Ο χρήστης rx8_drifter έγραψε:

Αυτο με το συμπλεκτη στα φαναρια το λενε κι εδω

Οι μπ.. αστυνομία είχε κυνηγήσει κόσμο που βρήκε καταφύγιο σε ένα στρατιωτικό νοσοκομείο. Εκεί έφτασαν και οι μπ.. αστυνομικοί και πήγαν να μπουκάρουν μέσα, Η φρουρά του νοσοκομείου (εεπ φαντάροι, να ένα σκηνικό που το ΚΚΕ δικαιώνεται για τους λόγους που δεν θέλει μισθοφορικό στρατό) δεν άφησε του αστυνομικούς, πέσαν χημικά και τελικά η φρουρά έδιωξε την αστυνομία.

Γιατί έχει σημασία η σύνθεση του στρατεύματος στη συγκεκριμένη περίπτωση; Είτε κληρωτοί είτε ΟΒΑ/ΕΠΟΠ, αν ο στρατιωτικός διοικητής του νοσοκομείου έδωσε εντολή 'Η αστυνομία δεν μπαίνει μέσα', το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Από την άλλη, αν έδινε εντολή 'αφήστε τους να μπουν να λιανίσουν τα κωλοπαίδια', πιστεύεις ότι κληρωτός φαντάρος θα τολμούσε να αψηφίσει την εντολή και να εναντιωθεί στους αστυνομικούς (και το διοικητή του);

Να ρωτήσω κάτι εγώ ο καψερός; Μία επίσημη αρχή (Αστυνομία) εκτελεί διαταγές της ηγεσίας της. Το ίδιο κάνει μία άλλη επίσημη αρχή (Στρατός). Είναι δυνατόν η μία αρχή να πράττει Α στην περίπτωση αυτή και μείον Α ταυτόχρονα αν υπάρχει κοινός χώρος αποφάσεων (πολιτικοί); Δεν είναι κβαντικές οντότητες να βρίσκονται σε υπέρθεση....

Δεν θα πω ότι ο Στρατός υποκίνησε την όλη ιστορία στην Κωνσταντινούπολη. Αλλά σίγουρα δεν θα κουνήσει ούτε το μικρό του δακτυλάκι για να βοηθήσει την πολιτική ηγεσία. Τώρα με ποιον είμαστε (Στρατός ή Ιμάμηδες) ίσως να μην έχει και ιδιαίτερη σημασία. Θεωρώ πάντως ότι η όλη ιστορία βρίσκεται στην κόψη του ξυραφιού. Τώρα περιμένω τι άλλο θα παιχθεί γιατί συνήθως οι Τούρκοι έχουν την ικανότητα αυτές τις εντάσεις να αποσβένουν με εξαγωγή της κρίσης. Οπότε μάλλον αν ήμουν Έλληνας ΑΓΕΕΘΑ θα είχα θέσει όλα τα σώματα σε επιφυλακή.

Σε αυτο εχεις δικιο, μονο που ξεχνας οτι την αστυνομια την εχει εντελως υπο τον ελεγχο του, ενω στο στρατο υπηρετουν και τουρκοι πολιτες ΟΛΩΝ των αποχρωσεων. Απρ ολη την εκκαθαριση που εχει κανει λοιπον, δεν συνεχιζει παρα να δινει διαταγες σε πολιτες. Προφανως ο στρατος δεν ειναι εντελως δικος του, αλλα αντιλαμβανεσαι τον κινδυνο να πει βγαζω τον στρατο στους δρομους.
Και αυτο δεν εχει σχεση με κεμαλικους η οχι

Δηλαδή να περιμένω σε κάποια μελλοντική σύγκρουση της Αστυνομίας με τους Πολίτες στην Ελλάδα ο Στρατός να αποφασίζει με άλλα κριτήρια γιατί οι αρχηγοί του θα έχουν άλλες απόψεις από την τότε πολιτική ηγεσία;;;

Και γίνεται να δουλέψει μία Δημοκρατία που ο καθένας κάνει ότι πιστεύει αυτός σωστό;

Καταλαβαίνεις ότι μιλάω το 2016 όταν θα έχουμε τον Τσίπρα Πρωθυπουργό να διατάσει το Α και ο Στρατός 'γιατί έχει άλλες απόψεις' να κάνει το Ω....

Κοιτα, προσωπικα αν ημουν φανταρος και μου λεγαν πυροβολα δε νομιζω να το εκανα, αυτο

Αν τύχαινε να ήσουν ΣΤΡ(ΠΖ) και η ανάγκη θα το έφερνε να κατέβεις σε μία Αστική περιοχή να επαναφέρει την τάξη δεν νομίζω ότι θα μπορούσες να επιβιώσεις χωρίς να πυροβολήσεις. Γιατί είτε ο άμεσα Διοικητής σου είτε οι απέναντι θα σε έτρωγαν ζωντανό.

Και ειδικά σε θέματα επιβίωσης θα κρατούσα πολύ μικρό καλάθι. Ακόμα και για τον εαυτό μου. Δεν έχω τύχει σε περιπτώσεις Ιμίων αλλά οι αφηγήσεις είναι ότι το απρόβλεπτο στις περιπτώσεις αυτές είναι στην ημερήσια διάταξη. Στρατόκαβλοι που κλαίνε σαν μικρά παιδάκια γιατί νιώθουν το θάνατο και Γιωτάδες να ζώνονται σαν το Ράμπο. Extreme και τα δύο αλλά έχουν συμβεί.

Καθαρά Ακαδημαϊκή η κουβέντα. Δεν νομίζω και εγώ ότι θα δεχόμουν να πυροβολήσω πολίτες.

Σε καταστολή πλήθους θα επιχειρήσουν μόνιμα στελέχη.

In other news:

Καταδικάστηκε o πρόεδρος των Ανεξαρτήτων Ελλήνων, Πάνος Καμμένος για...
για συκοφαντική δυσφήμηση εναντίον του Αντρίκου Παπανδρέου. Ο κ. Καμμένος πλήρωσε 30.000 ευρώ χρηματικό πρόστιμο. Παράλληλα του απαγορεύτηκε να αναφέρεται στο όνομα του Αντρίκου Παπανδρέου, ενώ κάθε φορά που θα αναφέρεται σε αυτό θα πληρώνει 500 ευρώ πρόστιμο.

Read more: http://proinimatia.blogspot.com/2013/06 ... z2VG5bvtbz

Μετά τον Νταλάρα έχουμε και άλλον ακατανόμαστο...

«να ένα σκηνικό που το ΚΚΕ δικαιώνεται για τους λόγους που δεν θέλει μισθοφορικό στρατό»
Και δεν δικαιώνετε καθόλου, διότι σκοπό έχουν να έχουν έρισμα και στο στράτευμα μπρρρρρρρ….
Ενώ στην αστυνομία και στους μισθοφόρους, η επιλογή γίνετε από τους κυβερνόντες!. Ο στρατός είναι για εθνική χρήση. Η αστυνομία για εσωτερική χρήση. Είναι μέγιστος μαλάκας ο πολιτικός που βάζει τα δυο σώματα να αντιπαρατίθενται….. έπρεπε να κάνουν πίσω οι μπάτσοι όταν έφτασαν στο στρατιωτικό νοσοκομείο. Έχει ένα – στην φαρέτρα του ο ισλαμιστής…….

«Τώρα με ποιον είμαστε (Στρατός ή Ιμάμηδες) ίσως να μην έχει και ιδιαίτερη σημασία.»
Και έχει τεράστια σημασία για την Ελλάδα!. Ο στρατός αμερικανίζει και ξεπουλάει τα πάντα σε αυτούς.
Οι Ιμάμηδες ισλαμιστές , θεούσες στο έπακρο, δεν είναι ότι καλύτερο για γείτονες.
Μια προηγμένη κεφαλική κυβέρνηση, είναι το λιγότερο επικίνδυνος γείτονας.

«Οπότε μάλλον αν ήμουν Έλληνας ΑΓΕΕΘΑ θα είχα θέσει όλα τα σώματα σε επιφυλακή.»
Πολύ σωστά και αυτό κάνουμε στην Ελλάδα. Μα με τον στρατό στο μαντρί του, άντε και λίγο ποιο έξω!. Αλλά εάν είδατε, έχουν τεράστιες μονάδες καταστολής πολιτών. Έκοψαν και το διαδίκτυο!!!!....

«Δηλαδή να περιμένω σε κάποια μελλοντική σύγκρουση της Αστυνομίας με τους Πολίτες στην Ελλάδα ο Στρατός να αποφασίζει με άλλα κριτήρια γιατί οι αρχηγοί του θα έχουν άλλες απόψεις από την τότε πολιτική ηγεσία;;;»
Αυτό μην το ελπίζεις και μην το εύχεσαι!!!!!.......
Εδώ οι κρατούντες έχουν τηλέφωνα με τους ομοϊδεάτες τους της ΕΕ!. Και εδώ η τρικομματική κυβέρνηση, από όσο είναι αριστερά, έως το πόσο είναι δεξιά, θα έχει ανάψει τα τηλέφωνα. Και μην νομίζεις ότι ο κολοτουμπίτσας είναι μαλάκας. Καλύπτει ταχύτατα τα κενά…… θέλει μερικά χρόνια ακόμα!.

«Και γίνεται να δουλέψει μία Δημοκρατία που ο καθένας κάνει ότι πιστεύει αυτός σωστό;»
Δήμος και κράτος, δεν σημαίνει ότι έχουν πάντα βίους παράλληλους!. Έτσι η σύνθεση των δυο λέξεων σε δημοκρατία, κατ’ εμέ, έχει δοκιμαστεί πολλάκις αρνητικά, περισσότερο φέρει την ένια της λέξης τουρλουμπούκι. Ενώ η ένια νομιμοφροσύνη, δεν παραφράζετε!.
Άκουσα χτες τον ισλαμιστή τον επίδοξο σουλτάνο, να μιλάει για δημοκρατία!. Ήταν να μασάς κουκιά και να φτύνεις……

«Καταλαβαίνεις ότι μιλάω το 2016 όταν θα έχουμε τον Τσίπρα Πρωθυπουργό»
Το 2036 και θα δούμε!!!!...... αλλά με της κολοτούμπες του, τον βλέπω να συνεργάζεται με την ΧΑ!.

«Κοίτα, προσωπικά αν ήμουν φαντάρος και μου έλεγαν πυροβόλα δε νομίζω να το έκανα, αυτό»
Φίλε μου δυστυχώς δεν μπορείς να διατυπώσεις γνώμη σήμερα. Η διάταξης μιας καταστολής, δεν έχει καμία σχέση με το 1821!. Εμπρός οι φαντάροι, από πίσω τα ασημένια αστέρια , και ποιο πίσω τα χρυσά. Και εάν δοθεί η διαταγή, τα ασημένια πρέπει να την φέρουν εις πέρας, εκεί υπάρχει και ο παραδειγματισμός του αρνησηματία….. και αυτή δεν είναι δέκα μέρες φυλακή, μα μια σφαίρα από πίσω στο κεφάλι…..
Μα σημάδεψε καλά, και σπάστου το πόδι, αυτό δεν τιμωρείτε!. Ο στρατός στηρίζετε στην αυστηρή ιεραρχία!. Μια διαταγή δεν την δίνει πότε ένας, δεν είναι αστυνομία……
Α.

Ο χρήστης antonis-team έγραψε:
Μα σημάδεψε καλά, και σπάστου το πόδι

Εύκολα αποδεικνύεται αν ήταν λάθος η προμελετημένο και τότε αντίο ζωη, καλημέρα ΣΦ!!!

Μια διαταγή δεν την δίνει πότε ένας, δεν είναι αστυνομία……

Ο διοικητής του κάθε κλιμακίου διοίκησης εκδίδει τις τμηματικές διαταγές ή αλλιώς διαταγές πεδίου μάχης ανάλογα με τις επιχειρησιακές διαταγές που έχει λάβει. Ένα Δκτης Διμοιρίας για παράδειγμα αν έχει διαταχθεί από τον Δκτη Λχου να προβεί σε προέλαση ή έστω να κρατήσει τις θέσεις του, μπορεί μέσα σε αυτά τα πλαίσια να διατάξει οτιδήποτε, αρκεί φυσικά να προβλέπεται. Σε τέτοιες καταστάσεις όμως τα όρια του νομότυπου από το παράνομο θολώνουν.

Ο χρήστης REALZEUS έγραψε:

Μα σημάδεψε καλά, και σπάστου το πόδι

Εύκολα αποδεικνύεται αν ήταν λάθος η προμελετημένο και τότε αντίο ζωη, καλημέρα ΣΦ!!!

Μια διαταγή δεν την δίνει πότε ένας, δεν είναι αστυνομία……

Ο διοικητής του κάθε κλιμακίου διοίκησης εκδίδει τις τμηματικές διαταγές ή αλλιώς διαταγές πεδίου μάχης ανάλογα με τις επιχειρησιακές διαταγές που έχει λάβει. Ένα Δκτης Διμοιρίας για παράδειγμα αν έχει διαταχθεί από τον Δκτη Λχου να προβεί σε προέλαση ή έστω να κρατήσει τις θέσεις του, μπορεί μέσα σε αυτά τα πλαίσια να διατάξει οτιδήποτε, αρκεί φυσικά να προβλέπεται. Σε τέτοιες καταστάσεις όμως τα όρια του νομότυπου από το παράνομο θολώνουν.

9 διαβαθμίσεις σε 11 λεπτά!. Πχ υπόθεση οτσαλάν……... και ήταν πεντακάθαρη!. Ένα λεπτό θα ήθελα…..
Ξέρεις τι είναι να σε ξυρίζουν πολιτικά βουβάλια?.
Μα εκτελείς……. Δίνοντας την βόμβα στον εχθρό….
Α.

Τουρκία: Όταν όλοι βλέπουμε εκείνο που μας αρέσει,
του Γιώργου Θωμαΐδη
14:14, 04 Ιουν 2013

Το πιο εντυπωσιακό γεγονός σχετικά με τα γεγονότα στην Τουρκία αυτή την εποχή, είναι ότι, στη Δύση, όλες οι πολιτικές παρατάξεις βλέπουν στις τουρκικές εξελίξεις κάτι το οποίο τους αρέσει. Από τους αυταρχικούς νεοφιλελεύθερους και απόλυτα διδακτικούς και αντιισλαμιστές της Wall Street μέχρι τους οπαδούς του Hugo Chavez στην Ευρώπη, όλοι μιλούν για την «Τουρκική Άνοιξη». Οι δεξιοί βλέπουν –«επιτέλους!»- την αμφισβήτηση μιας κυβέρνησης που αμφισβήτησε την παγκόσμια οικονομική στρατηγική τους (εξοφλώντας το ΔΝΤ) και την παγκόσμια πολιτική τους (ερχόμενη σε συμφωνία με «απόβλητα» κράτη αλλά και ελισσόμενη σε σχέση με το Ισραήλ).

Οι αριστεροί ανακαλύπτουν στις τουρκικές κινητοποιήσεις μια προέκταση των κινητοποιήσεων στη Νότια Ευρώπη και λιγότερο στη Β. Αφρική, κατά των αυταρχικών καθεστώτων και των οικονομικών μέτρων. Κάποιοι, εντοπίζουν την ανάγκη της τουρκικής κοινωνίας να αντιδράσει απέναντι στον «επανισλαμισμό» της: Οι δεξιοί ανάμεσά τους, φυσικά, δεν κάνουν καμία τέτοια νύξη για τη Σαουδική Αραβία και οι αριστεροί δεν μιλούν για τις πολύ ισχυρότερες ισλαμικές ροπές της Χαμάς ή των αδελφών Μουσουλμάνων που ανέβηκαν στην εξουσία μετά την

«Αιγυπτιακή Άνοιξη»

Ας αναρωτηθούμε λοιπόν:

Μήπως τελικά προβάλουμε επάνω στην Τουρκία την εικόνα που μας ικανοποιεί;

Καταρχήν, ας ξεκινήσουμε από τα ίδια τα επεισόδια: ούτε η ένταση των κινητοποιήσεων, ούτε η βία της καταστολής, ούτε -κυρίως- η έκταση της κατοπινής ενημέρωσης και κινητοποίησης δικαιολογούνται απλώς από την αντίδραση στην ανάπλαση μιας πλατείας.

Οπωσδήποτε, είναι έκδηλος ο συμβολικός χαρακτήρας της πλατείας Ταξίμ για το κίνημα των κοινωνικών και εργατικών δικαιωμάτων στην Τουρκία (στην πλατεία Ταξίμ έγινε μια από τις μεγαλύτερες δημόσιες σφαγές ακτιβιστών το 1977), αλλά και για το σύγχρονο πρόσωπο της Τουρκίας.

Ωστόσο, σε όλη την περίοδο της διακυβέρνησης Ερντογάν έχουν υπάρξει ξανά, στον ίδιο χώρο μεγάλες λαϊκές κινητοποιήσεις, για τα εργατικά και για τα κοινωνικά δικαιώματα, χωρίς να δοθεί αυτή η κρίσιμη έκταση από τα δυτικά ΜΜΕ, τα οποία υποστηρίζουν τώρα με κάθε τρόπο τους διαδηλωτές.

Και εδώ, φτάνουμε σε ένα κομβικό σημείο, που σχετίζεται άμεσα με αυτή το παράδοξο:

Είναι αναμφισβήτητο ότι η κυβέρνηση Ερντογάν είναι μια νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση, με σημαντική ροπή προς την άνευ όρων επιβολή των προθέσεών της όπου μπορεί, και η οποία έχει μεγάλο βαθμό συνάφειας -και συγγένειας πλέον- με τμήμα της τουρκικής άρχουσας τάξης και με τα κυρίαρχα ΜΜΕ στην Τουρκία.

Είναι επίσης μια κυβέρνηση πολύ συντηρητική στα ήθη της.

Θα λέγαμε καλύτερα, πως πρόκειται για μια κυβέρνηση “σχεδόν, θρησκευτικά αφοσιωμένη ιδεολογικά”, στην (όχι κοσμικά εθνικιστική) Οθωμανική περίοδο, πριν προκύψει το βαθιά εθνικιστικό κοσμικό κράτος του Ατατούρκ.

Είναι όμως επίσης, η κυβέρνηση η οποία τόλμησε να φέρει σε δίκη όσους στρατιωτικούς συνωμοτούσαν για την ανατροπή της δημοκρατικά εκλεγμένης εξουσίας της, η κυβέρνηση που έθεσε σε πραγματιστική βάση το κουρδικό, και αυτή η οποία απελευθέρωσε οριστικά την τουρκική οικονομία, άρα και την Τουρκία, πριν από μόλις 20 μέρες, από τα δεσμά του ΔΝΤ.

Αντίθετα, η τουρκική αντιπολίτευση, αν και κάπως πιο τολμηρή στα ήθη της και όχι τόσο φανερά προσηλωμένη στην οθωμανική δόξα, απαρτίζεται κυρίως ακριβώς από τα κόμματα που οδήγησαν την Τουρκία στη μέγγενη του ΔΝΤ, τα οποία παρέδωσαν το 30% της οικονομίας της σε ένα εν πολλοίς βραδυκίνητο και αντιπαραγωγικό στρατιωτικοβιομηχανικό σύμπλεγμα και που επιμένοντας να εκτουρκίσουν τον τεράστιο και ακμαιότατο κουρδικό πληθυσμό, οδήγησαν τη χώρα τους σε ένα πόλεμο 30 χρόνων, με χιλιάδες νεκρούς και ατέλειωτα και άλυτα κοινωνικά προβλήματα σε ολόκληρη την Τουρκία.

Επίσης, μείζονα ρόλο στον «ακτιβισμό» της αντιπολίτευσης με κάθε ευκαιρία, παίζει το υπερεθνικιστικό κόμμα των Γκρίζων Λύκων, παρακλάδι του παλιού τουρκικού παράλληλου κράτους, το οποίο διατηρεί ακόμη ισχυρή και πολύ καλά εκπαιδευμένη πτέρυγα για κάθε είδους κινητοποιήσεις και δραστηριότητες.

Σε συμβολικό επίπεδο επίσης, ο Ερντογάν κατόρθωσε, πέρα από το να απογαλακτίσει τη χώρα του από το ΔΝΤ και να αποστρατιωτικοποιήσει το κράτος (αν και ενισχύοντας πολύ την αστυνομία, η οποία όμως δεν είναι τόσο αυτόνομη όσο ο στρατός σε καμία περίπτωση), μια μεγάλη ρήξη με το παρελθόν:

Για δεκάδες εκατομμύρια απόκληρους Τούρκους, είναι το παιδί που κατόρθωσε, από το μηδέν, χωρίς να απαρνηθεί τα σημαντικότερα ιδανικά του, να βρεθεί στην κορυφή της εξουσίας.

Για μια χώρα όπου το προνόμιο αυτό για αιώνες ανήκε μόνο στους ισχυρούς ή στα παιδιά των ευπορότερων στρωμάτων, η άνοδος του Ερντογάν στην εξουσία, με απολύτως δημοκρατικό τρόπο, θα μπορούσε να είναι η πιο σημαντική και συμβολική εκδήλωση ότι η Τουρκία αρχίζει να ωριμάζει ως κοινωνία ισονομίας και δημοκρατίας.

Και, ίσως, για το λόγο αυτό, στη διάρκεια της κυβέρνησης του ¨ισλαμιστή¨ (συντηρητικού) Ερντογάν, παρατηρήθηκε σχετική βελτίωση της πρόσβασης των γυναικών στα δημόσια αξιώματα. Όπως -με κάποια μακρινή αναλογία- και ο επίσης αντιπαθής στην άρχουσα κάστα της Δύσης Hugo Chavez, ο Ερντογάν έχει υπάρξει ενίοτε αυταρχικός.

Συχνά επέδειξε ανοχή στη διαφθορά αρκετών υφισταμένων του, παράλληλα με τη μέριμνα υπέρ των φτωχών και την αξιοποίηση, όσο το έκανε, συνολικότερα υπέρ της οικονομίας της χώρας του και όχι μόνο ελάχιστων πλουσίων, της διεθνούς συγκυρίας.

Επομένως, το παράδειγμα του Ερντογάν, αυτό της ρήξης υπέρ των φτωχών μέσα σε μια ακινητοποιημένη κοινωνία, είναι πιο σημαντικό και μένει στη μνήμη πιο βαθιά, από ότι οι τεχνικές του λεπτομέρειες.

Επιστρέφοντας στις διαδηλώσεις και στους διαδηλωτές, αναμφισβήτητα ένα τμήμα τους έχει δικαιολογημένα αιτήματα:

Ναι, η δημόσια ένδυση με κοντά ρούχα -ή ελάχιστα, η σεξουαλικότητα, η κάθε διαφορετικότητα, είναι επιβεβλημένο να υπάρχουν ανεξάρτητα από έναν κρατικά επιβλεπόμενο θρησκευτικό έλεγχο της συνείδησης.

Ναι, είναι κάτι ασυνήθιστο η μαντήλα στις επίσημες προεδρικές εμφανίσεις, αν και μαντήλα φορέθηκε στην Ελλάδα ως τη δεκαετία του 60.

Και φυσικά, είναι ένα μείζον θέμα για κάθε κοινωνία, το ότι η αποδοχή της μαντίλας και ενός ορισμένου τύπου ηθικής, είναι ένας τρόπος να σταδιοδρομήσεις στην Τουρκία του Ερντογάν.

Όμως, τα ελάχιστα ρούχα, το αλκοόλ στην παραλία και η συζήτηση για το δικαίωμα στην άμβλωση, δεν είναι ο πυρήνας του δυτικού πολιτισμού, αλλά τα τελικά του κεκτημένα (και έχουν υπάρξει κεκτημένα και σε ημι-ολοκληρωτικές κοινωνίες, όπως οι πρώην κομμουνιστικές αλλά και σε κάποιες αρχαιότερες κοινωνίες).

Στον πυρήνα του δυτικού πολιτισμού, και αυτό είναι κάτι που έχει σημασία και για την Ελλάδα, είναι η δυνατότητα για οποιονδήποτε πολίτη, ανεξαρτήτως καταγωγής ή οικονομικής κατάστασης, να έχει φωνή μέσα στην κοινωνία. Και για αυτό το ζήτημα, στην Τουρκία αυτών των μηνών και ημερών, αξίζει να θέσουμε μερικά τελευταία ερωτήματα:

Από την πλευρά μεγάλου μέρους της (πιο) κοσμικής ελίτ -αλλά και του (πιο) κοσμικού μπλοκ και των διαδικτυακών ακτιβιστών- της Τουρκίας, δεν υπήρξαν καθόλου μαζικές κινητοποιήσεις για να καταδικάσουν τη συνωμοσία των αξιωματικών η οποία αποκαλύφθηκε από την κυβέρνηση Ερντογάν.

Τα πολιτικά κόμματα της αντιπολίτευσης, μάλιστα, τάχθηκαν ουσιαστικά εναντίον της «απαράδεκτης» εμπλοκής της δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης για την αποκάλυψη μιας συνωμοσίας μέσα στο στράτευμα.

Σε καμία περίπτωση όμως, οι περιορισμοί στην κατανάλωση αλκοόλ ή η παρέμβαση της κυβέρνησης υπέρ μιας «οθωμανικής» αισθητικής, δεν είναι πιο σημαντικά ζητήματα από την διάλυση μιας στρατιωτικής συνωμοσίας μέσα σε μια χώρα.

Επίσης, εάν πρέπει να τοποθετηθούμε στα ζητήματα αισθητικής της ανάπλασης της πλατείας Ταξίμ, η Τουρκία πάσχει μάλλον από την κακή αισθητική δεκαετιών διακυβέρνησης από το παλιό κομματικό-στρατιωτικό κατεστημένο (με αποκορύφωμα την τραγωδία του σεισμού του 2001 ο οποίος οφειλόταν στην κάκιστη δόμηση των κτιρίων), παρά από τις όποιες απόπειρες μιας «οθωμανικού τύπου» ανάπλασης της πλατείας Ταξίμ, οι οποίες αποτέλεσαν τη θρυαλλίδα των ταραχών αυτής της εβδομάδας στη γειτονική χώρα.

**Για την Ελλάδα ειδικά, το γεγονός ότι η στρατιωτική συνωμοσία την οποία αποκάλυψε και διέλυσε ο Ερντογάν, είχε ως στόχο την πρόκληση πολέμου (διότι εκεί μπορεί να κλιμακωθεί κάθε θερμό επεισόδιο που ετοιμαζόταν) από την οικονομικά και αριθμητικά υπέρτερη Τουρκία προς τη χώρα μας, θα έπρεπε να μας κάνει πολύ επιφυλακτικούς απέναντι στο μεγάλο μέρος (όχι στο σύνολο), της κινηματικής διαδικασίας που εξελίσσεται στη γειτονική χώρα.

Είναι πάρα πολύ αμφίβολο εάν η πλειονότητα των (πιο) κοσμικών αντιπάλων της κυβέρνησης Ερντογάν οι οποίοι πλέον έχουν επίσης βγει στους δρόμους κατά του «ισλαμικού αυταρχισμού», θα καταδίκαζε έναν τέτοιο πόλεμο δημόσια, πόσο μάλλον να συλλάβει τους υποκινητές του.**

Επίσης, επειδή υπάρχει η διάχυτη κατηγορία κατά του Ερντογάν για υπερβολική αφοσίωση στη θρησκεία: Σε ποια ακριβώς δυτική χώρα η προτομή του στρατιωτικού ιδρυτή του κοσμικού καθεστώτος ( Κεμάλ Ατατούρκ), βρίσκεται σε κάθε σημείο, από όλες τις σχολικές τάξεις του δημοτικού μέχρι τα χαρτονομίσματα και η μετακίνησή της θεωρείται -από την κοσμική και δημοκρατική αντιπολίτευση- περισσότερο αδιανόητη από ότι η μετακίνηση των θρησκευτικών εικόνων στα σχολεία;

Μήπως αυτό που συγκρούεται κυρίως στην Τουρκία δεν είναι το “θρησκευτικό” με το κοσμικό, αλλά δυο διαφορετικές εκδοχές της θρησκευτικότητας του τουρκικού λαού;

Στην Τουρκία του Ερντογάν, πάρα πολλές φορές ως τώρα υπήρξαν διαδηλώσεις, εργατικές ή για τα δικαιώματα των Κούρδων, οι οποίες κατεστάλησαν με πολύ μεγαλύτερη βία από αυτή της πλατείας Ταξίμ.

Σε πολλές, υπήρξαν και περισσότεροι νεκροί, και μεγαλύτερη βία και μεγαλύτερα πολιτικά διακυβεύματα.

Ίσως αυτό το τελευταίο, να είναι το πιο σημαντικό:

Ο στόχος της τουρκικής αντιπολίτευσης, όπως και της Δύσης, είναι να μην τεθεί κανένα μείζον πολιτικό διακύβευμα στην Τουρκία, διότι, κατά γενική ομολογία, ο Ερντογάν τα έχει καταφέρει παντού καλύτερα από τους υπάρχοντες κυρίαρχους αντιπάλους του.

Ο στόχος της Δύσης είναι να φθαρεί -ή και να πέσει- ο Ερντογάν, και να ανασταλεί η διαδικασία αυτονόμησης της τουρκικής κοινωνίας από την ξένη εξάρτηση.

Για την ώρα, επομένως, ο τουρκικός λαός έχει να επιλέξει ανάμεσα στο δίπολο ενός νεοφιλελεύθερου και σχετικά ικανού συντηρητικού κόμματος και στην κοσμική, αλλά όπως αποδείχθηκε πάρα πολύ ελλειμματική, παλιά τουρκική ελίτ, σε συνδυασμό με το κόμμα των Γκρίζων Λύκων και τις ομάδες του παράλληλου τουρκικού κράτους το οποίο κατέλυσε ο Ερντογάν.

Φυσικά, μπορεί στο μέλλον, μέσα από την τουρκική κοινωνία, να αναδειχθεί μια πιο σύγχρονη πολιτική δύναμη, που να μπορεί να συνδυάσει μια ανεξάρτητη οικονομική και εθνική τουρκική πολιτική, με λιγότερη καταστολή, και πολύ περισσότερη κοινωνική δικαιοσύνη.

Αν σκεφτούμε γραμμικά, αυτό είναι ήδη πολύ δύσκολο στην Ευρώπη, πόσο μάλλον στην Τουρκία. Από την άλλη πλευρά, στη Λατινική Αμερική, ακόμη και στην Άπω Ασία, υπάρχουν πολύ ελπιδοφόρες ζυμώσεις μέσα σε αχανείς και αχαρτογράφητες ακόμη κοινωνίες. Το βέβαιο όμως είναι, ότι δεν πρέπει να βιαστούμε να συμπεράνουμε το μέλλον, διότι τότε, συνήθως, τείνουμε να δούμε αυτό που φοβόμαστε ή αυτό που μας αρέσει.

Τέλος, και πάλι σχετικά με την Ελλάδα, υπάρχει η τάση να θεωρείται ως συναισθηματική και αυθόρμητη η πρώτη εντύπωση από τα γεγονότα.

Η τουρκική «κρίση», όπως και η πρόσφατη κυπριακή κρίση, αναδεικνύουν την έλλειψη επιστημονικών ομάδων, οι οποίες να μπορούν να κάνουν αποτελεσματική ανάλυση των γεγονότων: Μακριά από συναισθηματικές κορώνες και στόχους της τοπικής πολιτικής, δεξιάς και αριστερής, και της ελληνικής κυρίαρχης κάστας η οποία ελέγχει τα ΜΜΕ (όπως είναι γνωστό από σωρεία διεθνών ερευνών και διπλωματικών εγγράφων), ακόμη πιο απόλυτα από ότι ελέγχονται στην Τουρκία και ίσως και σε κάποιες δικτατορίες, βουλιάζοντας την Ελλάδα της περιόδου του Μνημονίου αλλά και όσων ετών μας οδήγησαν εδώ, πιο χαμηλά από κάθε ευρωπαϊκή χώρα, στους δείκτες δημοσιογραφικής ελευθερίας.

Ο Γιώργος Θωμαΐδης είναι Ειδικευόμενος Ψυχίατρος Ψυχιατρείου Θεσσαλονίκης - Ερευνητής

ΠΗΓΗ: tvxs.gr | Τουρκία: Όταν όλοι βλέπουμε εκείνο που μας αρέσει, του Γιώργου Θωμαΐδη

Τουρκία: Όταν όλοι βλέπουμε εκείνο που μας αρέσει

Για όσους είδαν αλλαντάλλων, όπως συνήθως.

Η Τουρκια ειναι ενα καζανι που βραζει χρονια τωρα.
Ενα τυχαιο γεγονος απασφαλισε την χειροβομβιδα.
Οι αμερικανοι τα χωνουν στον Ερντογαν,μαλλον καλοβλεπουν την αποχωρηση του.

#tokourdikoexeilithei

Αφού ζητήσω συγνώμη που δεν κατέχω τα τουιτερικά κόλπα, μπορώ να ρωτήσω τι ρόλο βαράει αυτό που έγραψες; Γενικά πως δουλεύουν τα #κάτι;

Διαβάζω αλλαντάλλων και ποστάρω ό,τι μου κατέβει με μια δίεση στην αρχή, έτσι δουλεύει μάλλον.

Ο χρήστης Tiger έγραψε:
Η Τουρκια ειναι ενα καζανι που βραζει χρονια τωρα.
Ενα τυχαιο γεγονος απασφαλισε την χειροβομβιδα.
Οι αμερικανοι τα χωνουν στον Ερντογαν,μαλλον καλοβλεπουν την αποχωρηση του.

Το κωμικοτραγικό είναι ότι ο Ερντογάν, σουλτάνος κι έτσι, τους πήρε φαλάγγι με δημοκρατικές εκλογές, οπότε συνασπίστηκαν εναντίον του:
αριστεροί
'κοσμικοί'
κεμαλιστές
στρατοκράτες
γκρίζοι λύκοι
ξένοι
κάθε καμένος που έμεινε στην απέξω

Τυχόν ομοιότητες με Ελλάδα και την πλατεία Συντάγματος με την πολυποίκιλη πανίδα δεν είναι συμπτωματικές.

Ο χρήστης Χρήστος Λάππας έγραψε:
Ναι ξεκινήσουμε από τα αυτονόητα; Σε ποιες Ευρωπαϊκές χώρες θα επιτρεπόταν σε μια τοπική κοινωνία να κάνει του κεφαλιού της ενάντια στους νόμους του κράτους; Σε ποια Ευρωπαϊκή χώρα κάποιοι θα πυροβολούσαν εναντίον αστυνομικών, θα προσπαθούσαν να κάψουν άλλους ανθρώπους και εγκαταστάσεις και όταν συλληφθούν θα υπήρχαν άνθρωποι να τους στηρίζουν και να αποδοκιμάζουν την σύλληψη τους; Σε ποια Ευρωπαϊκή χώρα η βία (ακόμα και η δολοφονική βία) των πολιτών στηρίζεται και γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης από την αξιωματική αντιπολίτευση;

Όταν απαντηθούν αυτά, μπορούμε να συζητήσουμε αν ελέγχθηκε το διαβατήριο της κυρίας (χέστηκε η φοράδα στ' αλώνι και αν όντως συνέβη δλδ).

Χρήστο μου αναμφίβολα , τα κώματα της ευρωπαϊκής αντιπολίτευσης, δεν κάνουν αντιπολίτευση για την αντιπολίτευση!. Κριτικάρουν και κινητοποιούν οπαδούς τους, μα μόνον έχοντας το αντίστοιχο έρισμα, στην Ευρώπη…..
Εδώ η αντιπολίτευση ενείοτε, κάνει την τρίχα τριχιά, μόνον για να ψωνίσει μερικούς ηλιθίους αρνησηματίες ψηφοφόρους….
Σε ποια ευνομούμενη πολιτεία, θα φτουρούσε η ομάδα των δεν πληρώνω?.
Σε ποιο κράτος υπάρχουν κλειστά επαγγέλματα?.
Σε ποιο κράτος, λέμε ότι θα απεργήσουμε ως δάσκαλοι την ημέρα των εξετάσεων?.
Σε ποιο κράτος κλίνουμε τα λιμάνια, για να μην κατεβούν οι τουρίστες, ίσως και το μοναδικό σοβαρό μας εισόδημα?.
Και εάν αυτά όλα και άλλα πολλά, δεν είναι ανθελληνικά, τότε τι είναι?.

Και είναι δυνατόν, να οριοθετήσουν την εσωεξωτερική πολιτική καλύτερα από την τρικομματική, η ΧΑ, ο συρφετός των διαφωνούντων, ο Πάνος ή τα σταλινικά ΚΚουδια?.
Και όταν η αστυνομία μας, διαπιστώνει ότι κίνησης δημοσιογραφικού συνεργείου, ενεργεί παραβατικά, ταυτιζόμενο με παρανομούντες παραβατικούς και μέχρι εγκληματικότητας διαδηλωτές, δεν θα τους ανακρίνει?. (διότι αυτό έμαθα……). Μπουρδολογεί η κυράτσα, προς άγραν διαβαστών των κατάπτυστων κειμένων της.

Χρήστο μου μόνον ένας παντελώς αμόρφωτος, βαμμένος εξτρεμιστής, τυφλός σε οποιαδήποτε αλήθεια, δεν δίνει απάντηση στης ερωτήσεις σου!...... και αυτό όχι ότι δεν μπορεί ή δεν ξέρει, μα με παντι τρόπο υπερασπίζετε τα άνομα πιστεύω του, και αντιδημοκρατικά του θέλω, ένας μπαχαλάκιας….. υποβασταζόμενος από τους βολευτάδες, μερίδα των τριακοσίων, που προανέφερα……
Α.

Άλλη ταμπακιέρα κρατάει όμως ο Ταγίπ...

Ο Τύπος ΗΠΑ και ΕΕ βάλλει από χθες κατά του Ερντογάν

του Γιώργου Δελαστίκ

[....]

Ομολογούμε ότι μας προκάλεσε ιδιαίτερη εντύπωση ένα κοινό ουσιαστικά σημείο στα κύρια άρθρα των «Τάιμς της Νέας Υόρκης» και της «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε». Γράφει η αμερικανική εφημερίδα: «Μερικοί Τούρκοι φοβούνται ότι η υποστήριξη του Ερντογάν για τους αντάρτες εναντίον του Ασαντ στη Συρία μπορεί να σύρει την Τουρκία στον πόλεμο». Το ίδιο επισημαίνει και η γερμανική εφημερίδα: «Πολλοί φοβούνται, όχι αβάσιμα, ότι η τυχοδιωκτική (!) συριακή πολιτική του Ερντογάν απειλεί την εσωτερική ασφάλεια της Τουρκίας». Επί της ουσίας εμείς δεν έχουμε αντίρρηση, αλλά οι Αμερικανοί έχουν λυσσάξει να εξοπλίζουν τους Σύρους αντικαθεστωτικούς και η ΕΕ ήρε το εμπάργκο εξοπλισμού τους προ ημερών και επικρίνουν τον Ερντογάν γιατί τους στηρίζει; Μυστήριο!

Ο χρήστης kubiak έγραψε:
Άλλη ταμπακιέρα κρατάει όμως ο Ταγίπ...

Φίλε μου, με προβληματίζει ο Ταγιπ….
Πίστευα και πιστεύω ότι είναι δυνατός πολιτικός ο ισλαμιστής. Φοβάμαι γιατί συνήθως κάνει αυτό που θέλει, και εμείς είμαστε κολλητοί του γείτονες….
Οι της ΕΕ, δεν τον έβλεπαν με καλό μάτι, τον ήθελαν για να κάνουν επενδύσεις και μόνον. Και αυτό το ξέρει και είχε κάνει και κεκαλυμμένες επιθετικές δηλώσεις κατά της ΕΕ. Βέβαια εμείς σε όλες της αποχρώσεις τον θέλαμε….. μα τούρκος μπέσα δεν έχει.
Θέλουμε να περάσουμε αγωγούς, που με καθεστώς ανωμαλίας θα φρενάρει.
Φοβάμαι ότι μπορεί να μας κάνει εξιλαστήρια θύματα, κόντρα στην ΕΕ και παράλληλα με τους αμερικανούς που θέλουν να δημιουργήσουν προσκόμματα στην ΕΕ.
Α.

Ο χρήστης Χρήστος Λάππας έγραψε:
Αφού ζητήσω συγνώμη που δεν κατέχω τα τουιτερικά κόλπα, μπορώ να ρωτήσω τι ρόλο βαράει αυτό που έγραψες; Γενικά πως δουλεύουν τα #κάτι;

εχεις χάσει αναλύσεις τουρκολόγου μανόσκυ για τα επιτεύγματα του ταγιπ.
Κάτι γλίτωσες

Το δε παραπάνω κείμενο είναι επικό, ειδικά στα σημεία που βάζει στο ζύγι τα επιτεύγματα του Ερντογάν με τα μή σημαντικά κατ αυτόν ζητήματα, που άλλωστε είναι απότοκα ενός συστήματος το οποίο άμα μείνει ο ερντογάν, η ησυχία, η τάξη και η ασφάλεια θα έρθουν απο μόνα τους.

Μάλλον δεν του σφυρίξανε τί παίζει με τη Συρία και τους φονταμενταλιστές που χρηματοδοτεί ο καλός του

Να κάνουμε ένα recap;
Προτιμάμε το προηγούμενο καθεστώς προ Ταΐπ; Τα στρατά και τους γκρίζους λύκους που σάπιζαν κι εξαφάνιζαν πολίτες οπουδήποτε, έκαιγαν χωριά, έστηναν κρίσεις με την Ελλάδα;
Προτιμάμε καθεστώς Άσαντ; Εμένα δεν μ' ενδιαφέρει το ζήτημα, αλλά δεν μπορώ να μη θυμηθώ ότι τα καθεστώτα σε Συρία, Αίγυπτο, Λιβύη και αλλού ήταν made in USSR. Μόνο τα όπλα τους να δει κανείς...

**
Δεν ξέρω αν έχουν νεκρωθεί εντελώς κρίσιμα εγκεφαλικά κύτταρα, αλλά το σχέδιο Βαριοπούλα έλεγε πως για να ρίξουν τον Ερντογάν, θα γινόταν ΠΟΛΕΜΟΣ στη Θράκη. Τη Δυτική Θράκη, ε; Δηλαδή εισβολή, δηλαδή ΠΟΛΕΜΟΣ.
You know, μπαμ-μπαμ, καμπούυυυμμμμ!**

ΟΜΩΣ στο Γιουνανιστάν μας κόπτει το αν θα δώσει χωρίς προβλήματα ο Σουλεϊμάν φιλάκι στη Φατμαγκιούλ στο μετρό.

Τέλος πάντων, μια συμπαθέστατη άποψη επί του θέματος, από έναν Τούρκο ηθοποιό:

«Σε όλη μου τη ζωή δεν ήμουν υπέρ του καβγά. Δεν σήκωσα χέρι ποτέ σε κανέναν. Είμαι αρκετά ήρεμος και ψύχραιμος άνθρωπος. Όσοι με γνωρίζουν ξέρουν το χαρακτήρα μου. Πιστεύω πως το πιο άλυτο πρόβλημα μπορεί να λυθεί με συνομιλία με αλληλοκατανόηση.

Ο δικός μου τρόπος επίλυσης προβλημάτων θα είναι αυτός. Δεν στηρίζω και δεν θα στηρίξω κανέναν που ασκεί βία ας είναι το κράτος, η αστυνομία, ο λαός ακόμη και συγγενείς. Οποιος ασκεί βία θα γίνει άδικος ακόμη και αν έχει δίκιο. Οποιος έχει άδικο όσο και να ασκεί βία δεν θα έχει δίκιο. Αυτό που εγώ από την αρχή είδα, απέναντι στην ασύμμετρη βία της αστυνομίας, υπήρχε ένα πλήθος, που απλά στέκονταν και αντιστέκονταν αργότερα αυτό το πλήθος στηρίχθηκε από ανθρώπους από κάθε πίστη από κάθε ιδεολογική σκέψη από κάθε ηλικία και από κάθε κοινωνική ομάδα. Και αυτό το πλήθος αυξήθηκε και γιγαντώθηκε και αντιστάθηκε σε αυτή τη δύναμη.Είναι δηλαδή ένα λαϊκό κίνημα.

Ποιος θα βοηθούσε τους ανθρώπους που εξαντλήθηκαν από τα δακρυγόνα και τα νερά. Πως θα άνοιγαν τα σπίτια τους, τα πολυτελή ξενοδοχεία τους, τα τζαμιά.

Οι μπακάληδες κράτησαν τα μαγαζιά τους ανοιχτά, οι καφετέριες έγιναν σημεία προστασίας τα μεσάνυχτα. Όπως στις εισόδους των πολυκατοικιών οι σκάλες έγιναν νοσοκομεία, κέντρα υγείας. Εθελοντές γιατροί μοιράστηκαν τα νούμερα των τηλεφώνων τους στο διαδίκτυο. Τα ταξί μετέφεραν ανθρώπους.

Αν συνέβαινε το αντίθετο και δεν υπήρχε κίνημα αυτοί οι άνθρωποι δεν θα φοβόντουσαν από τους ανθρώπους στο δρόμο; Kανείς δεν θα άνοιγε τις πόρτες του στους ανθρώπους αυτούς, ούτε θα τους έδινε έστω και νερό. 
Παρακαλώ λίγο κοιτάξτε το γεγονός από κοντά. Στα άτομα αυτά που αντιστάθηκαν υπάρχουν οι μητέρες σας, οι αδερφές σας, τα αδέλφια σας οι πατεράδες σας.

Υπάρχουν κι αυτοί που έχουν τα παιδιά τους αστυνομικούς. Υπήρχαν άτομα που έκλαιγαν όταν αμύνονταν και φώναζαν. «ο αδελφός μου είναι αστυνομικός» και κλαίνε. Υπάρχουν άνθρωποι που λένε «παιδί μου μην το κάνεις». Δυστυχώς στην επόμενη φάση εντάχθηκαν και ομάδες με ξύλα και ρόπαλα με επιθετικές προσδοκίες. Καταδικάζω αυτές τις ομάδες.

Είμαστε αντιμέτωποι με μια θέα που δεν θέλουμε με τίποτα. Αυτοκίνητα και κτίρια πυρπολημένα, τα βαριά και προκλητικά συνθήματα δεν θα πρέπει να είναι κομμάτι των ανθρώπων των ανθρώπων που αμύνονται στο πίσω σοκάκι. Ενας είναι ο δρόμος της επίλυσης. Να βγούμε από το ύφος «το έκανα και έγινε» και να δημιουργηθεί μια δημοκρατική πλατφόρμα που θα ακούσει το τι θέλουν οι άνθρωποι αυτοί και θα δοθεί σημασία σε αυτά που λένε.

Μπορεί να θέλετε και να σκέφτεστε να κάνετε το μεγαλύτερο καλό σε έναν άνθρωπο, όμως αν αυτός δεν θέλει να το κάνει αυτό όπως το θέλετε εσείς;. Αυτό το καλό που θα έχει γίνει με το ζόρι θα είναι στην πραγματικότητα καλό; Σας παρακαλώ σταματήστε αυτή τη βία και ξεκινήστε να ακούτε, να βλέπετε και να καταλαβαίνετε».

Αλλά...Tahrir, Syntagma, Taksim κι άλλες βλακείες.

Συνεχίζεις να κανεις γαργάρα τους 100 που πεθάναν απ τους ισλαμιστές που χρηματοδοτεί ο ερντογάν βλέπω, και καλά κάνεις, καλύτερο απ το να γράφεις pipes

Ξέρεις, το ότι δεν γουστάρουν τον Ερντογάν, δεν σημαίνει ότι γουστάρουν τους προηγούμενοι, αυτά είναι δικά σου κομπλεξ που έχεις την τάση να λες ότι είναι καλύτερο να τον παίρνεις λίγο απο κώλο παρά να σε δέσουν και να σε βιάζουν 4 ας πούμε (τυχαίο παράδειγμα, μην παρεξηγηθώ)

Αλλά ας ελαφρύνΩμε την ατμόσφαιρα και ας πάμε σε κάτι πιο ευχάριστο:

Με το χέρι στην καρδιά ρε μανόσκυ, αν ήσουν στην Τουρκία και σε έπαιρναν τηλέφωνο απ την ασφάλεια να μαζέψεις την κόρη σου επειδή μπαλαμουτιάζονταν με τον γκόμενο/α στα παγκάκια, με τί μούτρα θα τις έλεγες αυτές τις παπάτζες που γράφεις εδω μέσα?
Μιλάμε για έναν εραστή που δεν έχει αφήσει απίθανο σημείο ήσυχο με τις περιπτύξεις του, πως θα άντεχες το τέκνο σου να μην ζήσει στο ελάχιστο κάτι απ τις δικές σου θύμησες?

Αναλογήσου, είναι σοβαρό το θέμα

Ξέρεις για ποια χώρα μιλάς;
Δεν είναι ούτε Ολλανδία, ούτε Ελλάδα, ούτε Ιταλία.
Είναι μια χώρα που δεν έχει ζήσει πρακτικά ποτέ τη δυτικού τύπου δημοκρατία. Πού είχε μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα σουλτάνο, μετά ηγέτη τύπου Στάλιν και πιο μετά στρατηγούς.
Ο Ερντογάν είναι ο πρώτος δημοκρατικά εκλεγμένος πρωθυπουργός της Τουρκίας που κινείται με σχετική απεξάρτηση από το στρατό και τον γενικό στρατοεισαγγελέα.

Ένα το κρατούμενο.

Η Τουρκία δεν είναι μόνο η Πόλη και η Σμύρνη, η βιτρίνα δηλαδή της χώρας. Έχει μεγάλο τμήμα του πληθυσμού παραμέσα, ισλαμιστές ήπιους μέχρι ταλιμπάν. Πληθυσμούς που ζουν κάτω από το πρόσταγμα του τοπικού συνταγματάρχη. Και που ξέρουν ότι αν πέσει ο Ερντογάν, θα έρθουν οι ίδιοι που τους πήδαγαν με ακόμα πιο άγριες διαθέσεις. Κανονικά, ακόμα κι οι Κούρδοι πρέπει να τον έχουν τον Ταΐπ στα όπα-όπα. Εκτός από όσους δεν γουστάρουν τις καταπαύσεις πυρός και τα νέα κόλπα.

Δύο τα κρατούμενα.

Οπότε, το τι νομίζω εγώ ή το τι νομίζεις εσύ είναι παντελώς άσχετο με τον ψυχισμό και την καθημερινότητα των Τούρκων.
Το αν το φιλάκι στο μετρό είναι κακό ή καλό στο Σύνταγμα, δεν έχει σχέση με το αν είναι καλό ή κακό στο Τακσίμ. Άλλος λαός, άλλες παραδόσεις, άλλες προοπτικές και ελπίδες.

Η ξεφτίλα του να κάθονται δίπλα-δίπλα στις διαδηλώσεις οι γκρίζοι λύκοι με τους αριστερούς είναι μια λυκοφιλία της πλάκας. Μέχρι προχθές μαχαιρώνονταν (μάλλον: μαχαίρωναν οι πρώτοι τους δεύτερους ή τους έσπαγαν τα κεφάλια ακόμα και μέσα στα ΑΕΙ τους), αύριο θα είναι καινούρια μέρα;