Σαν κι εμενα δεν εισαι. Τα βιβλια που εχω διαβασει μονο εγω στη βιβλιοθηκη μου, δεν τα ξεχωριζεις απο τα αδιαβαστα

Αν δανεισω βιβλιο προτιμω να μου πεις το εχασα παρα να μου το γυρισεις τσακισμενο

Α δεν πάμε καλά!!!
Εγώ θεωρώ οποιαδήποτε 'προστατευτική' επέμβαση στο βιβλίο, δείγμα 'λιμοκοντορισμού'

Τα βιβλία μου όλα είναι ελεύθερα και ωραία, άλλα φθαρμένα, άλλα όχι : τα κουβαλάω παντού με το σαρκίο μου και γερνούν μαζί μου

Έχω βιβλία 3 γενιές στη βιβλιοθήκη μου φύλλο και φτερό, μισοδιαλυμένα, κιτρινισμένα γεμάτα μυρωδιές και ιστορία...Ποτέ δεν τα συντήρησα : θα ήταν να σαν να έκανα πλαστική στη μούρη μου

Ετυχε μια φορα να τρωω και να διαβαζω συγχρονως (Ω τι πρωτοτυπια!!!)και εσταξε σαλτσα απο μακαρονια σε μια σελιδα.Πηγα και αγορασα αλλο.

Και κατι ακομα,δεν δανειζω ουτε το παλιο (μη δουνε τη λαδια) ουτε το καινουργιο (γιατι δεν ξερω σε τι κατασταση θα επιστρεψει).

Πρέπει να δείτε τα βιβλία μου της σχολής. Με 3-4 υπογραμμίσεις διαφορετικών χρωμάτων, φαίνονται σαν καινούρια.

Στα λογοτεχνικά, 2 πράγματα με εκνευρίζουν: να χρησιμοποιείται σαν σελιδοδείκτης το 'περίσσευμα' του εξωφυλλου που διπλώνει (γίνεται χάλια) και τα τσακίσματα στη γωνία των σελίδων. Κατά τ' άλλα δεν τα προσέχω ιδιαίτερα, τα αφήνω να γίνουν vintage.

Ο χρήστης charmak66 έγραψε:
Πρέπει να δείτε τα βιβλία μου της σχολής. Με 3-4 υπογραμμίσεις διαφορετικών χρωμάτων, φαίνονται σαν καινούρια.

Κι εγω χρησιμοποιω γυρω στα 6 διαφορετικα χρωματα ..δεν μπορω αλλιως πλεον..

Ο χρήστης Michael-Amott έγραψε:

Πρέπει να δείτε τα βιβλία μου της σχολής. Με 3-4 υπογραμμίσεις διαφορετικών χρωμάτων, φαίνονται σαν καινούρια.

Κι εγω χρησιμοποιω γυρω στα 6 διαφορετικα χρωματα ..δεν μπορω αλλιως πλεον..

Μολύβι-μπλε-κόκκινο-πράσινο, μ' αυτή τη σειρά και κάθε φορά υπογραμμίζω όλο και πιο λίγα.
Στις τελευταίες επαναλήψεις διαβάζω μόνο τα πράσινα.

Να προσέχετε τα καλά βιβλία του πανεπιστημίου. Αυτά μένουν στη βιβλιοθήκη για πολλά χρόνια. Πριν μερικές μέρες έψαξα κάτι πίνακες ατμών (που είχα αγοράσει 1o έτος το 1980) και το οπισθόφυλλο ήταν το μισό κομμένο με ψαλίδι για τζιβάνες - κανένας σεβασμός.

Φοβερό!

Τον Βίκτορα Ουγκό τον ήξερα μόνο απο τούς Άθλιους και απο την Παναγία των Παρισίων.

Σε μια ξεχασμένη βιβλιοθήκη, αποτέλεσμα των περιπλανήσεων σε περίοδο διακοπών, βρήκα το λογοτέχνημά του 'Οι εργάτες της θάλασσας' εκδόσεις Ζαχαρόπουλος σε πολύ καλή μετάφραση του Κώστα θεοφάνους.

Το βιβλίο διαβάστηκε σε περίπου 15 ώρες και με απορόφησε τόσο ώστε οι υπόλοιποι με τραβόυσαν με το ζόρι για να ξεκουνηθώ!

Είναι απο τα λίγα λογοτεχνήματα σε διεθνή κλίμακα που έχουν ως πρωταγωνιστή το υγρό στοιχείο

Ο χρήστης leonp έγραψε:
Να προσέχετε τα καλά βιβλία του πανεπιστημίου. Αυτά μένουν στη βιβλιοθήκη για πολλά χρόνια. Πριν μερικές μέρες έψαξα κάτι πίνακες ατμών (που είχα αγοράσει 1o έτος το 1980) και το οπισθόφυλλο ήταν το μισό κομμένο με ψαλίδι για τζιβάνες - κανένας σεβασμός.

θεος!

Εχω και γω κολληματα με τα βιβλια και ισως περισσοτερο με τα περιοδικα μου. Καποιες σειρες θα σκοτωνα αν μου χαλαγαν καποιο τευχος. Θυμαμαι 1 ειχα αμελησει να αγορασω (02/99) και το εψαχνα μηνες μετα...
Δεν ειμαι υπερ του ντυσιματος, ναι μεν δεν καταστρεφονται, αλλα ειναι πιο ασχημα σε ηφη ενω δεν ειναι δυσκολο να τα καταστρεψεις αν τους βαλεις ζελατινη που κολλαει.
Στα λογοτεχνικα, παντα ειχα σελιδοδεικτη, ποτε εννοειται τσακισμα. Το χειροτερο μου ειναι να το ζητησουν για δανεισμο. Ισως γιατι την πρωτη φορα που δανεισα (6η δημοτικου) ενα βιβλιο μιας λογοτεχνικης σειρα δε το πηρα ποτε πισω. το κωλοπαιδο το εχασε στη μετακομιση.
Τωρα που ειπα μετακομιση, οταν εφυγα για σπουδες οι γονεις μου με βριζανε γιατι ηθελα να παρω ολα τα βιβλια/περιοδικα μαζι μου. Ηταν περισσοτερα απ τα υπολοιπα πραγματα μου.
Δεν αντεχα στην ιδεα οτι θα τα αφηνα σαυτους...

Στο σπιτι αυτη τη στιγμη υπαρχει ενα δωματιακι 2χ3 (!!!) που το χρησιμοποιοω σαν μινι αποθηκη αν και το μονο που υπαρχει ειναι μια σειρα απο ραφια που ξεκινανε απ το πατωμα και φτανουν μεχρι ψηλα, εκει εχω τα παντα. Για οσο αντεξει...
Α, υπαρχει και η σιδερωστρα.

τα γραφω ολα αυτα μονο και μονο γιατι ειδα οτι υπαρχουν πιο καμενοι απο μενα

Εξαιρετικό το 'Ξενοδοχείο Lutetia' του Pierre Assouline!

Αφορά την ιστορία του ξενοδοχείου Lutetia στο Παρίσι κατά το τέλος του Μεσοπολέμου και τη διάρκεια του Β' ΠΠ. Η ιστορία μπερδεύεται με τον μύθο (το ξενοδοχείο είναι πραγματικό, όπως και αρκετά πρόσωπα που αναφέρονται στο βιβλίο). Πολύ ενδιαφέρουσα η αφήγηση του πρωταγωνιστή, ο οποίος κλεισμένος στο μικρόκοσμο του ξενοδοχείου προτιμά να ζει τη ζωή του μέσα απ τις ζωές των άλλων...

koutsan, αν δεν το χεις διαβάσει (στα γαλλικά εννοείται) θα με απογοητεύσεις πολύ.

Ο χρήστης charmak66 έγραψε:
Εξαιρετικό το 'Ξενοδοχείο Lutetia' του Pierre Assouline!

Αφορά την ιστορία του ξενοδοχείου Lutetia στο Παρίσι κατά το τέλος του Μεσοπολέμου και τη διάρκεια του Β' ΠΠ. Η ιστορία μπερδεύεται με τον μύθο (το ξενοδοχείο είναι πραγματικό, όπως και αρκετά πρόσωπα που αναφέρονται στο βιβλίο). Πολύ ενδιαφέρουσα η αφήγηση του πρωταγωνιστή, ο οποίος κλεισμένος στο μικρόκοσμο του ξενοδοχείου προτιμά να ζει τη ζωή του μέσα απ τις ζωές των άλλων...

koutsan, αν δεν το χεις διαβάσει (στα γαλλικά εννοείται) θα με απογοητεύσεις πολύ.

Αν και κυρίως απογοητεύω γκόμενες μετά το σεξ τώρα θα απογοητεύσω και σένα με τη λογοτεχνική μου πενία (θα προσπαθήσω να διορθωθώ : άλλωστε το ίδιο λέω και στις γκόμενες )

Ο χρήστης koutsan έγραψε:

Εξαιρετικό το 'Ξενοδοχείο Lutetia' του Pierre Assouline!

Αφορά την ιστορία του ξενοδοχείου Lutetia στο Παρίσι κατά το τέλος του Μεσοπολέμου και τη διάρκεια του Β' ΠΠ. Η ιστορία μπερδεύεται με τον μύθο (το ξενοδοχείο είναι πραγματικό, όπως και αρκετά πρόσωπα που αναφέρονται στο βιβλίο). Πολύ ενδιαφέρουσα η αφήγηση του πρωταγωνιστή, ο οποίος κλεισμένος στο μικρόκοσμο του ξενοδοχείου προτιμά να ζει τη ζωή του μέσα απ τις ζωές των άλλων...

koutsan, αν δεν το χεις διαβάσει (στα γαλλικά εννοείται) θα με απογοητεύσεις πολύ.

Αν και κυρίως απογοητεύω γκόμενες μετά το σεξ τώρα θα απογοητεύσω και σένα με τη λογοτεχνική μου πενία (θα προσπαθήσω να διορθωθώ : άλλωστε το ίδιο λέω και στις γκόμενες )

Το καλό είναι ότι το δεύτερο διορθώνεται με ένα 20ευρω και μερικές ώρες/μέρες απ' τον χρόνο σου. Το πρώτο, σε μερικές περιπτώσεις, είναι ανίατο πρόβλημα.

Τα βιβλία του Καββαδία τα έχει διαβάσει κανείς;

Ο χρήστης Patrinos έγραψε:
Τα βιβλία του Καββαδία τα έχει διαβάσει κανείς;

Bρήκα την Βάρδια και την αγόρασα με την μία. Περιμένει τη σειρά της να διαβαστεί.
Ιδίαν άποψη δεν έχω ακόμα. (άρα άλλο ένα ποστ χωρίς νόημα )

Θα σε αποροφήσει!!!

Προτείνω ανεπιφύλακτα
το ¨ΑΜΣΤΕΡΝΤΑΜ'
του ΙΑΝ ΜΑΚ ΓΙΟΥΑΝ

το μοναδικό βιβλίο εως τωρα που διάβασα σε 1 ημέρα
και το οποίο εχει πάρει το βραβείο booker το 1996

Προτείνω ανεπιφύλακτα
το ¨ΑΜΣΤΕΡΝΤΑΜ'
του ΙΑΝ ΜΑΚ ΓΙΟΥΑΝ

το μοναδικό βιβλίο εως τωρα που διάβασα σε 1 ημέρα
και το οποίο εχει πάρει το βραβείο booker το 1996

Έχει διαβάσει κανείς κάτι από Γιοστέιν Γκάαρντερ;

Ο χρήστης rocsta έγραψε:
Έχει διαβάσει κανείς κάτι από Γιοστέιν Γκάαρντερ;

Διάβασε η κοπέλα μου πριν λίγο καιρό τον 'Κόσμο της σοφίας',το 'κορίτσι με τα πορτοκάλια' και τέλος το 'Μυστήριο της τράπουλας'. Τα δύο πρώτα της άρεσαν πάρα πολύ, το τελευταίο όχι τόσο. Το τελευταίο το διάβασα και εγώ μέχρι ενός σημείου, και αν και μου άρεσε πολύ ως τρόπος γραφής, από ένα σημείο και μετά με κούρασε. Τώρα ανυπομονώ να διαβάσω τα δύο πρώτα.