Μου το έχουνε πει κ άλλοι αυτό. Αλλά

Φεύγοντας προς Μάνδρα στο τέλος της καταγραφής της διαδρομής, έχει κάτι σαν μια βιοτεχνία; αποθήκη; Εφευγα κύριος με 50 απο το χωριό, ήταν 3 4 πιτσιρίκια, δείχνουν το αμάξι μου κάνουν νόημα 'πάτα'! 4η γίνεται 2α, κόφτες 3η κόφτες μετά πολιτισμός.

Επίσης λίγο μετά το χωριό στις σχετικά στενές στροφούλες που υπάρχουν, τράβηξα μια από τις αγαπημένες μου φώτο και παντοτινή για ένα πολύ δυνατό λόγο. (Είναι κ τοποθετημένη κ στο google Earth). Αυτή

Jimάκος!!

Χρόνια και ζαμάνια

Λοιπόν, αυτό το παλικάρι δεν έχει μόνο ταλέντο στην οδήγηση έχει και στο γράψιμο. Πόσες λέξεις γράφεις φίλε μου το λεπτό?

Τα κείμενα έχουν γραφτεί ξανά (αλλού, από εμένα) οπότε απλά περνάνε εδώ με επανα'προγραμματισμό' των λινκς και μερικών διευκρινίσεων.΄Δεν τα γράφω τώρα κατευθείαν, ούτε βέβαια από το μυαλό μου. Το 'γράψιμο', η καταγραφή της διαδρομής γίνεται από την κοπέλα ή εμένα όταν είμαι μόνος, με χιλιομέτρηση και καταγραφή (χαρτί μολύβι style) και αφού έχω περάσει 4 5 φορές από τη διαδρομή.

Έχω επισκεπτεί πολλά μέρη παραπάνω, αλλά θα ήταν λίγο άτοπο να περάσω μια φορά μόνο χωρίς να έχω 'ψάξει' το θέμα λίγο παραπάνω.

Ακόμα και να τελειώσω τις 9-10 που είναι έτοιμες, το σίγουρο είναι ότι θα συνεχίσω να το κάνω με κάθε ευκαιρία

Η διαδρομή που παρουσιάζω εδώ κατέχει μια εξέχουσα θέση στην κατάλογο των διαδρομών της αρεσκείας μου. Κυρίως γιατί ήταν η πρώτη εξόρμηση στο τότε άγνωστο με το ST και μάλιστα, ήρθε αμέσως μετά την ελευθεριά της απόλυσης από τα Ελληνικά Στρατά. Επίσης, λόγω του ...αμόρε, έχω επισκεπτεί αρκετές φορές σε ένα από τα χωριά, από τα οποία περνά η διαδρομή αυτή. Για αυτό κ η καταγραφή της έγινε με το Ν και με το Σ.

Βορειοελλαδίτικη διαδρομή, στα Δυτικά, πάλι συνδέοντας νομούς Ηπείρου και Γρεβενών. Πολύ κοντά και καμιά 80αριά χιλιόμετρα βορειότερα της πρώτης διαδρομής που παρουσίασα. Η διαδρομή αρχίζει από την παραδοσιακή Κόνιτσα, που βρίσκεται 64 χιλιόμετρα βόρεια των Ιωαννίνων και δεν ασχολείται με τα Ζαγοροχώρια. Αυτά δεν παρουσιάζονται στη διαδρομή. Βρίσκονται στα μέσα των 64 χιλιομέτρων αυτών. Αποτελούν προορισμό για τον οποίο οι συστάσεις περιττεύουν. 'Εχοντας δει τα Ζαγοροχώρια και αν σκέφτεστε για γυρισμό προς Ανατολάς ή θέλετε να το συνδυάσετε με μια επίσκεψη στη Βασιλίτσα, στην οποία καταλήγει η συγκεκριμένη διαδρομή, μπορείτε να ακολουθήσετε την προτεινόμενη διαδρομή η οποία ξεχωρίζει για το φυσιολατρικό της ενδιαφέρον. Άλλωστε, περνάει ανάμεσα σε δύο από τις πιο επιβλητικές και ψηλότερες οροσειρές της Πίνδου και της Ελλάδας γενικότερα. Αυτή του Σμόλικα και της Τύμφης. Ανάμεσά τους ο ποταμός Αώος.

4. Κόνιτσα – Πάδες – Δίστρατο – Βασιλίτσα

Χάρτης διαδρομής

Να τονίσουμε ότι για τα αδύναμα ή/και χαμηλά αμάξια η διαδρομή μπορεί να αποδειχθεί μια μικρή περιπέτεια. Επίσης, μη δοκιμάζετε την τύχη σας αν ξέρετε ότι οι θερμοκρασίες είναι χαμηλές και συνοδεύονται από χιόνι. Ο αποκλεισμός είναι σχεδόν βέβαιος και δεν ξέρω πόσο μπορούν να βοηθήσουν αλυσίδες. Πληροφορηθείτε σωστά και έγκαιρα για τις καιρικές συνθήκες που επικρατούν. Καλύτερες εποχές είναι η άνοιξη και το φθινόπωρο. Την πρώτη φορά που πέρασα, ήταν μεν Φεβρουάριος του '08, αλλά ο καιρός ήταν αρκετά ήπιος αν και επιβλητικός.

Κατά μήκος του ποταμού Αώου, όπως αυτός ανοίγεται δίπλα από την Κόνιτσα, βρίσκεται η ομώνυμη κοιλάδα [Εικ. 01] ή καλυτερα το πέρασμα του ποταμού Αώου ανάμεσα στις 2 οροσειρές της βόρειας Πίνδου που δεν αστειεύονται καθόλου με τα καιρικά φαινόμενα.

Χιλιομετρικά αρχίζουμε από την Κόνιτσα. Φροντίστε νωρίτερα να βάλετε βενζίνη. Στην αρχή της διαδρομής Ιωάννινα - Κόνιτσα βρίσκονται τα τελευταία 'φτηνά' βενζινάδικα. Βορειότερα η κατάσταση γίνεται ακριτική - τουριστική και οι τιμές ανεβαίνουν δραστικά. Όχι ότι η διαδρομή είναι τόσο μεγάλη. Είναι γύρω στα 100 χιλιόμετρα, απλά, οι ανηφόρες κατηφόρες είναι πολλές, οι ταχύτητες μικρές, άρα η κατανάλωση αυξημένη.

(0.0) Η Κόνιτσα είναι κωμόπολη χτισμένη στα 700m υψόμετρο με πολλά παραδοσιακά στοιχεία και χαρακτηριστικό τα πανύψηλό γεφύρι της, το ιστορικό κατασκευασμένο πάνω από την εκβολή του Αώου στην πεδιάδα [Εικ. 02]. Ανηφορίζουμε περνώντας αφήνοντας την Κόνιτσα πίσω μας και προχωράμε.

(3.1) και περνάμε την μεγάλη Εκκλησία της Παναγιάς. Υψομετρικά είμαστε ήδη στα 900m. Στο σημείο υπάρχει και ηρώο του 1940. Και λίγο μετά προσοχή σε χαλάσματα στο δρόμο. Η ανάβαση συνεχίζεται.

(4.1) Διασταύρωση, όπου προχωράμε ίσια προς Ελεύθερο. Ο δρόμος σε αυτό το σημείο είναι αρκετά απαιτητικός. Στενός με το απόκρημνο βουνό από τα δεξιά και θέα προς τον κάμπο της Κόνιτσας από τα αριστερά που μερικές φορές χάνεται στα δέντρα της βουνοπλαγιάς, μερικές φορές χωρίς να υπάρχει μπαριέρα προστασίας. Ήδη από προηγούμενο σημείο θα πρέπει κανείς να προσέξει, ιδιαίτερα τους μήνες που έχουν πολλές βροχές, για πτώσεις βράχων που μπορεί να φράξουν το δρόμο. Ιδιαίτερη προσοχή το βράδυ, γιατί η παρουσία της ομίχλης είναι αρκετά συχνό φαινόμενο.

(7.5) Ανηφόρας συνέχεια, έχουμε φτάσει τα 1100m. Χαρακτηριστικό σημείο με το κορμό του δέντρου σχεδόν έξω από το βράχο. Αν έχει ομίχλη σε αυτό το σημείο πιθανώς να μη το δείτε ποτέ.

(9.2 – 9.3) Προσοχή σε κατολισθήσεις και χαλασμένο δρόμο. Γενικότερα πρέπει να αναφερθεί ότι η άσφαλτος σε αυτό το σημείο παρουσιάζει αρκετές διάσπαρτες λακούβες. Συχνά γίνεται ασφαλτοκάλυψή τους μετά από κάθε χειμώνα, αλλά το κρύο και οι βροχές προκαλούν κατολισθήσεις, που πάντα δημιουργούν νέους μικρούς ή μεγάλους κρατήρες που απαιτούν μια μανούβρα αποφυγής.

(10.3) Η ανάβαση φτάνει στο τέλος της αφού είμαστε σε υψόμετρο 1350m στο, όπως λένε οι ντόπιοι, πέρασμα της Σουσουνίτσας. Εδώ το βουνό «αλλάζει πλευρά» και περνάει από το δεξί στο αριστερό μας χέρι. Στον αυχένα συνεπώς οι άνεμοι είναι πάντα δυνατοί και το κρύο τους χειμερινούς μήνες τσουχτερό. Προσοχή για παγωμένο οδόστρωμα. Η θέα στην οροσειρά της Τύμφης που κρυβόταν ως τώρα, αποζημιώνει [Εικ. 05].

(11.5) Συνήθως από αυτό το σημείο η ατμόσφαιρα καθαρίζει όταν υπάρχει ομίχλη. Κατηφορικό μέρος, στενό, με μπαριέρα σε όλο το μήκος της κατάβασης, πλέον στα δεξιά μας. Προσοχή σε χαλάσματα στο δρόμο στα (13.4) και στα (14.2).

(15.1) και αρχίζουν να φαίνονται οι απορροές των ρεμάτων από τον Σμόλικα, στα αριστερά μας σχηματίζοντας καταρράκτες. Τους βροχερούς μήνες το θέαμα είναι όμορφο. Υψόμετρο 1000m.

(16.7) και περνάμε πάνω από στενό γεφυράκι, και ακόμα ένα στα (17.6)

Στα (18.6) πολιτισμός! Το πρώτο χωριό της διαδρομής, το Ελεύθερο. Υψόμετρο 950 m. Μας υποδέχεται με ένα μεγάλο σταυρό, κάτι που το συναντούμε σε πολλά χωριά της διαδρομής, φόρος τιμής και ενθύμησης για τις βαρβαρότητες των Γερμανών στον Β' ΠΠ. Ο δρόμος όταν περνάμε μέσα από όλα τα χωριά της διαδρομής σχεδόν είναι στενός [Εικ. 07], μερικές φορές αυστηρά ένα ρεύμα και θέλει λίγο προσοχή, αν και η κίνηση είναι μηδαμινή, εκτός εορτών και εποχής 15Αύγουστου. Μέσα στο χωριό υπάρχει γεφυρίτσα με γάργαρο ποτάμι κοντά στην πλατεία.

Ο δρόμος ανηφορίζει από εκεί σταδιακά. Στο (21.0) προσοχή σε κατολισθησεις και στο (22.1) υπάρχει στενή μεταλλική γέφυρα. Στο (22.3) υπάρχει βύθισμα του δρόμου που θέλει χαμηλές ταχύτητες διέλευσης. Αν πιστεύετε ότι ο δρόμος είναι χάλια, τότε σίγουρα το θέαμα κλέβει την παράσταση. Στα δεξιά, αν σταματήσετε ακούτε κάτω το πέρασμα των νερών του Αώου και απέναντι η Τύμφη (γνωστή κ ως Γκαμήλα που είναι η ψηλότερή της κορφή) που το αγαπημένο της παιχνίδι είναι να κρύβεται πίσω από σύννεφα και να αφήνει τον ήλιο να περνά μόνο σε μικρές δέσμες ακτίνων.

(24.2) και φτάσαμε στο Παλαιοσέλι. Στα 1130m υψόμετρο. Ο καθαρός αέρας δίνει το δροσερό ή τσουχτερό, αναλόγως εποχής, παρόν.

(24.9). Αν έχετε την όρεξη για έξτρα διαδρομή, αν θέλετε να δείτε τον Αώο, αν θέλετε να επισκευτείτε τα λιγότερο τουριστικά Ζαγοροχώρια, τα ανατολικά ιδίως, δεν έχετε παρά στη διασταύρωση να στρίψετε δεξιά προς Βρυσοχώρι, Ηλιοχώρι και Λαΐστα. Ο δρόμος κατηφορίζει μέχρι τη γέφυρα του Αώου (τίποτα αξιοσημείωτο) και έπειτα ξανα ανηφορίζει. Είναι μακρυά διαδρομή που μετά από 20 σχεδόν μαρτυρικά χιλιόμετρα βγάζει στο Τσεπέλοβο, Καπέσοβο, Βραδέτο, the rest is history σχετικά με τα Ζαγοροχώρια. Ο δρόμος είναι φρεσκοασφαλτοστρωμένος. Το κατέβασμά του δε θα σας προβληματίσει [Εικ. 10], αλλά το ανέβασμά του πάσχει από χαλάσματα και κατολισθήσεις σε σημείο που ίσως χρειαστεί να κατεβείτε, να καθαρίστε το δρόμο. Οι ντόπιοι δεν το κάνουν συχνά, αφού περνάν κατά κύριο λόγο με αγροτικά οχήματα και 'δε νιώθουν' από πέτρες.

(25.4) Εδώ βρίσκεται ένα 'άνοιγμα' και ο δρόμος καθαρίζει προς τη πλευρά του ποταμού από δέντρα και μπορείς να ατενίσεις την οροσειρά της Τύμφης και όλες τις κορφές της. Πλόσκος, Καρτερός, Μεσορράχη, Γκαμήλα και Γκαμήλα 2, Μεγάλα Ληθάρια, Τσούκα Ρόσσα. Κάτω απεικονισμένες με το πρώτο πρωινό φως να πέφτει και σταδιακά να τις φανερώνει μια μια από την ψηλότερη προς τα κάτω.

(26.2 – 26.4) προσοχή μεγάλη σε φαγωμένο δρόμο. Σημείο που θέλει αρκετή προσοχή. Αυτό γιατί μετά το Παλαιοσέλι ο δρόμος είναι (σχετικά) φρέσκια άσφαλτος [Εικ. 12], χωρίς μπαριέρα στα δεξιά, λίγο πιο ανοιχτός, με σήμανση. Εκκλησάκι εν όψει, είναι των Αγίων Αποστόλων. Βρύση με πόσιμο νερό και θέα πάλι στην Τύμφη μέσα από έλατα και πανύψηλα πεύκα [Εικ. 13]. Ο δρόμος σε αυτό το κομμάτι είναι ένα μικρό όνειρο, αλλά πιστεύω ότι το τοπίο σε κερδίζει

(28.8 ) και φτάσαμε στο τρίτο χωριό, στις Πάδες. Ένα χωριό το οποίο ουκ ολίγες φορές έχω επισκευτεί. Η ηρεμία [Εικ. 16 17] που σου προσφέρει ο τόπος, μαζί με τα τοπία είναι κάτι που μπορεί να σου δώσει την εντύπωση ότι λείπεις από τον πολιτισμό για μέρες. Υψόμετρο 1140 μέτρα. Στο χωριό υπάρχει ξενώνας και για τους ενδιαφερόμενους, από εκεί ξεκινά η ανάβαση 10 χιλιομέτρων για τη Δρακολίμνη του Σμόλικα [Εικ. 18 19 20] (μια μικρή λίμνη σε υψόμετρο 2100 μέτρων) και η 15 χιλιομέτρων διαδρομή για την κορυφή των 2637 μέτρων του Σμόλικα που και ο πληκτρολογών κατέκτησε το καλοκαίρι που πέρασε και από όπου όλα απλώνονται καιρού επιτρέποντος στα πόδια σου Τύμφη, Γράμμος, Τζουμέρκα, Νεμέρτσικα, Κόζιακας, Όρλιακας, ακόμη και ο Όλυμπος [Εικ. 21 22]. Το βράδυ μπορείς να δεις μέχρι και τη φωτορύπανση της Θεσσαλονίκης.

Αν είσαστε της καλοφαγάδικης κατηγορίας και όχι τόσο της φυσιολατρικής τότε το γαστρονομικό στέκι με αξιώσεις, η ταβέρνα του θείου 'Ανάσα' θα σας ικανοποιήσει με το παραπάνω, προσφέροντάς σας κάθε βλάχικη σπεσιαλιτέ και θα σας ποτίσει ανάλογα. Φροντίστε, απλά, γιατί δεν έχει μέτρο ο άνθρωπος!

(30.6) Αφήνουμε τις Πάδες και περνάμε από τη γέφυρα του Ασπροπόταμου. Προσοχή πάλι σε κατολισθήσεις. Από αυτό το σημείο και μετά η καταπράσινη βλάστηση δίνει τη θέση της στην πέτρα. Στη βουνοπλαγιά απέναντι της Τύμφης είχε ξεσπάσει πυρκαγιά που θέρισε μεγάλο όγκο πρασίνου πριν καμιά 10αριά χρόνια. Επίσης, η διαδρομή στο (31.0) περνά για περίπου μισό χιλιόμετρο από ένα καμμένο μέτωπο. Φετινή η πυρκαγιά, ευτυχώς δεν επεκτάθηκε σημαντικά [Εικ. 23].

(33.8 ) και στενό πέρασμα με το γκρεμό [Εικ. 24 25 26] από δεξιά να δεσπόζει.

(35.3) πέρασμα πάνω από γέφυρα ρέματος. Όλα αυτά τα ποτάμια – ρέματα πηγάζουν από το Σμόλικα και χύνονται στον Αώο.

(35.6 – 35.9) προσοχή πάλι σε χάλασμα του δρόμου.

(37.1) και φτάνουμε στο χωριό Άρματα. Όμορφο χωριουδάκι στα 1050m, όπου δεσπόζει κοντά στην πλατεία το μοναδικό νεροπρίονο της Β. Ελλάδος (παίζει να υπάρχει αντίστοιχο στο Μέτσοβο) [Εικ. 27 28]. Με την ορμή των ρεμάτων, κινείται φτερωτή που με τη σειρά της δίνει κίνηση σε μια λάμα η οποία κόβει ξυλεία για οικοδομικούς σκοπούς κυρίως. Αξίζει να το δείτε.

Φεύγοντας από τα Άρματα ο δρόμος ανοίγει, σχετικά με το κλειστό τμήμα και στα (45.6) περνάμε μια γέφυρα που στα (46.6) οδηγεί στο Δίστρατο. Τη διασταύρωση 1 χιλιόμετρο πριν το Δίστρατο, προς Σαμαρίνα, απλά αγνοήστε την αν σκέφτεστε να επισκεφτείτε αυτό το χωριό. Είμαστε στα άκρα του νομού Ιωαννίνων. Το χωριό είναι αρκετά ανεπτυγμένο κυρίως γιατί «συνορεύει» με το χιονοδρομικό κέντρο της Βασιλίτσας.

Από εκεί και πέρα αρχίζει ένα διασκεδαστικό μέρος, με πιο ανοιχτό δρόμο, αρκετές όμορφες στροφές για να παίξει κανείς και τα έλατα να δίνουν σιγά σιγά την παρουσία τους στο νομό Γρεβενών.

Στα (56.4) είμαστε ήδη στα 1500m και στα (61.4) έχουμε φτάσει στο χιονοδρομικό κέντρο της Βασιλίτσας, στα 1800m. Τα γνωστά περί καιρικών συνθηκών μεγάλου υψόμετρου [Εικ. 30] και χιονοδρομικών ισχύουν εδώ χειμώνα και καλοκαίρι. Έπειτα αρχίζει η δαιμονιώδης άριστα ασφαλτοστρωμένη κατάβαση προς το χωριό Σμίξη, στα (68.8 ) και 1250m.

Σε περιόδους που το χιονοδρομικό είναι κλειστό ο δρόμος είναι μια μικρή απόλαυση σε μερικά κομμάτια με Αλπικό background και χάραξη που σε κάνει τηρουμένων των αναλογιών να το τσαρουχώσεις.

Εδώ κάπου η διαδρομή τελειώνει. Όχι ότι μπαίνουμε κατευθείαν σε αστικούς ρυθμούς. Υπάρχει μια απόσταση 38 περίπου χιλιομέτρων ως τα Γρεβενά και οι βαρβάτες φυσικές ομορφιές μας έχουν αφήσει προ πολλού. Περνάμε ανάμεσα από αρκετά χωριά και σε αυτό το κομμάτι μπορεί κανείς να συναντήσει αρκετούς ξενώνες και ταβέρνες. Άφιξη στα Γρεβενά, Εγνατία και μετά βγαίνετε προς όπου θέλετε.

Εν κατακλείδι, είναι μια διαδρομή που κύριος σκοπός είναι να θαυμάσει κανείς το πράσινο και να επισκευτεί κάποια από τα Βλαχοχώρια των Ιωαννίνων κ των Γρεβενών. Ο δρόμος μπορεί να είναι λίγο κουραστικός. Παρ' όλα αυτά, όντας χαμηλωμένος δεν υπάρχει περίπτωση να βρεις πουθενά ή να κολλήσεις (αρκεί να μη πειραματιστείτε όπως ανέφερα με χιονισμένες καταστάσεις). Απλώς μπορεί να χρειαστεί καμιά φορά να κατεβείτε από το αμάξι και να κλωτσήσετε καμιά μεγάλη πέτρα προς την άκρη.

Αξιολόγηση:

Άσφαλτος: 3 / 5
Φύση: 5+ / 5
Θέα: 4.5 / 5
Κίνηση: 3 / 5
Οδηγικά: 2.5 / 5

Συλλογή φωτό από Πάδες
Συλλογή φωτό από Σμόλικα - Τύμφη

Αφιερωμένη στη ψυχή που ταξιδεύει μαζί μου εδώ και λίγο καιρό και μου έδειξε αναλυτικά όλα αυτά τα μέρη.

Δεν ήξερα ότι έχει γίνει άσφαλτος αυτός ο δρόμος... Μπράβο ο πολιτισμός!

Προ αρκετού καιρού νομίζω. Εδώ και 1 2 χρόνια επίσης δόθηκε και το Σαμαρίνα Φούρκα Αγία Παρασκευή που είναι ακριβώς πάνω από αυτή τη διαδρομή, δηλαδή πάνω (πίσω) από το Σμόλικα.

http://www.youtube.com/watch?v=xZxaY-iw ... re=related

Ναι ρε φίλε!!!

Επειγον (αναχωρηση αυριο το πρωι):

Θα παω στο Γυθειο. Να παω απο Σπαρτη κατ'ευθειαν Γυθειο, ή Σπαρτη-Σκαλα-Γυθειο? Στο destinator & στο Google maps μου βγαζει το δευτερο (ως πιο γρηγορη διαδρομη), που στα χαρτια φαινεται κυκλος. What plays?

Εσύ κανονικά (προς Γύθειο και όχι Σκάλα) θα πας. Το θέμα έιναι ότι τουλάχτιστον μέχρι την τελευταία φορά που κατέβηκα σε κάποιο σημείο αναγκαστικά σε εκτρέπουν λόγω έργων κ.τ.λ.

Αν αυτό δεν ισχύει πια, καρφί Γύθειο.

Καρφι

Αν μπορειτε, μια συντομη περιγραφη του δρομου (ή των δρομων, αν τους ξερετε κ τους δυο), δηλαδη μετα απο Σπαρτη του δρομου Σπαρτη - Γυθειο κ του δρομου Σπαρτη - Σκαλα - Γυθειο.

Αυτό που θυμάμαι είναι ραντάρ στα χωριά, τουλάχιστον στα πρώτα πατημένα κομμάτια, μέχρι και μετά τη Σπάρτη, αν θυμάμαι καλά, και 'ποντικοφαγωμένο' οδόστρωμα στο 'Σκάλα - Γύθειο' ειδικά εκεί που ο δρόμος είναι κοντά στη θάλασσα. Τπτ ιδιαίτερο, πάντως. Εννοείται όμως ότι υπό Κ.Σ. πας ντουγρού Γύθειο.

Ο χρήστης Sinanai έγραψε:
Αυτό που θυμάμαι είναι ραντάρ στα χωριά, τουλάχιστον στα πρώτα πατημένα κομμάτια, μέχρι και μετά τη Σπάρτη, αν θυμάμαι καλά, και** 'ποντικοφαγωμένο' οδόστρωμα στο 'Σκάλα - Γύθειο' ειδικά εκεί που ο δρόμος είναι κοντά στη θάλασσα. Τπτ ιδιαίτερο, πάντως**. Εννοείται όμως ότι υπό Κ.Σ. πας ντουγρού Γύθειο.

Τα μαυρα του τα χάλια έχει.Τον Αύγουστο που πέρασα , σε συνδυασμό με την κίνηση ήταν τραγική η κατάσταση.

Να συμφωνήσω στο 'κατευθείαν Γύθειο'.

Αν βιάζεσαι κατευθείαν. Αλλιώς πήγαινε από Σκάλα να δεις και το καράβι που 'χει ξωκείλει εκεί (ή θυμάμαι λάθος ?)

Αν και ο χαρακτήρας της όλης τοποθεσίας είναι άκρως καλοκαιρινός και τουριστικός, αξίζει να παρατεθεί. Η φύση είναι όμορφη σε κάθε εποχή του χρόνου, συνδυάζοντας βουνό (λόφους ακριβέστερα) και θάλασσα σε και η χάραξη του παραμένει ένας μικρός έρωτας για τους Βορειοελλαδίτες, όταν το τοπίο είναι χειμερινό και εξαφανίζονται οι απανταχού 50 χμ/ω τουρίστες (πόσο μάλλον οι 20 χμ/ω ποδηλάτες που την είδανε fitness maniacs μιλώ για πάρτη μου ).
Το 2ο πόδι της Χαλκιδικής αξίζει την επίσκεψη και σε χειμερινή περίοδο, και για οδήγηση και απλώς για βόλτα που μπορεί να συνδυαστεί με μια ψαροταβέρνα.

5. Γύρος Σιθωνίας – Β' πόδι Χαλκιδικής

Χάρτης διαδρομής

Ξεκινάμε με αφετηρία από το μοναδικό φανάρι στη διασταύρωση του κεφαλοχωρίου της Νικήτης. Η διαδρομή κάνει κύκλο που αρχίζει και τελειώνει λίγο έξω από το χωριό. Καλοκαίρι ο συνωστισμός είναι μεγάλος, ιδίως Σαββατοκύριακα από τους παραθεριστές και μη και καμιά φορά παρατηρούνται ουρές χιλιομέτρων. Πολύ καλό σημείο για να αγοράσει κανείς μέλι, ένα προϊόν που παράγεται από ιδιώτες και παραγωγικές εταιρίες. Επίσης, συνετό είναι να προμηθευτείτε οποιαδήποτε εφόδια από τα σούπερ μάρκετ και βενζίνη στα πρώτα μέτρα της διαδρομής μέσα στο χωριό, καθ'ότι το τουριστικό της περιοχής μπορεί να σας φανεί ασύμφορο οικονομικά στη συνέχεια. Το καλύτερο για όσους έρχονται από Θεσσαλονίκη, είναι το φουλάρισμα από εκεί.

(2.5) και στη διασταύρωση στρίβουμε δεξιά, προς Μαρμαρά. Η ίδια η στροφή σε προκαλεί να μπεις με λίγο νεύρο, αλλά προσοχή γιατί αμέσως αριστερά υπάρχει ιδίως τους χειμερινούς μήνες μπλόκο τροχαίας. Δύο μεγάλες ευθείες μας φέρνουν στο σημείο (4.5), στην παραλία του Αη Γιάννη. Κάθε παραλία από εδώ και κάτω ως τον Ν. Μαρμαρά είναι ένας μικρός παράδεισος.

Απότομη ανηφόρα και φτάνουμε στο σημείο (5.3) [Εικ. 01]. Κλασσικό σημείο για φωτογραφίες μέρα, απόγευμα, νύχτα, αλλά κυρίως απόγευμα με τον ήλιο να δύει και όλο το καταγάλανο θαλάσσιο όγκο αφ' υψηλού.

Παραλιών συνέχεια. Ακτή Κοβιού (5.8 ), ακτή Καλόγριας (7.1) [Εικ. 02] – η πιο οργανωμένη, η πιο trendy, ακτή Σπαθιές (8.3), ακτή Ελιά (9.3), ακτή Λαγόμανδρα (13.5) – η πιο οργανωμένη για water sports και έτσι και στα (14.2) η ανώνυμη παραλία του Γκούμα (υπάρχει ταμπέλα με 'κατασκηνώσεις Αλέγρα'). 3 χιλιόμετρα κοντά άπλωμα παραλίας που είναι ακόμα ανεξερεύνητο από τη μάζα και μαζεύει πολύ λίγο κόσμο.

Ο δρόμος εδώ έχει άριστη άσφαλτο, αν κ γλιστράει κάπως. Μην επιλέξετε να κινηθείτε γρήγορα σε αυτό το σημείο, ιδίως αν κατηφορίσετε. Κυρίως λόγω της κάποιας κίνησης που ίσως υπάρχει.

Στα (19.1) βρίσκεται η έξοδος, η πρώτη από τις 5! για τον Ν. Μαρμαρά, χωριό από το οποίο κρατάει η σκούφια μου. Το χωριό είναι όμορφο για να το επισκεφτεί κανείς για καφέ αλλά και ψαράκι «παρά θιν αλός» (στην άκρη της θάλασσας). Αν και για το δεύτερο η επιλογή μου είναι αλλού.

Στο (20.0) υπάρχει ένα σημείο που βλέπεις πανοραμικά το λιμανάκι και το χωριό [Εικ. 06]. Επίσης, υπάρχει λίγο μετά διασταύρωση προς τα αριστερά που οδηγεί στο χωριό του Παρθενώνα. Παλιό χωριό, νυν οικισμός με ανακαινισθέντα σπιτάκια. Όμορφος προορισμός για βόλτα, φωτογραφίες, φτηνό καφέ, αλλά και ακριβό φαΐ [Εικ. 07].

Στο (23.3) βρίσκεται η έξοδος προς το Καζίνο του Πόρτο Καρρά και ο μικρός συνοικισμός με τα λιμανάκια, καφέ, κάθε λογής. Στο (24.4) τελειώνει ο «πολιτισμός». Η διαδρομή αρχίζει να γίνεται έρημη από κόσμο – κατοικίες και γεμάτη από πεύκα και καθαρό αέρα υποδεικνύοντας γρήγορους ρυθμούς οδήγησης.

Η άσφαλτος ως αυτό το σημείο είναι υποδειγματική. Είχαν γίνει εργασίες ασφαλτόστρωσης λόγω της συνόδου των 8 που πραγματοποιήθηκε κάποιο χειμώνα πριν 6 7 χρόνια. Από το σημείο εκείνο και μετά η άσφαλτος γίνεται κλασσικά επαρχιακή, με σήμανση παντού αλλά πιο γλιστερή. Λακούβες επικίνδυνες στον κυρίως δρόμο δεν υπάρχουν.

Με αυτή τη κατεύθυνση αρχίζει το πιο διασκεδαστικό κομμάτι της διαδρομής. Βουνό και δέντρα αριστερά δέντρα [Εικ. 08] και θέα στη θάλασσα από δεξιά [Εικ. 09]. Ο δρόμος απομακρύνεται από τη θάλασσα, αλλά αξίζει στο (24.4) να γίνει μια παράκαμψη προς τα δεξιά. Είναι ένας ερημικός δρόμος που σε φέρνει μέσα στα χωράφια ιδιοκτησίας του Καρρά. Οι παραλίες είναι δύσκολα προσβάσιμες και με πέτρα, αλλά η φύση και η θέα δικαιολογούν τη μεγάλη παράκαμψη. Αν έχετε όρεξη για στροφιλίκια μπορείτε να την αφήσετε για άλλη φορά.

Μερικά χαρακτηριστικά σημεία, στο (27.5) και στο (32.4). Στο (35.4) στρίβουμε αριστερά και βρίσκουμε τον κυρίως δρόμο στο (38.4).

Η διαδρομή συνεχίζεται φιδίσια και πανέμορφη. Στο (46.7) ή (47.2) υπάρχει διασταύρωση. Δεξιά, λίγο άσφαλτος και ένα χιλιόμετρο χωματόδρομος βατός σας φέρνουν στην παραλία της Τριστινίκας με το ethnik bar. Θα το θέσω απλά. Μιλάμε για ΤΟ λιώσιμο, υπό τους ήχους reggae, jazz, dub, ξένου πάντα beat. Για τους λάτρες είναι δημοφιλείς προορισμός, καθότι είναι από τα λίγα σημεία που επιτρέπεται (?) και η ελεύθερη κατασκήνωση. Και μια υπέροχη παραλία με βαθειά νερά [Εικ. 13].

Λίγο μετά στο (47.6) αρχίζει η παραθαλάσσια διαδρομή που καταλήγει στο χωριό της Τορώνης. Υπάρχουν πολλές παραλίες, φαγάδικα και γενικά το χωριό προδιαθέτει πιο ήρεμους ρυθμούς. Το καλοκαίρι συχνάζουν Ιταλοί με τα οργανωμένα motorhomes τους.

Στην καθαυτό διαδρομή τα δέντρα στα αριστερά μας έχουν αραιώσει και το σκηνικό γίνεται κάπως πιο flat. Στο (49.8 ) προσοχή για κατολισθήσεις. Γενικά όπου βλέπετε ο δρόμος να σκάβει πέρασμα μέσα από λοφάκι, χειμερινούς μήνες παίζει να έχουν ξεκολλήσει πέτρες σεβαστού μεγέθους από το βουνό.

Στο (53.5) βρισκόμαστε στο Πόρτο Κουφό. Ένα ήρεμο χωριό που φημίζεται για το φρέσκο ψάρι και τις ψαροταβέρνες του. Το μικρό λιμανάκι αξίζει μια περπατάδα [Εικ. 14], καθώς και το φυσικό αξιοσημείωτο του πράγματος, αφού 2 λόφοι μπαίνουν σαν αντικρυστοί χερσόνησοι και αφήνουν ένα φυσικό πέρασμα της θάλασσας.

(55.2) και ανηφορίζουμε. Το σκηνικό αλλάζει πάλι με την πέτρα να διαδέχεται την πυκνή βλάστηση μέχρι το σημείο (58.1), όπου μπορείτε να σταματήσετε να αγναντέψετε τη θέα.

Από εκείνο το σημείο φτάνουμε στο άκρο του ποδιού. Το τοπίο γίνεται σεληνιακό [Εικ. 17], με βράχους, αλλά και πετρωμένες αμμοθίνες και θάμνους. Το χειμώνα απαιτείται κάποια προσοχή καθότι σαν αυχένας εύκολα το οδόστρωμα γλιστράει, ίσως και παγώνει.

Οι στροφές συνεχίζουν μία μετά την άλλη και στο (60.1) υπάρχει ένα όμορφο σημείο για φωτογραφία, αφού τα επόμενα 5 χιλιόμετρα της διαδρομής είναι στα πόδια σας καθώς κατηφορίζετε. Στο βάθος, αν δεν υπάρχει καταχνιά δεσπόζει το πανύψηλο βουνό στο άκρο του Αγίου Όρους.

Από το σημείο (64.4) έχουμε κατέβει όλη την ανηφόρα σχεδόν και ο δρόμος, αν κ δεν έχει λακούβες γίνεται πολύ χοροπηδηχτός. Περνάμε από το Καλαμίτσι που βρίσκεται μεγάλη μονάδα κατασκήνωσης.

Οι στροφές ανοίγουν κάπως και φτάνουμε στο χωριό της Σάρτης στα (79.1). Η μεγάλη της παραλία χωράει πραγματικά πολύ κόσμο [Εικ. 20]. Άρρηκτα συνδεδεμένη έχω το μπάνιο εκεί υπό την ηχητική υπόκρουση των μαχητικών αεροσκαφών που βολτάρουν ανάμεσα στο 2ο και το πόδι του Αγίου όρους.

(83.1) και τα πεύκα ξαναδίνουν το δυναμικό παρών. Σε διάφορα σημεία μπορούμε να σταματήσουμε για να αγναντέψουμε τη θέα όπως στο (83.8 ) [Εικ. 21]. Στο (86.6) βρίσκονται οι περίφημες Καβουρότρυπες, ένα σύμπλεγμα παραλιών που συχνάζουν γυμνιστές, σε κάποιο σημείο και μη γυμνιστές σε όλα τα άλλα. (περιγραφή ε; ). Σε ένα μήκος 50 μέτρων μπορεί να κάθονται 100 – 120 λουόμενοι. Τα καταπράσινα νερά που θυμίζουν εξωτικές παραλίες ευθύνονται γι αυτό.

Ο δρόμος σε αυτό το σημείο είναι κατάφυτος χωρίς στροφές. Αυτό αλλάζει στο (91.6). Πολύ πάνω κάτω πλέον, συνάμα με το αριστερά δεξιά. Στο (93.1) περνάμε την διάσημη πλέον κατασκηνωτική πιάτσα του Αρμενιστή που μαζεύει τη μισή Θεσσαλονίκη τα καλοκαίρια. Η άλλη μισή είναι στην Καλλιθέα στο 1ο πόδι.

Αρκετές διασταυρώσεις προς ακτές ξεπροβάλλουν σε τυφλά σημεία. Ακτή Ζωγράφου, Ακτή Κουτλουμούσι στα (99.4) και (101.2) αντίστοιχα. Με θέα πλέον το Άγιο Όρος. Σε όλο αυτό το σημείο, ιδίως το χειμώνα, για όσους έχουν κάποια ταχύτητα, έχετε υπόψιν ότι από το δάσος αριστερά κατεβαίνουν καμιά φορά ρυάκια στη μέση του δρόμου, πάνω στην κορυφή της στροφής και μπορεί να προκύψουν διάφορες συγκινητικές στιγμές.

Οι στροφές συνεχίζουν ως το (105.1) όπου ψιλό αρχίζει η Βουρβουρού. Απλωτό παραθεριστικό χωριό κατά μήκος του δρόμου με παραλίες [Εικ. 22] που μαζεύουν αμέτρητο κόσμο μερικές φορές. Από εκεί και πέρα μόνο ευθείες και ξανά πολιτισμός. Highlight για τους καλοφαγάδες η πιτσαρία Οβελίξ στο (107.1) με πίτσες μεγέθους τραπεζομάντηλου. Σλουρπ!

Στα δεξιά βρίσκονται μερικά όμορφα αξιοθέατα όπως οι στενές λωρίδες γης μέσα στο θαλάσσιο χώρο και οι όμορφες παραλίες. Στο (117.1) η διασταύρωση προς Άγιο Νικόλαο, θα κατευθύνει παραλιακά αυτούς που οδεύουν προς πρώτο πόδι. Στο σημείο (120.9) είμαστε στο αρχικό σημείο (2.5) και οδεύουμε πίσω προς Νικήτη.

Λίγες είναι οι διαδρομές που έχουν τη διπροσωπία της συγκεκριμένης. Η κίνηση μπορεί να είναι σκέτη ταλαιπωρία το καλοκαίρι, αλλά τότε ψάχνεις μόνο για παραλίες.

Και τις βρίσκεις... Το χειμώνα η διαδρομή γίνεται πιο οδηγοκεντρική, αλλά πάλι μπορείς να αφεθείς σε ένα μικρό διάλειμμα στη μαγεία της θάλλασας.

Άσφαλτος: 4 / 5
Φύση: 3.5 / 5
Θέα: 4.5 / 5
Κίνηση: 4.5 / 5 Χειμώνα 0 / 5 Καλοκαίρι hot season
Οδηγικά: 4.5 / 5

ξανά!

Πρόταση για παράκαμψη σε όσους μπορούν να περάσουν από καλό χωμάτινο δρόμο:

Ακριβώς έξω από το Μαρμαρά υπάρχει αριστερά διασταύρωση προς Παρθενώνα. Μετά από 5-6 χλμ. στροφιλικού (άσφαλτος) φτάνουμε στο χωριό, που έχει και 2 ωραίες ταβέρνες Συνεχίζουμε, έξω από το χωριό γίνεται χωματόδρομος (βατός) μετά από 3 περίπου χλμ. υπάρχει διασταύρωση 'Τ', πάμε δεξιά και διασχίζουμε την κορυφογραμμή της Σιθωνίας με εξαιρετικό τοπίο με φυλλοβόλα κάθε είδους και κάποια σημεία για κατασκήνωση ή πικ-νικ (νομίζω έχει και νερό). Κάποια στιγμή έχει διασταύρωση δεξιά προς πυροφυλάκιο, αν ανέβουμε εκεί πάνω έχει 'αεροπορική' θέα προς όλη τη Σιθωνία, Αθω, Κασσάνδρα, Ολυμπο (με καθαρή ατμόσφαιρα).

Επιστροφή από τον ίδιο δρόμο (ο χωματόδρομος συνεχίζει προς Συκιά αλλά χαλάει) πίσω στην ωραία διαδρομή του JimClark.

Το πικνίκ πρέπει να είναι στο σημείο 'Ψαριά' αν δε κάνω λάθος. Πολύ ωραία και βατή χωμάτινη ανάβαση με χάιλάιτς τα δίδυμα δέντρα που είναι σαν γραμμή 'check point' χωμάτινης ειδικής και τη 'βίγλα' = πανοραμικό σημείο στο Πυροφυλάκειο σε ένα από τα ψηλότερα σημεία του ποδιού.

Παλιότερα μου είχε δώσει λίγο μια νότα απο pikes peak