Ο χρήστης skullone έγραψε:
Μια ερώτηση. Όταν λέμε 'προγονολατρεία' τι ακριβώς εννοούμε;
[snip]
Ή μήπως εννοούμε το να φερόμαστε σαν τις χήνες του Καπιτωλίου, μιλώντας μόνον για τους προγόνους μας και χρησιμοποιώντας τους ως άλλοθι για την τωρινή μας αδράνεια;

Προφανώς αυτό...
Βλέπε και φράσεις τύπου 'Όταν εμείς φτιάχναμε τον Παρθενώνα αυτοί δεν είχαν κατέβει από τα δέντρα...' κλπ κλπ.
Το πρόβλημά μας είναι οτι δεν αποβάλλαμε το σύνδρομο του ραγιά μετά την ίδρυση του ανεξάρτητου κράτους, με ο,τι αυτό συνεπάγεται...

Σταύρος

Μήπως όμως το ίδιο το πολιτικοθρησκευτικό σύμπλεγμα που έχουμε δεν θέλει να το αποβάλουμε; Μας έχει διαμορφωθεί μια σχιζοφρενική νοοτροπία. Από τη μια κοκορευόμαστε για την αρχαία μας κληρονομία. Καλά ως εδώ, έχουμε κάθε δικαίωμα να υπερηφανευόμαστε για τους αρχαίους Έλληνες προγόνους μας. Μετά, νοσταλγούμε το Βυζάντιο, κατά τη διάρκεια του οποίου κάθε τι που άξιζε ήρθε η λαίλαπα των ταυροαββάδων και των θεοκρατών και το ξετίναξε, το κατέστρεψε, το συκοφάντησε. Πόσα βιβλία κάηκαν από τους ορθοδόξους... Άσε τις γενοκτονίες (Αλάριχος, Θεοδόσιος ο... 'Μέγας', Σκυθόπολη, και αναφέρω μόνον λίγα παραδείγματα). Το Βυζάντιο, κακά τα ψέματα, ήταν μια στυγνή θεοκρατία και τίποτα άλλο. Μετά, δεχόμαστε την παραποίηση της ιστορίας της Ελληνικής Επαναστάσεως (π.χ. το παραμύθι της 25ης Μαρτίου, η ηρωοποίηση του μισέλληνος πατριάρχου Γρηγορίου Ε'). Δεχόμαστε να βγαίνουν, την Κυριακή της Ορθοδοξίας, οι παπάδες και να καταριούνται την Ελλάδα ('ανάθεμα ΤΡΙΣ' παρακαλώ).

Από τη μια περηφανευόμαστε για τους Έλληνες προγόνους μας, την ελευθερία τους, την παρρησία τους, τον ανθρωπισμό τους, κι απ'την άλλη τους βρίζουμε και δεχόμαστε την υποταγή σε εκπροσώπους του εκάστοτε θεού επί γης και υιοθετούμε την αγραμματοσύνη. Αν διαβάσεις όλο αυτό το θέμα, θα βρεις πάρα πολλές πληροφορίες. Στο μεγαλύτερο μέρος τους, πονάνε.

Στα ανοιχτά του Άθω βρέθηκε ο ναυαγισμένος στόλος του Ξέρξη σε βάθος 100 μέτρων, επιβεβαιώνοντας τα γραπτά του Ηροδότου:

http://www.politis-news.com/cgibin/hweb ... olitis&-w=ΣΤΟΛΟΣ@ΤΟΥ@ΞΕΡΞΗ@&-P

Ο στόλος του Ξέρξη βυθίστηκε στα ανοιχτά του Άγιου Όρους 2.500 χρόνια πριν όταν μια ξαφνική καταιγίδα κατέστρεψε 300 πλοία που μετέφεραν πάνω από 20.000 άνδρες, στην πρώτη εκστρατεία των Περσών κατά της Ελλάδας, το 493-492 π.X. Mία διεθνής υποβρύχια αρχαιολογική εκστρατεία που οργανώθηκε από Έλληνες, Αμερικανούς και Καναδούς επιστήμονες, υπό την διεύθυνση του καθηγητή Σέλεϊ Βάχσμαν, του Ινστιτούτου Ναυτικής Αρχαιολογίας, και της Αικατερίνης Δελλαπόρτα, της Εφορίας Εναλίων Αρχαιοτήτων, θα επιχειρήσει να τον φέρει πάλι στο φως.

Η μόνη πηγή πληροφοριών για το σημείο του ναυαγίου μέχρι σήμερα ήταν γραπτά του Ηρόδοτου. Ομως, πριν λίγο καιρό μπλέχτηκε στα δίκτυα ενός ψαρά κάτι που αποδείχθηκε ότι ήταν δύο μπρούντζινες ελληνικές περικεφαλαίες της εποχής των Περσικών Πολέμων. Έτσι, τον περασμένο Οκτώβριο μία αποστολή του Ελληνικού Ινστιτούτου Εναλίων Αρχαιολογικών Ερευνών, ερεύνησε με ηχοβολιστικά μηχανήματα και ένα υποβρύχιο ρομπότ την περιοχή σε έκταση 60 τετραγωνικών μιλίων και εντόπισε, σε βάθος 100 μέτρων, μικροαντικείμενα που υποδηλώνουν την ύπαρξη βυθισμένου πολεμικού πλοίου. Ανάμεσα στα μέλη της διεθνούς ομάδας που ήδη βρίσκεται επί τόπου, περιλαμβάνονται επιστήμονες που συμμετείχαν στην εξερεύνηση του «Τιτανικού». Η αισιοδοξία που προκλήθηκε από τα πρώτα ευρήματα θεωρείται πλέον βάσιμη, επικρατεί ενθουσιασμός και δεν αποκλείεται να έχουμε σύντομα θετικά αποτελέσματα της έρευνας.

Θολωτός τάφος της Μηκυναϊκής εποχής στο Βόλο...

http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_arti ... 004_101191

Eκπληκτικό μνημείο το εύρημα στον Bόλο
Γιωργος Λιαλιος

«Πρόκειται για ένα εκπληκτικό μνημείο ταφικής αρχιτεκτονικής. Πόσω μάλλον που, όπως φαίνεται, είναι άθικτο». H φράση αυτή, που ανήκει στη διευθύντρια της IΓ΄ Eφορίας Kλασσικών και Προϊστορικών Aρχαιοτήτων, δείχνει την επιστημονική σημασία του θολωτού μυκηναϊκού τάφου, που έφερε στο φως η αρχαιολογική σκαπάνη στον Bόλο. Tο απρόσμενο εύρημα έχει κινήσει το ενδιαφέρον όχι μόνο της τοπικής κοινωνίας, αλλά ακόμα και διεθνών μέσων ενημέρωσης, με «παράπλευρη απώλεια»... την ησυχία όλων των εμπλεκομένων στην ανασκαφή, που βρίσκεται ακόμα σε εξέλιξη.

O τάφος ανακαλύφθηκε στην περιοχή της Aγίας Παρασκευής στον Aνω Bόλο, κατά τη διάρκεια σωστικών ανασκαφών στο πλαίσιο κατασκευής περιφερειακής οδού. «Γνωρίζαμε ότι στην περιοχή είχε βρεθεί το 1966 μια συστάδα τάφων της Γεωμετρικής Περιόδου και συνεπώς είμασταν ιδιαίτερα προσεκτικοί», λέει στην «K» η διευθύντρια της IΓ΄ Eφορίας Kλασσικών και Προϊστορικών Aρχαιοτήτων, κ. Bασιλική Aδρύμη-Σισμάνη. «Πριν από λίγο καιρό, ένα από τα μηχανήματα παρέσυρε το «κλειδί» του τάφου (σ.σ. τη μοναδική πέτρα στην οροφή, που αποσπάται χωρίς να καταρρεύσει το κτίσμα), ανοίγοντας μια σχισμή μερικών εκατοστών. Eχοντας εμπειρία από την αναστήλωση των μηκυναϊκών τάφων στο Δίμινι, συνειδητοποίησα αμέσως τι είχαμε μπροστά μας. Σπεύσαμε λοιπόν να το επανατοποθετήσουμε και επικεντρώσαμε την προσοχή μας στην ανασκαφή».

Σύμφωνα με τις πρώτες ενδείξεις, η αρχιτεκτονική τυπολογία παραπέμπει στον 14ο-13ο αι. π.X. (Yστεροελλαδική IIIα περίοδος). «H πρώτη μας εικόνα είναι ότι πρόκειται για ένα εκπληκτικό μνημείο ταφικής αρχιτεκτονικής των μέσων μηκυναϊκών χρόνων. Eπειδή το “κλειδί” αλλά και η κύρια θύρα του (που βρίσκεται σε βάθος 5,8 μέτρων από την επιφάνεια) βρέθηκαν σφραγισμένα, καταλήγουμε ότι πρέπει να είναι ασύλητος. Oντας άθικτος, αναμένεται να δώσει και πολλές χρήσιμες πληροφορίες για τον τρόπο που κατασκευάστηκε».

Tο υπουργείο Πολιτισμού ενημερώθηκε άμεσα για το εύρημα και δεσμεύτηκε να διατεθούν οι απαραίτητες πιστώσεις για την ανασκαφή, πέρα από τα προβλεπόμενα στον προϋπολογισμό του έργου. H είδηση της ανεύρεσης ενός ασύλητου τάφου διέρρευσε όμως στην τοπική κοινωνία, με αποτέλεσμα να διαδοθούν φήμες περί «ασύλληπτου θησαυρού». Tο θέμα πήρε διαστάσεις κινώντας το ενδιαφέρον όχι μόνο του Tύπου, αλλά και διεθνών μέσων ενημέρωσης (όπως το BBC) που «πολιορκούν» την ανασκαφή και την Eφορία. O τάφος αναμένεται να ανοιχθεί τον Mάιο, όταν ολοκληρωθεί η απαραίτητη προεργασία, ενώ ο χώρος της ανασκαφής φυλάσσεται πλέον σε 24ωρη βάση.

Επίσης...

Το νησί της Καλυψούς, η Γαύδος, έχει να επιδείξει σημαντικούς αρχαιολογικούς θησαυρούς, όπως την εγκατάσταση σταφυλοπιεστηρίου από τους πρώιμους μινωικούς χρόνους, που έρχονται σιγά σιγά στο φως, έπειτα από ενδελεχείς έρευνες που διεξάγονται στην περιοχή, από τα τέλη της περασμένης δεκαετίας.

Φέτος, αποκαλύφτηκε από την ΚΕ' Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων ένας λαξευτός τάφος των Ρωμαϊκών χρόνων (1ος αι. π.Χ. - 3ο αι. μ.Χ.), ενώ ολοκληρώθηκε η ανασκαφή αγροικίας της ίδιας περιόδου, στην οποία διατηρείται η εγκατάσταση σταφυλοπιεστηρίου! Παράλληλα, ξεκίνησε η ανασκαφή σε κτίριο των πρώιμων Μινωικών χρόνων (2.200 π.Χ. - 2.000 π.Χ.).

Υπεύθυνη για τις αρχαιότητες του νησιού της Γαύδου είναι η αρχαιολόγος της ΚΕ' Εφορείας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων, Παρασκευή Δροσινού. Παράλληλα, στο νησί παραμένει ο υπάλληλος της Εφορείας Χαράλαμπος Βαϊλακάκης. Η προϊσταμένη της ΚΕ' Εφορείας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων, Μαρία Βλαζάκη, μας είπε ότι η πρώτη επιφανειακή έρευνα στο νησί έγινε το 1992, σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο Κρήτης. Η έρευνα αυτή διήρκεσε μερικά χρόνια. Στη συνέχεια, η ΚΕ' Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων κήρυξε και οριοθέτησε τους αρχαιολογικούς χώρους του νησιού. Κατά τα τέλη της περασμένης δεκαετίας, άρχισαν οι ανασκαφές, οι οποίες είχαν άμεση σχέση με τα έργα που ξεκίνησαν στο νησί.

«Τώρα -προσθέτει η κ. Βλαζάκη- κάθε χρόνο εργαζόμαστε απαραίτητα στη νήσο με τη συνεργασία και τη βοήθεια της κοινότητας Γαύδου. Ταυτόχρονα, φέτος και το Πανεπιστήμιο Κρήτης, στο χώρο του κτιρίου που έχει, θα ξεκινήσει την πρώτη του ανασκαφή».

Ειδικότερα, για τις φετινές ανασκαφές της ΚΕ' Εφορείας, η κ. Βλαζάκη είπε ότι η ομάδα της Παρασκευής Δροσίνου «εργάστηκε στην περιοχή της Αμπέλου, όπου καθάρισε και αποκάλυψε έναν τάφο λαξευτό των Ρωμαϊκών χρόνων (1ος αι. π.Χ. - 3ο αι. μ.Χ.), μνημειακής κατασκευής. Εκτός από αυτό, ολοκλήρωσε την ανασκαφή της αγροικίας στην περιοχή του ελικοδρομίου, η οποία διατηρεί ολόκληρη εγκατάσταση σταφυλοπιεστηρίου, επίσης των Ρωμαϊκών χρόνων (1ος αι. π.Χ. - 3ο άι. μ.Χ.).

Επίσης, ξεκίνησε την ανασκαφή σε κτίριο των πρώιμων Μινωικών χρόνων (2.200 π.Χ. - 2.000 π.Χ.), που είχε εντοπιστεί κατά τη διάρκεια των εργασιών για τη δημιουργία του δασικού μονοπατιού που ενώνει τα Βατσιανά με τον Κόρφο και η ολοκλήρωση της ανασκαφής αυτής βέβαια θα ακολουθήσει τα επόμενα χρόνια».

Οπως διαπιστώνει η κ. Βλαζάκη, «το νησί κατοικήθηκε σε μεγάλη έκταση σε πολλές εποχές. Οι αρχαιότητες που έρχονται συχνά στο φως διατηρούνται σε καλή κατάσταση, ακριβώς γιατί στα νεότερα χρόνια το νησί κατοικήθηκε πολύ λίγο και έτσι δεν έγιναν μεγάλες εκσκαφές σε έκταση και σε βάθος που να καταστρέψουν τα ίχνη των προγόνων. Είναι ένας χώρος που πιστεύουμε ότι θα φέρει στο μέλλον πολλά στοιχεία σε καλή κατάσταση». Είναι, επίσης, γνωστό και διαπιστωμένο ότι στη Γαύδο υπήρχε Μινωικός πολιτισμός. Οσο για το μέλλον, στόχος της αρχαιολογικής υπηρεσίας είναι να ανιχνεύσει τις σχέσεις τις οποίες είχε η Γαύδος με την κεντρική Κρήτη, αλλά και με το ευρύτερο περιβάλλον στη Μεσόγειο, όπως με τις βόρειες ακτές της Αφρικής...

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 18/08/2003

Ακόμη, δείτε αυτό το άρθρο σχετικά με το Διμήνι:

http://www.cultural.gr/Afier/AfierArticle02.asp

Κι επίσης, για τα υφάσματα της αρχαίας Ελλάδας...

Tο αρχαιότερο «σιθρού» ύφασμα, ηλικίας 2.500 ετών, βρέθηκε σε τάφο στα καλύβια Aττικής και σώθηκε χάρη στο πρώτο Kέντρο Έρευνας και Συντήρησης Aρχαιολογικού Yφάσματος. Tην ώρα που το μαλλί, το λινό, το μετάξι και το βαμβάκι, η πορφύρα και ο χρυσός, που έντυναν τους αρχαίους Έλληνες γίνονται - για πρώτη φορά - αντικείμενο της έρευνας και της διεπιστημονικής συντήρησης

Πιο πολύτιμο «δώρο» κι από τον χρυσό, πιο σημαντικό τεκμήριο πληροφοριών για την κοινωνία, τη μόδα, την αισθητική κι από ένα αριστούργημα της τέχνης, το αρχαίο ελληνικό ύφασμα παρέμενε ανεξερεύνητο, καταδικασμένο να «εξαερωθεί» συνήθως μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα μετά την ανακάλυψή του κατά τη διάρκεια μιας ανασκαφής.

Τρεις γυναίκες, ειδικευμένες στην έρευνα και τη συντήρηση αρχαιοτήτων, αποφάσισαν να δώσουν τέρμα σε αυτήν την απαράδεκτη κατάσταση. Τον Δεκέμβριο του 2002 ίδρυσαν το Κέντρο Έρευνας και Συντήρησης Αρχαιολογικού Υφάσματος. Στόχος τους είναι να διαλύσουν την προκατάληψη που ισχύει και διεθνώς ότι ενώ σώζεται το τεράστιο πνευματικό έργο των αρχαίων Ελλήνων, γνωρίζουμε ελάχιστα για τα υφάσματα που έντυναν τον Σωκράτη, τον Αριστοτέλη - ήταν γνωστός για την πολυτελή του αμφίεση - τον Σοφοκλή, την Ασπασία. Οι παραστάσεις σε αγγεία και αγάλματα δείχνουν ότι ήταν αντίστοιχα σε κομψότητα και σημασία με τα σώματα που έντυναν.

Αντίθετα, υποστηρίζουν οι τρεις ερευνήτριες, η καθηγήτρια Ίρις Τζαχίλη και οι συντηρήτριες Γιούλη Σπαντιδάκη και Ελίζα Πολυχρονιάδη, τα αρχαία ελληνικά υφάσματα που σώθηκαν, αν και είναι ελάχιστα, κρατούν διεθνώς τα σκήπτρα της ομορφιάς, της αρχαιότητας και της πολυτιμότητας σε όλη την Ευρώπη.

Ο πέπλος της Πηνελόπης και αυτός που ύφαιναν οι κόρες των καλύτερων οικογενειών της Αθήνας για να τον προσφέρουν στο άγαλμα της Αθηνάς στην Ακρόπολη, δείχνουν την τεράστια σημασία που είχε το ύφασμα στη λατρεία. Ήταν το πολυτιμότερο δώρο στην κοινωνία - η υφαντική ήταν βασιλική απασχόληση - αλλά και στη λατρεία των νεκρών, αφού συχνά συνόδευαν στην ταφή τον νεκρό πολύτιμα υφάσματα. Αυτή η τελευταία συνήθεια είναι «η πηγή» των σπάνιων αρχαίων ελληνικών υφασμάτων που σώθηκαν κάτω από εξαιρετικές συνθήκες στεγανότητας.

Δυνητικά, κάθε αρχαίος τάφος μπορεί να περιέχει λείψανα υφάσματος, ακόμα και ορυκτοποιημένα. Σε αυτό το σημείο της λήψης προληπτικών και σωστικών μέτρων κινείται ήδη το Κέντρο Έρευνας και Συντήρησης Αρχαιολογικού Υφάσματος.

Σημαντικά ευρήματα

Διεθνώς, η σημασία του νεοσύστατου Κέντρου Έρευνας και Συντήρησης Αρχαιολογικού Υφάσματος έγκειται στο γεγονός ότι ενώ σώζονται αρκετά υφάσματα τόσο από την υγρή Κεντρική και τη Βόρεια Ευρώπη όσο και από την ξηρή Αίγυπτο, η Ελλάδα (και η Ιταλία) που βρίσκεται στο ενδιάμεσο έχει πολύ λίγα, αλλά και πολύ σημαντικά σε παγκόσμια κλίμακα ευρήματα υφασμάτων να επιδείξει. «Είναι ο κρίκος που λείπει διεθνώς, το σταυροδρόμι, για τη μελέτη του υφάσματος που θεωρείται πολύτιμη πηγή τεχνολογικών αλλά και κοινωνικών και καλλιτεχνικών πληροφοριών», υπογραμμίζει η κ. Σπαντιδάκη.

Το Κέντρο δε έχει ήδη εξασφαλίσει τη συνεργασία κορυφαίων ειδικών του Λούβρου για τη μελέτη των ορυκτοποιημένων υφασμάτων (τον Κριστόφ) και την προληπτική συντήρηση (την Πατρίτσια Ντε Πρα).

Δίχως «πρώτες βοήθειες» γίνονται σκόνη!
«Τα συγκλονιστικά ευρήματα θα ήταν πολύ περισσότερα, αν την ώρα που ανοίγονται οι αρχαίοι τάφοι, συνήθως σε σωστικές ανασκαφές, υπήρχε κάποιος συντηρητής ειδικευμένος και έτοιμος να δώσει τις πρώτες βοήθειες», εξηγεί στα «NEA» η συντηρήτρια Ελίζα Πολυχρονιάδου. Και αυτό για να μη γίνουν - ως συνήθως - τα υφάσματα «σκόνη» αμέσως μετά την επαφή τους με τον αέρα.

«Είναι μύθος ότι τα υφάσματα της αρχαίας Ελλάδας δεν διασώζονται», σημειώνουν οι τρεις συντηρήτριες. «Μύθος που άρχισε να καταρρέει. Μπορούμε να συζητήσουμε για πλήθος υφασμάτων αλλά και για αξιόλογα θραύσματα ή κατάλοιπα».

Κάθε τόσο, οι αρχαιολόγοι αντιμετωπίζουν στο βάθος των νεκρικών αγγείων κάποια ορυκτοποιημένα οργανικά κατάλοιπα αρχαίων υφασμάτων, πολύτιμων για την έρευνα. Στην περίπτωση των υφασμάτων, μια άστοχη κίνηση, όπως λ.χ. η στερέωσή τους με κάποιο υλικό - όπως οι ρητίνες - που εισδύει στους πόρους, τα καθιστά άχρηστα για την περαιτέρω ανάλυση και επιστημονική έρευνα. «Τελείως αντιστρέψιμες μέθοδοι συντήρησης δυστυχώς δεν υπάρχουν και οι συντηρητής αντιμετωπίζει συχνά δίλημμα και βρίσκεται στην κόψη του ξυραφιού», παρατηρεί η κυρία Πολυχρονιάδου.

Μπουτίκ, η Αρχαία Ελλάς

H ερευνήτρια αρχαιολογικών υφασμάτων Γιούλη Σπαντιδάκη απαριθμεί τα είδη αρχαίων υφασμάτων που έφτασαν ώς τις μέρες μας· αναφέρει ιστορίες για «μεταξωτές κλωστές που βγάζει η πίνα της θάλασσας» ή ότι χρειάζονταν χιλιάδες κοχύλια της Τύρου για να βγει ένα και μόνο γραμμάριο πορφύρας, κόκκινης σαν το αίμα, από έναν αδένα του κοχυλιού· μιλά για όρθιους αργαλειούς, ή για την πορφύρα των Κυθήρων που ήταν πιο «μοβ», και την τεχνογνωσία που απαιτούσε η κατασκευή και η βαφή του υφάσματος...

Το πιο πολύτιμο αρχαίο ύφασμα ολόκληρης της Ευρώπης είναι από την Ελλάδα. Αποτελείται από ολόχρυσα λεπτότατα ελάσματα υφασμένα με αριστοτεχνικά λεπτά κεντήματα με παραστάσεις γρυπών κ.ά. μαζί με μαλλί βουτηγμένο στο χρώμα των βασιλέων: την πορφύρα. Χρονολογείται στον 4ο αι. π.X. και τύλιγε, όπως και τα περισσότερα αλλά αρχαία υφάσματα που έχουν βρεθεί, τα οστά μιας νεαρής νεκρής βασίλισσας. Βρέθηκε σε χρυσή λάρνακα στον προθάλαμο του τάφου του Φιλίππου στη Βεργίνα.

Το αρχαιότερο μεταξωτό. Από την Ελλάδα προέρχεται και το αρχαιότερο μεταξωτό ύφασμα. Είναι ένα μικρό κομματάκι, που βρέθηκε σε τάφο του 5ου αι. π.X. στον Κεραμεικό της Αθήνας, το 1969.

Οι αναλύσεις έδειξαν ότι το νήμα προέρχεται από την Κίνα, αλλά το μυστήριο παραμένει. Με τι αντάλλαγμα, από ποιον δρόμο μπορεί να έφθασε το νήμα στα μέρη μας; Ένα κουκούλι από τα μέσα της 2ης χιλιετίας π.X. που βρέθηκε στη Σαντορίνη, δημιουργεί την υπόνοια ότι μπορεί να υπήρχε και άλλου είδους μεταξοφόρος πεταλούδα στη Μεσόγειο που παρήγαγε άγριο μετάξι.

Το αρχαιότερο ύφασμα πάντως, που βρέθηκε στον ελληνικό χώρο, χρονολογείται από το 6500-5800 π.X., βρέθηκε στους «Σιταγρούς» και άφησε το αποτύπωμά του πάνω σε ένα αγγείο.

Από την Ελλάδα, την Ελευσίνα, προέρχεται και το μεγαλύτερο κομμάτι υφάσματος που έχει βρεθεί στην Κεντρική και τη Νότια Ευρώπη. Το μήκος τού λινού υφάσματος ξεπερνά τα δύο μέτρα και το πλάτος του τα 60 εκατοστά. Μαλλί, λινό, μετάξι, ακόμη και βαμβάκι όμως εντοπίσθηκε σε έναν τάφο στους Τράχωνες της Αττικής. Το βαμβάκι έρχεται από μια εποχή κατά την οποία θεωρείται ότι ήταν άγνωστο είδος στην Ευρώπη!

Δεν θα μπορούσε όμως να παραλείψει κανείς τον αυτούσιο λινό μακρύ ανδρικό χιτώνα του 1000 π.X. που βρέθηκε σε τάφο στο Λευκαντί της Εύβοιας και είναι διακοσμημένος με λάσια - μπούκλες.

Νέο εύρημα
Σιθρού από τα Καλύβια Αττικής
Το κεφάλαιο «αρχαίο ύφασμα» έχει και μια σημαντική νέα είδηση: την ανακάλυψη ενός αραχνοΰφαντου υφάσματος, που πρώτα παρουσιάζουν «TA NEA». Ενός υφάσματος τόσο λεπτού και διαφανούς, που το στημόνι έχει το πάχος τρίχας μαλλιού, και το υφάδι είναι δύο φορές λεπτότερο, με συνέπεια το ύφασμα να «κυματίζει». Βρέθηκε σε τάφο στα Καλύβια της Αττικής και έχει επιβεβαιωθεί ότι το στημόνι του είναι από λινή κλωστή. H τύχη που στάθηκε τόσο σκληρή με τα υφάσματα, λόγω των ειδικών κλιματικών συνθηκών που επικρατούν στην Ελλάδα και δεν ευνοούν τη διατήρησή τους, έκανε εδώ μια λαμπρή εξαίρεση που μας επιτρέπει να θέσουμε τον δάκτυλο επί τον τύπον των ήλων των «σιθρού» υφασμάτων, την ύπαρξη των οποίων μαντεύαμε από τις περιγραφές των «αραχναίων» και από τις παραστάσεις των αγγείων, των προϊστορικών τοιχογραφιών της Θήρας και των αγαλμάτων.

info
Κέντρο Έρευνας και Συντήρησης Αρχαιολογικού Υφάσματος, Κουμανούδη 21, τηλ. 210 - 6431.112.

ΤΑ ΝΕΑ , 05-07-2003 , Σελ.: P34
Κωδικός άρθρου: A17680P341
ID:372764

Και μια μελέτη σχετική με τα όπλα του Αχιλλέως...

Ο Όμηρος μας κληροδότησε την πρώτη παγκόσμια μαρτυρία για τις γνώσεις των Ελλήνων πάνω στην λεγόμενη, σήμερα, Μηχανική Υλικών, λέει στα «ΝΕΑ» ο καθηγητής Στέφανος Παϊπέτης, που εξέτασε την ασπίδα του Αχιλλέα στους υπολογιστές του Πανεπιστημίου Πατρών

Η ασπίδα του Αχιλλέα από χρυσό (κάτω), όπως τη φιλοτέχνησε το 1821 ο John Flaxman, και η οποία βρίσκεται στη Συλλογή της Βασιλικής Οικογένειας του Ηνωμένου Βασιλείου. Σήμερα, για να επαληθευτεί η αντοχή της ασπίδας αλλά και αυτής του Αίαντα, οι επιστήμονες στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας κατέφυγαν ακόμη και στη χρήση συσκευών λέιζερ

Στο Εργαστήριο Εφαρμοσμένης Μηχανικής τού Τομέα Εφαρμοσμένης Μηχανικής, Προηγμένων Υλικών και Εμβιομηχανικής του Πανεπιστημίου της Πάτρας, ο καθηγητής Στέφανος Παϊπέτης ξεφυλλίζει την «Ιλιάδα» και στέκεται στη ραψωδία στην οποία περιγράφεται ο τρόπος κατασκευής της ασπίδας του Αχιλλέα. Λίγο νωρίτερα έχει συγκρατήσει όλες τις λεπτομέρειες για το πώς ένας απλός σκυτοτόμος ετοίμασε την ασπίδα ενός άλλου Έλληνα πολεμιστή, του γιγαντόσωμου Αίαντα.

Με διδακτορική διατριβή πάνω στα σύνθετα υλικά, από το Ιmperial College του Λονδίνου, ο Στέφανος Παϊπέτης αποφασίζει να... προκαλέσει τους συνεργάτες του. Η ιδέα έχει ως εξής: Θα ακολουθήσουν τις κατασκευαστικές οδηγίες του Ομήρου και με τη βοήθεια της σύγχρονης τεχνολογίας θα διαπιστώσουν κατά πόσο οι δύο ασπίδες θα μπορούσαν πράγματι να εξουδετερώσουν την ορμή ενός ακοντίου σε συνθήκες μάχης.

Το αποτέλεσμα ήταν εκπληκτικό: «Και οι δύο ασπίδες αποτελούνταν από επάλληλα στρώματα υλικών, ώστε να εξασφαλίζουν την μέγιστη αντιδιατρητική ικανότητα», εξηγεί στα «ΝΕΑ» ο κ. Στέφανος Παϊπέτης. «Η ασπίδα του Αχιλλέα ήταν κατασκευασμένη από πέντε στρώματα. Τα δύο εξωτερικά αποτελούνταν από σκληρό ορείχαλκο του κασσιτέρου, δηλαδή μπρούντζο. Τα δύο εσωτερικά στρώματα ήταν φτιαγμένα από κασσίτερο, που ήταν πιο μαλακό υλικό, και το κεντρικό στρώμα που ήταν από ατόφιο χρυσό 24 καρατίων διέθετε ακόμη μεγαλύτερη ελαστικότητα».

Ο χρυσός που κοσμούσε την ασπίδα του Αχιλλέα (ιδιαίτερα ακριβό υλικό σήμερα) εμπόδισε τους επιστήμονες να προχωρήσουν στην κατασκευή ενός «δοκιμίου», δηλαδή ενός πραγματικού αντιγράφου. Αντί γι' αυτό όμως, κατασκεύασαν για την περίσταση ένα λογισμικό, που το χρησιμοποίησαν ως βάση ενός υπολογιστικού μοντέλου που θα τους βοηθούσε να διαπιστώσουν αν τα συγκεκριμένα υλικά που είχαν επιλεγεί για την κατασκευή της ασπίδας, και ο τρόπος με τον οποίο είχαν τοποθετηθεί, μπορούσαν να εξουδετερώσουν την κινητική ενέργεια ενός ακοντίου.

Όταν ο Αχιλλέας αποφάσισε να ριχτεί ξανά στη μάχη οδηγώντας τους Μυρμιδόνες μπροστά στα τείχη της Τροίας, τα δόρατα τού Αστεροπαίου και του Έκτορα σημάδεψαν σε διαφορετικές χρονικές στιγμές την ασπίδα του. Και στις δύο περιπτώσεις ο χρυσός σταμάτησε την ορμή τους. Στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας οι επιστήμονες ετοίμασαν μια σειρά από εξισώσεις. Υπολόγισαν την κινητική ενέργεια με την οποία ένας σύγχρονος ρέκορντμαν του ακοντισμού εκτοξεύει το ακόντιό του και, στη συνέχεια, επιχείρησαν να αποδείξουν κατά πόσο τα υλικά της ασπίδας μπορούσαν να μετατρέψουν την ενέργεια αυτή σε θερμότητα. Να ακινητοποιήσουν, δηλαδή, το ακόντιο.

«Αυτό που διαπιστώσαμε, ήταν ότι τα πέντε στρώματα παραμορφώνονταν με τέτοιον τρόπο, ώστε να εκμηδενίσουν τη διατρητική ικανότητα του ακοντίου. Είχαν επιλεγεί για να έχουν το καλύτερο αποτέλεσμα με όσο το δυνατόν μικρότερο βάρος», λέει ο κ. Στ. Παϊπέτης. «Κατά την εκτίμησή μας, το πάχος του κάθε στρώματος δεν πρέπει να υπερέβαινε το ένα χιλιοστό. Αυτό σημαίνει ότι το ωφέλιμο πάχος της ασπίδας του Αχιλλέα πρέπει να ήταν περίπου πέντε χιλιοστά και του Αίαντα οκτώ».

Η ασπίδα του Αίαντα ήταν ευκολότερο να ανακατασκευαστεί. Σύμφωνα με τον Όμηρο, αποτελούνταν από ένα εξωτερικό στρώμα ορειχάλκου και επτά επάλληλα στρώματα βοδινού δέρματος. Στην περίπτωση αυτή, οι επιστήμονες του Πανεπιστημίου της Πάτρας έφτιαξαν ένα μικρό «δοκίμιο» της ασπίδας, καθώς επίσης και ένα μπρούντζινο βλήμα βάρους 30 χιλιοστών, το οποίο θα έπαιζε τον ρόλο της αιχμής του δόρατος. Ο μπρούντζος, εξάλλου, ήταν το υλικό κατασκευής των αιχμών και εκείνη την εποχή.

Εκτός από ηλεκτρονικό υπολογιστή χρησιμοποιήθηκε ένα αεροβόλο όπλο, για να δώσει στο βλήμα την απαραίτητη ώθηση (κινητική ενέργεια, δηλαδή, αντίστοιχη με εκείνη που προσδίδει στο ακόντιο ένας σημερινός πρωταθλητής), όπως επίσης και ακτίνες λέιζερ για να μετρηθεί η ταχύτητα του βλήματος. «Η ασπίδα του Αίαντα κατάφερε, ακόμη και στην πειραματική της μορφή, να εξουδετερώσει το βλήμα, και να το ακινητοποιήσει στην έβδομη επίστρωση. Όπως ακριβώς περιγράφει και ο Όμηρος ότι συνέβη με το ακόντιο του Αινεία, όταν εκείνος έβαλε κατά του Αίαντα».

Οι επιστρώσεις από δέρμα, μόλις δέχτηκαν την κρούση του βλήματος, άρχισαν να τρίβονται μεταξύ τους εξουδετερώνοντας την κινητική ενέργεια. «Ο τρόπος με τον οποίο κατασκευάστηκαν στην Ομηρική 'Ιλιάδα' οι δύο ασπίδες είναι αξιοπρόσεκτος, γιατί υποδεικνύει ότι εκείνη την εποχή υπήρχε γνώση των βασικών αρχών τής Μηχανικής Υλικών. Τόσο ο Ήφαιστος όσο και ο σκυτοτόμος ήξεραν, ο καθένας από την πλευρά του, τι υλικά να χρησιμοποιήσουν, σε τι ποσότητα και με τι τρόπο να τα τοποθετήσουν, ώστε να δουλέψουν αρμονικά για να επιτύχουν το τέλειο αποτέλεσμα».

Ο άνθρωπος στα άκρα
Πάμπολλες αναφορές σε βιβλία υπάρχουν για την ασπίδα του Αχιλλέα, του πιο δεινού πολεμιστή του ελληνικού στρατού, στα παράλια της Τροίας. Πολλές είναι και οι ερμηνείες για τις εγχάρακτες παραστάσεις που κοσμούσαν την ασπίδα. Τώρα προστίθεται μία ακόμη: Γύρω γύρω υπήρχε ο ωκεάνιος ποταμός. Στη μέση δύο πόλεις, η μία σε ειρήνη και η άλλη σε πόλεμο. Σαν να αντικατόπτριζαν τις δύο ακραίες ενέργειες του ανθρώπου. Η εικόνα του Σύμπαντος που δεν θα μπορούσε να έχει κανένας ζωντανός. Ο εχθρός που αντίκρυζε την ασπίδα του γιου του Πηλέα, αντίκρυζε τον ίδιο του τον θάνατο. Όπως και ο αρχηγός των Μυρμιδόνων γνώριζε, πως μόλις θα έπαιρνε τα όπλα από τη Θέτιδα, σύντομα θα ακολουθούσε τον δρόμο προς τον Άδη.

ΙΝFΟ
Ο Στέφανος Παϊπέτης θα μιλήσει για την εργασία πάνω στις δύο ασπίδες, στο Θεωρείο, Εργαστήριο Γνώσης και Λόγου (Μιχ. Βόδα 89, τηλ.: 210-8847.139) την Κυριακή, 6 Απριλίου.

ΤΑ ΝΕΑ , 31-03-2003 , Σελ.: P23
Κωδικός άρθρου: A17601P231

Από την ιστοσελίδα του Μ. Καλόπουλου (http://www.greatlie.com

ΤΟ ΔΗΘΕΝ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ 'ΑΓΙΟΥ ΦΩΤΟΣ' ΤΗΣ ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ

Το Θαύμα του 'Αγίου Φωτός' της Ιερουσαλήμ είναι θαύμα καθ΄υποτροπήν (ή απάτη κατ΄εξακολούθηση;). Είναι μοναδική περίπτωση 'θαύματος' που συμβαίνει κατ' επανάληψη κάθε χρόνο την ίδια ημερομηνία και ώρα, στην Εκλησία της Αναστάσεως της Ιερουσαλήμ, προς αγαλλίαση μιας μεγάλης σύναξης προσκυνητών της Ανατολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας . Πολλοί προσκυνητές συρρέουν κάθε χρόνο για να είναι μάρτυρες των υπερφυσικών γεγονότων της αυτόματης ανάφλεξης κεριών και καντηλιών. Είναι δηλαδή το μόνο θαύμα που γίνεται κατά παραγγελία.

Το 'Θαύμα' λαμβάνει χώρα κάθε χρόνο κατά τη Λειτουργία του μεσημεριού του Σαββάτου την ημέρα πριν από την Κυριακή του Πάσχα. Στην ουσία το θαύμα είναι η εμφάνιση με υπερφυσικό τρόπο φωτιάς σε μια κρύπτη η οποία έχει από πριν ερευνηθεί και σφραγιστεί για να αποκλειστεί το άναμα της φωτιάς τεχνητά, με ανθρώπινη παρέμβαση. Το 'Θαύμα' πετυχαίνει στα χέρια του Πατριάρχη της Ορθόδοξης Εκκκλησίας Ιεροσολύμων ο οποίος ερευνάται τελετουργικά πριν εισέλθει στην κρύπτη.

Η έρευνα της κρύπτης και η σωματική έρευνα του Πατριάρχη επιτηρέίται από εκπροσώπους και άλλων δογμάτων όπως της Αρμενικής Εκκλησίας οι οποίοι διατηρούν και αυτοί ορισμένα παραδοσιακά δικαιώματα στο Ναό της Αναστάσεως, εκπροσώπους των τοπικών αρχών και τον αστυνομικό διευθυντή της Ιερουσαλήμ.

Ο πατριάρχης αποσύρεται στην κρύπτη, προσεύχεται και εμφανίζεται στη συνέχεια με το θαυματουργό φως, προς έκσταση και αγαλλίαση του κοινού που παρακολουθεί. Κατά τον ίδιο χρόνο αναφέρεται ότι φωτιές ανάβουν σποραδικά αυτόματα σε κεριά και σε καντήλια, με 'θεία' παρέμβαση, αφού αρχίσουν να καπνίζουν πριν για λίγη ώρα.

Κάποιες άλλες μαρτυρίες περιγράφουν γαλαζωπό φώς να εμφανίζεται κατά καιρούς και να ταξιδεύει στον αέρα. Το θαυματουργό φως που ανάβει στα χέρια του πατριάρχη έχει αναφερθεί ότι διαφέρει από το συνηθισμένο φως στο γεγονός ότι ένα χέρι τοποθετημένο στη φωτιά αυτή δέν καίγεται (τουλάχιστον δεν καίει τα χέρια των πιστών και αυτό μόνο κατά τα πρώτα τριαντατρία λεπτά).

Αντιγράφομε από επίσημο κρατικό δικτυακό τόπο: 'Το Αγιο Φως συμβολίζει αλλά και υπενθυμίζει με θαυματουργικό τρόπο την Ανάσταση του Χριστού. Είναι ένα Θεόσταλτο θαύμα δια μέσου των αιώνων από το Φως του κόσμου, που είναι ο Χριστός, για τον κόσμο. Η επιστήμη δεν έχει την δυνατότητα να εξηγήσει αυτό το μεγάλο θαύμα και αυτή την φορά προς τιμή της δεν τόλμησε να αποφανθεί ούτε θεωρητικά. Σε ένα αληθινό θαύμα άλλωστε πως να αποφανθεί η επιστήμη;' http://www.ert.gr/afieromata/Pasxa/fos.html

Το 'Αγιο Φως' μεταφέρεται στην Ελλάδα με ειδική πτήση της Κρατικής Αεροπορικής Εταιρείας και γίνεται δεκτό με τιμές Αρχηγού Κράτους. Αποτελεί το πιό σεβαστό και συχνότερα αναφερόμενο 'Θαύμα' της Ανατολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας.

Το '΄Αγιο Φως' διανέμεται στη συνέχεια άμεσα σε όλη την Ελλάδα με μεγάλη κινητοποίηση με ειδικές πτήσεις και συμμετοχή του Στρατού ώστε να είναι διαθέσιμο σε όσο το δυνατόν περισσότερους ναούς με κρατική μέριμνα αργά το βράδι του Σαββάτου για τη Λειτουργία της Αναστασης.

Επιστρέφοντας με το φως στα σπίτια τους οι Χριστιανοί καίνε με τη φλόγα ένα σταυρό στις πόρτες των σπιτιών τους αλλά χρησιμοποιούν ακόμη το Άγιο Φως για να θεραπεύσουν τα στείρα ζώα και τα άκαρπα δέντρα τους, για να πολεμήσουν τρωκτικά και έντομα και άλλα παρομοια.

Αντιγράφομε από τον κρατικό δικτυακό τόπο της ΕΡΤ που περιγράφει με ενθουσιασμό νεοφώτιστης μοναχής τα σχετικά έθιμα:

'Στην Κορώνη της Μεσσηνίας άμα γυρίσουνε σπίτι από την Ανάσταση, θα κουβαλήσουν και το Αγιο Φως μαζί τους. Θα κάνουν πρώτα-πρώτα ένα σταυρό στα κουφώματα του σπιτιού, πόρτες και παραθύρια κι έτσι σώζεται τ' Αγιο Φως όλο το χρόνο στο σπίτι, Ύστερα το πάνε στα εικονίσματα, θα κάνουνε το σταυρό τους, θα σβήσουνε το καντήλι και θα τ' ανάψουνε με το καινούργιο φως. Ύστερα θα κατεβούνε κάτω να 'βουλώσουνε' τα ζωντανά: γίδια, πρόβατα, τα βόδια, τα γαϊδούρι, ό,τι έχει κανείς, τα τσουρουφλάνε και πάνε και στις κότες'Στην Πάτρα κ.α. σβήνοντας τη λαμπάδα τους από κάτω απ' το εικονοστάσι λένε: 'Όξω ψύλλοι και κορέοι / να μπούμε μέσ' οι νοικοκυραίοι!'.Στο Καστανόφυτο της Καστοριάς 'το Πάσχα, μετά το Χριστός Ανέστη, τα κορίτσια του χωριού πάνε στο σπίτι με τα κεριά αναμμένα και με αυτά φοβίζουν τα βόδια, φέρνοντας ξαφνικά το αναμμένο κερί σ' αυτά και φωνάζοντας ζουρ-ζουρ. Αυτό το κάνουν, για να μη στρακαλνούν τα βόδια το καλοκαίρι (δηλ. να μην τα πειράζει η μύγα)'.Στο Καπλάνι της Πυλίας, 'Ανήμερα τη Λαμπρή στέλνουν ένα κορίτσι στα πρόβατα να τα προγκίξει με την ποδιά του, αν θέλουνε να γεννήσουνε θηλυκά αρνιά. Αν στείλουν αγόρι, γεννάνε σερνικά'.Στο Λασίθι, τη νύχτα της Λαμπρής 'άμα έχουνε κιανένα οζό που δε γεννά, πάνε με το φως και του κάνουνε το Χριστός Ανέστη και γαστρώνεται ύστερα'.Στην Ύδρα, με το φως της Ανάστασης καίνε λιγάκι και τα δέντρα που δεν κάνουνε καρπό, τα καίνε στον κόμπο τους'.

Μας θλίβει βαθεία να βλέπομε τέτοια νεολιθικής προέλευσης δεισιδαιμονία να κυριαρχεί ανενόχλητη και να διαδίδεται από κρατικά μέσα (δηλαδή και με δικά μας έξοδα) στην χώρα που κάποτε γέννησε τη φιλοσοφία και τις Επιστήμες.

Κι όμως στο παρελθόν υψώθηκαν κάποιες θαρραλέες φωνές που κατήγγειλαν το 'θαύμα' της Ιερουσαλήμ, διατυπώνοντας σοβαρές επιφυλάξεις για τις εκεί θρησκευτικές τελετές και θεουργίες. (Θεουργία- υποτιθέμενη παρέμβαση του Θεού στα ανθρώπινα πράγματα) Ο Διδάσκαλος του Γένους και πρωτεργάτης της απελευθέρωσης της Ελλάδος από τον Οθωμανικό ζυγό, Αδαμάντιος Κοραής (1748-1833) κατήγγειλε το Άγιο Φως' ως απάτη και προέτρεψε την Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία να διακόψει αυτές τις τελετές υποστηρίζοντας ότι ' η αληθής θρησκεία όχι μόνο δεν διασφαλίζεται με την απάτην αλλά και τρέχει μέγαν κίνδυνον να καταφρονηθεί παντάπασι και να συναριθμηθεί με τας ψευδείς θρησκείας όπότε μεταχειρίζεται αυτά εκείνα μέσα- (δηλαδή όταν χρησιμοποιεί απάτες)...', ονόμαζε το 'Αγιο Φως' 'ονειδος και αίσχος στρατηγούμενον από θρασύτατους θαυματοπλάστες' και δήλωνε κατηγορηματικά ότι 'αληθής θρησκεία δεν έχει χρεία τοιούτων θαυμάτων'... Με βαθειά θλίψη ο Έλλην σοφός διαπιστώνει ότι , ενώ οι Έλληνες έχουν προς φωτισμόν μόνο το '΄Αγιο Φως' οι Ευρωπαίοι 'ζουν μεταξύ αληθινων σοφών , περικυκλωμένοι από Ακαδημίες και Λύκεια από πάσης Τέχνης και Επιστήμης διδακτήρια. Έχουν ανοιχτές λαμπρές, δημόσιες βιβλιοθήκες και τα πιεστήρια των τυπογραφείων τους βουϊζουν καθημερινά και ασταμάτητα'.

Παίρνοντας κουράγιο από την τοληρή στάση του μεγάλου διανοητή και πατριώτη Κοραή, αλλά και εξοργισμένος από την συστηματική και ηθελημένη απόκρυψη των θέσεών του από τους σύγχρονους Έλληνες, αποφάσισα να μελετήσω προσεκτικά το 'θαύμα' και τον τρόπο με τον οποίο μπορεί να 'στηθεί' κάτι τέτοιο. Πως θα μπορούσε να εξηγηθεί η αυτόματη εμφάνιση πυρός με αυστηρά ανθρώπινους όρους και παραμέτρους αφού δεν υπάρχει εμφανής ανθρώπινη παρέμβαση στα δρώμενα στην εκκλησία;

Η έρευνά μας γρήγορα προσανατολίστηκε στην κατεύθυνση της χρήσης κάποιας αυτόματα αναφλεγόμενης ουσίας η οποία να αναφλέγεται από μόνη της όταν έρθει σε επαφή με τον ατμοσφαιρικό αέρα. Με τη συνδρομή του Εργαστηρίου Χημείας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης προσδιορίσαμε ότι η καταλληλότερη ουσία για μια τέτοια χρήση είναι ο λευκός φωσφόρος.

Πως όμως θα μπορούσε κανείς να καθυστερήσει αυτή την αυτόματη ανάφλεξη ώστε να συμβεί με ελεγχόμενο τρόπο σε προκαθορισμένη στιγμή; Απλά, εάν ο φωσφόρος που συνήθως φυλάγεται κάτω από νερό για να μην αναφλεγεί, διαλυθεί σε κάποιο κατάλληλο οργανικό διαλύτη και μετά ένα πανί η κερί βουτηγμένο στο διάλυμα αυτό εκτεθεί στον ατμοσφαιρικό αέρα, η αυτοανάφλεξη δεν γίνεται αμέσως αλλά καθυστερεί εως ότου εξατμιστεί σχεδόν τελείως ο διαλύτης. Στη συνέχεια το υλικό αρχίζει πρώτα να καπνίζει και τέλος αναφλέγεται, με ζωηρή φλόγα. Σημειώστε τη λεπτομέρεια της αργής προοδευτικής ανάφλεξης που ταιριάζει με τις περιγραφές των αυτοπτών μαρτύρων: 'φωτιές ανάβουν σποραδικά αυτόματα σε κεριά και σε καντήλια, με 'θεία' παρέμβαση, αφού αρχίσουν να καπνίζουν πριν για λίγη ώρα.' Αν όμως ο ίδιος ο παντοδύναμος Θεός άναβε θαυματουργικά κάθε χρόνο τα κεριά και τις καντήλες τι ανάγκη είχε να τα κάνει να καπνίζουν για ώρα μέσα στην κατάμεστη από πιστούς, ασφυκτικά γεμάτη εκκλησία και δεν τα ανάβει δια μιάς; Τα πειράματά μας έδειξαν ότι η αυτόματη ανάφλεξη των κεριών μπορεί να επέλθει με ελεγχόμενη χρονοκαθυστέρηση ημίσειας ώρας και άνω εξαρτώμενης από την πυκνότητα του διαλύματος του φωσφόρου και του τύπου του οργανικού διαλύτη που χρησιμοποιεί κανείς.

Επιδείξαμε κατ' επανάληψη με επιτυχία το πείραμα με τα κεριά, προς κατάπληξη των παρευρισκομένων εκπροσώπων της Ελληνικής Ορθοδόξου Εκκλησίας. Η αμηχανία τους ήταν έκδηλη, παρόλο που δεν προφασιστήκαμε κάποια ανταγωνιστική υπερφυσική δύναμη αλλά ξεκαθαρίσαμε άμεσα και ευθέως τη φυσική βάση της διαδικασίας. Σε πρόσφατη μάλιστα επίδειξη που μεταδόθηκε από το EXTRA την Παρασκευή 16 Απριλίου, ένας εκ των εκπροσώπων της Εκκλησίας διάβαζε την ώρα του πειράματος... τους εξορκισμούς του Αγίου Βασιλείου.. ανεπιτυχώς.

Τα αποτελέσματα της μελέτης μας έχουν δημοσιευτεί με τον τίτλο 'Θαύμα ή Απάτη: Το 'Άγιον' Φως της Ιερουσαλήμ' τον 4/2003 και βρίσκονται ήδη στη δεύτερη έκδοση. Αποδεικνύεται σύντομα από τη μελέτη μας ότι τα αυτοαναφλεγόμενα υλικά και η θρησκευτική πυροτεχνουργία ήταν γνωστή στην αρχαιότητα καθώς καταγράφονται περιστατικά από αρχαίους έλληνες συγγραφείς . Ακόμη πιό ενδιαφέρον όμως είναι ότι τέτοια αυτοαναφλεγόμενα υλικά περιγράφονται στη Βίβλο σε δύο περιστατικά στην Ιστορία του Ηλία (Α Βασιλέων 18.21-40) και στην περίπτωση του Νεεμία που περιχύνει με ένα διαυγές καλά φυλαγμένο υλικό το θυσιαστήριο το οποίο στη συνέχεια αναφλέγεται αυτόματα (Μετάφραση των Εβδομήκοντα Β Μακαβαίων 1.17-23).

Στους αναγνώστες εκείνους που θα υποστήριζαν ότι η ύπαρξη και η χρήση τέτοιων υλικών ήταν άγνωστη την αρχαιότητα θα αναφέρομε μόνο το ακόλουθο χωρίο του Στράβωνος: Στη Βαβυλώνα (Χαλδαία) υπάρχουν δύο είδη πηγών νάφθας , λευκή (άχρωμη διαυγής)και μελανή (αργό πετρέλαιο). Η λευκή νάφθα είαι που αναφλέγεται με πυρ. (Στράβων Γεωγραφικά 16.1.15.1-24)

Η πηγή προέλευσης του λευκού φωσφόρου στην αρχαιότητα μπορεί να ήταν αρκετά απλή. Ένας κατάλογος από τα πιθανά διαθέσιμα υλικά για την παραγωγή φωσφόρου μας εισάγει κατευθείαν στο βασίλειο της Μαγείας και μάλιστα της Μαύρης καθώς η συνήθης πηγή για την παραγωγή φωσφόρου είναι τα... κόκκαλα, τα κόπρανα και τα ούρα. Και που αλλού μπορείτε να φανταστείτε ότι θα βρίσκαμε τέτοιες δυσώδεις αλχημιστικές συνταγές μαγειρικής παρά στο... Ιερό βιβλίο της Βίβλου:

'Ούτω λέγει ο Κύριος: Στήσον τον λέβητα και βάλλε εις αυτόν ύδωρ και κομμάτια (ζώων) καλά , τον μηρόν και τον ώμον γέμισον (δε) αυτόν (τον λέβητα) υπό των εκλεκτών οστέων . Λάβε δε και εκ του ποιμνίου και στίβασον έτι οστά , βράσον αυτά καλώς και ας εψηθώασι και αυτά τα οστά εν αυτώ ... λέβητα του οποίου η σκωρία είναι εν αυτώ και δεν εξήλθε από αυτού... και εγώ θέλει μεγαλύνει την πυράν. Επισώρευσον ξύλα, άναψον το πυρ, κατανάλωσον τα κρέατα και διάλυσον αυτά, ας καώσι τα οστά (προφανώς αφού τελειώσει το νερό). Τότε στήσον αυτόν το λέβητα επί τους άνθρακας αυτού δια να πυρωθεί ο χαλκός αυτού και να καταναλωθεί η σκωρία αυτού' Ιεζεκιήλ 24.3-11

Σε άλλο σημείο ο ίδιος ο Κύριος λαλεί προς τον Μωϋσή και τον Ααρών τα εξής: 'και θέλουσι κατακαύσει την δάμαλιν και το δέρμα και το κρέας και το αίμα αυτής, μ ε τ ά τ η ς κ ό π ρ ο υ α υ τ ή ς θέλουσι κατακαύσει αυτήν...' (Αριθμοί 19.5)

Φαίνεται λοιπόν ότι πολύ νωρίς κάποιοι από τους πρώτους αλχημιστές ανακάλυψαν πράγματι τη μυθική συνταγή της 'φιλοσοφικής λίθου' που θα τους επέτρεπε να μετατρέψουν τα σκουπίδια τους και την ευπιστία των συνανθρώπων τους κυριολεκτικά σε χρυσό. Σήμερα οι επίγονοί τους νέμονται τη μισή περίπου ακίνητη περιουσία και ένα μεγάλο μέρος των κεφαλαίων της Ελλάδος αλλά και διεθνώς.

Η φωνή των αρχαίων μας προγόνων αντηχεί καθαρά από το βάθος της σκηνής, όπου παίζεται η σημερινή τραγωδία σε παγκόσμια κλίμακα: Μέμνησο Απιστείν! (Ρητό του Επίχαρμου που αναφέρεται από τον Λουκιανό στον Ερμότιμο) Αλλά ο υγιής σκεπτικισμός δεν μπορεί ποτέ να συνυπάρξει με το 'πάντα πιστεύει' (1η προς Κορινθίους 13.7) του Χριστιανικού Δόγματος. Η θανατοκεντρική χριστιανική λατρεία με την ανατολίτικη προσκόλληση της σε φαντασίες που δήθεν συμβαίνουν μετά θάνατον είναι ασύμβατη με την αυθόρμητη Ελληνική λατρεία της εφήμερης ζωής μας και της εύθραυστης φύσης που μας περιβάλλει και μας συντηρεί. Φυσικά οι υποτιθέμενοι σωτήρες της ψύχής μας είναι πολύ απασχολημένοι με τις περιγραφές τους της μετά θάνατον ζωής και της καταστροφής του Κόσμου, της Αποκάλυψης, της Δευτέρας Ευκαιρίας, του Αρμαγεδώνος και άλλων παρόμοιων φοβήτρων. Πως θα μπορούσαν να βρούν το χρόνο για κριτική, καλλιέργεια της επιστήμης και της φυσιογνωσίας και απλή λογική;

Άγιον είναι μόνο το φως της αμφισβήτησης.

Μιχάλης Καλόπουλος

Επίσης, εξόχως ενδιαφέρουσα είναι η καταγγελία που αφορά ρασοφόρους που... προσεύχονται για να ΑΠΟΤΥΧΕΙ η Ολυμπιάδα!

EKTOΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛ ΚΑΙΝΤΑ ΟΙ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΚΙΝΔΥΝΕΥΟΥΝ ΚΑΙ ΑΠΟ... ΤΙΣ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ ΤΩΝ ΡΑΣΟΦΟΡΩΝ

Με έκπληξη πληροφορηθήκαμε ότι ανατρέπονται τα σχέδια της ασφάλειας των Ολυμπιακών αγώνων της Αθήνας. Παρόλη την κινητοποίηση του Ελληνικού Στρατού της Ελληνικής Αστυνομίας της Ελληνικής Αντιτρομοκρατικής Υπηρεσίας, των Μυστικών Υπηρεσιών του ΝΑΤΟ και ολόκληρου του Δυτικού Κόσμου, μια νέα απειλή επικρέμεται πάνω από την Αθήνα.

Πυκνά σύννεφα μαζεύονται πάνω από τους Ολυμπιακούς αγώνες... ένας εχθρός που είναι δύσκολο να αντιμετωπισθεί. Έντρομοι οι αρμόδιοι παρακολουθούν την κινητοποίηση πιστών που συναθροίζονται για να προσευχηθούν ομαδικά για την αποτυχία των Αγώνων με σκοπό να προκαλέσουν ακραία μετεωρολογικά φαινόμενα!

Δέστε τις προτάσεις του ιερομόναχου Θεοκλήτου Διονυσιάτου, ακρογωνιαίου λίθου της ορθόδοξης μοναχικής διανόησης σήμερα σχετικά με το θέμα αυτό που δημοσιεύτηκαν στην Εφημερίδα ¨Ορθόδοξος Τύπος' της 19.9.2003

« ...(Οι Ολυμπιακοί αγώνες) απάδουν για ένα Χριστιανικόν Έθνος, ως σαφώς ειδωλολατρικής προελεύσεως ως πανηγύρι εκδήλως δαιμονικόν στα πλαίσια του οποίου ενεργείται εκτεταμένη ακολασία, όχι μόνον μεταξύ αθλητών αφού οι αθλήτριες είναι εξ ορισμού όλες έγκυες, αλλά κυρίως οι εκ των πέντε ηπείρων 'φίλαθλοι', όντες σε ζωώδη κατάσταση, επιδίδονται σε ακολασίες με εισαγόμενες ιερόδουλες γεγονός που κατά κανόνα προνοείται υπό της ΔΟΕ εν συναινέσει με τις χώρες όπου τελούνται οι Ολυμπιακοί αγώνες...»

Προτείνει λοιπόν:

« να παρακαλέσομεν τον Θεόν να ρίξει όχι πυρ όπως ζήτησαν οι Απόστολοι στους Σαμαρείτες αλλά τι; Αθώον νερό εξ ουρανού. Τη στιγμή της παιανιζούσης ιεράς μουσικής η της προσευχής προς τον Δια ένα αιφνίδιο νέφος συνοδευόμενο με βροντές και αστραπές να κενώσει καταρρακτωδώς το υγρό στοιχείο του μέσα στο στάδιο. Φαντάζεστε την εικόνα εκατοντάδων χιλιάδων βρωμερών κατά το πλείστον 'φιλάθλων' εκ των πέντε ηπείρων να τρέχουν σαστισμένοι και έμφοβοι διάβροχοι πηδώντας απ τις κερκίδες «πατείς με πατώ σε» να εύρουν κάπου στέγην του σταδίου σε διάστημα ολίγων λεπτών να έχει μεταβληθεί σε λίμνην. Οι επίσημοι να τα «έχουν χάσει» μη γνωρίζοντες πώς να φυλαχτούν καθώς τα αυτοκίντηά των άλλα θα έχουν παρασυρθεί και άλλα δε θα μπορούν να κινήσουν κατά το ήμισυ στο νερό. Ε λοιπόν είναι δυνατόν να μη συλλάβουν το μήνυμα πολλοί; Αυτό δεν θα είναι μια ευεργεσία του Θεού;...

Ιδού λοιπόν μια ευκαιρία ιεραποστολής -δια προσευχής- που θα δοξάσει τον Θεόν θα σώσει ψυχές και θα ξεκαθαρίσει το τοπίον που είναι πνιγμένο μέσα στην αθεϊαν στην αμφιβολία και στην πολύμορφον ειδωλολατρείαν. Και αυτά θα γίνουν από τον φιλανθρωπότατον Κύριον Ιησούν με τις πρεσβείες της Θεοτόκου των Αγγέλων και των Αγίων...»

Καλά είχαμε αντιληφθεί εμείς μια ψυχρότητα εκ μέρους της Εκκλησίας από την απουσία των εκκλησιαστικών φορέων από την τελετή της αφής της ολυμπιακής φλόγας στην Αρχαία Ολυμπία. Παρόλη την αποχή της επίσημης Εκκλησίας η τελετή εξελίχθηκε με κάθε λαμπρότητα, και έσπασε κάθε προηγούμενο τηλεθέασης στην Ελλάδα και στο Εξωτερικό.

Από τα γραφόμενα όμως του Μοναχού Θεοκλήτου καταλαβαίνομε ότι κάποια συννεφάκια στον ουρανό της Ολυμπίας την ημέρα της αφής της ολυμπιακής φλόγας πρέπει να ήταν αποτέλεσμα μαζικής προσευχής των πιστών, μια πρώτη χριστιανική απόπειρα μετεωρολογικής τρομοκρατίας. Λόγω όμως της μικρής σχετικής επιτυχίας, είναι προφανές ότι το χριστεπώνυμο πλήρωμα θα πρέπει να προπονηθεί σκληρά μέχρι την τελετή έναρξης των ολυμπιακών αγώνων, αν θέλει να έχει ελπίδες να προκαλέσει το... νέο Κατακλυσμό.

Τι γίνεται όμως αν η προσευχές επιτύχουν το στόχο τους; Tι εγγυήσεις έχομε ότι η ανθρωποκίνητη θεομηνία θα είναι περιορισμένης έκτασης και θα περιοριστεί στο Ολυμπιακό στάδιο η στη μείζονα περιοχή του κλεινού Άστεως? Και αν η κατάσταση ξεφύγει από τον έλεγχο και επακολουθήσει πλημμύρα βιβλικών διαστάσεων ποιος θα πληρώσει τις ζημίες και τις ενδεχόμενες απώλειες σε ανθρώπινες ζωές και κτήνη? Υπάρχει προηγούμενη πικρή εμπειρία από τη συγκεκριμένη θεότητα.. πως δεν μπορεί να συγκρατήσει τη καταστροφική της μανία( Γένεσις 7.10)

Ευτυχώς οι προθέσεις των εξτρεμιστών δημοσιεύτηκαν έγκαιρα στον τύπο δίκην προκηρύξεως τρομοκρατικής οργανώσεως δημοσιευομένης προ του χτυπήματος, φέρνοντας την Κυβέρνηση, τον Αρχιεπίσκοπο και την Ιερά Σύνοδο προ των ευθυνών τους.

Πρέπει επιτέλους να βάλουν μια τάξη. Δεν μπορεί σ΄ αυτή τη χώρα να προσεύχεται ο καθένας για ότι του καπνίσει, και μάλιστα για να υπονομεύσει την πανεθνική προσπάθεια και να τρομοκρατήσει χιλιάδες ανύποπτων ξένων, αντίθετα προς την πάγια ελληνική παράδοση φιλοξενίας και αρωγής.

Και εν πάσει περιπτώσει εάν η επίσημη εκκλησία είναι ανίκανη να πειθαρχήσει τα πλανημένα μέλη της και δεν τα καλέσει να προσευχηθούν από καρδίας υπέρ ευοδώσεως των Αγώνων, κάνομε επίκληση στους διεθνείς οργανισμούς και τους συμμάχους μας να μας προστατεύσουν καθώς έχουν αναλάβει κι αυτοί ευθύνη για την ασφαλή διεκπεραίωση των αγώνων.

Εάν όμως παρ' όλες τις προειδοποιήσεις μας βρέξει τις ημέρες των αγώνων, προτείνομε οι υπεύθυνοι αγκιτάτορες να τύχουν μεταχείρισης τρομοκρατών και να υποστούν τις πλήρεις συνέπειες του νέου τρομοκρατικού νόμου ως κάτοχοι και χρήστες μεσαιωνικών όπλων μαζικής καταστροφής ενώ οι πνευματικοί ταγοί τους της Εκκλησίας της Ελλάδος να θεωρηθούν συνυπεύθυνοι και να αναλάβουν το οικονομικό κόστος των ζημιών.

Με τις θερμότερες ευχές μας για την ευόδωση των Αγώνων της Αθήνας 2004

Μιχάλης Καλόπουλος

Τυχαίνει το εν λόγω τεύχος του 'Ορθόδοξου Τύπου' να το έχει ένας φίλος μου, ο οποίος μου βεβαίωσε το αληθές της καταγγελίας του Καλόπουλου. Σημειώστε ότι τέτοιου είδους εκδόσεις ('Σωτήρ', 'Ζωή', 'Ορθόδοξος Τύπος') κλπ είναι επίσημα όργανα της Εκκλησίας.

Ο καθένας ας βγάλει τα συμπεράσματά του.

Αυθαίρετη εκκλησία παλαιοημερολογιτών (που μάλλον τελικώς ενεργούν ως η εμπροσθοφυλακή της αρχιεπισκοπής) ΕΝΤΟΣ του αρχαιολογικού χώρου της Κνωσσού.

('Έθνος', 22/3/2004)

Ως και …αυθαίρετη εκκλησία απέκτησε μέσα σε μια νύχτα το Ηράκλειο, παρά τις αυστηρές κυρώσεις και το άγριο κυνηγητό της δημοτικής αρχής στην πάταξη της αυθαίρετης δόμησης. Η παγκόσμια ίσως στα χρονικά πρωτοτυπία έχει να κάνει με τον Αγιο Κυπριανό που παρανόμως και αυθαιρέτως εμφανίστηκε και εγκαταστάθηκε την περασμένη εβδομάδα στην Κνωσό δίπλα από το ανάκτορο του Μίνωα. Το εκκλησάκι τις τελευταίες μέρες έχει μπει στο μάτι του κυκλώνα και απειλείται με τελεσίγραφο μετακόμισης ή, αφανισμού.

Η κατασκευή του ναού σύμφωνα με τις πολεοδομικές υπηρεσίες, είναι προκάτ και οι παλαιοημερολογίτες ιδιοκτήτες του το έστησαν εν μια νυκτί πάνω σε στέρνα στην απαγορευμένη αρχαιολογική ζώνη της Κνωσού. Για τη θρησκευτική αυθαιρεσία η αρχιεπισκοπή Κρήτης δια του πρωτοσύγγελου κ. Κύριλλου Καλογεράκη δηλώνει άγνοια, αλλά ταυτόχρονα και έκπληξη, ενώ η Αρχαιολογία και ο δήμος προχώρησαν στα νόμιμα ένδικα μέσα.

Παράλληλα έγινε σύσταση στους ιδιοκτήτες για τη μεταφορά του ναού σε άλλη περιοχή, ακολουθώντας τις νόμιμες διαδικασίες, διαφορετικά θα γίνει από τα συνεργεία κατεδάφιση, αφού όπως είπαν, θα διαφυλαχθούν οι λιγοστές εικόνες και τυχόν άλλα σκεύη του αυθαίρετου ναού. Οι ιδιοκτήτες, ωστόσο, του ναού στη θέα των αντιδράσεων του πολιτιστικού συλλόγου Κνωσού, του ιερέα της περιοχής, της αρχαιολογικής υπηρεσίας και του δήμου δηλώνουν ότι έχουν τάμα στον Αγιο και ο ναός πρέπει να παραμείνει.

Αμεσα μέτρα για την αυθαίρετη και κακόγουστη, όπως τη χαρακτηρίζει την κατασκευή ζητά ο πολιτιστικός σύλλογος, ενώ άμεση ήταν η αντίδραση της ΚΓ εφορίας κλασικών αρχαιοτήτων που προχώρησε στις νόμιμες διαδικασίες. Ο αντιδήμαρχος Ηρακλείου κ. Μιχάλης Καρτεράκης μιλώντας στο 'Εθνος' χαρακτήρισε ως περίεργη την όλη υπόθεση, δήλωσε δε ότι 'βρισκόμαστε σε συνεργασία με την Αρχαιολογία και σε κάθε περίπτωση θα εφαρμοστεί ο νόμος'.

Τα συμπεράσματα δικά σας.

Πολύ ενδιαφέρον το site που παρέθεσες (http://www.greatlie.com)

Το άρθρο όμως για την καιόμενη βάτο και το Μωυσή είναι εντελός λάθος. Σύμφωνα με το παρακάτω site (http://www.straightdope.com/columns/020913.html), υπάρχουν κάποιοι θάμνοι οι οποίοι τις ζεστές ημέρες βγάζουν εύλεκτους ατμούς. Αν μάλιστα η εξωτερική θερμοκρασία είναι αρκετά υψηλή, τότε υπάρχει περίπτωση αυτανάφλεξης των ατμών, με αποτέλεσμα αυτό ακριβώς που περιγράφεται οτι είδε ο Μωυσής.

Οπότε η θεωρία περι πήλινης βάτου τοποθετημένης πάνω στην ατμίδα είναι μάλλον υπερβολική, χωρίς όμως να αποκλείεται.

Όσο για το οτι του μίλησε ο Γιαχβέ, αυτό έχω να πώ: αν κάποιος είναι για μέρες στην έρημο κάνοντας νηστεία, όχι μόνο ο Γιαχβέ θα του μιλήσει, αλλά και οι πέτρες, τα δέντρα το χώμα και ο αέρας όλα μαζί

Δυστυχώς, πάνω στις παραισθήσεις ορισμένων 'αγίων' στηρίζονται όλες οι θρησκείες.

Όμως, έστω ότι κάποιος από την ταχυδακτυλουργική παρέα του Μωυσή (μην ξεχνάμε ότι ο Μωυσής, ως Αιγύπτιος ιερέας, ήξερε από 'μαγικά' κόλπα) άναβε φωτιά στους εύφλεκτους ατμούς του θάμνου. Τότε θα είχαμε κανονικότατα καιόμενη βάτο κι όχι απλώς φλεγόμενη. Άρα, μάλλον πρέπει να ήταν κάποιο κόλπο τύπου Μάικ Λαμάρ ή David Copperfield.

Τώρα, για το θέμα των παραισθήσεων... Δεν αποκλείεται καθόλου πολλά από τα θαύματα να είναι παραισθήσεις απ'την πείνα και τις κακουχίες. Η έρημος παίζει άσχημα παιχνίδια. Όμως, από την άλλη, το ιερατείο πάντα περνούσε καλά. Οπότε, το αποκλείεις απλώς να το'παν στο ποίμνιο ότι έτσι έγινε; Και ποιος θα τους αμφισβητούσε; Αφού ο κόσμος που οδηγούσε ο Μωυσής ήταν ντιπ για ντιπ αγράμματος.

Ο χρήστης skullone έγραψε:
Όμως, έστω ότι κάποιος από την ταχυδακτυλουργική παρέα του Μωυσή (μην ξεχνάμε ότι ο Μωυσής, ως Αιγύπτιος ιερέας, ήξερε από 'μαγικά' κόλπα) άναβε φωτιά στους εύφλεκτους ατμούς του θάμνου. Τότε θα είχαμε κανονικότατα καιόμενη βάτο κι όχι απλώς φλεγόμενη. Άρα, μάλλον πρέπει να ήταν κάποιο κόλπο τύπου Μάικ Λαμάρ ή David Copperfield.

Ένα άλλο κόλπο ήταν αυτό με τα ραβδιά που γινόταν φίδια και τούμπαλιν, υπάρχουν φίδια που το κάνουν αυτό. Ο κάθε φακίρης τέταρτης κατηγορίας το ξέρει.

Τώρα, για το θέμα των παραισθήσεων... Δεν αποκλείεται καθόλου πολλά από τα θαύματα να είναι παραισθήσεις απ'την πείνα και τις κακουχίες. Η έρημος παίζει άσχημα παιχνίδια. Όμως, από την άλλη, το ιερατείο πάντα περνούσε καλά. Οπότε, το αποκλείεις απλώς να το'παν στο ποίμνιο ότι έτσι έγινε; Και ποιος θα τους αμφισβητούσε; Αφού ο κόσμος που οδηγούσε ο Μωυσής ήταν ντιπ για ντιπ αγράμματος.

Αυτές οι 'παραισθήσεις' αποτελούν μια ψυχολογική πραγματικότητα. Γιούνγκ, βασικά πράγματα. Το πρόβλημα είναι όταν η ψυχολογική πραγματικότητα ενός ατόμου επιβάλλεται σαν συμβατική και εξ'αυθεντίας επιβεβαιωμένη πραγματικότητα στο σύνολο.

Δεν νομίζω ότι ήταν θέμα αγραμματοσύνης, πάντοτε ο όχλος φοβόταν να ονειρευτεί τη 'δική του' πραγματικότητα και ζητούσε να την αγοράσει ή να του τη χαρίσουν. Και σήμερα έτσι είναι.

Ή να του την επιβάλουν...

Ολα αυτά απέκτησαν σημασία και καταγράφηκαν (για όλες τις θρησκείες) πολλά χρόνια ΜΕΤΑ την τέλεσή τους απο τις Εκκλησίες της αντίστοιχης θρησκείας.
Οπότε είναι λογικό να υποθέσουμε,ότι πέραν της παράθεσης κάποιου γεγονότος,υπάρχει και η υπερβολή για την τεκμηρίωση του υπερφυσικού και θεϊκού του πράγματος.
Μπορεί όλα αυτά να μην έγιναν ακριβώς ετσι.Ομως προκειμένου ο κόσμος να πιστέψει ότι ο εκάστοτε εκπρόσωπος του εν λόγω Θεού,εκπροσωπεί κάποιον σοβαρό Οίκο ( ) κι όχι εναν μπας-κλας Θεό,η ιστορία γινόταν λίγο πιο πλούσια!!

ΟΜΩΣ.

Οπως σε κάθε παρόμοια περίπτωση,όπου παραδόσεις και προφορικές διηγήσεις περνάνε σε γραπτό λόγο,υπάρχουν πάντα στοιχεία της αληθινής ιστορίας.
Εκει είναι που αρχίζουν και μπερδεύονται τα πράγματα.
Πως και ποιός μπορεί να ανακαλύψει την πραγματικότητα μέσα σε αυτά που διαβάζει?
Απο λίγοι έως κανένας.Μόνο με την πάροδο των χρόνων και την προσθήκη νέων στοιχείων ή την επιπλέον ανάλυση των υφιστάμενων θα καταλήξουμε κάποτε να μάθουμε τι πραγματικά συνέβη σε όλες αυτές τις περιπτώσεις.
Μέχρι τότε υπομονή!!

Νίκο, έθεσες κάτι: το ζήτημα των εκπροσώπων των εκάστοτε θεών. Ευτυχώς, οι πιο πολλοί από εμάς είμαστε πλέον σε θέση να καταλαβαίνουμε ό,τι καταλάβαιναν και οι Έλληνες και κάθε σκεπτόμενος άνθρωπος κατά τον ρουν της ιστορίας: ότι δηλαδή δεν είναι δυνατόν οποιοσδήποτε άνθρωπος να ισχυρίζεται ότι... εκπροσωπεί τον τάδε ή τον δείνα θεό.

Ασχέτως αν αυτό έχει συμβεί και συμβαίνει πολλές φορές, σε όλες τις εποχές. Εδώ είναι πολύ ενδιαφέρουσα η κριτική που ασκεί στο ιερατείο/ολιγαρχία η Λιλή Ζωγράφου.

Μου είχε ζητηθεί προ καιρού να παραθέσω το κείμενο του αφορισμού της Επανάστασης του 1821 από το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως.

Βρήκα το χρόνο και το πληκτρολόγησα. Το πρωτότυπο κείμενο μπορείτε βέβαια να το βρείτε σε οποιοδήποτε σοβαρό ιστορικό βιβλίο για την εποχή εκείνη.

Το παρατιθέμενο έγγραφο είναι το κείμενο του αφορισμού των Αλεξάνδρου Υψηλάντη και Μιχαήλ Σούτσου ονομαστικώς και συμβουλεύει τους λοιπούς αγωνιστές του επαναστατικού κινήματος εις Μολδαυίαν να ξαναγίνουν πιστοί ραγιάδες 'όπως όρισε ο Θεός'. Σημειωτέον ότι το έγγραφο αυτό υπεγράφη από τον Γρηγόριο τον Ε' (αυτόν που, όταν ο Σουλτάνος τον κρέμασε ως περιττό και αναποτελεσματικό, μας τον κάνανε... ήρωα) και τους άλλους μητροπολίτες ΕΠΙ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ.

Γρηγόριος ελέω Θεού αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως, νέας Ρώμης και Oικουμενικός Πατριάρχης.

Οι τω καθ' ημάς αγιωτάτω, πατριαρχικώ, αποστολικώ και οικουμενικώ θρόνω υποκείμενοι ιερώτατοι μητροπολίται και υπέρτιμοι και θεοφιλέστατοι αρχιεπίσκοποι τε και επίσκοποι, εν αγίω Πνεύματι αγαπητοί αδελφοί και συλλειτουργοί, και εντιμότατοι κληρικοί της καθ' ημάς του Χριστού μεγάλης εκκλησίας και εκάστης επαρχίας ευλαβέστατοι ιερείς και οσιότατοι ιερομόναχοι, οι ψάλλοντες εν ταις εκκλησίαις της Πόλεως, του Γαλατά και όλου του Καταστένου και απανταχού, και λοιποί απαξάπαντες ευλογημένοι Χριστιανοί, τέκνα εν Κυρίω ημών αγαπητά, χάρις είη υμήν και ειρήνη παρά Θεού, παρ' ημών δε ευχή, ευλογία και συγχώρεσις.

Η πρώτη βάσις της ηθικής, ότι είναι η προς τους ευεργετούντας ευγνωμοσύνη είναι ηλίου λαμπρότερον και όστις ευεργετούμενος αχαριστεί είναι ο κάκιστος των ανθρώπων. Αυτήν την κακίαν βλέπομεν πολλαχού στηλιτευομένην και παρά των ιερών γραφών και παρ' αυτού του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού ασυγχώρητον, καθώς έχομεν το παράδειγμα του Ιούδα. Όταν δε η αχαριστία ήναι συνωδευμένη και με πνεύμα κακοποιόν και αποστατικόν εναντίον την κοινής ημών ευεργέτιδος και τροφού, κραταιάς και αηττήτου βασιλείας, τότε εμφαίνει και τρόπον αντίθεον, επειδή ουκ έστι, φησί, βασιλεία και εξουσία ειμή υπό Θεού τεταγμένη' όθεν και πας ο αντιττατόμενος αυτή τήθεόθεν εφ' ημάς τεταγμένη κραταιά βασιλεία, τη του Θεού διαταγή ανθέστηκε.

Και τα δύο ταύτα ουσιώδη και βάσιμα ηθικά και θρησκευτικά χρέη κατεπάτησαν με απαραδειγμάτιστον θρασύτατα και αλαζονείαν ο, τε προδιορισθείς της Μολδαυίας ηγεμών ως μηώφειλε, Μιχαήλ, και ο του γνωστού αγνώμονος και φυγάδος Υψηλάντου αγνώμων υιός Αλέξανδρος Υψηλάντης. Εις όλους τους ομογενείς μας είναι γνωστά τα άπειρα ελέη, όσα η αένναος της εφ' ημάς τεταγμένης κραταίας βασιλείας πηγή εξέχεεν εις τον κακόβουλον αυτόν Μιχαήλ' από μικρού και ευτελούς τον ανύψωσεν εις βαθμούς και μεγαλεία' από αδόξου και ασήμου τον προήγαγεν εις δόξας και τιμάς' τον επλούτισε, τον περιέθαλψε, τέλος πάντων τον ετίμησε και με τον λαμπρότατον της ηγεμονίας αυτής θρόνον και τον κατέστησεν άρχοντα λαών.

Αυτός όμως, φύσει κακόβουλος ων, εφάνη τέρας έμψυχον αχαριστίας και συνεφώνησε μετά του Αλεξάνδρου Υψηλάντου, υιού του δραπέτου και φυγάδος εκείνου Υψηλάντου, όστις παραλαβών μερικούς ομοίους του βοηθούς ετόλμησε να έλθη αίφνης εις την Μολδαυίαν, και αμφότεροι απονενοημένοι επίσης, αλαζόνες και δοξομανείς, ή μάλλον ειπείν, ματαιόφρονες, εκήρυξαν του γένους ελευθερίαν και με την φωνήν αυτήν εφείλκυσαν πολλούς των εκεί κακοήθεις και ανοήτους, διασπείραντες και αποστόλους εις διάφορα μέρη δια να εξαπατήσωσι και να εφελκύσωσιν εις τον ίδιον της απωλείας κρημνόν και άλλους πολλούς των ομογενών μας. Διά να δυνηθώσι δε τρόπον τινά να ενθαρρύνωσι τους ακούοντας μετεχειρίσθησαν και το όνομα της Ρωσσικής Δυνάμεως, προβαλλόμενοι, ότι και αυτή είναι σύμφωνος με τους στοχασμούς και τα κινήματά των' πρόβλημα διόλου ψευδές και ανύπαρκτον, και μόνον της ιδικής των κακοβουλίας και ματαιοφροσύνης γέννημά τε και αποκύημα' επειδή, εν ω το τοιούτον είναι αδύνατον ηθικώς και πολλής προξένον μομφής εις την ρωσσικήν αυτοκρατορίαν, και ο ίδιος ενταύθα εξοχώτατος πρέσβυς αυτής έδωκεν έγγραφον πληροφορίαν, ότι ουδεμίαν ή είδησιν ή μετοχήν έχει το ρωσσικόν κράτος εις αυτήν την υπόθεσιν, καταμεμφόμενον μάλιστα και αποτροπιαζόμενον του πράγματος της βδελυρίαν' και προσεπιπλέον η αυτού εξοχότης ειδοποίησεν εξ επαγγέλματος τα διατρέχοντα, υπομνήσας το βασίλειον κράτος, ότι ανάγκη πάσα να φροντίση ευθύς εξ αρχής τον αποσκορακισμόν και την διάλυσιν των τοιούτων κακών' και τόσον εκ της ειδοποιήσεως τάυτης, όσον και από τα έγγραφα, τα οποία επιάσθησαν από μέρους των μουχαφίσιδων των βασιλικών σερχατίων, και από άλλους πιστούς ομογενείς επαρρησιάσθησαν, έγεινε γνωστή εις το πολυχρόνιον κράτος η ρίζα και η βάσις όλου αυτού του κακοήθους σχεδίου. Με τοιαύτας ραδιουργίας εσχημάτισαν την ολεθρίαν σκηνήν οι δύο ούτοι και οι τούτων συμπράκτορες φιλελεύθεροι, μάλλον δε μισελεύθεροι, και επεχείρησαν εις έργον μιαρόν, θεοστυγές και ασύνετον, θέλοντες να διαταράξωσι την άνεσιν και ησυχίαν των ομογενών μας πιστών ραγιάδων της κραταιάς βασιλείας, την οποίαν απολαμβάνουσιν υπό την αμφιλαφή αυτής σκιάν με τόσα ελευθερίας προνόμια, όσα δεν απολαμβάνει άλλο έθνος υποτελές και υποκείμενον, ζώντες ανενόχλητοι με τας γυναίκας και τα τέκνα των, με τας περιουσίας και καταστάσεις, και με την ύπαρξιν της τιμής των, και κατ' εξοχήν με τα προνόμια της θρησκείας, ήτις διεφυλάχθη και διατηρείται ασκανδάλιστος μέχρι της σήμερον επί ψυχική ημών σωτηρία.

Αντί λοιπόν φιλελευθέρων εφάνησαν μισελεύθεροι, και αντί φιλογενών και φιλοθρήσκων εφάνησαν μισογενείς, μισόθρησκοι και αντίθεοι, διοργανίζοντες, φευ, οι ασυνείδητοι με τα απονενοημένα κινήματά των την αγανάκτησιν της ευμενούς κραταιάς βασιλείας εναντίον των ομογενών μας υπηκόων της, και σπεύδοντες να επιφέρωσι κοινόν και γενικόν τον όλεθρον εναντίον παντός του γένους. Και αγκαλά είναι γνωστόν, ότι, όσοι είναι κατηρτισμένοι τω όντι εις την ευσέβειαν, όσοι νουνεχείς και τίμιοι και των ιερών κανόνων και θείων νόμων ακριβείς φύλακες δεν θέλουν δώσει ευηκοιαν εις τας ψευδολογίας των αχρείων εκείνων και κακόβουλων' επειδή όμως είν' ενδεχόμενον να σηνηρπάσθησάν τινές και παρασυρθώσι και άλλοι, διά τούτο προκαταλαμβάνοντες εκ προνοίας εκκλησιαστικής υπαγορεύομεν πάσιν υμίν τα σωτήρια, και γράφοντες μετά των περί ημας ιερωτάτων συναδελφών, του μακαριωτάτου πατριάρχου των Ιεροσολύμων, των εκλαμπροτάτων και περιφανεστάτων προυχόντων του γένους, των τιμιωτάτων πραγματευτών, των αφ' εκάστου ρουφετίου προκριτωτέρων και όλων των εν τη βασιλευούση ορθοδόξων μελών εκάστης τάξεως και εκάστου βαθμού, συμβουλεύομεν και παραινούμεν και εντελλόμεθα και παραγγέλλομεν πάσιν υμίν τοις κατά τόπον αρχιερεύσι, τοις ηγουμένοις των ιερών μοναστηρίων, τοις ιερεύσι των εκκλησιών, τοις πνευματικοίς πατράσι των ενοριών, τοις προεστώσι και ευκαταστάτοις των κωμοπόλεων και χωρίων, και πάσιν απλώς τοις κατά τόπον προκρίτοις να διακηρύξετε την απάτην των ειρημένων κακοποιών και κακοβούλων ανθρώπων, και να τους αποδείξετε και να τους στηλιτεύσετε πανταχού ως κοινούς λυμεώνας και ματαιόφρονας, και να προσέχετε όσον το δυνατόν εις τας απάτας αυτών και ραδιουργίας, γινώσκοντες, ότι η μόνη απόδειξις της αθωότητος των είναι να εμφανίσωσιν όσα γράμματα λάβωσι τυχόν εις χείρας περί της αυτής υποθέσεως, ή ειδήσεις μάθωσι, και να παρρησιάσωσιν οι μεν ενταύθα εν βασιλευούση προς ημάς, οι δ' εν τοις έξω μέρεσιν εις τους κατά τόπον αρχιερείς και τους διοριζομένους παρ' ημών εκκλησιαστικούς εξάρχους και τους βασιλικούς εξουσιαστάς και διοικητάς, δηλοποιούντες και παραδίδοντες και εκείνους τους απλουστέρους, όσοι ήθελαν φωραθή ότι ενεργούν ανοίκεια του ρεαγιαδιακού χαρακτήρος' καθότι οι τοιούτοι διαταράττουσι την γενικήν ησυχίαν, και κατακρημνίζουσι τους αδυνάτους και αθώους ομογενείς μας εις της απωλείας το βάραθρον. Και τόσον υμείς οι αρχιερείς, οι μοναστηριακοί, οι ιερωμένοι, και οι προεστώτες και ευκατάστατοι και πρόκριτοι εκάστου τόπου με την άγρυπνον προσοχήν σας, όσον και οι λοιποί εκάστης τάξεως και βαθμού άνθρωποι με τας εκ μέρους σας αδιαλείπτους συμβουλάς και νουθεσίας, και κατά τας πατρικάς και προνοητικάς εκκλησιαστικάς ημών οδηγίας και παραινέσεις να γενήτε εδραίοι και αμετακίνητοι επί του κέντρου του ρεαγιαλικίου, και εξ όλης ψυχής και καρδίας σας να διαφυλλάττετε την πίστιν και κάθε υποταγήν και ευπείθειαν εις αυτήν την θεόθεν εφ' ημάς τεταγμένην κραταιάν και αήττητον βασιλείαν, και να αποδεικνύετε εντελώς με όλα τα πραγματικά της ειλικρινείας σημεία' καθότι η μετ' ευχαριστίας και ειλικρινείας υποταγή χαρακτηρίζει και την προς Θεόν αγάπην και πίστιν, και την προς τας θείας αυτού εντολάς και τας υπαγορεύσεις των θείων νόμων και ιερών κανόνων υπακοήν, και την ευγνωμοσύνην της καρδίας ημών διά τ' άπειρα ελέη, οπού απολαμβάνομεν παρά της βασιλικής φιλανθρωπίας.

Επειδή δε προς τοις άλλοις εγένετο γνωστόν, ότι οι το σατανικόν της δημεγερσίας φρόνημα επινοήσαντες, και εταιρίαν τοιαύτην συστησάμενοι προς αλλήλους συνεδέθησαν και με τον δεσμόν του όρκου, γινωσκέτωσαν, ότι ο όρκος αυτός είναι όρκος απάτης, είναι αδιάκριτος, και όμοιος με τον όρκον του Ηρώδου, όστις, διά να μη φανή παραβάτης του όρκου του, απεκεφάλισεν Ιωάννην τον βαπτιστήν. Αν ήθελεν αθετήσει τον παράλογον όρκον του, τον οποίον επενόησεν η άλογος επιθυμία του, έζη βέβαια τότε ο θείος πρόδρομος' ώστε ενός απλού όρκου επιμονή έφερε τον θάνατον του προδρόμου. Η επιμονή άρα του όρκου εις διατήρησιν των υποσχεθέντων παρά της φατρίας αυτής, πραγματευομένης ουσιωδώς την απώλειαν ενός ολοκλήρου γένους, πόσον είναι ολεθρία και θεομίσητος είναι φανερόν' εξ εναντίας, η αθέτησις του όρκου αυτού, απαλλάττουσα το γένος εκ των επερχομένων απαραμυθήτων δεινών, είναι θεοφιλής και σωτηριώδης. Διά τούτο τη χάριτι του παναγίου Πνέυματος έχει η εκκλησία αυτόν διαλελυμένον, και αποδέχεται και συγχωρεί εκ καρδίας τους μετανοούντας και επιστρέφοντας, και την προτέραν απάτην ομολογούντας, και το πιστόν ρεαγιαλίκι αυτών εναγκαλιζομένους ειλικρινώς.

Ταύτα αμέσως να κοινολογήσετε εις όλους του γνωστούς σας, και να κατασταθήτε όλοι προσεκτικώτεροι, ανατρέποντες και διαλύοντες ως αραχνιώδη υφάσματα, όσα η απάτη και η κακοβουλία των πρωταιτίων εκείνων καθ' οιονδήτινα τρόπον συνέπλεξε. Επειδή, εάν, ο μη γένοιτο, δεν ήθελε καθαρισθή η θανατηφόρος αύτη λύμη, και φωραθώσί τινες τολμώντες εις επιχειρήματα εναντία των καθηκόντων του ρεαγιαλικίου, κοντά οπού οι τοιούτοι έχουσι να παιδευθώσι χωρίς ελέους και οικτιρμών (μη γένοιτο, Χριστέ βασιλέυ!) αμέσως θέλει εξαφθή η δικαία οργή του κράτους του καθ' ημών, και ο θυμός τής εκδικήσεως γενικός των εχλιϊσλάμιδων, και θέλουν εκχυθή τόσων αθώων αίματα αδίκως και παραλόγως, καθώς αποκριματίστως ταύτα πάντα διεσάλπισεν η κραταιά και αήττητος βασιλεία διά του εκδοθέντος και επ' ακροάσει κοινή ημών αναγνωσθέντος υψηλού βασιλικού προσκυνητού ορισμού.

Εκείνους δε τους ασεβείς πρωταιτίους και απονενοημένους φυγάδας και αποστάτας ολεθρίους να τους μισήτε και να τους αποστρέφεσθε και διανοία και λόγω, καθότι και η εκκλησία και το γένος τους έχει μεμισημένους, και επισωρέυει κατ' αυτών τας παλαμναιοτάτας και φρικωδεστάτας αράς' ως μέλη σεσηπότα, τους έχει αποκεκομμένους της καθαράς και υγιαινούσης χριστιανικής ολομελείας' ως παραβάται δε των θείων νόμων και κανονικών διατάξεων, ως καταφρονηταί του ιερού χρήματος της προς τους ευεργέτας ευγνωμοσύνης και ευχαριστίας, ως εναντίοι ηθικών και πολιτικών όρων, ως την απώλειαν των αθώων και ανευθύνων ομογενών μας ασυνειδήτως τεκταινόμενοι, αφωρισμένοι υπάρχειεν και κατηραμένοι και ασυγχώρητοι, και μετά θάνατον άλυτοι, και τω αιωνίω υπόδικοι αναθέματι, και αυτοί, και όσοι τοις ίχνεσιν αυτών κατηκολούθησαν του λοιπού, αν μη θελήσωσιν εννοήσαι την αρπαγήν και απάτην, και επιστραφήναί τε και βαδίσαι την ευθείαν της σωτηρίας οδόν, αν δεν αναλάβωσιν, ό εστι, τον εντελή χαρακτήρα του ρεαγιαδικού αυτών επαγγέλματος.

Τα αυτά δε και κατά της αρχιερωσύνης σας και ιερωσύνης σας επανατείνομεν, εαν μη βαδίσετε, εις όσα εν Πνέυματι αγίω αποφαινόμεθα δια του παρόντος εκκλησιαστικώς, εαν δεν δείξετε εν έργω την επιμέλειάν σας και προθυμίαν εις την διάλυσιν των σκευωριών, εις την αναστολήν των καταχρήσεων και αταξιών, εις την επιστροφήν των πλανηθέντων, εις την άμεσον και έμμεσον καταδρομήν και εκδίκησιν των επιμενόντων εις τα αποστατικά φρονήματα, εαν δεν συμφωνήσετε τη εκκλησία του Θεού, και, εν ενί λόγω, εαν καθ' οιονδήτινα τρόπον δολιευθήτε και κατενεχθήτε κατά της κοινής ημών ευεργέτιδος κραταιάς βασιλείας, έχομεν υμάς αργούς πάσης ιεροπραξίας, και τη δύναμει του πανάγιου Πνέυματος εκπτώτους του βαθμού της αρχιεροσύνης και ιερωσύνης και το πυρί της γεέννης ενόχους, ως την κοινήν του γένους απώλειαν προτιμήσαντας. Ούτω τοίνυν γινώσκοντες, ανανήψατε προς Θεού και ποιήσατε καθώς γράφομεν εκκλησιαστικώς και γενικώς παρακελευόμεθα, και μη άλλως εξ αποφάσεως, ότι περιμένομεν κατά τάχος την αισίαν των γραφομένων αποπεράτωσιν, ίνα και η του θεού χάρις και το άπειρον έλεος είη μετά πάντων υμών.

αωκα' εν μηνί Μαρτίω.

Υπεγράφη συνοδικώς επάνωθεν του ιερού θυσιαστηρίου παρά της ημών μετριότητος και της μακαριότητός του και πάντων των συναδέλφων αγίων αρχιερέων.

Ο πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως αποφαίνεται.
Ο Ιεροσολύμων Πολύκαρπος συναποφαίνεται.
Ο καισαρίας Ιωαννίκιος.
Ο Νικομηδείας Αθανάσιος.
Ο Δέρκων Γρηγόριος.
Ο Αδριανουπόλεως Δωρόθεος.
Ο Βιζύης Ιερεμίας.
Ο Σίφνου Καλλίνικος.
Ο Ηρακλείας Μελέτιος.
Ο Νικαίας Μακάριος.
Ο Θεσσαλονίκης Ιωσήφ.
Ο Βερροίας Ζαχαρίας.
Ο Διδυμοτείχου Καλλίνικος.
Ο Βάρνης Φιλόθεος.
Ο Ρέοντος Διονύσιος.
Ο Κυζίκου Κωνστάντιος.
Ο Χαλκηδόνας Γρηγόριος.
Ο Τουρνόβου Ιωαννίκιος.
Ο Πισειδίας Αθανάσιος.
Ο Δρύστας Άνθιμος.
Ο Σωζοπόλεως Παΐσιος.
Ο Φαναρίου και Φερσάλων Δαμασκηνός.
Ο Ναυπάκτου και Άρτης Άνθιμος.

πολυ καλο το κειμενο που παρεθεσες για τον αφορισμο του πατριαρχειου της επαναστασης του 21
αλλα δεν πρεπει να ξεχναμε οτι ολα και ολοι κρινονται για αυτα που κανου και δεν πρεπει να γενιλευουμε και να περναουμε μεμονομενα παραδειγματα και λαθη τσι ωστε να αφοριζουμε τα παντα ολα πρεπει να κρινονται και ο καθε σκεπτομενος ανθρωπος αυτο κανει
οσων αφορα για τον θεο δεν πρεπει ποτε να βλεπουμε μονο τα λαθει που εχει κανει μια θρησκεια αλλα και τα θετικα διοτι μεσα στη θρησκεια υπαρχουν πραγματικα θεοπνευστη ανθρωπη και ανθρωπει μπηκαν εκει μονο για την μασα και για τιποτα αλλο στο χερι του καθενος ειναι να κρινει και να ξεχωριζει τα χλορα απ τα ξερα και να μην τα καιει ολλα μαζι
τωρα για τον αν υπαρχει θεος ο καθενας μπορει να πιστευει οτι θελει αναλογος με τα βιωματα του
Τωρα οσον αφορα τα θαυματα δεν πιστευω οτι ειναι σωστο να τα θεωρουμε ολα ως απατες περνοντας σαν παραδειγματα κατι βυσιναδες σε εικονες που απλα εγιναν μονο και μονο για να τραβιξουν πιστους και μαζι με αυτους και πολυ χρημα στην εκαστοτε ενορια.
για το θαυμα τις φλογας το βραδυ της αναστασεως δεν γνωριζω πολλα αλλα μου ακουγεται αφελες οτι χρησημοποιουν ειδηκα κερια αφου καποιος θα τους εκανε μια αναλυση και και θα τους ξεσκεπαζε κανοντας τους και ρεζιλη συναμα αφου θα μαθενονταν οτι τελικα ολο ηταν μια απατη
δεν ξερω μπορει να ειναι κατι αλλο γιατι και εμενα μου φενεται λιγο περιεργο αλλα αυτο για ειδικη συσταση κεριου μου ακουγεται λιγο αφελες

Και μην ξεχναμε ποιους ο σριστος αποκαλεσε φαρισεους αυτους που λυμενονταν τους ναου για να βγαζουν χρηματα ο ιδιος με ενα χυτονα κυκλοφορουσε οπως και πολοι αγιοι κυκλοφορουσαν με ρασα σκισμενα και μπαλομεα για να μην χαλασουν χρηματα αφου τα εδηναν για καλυτερους σκοπους ουτε χρυσα φορουσαν ουτε μεταξοτα ουτε ειχαν και καντιλια εκατομυριων οποτε μην συγκρινουμε καμποσους σημερινους ' τραγους' με αγιους γιατι αυτο ειναι προσβολη για εμενα οποιος θελει να κυρητη τον 'λογο του θεου ' πρεπει πρωτα αυτος να τον τειρη γιατι αλιως εινα δασκαλε που διδασκες.

Αυτά που έχουν παρατεθεί εδώ δεν είναι παρά ένα μικρούλικο δείγμα των όσων έχουν γίνει εις βάρος του Ελληνισμού. Άρχισε να το ψάχνεις πιο πολύ και θα εκπλαγείς με όσα φρικώδη έχει τραβήξει ο πολιτισμός μας από τους πιστούς του θεού της ερήμου.

Όσον αφορά δε τον Εσσαίο Γιεσούα, τον καλούμενο και Χριστό, ο φουκαράς άλλα είπε κι άλλα λένε ότι είπε. Τον βάλανε - και πρώτος απ'όλους ο Σαούλ/Παύλος - στην προκρούστειο κλίνη και τον κάνανε αγνώριστο.

Φίλε skullone, αυτή είναι η τελευταία φορά που σχολιάζω δημοσίευσή σου επί του θέματος 'εκκλησία κλπ'. Επίσης, η πρώτη και τελευταία φορά που μιλάω προσωπικά, αφού πιστεύω ότι ο χώρος δεν προσφέρεται για κάτι τέτοιο. (Άλλωστε, δεν σε γνωρίζω).
Δεν ταιριάζει η εκκλησία παντού, καλέ μου άνθρωπε. Μιλάμε για τον πολιτισμό μας, το γυρίζεις στην εκκλησία. Εάν ήσουν υπουργός, πάλι η εκκλησία. Ολυμπιακοί αγώνες, πάλι τα ίδια. Ακόμα και στα ανέκδοτα... Έλεος, υπάρχουν κι άλλα πράγματα που μπορείς να πεις. Η μήπως όχι?
Επαναλαμβάνεσαι, φίλε. Όποιο κι αν είναι το θέμα, όταν υπάρχει δικό σου σχόλιο παίζει 50 - 50 να λέει.... τα ίδια. Μοιάζεις καρφωμένος - κολλημένος - μονόπλευρος. Ξέρεις πολλά? Πες τα μας, νηφάλια. Χωρίς κραυγές.
Οι κραυγές δεν ταιριάζουν στον πολιτισμό μας.

EDIT: Αλλάζεις υπογραφές σαν πουκάμισα. Είναι λογικό αυτό?

File ililias, den katalabainw giati se enoxlei toso poly pou yparxei kapoios na milaei synexws gia thn ekklhsia.

H paraplhroforhsh stis meres mas einai tromerh, enw h 8rhskeytikothta stous neous deixnei na ayxanetai, pragma tragiko kai opis8odromiko, nea atoma na katey8ynontai stis ekklhsies kai na mhn xrhsimopoioun to myalo tous na katalaboun apla pragmata.

O skullone, an kai akraios, exei bal8ei na mas tarakounhsei kai na problhmatisei tous ligous ek twn pollwn xristianwn, oi opoioi an kai xristianoi, den empiptoun sthn eksiswsh tou skullone XRISTIANOS = HLI8IOS, kai exoun arketa anoikto myalo, wste na amfisbhtisoun kati pou mexri twra pisteyan.

Egw proswpika pote den pisteya kai den phgaina sthn ekklhsia. Alla diathrousa apla adiaforh stash, den me sygkinouse oute me enoxlouse.
Me ayta pou exw diabasei kata kairous apo to forum kai ta legomena tou skullone, blepw PAPA kai feygw MAKRIA, enw oute syzhthsh na pathsw to podi mou se 'oiko toy 8eou'.