Ο χρήστης GFON έγραψε:
Εγω ελπιζω στην σημερινη συναντηση , η Γιαννακου να κανει ενα βημα πισω δινοντας το επιδομα σε λιγοτερες δοσεις, και οι δασκαλοι απο την πλευρα τους να προσγειωθουν στην πραγματικοτητα ωστε να τελειωνει αυτο το θεμα διοτι δεν οδηγει πουθενα και την πληρωνουν οι οικογενειες τελικως.

ΥΣ. ασε που εχει γινει πανυγηρακη πλεον το θεμα . οι καθηγητες απεργουν χωρις να λενε αιτηματα , τα παιδια κανουν καταληψεις ετσι για χαβαλε και παει λεγοντας........

Αναρωτιέμαι, τα 'δημοκρατικά' δικαιώματα των καθηγητών θα προωθούνταν με τον ίδιο ζήλο αν η κυβέρνηση είχε τα κότσια να απειλήσει με μερικές απολύσεις ή παραπομπές στο πειθαρχικό; Αλλά @@, σιγά μην τολμήσει κανείς να κάνει τίποτα τέτοιο.

Φοβερή πρόοδος. Ποινικοποίηση της απεργίας...
Καλά πάμε

Ο χρήστης Petros έγραψε:
Φοβερή πρόοδος. Ποινικοποίηση της απεργίας...
Καλά πάμε

Οι απεργίες ξέρεις, απ' το Σύνταγμα, μπορούν να κηρυχθούν παράνομες και καταχρηστικές υπό ορισμένες προϋποθέσεις!

Να σε ρωτήσω κάτι άλλο; Αν ήξεραν ότι κουράζοντάς το όσο το κουράζουν τώρα, θα απολύονταν, θα έκαναν τα ίδια; Ή τώρα, Δημόσιοι Υπάλληλοι γαρ, τα έχουν γραμμένα στα @@ τους, διότι γνωρίζουν πως δεν τους κουνάει κανείς από εκεί;

Ο χρήστης nasos79 έγραψε:

Εγω ελπιζω στην σημερινη συναντηση , η Γιαννακου να κανει ενα βημα πισω δινοντας το επιδομα σε λιγοτερες δοσεις, και οι δασκαλοι απο την πλευρα τους να προσγειωθουν στην πραγματικοτητα ωστε να τελειωνει αυτο το θεμα διοτι δεν οδηγει πουθενα και την πληρωνουν οι οικογενειες τελικως.

ΥΣ. ασε που εχει γινει πανυγηρακη πλεον το θεμα . οι καθηγητες απεργουν χωρις να λενε αιτηματα , τα παιδια κανουν καταληψεις ετσι για χαβαλε και παει λεγοντας........

Αναρωτιέμαι, τα 'δημοκρατικά' δικαιώματα των καθηγητών θα προωθούνταν με τον ίδιο ζήλο αν η κυβέρνηση είχε τα κότσια να απειλήσει με μερικές απολύσεις ή παραπομπές στο πειθαρχικό; Αλλά @@, σιγά μην τολμήσει κανείς να κάνει τίποτα τέτοιο.

Μιλας για επιστρατευση......

Δεν εχει νοημα μια τετοια κινηση, διοτι απλα θα παρευρισκονται στα σχολεια και κανεις δεν θα κανει μαθημα, δεν ειναι οπως με τους ναυτεργατες.

Ο χρήστης GFON έγραψε:
Μιλας για επιστρατευση......

Δεν εχει νοημα μια τετοια κινηση, διοτι απλα θα παρευρισκονται στα σχολεια και κανεις δεν θα κανει μαθημα, δεν ειναι οπως με τους ναυτεργατες.

Δεν ξέρω τι εννοείς με τον όρο επιστράτευση, όμως πραγματικά αναρωτιέμαι, γιατί δεν ασκείται ΚΑΝΕΝΑΣ έλεγχος σ' αυτά τα επαγγέλματα; Καλοί καθηγητές, κακοί καθηγητές, όλοι στο ίδιο τσουβάλι. Και τώρα αυτές οι γελοιότητες...

Εγώ το έχω πει ξανά και έχω κατηγορηθεί... Η πολλή δημοκρατία βλάπτει!

Ο χρήστης nasos79 έγραψε:
Αναρωτιέμαι, τα 'δημοκρατικά' δικαιώματα των καθηγητών θα προωθούνταν με τον ίδιο ζήλο αν η κυβέρνηση είχε τα κότσια να απειλήσει με μερικές απολύσεις ή παραπομπές στο πειθαρχικό; Αλλά @@, σιγά μην τολμήσει κανείς να κάνει τίποτα τέτοιο.

Και λιγα λες. Στο σκοπευτηριο στην Καισαριανη να τους στησουνε, και να εκτελεσουν δυο-τρεις για παραδειγματισμο. Να δεις μετα αμα θα ξανατολμησουν να κανουν απεργια (οχι μονο αυτοι, ολοι).

Ο χρήστης nasos79 έγραψε:

Εγώ το έχω πει ξανά και έχω κατηγορηθεί...** Η πολλή δημοκρατία βλάπτει!**

ΟΚ, σου αφαιρώ το λόγο!!!
Μην ξανασυμμετάσχεις στο παρόντα διάλογο γιατί η 'δημοκρατία -που σου δίνει δικαίωμα διά να ομιλείς- βλάπτει'

Ρε Πέτρο...δεν είναι τόσο απλό όσο το παρουσιάζεις.

Ο έλεγχος είναι αναγκαίος. Όπως και η προστασία από την αυθαιρεσία.

Πιστεύω οτι και τα δύο στοιχεία αυτά, απουσιάζουν αυτή την στιγμή.

Οι δάσκαλοι είναι ανεξέλεγκτοι. Και το λέω έχοντας ιδίαν πείρα!

Δεν μίλησε κανείς για ποινικοποίηση της απεργίας.
Μίλησε για δικαίωμα απόλυσης !
Ας απεργήσει αν θέλει...

Ο χρήστης kouk έγραψε:
Ρε Πέτρο...δεν είναι τόσο απλό όσο το παρουσιάζεις.

Ο έλεγχος είναι αναγκαίος. Όπως και η προστασία από την αυθαιρεσία.

Πιστεύω οτι και τα δύο στοιχεία αυτά, απουσιάζουν αυτή την στιγμή.

Οι δάσκαλοι είναι ανεξέλεγκτοι. Και το λέω έχοντας ιδίαν πείρα!

Βλεπω οτι οταν λες εναν ηλιθιο, ηλιθιο, ολοι παρεξηγιεστε.

Οταν προσβαλεται το πολιτευμα, το συνταγμα και μαζι μ'αυτα το αιμα που καποιοι εχυσαν για τα φτιαξουν και να τα υπερασπισουν, τα πραματα γινονται ξαφνικα περιπλοκα.
Κριμα...

Αντί απάντησης στα γραφόμενα αυτού του θέματος:

*MONIMEΣ ΣTHΛEΣ Hμερομηνία δημοσίευσης: 15-10-06

Η στρατηγική της ειλικρίνειας
Tου Xρηστου Γιανναρα

Θα μπορούσε η κυβέρνηση να είχε εφαρμόσει διαφορετική στρατηγική στην αντιμετώπιση της πεισματικής απεργίας των δασκάλων;

Μικροπαζαρέματα, μικροπαροχές και στη συνέχεια κατά μέτωπο σύγκρουση με τους απεργούς προδίδουν μάλλον απουσία στρατηγικής. Ισως μαρτυρούν και έλλειψη πολιτικής για την παιδεία. Ομως η έλλειψη πολιτικής, έστω και ως ενδεχόμενο έμμεσα διαφαινόμενο, είναι ευκαιρία δελεαστική για τους μισθωμένους από τα συμφέροντα των επαγγελματιών της πολιτικής τάχα συνδικαλιστές: Μαριονέτες των κομματικών αντιπάλων της κυβέρνησης κατεβάζουν στους δρόμους τις αποχαυνωμένες από καταναλωτική δίψα μάζες, με ντουντούκες και «προκάτ» συνθήματα (τα ίδια πάντα και για όλους). Να ξεγυμνώσουν την ανικανότητα των κυβερνώντων ή και να προκαλέσουν την ανατροπή τους.

Στρατηγική απροκάλυπτη. Γι’ αυτό και συστρατεύονται με τους απεργούς δασκάλους οι οικοδόμοι, οι μισθωτοί Τύπου και χάρτου, του κλάδου κλωστοϋφαντουργίας - ιματισμού - δέρματος, τελικά ολόκληρη η ΑΔΕΔΥ, η ΟΤΟΕ και η ΓΣΕΕ. Ολοφάνερο ποια κομματικά συμφέροντα υπηρετούσε η απεργία των δασκάλων.

Η κυβέρνηση δεν είχε στρατηγική να αντιτάξει στον απεργιακό εκβιασμό των κομματικών συνδικαλιστών. Δεν είχε στρατηγική επειδή, ολοφάνερα, δεν είχε ποτέ και πολιτική για την παιδεία. Η κυβερνητική γύμνια αποκαλύφθηκε από τις προεκλογικές κιόλας μεγαλόστομες γενικολογίες σε αυτό τον τομέα. Μίλαγε και μιλάει για την παιδεία η κυβέρνηση δίχως την παραμικρή επίγνωση για τον εφιάλτη της διάλυσης, της αναξιοκρατίας, του αμοραλισμού και εκχυδαϊσμού που επέβαλε σε σχολεία και πανεπιστήμια η ψευδεπίγραφη «σοσιαλιστική» εικοσαετία.

Φανερώθηκε η κυβερνητική ασχετοσύνη και στο πρόσωπο που επελέγη για να υπουργήσει την παιδεία της χώρας –στη λογική των εσωκομματικών (αποκλειστικά) ισορροπιών που υπαγόρευαν τη συγκεκριμένη ανεκδιήγητη επιλογή. Επιβεβαιώθηκε η κυβερνητική αδιαφορία, απροετοιμασία και επιπολαιότητα στο γεγονός ότι χρειάστηκαν δυόμισι χρόνια για να τολμηθούν κάποιες δευτερεύουσες «μεταρρυθμίσεις», που αν είχαν επιχειρηθεί στις εκατό πρώτες ημέρες θα είχαν περάσει ως για όλους αυτονόητες.

Ομως, παρ’ όλα αυτά τα παντελώς αρνητικά για την κυβέρνηση δεδομένα, έχει ο πολίτης τον πειρασμό να διερωτηθεί: Μήπως η στρατηγική της ειλικρίνειας θα μπορούσε να είναι, ακόμα και σε αυτές τις «χαμένες από χέρι» περιπτώσεις, ακαταμάχητη; Βέβαια, η στρατηγική της ειλικρίνειας είναι, αποκλειστικά και μόνο, συνάρτηση του έκτακτου ηγετικού χαρίσματος. Μόνο ο αληθινά προικισμένος με ηγετικό χάρισμα πολιτικός μπορεί και ξέρει να εμπιστευθεί την ειλικρίνειά του στους πολίτες – και να τους πείσει. Να αγνοήσει τις ετοιματζίδικες «αισιόδοξες» συνταγές των «επικοινωνιολόγων», να παραιτηθεί από την προτεραιότητα της έγνοιας για τις εντυπώσεις. Και να διακινδυνεύσει την ομολογία λαθών, να κοινωνήσει με τους πολίτες ανησυχίες ή και φόβους, να μοιραστεί ελπίδες.

Στο ύφος και ήθος της γλώσσας που μιλάει ο ηγέτης πιστοποιούν οι πολίτες αν είναι αληθινός και αξιόπιστος. Αν έχει προσωπική έγνοια, πάθος και πόνο για τα κοινά ή αν είναι μόνο ένας διαχειριστής της εξουσίας. Αν τον ενδιαφέρει πρώτιστα να διακονήσει την κοινωνία και τις ανάγκες της, αν πονάει την πατρίδα, τον πολιτισμό και την ιστορία της, αν το κόφτει η συλλογική αξιοπρέπεια. Ή αν το πρώτιστο ενδιαφέρον του είναι η επανεκλογή του, άρα οι κομματικές προτεραιότητες, η δουλεία στην ανάγκη να κερδίζει τις εντυπώσεις. Ολα αυτά φαίνονται στη λαλιά, στον τρόπο που μιλάει ο ηγέτης. «Και γαρ η λαλιά σου δήλον σε ποιεί».

Η στρατηγική της ειλικρίνειας θα ήθελε τον πρωθυπουργό να βγαίνει στην τηλεόραση και να απευθύνεται στην ελληνική κοινωνία ζωντανά, άμεσα, όχι διαβάζοντας χαρτιά. Να ομολογεί το λάθος του, το ότι ποτέ δεν είχε αντιληφθεί (πολύ λιγότερο, μελετήσει) το μέγεθος του κοινωνικού εγκλήματος που συντελέστηκε στον χώρο της παιδείας από τη σοσιαλεπώνυμη εικοσάχρονη λοιμική. Γι’ αυτό και οι λάθος επιλογές του, η απουσία προετοιμασίας, προγράμματος, επιτελικών ομάδων ελεγμένης ανθρώπινης ποιότητας για να αντιμετωπιστεί η συμφορά.

Οτι του μένει ενάμισος χρόνος και σε αυτό το διάστημα θα παλαίψει να θεμελιώσει τη δυνατότητα ανάκαμψης, δεν θα υποχωρήσει στους απεργιακούς εκβιασμούς των αυτουργών του εγκλήματος. Και σαν συμβολική έκφραση της απόλυτης προτεραιότητας που πραγματικά δίνει στην παιδεία, εξαγγέλλει συγκεκριμένους περιορισμούς κρατικών εξόδων για την εξοικονόμηση κονδυλίων: δραστικό περιορισμό σε παροχές στον επαγγελματικό αθλητισμό, σε ειδικούς συμβούλους υπουργείων, σε διοικητικά συμβούλια εταιρειών του Δημοσίου, σε λιμουζίνες και οδηγούς της απειροπληθούς νομενκλατούρας και σε ανάλογα παραδείγματα που πάντοτε σκανδάλιζαν και σκανδαλίζουν βασανιστικά τον λαό.

Να εξηγήσει ο ηγέτης ότι χρειάζονται κονδύλια για παραγωγικές επενδύσεις και υποδομές εκπαίδευσης και μετεκπαίδευσης, αλλά όχι, σε αυτή τη φάση, για αυξήσεις μισθών. Οχι προτού οργανωθεί και εφαρμοστεί σύστημα αξιοκρατικής ιεράρχησης των εκπαιδευτικών λειτουργημάτων, θεσμοί αξιολόγησης του έργου κάθε εκπαιδευτικού – να ξεχωρίσει ο ικανός από τον ανίκανο, ο εργατικός από τον ράθυμο. Κυρίως, καμία αύξηση αν δεν εξαλειφθεί από τη δημόσια εκπαίδευση το καρκίνωμα των «ιδιαίτερων μαθημάτων», το προκλητικό «μαύρο χρήμα» λαθρεμπορίας της γνώσης.

Θα μπορούσαμε να στοιχηματίζουμε οι Ελληνες για τις πιθανότητες και τα ποσοστά επιτυχίας που θα είχε (ως απίθανο ενδεχόμενο) η στρατηγική της ειλικρίνειας, αν την προέκρινε ο πρωθυπουργός. Αν θα έπειθε η ειλικρίνεια την παρακμιακή μας κοινωνία, αν θα μετάγγιζε ελπίδα η διαύγεια λόγου και προθέσεων. Σίγουρα το συλλογικό αισθητήριο εκτίμησης της ποιότητας κερδίζεται μέσα από μακροχρόνιες εξελίξεις της κατά κεφαλήν καλλιέργειας, αλλά χάνεται ευκολότατα όταν μεθοδευμένα ανατραπεί η ιεράρχηση των αναγκών.

Αλήθεια, πόσοι πολίτες άραγε τρόμαξαν βλέποντας στις ειδήσεις όχι μόνο τη συμπεριφορά, τις χειρονομίες, τις αμφιέσεις, αλλά κυρίως τις φυσιογνωμίες των δασκάλων που ορμούσαν με μανιασμένη βία να διασπάσουν την αστυνομική φρουρά που έφραζε τη διαδήλωσή τους; Δεν είναι αυθαίρετο κριτήριο ανθρώπινης ποιότητας η φυσιογνωμική έκφραση, γι’ αυτό και καθόλου αδικαιολόγητος ο τρόμος: σε ποιους λειτουργούς παιδείας εμπιστευόμαστε τη μόρφωση - μορφοποίηση των παιδιών μας.

Η στρατηγική της ειλικρίνειας, αν γινόταν ποτέ πολιτική πράξη, θα ζητούσε με δημοψήφισμα την έγκριση των πολιτών για δραστική αναθεώρηση των όρων συνδικαλισμού των κοινωνικών λειτουργών.
*

Έλα τώρα Γιώργο, μην παίζουμε με τα λόγια.
Αν απολύεσαι επειδή απεργείς, ουσιαστικά καταργείται το δικαίωμα στην απεργία. Αυτό είναι επιστροφή στο 19ο αιώνα. Εκεί να πάνε μόνο όσοι το επιθυμούν (με την ευχή μας), όχι μία κοινωνία του 21ου αιώνα!
Κακά τα ψέματα, αν απεργεί ένας ολόκληρος κλάδος, πολύ δύσκολα μπορεί κάποιος να μιλά ξερά για αυθαιρεσία. Ακόμη κι έτσι όμως, το ελληνικό σύνταγμα διατηρεί -κακώς κατ' εμέ- τον αναχρονιστικό νόμο για επιστράτευση.
Τα υπόλοιπα περί απολύσεων είναι εκ του πονηρού και μόνο!

Ο χρήστης greo έγραψε:

Ρε Πέτρο...δεν είναι τόσο απλό όσο το παρουσιάζεις.

Ο έλεγχος είναι αναγκαίος. Όπως και η προστασία από την αυθαιρεσία.

Πιστεύω οτι και τα δύο στοιχεία αυτά, απουσιάζουν αυτή την στιγμή.

Οι δάσκαλοι είναι ανεξέλεγκτοι. Και το λέω έχοντας ιδίαν πείρα!

Βλεπω οτι οταν λες εναν ηλιθιο, ηλιθιο, ολοι παρεξηγιεστε.

Οταν προσβαλεται το πολιτευμα, το συνταγμα και μαζι μ'αυτα το αιμα που καποιοι εχυσαν για τα φτιαξουν και να τα υπερασπισουν, τα πραματα γινονται ξαφνικα περιπλοκα.
Κριμα...

greo, γράφεις λίγο αόριστα και δεν κατάλαβα τι θες να πεις.

Εγώ είμαι ο ηλίθιος; Προσβάλεται το σύνταγμα όταν συζητάμε για έλεγχο και απόλυση αν χρειάζεται κάποιων δημοσίων υπαλλήλων που εκμεταλλεύονται τη θέση τους και ταλαιπωρούν όλη την κοινωνία;

Ο Petros μου αφαιρεί το λόγο επειδή γράφω ότι η πολλή δημοκρατία βλάπτει; Δεν μπορεί ή δεν θέλει να καταλάβει τι εννοώ;

Ο Asimov με δουλεύει και λέει για το σκοπευτήριο. Δηλαδή η παραπομπή στο πειθαρχικό συμβούλιο και η κήρυξη της απεργίας ως παράνομη, εάν όντως είναι, ισοδυναμεί με τουφεκισμό;

Η δημοκρατία και το κράτος που εσείς που με αποκαλείτε ηλίθιο οραματίζεστε, υπόκειται στις ανεξέλεγκτες απεργειακές διαθέσεις της κάθε ομάδας συνδικαλιζόμενων ατόμων; Και μάλιστα, επιτρέπει να γίνεται έρμαιο του συνδικαλισμού ολόκληρη η κοινωνία;

Γιατί να έχουν δικαιώματα μόνο οι εκάστοτε απεργοί/διαμαρτυρόμενοι και ποτέ οι υπόλοιποι πολίτες αυτού του τόπου που συνεχώς ταλαιπωρούνται από την άσκηση των κατά τα άλλα 'δημοκρατικών δικαιωμάτων' κάποιων συγκεκριμένων ομάδων;

Τι δεν καταλαβαίνω; Εξηγήστε μου!

Ο χρήστης greo έγραψε:

Ρε Πέτρο...δεν είναι τόσο απλό όσο το παρουσιάζεις.

Ο έλεγχος είναι αναγκαίος. Όπως και η προστασία από την αυθαιρεσία.

Πιστεύω οτι και τα δύο στοιχεία αυτά, απουσιάζουν αυτή την στιγμή.

Οι δάσκαλοι είναι ανεξέλεγκτοι. Και το λέω έχοντας ιδίαν πείρα!

Βλεπω οτι οταν λες εναν ηλιθιο, ηλιθιο, ολοι παρεξηγιεστε.

Οταν προσβαλεται το πολιτευμα, το συνταγμα και μαζι μ'αυτα το αιμα που καποιοι εχυσαν για τα φτιαξουν και να τα υπερασπισουν, τα πραματα γινονται ξαφνικα περιπλοκα.
Κριμα...

Λέει πουθενά το Σύνταγμα οτι μπορεί κάποιος αυθαίρετα να πράττει greo?
Η στα πλαίσια της ελευθερίας θεωρείς οτι μπορεί ο καθένας να κάνει οτι του κατεβαίνει?

Μηπως μπερδεύουμε τους αγώνες με τους 'αγώνες'?

Λυπάμαι, αλλά αυτό το παραμύθι με τους αγώνες και το αίμα που χύθηκε δεν μου λεει και πολλά σε τέτοιες καταστάσεις!

Παιδιά έχουμε χάσει μου φαίνεται τη μπάλα σχετικά με το τι είναι απεργία.
Χωρίς να έχω καμία διάθεση να δικαιολογήσω τους διάφορους τυχάρπαστους συνδικαληστές (που απλώς προετοιμάζουν την είσοδό τους στη βουλή) δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι πρωταρχικός στόχος της απεργίας είναι ο 'πόνος': είτε του εργοδότη (καθώς εκμηδενίζεται η παραγωγή του άρα και οι εισπράξεις του), είτε της ίδιας της κοινωνίας (καθώς δεν καρπώνεται τις υπηρεσίες που της παρέχει ο απεργών κλάδος). Σε κάθε περίπτωση υπάρχει μία σταθερά, την οποία πολύ όμορφα θέλουμε να ξεχνάμε: ο πρώτος που 'πονά' από την απεργία (δε λέω περισσότερο ή λιγότερο, αλλά ο πρώτος χρονικά) και βέβαια ο τελευταίος είναι ο ίδιος ο εργαζόμενους που απεργεί γιατί πολύ απλά ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΕΤΑΙ.
Αυτή τη στιγμή οι δάσκαλοι έχουν ξεπεράσει τον ένα μήνα απεργίας και δεν εισπράττουν δραχμή. Λέτε να το κάνουν για πλάκα, για χαβαλέ;

nasos79 οχι δεν αποκαλεσα εσενα ηλιθιο στο θρεντ αυτο ουτε μιλαω για καποιον συγκεκριμενο ηλιθιο.

Επι της ουσιας δεν θα ξανασχοληθω, γιατι για αλλη μια φορα η λογικη ηττηθηκε κατα κρατος σε μια συζητηση και αποχωρησε επιδεικτικα...

kouk το συνταγμα γραφει οτι η υπερασπιση του επαφιεται στον πατριωτισμο μας. Εγω το υπερασπιζομαι απο οσους πιστευουν οτι η δημοκρατια βλαπτει. Εσυ;
Μιλας για αυθαιρεσια. Δηλαδη τι θες να μας πεις; Οτι οι δασκαλοι δρουν παρανομως και ενα αορατο πεπλο τους καλυπτει παρα τις προσπαθειες της κακομοιρας της κυβερνησης που τοσο νοιαζεται για τη μορφωση των παιδιων; (και κοβει τον προϋπολογισμο)

Petros αυτο είναι το πρόβλημα Πέτρο. Οτι, πλέον, απεργίες γίνονται μόνο για να μπουν κάποιοι στην Βουλή. Ολοι αυτοί που πραγματικά έχουν ανάγκη δεν μπορούν να απεργήσουν.
Και αυτό με εξοργίζει. Καθώς βλέπουμε μόνιμα μερικές φράξιες να κάνουν 'απεργιακούς' αγώνες!

greo κανείς δεν λέει οτι Η δημοκρατία βλάπτει. Λέω οτι απαιτείται έλεγχος. Και, θεωρώ, ότι αυτή την στιγμή έλεγχος δεν υπάρχει. Ούτε στην ποιότητα της δουλειάς των δασκάλων ούτε στον τρόπο που αυτοί κινούνται στην κοινωνία.
Αυτό που υποστηρίζω είναι οτι απεργίες γίνονται πλέον απο βολεμένους με κίνητρα κάθε άλλο παρά την προώθηση των συμφερόντων του κλάδου τους.
Παράδειγμα η κα Φατούρου που αντι για αιτήματα ανέπτυξε λίβελο για το 'φαγωμα' του υπουργού Παιδείας.

Απαιτώ έλεγχο αυτών που ασχολούνται με τα παιδιά μας.
Και ξαναλέω οτι είχα πολύ άσχημη εμπειρία με δάσκαλο (σε σχέση με την κόρη μου) και έχω κολλητή και κουμπάρα δασκάλα!

Ναι, υπάρχουν προβλήματα. Αλλά αυτού του τύπου οι κινητοποιήσεις δεν αφορούν σε αυτά. Και θα το δείτε πως θα λήξει η απεργία τώρα που τελείωσαν οι εκλογές!

Και, greo, το πόσο υποστηρίζω την Δημοκρατια μην μου το ξαναφέρεις σαν επιχείρημα. Πιθανότατα να έχω κάνει περισσότερα για αυτο απο όσο φαντάζεσαι!

Ο χρήστης greo έγραψε:
nasos79 οχι δεν αποκαλεσα εσενα ηλιθιο στο θρεντ αυτο ουτε μιλαω για καποιον συγκεκριμενο ηλιθιο.

Επι της ουσιας δεν θα ξανασχοληθω, γιατι για αλλη μια φορα η λογικη ηττηθηκε κατα κρατος σε μια συζητηση και αποχωρησε επιδεικτικα...

kouk το συνταγμα γραφει οτι η υπερασπιση του επαφιεται στον πατριωτισμο μας. Εγω το υπερασπιζομαι απο οσους πιστευουν οτι η δημοκρατια βλαπτει. Εσυ;
Μιλας για αυθαιρεσια. Δηλαδη τι θες να μας πεις; Οτι οι δασκαλοι δρουν παρανομως και ενα αορατο πεπλο τους καλυπτει παρα τις προσπαθειες της κακομοιρας της κυβερνησης που τοσο νοιαζεται για τη μορφωση των παιδιων; (και κοβει τον προϋπολογισμο)

Κακώς θεωρείς ότι είσαι ο μόνος που πρεσβεύεις τη λογική εδώ μέσα και το γεγονός ότι εσύ παύεις να ασχολείσαι με τη συζήτηση επί της ουσίας, κάνει και τη λογική να αποχωρεί και μάλιστα επιδεικτικά.

Αυτό δεν είναι τρόπος αντιμετώπισης μίας συζήτησης, δεν θεωρώ ότι σε έχει προσβάλει κάποιος και κακώς προσβάλεις όλους μας, αποκαλώντας μας 'μη λογικούς'.

Εγώ δεν είπα ότι 'η δημοκρατία βλάπτει'. Είπα ότι 'η πολλή δημοκρατία βλάπτει' και αυτό έχει αποδειχθεί πολλάκις στο παρελθόν, από τα προβλήματα που έχει δημιουργήσει η υπερβάλλουσα άσκηση των δημοκρατικών δικαιωμάτων διαφόρων ομάδων, κατά το δοκούν (π.χ. αγρότες στις Ε.Ο.).

Αλλά οκ, αν εσύ φίλε greo παίρνεις τη λογική σου και αποχωρείς από τη συζήτηση, εγώ δεν έχω κανένα λόγο να σου απευθύνομαι. Όμως με τη στάση αυτή δεν έχουμε εποικοδομητικό διάλογο!

Και αυτό είναι πραγματικά κρίμα!

kouk πιθανολογω οτι δεν εχεις καταλαβει που ακριβως αναφερομαι

Ο χρήστης greo έγραψε:
kouk πιθανολογω οτι δεν εχεις καταλαβει που ακριβως αναφερομαι

Εξήγησέ μου τότε....