Ο χρήστης hrdoukas έγραψε:
Πως είναι η ζωή σου τώρα;

Αν εξαιρέσεις ότι όπου δω ή ακούσω σαξόφωνο ... κολλάω, όλα καλά.
Αλλά όπου, λέμε. TV, στο δρόμο, σε βιτρίνα, σε περιοδικό ... μέχρι και τον Κλίντον παρακολουθούσα, όταν έπαιζε.

Παιζω κιθαρα(οχι με τοση επιτυχια θα ελεγα ) Eχω μια ακουστικη 12χορδη και μια κλασικη....

Πιάνο από παιδί, και παραγωγή/sampling/μίξη pcάρικη φυσικά ---που λεφτά... ( fl pro, cubase κλπ)
ηλεκτρονική μουσική λοιπόν, αν και άμπαλος
όνειρό μου είναι ν'αγοράσω καλό εξοπλισμό + ένα studio, κ όλα αυτά μόνο για χόμπι γιατί γουστάρω
επίσης δυο τεκνικς σλ μκ2 κ ένα καλό μίκτη γιατί τα έχω καψούρα από παλιά

*αλλά αποκλείεται εκτός αν κερδίσω το λαχείο
....

Όταν πήγαινα νηπιαγωγείο, ζήτησα από τον Άγιο Βασίλη να μου φέρει ένα ακκορντεόν. Και αυτός μου το έφερε...
Από τότε παίζω, στα 8 μου άρχισα τα μαθήματα και τα σταμάτησα στην 3η Λυκείου, γιατί λέει μου έτρωγε χρόνο από τα διαβάσματα...
Έχω 3 ακκορνεόν στο σπίτι, 2 δικά μου και 1 του γιού μου, ο οποίος ακολουθεί τα χνάρια του μπαμπά...
Παίζω επίσης κρουστά και ντράμς. Κατά καιρούς έπαιζα ό,τι έπιανα στο χέρι, φλογέρα, φυσσαρμόνικα, πιάτα (όχι αυτά που τα πλένεις, τα άλλα, τα χάλκινα ) στην μπάντα του στρατού κλπ...
Με την ευκαιρία, δεν μπορείτε να φανταστείτε πως έννοιωσα, όταν ξεκίνησε τα μαθήματα ο μικρός, με το ίδιο όργανο, το ίδιο βιβλίο (ναι, το είχα κρατήσει), και ανοίγοντας στην πρώτη άσκηση είδα τη σημείωση του δικού μου δασκάλου, 30 χρόνια πρίν.... '4/2/1976'.... είχα ακριβώς την ίδια ηλικία με το γιό μου όταν ξεκίνησα...
Άσε που μετά από πολλά χρόνια παίζω πάλι και αρχίζω σιγά-σιγά να ξεσκουριάζω!

Ντράμερ από τα 15 μου! Έπαιζα σε γιορτές του σχολείου στην αρχή, Λοίζο και Θοδωράκη. Μετά ροκ μπάντα και μετά προχωρημένο ροκ'ν ρολλ (γκαράζ ). Έχω να πιάσω μπακέτα από το 89. Από τότε όμως παίζω κρούστα. Τουμπερλέκια (έχω 6), μπογκάκια και διάφορα άλλα περίεργα από διάφορα μέρη του κόσμου. Έπαιζα για αρκετά χρόνια παραδοσιακά (μικρασιάτικα, κρητικά) σε ένα μικρασιατικό σύλλογο και μετά ρεμπέτικα και λαικά με μια πολύ καλή παρέα στην Κρήτη.

Το έχουμε ξανασυζητήσει σε άλλο θέμα: Μήπως να φτιάχναμε μία μπάντα 4ΤF?

κατι ψιλα απο ηλεκτρικη και μπασο

υπαρχει μια squire (του αδερφου) που εχουν αλλαχτει σχεδον τα παντα (μαγνητες γεφυρες ποτενσιομετρα κτλ) και με αυτη παιζω

Ταλαιπωρώ διάφορες κιθάρες από τα 8 μου... 6 χρόνια ωδείο, μετά ξέχασα επίτηδες όσα είχα μάθει και άρχισα την ηλεκτρική. Μέχρι τα 28 μου έπαιζα συστηματικά σε διάφορα γκρουπάκια. Σήμερα μου έχει μείνει μια gibson les paul studio (μεγάλος έρωτας), μια ibanez roadstar (value for money, αλλά χωρίς χαρακτήρα) και μια ηλεκτρακουστική gretsch, που ποτέ δεν κατάφερα να εξοικειωθώ μαζί της, ίσως επειδή η μουσική που έπαιζα ήταν πάντα πολύ δυνατή, και το κούφιο σώμα της είχε την τάση να μικροφωνίζει με το παραμικρό. Από πετάλια, πολλά και διάφορα, αλλά το αγαπημένο μου εφέ ήταν το περίφημο e-bow, το οποίο μάλιστα είχα φάει τον κόσμο να το βρω, γιατί για κάποιο διάστημα είχε σταματήσει η παραγωγή του (το να το βρεις στην Ελλάδα το 1995 δεν ήταν και το πιο εύκολο πράγμα).
Μετά παράτησα τις κιθάρες και αγόρασα ένα ensoniq eps 16+ και διάφορα keyboards, έμαθα cubase, έκανα μερικά demo με ένα φίλο και μετά πήγα φαντάρος.

Έκτοτε, δεν ξαναένιωσα την ανάγκη να παίξω

Μουσικη δεν παιζω αλλα εχω μεγαλο παθος με τα ντραμς. Δεν θυμαμαι να εχω παει σε συναυλια και να μην εχω την προσοχη μου στραμενη πανω στα ντραμς. Αξεχαστες καποιες βραδιες στα χρονια της Αγγλιας σε κατι Pub με φοβερα γκρουπακια. Πρωτη μεγαλη συμπαθεια ο Phil Collins οταν ημουν στην εφηβια. Μετα ομως ηρθε ο Ian Paice και ολοκληρωθηκα σαν αντρας.

Ο χρήστης Pai Mei έγραψε:

Πλέον, η κλασική μουσική είναι σχεδόν αναπόσπαστο μέρος της ζωής μου.
Σπούδασα πιάνο για περίπου 12 χρόνια, έφτασα μέχρι Α'ανωτέρα και σταμάτησα. Αυτά που ποτέ δεν χώνεψα, ήταν οι αρμονίες και το σολφέζ.

Σαν να ακούω τον εαυτό μου... 16 χρόνια και εγώ, πρώτα στο σπίτι και μετά στο ωδείο όπου είχα φτάσει 2ο βαθμό ανωτέρας όταν το έκοψα γιατί σπάστηκα άσχημα μαζί τους. Σολφέζ και τέτοια μου είναι ακόμα στο λαιμό κολλημένα...Το συνέχισα, πάντως, μετά μόνος μου αρκετά χρόνια (κλασσικό ρεπερτόριο) γιατί άκουγα και πολλή κλασσική.

Παίζω, αλλά όχι πολύ τακτικά. Κάθε φορά, μ' αρέσει, που παράγω μουσική μόνος μου, αλλά είναι βασικό να κρατάς και σε φόρμα τα δάχτυλά σου.
Δηλαδή, αν σταματήσεις να παίζεις, αρχίζει με την πάροδο του χρόνου η φθορά.

Ακριβώς αυτό! Αν σταματήσεις για περισσότερο από 2 βδομάδες το νιώθεις. Επειδή έχω κουραστεί να διαβάζω, πάντως, έχω ένα σταθερο κλασσικό ρεπερτόριο, το οποίο κοιτώ σχεδόν κυκλικά και από εκεί και πέρα τα τελευταία 3-4 χρόνια προσπαθώ να ανακαλύψω την τεχνική της jazz. Ακούσματα έχω αρκετά και στην jazz αλλά στον αυτοσχεδιασμό το χέρι πάει αυτόματα στις κλασσικές κλίμακες και δυσκολεύομαι αρκετα.

Ο χρήστης D-Jet έγραψε:

Πλέον, η κλασική μουσική είναι σχεδόν αναπόσπαστο μέρος της ζωής μου.
Σπούδασα πιάνο για περίπου 12 χρόνια, έφτασα μέχρι Α'ανωτέρα και σταμάτησα. Αυτά που ποτέ δεν χώνεψα, ήταν οι αρμονίες και το σολφέζ.

Σαν να ακούω τον εαυτό μου... 16 χρόνια και εγώ, πρώτα στο σπίτι και μετά στο ωδείο όπου είχα φτάσει 2ο βαθμό ανωτέρας όταν το έκοψα γιατί σπάστηκα άσχημα μαζί τους. Σολφέζ και τέτοια μου είναι ακόμα στο λαιμό κολλημένα...Το συνέχισα, πάντως, μετά μόνος μου αρκετά χρόνια (κλασσικό ρεπερτόριο) γιατί άκουγα και πολλή κλασσική.

Παίζω, αλλά όχι πολύ τακτικά. Κάθε φορά, μ' αρέσει, που παράγω μουσική μόνος μου, αλλά είναι βασικό να κρατάς και σε φόρμα τα δάχτυλά σου.
Δηλαδή, αν σταματήσεις να παίζεις, αρχίζει με την πάροδο του χρόνου η φθορά.

Ακριβώς αυτό! Αν σταματήσεις για περισσότερο από 2 βδομάδες το νιώθεις. Επειδή έχω κουραστεί να διαβάζω, πάντως, έχω ένα σταθερο κλασσικό ρεπερτόριο, το οποίο κοιτώ σχεδόν κυκλικά και από εκεί και πέρα τα τελευταία 3-4 χρόνια προσπαθώ να ανακαλύψω την τεχνική της jazz. Ακούσματα έχω αρκετά και στην jazz αλλά στον αυτοσχεδιασμό το χέρι πάει αυτόματα στις κλασσικές κλίμακες και δυσκολεύομαι αρκετα.

Κλασικός και στη μουσική! Ωραίος D-Jet.
Σκεφτόμουν κι εγώ να εμπλουτίσω το ρεπερτόριο μου, προς τζαζ, αλλά ακόμα δεν έχω αξιωθεί. Έχεις παρτιτούρες;
Απο κλασικά τι παίζεις;
Πιάνο;

Εγώ κληρονόμησα το πιάνο του παππού μου, ένα προπολεμικό Arion berlin, όρθιο αλλά με μεγάλο ύψος, το οποίο βγάζει τον πιο ωραίο ήχο από όλα τα πιάνα, που έχω παίξει.
Θα το συνέκρινα μόνο με καλά πιάνα με ουρά.

Ταλαιπωρώ κατά κύριο λόγο ένα 5χορδο Warwick Thumb (μπάσσο είναι παρεπιμπτόντως) σε συνδυασμό με έναν Ashdown Engineering ενισχυτή- αν και πιο συχνά χρησιμοποιώ, για ενίσχυση, ό, τι εδεήσουν οι ιδιοκτήτες των μαγαζιών ή στούντιο που παίζουμε.

Είμαι σε 3 γκρουπάκια, εκ των οποίων με το ένα παίζουμε αρκετά συχνά (ενίοτε κι εβδομαδιαία), ενώ με τους άλλους όποτε κάτσει. Από funk κ soul έως hard rock θα έλεγα- ανάλογα με το γκρουπ δηλαδή.

Από κει πέρα, είχαμε κάποτε ένα δισκογραφικό συμβόλαιο με ένα γκρουπ και είχαμε κυκλοφορήσει μια δουλειά, αλλά μετά διαλυθήκαμε για διάφορους άσχετους με τη μουσική λόγους, καθώς είμασταν 19-20 και είχαμε αλλού το μυαλό μας!

Το τελευταίο πράγμα που δουλεύω (όχι μόνος μου) είναι μουσική για ένα trailer, αλλά η όλη φάση είναι με λούπες ακόμη και στα φυσικά όργανα.

Κάποτε προτιμούσα να γράφω μουσική- αλλά τώρα τίποτε δε συγκρίνεται με τη φάση του live...! Απλά θέλει τόοοοοσο πολύ χρόνο, που υποθέτω ότι μεγαλώνοντας ίσως καταστεί πολυτέλεια η ενασχόληση με τη μουσική...

Ο χρήστης Pai Mei έγραψε:
Σκεφτόμουν κι εγώ να εμπλουτίσω το ρεπερτόριο μου, προς τζαζ, αλλά ακόμα δεν έχω αξιωθεί. Έχεις παρτιτούρες;

Αφού ξεκινάς να σου πω τι έκανα εγώ για να...μην κάνεις τα ίδια λάθη!
Ξεκίνησα αγοράζοντας πιανιστικές παρτιτούρες μεγάλων Τζαζοπιανιστών όπως Tatum, Brubeck ή Peterson και πιάστηκα να τις διαβάσω όπως τις κλασσικές. Μεγάλο σφάλμα, μου έβγαλαν την ψυχή, δεν μαθαίνονταν με τίποτα απέξω και τεχνικά έκανα μια τρύπα στο νερό. Ώσπου συνειδητοποίησα οτι πρέπει να ξεκινήσω από τη βάση που δεν είναι άλλη από την ίδια την τεχνική του αυτοσχεδιασμού και τις κλίμακες της τζαζ. Πήρα λοιπόν κάποια μέθοδο, με κλίμακες και διαφορετικά στυλ και άρχισα να τα γρατζουνάω! Μετά από 2 έτη, όταν προσπάθησα να ξαναπιάσω τα πρώτα βιβλιά αυτά μου φάνηκαν απίστευτα πιο εύκολα!!!!
Χμμμμ... κάπου εκεί βρίσκομαι τώρα....
Αν, ωστόσο, θέλεις να μην ξεφύγεις πολύ από την κλασσική σου κουλτούρα δοκίμασε να παίξεις gershwin. Ψαξε, αν θέλεις κάτι πιο δύσκολο τεχνικά, πέρα από τα γνωστά του τραγούδια το κοντσέρτο in F.

Απο κλασικά τι παίζεις;
Πιάνο;

Να σου πω τι δε φεύγει από δίπλα από το πιάνο μου γιατί όλα είναι αρκετά.
Beethoven κοντσερτα 1-5, τις 32 σονάτες (τη Hammerklavier όχι ακόμα ) και τις συμφωνίες από τον Liszt.
Mozart, κοντσερτα σε ελ. 466, 491 και μειζ. elvira madigan, coronation
Rachmaninoff τα Op.23 και 32. τη δεύτερη σουίτα και το δεύτερο κοντσέρτο.
Liszt τις Annes, το πρώτο κοντσέρτο και τις μεταγραφές στα Lieder του Schubert. Ακόμα κάποιες ραψωδίες και δυο τρεις από τις υπερβατικές σπουδές και τις σπουδές κοντσέρτου.
Chopin, πρελούδια, σπουδές, σκέρτσι, τη δεύτερη και τέταρτη μπαλάντα και το πρώτο κοντσέρτο
Το τσαϊκόφσκυ...
Bach....χμμμ.... πολύ Bach.....(την έχω δει Bach εδώ και 5 χρονάκια..) Να'ναι καλά ο Lisz και ο Busoni με τις μεταγραφές τους...
Και άλλα πολλά, όχι και τόσο γνωστά. Η αλήθεια. όμως, είναι οτι τα τελευταία χρόνια δεν μπορώ να διαβάζω όσο θέλω και πολλά χρειάζομαι μπολικη δουλειά για να τα ξαναπαίξω σωστά...

Εγώ κληρονόμησα το πιάνο του παππού μου, ένα προπολεμικό Arion berlin, όρθιο αλλά με μεγάλο ύψος, το οποίο βγάζει τον πιο ωραίο ήχο από όλα τα πιάνα, που έχω παίξει.
Θα το συνέκρινα μόνο με καλά πιάνα με ουρά.

Να το προσέχεις, φίλτατε...
Έχω έναν πολύ καλό φίλο (και εντελώς τρελλό με το πιάνο) που αναπαλαίωσε ένα Steinway που χαρακτηρίζεται 'όρθια ουρά' οπότε καταλαβαίνω ακριβώς τι εννοείς. Στο ωδείο πετούσαν στα υπόγεια κάτι Boesendorfer επειδή είχε χαλάσει ο μηχανισμός τους με αποτέλεσμα σε πολλά από αυτά να σαπίσει το ηχείο τους και να πάνε έτσι. Αν είχα χρήματα, πάντως, μόνο παλιό θα αγόραζα και ας ήταν σκέτο ηχείο (όλα τα άλλα φτιάχνονται). Το δικό μου είναι ένα Schimmel 25ετίας. Σχετικά καλό για καινούργιο αλλά πολύ φωνακλάδικο!!

Επι 7-8 χρόνια περίπου πήγαινα σε ωδείο. Έκανα θεωρία της μουσικής, σολφέζ και βιολί. Επίσης επι 2 χρόνια εκανα και πιάνο.

Δυστυχώς λόγω φόρτου στο λύκειο τα παράτησα. Σκέφτομαι βέβαια τώρα να ξαναπιάσω το βιολί...

Αγγελε και D-Jet, we live parallel lives!

Πιάνο κι εγώ, με περισσότερη ροπή προς τη jazz, μια που τα ακούσματά μου είναι τέτοια τα τελευταία χρόνια... Δυστυχώς δεν είμαι κάτοχος πιάνου, έχω μόνο ένα παλιό κλαβιέ της Yamaha συνδεδεμένο με το pc... Πρέπει όμως κάποια στιγμή να οργανωθώ...

Επίσης παίζω κάποια κρουστά (τουμπελέκι κλπ), και γρατζουνάω το μπαγλαμά και την κιθάρα μου που και που...

Ο χρήστης jm000 έγραψε:
η πρώτη σοβαρή μου αγορά ήταν ενα Technics KN1200 Φανταστικό οργανάκι με ΤΕΛΕΙΟ ηχο πιάνου!

Εχω γράψει άπειρα τραγούδια με ένα τέτοιο... Ενός κολλητού φίλου, με τον οποίο επί σειρά ετών κάθε καλοκαίρι μας έπιανε καλλιτεχνικός οίστρος και το ξενυχτούσαμε...

η τελευταια αποκτησή μου ειναι ενα KORG TRITON PRO!

Ζηλεύω, θέλω κι εγώ ένα από δαύτα...

Που λες Αλέξανδρε, σκεφτόμουν να πάω κανά χρόνο στο ωδείο, για να μάθω την τεχνική της τζαζ. Έτσι, θα αποφύγω τα λάθη που θα έκανα επιχειρώντας το μόνος μου.

Απο κλασικά κομμάτια, από τα αγαπημένα μου είναι η Παθητική του Βeethoven, και τα δύο μέρη. Είχα παίξει το δεύτερο μέρος στις εξετάσεις για την Ανωτέρα, κι έκτοτε συνεχίζω να το συντηρώ.
Ο Μπαχ, ως μπαρόκ, διαφέρει αρκετά, και είναι πιθανό ένα αυτί μη προσαρμοσμένο στα δεδομένα αυτή της μουσικής να μην μπορέσει να το εκτιμήσει ανάλογα. Το ίδιο συνέβαινε και με μένα πριν λίγα χρόνια.
Όμως, αν μυηθείς στη μουσική των πρελουδίων και της φούγκας, καταλαβαίνεις τι έχανες τόσο καιρό!
Παίζω το πρελούδιο 2 και την αντίστοιχη φούγκα, το πρελούδιο είναι και καταπληκτική εξάσκηση για τα δάχτυλα.

Μήπως έχεις σε παρτιτούρα το 'πέταγμα της μέλισσας'; Ξέρεις ποιό λέω, αυτό που έπαιζε ο Τζέφρι Ρας στο μπαρ στο 'Σολίστα'.

Ως προς τα πιάνα, δεν έχω αξιωθεί να παίξω σε Steinway αλλά φαντάζομαι ότι ο ήχος του θα είναι υπέρτατος. Το Arion είναι συλλεκτικό και πολυαγαπημένο οικογενειακό κειμήλιο! Φαντάσου είναι στην οικογένεια, περίπου 60 χρόνια τώρα!

@Νικόλα, να κανονίσουμε και με τον Αλέξανδρο μια βραδιά πιάνου.

Σωποδήποτε!

Εχω σκουριάσει, οπότε don't expect much.

Ναι ναι... κλασσικοσυνάντηση!!!
Είπαμε, Νικόλα, μην ανησυχείς και εγώ έτσι είμαι...είμαστε λιγάκι σκουριασμένοι αλλά με λίγο 'δούλεμα' θα στρώσουμε!
Το BumbleBee είναι του Rimsky-Korsakov και ο Ρας το παίζει στην έκδοση του Rachmaninoff... δυσκολούτσικο αλλά παίζεται με αρκετό διάβασμα.
Το έχω-στην κλασσσικοσυνάντηση θα στο φέρω!

Ο χρήστης Pai Mei έγραψε:

Μήπως έχεις σε παρτιτούρα το 'πέταγμα της μέλισσας'; Ξέρεις ποιό λέω, αυτό που έπαιζε ο Τζέφρι Ρας στο μπαρ στο 'Σολίστα'

http://www.free-scores.com/PUBLIC/BEE.pdf

ΠΡΟΣΟΧΗ! ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΟΒΑΡΟΣ ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΣΤΡΑΜΠΟΥΛΗΓΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΔΑΚΤΥΛΩΝ ΤΟΥ ΔΕΞΙΟΥ ΧΕΡΙΟΥ!

U've been warned dude!

Ο χρήστης Pai Mei έγραψε:
Που λες Αλέξανδρε, σκεφτόμουν να πάω κανά χρόνο στο ωδείο, για να μάθω την τεχνική της τζαζ. Έτσι, θα αποφύγω τα λάθη που θα έκανα επιχειρώντας το μόνος μου.

Ευχαρίστως ερχόμουν και εγώ... Ξέρεις κάποιον που να ασχολείται με τη διδασκαλία αυτού του τύπου; Ο Νάκας είχε παλιά ένα τμήμα αλλά δεν έχω ιδέα τι έλεγε...

Παλιότερα (όταν έκανα ακόμη μαθήματα) είχα γνωρίσει τον ιδανικό άνθρωπο για αυτή τη δουλειά... Θα ψάξω να τον βρω ξανά και να αποσπάσω χρήσιμες πληροφορίες...

Μου δώσατε έναυσμα για να ενεργοποιηθώ ξανά.

(Δεν ξέρω αν είναι καλό ή κακό αυτό...)