Ο καιρός σχεδόν σε ολόκληρη την Ελλάδα ήταν άστατος, όμως αρκετές φορές η Εύβοια ξεφεύγει και αποτελεί μια αξιόπιστη επιλογή για εξόρμηση, τουλάχιστον μέχρι το μεσημέρι. Έτσι έγινε και την Κυριακή που μας πέρασε.

Πριν κάποια χρόνια είχα εντοπίσει μια παραλία κοντά στο Δήλησο με ένα εκκλησάκι σχεδόν στο κέντρο της. Το παράξενο ήταν πως δεν υπήρχε δρόμος που να φτάνει στην παραλία αλλά από τη δορυφορική εικόνα είχα διακρίνει ίχνη μονοπατιού από τη δυτική πλευρά όπου βρίσκεται και το ακρωτήριο Τηγάνι. Επιπλέον προς το ακρωτήρι πήγαινε χωμάτινη διαδρομή που φαινόταν ενδιαφέρουσα.

Ο καιρός θα ήταν σίγουρα καλός μέχρι αργά το μεσημέρι οπότε είχα περιθώριο, αν και δεν ήμουν σε θέση να γνωρίζω πόση ώρα θα έκανα μέχρι την παραλία. Η μία ώρα εύκολα γίνεται τρεις αν πας με αυτοσχεδιασμούς.

Έφτασα οδικώς στους Ραπταίους και πήρα τον χωματόδρομο που πάει προς το λατομείο και συνεχίζει προς το Τηγάνι. Προς το τέλος χάλαγε αρκετά αλλά κατάφερα να φτάσω στο σημείο που είχα τσεκάρει στον χάρτη.

Youtube Video

Αυτή η τοποθεσία ονομάζεται Αγνάντεμα και ξεκινά από λίγο πιο πάνω. Ο λόγος που ονομάστηκε έτσι είναι προφανής.

Πράγματι σε εκείνη τη στροφή υπήρχε ένα μονοπάτι όπως είχα διακρίνει, το οποίο ακολούθησα.

Σαφέστατα δεν υπήρχε καμία σήμανση, άλλωστε το μονοπάτι έδειχνε αρκετά παλιό και σύντομα με οδήγησε σε παρατημένα μαντριά και μύλους.

Σε κάποια σημεία το μονοπάτι χανόταν και η βλάστηση ήταν πολύ πυκνή για αυτοσχεδιασμούς. Σύντομα όμως το ξαναβρήκα. Μου έκανε εντύπωση που είχε γίνει αρκετή δουλειά κατά την κατασκευή του. Δεν περίμενα να δω κάτι τέτοιο σε τόσο άγνωστο μέρος για να είμαι ειλικρινής.

Το ακρωτήριο Τηγάνι στο βάθος. Η θερμοκρασία ήταν ιδανική. Ήμουν με κοντομάνικο να φανταστείτε.

Παρά την πυκνή βλάστηση το μονοπάτι κινείται σε σχετικό ύψος και προσφέρει τρομερή θέα.

Βέβαια τα χρόνια έχουν περάσει και χρειάστηκε κλάδεμα σε αρκετά σημεία για να καταφέρω να περάσω. Σήμερα με τη δουλειά που έκανα το μονοπάτι είναι προσπελάσιμο και χωρίς ματσέτα ή κλαδευτήρι.

Προσεγμένη δουλειά η οποία έχει διατηρηθεί στο χρόνο.

Πρέπει να είναι ακόμα ένας παλιός μύλος που συναντάμε συχνά στην Εύβοια.

Πάνω στο μονοπάτι πέτυχα ένα καβούκι χελώνας που πρέπει να έχει μείνει πολλά χρόνια στον ήλιο!

Μετά από σχεδόν μια ώρα πεζοπορίας έφτασα σε οπτική επαφή με αυτήν την πανέμορφη εικόνα. Διακρίνεται το εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου.

Κατεβαίνοντας διέκρινα λιθόστρωτο μονοπάτι και κάποιους λαξευμένους βράχους. Μου μπήκαν υποψίες πως ίσως είναι αρκετά παλιότερο από όσο πίστευα.

Από ψηλά και μακριά τα πάντα φαίνονται εύκολα όμως όταν πλησιάζεις διαπιστώνεις πως δεν είναι τόσο εύκολο να φτάσεις στο εκκλησάκι με τόσο πυκνή βλάστηση.

Είναι όπως αυτό που είπε ο Μορφέας στον Νίο ''there is a difference between knowing the path and walking the path''.

Το υποτυπώδες μονοπάτι μπέρδευε προς το τέλος καθώς δε χρησιμοποιείται για χρόνια και η βλάστηση είναι ακόμη πιο πυκνή πλησιάζοντας στη θάλασσα.

Μάλιστα είναι τόσο πυκνή που από πουθενά δε φαινόταν αυτό το τροχόσπιτο που βρίσκεται λίγα μέτρα πριν το εκκλησάκι. Αναρωτιέμαι πως διάολο το έφεραν μέχρι εδώ. Προφανώς από τη θάλασσα αλλά με τι σκάφος κουβαλήθηκε!!!

Άφιξη στο εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου. Αρκετά περιποιημένο για το απομονωμένο της τοποθεσίας. Βέβαια η πρόσβαση από τη θάλασσα είναι πανεύκολη.

Αυτό που μου έκανε τεράστια εντύπωση όμως είναι η υψομετρική διαφορά και το δύσβατο τερέν μέχρι την παραλία. Δηλαδή το τροχόσπιτο ήρθε από τη θάλασσα και σύρθηκε-σηκώθηκε για καμιά 50αριά μέτρα προς τα μέσα!

Στον περίβολο της εκκλησίας ενισχύθηκε η άποψή μου για το ότι ίσως το λιθόστρωτο μονοπάτι είναι αρχαίο καθώς αυτές οι κολώνες σίγουρα ανήκαν σε κάποιον αρχαίο ναό που υπήρχε στο σημείο.

Youtube Video

Η παραλία δεν είχε καμία σχέση με το πως φαινόταν από ψηλά. Ήταν γεμάτη κοτρώνια και σκουπίδια που έρχονται από μέσα. Θα έλεγα ότι η φάση δεν αξίζει καθόλου για καλοκαίρι ούτε καν με σκάφος. Αντίθετα αξίζει και με το παραπάνω αυτό ακριβώς που έκανα ειδικά μια χειμωνιάτικη μέρα. Η εμπειρία ήταν φανταστική και ιδιαίτερη.

Πρέπει να έχει αρκετές χελώνες η περιοχή.

Επόμενος στόχος ήταν να κινηθώ νότια μέχρι το Νιμπορειό και από εκεί να φτάσω στο εκκλησάκι του Αγίου Ιωάννη. Από τη δορυφορική εικόνα έβλεπα έναν αμφιβόλου βατότητας δρόμο, στους ορειβατικούς χάρτες εμφανιζόταν ως μονοπάτι. Πράγματι δεν ήταν σε καλή κατάσταση ο δρόμος αλλά κατάφερα να φτάσω στο εκκλησάκι.

Youtube Video

Αυτή η κατηφόρα είχε τρομερή κλίση και έδειχνε αρκετά σαθρή. Στην αρχή σκέφτηκα να μην κατέβω με το Qashqai. Πράγματι όταν πήγα να την ανέβω την 1η φορά δεν τα κατάφερα. Είχε μια στροφούλα και ήταν λίγο δύσκολο να πάρω φόρα. Χρειάστηκε να καθαρίσω λίγο τα σημεία που θα πατήσω καθώς είχαν πέτρες και κατά την ανάβαση σπινιάριζα έντονα. Μόλις καθάρισα λίγο τα σημεία αυτά ανέβηκα με χαρακτηριστική άνεση αλλά εννοείται με lock. Με auto δε δοκίμασα αλλά δεν έδινα πολλές πιθανότητες γιατί το έδαφος παρέμενε σαθρό και η κλίση μεγάλη.

Άγιος Ιωάννης λοιπόν. Γραφικό εκκλησάκι!

Και η τοποθεσία πολύ ωραία και άγρια.

Επιστροφή στο Νιμπορειό και συνέχεια της χωμάτινης διαδρομής που καταλήγει στο Πόρτο Λάφια, ένα μέρος που πάντα έβλεπα από ψηλά πηγαίνοντας προς Κάρυστο και ήθελα να πάω κάποια στιγμή.

Θαυμάστε την εκπληκτική θέα και χαμηλά το Νιμπορειό. Όπως και να το κάνουμε η Εύβοια ξεχωρίζει. Η νότια είναι λίγο υποτιμημένη όμως έχει ομορφιές που είναι σχετικά άγνωστες.

Προσεγγίζοντας το Πόρτο Λάφια

Κανονικά ο δρόμος συνεχίζει ασφάλτινα προς το Μαρμάρι και αυτή είναι η πιο σωστή προσέγγιση του οικισμού. Εγώ όμως είχα διακρίνει πολλά χρόνια έναν δρόμο που ανεβαίνει το βουνό με πολλά ζιγκ ζαγκ μέχρι τον κεντρικό δρόμο για Κάρυστο. Πίστευα πως ήταν χωματόδρομος από όσα μπορούσα να διακρίνω στη δορυφορική εικόνα.

Τελικά ήταν μια μικτή διαδρομή που περιείχε και χωμάτινα κομμάτια αλλά και κάποια κομμάτια με τσιμέντο τα οποία ήταν χειρότερα σε κοπάνημα και από χωματόδρομο.

Ο δρόμος αυτός σίγουρα δε χρησιμοποιείται παρά μόνο από κάποιους γνώστες ντόπιους που θέλουν να κόψουν δρόμο.

Η διαδρομή στην τοποθεσία Μύτικας συναντιέται με τον κεντρικό δρόμο για Μαρμάρι και Στύρα.

Ο καιρός είχε ήδη ξεκινήσει να κλείνει αλλά ήταν από τις σπάνιες φορές που συνάντησα ομίχλη κοντά στα Στύρα, σε τόσο χαμηλό υψόμετρο.

Επιστροφή στη βάση μου για ακόμη μια φορά γεμάτος σε όλα τα επίπεδα. Η Εύβοια άλλωστε ποτέ δεν απογοητεύει ειδικά εκείνους που αναζητούν την εναλλακτική πλευρά της! Να είστε καλά και τα λέμε την επόμενη φορά!

@gatoz said in Άγιος Γεώργιος Δήλησου- Πόρτο Λάφια 12-1-2025:

ρε δεν σε φαγανε τα αγκαθια?
χάλι μιλαμε το μονοπατι, κατι γαιδουραγκαθα να.... αμα εισαι και με βερμουδα, δεν φτανς ποτεΣ. με βαρκα ειναι ευκολακι αλλα πως τη κουβαλας μεχρι εκει πανω, απο λαυριο η 300αρα η σουζι θελει 1 γιουρο τον ιππο να ανεβει πανω απο τα εφοπλιστονησα....
παρακατω στον Πρόδρομο που πηγες ειναι οκ ο δρομος, καλοκαιρι αξιζει ενα περπατηματακι, εχει 2 παραλιες εκει κοντα, μια με πετρες απο κατω ακριβως και μια δυσκολουτσικη αλλα καλυτερη με βοτσαλακι
μετα βγηκες πανω στα εργα?
προχωρησανε καθολου?
τον νοεμβριο ειχα δει προοδο μετα απο χρονια, ειμαι και περιεργος που θα βγει τελικα, λενε στη διασταυρωση για τις βιλες στο ελαιοχωρι? ή εκει που πηγαινε ο παλιος πιο βορεια? ή τσακαίους? ποιος ξερει, 20 τοσα χρονια κολλημενο εργα ειναι
....οπως ειχα δει και 20' κολλημα στα καψαλα με μοτορχομ που βρεθηκανε φατσα με φατσα

Είμαι συνηθισμένος στα αγκάθια!!! Αλλά οκ έχω και ματσέτα μαζί οπότε χρειάστηκε κλάδεμα σε αρκετά σημεία. Εννοείται καλοκαίρι και χωρίς ορειβατικά παπούτσια και παντελόνι δεν πας σε τέτοια μονοπάτια, είναι σκέτη ταλαιπώρια. Όπως είπα για χειμώνα και οργανωμένος είναι σούπερ!

Λοιπόν κάτσε λίγο γιατί με μπέρδεψες τώρα! Ο Πρόδρομος ποιός είναι? Το Νιμπορειό? Είδα έναν τεράστιο δρόμο έτοιμο να στρωθεί κατεβαίνοντας για Νιμπορειό και μου έκανε εντύπωση γιατί δεν καταλάβα τι πάει να γίνει. Εσένα διάβασα τώρα που λες για έργα. Πάνε να κόψουν ευθεία το στροφιλίκι που περνάει από Στύρα μάλλον? Κάτι φαίνεται στο δορυφόρο. Στο σημείο πάντως πάνω από το Πόρτο Λάφια που συνάντησα τον κεντρικό δρόμο δεν είδα κάτι να σου πω την αλήθεια. Ήταν όπως την προηγούμενη φορά που πέρασα.