Αυτή η άκρως μεταδοτική ασθένεια μου μεταφέρθηκε αυτούσια από τον πατέρα μου που είχε αλλάξει περί τα 7-8 αυτοκίνητα.
Του άρεσε πολύ η οδήγηση (3 πανευρωπαϊκά ταξίδια μέσα σε πέντε χρόνια και 2-3 κουτσούβελα μέσα στο αμάξι ).

Όταν κάποτε πήγε να πάρει την τότε ολοκαίνουρια 280SE του '72 θυμάμαι πως με είχαν αφήσει να αλωνίζω σε ένα τεράστιο γκαράζ ανάμεσα σ'όλα τα Mercedes μπαινοβγαίνοντάς μέσα σ'όλα τ'αμάξια. Καταλαβάινεται ότι εκτέθηκα ανεπανόρθωτα στο ιό

Μην ξεχνάτε άλλωστε πως ένα από τα κατ'εξοχήν παιχνίδια που παίζει ένας ιδιοκτήτης Mercedes με τα μικρά του παιδιά είναι να 'σημαδεύει' τους μπροστινούς του με το 'αστέρι' στο καπώ και να τους προσπερνά...;)

Θυμάμαι άλλη μια φορά που ενώ πηγαίναμε να ψωνίσουμε φρούτα για το σπίτι, εγώ 'κόλλησα' με το καινούριο τότε Renault 5TL, που είδαμε σε μια βιτρίνα σε κίτρινο χρώμα. Τα φρούτα τελικά ήρθαν σπίτι με το αμάξι εκείνο και το Mercedes γύρισε μερικές μέρες μετά...

Τέλος οι κάρτες που μας θύμησε ο Μάνος ήταν μάλλον το καθημερινό 'τριπάκι' που μας συντηρούσε μικρούς με όλα τα καθημερινά και εξωτικά μοντέλα (βλ. BMW 328i, Porsche 924, κλπ)

Ο χρήστης athanasios έγραψε:
Για όσους είναι λίγο παλαιότεροι(35+)

We don't get old Θανάση!... We slowly mature instead!

Τώρα που ανέφερες την Porsche θυμάμε περνάγαμε την Κατάρα με ένα θείο μου (πρέπει να ήμουν 4-5 χρονών) με ένα ημιφορτιγάκι και μας προσπέρασε μια carrera κόκκινη με τα χίλια. Κλασσικά ο θείος είπε για την επικίνδυνη οδήγηση ενώ εγώ απολάμβανα το θέαμα (πρώτη φορά έβλεπα αυτοκίνητο τέτοιας κλάσης μποστά μου, δεν κυκλοφορούσαν και πολλά στην Ελλάδα τότε). Λίγο αργότερα τον βρήκαμε μπροστά μας σταματημένο και το παιδί του άδειαζε ότι είχε φάει πριν τη διαδρομή...
Ο θείος γέλασε λέγοντας ότι με τέτοια αυτοκίνητα αυτά παθαίνεις κι εγώ έλεγε ότι δεν μπορεί να είμαστε συγγενείς και σκεφτόμουνα μακάρι να βρισκόμουν στη θέση του μικρού κι ας σταματάγαμε καθε 10 λεπτά...
(Να σημειώσω ότι μικρός ζαλιζόμουνα τρομερά εύκολα στις στροφές)

Τώρα δεν τις χορταίνω

Ετσι θυμάμαι πώς κοίταζα με δέος ένα παιδί στη γειτονιά μας που είχε πάρει την καινούρια τότε Suzuki Katana...χωρίς να γνωρίζω τότε βεβαίως ότι αρκετά χρόνια αργότερα θα καβαλούσα και εγώ ένα αντίστοιχο super bike βλ. ZX-9R) ξεπερνώντας τα 310χλμ στην Αττική Οδό....

Ο χρήστης Volk έγραψε:
(Να σημειώσω ότι μικρός ζαλιζόμουνα τρομερά εύκολα στις στροφές)

Δεν πειράζει. Εμείς όλοι που ζαλιζόμαστε στις στροφές εύκολα (σαν συνοδηγοί πάντα), είναι επειδή ο λαβύρινθός μας είναι ευαίσθητος κι έτσι έχουμε καλύτερη αίσθηση της ισορροπίας από τους άλλους...Το λέει κι ο γιατρός (tsilis), σωστά γιατρέ;;;

Όποιος αμφισβητήσει αυτό το άκρως επιστηνομικό δεδομένο...να του καεί το video

Ως συνοδηγός και ζαλιζόμουν στις στροφές και κουραζόμουν από ένα σημείο και μετά. Ως οδηγός, μου έχουν κοπεί αυτές οι παρενέργειες!

Ο χρήστης Έλσα έγραψε:
Ως συνοδηγός και ζαλιζόμουν στις στροφές και κουραζόμουν από ένα σημείο και μετά. Ως οδηγός, μου έχουν κοπεί αυτές οι παρενέργειες!

Δώστε μια Elise στην κυρία να θεραπευτεί άπαξ δια παντός γιατρέ μου και ως οδηγός και ως συνοδηγός!...

1990: αγόρασε ο μπαμπάς το 80αρι. Μεγαλεία! Από εκεί και έπειτα, σε ηλικία 10 ετών, έβαζα ένα μαξιλαράκι στο κάθισμα του οδηγού για να μπορώ να βλέπω, πηγαίνοντας με 1η...

1991: βγαίνει το Audi **Avus **με 509 άλογα. Ποτέ δεν είχα ακούσει για Audi με τέτοια ιπποδύναμη. Θυμάμαι το μεσημέρι εκείνο, μόλις είχα πιάσει τους 4Τ στα χέρια μου. Δεν έφαγα μεσημεριανό από τη χαρά μου! Μετά από λίγο, κατευθύνθηκα στον πολύ καλό μου φίλο (alfisti)που μένει απέναντι, και με υπερηφάνεια του ανακοίνωσα το μεγαλειώδες αυτό αουδί...

Από εκεί και έπειτα, το **quattro A2 **ήταν αυτό που μου έδωσε το έναυσμα για την περαιτέρω ενασχόληση με την αυτοκίνηση...

Ο χρήστης manosk έγραψε:
Μάλλον από μια τράπουλα ΥΠΕΡΑΤΟΥ που είχε 'καθημερινά' μοντέλα. Golf GTI, Audi 80, Jetta, 2CV (το χειρότερο χαρτί ) είναι μερικά που θυμάμαι.

'Επιτυχημένα αυτοκίνητα'!!!

Όποιος το έχει ακόμα να βρεθούμε Χριστούγεννα για παιχνίδι!!

Ο χρήστης Έλσα έγραψε:
Ως συνοδηγός και ζαλιζόμουν στις στροφές και κουραζόμουν από ένα σημείο και μετά. Ως οδηγός, μου έχουν κοπεί αυτές οι παρενέργειες!

Εγώ ακόμα ζαλίζομαι όταν πρέπει να διαβάσω στο αυτοκίνητο!!

Στις ειδικές πάλι ούτε το παραμικρό πρόβλημα! Ίσως είναι οι ζώνες!!

Πέρασα τα παιδικά μου χρόνια σε ένα Fiatάκι 128, το πρώτο μου matchbox ήταν μια Lancia Montecarlo, ήξερα απέξω και ανακατωτά μάρκες και μοντέλα αυτοκινήτων (και 'κοντερίσια τελική') που έβλεπα στο δρόμο. Πιτσιρικάς ακόμα, με πήγαν ΧΩΜΑΤΙΝΗ βόλτα με ΑΣΦΑΛΤΙΝΗ Lancia Beta Berlina.

Ε, πολύ θέλει?

Εγω παντα το ειχα μεσα μου

Θυμαμαι μικρος οτι ειχα ενα ποδηλατακι-αμαξακι κ πηγαινα βολτες στο μπαλκονι.....Λιγο μεγαλυτερος επαιζα Υπερατου συνεχεια......

Πρωτη φορα οδηγησα με τον πατερα μου συνοδηγο σε αλανα το καλοκαιρι του 96 στο Ξυλοκαστρο...Απο τοτε κολλησα τελειως.

Θυμάμαι όταν ήμουν μικρός, κάτω από 5 χρονών, είχαμε πάει με τη μητέρα μου να πάρω παπούτσια και θυμάμαι πως δοκίμαζα τις σόλες των παπουτσιών να δω ποια κρατάνε καλύτερα

Θυμάμαι ότι ήμουν τόσο μικρός, γιατί με θυμάμαι να δοκιμάζω το 'κράτημα' στο παρκέ των διαδρόμων του παιδικού μου σταθμού. Αν τσουλούσα πολλή ώρα, χαλιόμουν, γιατί μου έλειπε grip...

Θα βαλω και φωτο απο το πρωτο αυτοκινητακι matchbox.....

Απο μικρός...φαινόταν ότι θα είμαι 'κολλημένος' με την αυτοκίνηση.

Δύο τεκμήρια :

1. Τα Σάββατο, ανέβαινα με το χαρτζηλίκι μου στο 'Δραγούμη' στην Αμερικής και χάζευα με τις ώρες περιοδικά, όπως το R&T, Automobile, etc. στην αλλοδαπή original έκδοση βέβαια. Όταν η πίεση απο τον ιδιοκτήτη γινόταν αφόρητη, εγώ (σφυρίζοντας αδιάφορα) έπαιρνα το περιοδικό που διάλεγα, το πλήρωνα και μετά το διάβαζα επι ώρες/μέρες στο σπίτι. Έτσι παρεπιπτόντως βελτίωσα και τα αγγλικά/γαλλικά μου!
2. Κάθε φορά που το radar-Maxmara έπιανε 'ενδιαφέρον' αμάξι σε ακτίνα χιλιομέτρων (οτιδήποτε πάνω απο 1600κκ εκείνη την εποχή) έδινα άμεση εντολή στον οδηγό μου (εχμμμ.. την μητέρα μου ) να ακολουθήσει και να πλησιάσει άμεσα τον στόχο! Η μητέρα μου - καλή οδηγός...τότε - υπάκουε, στα πλαίσια της λογικής. Όταν πλησιάζαμε το...ύποπτο 4τράτροχο, ανέφερε στον οδηγό μου (π.χ.'MGB 1798 κυβικά, 95 άλογα!')

Να ένα ενδιαφέρον, πιστεύω, θέμα, ειδικά αν συνοδεύεται από σχετική φωτό, για του λόγου το αληθές!
Ας κοιτάξουμε όλοι κάποια στιγμή, βαθιά στο χρονοντούλαπο, φίλοι Συνστρίφτες, φέρνοντας στην επιφάνεια κάποια φωτό, που να αποδεικνύει ότι από τω καιρώ εκείνω, που για μερικούς από μας θα είναι τόοοοσο πίσω, που οι αποδέλοιποι του forum δε θα'χουν καν γεννηθεί, είχαμε εκδηλώσει μείζον ενδιαφέρον για βολάν και ρόδα!
Κάνω λοιπόν, την αρχή εγώ...

Ως γνωστόν, τα παγκόσμια κουλάδια Senna και Schumacher και δεν ξέρω πόσα άλλα ακόμα, είχαν αρχίσει τα kart σε ηλικία 4 ετών!
Λίγοι όμως, γνωρίζουν ότι πολύ πριν από αυτούς, ο μικρός Strifter, σε ηλικία επίσης 4 ετών, στα γενέθλιά του, μπορεί να μην ήξερε καν τι είναι kart, αλλά, ανεβασμένος στο βάθρο του νικητή, πάλευε να ρυθμίσει camber-caster-toe στη μικρή, κουρδιστή γρηγοράντζα, που του είχαν μόλις δωρήσει οι δικοί του.... Πού να'ξεραν οι άνθρωποι, ποιους ασκούς του Αιόλου άνοιγαν...
Η ομήγυρις από κάτω δε φαινόταν να συμμερίζεται την ανησυχία του επίδοξου αγωνιάρη και συγκεντρωνόταν σε άλλες λεπτομέρειες του πάρτυ, π.χ. επερχόμενα γλυκά, αλλά δε βαριέσαι... Η μοναξιά της κορυφής, που λένε...

Κάπου στα τέλη της δεκαετίας των 70s που με τραβούσαν μικρό στις διαδρομές του Ακρόπολις...

26 Μαιου 1990. 10ατα γενεθλια και επειδη τα εφερε η τυχη να τα περναω μονος σε ενα ξενοδοχειο στον Βολο (πρωταθλητισμος τοτε, πανελληνιο τουρνουα και η πρωτη φορα μακρυα απο το σπιτι επεσε και στα γενεθλια μου). Δεν ειχα τι να κανω, τσιμπησα ενα 4Τ απο το περιπτερο εξω απο το ξενοδοχειο (επειδη ειχε ενα περιεργο πρωτοτυπο με εντονο μπλε χρωματακι, στο εξωφυλλο, και μου τραβηξε το ματι). Ε απο τοτε, lost case που λενε και οι αγγλοι. Παει, αυτο ηταν.

Είμαι σίγουρος ότι υπάρχει αντίστοιχο thread...

Ο χρήστης opterios έγραψε:
Είμαι σίγουρος ότι υπάρχει αντίστοιχο thread...

Kι εγώ. Το ψάχνω...