Με την διαφορά ότι αυτοί έστω και με το μαχαίρι στο λαιμό (και με τον φόβο της πολιτικής αυτοκτονίας) συμφώνησαν να διορθώσουν κάποια από τα βασικότερα προβλήματα της Ελληνικής οικονομίας που μας οδήγησαν στην χρεοκωπία: Μείωση του δημοσίου τομέα στα απολύτως απαραίτητα, απελευθέρωση των κλειστών επαγγελμάτων, ελαστικοποίηση του ωραρίου εργασίας, ιδιωτικοποιήσεις, σύνδεση της ανώτερης παιδείας με την αγορά εργασίας, παύση των απαράδεκτων προνομίων, των μαϊμού συντάξεων κλπ. Σε όλες ανεξαιρέτως τις χώρες της Ευρώπης αυτό θεωρείται εκ των ων ουκ άνευ για να πάρει μπρος η οικονομία.
Γιατί δεν συμβαίνει ήδη στα Ελληνικά Σοβιέτ; Γιατί οι αντιδράσεις είναι τεράστιες και λυσσαλέες.
Οι 3 αμαξάδες του αντιμνημονιακού κάρου από την άλλη μεριά, δεν θέλουν να γίνει τίποτα από αυτά. Πιστεύουν ότι τα λεφτά που μας λείπουν για να αγοράσουμε τρόφιμα, καύσιμα, φάρμακα και ηλεκτρισμό θα βρεθούν δια μαγείας αν φοβερίσουμε τους ξένους αρκετά.
Αν ήταν μόνο ο μικρός Alexis να παίζει, δεν θα ήταν τόσο μεγάλο το πρόβλημα. Θα ήταν μια εξαιρετική ευκαιρία να απομυθοποιηθούν μια για πάντα αυτοί που ισχυρίζονται ότι οι νόμοι της αγοράς είναι κάτι που απασχολεί τους άλλους λαούς και ότι εμείς μπορούμε να ζήσουμε ευτυχισμένοι τρώγοντας αχινούς στα Μάταλα. Το πρόβλημα είναι ότι μόλις τα σκ@τώσει ο Alexis, (και θα το κάνει με μαθηματική ακρίβεια), την αποτυχία του θα την καρπωθεί το θηρίο που περιμένει χαμογελώντας στην γωνία.