Ο χρήστης nass έγραψε:
Οσο για την ιδιοκτησία, το έχουμε ξανασυζητήσει, το να παραβλέπεις το 'να αφήσω στα παιδιά μου κάτι καλύτερο από αυτό που βρήκα εγώ' είναι βασικό κίνητρο για βελτίωση της ζωής σου (και άρα και της κοινωνίας, αν ευημερούν σε μεγάλη κλίμακα τα μέλη της) αν δεν είσαι ήδη μπρούκλης. Αλλιώς, στα @@ σου, στυλ HighFidelity
Το ότι η κοινωνία θέλει να δουλεύεις σαν σκύλος για να τακτοποιήσεις τα παιδιά σου, είναι αληθές. Αυτό την συμφέρει, αυτό θέλει. Το πρόβλημα είναι πως δεν σου εγγυάται πως αν το κάνεις, όντως τα παιδιά σου θα έχουν καλύτερο μέλλον.
Εγώ ούτε παιδιά έχω, ούτε θεωρώ πως αν τους αφήσω από ένα σπίτι, τα τακτοποιώ. Οπότε, δεν πρόκειται να σκοτωθώ να κάνω περιουσία, αν υπήρχαν διαφορετικές συνθήκες και μπορούσα δουλεύοντας σε κάτι που γουστάρω να βγάλω χρήματα και να τακτοποιήσω εαυτόν και αλλήλους, πιθανόν να το έκανα.
Στην παρούσα φάση, είναι ματαιοπονία ούτως ή άλλως.
Επιπλέον, δεν βλέπω γιατί είμαι εγώ χειρότερος από τον Λάππα πχ που ανησυχεί για τα ακίνητα από το μπαμπά του (και ο Spartan νομίζω από τον μπαμπά του βρήκε κάμποσα και ο koutsan και από τους δύο γονείς του ) , τουλάχιστον ο δικός μου δεν μου άφησε τίποτε και τα βγάζω πέρα μόνος μου. Ποιος ο προσφέρει περισσότερα στην κοινωνία;
Καπιταλιστικά μιλώντας πάντα...
Και πόσο εν τέλει βοηθάει η συσσώρευση πλούτου την ίδια την κοινωνία;
Ξαναλέω, κάποιοι ήταν τυχεροί στην ζωή τους (κι εγώ σ' αυτούς ανήκω, για διαφορετικούς λόγους βέβαια) και κληρονόμησαν περιουσία. Κάποιοι άλλοι κληρονόμησαν @@. Όχι γιατί οι προγόνοι τους δεν δούλεψαν, απλώς γιατί ο ένας πχ έβοσκε πρόβατα στην Βούλα και ο άλλος στην Άνω Κολοπετεινίτσα. Ε, ο δεύτερος μπορεί να δούλευε περισσότερο, αλλά τα χωράφια του αξίζουν @@, ο πρώτος ακόμη και σήμερα έχει οικοπεδάκια μούρλια.
Ωραίο σύστημα, μην τυχόν και τολμήσει κάποιος κι αλλάξει κάτι!
Τα δικά μας αγροτεμάχια ευτυχώς δεν τα δήλωσαν οι γονείς μου. Θα χαριστούν στο κράτος, καλύτερα και σε καλή μεριά. Να δω τι θα τα κάνουν, πάντως φόρους δεν θα λάβουν. Οι παππούδες μου δούλεψαν νυχθημερόν για να τ' αποκτήσουν, αλλά tough luck, δεν έχουν καμία αξία... Όπως και το σπίτι στα κάτω Πατήσια που θα κληρονομήσει ο ξαδερφός μου από την μάνα του που δούλευε νυχθημερόν για χρόνια για να το αγοράσει. Τώρα, και να το πουλήσει, θα πάρει λιγότερα από όσα έδωσε!
Αν λοιπόν η κοινωνία μου ζητάει να δουλέψω γι' αυτήν με τέτοιους όρους, την έχω πραγματικά γραμμένη στ' @@ μου. Και είμαι ένας πολύ ευτυχισμένος άνθρωπος, να είστε σίγουροι. Κι αυτό θα πιστεύω αν και όταν κάνω και παιδιά. Ούτε γι' αυτό καίγομαι, το μόνο που με καίει είναι να συνεχίσω να είμαι ένας χαρούμενος και ευτυχισμένος άνθρωπος.