delete

Το φαινομενο 'ποδαρακια στο απεναντι καθισμα' ειναι παγκοσμιο δεν εινια μονο θεμα Ελλαδας
Στην Γαλλια παντως το εχω δει πολλες φορες οπως και τη μουσικη στη διαπασων σε τραινα.
Σε μεσους ορους ειναι πολυ πιο πολιτισμενοι, αλλα νομιζω οτι δεν ειναι αυτο το προβλημα των τραινων στην Ελλαδα.

delete

Nozomi καλημέρα.Καιρό ήθελα να σου κάνω την ερώτηση λόγω ψευδωνύμου αλλά μόλις σήμερα είδα το θέμα.Οπτικά, ποια σειρά από τα Nozomi σου αρέσει πιο πολύ;

delete

Kαλημέρα nozomi 500.Αναμενόμενη η απάντηση .Και η δική μου προτίμηση, τι προτίμηση δηλαδή η σειρά 500 είναι.Στο σχόλιο που έκανες πάντως, έχω να προσθέσω τα εξής.Η προσπάθεια για εμπορική αξιοποίηση του συστήματος Shinkansen, ξεκίνησε επισημότατα πολύ πριν ανοίξουν το γραφείο που ανάφερες, απλώς τώρα μάλλον αυξήθηκαν οι δουλειές πολύ .Το 2005, ήταν ήδη έτοιμο τέτοιο σύστημα στην Ταυλάνδη, προετοιμασμένο από τους Ιάπωνες μηχανικούς και χρησιμοποιώντας μόνο κάποια στοιχεία σήμανσης από το ευρωπαικό σύστημα.Η Κίνα αποφάσισε τότε, για να ενώσει το αχανές της ενδοχώρας να απευθυνθεί στην Ιαπωνία και πέτυχε να εξασφαλίσει αντισταθμιστικά, με την μορφή της πλήρους κατασκευής των γραμμών αλλά και ολόκληρης της αμαξοστοιχίας, χρησιμοποιώντας παλαιότερες σειρές από αυτές που τρέχουν τώρα.Τέλος, η Ινδική κυβέρνηση είχε αναθέσει στους Ιαπωνικούς σιδηρόδρομους -την ίδια εποχή που ξεκίναγε το ταυλανδέζικο Shinkansen- την έρευνα, με σκοπό να παραδωθεί πλήρης μελέτη για την εγκατάσταση δικτύου τραίνων υψηλής ταχύτητας, με σκοπό να αντικαταστήσει το απαρχαιωμένο βρεττανικό δίκτυο.Έτσι γίνονται οι δουλειές αγαπητέ και όλα αυτά, είναι αφιερωμένα στους εγχώριους ηλίθιους καρεκλοκένταυρους που μετέτρεψαν τον ΟΣΕ, σε αυτό το κινούμενο ανοσιούργημα που είναι σήμερα.Επίσης, για να κλείσω την αναφορά μου στο σχόλιο σου να πω πως το σύστημα που ανάφερες και εφαρμόζουν οι JR στα τραίνα τους το οποίο επεμβαίνει στα φρένα, δίνοντας ένα 'παράθυρο' 20-30 sec πριν την εκδήλωση του σεισμού, εφαρμόζεται επίσης πια και σε όλες τις νεοανεγειρόμενες οικοδομές στην Ιαπωνία, δίνοντας το ίδιο χρονικό 'παράθυρο' στους ενοίκους του σπιτιού για να καλυφθούν σε ασφαλές σημείο, επεμβαίνοντας παράλληλα και διακόπτωντας την παροχή γκαζιού και ηλεκτρισμού στο οίκημα.Φυσικά δουλεύει με εξαιρετική επιτυχία, τόσο σε τραίνα όσο και σε σπίτια.Το σύστημα είναι αποτέλεσμα εφαρμογής, που στηρίχθηκε πάνω στην δουλειά του δικού μας Βαρώτσου, ο οποίος χρηματοδοτείται χρόνια τώρα, τόσο από την ιαπωνική κυβέρνηση όσο και από αυτή της Καλιφόρνιας.Στην Ελλάδα δεν ασχολούμαστε με τέτοια χαζοπράματα, διότι όπως και οι πέτρες γνωρίζουν ΔΕΝ είμαστε σεισμογενής χώρα και ΔΕΝ μασάμε γενικώς.
Παραθέτω επίσης άρθρο για τα Shinkansen, το οποίο βρίσκεται στο περιοδικό Japan Journal.Είναι η ιστορία των τραίνων αυτών από την ημέρα που έκαναν το πρώτο τους δρομολόγιο, λόγω των ολυμπιακών αγώνων στην Οσάκα έως και σήμερα.Πραγματικά κατατοπιστικό για όποιον ενδιαφέρεται.http://www.japanjournal.jp/tjje/show_art.php?INDyear=05&INDmon=05&artid=638e74d43636f1abb102d4517f88e006

Τέλος κλείνω με τα εξής.
Φωτό από την 0 series με την οποία έχω συναισθηματικό δέσιμο, λόγω του ότι ήταν το πρώτο μοντέλο υπό κλίμακα που απόκτησα.Το έφερε ο πατέρας μου από Ιαπωνία το 1977,είναι της ιαπωνικής KTM, στήνεται κάθε χρόνο τα Χριστούγεννα και συνεχίζει να δουλεύει μέχρι σήμερα.Χειριστής του πια, ο 5χρονος γιος μου ο οποίος ενδιαφέρθηκε και για άλλα shinkansen, δηλώνοντας μάλιστα πως βρήκε και την μελλοντική του απασχόληση.Οδηγός σε shinkansen, αφού του εξήγησα πως αδυνατώ να του αγοράσω την σειρά 500 σε κλίμακα 1:1 που αρχικά είχε ζητήσει

Βίντεο από δοκιμές εξαιρετικά αφιερωμένο στους έλληνες υπουργούς μεταφορών(δεν γνωρίζω εάν έχει ξαναμπεί είναι πάντως απόλαυση να το βλέπεις)
Youtube Video

Αναχώρηση από σταθμό σειράς Nozomi 500
Youtube Video

Πέρασμα από σταθμό χωρίς στάση της ίδιας σειράς.Εντυπωσιακότατο
http://www.youtube.com/watch?v=Bkoz8aEUssQ
Kαλημέρα και πάλι και ελπίζω να τα ξαναπούμε, γύρω από το αγαπημένο μας όπως φαίνεται θέμα.

Πολύ εντυπωσιακά...!! (να και κάτι που πάει πολύ ψηλά στη λίστα των πραγμάτων που θέλω να κάνω άμα πάω στην Ιαπωνία)
Υποθέτω ότι κάτι προσπάθειες φωτογράφησης με κινητό που είδα δεν πρέπει να είναι και πολύ επιτυχείς... σιγά μην το προλαβαίνουν...!!

[ελληνάρας mode on]Σιγά τα τραίνα ρε... ακόμα με τραίνα παιδεύονται αυτοί οι γιαπωνέζοι... και τους είχαμε και για προχωρημένους....[ελληνάρας mode off]

delete

Kαλησπέρα.Δεν έχω χρόνο να συνεχίσω την πολύ ωραία συζήτηση που ξεκινήσαμε, γιατί φεύγω από την δουλειά.Σημείωσε μόνο, πως χαίρομαι αφάνταστα που βρήκα άνθρωπο να μοιράζεται την ίδια τρέλα με εμένα σ'αυτό το θέμα .Θα τα ξαναπούμε όπως και δήποτε.

Ωραίο το βιντεάκι... αλλά άδειο το βλέπω το τραίνο, δεν θα είναι καλό για να μην το προτιμάνε.
Πάντως με τέτοια ταχύτητα αρχίζει να μην μπορείς να δεις κάτι έξω, περνάει πριν προλάβεις να το δεις καλά.
Και καγκελάκι στην πλατφόρμα με ανοίγματα μόνο όπου υπάρχει πόρτα....
Οι γονείς μου είχαν πάει με το τότε γρήγορο τραίνο το 1979 και είχαν εντυπωσιαστεί από την ταχύτητα αλλά και την καθαριότητα! Και τότε νομίζω οι πλατφόρμες ήταν προστατευμένες...

delete

delete

Θέλω και φωτογραφία ή βίντεο από το πιλοτήριο!

delete

Ναι, αρρώστησέ μας κι άλλο.Να μην ξαναανεβάσεις τέτοια video κύριε. Πήγαινε πιες κάνα καφέ καλύτερα. Λοιπόν, χθεσινή ιστορία.Βγαίνω από το μαγαζί γύρω στις 15:00.Στο απέναντι πεζοδρόμιο, το οποίο σημειωτέον ήταν σκαμμένο από τέλη Ιουλίου λόγω έργων ΔΕΗ, τελείωνε το ρίξιμο μπετόν κλασσικός ελληνάρας υπεργολάβος.Όλα τα αυτοκίνητα, μαζί και το δικό μου που ήταν παρακαρισμένα δίπλα στο υπό επιδιόρθωση πεζοδρόμιο, είχαν πανω τους μπετά σε όλη τη δεξιά πλευρά τους.
Διάλογος(;)
Εγώ:Γιατί κύριε δεν ειδοποιήσατε να πάρουμε τα αυτοκίνητα;
Εργολαβάρας:Σιγά μην κάνω εγώ αυτή τη δουλειά να'ουμ.
Απέφυγα το φόνο και σήμερα γέλασα πικρά με το πρώτο video που ανέβασες στο 5.56, όπου πίσω από εκεί που δουλεύουν υπάρχει ένα πανώ που γράφει, No error. Έτσι ακριβώς όπως και με τον πίθηκα της ΔΕΗ.
Την καλημέρα μου σε όλους.

Τελικά ο χειρισμός των τραίνων μοιάζει εύκολο πράμα... επιφανειακά!
Γιατί μπαίνοντας και βγαίνοντας από τούνελ κουνάει πίσω μπρος ένα λεβιέ στα δεξιά του, δεν φαντάζομαι να είναι φώτα κοτζάμ λεβιές...

Αυτό με τα καθίσματα που περιστρέφονται το είχα ανακαλύψει τυχαία σε κάποιο τραίνο στην Ελλάδα!! Αλλά μάλλον κανείς δεν ασχολείται να τα περιστρέφει προς τη σωστή μεριά....

Αλήθεια τι κάνει το θέμα αυτό στο τμήμα Αυτοκίνηση.... μήπως να πάει στον Αντίλογο;

Ο χρήστης onyx ! έγραψε:
Τελικά ο χειρισμός των τραίνων μοιάζει εύκολο πράμα... επιφανειακά!
Γιατί μπαίνοντας και βγαίνοντας από τούνελ κουνάει πίσω μπρος ένα λεβιέ στα δεξιά του, δεν φαντάζομαι να είναι φώτα κοτζάμ λεβιές...

Αυτό με τα καθίσματα που περιστρέφονται το είχα ανακαλύψει τυχαία σε κάποιο τραίνο στην Ελλάδα!! Αλλά μάλλον κανείς δεν ασχολείται να τα περιστρέφει προς τη σωστή μεριά....

Αλήθεια τι κάνει το θέμα αυτό στο τμήμα Αυτοκίνηση.... μήπως να πάει στον Αντίλογο;

Καλημέρα onyx. Δείχνει όντως εύκολος ο χειρισμός, όμως δεν είναι. Στο άρθρο, link του οποίου παράθεσα, καταλαβαίνει κάποιος πως το να χειρίζεσαι τέτοια τραίνα, απαιτεί πρωτίστως φοβερή εγρήγορση και απίστευτη κατανάλωση φαιάς ουσίας. Xειριστής τέτοιου τραίνου λέει τα εξής: 'People often think that the train starts and stops automatically with the push of a button, so that there's nothing to being the engineer,' says Kondo Masafumi, manager of the Tokyo Shinkansen Crew Department of JR Central. 'But in fact, operating the Shinkansen requires both mental and physical stamina.'

Kondo is currently a trainer of Shinkansen drivers. The Shinkansen doesn't operate automatically. The trains are started and accelerated using a control stick called a 'notch.' Train speed is regulated with great precision through the combined manipulation of the notch and the brake levers. And precision is needed. Although the timetables used by passengers list arrival and departure times in units of minutes, the timetables used by the drivers are broken down into units of 15 seconds. This means that the trains must be operated so that, for example, the train arrives at Shinagawa Station (in Tokyo) at 9:15:15, or passes through Shizuoka Station at 10:30:45.

'When the train passes through a given location, the driver looks at his watch and decides whether to increase or decrease the speed,' explains Kondo. 'Our goal is to be within five seconds of the scheduled time.'

Things don't always go so smoothly, however. Sometimes the train is delayed by changes in weather, or by passengers who jostle onto the train at the last minute. And if the train is behind schedule, it's not simply a matter of speeding up. If the speed is increased too much, the space between the train and the train ahead of it decreases too rapidly, triggering an automatic brake that results in a jerky motion that disturbs the passengers.

It's also not easy to achieve just the right braking technique when bringing the train to a halt. The brakes perform differently depending on such factors as the number of passengers on board and meteorological conditions. The driver must always keep these factors in mind to bring the train to a precise stop at station platforms.

'Total automation isn't possible, at least for the Tokaido Shinkansen,' says Kondo. 'As the last forty years have proven, it's the fusion of man and machine that provides the best recipe for safe, precise, and comfortable travel. I have no doubt of that. Human beings are amazing—they have the ability to adapt to changing environments. I doubt if any machine will ever have that ability.'

Σε πρώτη ανάγνωση, είναι σίγουρα αξιοθαύμαστο.Αν βάλεις στον υπολογισμό όμως, πως αυτό το πράγμα γίνεται για 45 χρόνια, χωρίς ούτε ένα θανατηφόρο ατύχημα και συνυπολογίσεις αφ'ενός το ανάγλυφο του εδάφους,αυτά που μπορούν ανά πάσα στιγμή να συμβούν στο υπέδαφος της χώρας αυτής, τις διαφορετικές καιρικές συνθήκες που επικρατούν από την αρχή του δρομολογίου έως το τέλος του και το ότι σε ώρες αιχμής, πάνω στην ίδια γραμμή τρέχουν γύρω στους 12 συρμούς με 300 km/h και πεντάλεπτη μεταξύ τους απόσταση, τότε ψάχνεις να βρεις το κατάλληλο εικονίδιο και δεν το βρίσκεις, για να εκφράσεις τον θαυμασμό σου για ανθρώπους και μηχανές.

Εκεί όμως που εγώ πραγματικά υποκλίνομαι μπροστά τους, είναι στο σημείο που μιλά ο υπεύθυνος εκπαίδευσης των εργαζομένων στους ταιβανέζικους σιδηρόδρομους, οι οποίοι εγκατέστησαν το σύστημα:'During the Taiwanese project, JR Central and JR West accepted 170 trainees from Taiwan, who studied operation and maintenance of the Shinkansen system.

'When the Taiwanese trainees asked me what the most important thing was for the operation of the Shinkansen, I answered, 'Heart,'' says Kondo Masafumi of JR Central, who was in charge of the drivers' training program for three months. 'They all seemed to understand and accept that answer.'

The Shinkansen is managed according to a fail-safe concept. If an accident or breakdown occurs, a computer backup is ready to take charge. In the end, however, the decisions are made by people. The Shinkansen is what it is because human beings and machines support each other and establish a total system that seamlessly fuses 'hardware' and 'software.'

Καρδιά λοιπόν.Το κυριότερο όλων.Φυσικά μαζί με σκληρή δουλειά, γνώσεις και πραγματική σεμνότητα.Όχι με κούφια λόγια,ψευτομαγκιά, ραχατιλίκι και έχει ο Θεός.

Για το τελευταίο που λες, νομίζω πως μια χαρά είναι η θέση του θέματος εδώ.Αυτοκινούμενες ανθρώπινες κατασκευές είναι και τα τραίνα και μάλιστα μια ιδιότητά τους, την έχουν δανείσει στην αυτοκινητιστική αργκό.Όταν περιγράφουμε ένα στριφτερό αυτοκίνητο λέμε πάει σαν τραίνο. Αν είναι δε και Shinkansen, ακόμα καλύτερα.

Δεν ξέρω για τα υπόλοιπα (φαντάζομαι παρόμοια θα' ναι):
Πριν καιρό 'αναγκάστηκα' να ταξιδέψω με το ICE από Hannover προς Bielefeld (για κάποιον που δεν συμπαθεί ιδιαίτερα τα τρένα, το θεώρησα τιμωρία....μέχρι να μπω!!!)

Θεέ μου τι εμπειρία κι αυτή...
Αθόρυβο 'πέταγμα' πάνω απ' τις ράγες με κοντά 300 χλμ., έτσι φαντάζομαι πρέπει να είναι και τα ιπτάμενα χαλιά στα παραμύθια...

Το αεροπλάνο τελικά είναι ακουστικά ενοχλητικό σαν κομπρεσέρ στα 5 μέτρα
(δεν υπερβάλω...μόλις προσγειώθηκα μπήκα στο ICE και νόμιζα ότι ξαφνικά...κουφάθηκα!).

Οθόνες στα καθίσματα, πρίζες για το Laptop, σήμα κινητού σε όλα τα βαγόνια (ΚΑΙ μέσα στα τούνελ!), εξαίσιο σέρβις από το προσωπικό, πεντανόστιμο φαγητό...νομίζω ότι βρήκα το αγαπημένο μου μέσο μεταφοράς...