Ο χρήστης Coyot έγραψε:
Άγγελε, νηφαλιότητα ως προς το ζήτημα του Εμφυλίου δεν έχει υπάρξει ακόμη καλά - καλά ούτε μεταξύ των (Ελλήνων ΚΑΙ ξένων) ιστορικών επιστημόνων, οπότε εκτιμώ πολύ το ενδιαφέρον σου και σε συγχαίρω γι΄αυτό, αλλά μάλλον θα απογοητευθείς από τέτοια συζήτηση σε διαδικτυακό φόρουμ.
Απλώς να επισημάνω ότι η καλύτερη κατανόηση του Εμφυλιου απαιτεί γνώση της προέλευσης και του ρόλου της μοναρχίας στην Ελλάδα, κατανόηση των συμφερόντων των μεγάλων δυνάμεων, γνώση της προέλευσης, στελέχωσης και ρόλου του ΚΚΕ από της ιδρύσεώς του, και αντίληψη των πολιτικών 'διακυβευμάτων' της εποχής της Κατοχής. Πρέπει επομένως να πάει κανείς αρκετά πιο πίσω από τον Οκτώβριο του 43, οπότε και αρχίζει ουσιαστικά ο εμφύλιος, με την απόπειρα διάλυσης από τον ΕΛΑΣ της δεύτερης σημαντικότερης αντιστασιακής οργάνωσης, του ΕΔΕΣ.
Ως 'δωράκι' για το ποστ σου, σου προτείνω μία ενδιαφέρουσα ιστορική μονογραφία του Κομνηνού Πυρομάγλου, ήρωα του ΄19-΄22, στενου συνεργάτη του στρατηγού Πλαστήρα, ιδρυτή και υπαρχηγού του ΕΔΕΣ επί κατοχής, και πολιτευτή της Ενιαίας Δημοκρατικής Αριστεράς το '58! Τιτλοφορείται 'Ο Δούρειος Ίππος - Η εθνική και πολιτική κρίση κατά την Κατοχή' και περιέχει καίριες πληροφορίες και κρίσεις, από την ιδεολογική σκοπιά της πάλαι ποτέ βενιζελικής 'Δημοκρατικής Παράταξης', που βρέθηκε 'στη μέση' τα τραγικά εκείνα χρόνια.
Σε ευχαριστώ Νίκο για την βιβλιογραφική παραπομπή. Θα το κοιτάξω.
Ένα από τα παράδοξα της τριακονταετίας (δική μου η οριοθέτηση της περιόδου) είναι ο στιγματισμός κατά τη διάρκεια του καθεστώτος των συντ/ρχών, πολιτών μη αριστερών, ως 'συνοδοιπόρων', υπόπτων και τελικά εχθρών της πατρίδας.
Απλοί φιλελεύθεροι πολίτες είχαν μετατραπεί από τους καθεστωτικούς σε 'κομμουνιστές' ή 'κομμουνίζοντες', με τον αυτόματο χαρακτηρισμό του 'εθνικά υπόπτου'.
Το παράδοξο ποιό είναι; Ότι, πολλοί από αυτούς (τους στιγματισμένους), κατά τη διάρκεια της εθνικής αντίστασης είχαν εναντιωθεί και αγωνιστεί εναντίον του γερμανικού ναζισμού και του ιταλικού φασισμού, ενώ ορισμένοι εκ των διωκτών τους είχαν συνεργαστεί με τον κατακτητή.
Εδώ γυρνάμε πίσω στο 1944, Λευκάδα, όπου το ακόλουθο περιστατικό:στην αποχώρηση ενός τάγματος του γερμανικού στρατού κατοχής από το νησί, οι οπλαρχηγοί, υπό τη σκέπη του ΕΔΕΣ και του Ζέρβα, αυτοί που είχαν καταληστέψει το νησί, βιάσει και φονεύσει τους κατοίκους του, και διαπράξει μερικά από τα πιο στυγερά εγκλήματα, ευόδωναν τώρα τους Γερμανούς πανηγυρικά! 'Ακούστηκαν μέχρι και αποχαιρετιστήριες τουφεκιές στον άερα.'
Σε ορισμένες περιπτώσεις τα εγκλήματα τους κατά των Ελλήνων ήταν τόσο βάναυσα, που είχαν προκαλέσει την οργή και την τιμωρία των ίδιων των Γερμανών, οι οποίοι ένιωσαν αποτροπιασμένοι.