Δεν το θυμάμαι, δυστυχώς.

Στο γεφύρι της πλάκας είχε υπογραφεί και μια συμφωνία για τον εμφύλιο αν θυμάμαι καλά

Ω ναι...

ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΟΝ ΣΥΜΦΩΝΙΑΣ ΣΥΣΚΕΨΕΩΣ ΠΛΑΚΑΣ
Την συμφωνία αυτή υπέγραψαν στη Γέφυρα της Πλάκας, στην Ήπειρο, στις 29 Φεβρουαρίου 1944, οι αντάρτες και η ΣΣΑ, για να τερματίσουν την κατάσταση εμφυλίου πολέμου μεταξύ ΕΛΑΣ και ΕΔΕΣ.

ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΟΝ ΣΥΜΦΩΝΙΑΣ ΣΥΣΚΕΨΕΩΣ ΠΛΑΚΑΣ
Δια την ολοκληρωτικήν και απερίσπαστον διεξαγωγήν του Εθνικού Αγώνος εναντίον των κατακτητών και των οργάνων των, την συμβολήν εις την επιτυχίαν του Συμμαχικού αγώνος, την απελευθέρωσιν της Ελλάδος και την κατοχύρωσιν των λαϊκών ελευθεριών, τέλος, δια την δημιουργίαν όρων διευκολυνόντων την προσπάθειαν ενοποιήσεως του ανταρτικού στρατού της Ελλάδος, οι κάτωθι εντεταλμένοι αντιπρόσωποι εις τας διαπραγματεύσεις δια την Ελληνικήν ενότητα αποφασίζουν:
Δέχονται την πρότασιν του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ περί τελειωτικής καταπαύσεως των εχθροπραξιών μεταξύ των δυνάμεων ΕΛΑΣ-ΕΔΕΣ.
Τα τμήματα ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και ΕΔΕΣ θα διατηρήσουν τας σήμερον κατεχομένας θέσεις.
Αι Οργανώσεις ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και ΕΔΕΣ αναλαμβάνουν την υποχρέωσιν να δράσουν δι' όλων των δυνάμεών των εναντίον των κατακτητών και των συνεργαζομένων με αυτούς είτε αυτοτελώς εκάστη εν τη περιοχή της, είτε από κοινού κατόπιν προηγουμένης συνεννοήσεως.
Δια την καλλιτέραν αντιμετώπισιν του κατακτητού αι ανώτεραι Διοικήσεις των εν Ηπείρω δυνάμεων των δύο Οργανώσεων (ΕΑΜ και ΕΔΕΣ) θέλουν το ταχύτερον εκπονήσει κοινόν σχέδιον ενεργείας επιθετικής ή αμυντικής, καθορίζον και τον τρόπον ενδεχομένου ελιγμού των Μονάδων εκάστης Οργανώσεως υφισταμένης πίεσιν του εχθρού εις την περιοχήν της ετέρας, εφ' όσον τούτο επιβάλλεται υπό λόγων στρατιωτικής ανάγκης.
Εάν τμήματα μιας Οργανώσεως αποσυρθούν εκ θέσεών τινων, λόγω εισβολής των Γερμανών ή των συμπραττόντων με αυτούς, ταύτα θέλουσιν επανέλθει εις τας θέσεις των άμα τη εκδιώξει ή αποχωρήσει τούτων.
Μικτή στρατιωτική Επιτροπή εξ αντιπροσώπων του ΕΛΑΣ, του ΕΔΕΣ και της ΕΚΚΑ θέλει εποπτεύει την τήρησιν της παρούσης συμφωνίας και λύει τας τυχόν αναφυομένας διαφοράς. Η Επιτροπή θα λειτουργήση με τα δύο μέλη της μέχρι της αφίξεως αντιπροσώπου της ΕΚΚΑ.
Η Συμμαχική Στρατιωτική Αποστολή παρακαλείται να μεριμνήση όπως το Στρατηγείον Μέσης Ανατολής εξασφαλίση τον μεγαλύτερον δυνατόν εφοδιασμόν των εν Ελλάδι δυνάμεων όλων των Οργανώσεων, βάσει της συμμετοχής των εις τας επιχειρήσεις κατά των Γερμανών και αναλόγως των πραγματικών αναγκών του πολέμου.
Εκφράζεται η ευχή όπως οι παθόντες τόσον εκ της εισβολής των Γερμανών, όσον και εκ της συγκρούσεως των Οργανώσεων, τύχουν της αμερίστου ενισχύσεως όλων των Οργανώσεων. Ιδιαιτέρως παρακαλείται το Συμμαχικόν Στρατηγείον όπως έλθη εις άμεσον επικουρίαν προς αυτούς.
Από της υπογραφής του παρόντος αφίενται ελεύθεροι αμοιβαίως όλοι οι κρατούμενοι ως αιχμάλωτοι ή όμηροι δια λόγους πολιτικών διαφορών, διευκολυνόμενοι να μεταβούν εις τον τόπον της προτιμήσεώς των. Εξαιρούνται οι βαρυνόμενοι με πράξεις Εθνικής προδοσίας ή βαρείας πράξεις κοινού δικαίου, οίτινες και θα κατονομασθούν εις την ενδιαφερομένην οργάνωσιν θα δικασθούν δε υπό των υφισταμένων στρατοδικείων εις α θα μετέχη και αντιπρόσωπος της ενδιαφερόμενης οργανώσεως. Εκφράζεται η ευχή όπως αι υποθέσεις εκδικάσεως περατωθούν το ταχύτερον. Η απόλυσις των ομήρων και αιχμαλώτων θα γίνη το βραδύτερον εντός δεκαπενθημέρου.
Η ισχύς του παρόντος άρχεται αμέσως.

Κάπου εις την Ελλάδα 29-2-44.

Η ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΙΑ ΕΑΜ-ΕΛΑΣ: Στέφ. Σαράφης στρατηγός,Νικόλας.
Η ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΙΑ ΕΔΕΣ: Κομν. Πυρομάγλου,Π. Νικολόπούλος (αντ/ρχης).
Η ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΙΑ ΕΚΚΑ: Γ. Καρτάλης.
Η ΣΥΜΜΑΧΙΚΗ ΣΤΡΑΤ. ΑΠΟΣΤΟΛΗ: Κρις συν/ρχης Βρετανός, Wines ταγ/ρχης Ην. Πολ. Αμερικής.
Η ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΣΤΡΑΤ/ΚΗΣ ΔΙΟΙΚΗΣΕΩΣ ΚΑΪΡΟΥ: Κρις συνταγματάρχης.

Από εδώ

Και συγκεκριμένα, σ' αυτό το οίκημα.

Επίσης, πάνω στο γεφύρι, Βελουχιώτης και Ζέρβας 'χόρεψαν' χορό υποτιθέμενης συμφιλίωσης, για το θεαθήναι, στο πλαίσιο της υπογραφής της συμφωνίας.
Με τη συμφωνία, ΕΔΕΣ και ΕΚΚΑ έλπιζαν να κερδίσουν χρόνο επιβίωσης μέχρι την απελευθέρωση, ενώ ο ΕΛΑΣ (ουσιαστικά το ΚΚΕ) την υπέγραψε με μοναδικό σκοπό να την ξεσκίσει την κατάλληλη στιγμή.
'Σύνορο' μεταξύ των 'επικρατειών' των δύο οργανώσεων ορίσθηκε ο Άραχθος.

Όταν προηγουμένως ο ΕΛΑΣ, συμπράττοντας με τη Βέρμαχτ, εξαπέλυσε γενική αιφνιδιαστική επίθεση κατά του ΕΔΕΣ τον Οκτώβριο του 43, οι Βρετανοί σταμάτησαν τις ρίψεις χρυσού και πολεμοφοδίων προς τον ΕΛΑΣ - έως τότε η αναλογία ήταν 7 (ΕΛΑΣ) προς 3 (ΕΔΕΣ).
Όταν ο ΕΔΕΣ (με το αρχηγείο του να έχει επιβιώσει από διασταυρούμενα πυρά Γερμανών και ΕΛΑΣ στην 'κόλαση της Νεράιδας'), αντεπιτέθηκε επιτυχώς το Γενάρη του 44 και κοντεψε να απωθήσει τον ΕΛΑΣ στη θεσσαλική πλευρά της Πίνδου, ανατολικά του Αχελλώου, οι Βρετανοί σταμάτησαν τις ρίψεις και προς τον ΕΔΕΣ.
Προφανώς ήθελαν έναν ΕΛΑΣ ισχυρό και αντικειμενικά απειλητικό, για να τον συντρίψουν οι ίδιοι εν καιρώ, επιβάλλοντας στην Ελλάδα το 'τίμημα' που ήθελαν (επαναφορά της ξένης δυναστείας, μη παραχώρηση Β. Ηπείρου και Κύπρου) για την παρασχεθείσα υπηρεσία...
Είναι αξιοθρήνητο το γεγονός ότι η τυφλή (τουλάχιστον) κομμουνιστική ηγεσία έπαιξε επακριβώς το ρόλο που της επεφύλασσε ο Churchill.

αιωνία η μνημη

Youtube Video

Ο χρήστης rx8_drifter έγραψε:
αιωνία η μνημη

Youtube Video

έναν παλμό τον έχει
δε μπορείς να πεις...

Από όλες τις διαδρομές της βόρειας Ελλάδας που έχω αναφέρει, μάλλον αυτή βγάζει πιο πολύ νόημα. Για πολλούς λόγους. Ο κυριότερος είναι η μικρή απόσταση από τη Θεσσαλονίκη. Ένας άλλος είναι ότι βγάζει κάπου, που έχει νόημα να πας. Χαλκιδική. Όλοι σκέφτονται ακούγοντας την παραπάνω λέξη τις παραλίες, τις ψαροταβέρνες, τα μωρά στην παραλία (τι δε τα σκεφτήκατε;) και άλλα παρόμοια. Κι όμως κάτι ξέρουν που επέλεξαν αυτό το νομό χρόνια τώρα για τις διαδρομές ενός φημισμένου αγώνα rally των τελευταίων δεκαετιών (άσχετα αν κάποτε ήταν στα πολύ φόρτε του, όπως κ όλο το άθλημα). Το ράλυ Θερμαϊκού και οι ασφάλτινες διαδρομές που σας παρουσιάζω σε έναν ορεινό όγκο που ονομάζεται…

**7. Χολομώντας **

Χάρτης Διαδρομής

Προορισμός είτε χειμερινός, αφού λόγω υψομέτρου και αναγλύφου μπορεί να σκεπαστεί με πολύ χιόνι. Και βρίσκονται συνάμα αμέτρητες ταβέρνες τις οποίες έχει τιμήσει και το club μας στις ετήσιες χειμερινές, όπως και ξενώνες για τους τουρίστες. Προορισμός φθινοπωρινός που μπορεί να πονέσει το μάτι σου από χρώματα και θεάματα, και ανοιξιάτικος αν είσαι λάτρης του πράσινου. Προορισμός καλοκαιρινός; Μάλλον όχι, αφού οι παραλίες έχουν δικαιωματικά τον πρώτο λόγο.

Υπάρχουν πολλές διαδρομές που μπορεί κάποιος να ακολουθήσει από και προς τον Πολύγυρο, που βρίσκεται κάτω και κεντρικά της περιοχής από τον ορεινό όγκο του Χολομώντα και της Θεσσαλονίκης. Η διαδρομή που διάλεξα αρχίζει στο δεξί άκρο του νομού Χαλκιδικής, έξω από την Ολυμπιάδα και καταλήγει στον οδικό άξονα Θεσσαλονίκης Πολυγύρου, λίγο έξω από τον Πολύγυρο. Υπάρχουν, όπως προείπα, πολλές εναλλακτικές και μάλλον, ακόμα και αυτή που γράφω, σκέφτηκα να την παρουσιάσω ανάποδα. Από Θεσσαλονίκη προς «εκτός». Για λόγους επιλογής κ μόνο παρουσιάζεται η διαδρομή προς Θεσσαλονίκη. Αξιόλογο κομμάτι ειναι και αυτό της Παλαιοχώρας - Ταξιάρχη.

Το χωριό της Ολυμπιάδας, τυπικά γεμίζει κόσμο το καλοκαίρι και είναι ένας ακόμη προορισμός για τους κατοίκους της ευρύτερης περιοχής (όπως ακόμα περισσότερο ο Σταυρός 13 χμ πιο βόρεια που έχει τη παραλία του και είναι η αρχή του κόλπου των Βρασνών). Στην Ολυμπιάδα μπορείτε να φτάσετε είτε ερχόμενοι νότια από τα ανατολικά παράλια του νομού (από Ιερισσό και Στρατώνι) είτε αν έρχεστε βόρεια από Εγνατία, βγαίνετε στην έξοδο προς Ρεντίνα, κατευθύνεστε μετά από 12 χμ προς Σταυρό και έπειτα άλλα τόσα προς Ολυμπιάδα.

Το χωριό της Ολυμπιάδας έχει μια περιφερειακή οδό που ακολουθούμε, δε θέλουμε να μπούμε μέσα στο χωριό. Σε ένα χαρακτηριστικό σημείο, σε ευθεία υπάρχει μια σε σχήμα σταυρού διασταύρωση προς Αρναία από τη μια και προς το χωριό προς την άλλη. Αυτή είναι η αρχή μας χιλιομετρικά.

(0.0) Αφήνουμε το κεντρικό δρόμο και στρίβουμε προς το βουνό. Ο δρόμος είναι άσφαλτος χωρίς επικίνδυνες λακκούβες, με την μπαλωμένη μαύρη ασφάλτινη γραμμή της οπτικής ίνας, και έχει κάποια σημεία που απαιτούν προσοχή. Πρώτο ψαρωτικό σημείο είναι στα πρώτα χίλια μέτρα, όπου υπάρχει διακλάδωση του δρόμου. Στρίβουμε δεξιά και στα επόμενα 50 μέτρα αριστερά και όχι ευθεία που οδηγεί σε μια εκκλησία. Ο δρόμος ανηφορίζει με χαλαρές στροφές και ήδη, ανάλογα βέβαια τι εποχή θα πάτε, οι ψηλοί θάμνοι «ορίζουν το δρόμο αριστερά και δεξιά. Σε περιπτώσεις που θα συναντήσετε κίνηση και αναγκαστείτε να βγείτε από το 'μέσο' της λωρίδας, ο καθρέπτης ίσως γλείψει στα χόρτα.

(5.3) και στα αριστερά υπάρχει ένα κιόσκι. Από ύψος 250m μπορούμε να αγναντέψουμε την ακτογραμμή πριν κ μετά την Ολυμπιάδα [Εικ. 02]. Από το σημείο αυτό και μετά ο δρόμος στενεύει λόγω των πιο «απειλητικών» δέντρων και θάμνων και σφίγγει με χαρακτηριστικές συνεχόμενες μέχρι ενοχλήσεως αριστερές και δεξιές απανωτές στροφές ιδίως στα πρώτα 1 2 χιλιόμετρα μετά το αγνάντι. Αν ακολουθήσετε γρήγορο ρυθμό, θα νιώσετε πιο έντονα τις αναπηδήσεις του οδοστρώματος και πρέπει να είστε σε εγρήγορση για τα 2 3 «σετ» φουρκέτες και πέταλα που ξεπροβάλουν από το πουθενά.

(9.3) και συνεχίζουμε ίσια στη διασταύρωση προς Κρυονέρι. Ήδη βρισκόμαστε κυριολεκτικά κατακλυσμένοι μέσα σε δέντρα ψηλά που συχνά κάνουν παιχνίδια κρύβοντας κατά τόπους απειλητικά τον ήλιο. Η διαδρομή γίνεται πολύ διασκεδαστική. Στο (10.3) έχουμε ανέβει στα 600m και υπάρχει η πρώτη κύρια διασταύρωση. Ο δρόμος είναι ένα πέταλο αριστερό. Στρίβουμε αριστερά και δε συνεχίζουμε ίσια προς Βαρβάρα. Από αυτό το κομμάτι και μετά μπαίνουμε στο πιο όμορφο μέρος της διαδρομής. Και λόγω δέντρων και λόγω χάραξης του δρόμου [Εικ. 04].

Η κίνηση είναι συνήθως αμελητέα, εκτός αν πετύχετε κανένα αγροτικό φορτωμένο. Το οποίο θα κουβαλάει ξυλεία κατά κύριο λόγο. Για αυτό το λόγο από ένα σημείο κ μετά που ο δρόμος περνά δίπλα από ένα μικρό φαράγγι (το οποίο από τα δέντρα δύσκολα διακρίνεται) και στο δρόμο υπάρχουν κάποια ανοίγματα αριστερά και δεξιά [Εικ. 05]. Ανάλογα την εποχή και την περίσταση μπορείτε να βρείτε κορμούς δέντρων παρατεταγμένους που προορίζονται για χρήσεις ξυλείας. Σημείο (12.1) και έπειτα [Εικ. 06].

Τα θεόρατα δέντρα, βελανιδιές και πεύκα κυρίως, κατακλύζουν το δρόμο, και η διαδρομή κυλά απειλητικά γρήγορα. Ιδιαίτερα τους χειμερινούς μήνες η νέφωση είναι σύνηθες φαινόμενο τις βροχερές μέρες, η γνωστή 'αντάρα του Χολομώντα' και περιορίζει την ορατότητα σε λιγότερο από 100m [Εικ. 10]. Φώτα ομίχλης μπρος πίσω πάνω κάτω και προσοχή.

(15.6) Είμαστε στα 700m ύψος και περνάμε από διασταύρωση που πάλι ίσια - δεξιά πάει προς Βαρβάρα. Εμείς κατευθυνόμαστε αριστερά. Σταδιακά τα δέντρα αραιώνουν οι στροφές φεύγουν σιγά σιγά και στο (19.7) μπαίνουμε στον κεντρικό δρόμο που συνδέει Αρναία και Στάγιρα, Στρατώνι και Ιερισσό. Στη διασταύρωση στρίβουμε προς Αρναία.

Έχουμε μπει στο κεντρικό δρόμο, χαλαρώνουμε, προσέχουμε. Ο δρόμος εδώ δεν έχει στροφές και προσέχουμε για λακούβες πριν και μετά τα διάφορα γεφύρια ρεμάτων.

(20.4) και περνάμε από το Νεοχώρι (575m) και έπειτα το… Παλαιοχώρι (23.7). Εδώ εντοπίσαμε στην είσοδο του χωριού φθηνό πρατήριο καυσίμων. Όμορφα χωριουδάκια με έντονο συνδυαζόμενο μοντερνο-παραδοσιακό στοιχείο. Συνεχίζουμε και φτάνουμε στο (27.7) στην Αρναία. Στην κωμόπολη της Χαλκιδικής μπορεί να σταματήσουμε για ανεφοδιασμό και να περπατήσουμε στην πλακόστρωτη πλατεία με το ρολόι και τα καφενεία.

Περνάμε την Αρναία και στο (30.1) υπάρχει διασταύρωση. Δε συνεχίζουμε ίσια προς Θεσσαλονίκη, αλλά στρίβουμε αριστερά προς Ταξιάρχη. Από εδώ αρχίζει ξανά το έπος των στροφών. Είναι μια από τις πιο 'κοχονάτες' διαδρομές του ράλλυ Θερμαϊκού. Αρχικά πιο σφιχτή χάραξη με απανωτές στροφές κάθε είδους γεωμετρίας και κλίσης κοντά στα (33.0) με χαρακτηριστικό τη βουνοπλαγιά στα δεξιά. Προσοχή, λοιπόν, για πτώσεις λίθων στο δρόμο τους βροχερούς μήνες. Η άσφαλτος εδώ είναι σχεδόν τέλεια και ο δρόμος ανηφορίζει.

Σταδιακά τα δέντρα επανέρχονται και ορίζουν από αριστερά και δεξιά το δρόμο. Κάπου κοντά στο (36.5) περνάμε από το 'εδώ μέρος' [Εικ. 12] και στο (37.0) είμαστε 1000m υψόμετρο [Εικ. 13]. Σιγά σιγά (43.7) και έπειτα και όσο πλησιάζουμε προς Ταξιάρχη εμφανίζεται ο πολιτισμός. Με τη σειρά, η ταβέρνα και ξενώνας του Ελατόδασους, η ταβέρνα του Σώγαμπρου και της Ψηλής Ράχης, οι κυριότερες της περιοχής.

Στα (45.2) υπάρχει διασταύρωση, αριστερά προς το όμορφο χωριό του Ταξιάρχη. Μπορείτε να το επισκευτείτε και να κάνετε ένα “loop” ως προς τη διαδρομή που κάνουμε, φαίνεται στο σημείο 'loop start' στο χάρτη στο προηγούμενο πόστ. Για τη διαδρομή συνεχίζουμε ίσια και περνάμε περισσότερο όμορφο δρόμο. Στα (46.2) βρίσκεται η ταβέρνα - ξενώνας «απολυμένη πέτρα» που έχει τιμήσει πολλάκις o γράφων. Ποικιλία στροφών μας φέρνει στο σημείο (48.0) που υπάρχει το σημείο στο οποίο επιστρέφει και κλείνει το loop του Ταξιάρχη. Συνεχίζουμε όπως πάει το δεξί πέταλο. Αριστερά πηγαίνει προς Ταξιάρχη και Πολύγυρο.

Δεξιά προς ακόμα 8 χμ στροφών μέχρι το Παλαιόκαστρο. Αυτό το κομμάτι μαζί με το τμήμα (10.3) – (15.6) είναι τα αγαπημένα μου. Η άσφαλτος παραμένει σε άριστη κατάσταση με μερικούς από τους πιο ωραίους συνδυασμούς στροφών στην Ελλάδα. Το συγκεκριμένο κομμάτι είναι αρκετά ανοιχτό και επιτρέπει μπασίματα και παιξίματα σε εισόδους και εξόδους στροφών.

Στο (49.4) έχω σταματήσει αριστερά και έχω πετύχει όμορφους χρωματικούς συνδυασμούς όλων των χρωμάτων του φθινοπώρου [Εικ. 16 και [17]](http://img.photobucket.com/albums/v468/Excell79/tripanalysis/07Xolomwn/96.jpg), στο (50.0) δείγμα μιας τυπικής αλληλουχίας στροφών. Έρωτας. Ο δρόμος μετά από ένα ανοιχτό κομμάτι [Εικ. 18] βγαίνει από τα δέντρα οριστικά. Προσοχή στο εργοτάξιο στα (53.3) και στα (56.1) το τέλος. Παλαιόκαστρο. Μετά από 1.5 χμ βγαίνουμε στον κεντρικό δρόμο Θεσσαλονίκης – Πολυγύρου.

Μετά από όλα αυτά ή επιστρέφετε ή γυρίζετε στον Πολύγυρο για καφέ και βόλτα, ο οποίος είναι στα 8 χμ από το Παλαιόκαστρο.

Αν μένετε κοντά τολμήστε τη διαδρομή. Θα δικαιωθείτε. Πανέμορφη είναι και η διαδρομή από το 'loop end' στο χάρτη, σημείο (48.0) προς Πολύγυρο. Απαιτητικές στροφές κατά κύριο λόγο και μερικά όμορφα αξιοθέατα όπως το εκκλησάκι [Εικ. 19 και [20]](http://img.photobucket.com/albums/v468/Excell79/clubfiesta3/10apolymeni/0158.jpg) και ακόμα περισσότερες ευκαιρίες για περπάτημα σε μονοπάτια μέσα στα δέντρα. Οδηγικά και αυτό το κομμάτι είναι όμορφο και απαιτητικό προς το τέλος όταν πλησιάζετε στον Πολύγυρο και αυτό το κομμάτι είναι διαδρομή του Ράλλυ Θερμαϊκού παλαιότερα.

Αξιολόγηση:

Άσφαλτος: 5 / 5
Φύση: 5 / 5
Θέα: 2.5 / 5
Κίνηση: 4 / 5
Οδηγικά: 5 / 5

Συγχαρητήρια για την παρουσίαση και φοβερές οι φωτογραφίες.
Έχεις βεντούζα για την μηχανή;

Η διαδρομή είναι πολύ καλή και με χιόνι, αν και γεμίζει κατευθείαν τζιπάδες. Αν αποφύγετε όμως το ΣΚ και την πετύχετε με φρέσκο χιόνι καθημερινή αξίζει πολύ.

P0412a by Axel12p, on Flickr

Όχι, ειναι η κάμερα 'αλυσσο'δεμένη στην οροφή. Θα το επιχειρήσω το άσπρο scenery κάποια φορά...

Γρεβενά και Ιωάννινα, δύο νομοί γειτονικοί, με αρκετές ομοιότητες στα ήθη, έθιμα, διαφορετικοί βέβαια στο ανάγλυφό τους. Εκεί που τα Γρεβενά έχουν τις υψίπεδες πεδιάδες να κυριαρχούν, τα Ιωάννινα έχουν στο δυναμικό τους τις αμέτρητες οροσειρές και τα θεόρατα πεύκα. Υπάρχει ένας δρόμος που αρχίζει από τον ένα νομό και καταλήγει στον άλλο, ο οποίος χαρακτηρίζεται από τα πολλά γεφύρια που βρίσκονται κατά μήκος της πορείας αυτής. Μερικά δίπλα στο δρόμο, μερικά απαιτούν λίγα βήματα απόστασης από την κανονική πορεία, άλλα απαιτούν στάση και αρκετό περπάτημα. Μαζί θα περπατήσουμε ξεκινώντας από τα Γιάννινα προς τα Γρεβενά στον…

8. Δρόμος των γεφυριών

Χάρτης Διαδρομής

Γεφύρια που περνάνε από πολλούς ποταμούς. Άραχθος, Ζαγορίτικος, Βάρδας, Αώος, Βενέτικος, μερικοί από αυτούς. Γεφύρια που κάποτε ήταν η μοναδική δίοδος μεταξύ των μεγάλων πόλεων, σε εποχές που η άσφαλτος ήταν επιστημονική φαντασία. Πρωτού αρχίσουμε να αναφέρω ότι καλύτερα θα ήτανε να μην είχαμε στο νου μας ανεφοδιασμό για καύσιμα, αφού η διαδρομή είναι αρκετά ορεινή, αλλά παρΆ όλα αυτά όχι ιδιαίτερα μεγάλη.

Η διαδρομή μας ξεκινά στην έξοδο της Εγνατίας οδού. Έξοδος Εγνατίας #6, για Ανατολικό Ζαγόρι ή Άραχθο. Η έξοδος αυτή είναι η δεύτερη φεύγοντας από Γιάννινα και απέχει 22.5 περίπου χιλιόμετρα. Μας βγάζει 3.5 χιλιομετρα πριν το χωριό Μπαλτούμα, άλλοτε ένα από τα χωριά που έσφυζε από κίνηση πριν η Εγνατία μονοπωλήσει το πέρασμα των οχημάτων. Η έξοδος της Εγνατίας είναι αμέσως μετά την τεράστια γέφυρα (η πιο μεγάλη γέφυρα της Εγνατίας), αυτή του Άραχθου. Και το χωριό ουσιαστικά «κάθεται» πάνω στον ποταμό. Φτάνοντας στη Μπαλτούμα βλέπουμε τη μεγάλη γέφυρα να υψώνεται πάνω από τον Άραχθο. Σε λίγα χιλιόμετρα, στην αρχή της διαδρομής περνάμε ακριβώς από κάτω της. Στο χωριό αρχίζει η χιλιομέτρηση και είμαστε σε υψόμετρο 500 μέτρα. Στην [Εικ. 02] διακρίνεται η κοιλάδα του Άραχθου και η μεγάλη γέφυρα της Εγνατίας.

Συνεχίζουμε την πορεία μας προς Ιωάννινα και στο (1.5) χιλιόμετρο φτάνουμε σε διασταύρωση. Εκεί στρίβουμε δεξιά προς Μηλιωτάδες και Βωβούσα. Για τα πρώτα χιλιόμετρα ο δρόμος είναι αρκετά πλατύς για 2 αυτοκίνητα, απλά έχει κάποια χαλάσματα και ανομοιομορφίες στο διάβα του. Απαιτείται κάποια προσοχή. Στα (3.0) και ήδη κάπως πιο πριν ερχόμαστε αντιμέτωποι με ένα φοβερό θέαμα. Η γέφυρα του Άραχθου, πλέον από την κάτω της πλευρά. Με μήκος 1036 μέτρα και βάθρα μεγαλύτερα των 100 μέτρων (ύψος γέφυρας [Εικ. 03]) το θέαμα είναι μοναδικό και τουλάχιστον σκέφτεσαι οτι μερικά τα λεφτά του Έλληνα φορολογούμενου πάνε σε «χρήσιμο» σκοπό.

Συνεχίζουμε ευθεία και στο (3.8 ) μπαίνουμε στο χωριό Ποταμιά, ένα μικρό ήσυχο χωριουδάκι, το οποίο όμως σηματοδοτεί την άφιξή μας στο δήμο Ανατολικού Ζαγορίου. Αρκετός κόσμος γνωρίζει και έχει επισκεφτεί τα Ζαγοροχώρια, αυτά ανήκουν στο δήμο Κεντρικού Ζαγορίου και στο δήμο Τύμφης. Χαρακτηρίζονται από πέτρα και παραδοσιακά σπίτια. Στο ανατολικό Ζαγόρι, κυριαρχεί η πέτρα, αλλά και το πράσινο της φύσης.

Πρώτο γεφύρι της διαδρομής αυτό του Καμπέρ Αγά (5.4) του Ζαγορίτικου ποταμού.

Πήρε το όνομά του από τον … χρηματοδότη του. Ελάχιστα απομεινάρια βρίσκονται κοντά από το χάνι που υπήρχε για ξεκούραση των περαστικών. Συνέχεια στην πορεία μας και περνάμε τους Μηλιωτάδες (5.7), κεφαλοχώρι στο οποίο μπορούμε (αν ξεχάσαμε) να κάνουμε τους τελευταίους ανεφοδιασμούς μας σε τρόφιμα. Στο χωριό περνάμε ευθεία στη διασταύρωση στο σημείο (6.2) η οποία προς δεξιά οδηγεί στα γύρω χωριά και καταλήγει στην έξοδο της Εγνατίας που επιλέξαμε για να αρχίσουμε τη διαδρομή μας.

Συνεχίζουμε την πορεία μας μέσα σε πιο κατάφυτο φόντο και εναλλαγές στροφών μέχρι το επόμενο γεφύρι, αυτό της Τσίπιανης του ποταμού Βάρδα στο (11.2). Χαρακτηριστικό οξύκορφο ψηλό απότομο γεφύρι κατασκευασμένο το 1875 με μπόλικη αισθητική παρέμβαση των λουλουδιών στη βάση του [Εικ. 06].

(11.6) και φτάνουμε σε μια «κομβική» διασταύρωση. Και οι δύο εναλλακτικές είναι ασφαλτοστρωμένες. Επιλέγουμε την αριστερή που είναι λίγο πιο μακρυά, αυτή που περνά από Δόλιανη και Ελατοχώρι και αφήνουμε για… άλλη φορά αυτή που περνά από Τρίστενο και Γρεβενίτι. Η απόσταση της δυτικής πορείας, που ακολουθάμε είναι 24 χμ, έναντι των 19 που είναι η ανατολική. Είμαστε σε υψόμετρο 650 μέτρα και από εδώ και πέρα η πορεία ξαλαφρώνει κάπως από στροφές σε σχέση με πριν αλλά εξακολουθεί να είναι κατάφυτη.

Στο (12.9) ακόμα ένα γεφύρι. Αυτό της Γκαλντερούσιας που περνά και αυτό πάνω από τον ποταμό Βάρδα.

Και τα τρία αυτά γεφύρια, δίπλα στη χάραξη του τωρινού δρόμου. Στα (17.7) είμαστε σε υψόμετρο 850 μέτρα το τοπίο αρχίζει και κυριεύεται από ψηλά πεύκα και υπάρχει χωματόδρομος και ίσως μονοπάτι 3 χιλιομέτρων για τους ορεξάτους που οδηγεί στο γεφύρι Κούρτιας, ένα πολύ παλιό γεφύρι. Έπειτα στο (18.1) κατευθυνόμαστε προς το γεφύρι της Σλίβας, πάλι με πεζοπορία.

Στο (20.5) φτάνουμε στο χωριό Δόλιανη με το ομώνυμο γεφύρι. Στο όμορφο αυτό χωριό αξίζει μια στάση για περιήγηση (δίνεται και η δυνατότητα διαμονής, αφού λειτουργεί ξενώνας). Ανάβασης συνέχεια, προς το χωριό Καστανώνας στα 1050 μέτρα στο (24.7). Το όνομα του χωριού από τις πολλές καστανιές. Φρεσκοστρωμένη άσφαλτος μας φέρνει στο χωριό Μακρίνο στο (29.8 ) σε παραπλήσιο υψόμετρο με τον Καστανώνα. Στο χωριό μπορείτε να ξαποστάσετε στην κεντρική του πλατεία κ να πιείτε ένα καφέ στο καφενείο απολαμβάνοντας αν μη τι άλλο τη θέα και τον καθαρό αέρα.

Ελαφρώς κατηφορίζουμε ως το (31.2) όπου υπάρχει μονοπατάκι 200 – 300 μέτρων που μας φέρνει στο γεφύρι του Αγίου Μηνά. Συνεχίζουμε, περνώντας από ένα σημείο όπου υπάρχουν εκτενείς κατολισθήσεις και στο (32.9) φτάνουμε στο Ελατοχώρι. Όμορφο χωριουδάκι με πολύ όμορφα παραδοσιακά σπίτια, όπου κυριαρχεί η «ξερή» πέτρα, εκκλησίες.

Αφήνοντας πίσω το Ελατοχώρι κατηφορίζουμε ελαφρώς, περνάμε ένα τμήμα 50 μέτρων χαλικόδρομου και στο (34.7) βρισκόμαστε στο σημείο όπου ενώνονται οι εναλλακτικές πορείες που μπορούμε να ακολουθήσουμε από το σημείο (11.6). Κοφτά αριστερά και ανηφορίζουμε προς Βωβούσα. Εδώ ο δρόμος γίνεται αρκετά πιο στριφτερός. Ανάλογα με την εποχή μπορείτε εκατέρωθεν της ασφάλτου να βρείτε ξαπλωμένους κορμούς και διάφορες υλοτομικές δραστηριότητες. Η βλάστηση πυκνώνει δραματικά. Θεόρατα πεύκα και φτέρες σε μεγαλύτερο υψόμετρο χαρακτηρίζουν το τοπίο. Οι στροφές αλλεπάλληλες και η προσοχή τεταμένη για χαλάσματα και λακούβες.

Το υψόμετρο αυξάνει και στα (40.9) παίρνει μια τοπικά μέγιστη τιμή των 1500 μέτρων και ενώ είχαμε τον ορεινό όγκο από δεξιά και τον «γκρεμό» από αριστερά, πλέον οι ρόλοι αντιστρέφονται. (41.3) και λίγη προσοχή στο μικρό χωματόδρομο όπου κ εκτελούνται έργα. (46.2) και το υψόμετρο πέφτει στα 1300 μέτρα. Από ένα σημείο και μετά η βλάστηση υποχωρεί καθώς κατηφορίζει η πορεία και ανοίγει ο ορίζοντας. Αυτό σηματοδοτεί την άφιξη στη Βωβούσα στα (52.1)

Υπάρχει μια διασταύρωση όπου πηγαίνουμε δεξιά, πάνω από μια γέφυρα οχημάτων και οδηγούμαστε στο χωριό. Αριστερά στη διασταύρωση φτάνουμε στα χωριά του Κεντρικού Ζαγορίου. Στο χωριό λειτουργούν αρκετοί ξενώνες, καθώς και ο ξενώνας της Βάλια Κάλντα. Δεδομένου ότι μέσω Βωβούσας γίνεται η πρόσβαση στο δρυμό της Βάλια Κάλντα, όπου μπορεί κανείς να επιδοθεί σε φυσιολατρικές δραστηριότητες (ορειβασία, περιπλάνηση σε μονοπάτια, φωτογραφία ζώων και λουλουδιών και winter sports) το χειμώνα παρότι μπορεί να επικρατούν σφοδρές χιονοπτώσεις, ο δρόμος καθαρίζεται όσο το δυνατόν πιο τακτικά. Στα αξιοθέατα, εκτός από τα παλαιότερα και τα πιο σύγχρονα σπιτάκια, είναι η φύση σαφώς και το μεγάλο γεφύρι της Βωβούσας το οποίο χρονολογείται στο 1748, στην κεντρική πλατεία και το οποίο γεφυρώνει τους 2 μαχαλάδες εκατέρωθεν του Αώου.

Αφήνοντας πίσω τη Βωβούσα ανηφορίζουμε ξανά σε δρόμο πολύ καλύτερης ποιότητας από νωρίτερα. Προσοχή για μαζικά φαγώματα και κατακρημνίσεις δρόμων. Στο (59.3) είμαστε ενδεικτικά πάλι στα 1325 μέτρα και κάπου εδώ σταδιακά περνάμε από το νομό Ιωαννίνων στο νομό Γρεβενών. Από την Ήπειρο στη Μακεδονία, ίσως στο πιο όμορφο οδικό σημείο αυτή η εναλλαγή, μέσα σε μια κατάφυτη δασική περιοχή.

Στο (62.5) η βλάστηση εξαφανίζεται. Περνάμε δίπλα από ένα χειμαδιό και βρισκόμαστε σε έναν αυχένα της Πίνδου. Εδώ ανάλογα με την εποχή μπορούμε ατενίσουμε τα χιόνια στις γύρω πλαγιές και κορυφές [Εικ. 14 και [15]](http://img.photobucket.com/albums/v468/Excell79/tripanalysis/08_Vovousa_gefyria/14.jpg), τα απίστευτα χρώματα της άνοιξης και του φθινοπώρου.

Η ανάβαση συνεχίζεται ως το σημείο (63.6) που είναι το ψηλότερο σημείο της διαδρομής στα 1550 μέτρα περίπου. Σε εκείνο ακριβώς το σημείο βρίσκεται αφετηρία χωματόδρομου βατού ο οποίος μας κατευθύνει σε μια από τις προσβάσεις της Βάλια Κάλντα. Κατηφορίζοντας στο αλπικό τοπίο φτάνουμε στο χωριό Περιβόλι (66.7) στα 1250 μέτρα ψηλά. Κεφαλοχώρι, αρκετά μεγαλύτερο από τη Βωβούσα και πιο μοντέρνο, με ξενώνες και εστιατόρια, δέχεται αρκετή επίσκεψη για τον ίδιο λόγο, αυτό του δρυμού.

Κατηφόρας συνέχεια με αρκετά καλής ποιότητας δρόμο και περνάμε το (72.4). Διασταύρωση όπου στρίβουμε δεξιά, προς Γρεβενά. Παρομοίως στο (78.7), όπου ξανά σε διασταύρωση επιλέγουμε τη δεξιά πορεία. Αριστερά οδηγεί ο δρόμος προς το χιονοδρομικό Βασιλίτσας. Στο (89.1) έχουμε φτάσει στη διασταύρωση προς το χωριό Σπήλαιο, το οποίο απέχει 3.5 χιλιόμετρα από τη διασταύρωση και περνά από ένα θεαματικό πέσιμο του Όρλιακα (το όνομα του βουνού) το οποίο θέλει να «φάει» το δρόμο.

Εδώ φτάνει κανείς κυρίως για να θαυμάσει το φαράγγι της Πορτίτσας και το ομώνυμο γεφύρι του Βενέτικου Ποταμού. Αφήνει το αμάξι στο χωριό και πεζοπορεί για περίπου 45 λεπτά σε προσεγμένα χαραγμένο και πληροφοριακό μονοπάτι. Αν έχετε καλή φυσική κατάσταση, είναι ένα ατού, αφού το μονοπάτι ανεβοκατεβαίνει από το χωριό προς το γεφύρι για 250 μέτρα ύψος. Η επιστροφή είναι ανηφορική. Στην κάτω φωτογραφία φαίνεται αφ' υψηλού το φαράγγι με τον ποταμό να εισέρχεται στο στενό πέρασμα, στου οποίου την είσοδο είναι το γεφύρι της Πορτίτσας. Το φαράγγι...

...και το γεφύρι που κάθεται ακριβώς στην είσοδο.

Στην κύρια πορεία της διαδρομής στο (89.3) φτάνουμε στo χωριό Ζιάκας, το όνομά του από τον ήρωα της απελευθέρωσης από την τουρκοκρατία Θεόδωρο Ζιάκα, που οργάνωσε την εξέγερση της Δυτικής Μακεδονίας.

«Μετριούνται οι Τούρκοι τρεις φορές και λείπουν τρεις χιλιάδες,
μετριούνται τα Ελληνόπουλα και λείπουν τρεις λεβέντες.»

Φεύγοντας από το Ζιάκα (93.7) φτάνουμε σε ακόμα ένα γεφύρι, το γεφύρι του Ζιάκα ή Τουρκογέφυρο, που χρονολογείται από το 1885 [Εικ. 20]. Στο (97.6) φτάνουμε σε διασταύρωση. Στρίβοντας δεξιά, προς τα χωριά Σταυρός και Τρίκωμο και για άλλα 7 χιλιόμετρα φτάνουμε στη διασταύρωση προς ακόμα ένα γεφύρι του Βενέτικου ποταμού. Το μεγαλειώδες γεφύρι του Αζίζ Αγά. Το γεφύρι απέχει 2.5 περίπου χιλιόμετρα από τη διασταύρωση. Χρονολογείται στο 1727 και έχει το μεγαλύτερο άνοιγμα τόξου από τουλάχιστον όσα προαναφέρθηκαν. Αξίζει την επίσκεψή μας.

Στην κυρίως διαδρομή πλέον, στα (100.6) φτάνουμε στο χωριό Μαυραναίοι και στρίβουμε προς Εγνατία στα (104.6) στον κόμβο Κηπουριού με τις αχανείς εκτάσεις καλλιεργειών των Γρεβενών να θυμίζουν στον γράφων αγαπημένα γκάζια.

Αξιολόγηση:

Άσφαλτος: 3 / 5 (το κομμάτι των Γρεβενών είναι 4άρι κ πάνω)
Φύση: 4 / 5
Θέα: 4 / 5 (έχοντας τα αξιοθέατα υπόψιν, γεφύρια και Βάλια Κάλντα)
Κίνηση: 4 / 5
Οδηγικά: 3 / 5

Συνοπτικά στο δασικό μέρος της διαδρομής, πρέπει να είσαστε κατάλληλα προετοιμασμένοι αν επιχειρήσετε χειμερινή διέλευση, ιδίως από το μέρος των Ιωαννίνων ως το Περιβόλι. Η πρόσβαση από τα Γρεβενά είναι αρκετά πιο οργανωμένη και εύκολη.

Ζούμ, τριαλαριραρόμ

• Τσαπρρρ

Δεν θα αρκέσουν ποτέ οι έπαινοι προς τον Jim Clark!
Ως χρήσιμο και ωραιότατο βοήθημα για τη διαδρομή, θα είχα να προτείνω το εξαίρετο λεύκωμα του Σπύρου Μαντά 'Τα Ηπειρώτικα Γεφύρια', έκδοση Τεχνικών Εκδόσεων, του 1985, αν δεν απατώμαι.

Βλέπω με συγκίνηση ότι έχουν ασφαλτοστρωθεί όλοι οι κάκιστοι χωματόδρομοι που είχα (και είχαμε, οικογενειακώς) αλωνίσει με Σκαραβαίο (και μετά σου λένε σήμερα ότι τα SUV χρειάζονται στην ανθρωπότητα...)

Mini διαδρομή , Πύλη - Περτούλι Τρικάλων
Στάση στην Ελάτη

Μετά την διασταύρωση για Βλάχα

Στο πάρκινγκ του χιονοδρομικού στα Περτουλιώτικα λιβάδεια

Στον δασικό δρόμο για Χρυσομηλιά

Αποψη της πίστας του χιονοδρομικού από την απέναντι πλευρά

Και κάτι μου έλειψε μπαίνοντας στο φόρουμ Κυριακή βραδάκι και μη βλέποντας νέο ποστ στο Μπραβοτοπικό.

Οι Μ+Μ, όμως, εξηγούν το γιατί!

Φρέσκο πράμα, άρτι περασμένο ψηφιακά, μου έβγαλε την πίστη στο research.

Αν με ρωτούσατε ποιά είναι η πιο εξτρίμ «περιπέτεια» διαδρομή που ενώνει δύο πρωτεύουσες νομών, θα σας απαντούσα χωρίς δεύτερη σκέψη Τρίκαλα Άρτα. Είναι μια μικρή περιπέτεια. Το λέω γιατί δεν υπάρχουν ούτε παλιές εθνικές οδοί, όπως τις ξέρουμε με καλή άσφαλτο και κάμερες κυκλοφορίας και μπλόκα και ιστορίες, πόσο μάλλον κάποιο κομμάτι εθνικής οδού ή Εγνατίας, το οποίο μπορείτε να πάρετε για να ενώσετε τις δύο αυτές πόλεις.

Υπάρχουν δύο διαδρομές που μπορείτε να διαλέξετε για το εν λόγω τόλμημα, γιατί περί τολμήματος πρόκειται. Η «πάνω» και η «κάτω». Η πάνω διαδρομή μέχρι πριν από κανένα χρόνο ήταν πολύ πιο περιπετειώδης, αφού υπήρχε εκτεταμένο κομμάτι βατού χωματόδρομου (όχι τέλειου), το οποίο χώριζε το κατάκρημνο σκαμμένο βουνό από τη μία και τον ατελείωτο γκρεμό από την άλλη. Λέω υπήρχε, γιατί με μερικές νέες σήραγγες, και κυρίως αυτή της Γκρόπας, πλέον η διαδρομή έχει γίνει αρκετά πιο 'εύκολη'.

Ένα λίγο πιο περιπετειώδες και εξίσου όμορφο κομμάτι για να επισκεφτεί κανείς εναλλακτικά, και κάπως πιο ιστορικό είναι το κάτω πέρασμα από Τρίκαλα προς Άρτα. Η κάτω διαδρομή. Μερικοί θα διαφωνήσουν και θα πούνε ότι η διαδρομή είναι μέρος της πορείας Καρδίτσας – Άρτας, αφού όλο το πρώτο μισό κομμάτι είναι στο νομό Καρδίτσας. Και θα έχουν απόλυτο δίκαιο. Απλά επειδή η πρόσβασή μου στη διαδρομή έγινε από τα Τρίκαλα, προσωπικά το θεωρώ σαν «Τρίκαλα – Άρτα». Λανθασμένα μεν, αλλά αρκετά με τον πρόλογο.

9. Καρδίτσα – Άρτα μέσω Αργιθέας και εκτροπής Αχελώου.

Χάρτης διαδρομής: Μέρος Α, Μέρος Β.

Α και Β γιατι το google maps δεν έχει το δρόμο ακριβώς στη μέση της διαδρομής, στα έργα εκτροπής. Power. Τα GPS όμως την έχουν, τουλάχιστο αυτά με ενημερωμένους χάρτες.

Εκτροπή Αχελώου. Μεγάλη κουβέντα που θα σηκώσει λίγο σχολιασμό παρακάτω. Στα φυσικά χάιλάιτς της διαδρομής έχουμε τη διάσχιση του αυχένα της φιδίσιας διαδρομής που βρίσκεται γεωγραφικά κάτω από τα Αθαμανικά όρη (Τζουμέρκα) και πάνω από τις παρυφές των Αγράφων. Συνεπώς το θέαμα τους χειμερινούς μήνες είναι εγγυημένο, όπως και το κρύο.

Η διαδρομή αρχίζει στο Μουζάκι, στο οποίο μπορείτε εύκολα να πάτε τόσο από τα Τρίκαλα όσο και από την Καρδίτσα. Το Μουζάκι είναι μια κωμόπολη που αξίζει κανείς να επισκεπτεί για τα αξιοθέατά της. Συνδυασμός βουνών και του ποταμού Πάμισου και η γνωστή σπηλιά που γεννήθηκε ο Καραϊσκάκης συνθέτουν ένα πανέμορφο τοπίο. Όλα αυτά όχι πολύ μακρυά από τη λίμνη Πλαστήρα. Η διαδρομή ξεκινά στο «νότιο μέρος» της κωμόπολης, ακριβώς στο σημείο που βρίσκεται δίπλα στον ποταμό.

(0.0) και αφήνουμε πίσω το Μουζάκι κατευθυνόμενοι παράλληλα με το ποτάμι στο πέρασμά του ανάμεσα στους λόφους. Ακολουθάμε πινακίδες προς Λίμνη Πλαστήρα. (2.7) και συνεχίζουμε ίσια προς Άρτα, όπως μας κατευθύνει η πινακίδα. Στο σημείο αυτό βρίσκεται η διασταύρωση προς λίμνη Πλαστήρα. (3.7) και νέα διασταύρωση όπου στρίβουμε δεξιά. Προσοχή στο δρόμο, έχει σήμανση απλής γραμμής και έχει πρόσφατα περάσει η οπτική ίνα. Στο (6.2) περνάμε από στενό γεφυράκι. Εδώ αρχίζει η πορεία και γίνεται ελαφρώς πιο ανηφορική [Εικ. 01]. Στα (8.3) βρίσκεται η διασταύρωση προς το Κεραμαριό (ή την Κεραμαριώ;; ) όπου υπάρχει γνωστός ξενώνας και ταβέρνα, επίσης συχνός προορισμός το χειμώνα. Στα (10.0) είμαστε στα 550m υψόμετρο. Στο (10.8 ) βρίσκεται η διασταύρωση για τη Δρακότρυπα και το ομώνυμο σπήλαιο, προορισμός γνωστός για τους λάτρες. Κάτω στην φώτο, η θέα στη διασταύρωση.

Εμείς συνεχίζουμε την ανοδική πορεία και στα (12.6) είμαστε στα 750m υψόμετρο. Τα γύρω βουνά αρχίζουν και φαίνονται όλο κ πιο καθαρά και «ξάστερα» [Εικ. 03]. Ο δρόμος εδώ αρχίζει και γίνεται φιδίσιος. Στα (15.7) η διαγράμμιση κάτω γίνεται κίτρινη και είμαστε στα 900m ψηλά. Στο (16.4) μας δίνεται η ευκαιρία να θαυμάσουμε τη θέα προς τα βουνά απέναντι και στο (17.4) είμαστε στα 1000m. Και όχι μόνο αυτό. Το σχεδόν «φαλακρό» από βλάστηση τελευταίο κομμάτι μερικών χιλιομέτρων δίνει τη θέση του σε ένα μεγάλο όγκο από έλατα. Η τοποθεσία λέγεται και Πλατάνια. Προσοχή από εδώ και πέρα για κοπάδια από κατσικια και γελάδια που μπορεί να βόσκουν ανέμελα καταμεσής του δρόμου.

Ανάβασης συνέχεια και μάλιστα απότομη. (20.4) κ φτάνουμε στα 1200m, άλλο ένα χιλιόμετρο (21.4) και φτάνουμε στα 1300m και κάπου εδώ τα δέντρα μας αφήνουν. Αλπική ζώνη. (22.4) και 1400m! Εδώ σε αυτό το σημείο οι αέρηδες παίρνουν και δίνουν, και η άσφαλτος αν και με μπαλώματα δείχνει την καταπόνησή της από το κρύο και τις καιρικές συνθήκες [Εικ. 05]. Χειμώνα μπορεί ήδη η διέλευση να θέλει όχι μόνο αλυσίδες αλλά και ικανό όχημα.

Φιδίσιου δρόμου συνέχεια [Εικ. 06] και στο (23.9) και είμαστε 1500 μέτρα πάνω από τη στάθμη της θάλασσας, (24.7) και φτάνουμε στο μέγιστο υψόμετρο κοντά στα 1550m. Λίγο πιο κάτω στα (25.0) είναι η κομβική θέση του αυχένα της διαδρομής. Οι εικόνες μιλάνε από μόνες τους.

Η θέα εκτείνεται προς τα Τζουμέρκα και τις αμέτρητες κορυφές τους, τα βόρεια κορυφούδια των Αγράφων και τη λίμνη Πλαστήρα. Θέλετε να ατενίσετε και τον Θεσσαλικό κάμπο και να δείτε μέχρι και τον Όλυμπο; Συνεχίζοντας στην πορεία και παίρνοντας την κατηφόρα στα δεξιά υπάρχει πορεία ανηφορική προς την κορυφή του λόφου. Η διαδρομή είναι 3.1 χιλιόμετρα μέχρι την κορυφή και η άσφαλτος ακόμα πιο τραχιά με αρκετές πέτρες να έχουν ξεκολλήσει στο δρόμο πολλές φορές [Εικ. 10]. Η κορυφή λέγεται και του Προφήτη Ηλία, από το ομώνυμο εκκλησάκι στη ράχη του βουνού. Μπορούμε να φτάσουμε μέχρι την κορυφή του λόφου στα 1750 μέτρα, όπου η θέα είναι απλά ατελείωτη. Η θέα προς τον Όλυμπο [Εικ. 11], η θέα προς τη λίμνη Πλαστήρα [Εικ. 12] και προς τα γύρω βουνά [Εικ. 13].

Στο ανέβα προς το λόφο προσοχή για ανυποψίαστα αμνοερίφια. Ατάραχος ο παρακάτω κύριος ούτε καν κουνήθηκε, στην πόζα με φόντο την Πλαστήρα συνέχισε ακάθεκτος να μηρυκάζει...

Η θέα του 'Διάσελλου' από ψηλά.

Κατεβαίνοντας πλέον προς Αργιθέα, στο (26.2) υπάρχει χάλασμα του δρόμου. Στο (27.1) κατεβαίνουμε πλέον κάτω από την αλπική ζώνη και τα έλατα ξαναεπιστρέφουν δυναμικά στα 1400m. Κατρακυλώντας στο δρόμο που σημειωτέον έχει καλή σήμανση στα (28.7) είμαστε στα 1300m και υπάρχει χώρος αναψυχής. Στο (30.9) περνάμε το μνημείο / ηρώον για τους πεσόντες αγωνιζόμενους στο βουνό που «επισκιάζει» την πορεία μας, τον Τύμπανο.

Κατηφόρας συνέχεια, στα (32.2) είμαστε πάλι στα 1000m και μισό χιλιόμετρο έπειτα μπαίνουμε στην Αργιθέα. Χωριό επίσης, πανέμορφο να επισκεφτεί κανείς. Βόλτα στο δασάκι, δίπλα στο ομώνυμο ποτάμι. Για την ακρίβεια τη συμβολή 2 παραποτάμων του Αχελώου, των Αργιθεάτη και του Πλατανιά.

Αφήνοντας το χωριό η πορεία συνεχίζει να κατηφορίζει και ηπιότερη βλάστηση πλέον παραποτάμια ορίζει το δρόμο [Εικ. 16]. Ο οποίος έχει στο σημείο (33.7) κατολισθήσεις και χαλάσματα στο (34.1). Στο (34.5) περνάμε δίπλα από ένα ταφικό μνημείο του 3ου αι. π.Χ. «θαμμένο» μέσα στο πέτρινο background. Στο κομμάτι που ακολουθεί επίσης προσοχή για χαλάσματα του δρόμου, όπως και κατολισθήσεις κοντά στο (37.0).

Μέχρι το (39.0) ο δρόμος πάλι κατηφορίζει και περνάμε από ένα σημείο που θέλει προσοχή γιατί είναι αρκετά στενό και απότομο. Η περιοχή είναι γνωστή στους ντόπιους ως Αγορασιά, επειδή εκεί στις συμβολές παραποτάμων του Αχελώου μαζευόταν οι άνθρωποι για τις συναλλαγές τους. Στο (41.0) πέταλο στρίβουμε αριστερά, προς Άρτα. Κάπου εδώ με πολύ προσοχή, από την αριστερή πλευρά του δρόμου, δηλαδή το ποτάμι υπάρχει το μεγάλο κ ιστορικό γεφύρι του Τριζόλου… το οποίο δεν κατάφερα να εντοπίσω με μια γρήγορη ματιά, παρ’ ότι πληροφορίες λένε ότι είναι ορατό από το δρόμο. Για να το επισκεφτείτε απαιτείται περπάτημα κοντά στα 45 λεπτά από την Αγορασιά κατά μήκος του ποταμού.

(43.2) στην κύρια πορεία του δρόμου, ΠΟΛΥ στενό πέρασμα, αποκλειστικα ενός οχήματος ανά ρεύμα, αλλά η κίνηση είναι μηδαμινή συνήθως, δίπλα από τον ποταμό και έργα που εκτελούνται. Μεγάλη προσοχή επίσης και στα στενά και τις στροφές στο (47.5). Στο (49.2) είμαστε πάνω σε έναν ακόμα παραπόταμο του Αχελώου, τον Πετριλιώτη και περνάμε το ξύλινο γεφύρι (με αρκετή φασαρία). Για 200 μέτρα ο δρόμος είναι τσιμέντο για να μη παγώνει τους χειμερινούς μήνες ο δρόμος που είναι αρκετά επικλινής. Απαραίτητη η στάση λίγο πριν ή μετά το γεφύρι για να δείτε το παλιό γεφύρι, το γεφύρι του Πετρωτού, που πήρε το όνομά του από το χωριό που βρίσκεται κοντά, αλλά δεν περνά η πορεία μας από εκεί.

Η πορεία συνεχίζει ελαφρώς ανηφορική με τον γκρεμό κ το πέρασμα του ποταμού στα δεξιά πλέον [Εικ. 18]. Από εδώ και πέρα αρχίζουν οι 5 τον αριθμό νέες σήρραγες παλιάς κοπής [Εικ. 19] που οδηγούν γύρω από τα έργα εκτροπής του Αχελώου [Εικ. 20] [Εικ. 21] και [Εικ. 22] που έχουν παγώσει εδώ και καιρό δίνοντας ένα ασυνήθιστο θέαμα στον περαστικό.

Οι σήραγγες δε φωτίζονται, (μέχρι πρότινος ήταν κ χωματόδρομος) και συνήθως στάζει νερά μέσα σε αυτές. Προσοχή στη διάσχισή τους το λοιπόν, και δυνατά φώτα. Στο (54.6) είμαστε στο σύνορο πλέον των νομών Καρδίτσας και Άρτας, το φυσικό σύνορο του ποταμού Αχελώου, στο γεφύρι του Κοκκόρου, το καινούριο [Εικ. 23]. Το παλιό ιστορικό γεφύρι που συνέδεε Ήπειρο με Θεσσαλία μπορείτε να το βρείτε με σχεδόν 1.5 χιλιόμετρο πεζοπορία, από την πλευρά της Άρτας. Από το παλιό γεφύρι σώζονται μόνο οι βάσεις του. Στο σημείο υπάρχει ταβέρνα και μικρός χώρος αναψυχής για να σταματήσει κανείς. Επίσης, στο σημείο αυτό, από τη μεριά του νομού Καρδίτσας ξεκινάει ο ασφαλτόδρομος προς τα χωριά των Αγράφων.

Στο σημείο αυτό αξίζει να αναφέρω λίγα πράματα για την πολυσυζητημένη εκτροπή του Αχελώου. Το project κρατάει από τη δεκαετία του 50 και τις πρώτες ιδέες του να «οδηγηθεί» ο Αχελώος εκτός της κανονικής του πορείας και να «μπεί» μέσα στο Θεσσαλικό κάμπο. Προς όφελος των καλλιεργητών και των κτηνοτρόφων του Θεσσαλικού κάμπου και εις βάρος της Αιτωλακαρνανίας κυρίως και των ομάδων κοντά στην κανονική ροή του Ποταμού. Και ανάμεσα σε συμφέροντα πολιτικά και μη, ανάμεσα σε αποφάσεις και ακυρώσεις σχετικά με τα έργα και τις περιβαλλοντολογικές μελέτες, το θρίλερ καλά κρατάει. Περισσότερες πληροφορίες εδώ. Οι απόψεις βέβαια πάντα είναι υποκειμενικές...

Συνεχίζοντας την πορεία μπαίνουμε στο πλέον γνωστό (μπορώ κατευθείαν να αναγνωρίσω τους δρόμους της ορεινής Άρτας) pattern δρόμων. Αλλεπάλληλες στροφές κλειστές, μικρής ορατότητας, με πουρνάρια αριστερά δεξιά, μέτρια ως ανεπαρκή σήμανση και αγροτικά που η πινακίδα τους είναι κατά πολύ ίδια με του τιράντα. Όλα αυτά σε αρκετά καλή άσφαλτο. Καλύτερη από πριν.

Στο (57.1) προσοχή μη μπερδευτείτε με τις διασταυρώσεις. Περνώντας από το χωριό Πηγές Άρτας, μου έρχεται στο μυαλό και η μονή Σέλτσου. Άλλος ένας ιδιαίτερος τουριστικός προορισμός που φημίζεται για τις τοιχογραφίες του και την ιστορική του σημασία καθώς και το επιβλητικό τοπίο στο οποίο βρίσκεται. Εκεί κατέφυγαν όσοι επιβίωσαν από το Σούλι. Η πρόσβαση είναι 5 χμ μέτριος χωματόδρομος από το χωριό. Έξτρα πληροφορίες.

Συνεχίζουμε προς Άρτα. Λίγο έπειτα ο δρόμος στενεύει και σε πολλές περιπτώσεις απαιτείται κάποιο κορνάρισμα μήπως κ υπάρχει αυτοκίνητο ερχόμενο με τα όσα από το απέναντι ρεύμα. Παθών. Στα (60.0) ο δρόμος ανηφορίζει (750m) και από το (61.0) πλαταίνει ξανά. Στο (65.0) προσοχή σε χαλάσματα και κατολισθήσεις. Έπειτα από 8 χιλιομετρα φιδίσιας αλλά όχι τόσο πολύ “inspiring” διαδρομής στα (73.0) φτάνουμε στο χωριό των Μηλιανών. (74.4) και ο δρόμος ανηφορίζει με θέα τα Τζουμέρκα πλέον στα δεξιά και μπροστά μας. Εναλλάξ ανοιχτές διαδοχικές στροφές χαρακτηρίζουν το δρόμο και αρκετά καλή άσφαλτος. Είμαστε πλέον στα 700m.

Στο (77.9) είναι η διασταύρωση προς Ελάτη και Άρτα. Η Ελάτη είναι ένα κατάφυτο χωριουδάκι, όπως και τα γειτονικά του χωριουδάκια Ρισέσι, Πλατανιά που αξίζει να επισκεφτείτε αν είσαστε φυσιολάτρες. Η βλάστηση είναι οργιαστική, σε αυτή τη «γειτονιά» στους πρόποδες των Τζουμέρκων.

Συνεχίζοντας αριστερά προς Άρτα περνάμε από ένα άλλο κομβικό χωριό, το Αστροχώρι Άρτας στα (81.6) και στα 850m ψηλά. Επίσης, προορισμός γνωστός για την όμορφη φύση του. Απέναντι και συνήθως χιονισμένες για αρκετούς μήνες οι κορυφές των Αγράφων.

Στα (83.5) είμαστε πάλι στα 1000m υψόμετρο και στα (84.3) αρχίζει ξανά η κατηφόρα σε ένα σημείο που προσφέρει όμορφη θέα. (86.5) και παίρνουμε την πρώτη γεύση από Ιόνιο, μακριά στον ορίζοντα και τη λιμνοθάλασσα του Αμβρακικού [Εικ. 26]. Στα (92.1) διασταύρωση, κατευθυνόμαστε δεξιά. Αριστερά πηγαίνουμε προς Βελέντζικο, Σκουληκαριά και προς Αιτωλακαρνανία προς Πατιόπουλο, αλλά αυτά είναι διαφορετικά κεφάλαια.

Στο (98.4) συναντήσαμε έργα πάλι για την οπτική ίνα. Ύψος 500m. Στα (102.0) τέλος είμαστε στη Σέση και στο (112.5) είμαστε στο κομβικό σημείο της διασταύρωσης αριστερά προς Άρτα και δεξιά προς Βουργαρέλι, Αθαμάνιο Μεσοχώρα και τέλος Τρίκαλα στη διαδρομή που ανέφερα στην αρχή του κειμένου. Από αυτό το σημείο απέχουμε κοντά στα 18 χιλιόμετρα από Άρτα με τελευταίο highlight στο κατέβασμα στα δεξιά μας σε ορισμένα σημεία φαίνεται η τεχνητή λίμνη του Πουρναρίου, του ποταμού Άραχθου.

Αξιολόγηση:

Άσφαλτος: 3 / 5
Φύση: 4 / 5
Θέα: 5 / 5
Κίνηση: 4.5 / 5
Οδηγικά: 2.5 / 5

...αυτό που λέμε Μικρές Πατρίδες

Αντε , την επόμενη φορά να κάνεις και τον 'πραγματικό' Τρικάλων-Αρτας.

JimClark Μας ταξίδεψες πάλι

Μάλλον σάββατο 3/12 θα κατηφορίσω προς Γιάννενα έτσι. Το κομμάτι Περτούλι και μετά ως Άρτα θα καταγραφεί. Ελπίζω να μην έχει θεομηνίες και χιόνια και ελπίζω να σε πετύχω για κανένα καφέ κάπου ενδιάμεσα.

Το κατέγραψα από την ανάποδη αλλά δε μου άρεσε κ πολύ, μάλλον λίγο η κούραση, λίγο η βιάση... πρέπει να ξαναπάω.

Για να περάσω ξανά από τις 'Μεγάλες' πατρίδες.

Ο χρήστης JimClark έγραψε:

Για να περάσω ξανά από τις 'Μεγάλες' πατρίδες.

Θα.....καταρεύσω!

Αν ολα πάνε καλά, θα μπορέσω να σε συνοδεύσω από Περτούλι έως Στουρναρέικα