δε λενε τπτ οι θάλασσες απο κει μεριά, αλλά αν περάσεις κάλαμο καστο μου έχουν πει ότι έχει πολύ ωραίες παραλίες

Πριν 2-3 μήνες έκανα τα Αστακός-Μύτικας, αλλά τώρα μετανιώνω που δε συνέχισα για Πάλαιρο.
Η διαδρομή πολύ απολαυστική και με καλό οδόστρωμα.
Φοβερή ταλαιπωρία μέχρι να φτάσω αστακό. Εγώ έστριψα προς Χρυσοβέργι (από εθνική) και ακολουθούσα το gps στους καρόδρομους που με έστελνε. Το έχω απορία ποιος είναι ο πιο νορμάλ δρόμος για να βγεις αστακό.

Μετά το Μεσσολόγγι --> Aιτωλικό-Κατοχή-Λεσίνιο.
Είναι κωλόδρομος ειδικά στις στροφές πριν τον αστακό

Ο χρήστης InFiNiTy έγραψε:
Πριν 2-3 μήνες έκανα τα Αστακός-Μύτικας, αλλά τώρα μετανιώνω που δε συνέχισα για Πάλαιρο.
Η διαδρομή πολύ απολαυστική και με καλό οδόστρωμα.
Φοβερή ταλαιπωρία μέχρι να φτάσω αστακό. Εγώ έστριψα προς Χρυσοβέργι (από εθνική) και ακολουθούσα το gps στους καρόδρομους που με έστελνε. Το έχω απορία ποιος είναι ο πιο νορμάλ δρόμος για να βγεις αστακό.

Θα σου μεινει η απορια

Ο χρήστης rx8_drifter έγραψε:
Μετά το Μεσσολόγγι --> Aιτωλικό-Κατοχή-Λεσίνιο.
Είναι κωλόδρομος ειδικά στις στροφές πριν τον αστακό

Ο δρόμος εκεί μου φάνηκε μια χαρά, φαντάσου πόσο χάλια ήταν πιο πριν αυτός που πήγα.
Εγώ πάω από Αγρίνιο. Με συμφέρει να φτάσω Αιτωλικό ή παίζει τίποτα άλλο πιο κοντά να στρίψω;

Έχετε δίκαιο. Δεν είναι οι καλύτερες παραλίες που μπορείς να βρεις. Αν ήταν για ποιότητα παραλίας, θα πρότεινα Β πόδι Χαλκιδική , ξέρω γω και τελείωσε. Απλά το θέμα είναι ότι οδηγείς και χαζεύεις το μπλε και σε παρασέρνει το τοπίο.

Επίσης λίγο πιο κάτω αξίζει μια επίσκεψη Αιτωλικό αρχαίες Οινιάδες, στις ατόλες των ψαράδων (ευκαιρία για άπειρα κλικ) και μπάνιο εδώ http://goo.gl/maps/YdO9 στις εκβολές του Αχελώου με θέα τη Κεφαλονιά / Λευκάδα. Υπερ - καθαρά νερά και αχανείς εκτάσεις...

Ποιό είναι το ψηλότερο μέρος στην Ελλάδα που μπορεί να πάει αυτοκίνητο?? (ειδικά 4Χ4)

Δε το γνωρίζω, εξαρτάται και από το πόσο πυροβολημένο είναι το 4χ4 και τι δυνατότητες εχει.

Την ίδια απορία είχα σχετικά με το πιο ψηλό πέρασμα που μπορεί κανείς να φτάσει, αλλά να μη χρειαστεί να ξαναγυρίσει πίσω πάλι. Μπάρος, βλέπε διαδρομή #10... Σύντομα όλο άσφαλτος.

Έχω την εντύπωση οτι ο υψηλότερος χωματόδρομος (υψομετρικά) είναι στο καιμακτσαλαν και φθάνει μέχρι τα 2500μέτρα περίπου στο εκκλησάκι στην κορυφή. Οστόσο μου έχει πει ο θείος μου που είναι από Λιτόχωρο ότι από την μεριά της Λάρισας υπάρχει χωματόδρομος (δύσκολος) που καταλήγει σε καταφύγιο στον Όλυμπο με υψόμετρο περίπου 2550μέτρα. Βγαίνει πάντως με Χ trail με χωμάτινα.

Ο χρήστης InFiNiTy έγραψε:

Μετά το Μεσσολόγγι --> Aιτωλικό-Κατοχή-Λεσίνιο.
Είναι κωλόδρομος ειδικά στις στροφές πριν τον αστακό

Ο δρόμος εκεί μου φάνηκε μια χαρά, φαντάσου πόσο χάλια ήταν πιο πριν αυτός που πήγα.
Εγώ πάω από Αγρίνιο. Με συμφέρει να φτάσω Αιτωλικό ή παίζει τίποτα άλλο πιο κοντά να στρίψω;

Απο παλαιομάνινα θα πας και θα βγεις στην διασταύρωση του δρόμου που έρχεται από Αιτωλικό.
Τόσο χάλια είναι αυτό το κομμάτι

Είναι αρκετά χάλια. Έτσι ακριβώς πήγα εγώ τη δεύτερη φορά, φέτος, για να καταγράψω. Σε σημεία έχει λακούβες χωμάτινες που πρέπει να κάνεις σλάλομ και να αλλάξεις 'λωρίδα' (ποια λωρίδα) , λακούβες σε τυφλά σημεία, τραχύ χώμα για μερικές εκατοντάδες μέτρα. Περνάς από έρημα μέρη, αφιλόξενα, χωρίς δέντρα και διπλα από χειμαδιά και σταύλους.

Κλασσική 'ξερο-Ελλαδιά' όπως τη λέω εγώ.

… που με βιά μετράει τη γη…

Καλύτερα δε θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η παρακάτω διαδρομή. Απαιτητική, στροφάτη, κουραστική, πλην όμως πανέμορφη, μέσα από δάση και βουνά. Μακράν ότι πιο όμορφο σαν τοπίο και θέα από ό,τι έχει παρουσιαστεί. Αρχίζει με ένα κατακόρυφο πέρασμα από την –δε χρειάζονται συστάσεις- ορεινή Ναυπακτία και συνεχίζει στην Ευρυτανία . Στο νομό που αδικεί την υπόλοιπη Ελλάδα όταν σκεφτεί κανείς «τη μοιρασιά» του πρασίνου στη χώρα μας. Η διαδρομή καταλήγει στο νομό Καρδίτσας.

Τοπία, καθαρός αέρας, χωριουδάκια ξεχασμένα από τον πολιτισμό σε μια διαδρομή σχεδόν 200 χιλιομέτρων, που στο διάβα της δε θα βρείτε κανένα βενζινάδικο, ίσως μηδαμινή κίνηση, αλλά πολλά σημεία που σε κάνουν να αισθανθείς το μεγαλείο της Ελληνικής φύσης.

15. Ορεινή Ναυπακτία – Διάβαση Ευρυτανίας – Ρεντίνα Καρδίτσας

Χάρτης Διαδρομής

Η αρχή της διαδρομής, το (0.0) βρίσκεται πάνω στην εθνική οδό που ενώνει τη Ναύπακτο και Ιτέα και σχεδόν στο υψόμετρο της θάλασσας. Μερικά χιλιόμετρα έξω από τη Ναύπακτο βρίσκουμε τη διασταύρωση για ορεινή Ναυπακτία και Πλάτανο. Στρίβουμε αριστερά και σε 400 μέτρα πάλι δεξιά. Σύντομα βρισκόμαστε στο χωριό Κάτω Δάφνη, όπου και στο (1.4) στρίβουμε αριστερά προς Πλάτανο και Σίμο.

Μετά το χωριό ο δρόμος περνά δίπλα από το ποτάμι [Εικ. 02]. Στα δεξιά μας, λοιπόν, ο Μόρνος [Εικ. 03]. Ο δρόμος εδώ στενεύει και η σήμανση εξαφανίζεται. Θέλει προσοχή, αλλά η κίνηση είναι αρκετά μειωμένη. Στο (4.6) περνάμε δίπλα από εργοτάξιο. (7.9) και περνάμε στενή γέφυρα παραπόταμου του Μόρνου. Μπαίνουμε στο δήμο Πυλλήνης.

Ανάβασης αρχή το λοιπόν και στο δρόμο μας απανωτές στροφές. (9.8 ) πάνω σε μια αριστερή στροφή υπάρχει διασταύρωση προς Άνω Χώρα [Εικ. 05]. Τρομερή διαδρομή και αυτή, ίσως αναλυθεί κάποτε στο μέλλον που περνά μέσα από τα αρκετά ξεχασμένα από το πολιτισμό χωριά της ορεινής Ναυπακτίας. Κεφαλοχώρι αυτών η Άνω Χώρα.

Ο δρόμος συνεχίζει στροφάτος και ήδη στα (10.7) έχουμε φτάσει στα (300m) ψηλά. Και συνεχίζουμε. (12.7) [Εικ. 06] απέναντι βλέπουμε το Παλαιοχωράκι [Εικ. 07] χτισμένο στην απέναντι πλαγιά. (15.2) και περνάμε τη διασταύρωση για τον Παλαιόπυργο.

(18.1) και είμαστε ήδη στα 700m.

(20.1) χάλασμα στο δρόμο. (21.9) διασταύρωση προς Ελευθέριανη και Πόδο. Την είχα πατήσει εμπιστευόμενος το χάρτη και το gps για να βγω στην Ανω Χώρα. Υπάρχει ένας πανέμορφος χωματόδρομος αρχικά (φώτο κάτω), που ατυχώς καταλήγει σε κροκαλόδρομο. Με μεγάλη περιπέτεια το καλοκαίρι του ’10 τον κατάφερα με το πιο ακατάλληλο όχημα…

Στη διασταύρωση, λοιπόν, μένουμε αριστερά. (23.7) χάλασμα του δρόμου. (24.4) και φτάνουμε στο πρώτο μικρό χωριό, τα Περιβόλια. [Εικ. 11]

(25.5) και είμαστε στο πανέμορφο χωριό του Σίμου [Εικ. 12] στα 850m ψηλά. 2 χιλιόμετρα μετά (27.5) και μένουμε δεξιά προς Ποκίστα. Ανέβασμα ως τα 900 μέτρα και αγναντεύουμε την Ποκίστα [Εικ. 13]. Μετά την Ποκίστα (30.5) κατεβαίνουμε σε υψόμετρο αρκετά. Σε αυτήν την περιοχή ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δίνεται στα καιρικά φαινόμενα. Ανα πάσα στιγμή προκύπτουν συννεφάκια που δίνουν απότομα μπουρίνια. Το δε χειμώνα όλη η διαδρομή απαιτεί ειδικό εξοπλισμό όταν υπάρχουν χιονοπτώσεις.

(34.3) και περνάμε από βρύσες. Υψόμετρο 600m. Κατέβασμα με φουρκέτες στο δημοτικό διαμέρισμα Πλάτανου το οποίο σηματοδοτείται από το γεφύρι του Κώτσαλου ποταμού, κρυμμένο το παλιό δεξιά από το νέο.

Ανάβασης ξανά συνέχεια και στο (43.8 ) είμαστε στον Κάτω Πλάτανο (650m) [Εικ. 16 και [17]](http://static.panoramio.com/photos/1920x1280/70463559.jpg). Τα βουνά απέναντι καταπράσινα δίνουν το δικό τους τόνο στην ομορφιά της διαδρομής. Και μετά τον Κάτω Πλάτανο, ο Πλάτανος [Εικ. 18] στο (47.5) στα (850m). Πανέμορφο χωριό.

Πριν την είσοδό του βρίσκεται διασταύρωση, αριστερά, προς Θέρμο, Τριχωνίδα λίμνη και κατ’ επέκταση Αγρίνιο. Επίσης όμορφη διαδρομή. Μετά τον Πλάτανο και λίγο έξω, στο (49.5) βρίσκεται ένα ξωκλήσι με παγκάκια με μια από τις καλύτερες ορεινές θέες στην Ελλάδα. Οι εικόνες, το τοπίο, μια ζωγραφιά. Μιλάνε από μόνες τους.

Ο δρόμος αλλάζει μορφή και οι απανωτές στροφές χαλαρώνουνε κάπως. Το υψόμετρο συνεχίζει να μεγαλώνει. (53.1) και ακόμα μια διασταύρωση για την Άνω Χώρα, πάλι δασικός δρόμος. Αυτό το κομμάτι του δρόμου πλέον μπαίνει σε μια δασική περιοχή με πυκνή βλάστηση σε έλατα και αγγίζει τα 1200m ύψος. [Εικ. 22]

(57.5) και ο περνάμε από στενό σημείο και λίγο μετά βρίσκεται το Χάνι Λιώλιου. Κατάβαση. Δίπλα στο δρόμο απλωμένοι κορμοί και ξυλεία (εποχιακά). Λίγο μετά η πρώτες θεάσεις της Ευηνόλιμνης. [Εικ. 24]

(60.1) στα 800m, η κατάβαση συνεχίζεται και ρυάκια που καταλήγουν στο δρόμο χαλάνε λίγο την ασφαλτόστρωση. Μερικά χιλιόμετρα μετά, αρχίζει η διαδρομή γύρω από την Ευηνόλιμνη. Τεχνητή λίμνη με αξιοποίηση του υδροηλεκτρικού. Εδώ η άσφαλτος είναι λίγο ταλαιπωρημένη με μερικά απανωτά χαλάσματα από το (67.6) και μετά.

Στο (68.5) στη διασταύρωση κάνουμε αριστερά (δεξιά πάμε προς Περδικόβρυση και μέσα από όμορφο δασικό δρόμο, βατό, στα Κρυονέρια και στην Άνω Χώρα πάλι.) Στο (71.0) είμαστε πάνω στο φράγμα και αμέσως μετά το φράγμα (του Αγίου Δημητρίου όπως λέγεται) μένουμε δεξιά. Νέα ανηφόρα και ξεκινάμε πάλι από τα (500m) να φτάσουμε ψηλά. Στο (75.3) αφήνουμε πίσω αριστερά το Νεοχώρι.

(76.4), προσοχή σε λιθοπτώσεις (συχνό φαινόμενο στις εποχές των βροχών) και (76.7) χωματόδρομος για 100m, βατός. Από το (82.1) και μετά αρχίζει η ανάβαση προς την Αράχοβα της Αιτωλακαρνανίας. Χτισμένη στα 1000m σε μια καταπράσινη πλαγιά με όλων των ειδών δέντρα, φυλλοβόλα και αειθαλή δίνουν μια πανέμορφη εικόνα τους φθινοπωρινούς μήνες. [Εικ. 27 [28]](http://static.panoramio.com/photos/1920x1280/51785210.jpg)

Αλλά και σε ανοιξιάτικο φόντο οι εικόνες είναι αποστομωτικές.

(83.7) και τα έλατα πληθαίνουν καθώς ανεβαίνουμε σε ύψος. (85.0) και προσοχή σε χάλασμα του δρόμου. (85.5) Εδώ υπάρχουν αρκετά χαλάσματα στο δρόμο τα οποία απαιτούν πέρασμα με χαμηλή ταχύτητα, αλλά όχι κάτι ανησυχητικό.

Η φώτο επάνω στο (88.0) και είμαστε στα 1300 μέτρα. Στα δεξιά μας ο ορεινός όγκος του Κοκκινιά ρίχνει που και πού τις πέτρες του στο δρόμο. Εδώ δε μπορείς να μη προσέξεις το σημείο 3 βρύσες [Εικ. 33] με τα δροσερά νερά που πηγάζουν από τα βουνά. (92.9) και (93.4) χαλάσματα στο δρόμο, καθώς μπαίνουμε και επίσημα στην Ευρυτανία στα 1350m, στο σημείο που λέγεται Ψηλός Σταυρός. Κάπου εδώ...

Η διαδρομή έχει κουράσει εδώ κάπως λόγω του κομματιού με τα χαλάσματα, αλλά η άφιξή μας στην Ευρυτανία, ένας νομός που το κύριο οδικό του δίκτυο είναι σε πολύ καλή κατάσταση π.χ. [Εικ. 35], είναι κάτι το ενθαρρυντικό. Το πράσινο κυριαρχεί στο μάτι [Εικ. 36], και η κατάβαση σταδιακά αρχίζει. (96.1) και περνάμε τη διασταύρωση (πάλι δασικός δρόμος) που μας οδηγεί στο φαράγγι του Πανταβρέχει.

Το πρώτο χωριό της Ευρυτανίας είναι η Δομνίστα στα (97.5) στα 1000m. Την πρώτη φορά που πέρασα από το σημείο έμαθα ότι το χωριό έχει και πρατήριο (βρίσκεται στο παντοπωλείο του χωριού, αρκεί να ρωτήσετε). Είχα υπολογίζει κακώς το τι βενζίνη είχα και στη μέση του πουθενά, με τις παραδοσιακές μεθόδους, βαρέλι και χωνί έγινε η δουλειά. (102) και περνάμε από γεφύρι (δεξιά βρίσκεται το παλιό γεφύρι). Μετά το γεφύρι πάλι ο δρόμος ανεβαίνει στο ίδιο φόντο πυκνής βλάστησης και στα (106.6) περνάμε το Κρίκελλο. Χωριουδάκι που είναι συχνός προορισμός επισκεπτών σε υψόμετρο 1200m.

Ανηφόρας συνέχεια και περνάμε στο (110.5) το εκκλησάκι των Αγίων Θεοδώρων στα 1300m. Και πιο ψηλά στα 1450m στο (113.4) αγναντεύουμε την οροσειρά της Οξιάς, απέναντι από τον Τυμφρηστό. Σε τόσο υψηλά υψόμετρα ο αέρας είναι αναζωογονητικός. Απόλαυση [Εικ. 39]

Το οδικό δίκτυο συνεχίζει ιδανικό και στο (116.0) είμαστε στο ψηλότερο σημείο της διαδρομής στα 1550m ψηλά. Κατάβαση το λοιπόν μέσα από το πυκνό ελατόδασος και σε ποιοτική άσφαλτο.

Η βλάστηση κατακλύζει και σπάνια παίρνουμε μάτι στον Τυμφρηστό, στα αριστερά μας. Αντίθετα η θέα προς την οροσειρά της Οξυάς καθηλώνει [Εικ. 41 [42]](http://static.panoramio.com/photos/1920x1280/70466864.jpg)

Ο δρόμος κατηφορίζει ελαφρά και σταθερά. Η άσφαλτος, εκεί που τελειώνει αρχίζουν τα έλατα [Εικ. 44]

(123.1) και βρισκόμαστε στη διασταύρωση της διαδρομής μας με την Ε.Ο. Λαμίας Καρπενησίου. Συνεχίζουμε «ίσια» προς Καρδίτσα.

(127.4) και είμαστε πλέον στις ράχες του Τυμφρηστού (φώτο πάνω), που μεγαλειώδης απλώνεται αριστερά μας. Ο δρόμος ανάμεσα στη βλάστηση αρχικά [Εικ. 47] δίνει τη θέση του σε πιο ερημικό τοπίο και στο (129.1) περνάμε από άλσος Σαρακατσάνων με τις χαρακτηριστικές σκηνές τους. (130.4) και η θέα είναι υπέροχη.

Από τα 1450m που ανεβήκαμε ξανά διακρίνεται μέχρι και ο Μαλιακός κόλπος [Εικ. 50]. Τα παιχνίδια της υγρής ασφάλτου την ημέρα της καταγραφής υπό τον ανοιξιάτικο ήλιο έδιναν φανταστικά κάδρα.

Στροφή χαρακτηριστική προς το βουνό και η βλάστηση έχει εξαφανιστεί τελείως. Τούνελ στο (131.2) [Εικ. 52]. Προσοχή στις πέτρες που πέφτουν παρά τα προστατευτικά μέτρα.

(134.5) και είμαστε ακόμη ψηλά στα (1350m). Μικρό δασικό παρκάκι στα (136.1). Έπειτα διασταύρωση. Αριστερά βγάζει στα χωριά κάτω από το Τυμφρηστό [Εικ. 54 [55]](http://static.panoramio.com/photos/1920x1280/70468153.jpg) (και πίσω από το Καρπενήσι), αλλά και στο χιονοδρομικό κέντρο. Δεξιά προς Καρδίτσα.

Πλέον το οδόστρωμα δεν είναι τέλειο, και έχει μερικές λακούβες [Εικ. 56]. Από τη διασταύρωση και μετά μπαίνουμε εκ νέου σε πυκνή βλάστηση πεύκων και ελάτων. Στο (140) είμαστε βαθειά μέσα στην καρδιά του δάσους πλέον, ψηλά στα 1250m.

Ανηφορίζουμε ως το (144.4) όπου και βρισκόμαστε σε διασταύρωση. Δεξιά προς Παλαιόκαστρο και Λαμία, αριστερά προς Φουρνά Ευρυτανίας και Καρδίτσα. Συνεχίζουμε στο πανέμορφο δάσος [Εικ. 58], κατηφορικά πλέον. Σε αρκετές περιπτώσεις, κορμοί δέντρων και ξυλεία γενικότερα οριοθετούν το δρόμο [Εικ. 59]. Από (146.5) – (148.5) έχουμε αρκετά σημεία με πεσμένες πέτρες στο δρόμο. (149.3) και περνάμε από τη διασταύρωση που αριστερά μας βγάζει στα Φουρνά. Εμείς πηγαίνουμε δεξιά.

Ανηφορίζουμε εκ νέου ως το (157.1) όπου και φτάνουμε στα (1350m) και μετά το πέσιμο του δρόμου. (159.2) και τα δέντρα μας χαιρετούν σταδιακά [Εικ. 62]. Μπαίνουμε στο νομό Καρδίτσας. Από το σημείο εδώ και πέρα αρχίζει ένα επικό κατέβασμα προς τη Ρεντίνα στο (164.5). Κρίμα για μερικά σοβαρά χαλάσματα ενδιάμεσα που κρίνουν το φρενάρισμα επιτακτικό και χαλάνε το ρυθμό.

Στη διασταύρωση στη Ρεντίνα υπάρχει το μνημείο της μοίρας 331 με το αεροπλάνο. Δεξιά πάλι προς Λαμία και αριστερά προς Καρδίτσα. Φανταστική στριφτερή διαδρομή με στενή χάραξη και όμορφη θέα στο Θεσσαλικό κάμπο.

Παραθέτω το βίντεο της χάραξης του δρόμου, εκείνη τη συγκεκριμένη μέρα.

Youtube Video

Η διαδρομή στο βίδεο φτάνει μέχρι τη Λουτροπηγή. Έπειτα, άλλα 20 χιλιόμετρα δρόμου και καλοστρωμένης ασφάλτου με όμορφα (χαμηλού υψομέτρου) δεντράκια συνθέτουν τον καλύτερο επίλογο για αυτό το έπος.

Ιδιαίτερα αφιερωμένη στο Θύμιο και το Κωστή που τη μέρα πριν την καταγραφή, τους είχα γνωρίσει τότε, εκείνη την όμορφη μέρα στο Διμηνιό (λίγο μετά το Λε-χάιο πέφτει αυτό) και μετά στους πρόποδες της Ζήρειας...

Άσφαλτος: 3.5 / 5
Φύση: Ελλάδα / 5
Θέα: 5 / 5
Κίνηση: 4.5 / 5 (συνήθως νέκρα)
Οδηγικά: 4 / 5 (σε κερδίζει η φύση όμως, και παρα είναι πολλά τα χιλιόμετρα)

Φοβερος

Ο χρήστης JimClark έγραψε:
… που με βιά μετράει τη γη…

Youtube Video

, Μου 'κοψες την ανάσα σε κάνα δυο σημεια.

jimclark το χεις πολυ με τις φωτογραφιες ειναι ολες απλα υπεροχες μαζι και το fordaki

Και τα συγχαρητήρια λίγα είναι!
Θα πως μόνο πως προχθές έψαχνα στο Google Earth την περιοχή γύρω από το Μέτσοβο. Είχα περάσει την Εγνατία πρόσφατα και είχα εντυπωσιαστεί από τα χωριά αριστερά και δεξιά του δρόμου. Καθώς λοιπόν έψαχνα την περιοχή πλησίον του Μετσόβου και είχα μείνει άναυδος από την ομορφιά στην περιοχή του Ασπροποτάμου (Χαλίκι κλπ), ανοίγω μια φωτογραφία και βλέπω το κλασικό trademark του Ξενοφώντα, το μπλε Fiesta!
Δε το πιστεύω λέω, όποια πέτρα και να σηκώσεις σε αυτή την χώρα, έχει περάσει και την έχει καταγράψει αυτό το παιδί. Την διαδρομή την βρήκα τελικά (είναι το πέρασμα του Μπάρου το οποίο και σκέφτομαι να αποτολμήσω το επόμενο διάστημα αν τα καταφέρω).

Γνώριμα μέρη!
Τελικά από χωματόδρομο τι παίζει σε αυτή τη διαδρομή; Μετά το 21.9 έχει ή πας από άλλη διαδρομή;

Ολες αυτες οι περιγραφες διαδρομων που τοσο παραστατικα μας δινει ο jimclark μου θυμησαν μια παλια διαφημηση........
'Αγαπας την Ελλαδα; Αποδειξε το.'

Πυλη - Ελατη - Περτουλι κ.λπ. ως και τη Δρακολιμνη. 80 χλμ απο το Θεσσαλικο καμπο ως τη γη του neverland.

I rest my case.

Ο χρήστης InFiNiTy έγραψε:
Γνώριμα μέρη!
Τελικά από χωματόδρομο τι παίζει σε αυτή τη διαδρομή; Μετά το 21.9 έχει ή πας από άλλη διαδρομή;

Θα πλατειάσω λίγο. Στο χάρτη φαινόταν άσφαλτος. Κακώς. Ερχόμουν από Γαλαξίδι και είπα να μην ανέβω από αυτόν το δρόμο. Αυτόν τον ήθελα για το κατέβασμα (όλο άσφαλτος, και πανέμορφα τοπία). Οπότε είπα Ελευθέριανη Πόδος για το πήγαινε.

Έχοντας φάει φρικη με το τούβλο που κατάπιε το φιέστα=> σπάσιμο παρμπριζ + ταλαιπωρία από μπουρίνι, ως την Ελευθέριανη κ λίγο μετά ο βατός χωματόδρομος ήταν περιπέτεια, αλλά μας φάνηκε κάπως. Ο ήλιος έπεφτε, και είχαμε 10 χμ ως την άσφαλτο. Μέχρι την Ελευθέριανη ήταν έτσι, δηλαδή αρκετά όμορφα με πατημένο χωματόδρομο αλλά μετά, λίγο πριν το χωριό Πόδος, αρχίσαν τα νεροφαγώματα, ισορροπίες του αμαξιού σε 2 ρόδες διαγώνια, κατέβασμα για καθάρισμα δρόμου από τις χοντρές πέτρες.

6μιση, μέσα Νοέμβρη μήνα, πού να γυρίσεις πίσω για εναλλακτική διαδρομή;...

Φτάνουμε στον Πόδο, 1 καμινάδα να καπνίζει, βλέπω άσφαλτο, και άσφαλτο είχαν μόνο τα 100 μέτρα πριν και τα 100 μέτρα μετά το χωριό.

Τελικά, μετά ακόμα 2 χμ μαρτυρικού κροκαλόδρομου, φτάσαμε στο ασφάλτινο κομμάτι Άνω Χώρας προς Αμπελακιώτισσα, καταλήγοντας στην Άνω χώρα. Για την ιστορία, μείναμε στο crystal Mountain (προτείνεται ανεπιφύλακτα), και ήμασταν εγώ με τη κοπέλα, ο ιδιοκτήτης (ο Βασίλης που είναι και τρομερός σεφ) και μια γκουβερνάντα. Η ξεκούραση ήταν επικών διαστάσεων. Του '10 το Νοέμβρη όλα αυτά.