωση των μισθών, των εργασιακών σχέσεων και συνθηκών κλπ. Για την ίδια δουλειά, ένας άνδρας θα αμοιφθεί περισσότερο από μια γυναίκα. Για τις γυναίκες είναι πολύ πιο δύσκολο να ανελιχθούν στην ιεραρχία και ειδικά οι ανδροκεντρικές επιχειρήσεις, ενώ αν όσες τα καταφέρουν έχουν να υποστούν τα σχόλια 'με πόσους πήγε' (πολύ κομψή έκφραση για να σεβαστώ το φόρουμ...). Για να μην αναφερθώ στην ισότητα όσον αφορά στις δουλειές του σπιτιού, στο μεγάλωμα των παιδιών κλπ. κλπ.
Αυτό που θέλω να πω είναι ότι ο άνδρας από τη στιγμή που αρχίζει να εργάζεται, το πρωταρχικό (και αν όχι το πρώτο, σίγουρα το δεύτερο) μέλημά του είναι η δουλειά του. Για τη γυναίκα δεν ισχύει αυτό.

Εξίσωση ποιών????

α. Μισθών

Στο Δημόσιο δεν υπάρχουν διακρίσεις (35% του εργατικού δυναμικού). Στα λεγόμενα κλειστά επαγγελμάτα όπως Γιατροί, Δικηγόροι, Μηχανικοί που οι αμοιβές καθορίζονται από αποφάσεις του Ελληνικού Δημοσίου για ποιούς διαφορετικούς μισθούς ομιλούμε.
Δεν αμφισβητώ ότι πριν από 20 χρόνια οι γυναίκες εργαζόντουσαν κυρίως σε χαμηλής προσθιθέμενης αξίας εργασίες αλλά σήμερα αυτό δεν ισχύει εκτός και αν το γεγονός ότι σε επίπεδο Γραμματέων, Υπαλλήλων Δημοσίου κ.λ.π. τα τμήματα γυναικοκρατούνται (δεν ομιλώ για τον Δημόσιο Τομέα βέβαια όπου εκεί είναι πιθανό να έχουμε και αναλογίες του 1:5) αυτό έχει ως αποτέλεσμα να αμοίβονται λιγότερο. Αυτό μάλλον φυσικό είναι καθώς ανάλογα της ευθύνης ανάλογο και το κασέ.....

β. Εργασιακών Σχέσεων.

Πόσοι άνδρες έχουν δικαίωμα να προφασιστούν αδιαθεσία 3 ημέρες το μήνα??? Πόσοι άνδρες δεν κατακρεουργούνται για την επίτευξη της ποσόστωσης σε επαγγέλματα που 'ανδροκρατούνται'? Κάτι που βέβαια δεν συμβαίνει από την άλλη μεριά.

γ. Περί συνθηκών. Δεν αρνούμαι ότι οι συνθήκες δεν είναι σε μερικές περιπτώσεις οι καλύτερες αλλά αυτό αλλάζει. Σήμερα οι συνθήκες είναι το ίδιο καλές ή κακές και για τους δύο. Όσο για το με 'πόσους πάει' θα προτιμούσα στη δουλειά μου να με θεωρούσαν @@@@@να παρά κλέφτη ή γλύφτη οπισθιών.

δ. Γενικά.

Η φύση είναι έτσι. Ο άνδρας ήταν κυνηγός. Δεν έμενε πίσω αλλά κυνηγούσε με την αγέλη. Πολλές φορές δε, δεν γύρναγε πίσω καθώς αντί να σκοτώσει κανένα ζωντανό απλά το ζωντανό τον μετέτρεπε σε μακαρίτη. Η γυναίκα για πάνω από 2 εκατ. χρόνια ως κύρια ασχολία είχε την εξασφάλιση της τάξης της αγέλης (και μέχρι της πρώτες οργανωμένες κοινωνίες έλεγχε αυτή την κατάσταση) και το μεγάλωμα των τέκνων.

Όμως μήπως είναι και αυτό το γεγονός (ότι για τη γυναίκα δεν είναι η 1η προτεραιότητα η εργασία όπως αναφέρεις) που οι άνδρες προτιμούνται. Αν ήμουν προϊστάμενος θα προωθούσα αυτόν που θα προσέφερε περισσότερο. Αλλώστε δεν ζούμε σε κοινωνία αγγέλων και πιστεύω ότι και εσύ θα συμφωνήσεις ότι όποια εταιρεία δεν κοιτά το καλό της απλά αφήνει πίσω της ανέργους και χρέη στα ασφαλιστικά ταμεία.

Και τέλως πάντων γιατί εφόσον σαν άνδρας ζω 7 χρόνια λιγότερο από μία γυναίκα να πρέπει να εργάζομαι περισσότερο για να βγω στη σύνταξη???

Τα συζητάγαμε μια μέρα με τον φίλο μου και τελικά, εκείνος θα βγει σε σύνταξη πιο νωρίς από μένα (αν υπάρχουν μέχρι τότε ταμεία που να δίνουν συντάξεις! ). Άσε που πολύ γρήγορα θα υπάρχει εξίσωση και στα συντάξιμα χρόνια για τα δυο φύλα.

Πραγματικά θα ήθελα μία απάντηση από το γυναικείο πληθυσμό του φόρουμ και παρακαλώ απαντήσεις σοβαρές που δεν άπτονται στο θέμα της περιόδου (sic με **τα νέα αντισυλληπτικά χάπια **δεν υπάρχει καν περίοδος οπότε δεν θα υπήρχε και πρόβλημα)

Δεν ξέρω αν κανένας άνδρας έχει μπει στον κόπο να μάθει τι είναι τα αντισυλληπτικά χάπια. Για την πληροφόρησή σας, είναι ένα κοκτέιλ ορμονών που έχουν και βραχυπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες αρνητικές συνέπειες για τον οργανισμό μιας γυναίκας. Όσον αφορά στο να μην έχει καθόλου περίοδο, μήπως να μας στειρώσετε κιόλας για να πηγαίνουμε στρατό στη θέση σας;

Κοινώς δεν θα ήταν τα πράγματα πολύ πιο εύκολα αν ο ΕΣ είχε τη δυνατότητα επιλογής από το σύνολο των Ελληνών (και των 2 φύλων) και δεν θα ήταν πραγματικά και υπέρ των γυναικών η στράτευση (ένα καλό μάθημα για το πως πραγματικά είναι η Ελληνική Κοινωνία χωρίς φίλτρα)??

Στρατό πρέπει να πάμε για να πάρουμε ένα καλό μάθημα; Γι' αυτό το υποστηρίζεις με τόση θέρμη; Όταν λες 'φιλτρα', δεν ξέρω σε τι πράγμα αναφέρεσαι, αλλά άλλο ο στρατός και άλλο πράγμα η ελληνική κοινωνία. Ο στρατός δεν είναι καν 'κοινωνία' με τους πολιτειακούς όρους.

Καλά που δουλεύει ο φίλος σου να πάμε και εμείς. Προσωπικά θα δουλεύω τουλάχιστον μέχρι τα 74 μου για να πάρω πλήρη σύνταξη. (50 συντάξιμα έτη στο ΤΣΜΕΔΕ βάσει του νόμου του 1992) και πιθανά αν μου αναγνωρίσουν τα άλλα 2 έτη που είχα πριν άντε να δουλεύω μόνον μέχρι τα 72. Όπως και να έχει με εκτιμούμενο προσδόκιμο τα 85 χρόνια τότε θα πάρω σύνταξη κατά μέσο όρο μόνον για 13 χρόνια ενώ η γυναίκα μου (Μηχανικός και αυτή αλλά Υπάλληλος σε εταιρεία) θα πάρει σύνταξη στα 65 ή 35 χρόνια εργασίας (είναι με το παλαιό ασφαλιστικό....) και θα έχει στα 90+ μέσο χρόνο στη σύνταξη 25 χρόνια κατ' ελάχιστον (αν βγει στα 35 χρόνια εργασίας τότε υπολόγισε άλλα τουλάχιστον 30 χρόνια στη σύνταξη). Όσο για την εξίσωση ... Είναι πιο πιθανό να Αναστηθούν οι νεκροί παρά να συμβεί εξίσωση ορίων ηλικίας ακόμα και αν αυτό οδηγήσει σε κατάρευση των Δημόσιων Οικονομικών.

Για το θέμα της στείρωσης δεν θα ήταν άσχημη ιδέα άλλωστε θα σας διευκόλυνε και εσας σε μερικές περιπτώσεις (θέλω καρριέρα τα παιδιά ας τα κάνει η διπλανή....). Γνωρίζω το συγκεκριμένο κοκτέιλ ορμονών (δεν είναι κάτι ξένο για το σώμα απλά είναι συνθετικές) (είμαι παντρεμένος τι να κάνουμε) και έχω δει και τα θετικά του (μείωση στην πιθανότητα εμφάνισης ορισμένων καρκίνων εφόσον δεν συνοδεύετε με κάπνισμα για να μην αναφέρουμε τις πολύ περισσότερο ομαλές και χωρίς πόνους περιόδους που για 1 στις 10 γυναίκες είναι το μαρτύριο του μήνα). Εφόσον ομιλείς περί μακροπρόθεσμων συνεπειών μήπως θα μπορούσες να μου πεις ποίες είναι οι συνέπειες στον οργανισμό μίας γυναίκας λόγω τα 350+ ωορηξειών που έχει σήμερα (33 χρόνια γόνιμα give or take με 2~3 χρόνια παύση για τα 2 παιδιά και 13 ωορηξίες κάθε έτος) έναντι των 80~100 πριν από ένα αιώνα (με τις 10 κατά μέσο όρο εγγυμοσύνες) και των 30~40 πριν από 10000 χρόνια??? (που πρακτικά μέχρι που να πεθάνει από τα 12 ήταν το 50% του χρόνου έγγυος και το υπόλοιπο 40% με ένα παιδί στο στήθος και το 10% να παίζει το παιγνίδι της ζωής με το κυρίαρχο αρσενικό )

Το μάθημα έχει να κάνει με το γεγονός ότι ο στρατός αποτελεί ένα πολύ μεγάλο σχολείο για το πως είναι πραγματικά η Ελληνική Κοινωνία. Στο κοινώβιο ανακαλύπτεις ποιός είναι ο πραγματικός μέσος όρος και μαθαίνεις να κρίνεις χαρακτήρες καθώς βλέπεις τα πάντα (σήμερα με μόνον 12 μήνες θητεία πολύ λιγότερο από την εποχή των παλαιοτέρων των 24+ μηνών). Μία γυναίκα που απλά συναναστρέφεται μόνον σε έναν πολύ στενό κύκλο ανθρώπων απλά ποτέ δεν θα δει την πραγματική εικόνα της Ελληνικής Κοινωνίας. Νομίζω ότι ως εμπειρία δεν θα ήταν και τόσο άσχημα.

Μα τι νομίζετε; Ότι εκεί γύρω στα 18-20 βγάζουμε το ημερολόγιο και λέμε ότι τώρα θα σπουδάσω, μετά θα κάνω ένα μεταπτυχιακό, μετά θα βρω δουλειά, μετά θα βρω κανέναν άνδρα και μετά (στα 30κάτι) θα κάνω ένα παιδί; Αν οι περισσότερες γυναίκες σήμερα κάνουν παιδιά μετά τα 30κάτι είναι γιατί οι περισσότερες παντρεύονται μετά από αυτή την ηλικία. Και δεν παντρεύονται μόνο οι γυναίκες μετά τα 30, αλλά και οι άνδρες στα (πολύ) 30κάτι τους. Επιπλέον, κανείς δεν ξέρει ποτέ πώς του έρχονται τα πράγματα και πότε τελικά θα τεκνοποιήσει.

(Αυτά γιατί βγήκε μεγάλο το ποστ και θα επανέλθουμε!)

Οπότε βάσει αυτής της αβεβαιότητας τι??? Και εγώ δεν γνωρίζω ακριβώς πότε θα μου έρθει η φανταστική επαγγελματική ιδέα. Στα 18 μου στα 25 ή στα 30 μου. Αλλά ο στρατός είναι έκει μπάστακας και με περιμένει.

Τέλος όσο για τα παιδιά δεν μπορώ να το πιστέψω μερικές φορές ότι σε κάθε αντίστοιχη κουβέντα οι άντρες απλά βγαίνουν από την εξίσωση καθόσον σήμερα ο μέσος άντρας απλά δεν ενδιαφέρεται για τα παιδιά του (sic) δεν τρέχει για αυτά δεν ενδιαφέρεται.... (έτσι παρουσιάζεται συνήθως) Μα καλά δηλαδή ή εγώ είμαι αδελφή και δεν το ξέρω όπως και ο πατέρας μου που έτρεχε για μένα 40 χρόνια πριν ή απλά μας παρουσιάζεται η μέση συμπεριφορά των αρσενικών των αρχών του 20ου αιώνα για να δικαιολογήσει τη διατήρηση κάποιων προνομίων......

Αυτά.. και αυτό ήταν μακρύ.

Ο χρήστης koutsan έγραψε:

Στην άλλη περίπτωση η θητεία δεν είναι δικαίωμα αλλά υποχρέωση, από την οποία την απαλλάσσει ο νόμος στηριζόμενος σε μια άλλη συνταγματική διάταξη (προστασία της μητρότητας) η οποία δεν είναι δικαίωμα με την κλασσική έννοια του όρου αλλά 'κοινωνικό' δικαίωμα το οποίο και δεν είναι αμέσως δικαστικά επιδιώξιμο αλλά επιτρέπει στο νομοθέτη να παίρνει αποφάσεις προς μία συγκεκριμένη κατεύθυνση (πχ προστασία 3ης ηλικίας,παιδικής ηλικίας, μητρότητας,περιβάλλοντος) και υπό όρους να σταθμίζει το 'κοινωνικό' δικαίωμα και με άλλα 'κλασσικά' διακιώματα κρατώντας για τον εαυτό του την τελική κρίση ποιό από όλα θα προκρίνει (σε αυτό το σημείο έρχεται μόνο ο δικαστής και ελέγχει το νομοθέτη όχι αν έπραξε ορθά - έλεγχος σκοπιμότητας - αλλά αν υπερέβει κάποια εύλογα όρια κατά τη στάθμιση των συνταγματικών δικαιωμάτων)

Αυτό είναι το κύριο πρόβλημα μου. Γιατί στη μία έτσι και στην άλλη γιουβέτσι. Δηλαδή αν είχες υποχρεωτική στράτευση για όλους και μη πρόσβαση στα στρατιωτικά επαγγέλματα στις γυναίκες θα ήταν νομικά σωστό καθώς ο νομοθέτης θα έκρινε ότι 12 μήνες ή 6 μήνες δεν αποτελούν πρόβλημα για τη μητρότητα αλλά από την άλλη η διοίκηση των στρατιωτών είναι για τους άνδρες. (καθώς θέλω να έχω πάντα το καλύτερο και βιολογικά δεν μπορώ να το έχω όταν μία γυναίκα στην 1η πρώτη γραμμή αποτελεί τροχοπέδη στην εξέλιξη των επιχηρήσεων και όχι κεφάλαιο (asset)