δλδ 'την παλιά καλή εποχή' που δεν χώριζε κανείς, ήταν επειδή δεν ήθελαν και τα ζευγάρια ήταν αγαπημένα για πάντα
Οι γάμοι δεν ήταν βόλεμα (το συνοικέσιο μας λέει κάτι;) αλλά αποτέλεσμα αναζήτησης ανθρώπου-φίλου-σύντροφου (αλήθεια τον ήξεραν κι από χτες αυτόν που θα παντρεύονταν;)
Η 'ελληνική οικογένεια' που χάθηκε εν μέσω διαζυγίων, καλά τα παραμύθια, αλλά ήταν μια αισχρή και νοσηρή κατάσταση ενάντια σε οποιαδήποτε υπόνοια ελευθερίας ανάπτυξης και έκφρασης του ανθρώπου.
Τότε απλώς δεν υπήρχε η παράμετρος συναίσθημα και η προσωπική επιλογή στο τι είναι γάμος και κάπου εκέι τελείωνε το ζήτημα. Γαμος = κοινωνική αποκατάσταση+αναπαραγωγή .-
Οι σημερινές οικογένειες μπορεί να είναι αρκετά σάπιες, αλλά εκείνη η αηδία ελπίζω πως έχει περάσει δια παντός στη λήθη της ιστορίας.
EDIT
1000 φορές χωρισμένος από επιλογή, παρά με το ζόρι παντρεμένος είτε επειδή θα βαριόμουνα να μαγειρέψω, να πλύνω και να κάνω κάποια να θέλει να τη πηδήξω (αν ήμουν άντρας), είτε απλώς επειδή δεν θα είχα στον ήλιο μοίρα (αν ήμουν γυναίκα).
Ναι πολύ όμορφες οι οικογένειες τότε. Τη γυναίκα θα τη διάλεγε η μαμά, εγώ θα έμενα μαζί της γιατί 'θα ήταν η γυναίκα και μάνα των παιδιών μου' και κανείς δεν θα διεννοείτο τπτ διαφορετικό... Σημασία έχει ότι όλα θα φαίνονταν όπως πρέπει.