Λατρεύω την απαίτηση για αναθεώρηση του Συντάγματος. Ελπίζω να βάλουν μέσα και κανένα άρθρο για τη μετονομασία του κράτους, σε Ελλάς Α.Ε.. Άλλοι έχουν στη διακύρηξη τους 'Life, Liberty and the pursuit of Happiness', εμείς θα έχουμε απλά 'Profit'...

Ο χρήστης Panosss έγραψε:

Post Panosss χωρίς αναφορά σε δυ?

213 2046000

Σε περιποιήθηκαν καλά;

Bενιζέλος στη ΝΕΤ: '' Τα 107δις είναι μια προσφορά στις επόμενες γενεες''. ''Το χρέος έγινε βιώσιμο'' Φακίρης είναι!!!!...Γιατί δεν λέει στον κόσμο ότι οι δοσεις στο χαρατσι απο εξη έγιναν τρείς. Πάντως τον Θα θα θα θα...(Π.Ανδ.) δεν τον φτάνει.

απογοητευση...ποσο μαλακας να εισαι για να πιστευει καποιος οτι μας εσωσε...

Πιστευω οτι θελουν να μας παρουν και τα τελευταια χρηματα που εχουμε οσοι εχουμε γι αυτο λενε να επιστρεψουν τα χρηματα στις τραπεζες οποτε εκει καπου θα γινει το μπαμ και μετα αντε γεια...Μπερισσα Πυραμιδες.......

Μην ξεχναμε ειναι ο υπουργος του χρηματιστηριου...

Αγόρι μου άσε τις εξυπνάδες και πάρε τηλέφωνο. Να σώσεις τον εαυτό σου.
Και την ανθρωπότητα. Και το φόρουμ.

Ο χρήστης Panosss έγραψε:
Αγόρι μου άσε τις εξυπνάδες και πάρε τηλέφωνο. Να σώσεις τον εαυτό σου.
Και την ανθρωπότητα. Και το φόρουμ.

Κακοδιάθετο σε βλέπω...

Έπεσα σε ένα εξαιρετικό άρθρο του Δημ. Α. Ιωάννου, γραμμένο τον Μάιο 2011 μετά το μνημόνιο 1, που αναλύει επιστημονικά αλλά και κατανοητά (με εξαίρεση κάποια επιτηδευμένη χρήση λέξεων) τα βαθειά προβλήματα της ελληνικής οικονομίας και απαντάει στις διάφορες υπεκφυγές και την αντιμνημονιακή συνθηματολογία που είναι δημοφιλή στη κοινωνία και τα φόρουμ.
Είναι μεγάλο κείμενο αλλά πρέπει να το διαβάσει όποιος θέλει να έχει τεκμηριωμένη άποψη.

Χρονικόν Μεγάλης Πλαναισθησίας
http://www.antifono.gr/portal/Κατηγορίες/Ελλάδα-Ιστορία-ΓεωΠολιτική/Άρθρα/2796-Χρονικόν-Μεγάλης-Πλαναισθησίας.html#CommentForm

Διαλέγω κάποια αποσπάσματα:

Στον τομέα αντίθετα της παραγωγής (δηλαδή στον τομέα των καθαρών «διεθνώς εμπορευσίμων») η Ελλάδα ουδέν το δελεαστικό έχει να παρουσιάσει για τον επίδοξο επενδυτή: πέρα από έναν μικρό θύλακα υγιών επιχειρήσεων, το μεγαλύτερο μέρος της ελληνικής βιομηχανίας, που παράγει απλοϊκά προϊόντα με μεθόδους εντάσεως εργασίας, στο πρώτο φύσημα του ανέμου είτε καταρρέει σαν πύργος από τραπουλόχαρτα, είτε μεταφέρεται βορείως των συνόρων, στις χώρες των φθηνών ημερομισθίων. Εξήντα έτη αναπτυξιακών προσπαθειών δεν κατάφεραν να δημιουργήσουν τίποτε περισσότερο από την δασμοβίωτη και κρατικοδίαιτη καλτσοβιομηχανία της πρώτης μεταπολεμικής περιόδου, που ένα μεγάλο μέρος της εξαερώθηκε μετά την δεύτερη πετρελαϊκή κρίση και την είσοδο στην ΕΟΚ, και τον αναιμικό διάδοχό της που και αυτός φυλλορροεί και φθίνει, ιδιαίτερα από την πρόσδεση και εισδοχή της Ελλάδας στην ΟΝΕ (1999-2001) και μετά, όπου η συνεχής ανατίμηση της πραγματικής εξωτερικής ισοτιμίας της νομισματικής μονάδας συνέθλιψε την ανταγωνιστικότητά του.13
Και όμως! Εάν πιστέψουμε τους διώκτες του επικατάρατου Μνημονίου, το αναπτυξιακό θηρίο που κοιμόταν καλά κρυμμένο μέσα στα στήθια του ακάματου και φίλεργου Έλληνα παραγωγού, για τόσες δεκαετίες, τώρα, ξαφνικά, έχει ξυπνήσει! ..........
...............
-Η ανάπτυξη δεν προκύπτει από αερολογίες. Είναι συνδυασμός της επάρκειας των κοινωνικών θεσμών και της ταχύτητας και του πλούτου των ανταλλαγών γνώσης και πληροφορίας στο εσωτερικό της κοινωνίας, ανταλλαγών που δημιουργούν το «ανθρώπινο κεφάλαιο».16 Οι αερολογούντες περί «αναπτύξεως» έχουν συμβάλλει τα πλείστα ώστε και στους δύο τομείς η Ελλάδα να μην ανήκει στον ανεπτυγμένο κόσμο. Η παντελής έλλειψη Κράτους Δικαίου συνδυάζεται πλήρως με μία τραγική κατάσταση σε αυτό που καθιερώθηκε να ονομάζεται «τρίγωνο της γνώσεως». Πλην όμως από αυτά τα δύο είναι που προκύπτει η ευημερία των σύγχρονων κοινωνιών. Ειδικά δε για το «τρίγωνο της γνώσεως» (εκπαίδευση, έρευνα, καινοτομία) η κατάσταση δεν θα μπορούσε να ήταν χειρότερη. Στην έρευνα ο δημόσιος και ο ιδιωτικός τομέας συναγωνίζονται για το ποιος θα έχει τις χαμηλότερες επενδύσεις σε σχέση με τους υπόλοιπους Ευρωπαίους εταίρους. Στην παιδεία τα πανεπιστήμια, με βάση όλους τους δείκτες, ανήκουν αντικειμενικά στον άλλοτε καλούμενο «τρίτο κόσμο», ενώ στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση οι διεθνείς συγκρίσεις για τις αποδόσεις των μαθητών είναι απογοητευτικές, και αυτό μάλιστα παρά το γεγονός των άφθονων χρηματικών πόρων που διατίθενται. 17 Κατόπιν όλων αυτών, επειδή η έρευνα και η εκπαίδευση συνήθως καταλήγουν στην επιστημονική πρόοδο και στην τεχνολογική (και εμπορική) καινοτομία, δεν είναι καθόλου παράξενο που η μόνη αληθινή καινοτομία που είδε το φώς τον προηγούμενο αιώνα στην ελληνική οικονομία έχει σχέση με τις διαφορετικές ποικιλίες «φούντας».
....................
Η ανάπτυξη δεν σαλπίζεται από κάποιον οικονομικό ή και πολιτικό στρατάρχη, δεν αποφασίζεται από το κράτος και δεν επιτυγχάνεται με την νεκρανάσταση πρακτικών και νοοτροπιών που οδήγησαν σε μία από τις πλέον επαίσχυντες χρεοκοπίες διεθνώς. Οι προϋποθέσεις της μπορεί να δημιουργηθούν μόνο εφ’ όσον ολοκληρωθεί ομαλά η αλλαγή της δομής των σχετικών τιμών στην ελληνική οικονομία (μέσω και της «εσωτερικής υποτίμησης») και εφ’ όσον πραγματοποιηθούν οι απαραίτητες αλλαγές ώστε οι θεσμικές λειτουργίες, (συμπεριλαμβανομένης και της εκπαίδευσης), μαζί με την ανάδειξη μίας νέας επιχειρηματικότητας, να διαμορφώσουν συνθήκες «ενδογενούς» δυναμικής και να προωθήσουν μετασχηματισμούς προς μία μορφή παραγωγικής μεγέθυνσης η οποία θα δημιουργεί περισσότερη κοινωνική αξία απ’ ότι θα καταναλώνει-και, συνεπώς, περισσότερη ευημερία και ποιότητα ζωής. (Το αντίθετο δηλαδή από ό,τι συνέβαινε τα εξήντα τελευταία χρόνια όπου οι άφθονοι πόροι που τέθηκαν στην διάθεση της ελληνικής οικονομίας, εξ αιτίας διάφορων ευνοϊκών συγκυριών, κατασπαταλήθηκαν σε μία ατέρμονη διαδικασία πολιτικής διανομής τους, κυρίως ως λεία της εκάστοτε δεσπόζουσας κοινωνικο-πολιτικής ομάδας). Το επικατάρατο Μνημόνιο ίσως να μην είναι το απαύγασμα της οικονομολογικής σοφίας, πλην όμως βρίσκεται σε σωστή γενικά κατεύθυνση επιχειρώντας, υπό εξαιρετικά δυσμενείς όρους, να διευκολύνει αυτή την διαδικασία ανατροπής και ανασύνθεσης που χρειάζεται επειγόντως η ελληνική οικονομία. ..........
..........
Ο ψυχικός μηχανισμός εκβολής από την συλλογική συνείδηση της ενοχής για την ευθύνη της κρίσης, μαρτυρείται από την σχεδόν ψυχωτική εμμονή και πίστη ότι η παρούσα χρεοκοπία είναι αποτέλεσμα του απλού γεγονότος ότι οι «πολιτικοί έκλεψαν». Πράγμα φυσικά που δεν είναι ψέμα διότι όπως όλοι γνωρίζουμε έκλεψαν και οι μέν, έκλεψαν -ακόμη περισσότερα- και οι δε. Πλην όμως η πεποίθηση πως αυτό αρκεί για να ερμηνεύσει την διάλυση της χώρας είναι παντελώς λανθασμένη διότι προσκρούει στα αντικειμενικά δεδομένα. Με όποιους υπολογισμούς και αν προσπαθήσει κανείς να συλλάβει το μέγεθος της διασπάθισης και της λεηλασίας του «πολιτικού χρήματος» την τελευταία τριακονταετία, δεν είναι σε θέση να φθάσει σε ένα αριθμό που ξεπερνάει τα 10 δισεκατομμύρια ευρώ. Αλλά για να διευκολυνθεί ο συλλογισμός αυτός ας πούμε ότι είναι 20 ή ακόμη και 30 δισεκατομμύρια. Ίσως δε και 40, για να μην κάνουμε τσιγγουνιές. Και πάλι το εν λόγω ποσό δεν λέει τίποτα. Το δημόσιο χρωστάει 340 δισεκατομμύρια ευρώ, που μπορεί να είναι και 400, ενώ το ακαθάριστο εξωτερικό χρέος της χώρας φθάνει τα 450 δισεκατομμύρια, και αν τα είχαν κλέψει κάποιοι δεν θα υπήρχε στον κόσμο τράπεζα για να τα κρύψουν. (Θα τους ξέραμε άλλωστε γιατί θα ήταν διεθνώς γνωστοί: με τόσα λεφτά θα είχαν προσλάβει τον Ρόμαν Αμπράμοβιτς και την Πάρις Χίλτον για να τους σφουγγαρίζουν τις σκάλες).

Ο ισχυρισμός ότι ένα τόσο μεγάλο ποσό «εκλάπη» από τόσο λίγους είναι μία τερατολογία, που προσπαθεί να συσκοτίσει ένα πολύ πιο σύνθετο, και ιδιαίτερα αποκαρδιωτικό, φαινόμενο Διότι η πραγματικότητα είναι πως στην ψιμυθιωμένη αλλά δυσμορφική κοινωνία μας μία πλειοψηφική ομάδα του πληθυσμού λειτουργούσε και λειτουργεί με βάση μία προ-νεωτερική αντίληψη «τιμαριωτικής» προσόδου, η οποία δεν έχει κοινά σημεία με την κυριαρχούσα στον υπόλοιπο κόσμο αντίληψη για την κεφαλαιοκρατική οικονομία της αγοράς. Σύμφωνα με αυτήν την τελευταία, η συνεχώς διευρυνόμενη παραγωγή κοινωνικού προϊόντος καθορίζει και την διανομή του, με την έννοια πως όποιος δημιουργεί νέο πλούτο λαμβάνει και το μερίδιο που του αναλογεί. Αντίθετα, η ελληνική κοινή συνείδηση πιστεύει βαθειά, (και όχι εντελώς αβάσιμα εφ’ όσον η πίστη αυτοεπιβεβαιώνεται και καθίσταται κοινωνική πραγματικότητα) ότι ο διαθέσιμος όγκος του κοινωνικού προϊόντος είναι διαχρονικά στάσιμος και η νομή του ορίζεται κυρίως με κριτήριο την πρόσβαση ενός εκάστου στην πολιτική εξουσία. Επίσης, με το ίδιο πνεύμα, θεωρεί ότι το κοινωνικό άτομο δεν έχει υποχρεώσεις ως παραγωγός, αλλά μόνο δικαιώματα ως καταναλωτής,

Ο χρήστης Panosss έγραψε:
Αγόρι μου άσε τις εξυπνάδες και πάρε τηλέφωνο. Να σώσεις τον εαυτό σου.
Και την ανθρωπότητα. Και το φόρουμ.

?

Ο χρήστης pik. έγραψε:

Αγόρι μου άσε τις εξυπνάδες και πάρε τηλέφωνο. Να σώσεις τον εαυτό σου.
Και την ανθρωπότητα. Και το φόρουμ.

?

Μη μου κλέβεις τη δόξα.

Σε γενικές γραμμές συμφωνω με το πνευμα των λεγομένων του (για το τρένο που έχασε η Ελλάδα τις προηγούμενες δεκαετίες κλπ), αλλα εδω λέει μαλακίες...

Ο χρήστης Adriver έγραψε:

*Ο ψυχικός μηχανισμός εκβολής από την συλλογική συνείδηση της ενοχής για την ευθύνη της κρίσης, μαρτυρείται από την σχεδόν ψυχωτική εμμονή και πίστη ότι η παρούσα χρεοκοπία είναι αποτέλεσμα του απλού γεγονότος ότι οι «πολιτικοί έκλεψαν». Πράγμα φυσικά που δεν είναι ψέμα διότι όπως όλοι γνωρίζουμε έκλεψαν και οι μέν, έκλεψαν -ακόμη περισσότερα- και οι δε. Πλην όμως η πεποίθηση πως αυτό αρκεί για να ερμηνεύσει την διάλυση της χώρας είναι παντελώς λανθασμένη διότι προσκρούει στα αντικειμενικά δεδομένα. Με όποιους υπολογισμούς και αν προσπαθήσει κανείς να συλλάβει το μέγεθος της διασπάθισης και της λεηλασίας του «πολιτικού χρήματος» την τελευταία τριακονταετία, δεν είναι σε θέση να φθάσει σε ένα αριθμό που ξεπερνάει τα 10 δισεκατομμύρια ευρώ. Αλλά για να διευκολυνθεί ο συλλογισμός αυτός ας πούμε ότι είναι 20 ή ακόμη και 30 δισεκατομμύρια. Ίσως δε και 40, για να μην κάνουμε τσιγγουνιές. Και πάλι το εν λόγω ποσό δεν λέει τίποτα. Το δημόσιο χρωστάει 340 δισεκατομμύρια ευρώ, που μπορεί να είναι και 400, ενώ το ακαθάριστο εξωτερικό χρέος της χώρας φθάνει τα 450 δισεκατομμύρια, και αν τα είχαν κλέψει κάποιοι δεν θα υπήρχε στον κόσμο τράπεζα για να τα κρύψουν. (Θα τους ξέραμε άλλωστε γιατί θα ήταν διεθνώς γνωστοί: με τόσα λεφτά θα είχαν προσλάβει τον Ρόμαν Αμπράμοβιτς και την Πάρις Χίλτον για να τους σφουγγαρίζουν τις σκάλες). * Μια χαρά τρώγονται 450 δις ευρώ σε βάθος 35ετίας απο μερικές χιλιάδες ανθρώπους. Γιατί όταν λέμε πολιτικό σύστημα, αυτό δεν είναι οι 300 άνθρωποι της καθε βουλής. Επίσης, αν ο λαός εφαγε 5 ψίχουλα (που έφαγε), το πολιτικό σύστημα εφαγε φρατζόλες. Εχει διαφορά...

Ο ισχυρισμός ότι ένα τόσο μεγάλο ποσό «εκλάπη» από τόσο λίγους είναι μία τερατολογία, που προσπαθεί να συσκοτίσει ένα πολύ πιο σύνθετο, και ιδιαίτερα αποκαρδιωτικό, φαινόμενο Διότι η πραγματικότητα είναι πως στην ψιμυθιωμένη αλλά δυσμορφική κοινωνία μας μία πλειοψηφική ομάδα του πληθυσμού λειτουργούσε και λειτουργεί με βάση μία προ-νεωτερική αντίληψη «τιμαριωτικής» προσόδου, η οποία δεν έχει κοινά σημεία με την κυριαρχούσα στον υπόλοιπο κόσμο αντίληψη για την κεφαλαιοκρατική οικονομία της αγοράς. Πες του, πως η 'κυριαρχουσα στον υπόλοιπο κόσμο αντίληψη για την κεφαλαιοκρατική οικονομία της αγοράς' είναι η μεταφορά της παραγωγής και των θεσεων εργασίας στον 3ο κόσμο. Η παραγωγή καινοτομίας και η έρευνα έχουν μόνο μια αξία. Να βρίσκουν εφαρμογή στις φαμπρικες των υπαναπτυκτων χωρών, ωστε με τα υπερκερδη τους οι κολλοσσοί να γίνονται.... κολοσσότεροι. Επίσης η καινοτομία θέλει και προστασία. Αμα στη γαμάει ανεξέλεγκτα ο Κινέζος και αντιγράφει πχ ανενοχλητα, αυτό που εσυ έριξες χρήματα και προσπαθεία ετων να δημιουργησεις, τότε δεν έχει αξία. Σύμφωνα με αυτήν την τελευταία, η συνεχώς διευρυνόμενη παραγωγή κοινωνικού προϊόντος καθορίζει και την διανομή του, με την έννοια πως όποιος δημιουργεί νέο πλούτο λαμβάνει και το μερίδιο που του αναλογεί. Αντίθετα, η ελληνική κοινή συνείδηση πιστεύει βαθειά, (και όχι εντελώς αβάσιμα εφ’ όσον η πίστη αυτοεπιβεβαιώνεται και καθίσταται κοινωνική πραγματικότητα) ότι ο διαθέσιμος όγκος του κοινωνικού προϊόντος είναι διαχρονικά στάσιμος και η νομή του ορίζεται κυρίως με κριτήριο την πρόσβαση ενός εκάστου στην πολιτική εξουσία. Επίσης, με το ίδιο πνεύμα, θεωρεί ότι το κοινωνικό άτομο δεν έχει υποχρεώσεις ως παραγωγός, αλλά μόνο δικαιώματα ως καταναλωτής........

Θα δειξει τα επόμενα λίγα χρόνια πού θα πάει η κατασταση παγκοσμίως. Εμεις εδω, ετσι κι αλλιώς τελειωμένοι είμαστε...

Ο χρήστης manosk έγραψε:
http://www.cosmo.gr/Entertainment/Media/Eidiseis/katasxesh-sta-grafeia-ths-imako.1660935.html?utm_source=CosmoWidget&utm_medium=CosmoMain&utm_content=TAB2&utm_campaign=HouseWidget

sic transit gloria mundi

Έπεσε το σύμβολο του βλαχοκιτσρόκ νεοελληνικού life style.
Κρίμα για τους εργαζόμενους.

Ποιός είναι αυτός στη κάτω δεξιά γωνία της φωτό?

Δουλευα ολη μερα και δεν ειχα προσβαση σε ενημερωση, ισα που προλαβα το πρωι τη συνεντευξη τυπου των ξενων και των δικων μας σε ζωντανη μεταδοση. Κλασσικα τα λογια τους ωραια χωρις ομως να λενε τιποτα για τον πολιτη. Ανοιγω τωρα ΣΚΑΙ και βλεπω τιτλους ειδησεων

• Λ. Παπαδήμος: Ανάπτυξη από το 2013 αν εφαρμοστεί το πρόγραμμα

• Ευ. Βενιζέλος: Αφαιρέθηκαν από τις πλάτες των Ελλήνων 107 δισ. ευρώ

• ΔΝΤ: Την 2η εβδομάδα του Μαρτίου η απόφαση για την ελληνική βοήθεια (δεν την θεωρουμε δεδομενη )

• Ρουμπινί: Σημαντικό ότι δεν θα υπάρξει επίσημη χρεοκοπία

• Φάιμαν: Το νέο πακέτο βοήθειας δεν είναι δώρο, είναι δάνειο

• Ν. Κωσταντόπουλος: Το κλίμα αβεβαιότητας θα παραμείνει έως το 2020

και ειμαι καπως ετσι

Youtube Video

Ο χρήστης bibendum έγραψε:

• Λ. Παπαδήμος: Ανάπτυξη από το 2013 αν εφαρμοστεί το πρόγραμμα

για να καταλαβω...

για φετος προβλεπεται 7% υφεση.
δλδ απο του χρονου θα περασουμε σε θετικο προσημο ή το -7% θα γινει -4% ;

Ο χρήστης Spartan έγραψε:
Σε γενικές γραμμές συμφωνω με το πνευμα των λεγομένων του (για το τρένο που έχασε η Ελλάδα τις προηγούμενες δεκαετίες κλπ), αλλα εδω λέει μαλακίες...

Μας βολεύει να 'λέει μαλακίες'! Δεν καταλαβαίνω, διαφωνείς με την κατάσταση που περιγράφει στη συνέχεια?

Στο νέο-τιμαριωτικό ελληνικό κοινωνικό σχηματισμό υπήρχε μία πυραμίδα όπου οι κομματικοί μηχανισμοί (όχι αναγκαστικά οι πολιτικοί ηγέτες, από τους οποίους κάποιοι απλώς ύπνωτταν- αλλά οι κομματικοί μηχανισμοί) είχαν τον ρυθμιστικό ρόλο στην νομή του προϊόντος, το οποίο προερχόταν από την απομύζηση της παραγωγικής μειοψηφίας του ελληνικού λαού αλλά κυρίως, μετά το 1999, από το άφθονο δανεικό χρήμα.24 Κατερχόμενος κανείς την πυραμίδα θα συναντούσε στο μέσον την επιχειρηματική πολιτική πελατεία που απολάμβανε της κρατικο-κομματικής («αναπτυξιακής» βεβαίως) γενναιοδωρίας, με διάφορους τρόπους που είναι λίγο ή πολύ γνωστοί, ενώ στην βάση της πυραμίδας βρισκόταν ο τιμημένος ιδιώτης ψηφοφόρος ο οποίος διοριζόταν κατόπιν ενεργειών του πολιτευτή του σε μία υπηρεσία που δεν είχε αντικείμενο αλλά το επόμενο έτος λάμβανε αύξηση και επίδομα παραγωγικότητας. Έτσι οικοδομήσαμε την κοινωνία που έχει τους πλουσιότερους μηχανοδηγούς τραίνων της Ευρώπης αλλά τις λιγότερες και τις χειρότερες σιδηροδρομικές γραμμές, τους περισσότερους φαρμακοποιούς και γιατρούς ανά κάτοικο, αλλά την χειρότερη περίθαλψη, τους περισσότερους καθηγητές ανά μαθητή αλλά την χειρότερη εκπαίδευση κλπ. Η αντιπαραγωγική πλειοψηφική ομάδα του πληθυσμού, συμπεριλαμβανομένου και του μεγαλύτερου τμήματος της λεγόμενης «επιχειρηματικής τάξης», στηρίζοντας το κομματικό σύστημα για να κάνει ακριβώς αυτό που έκανε, και όχι κάτι άλλο, αρτύζονταν από το κράτος, πράγμα που θεωρούσε ως κατακτημένο δικαίωμα το οποίο ούτε και σήμερα δέχεται να απεμπολήσει. Με την συγκεκριμένη αυτή στάση της κοινωνικής πλειοψηφίας φθάσαμε αισίως στην χρεοκοπία, και ο ισχυρισμός ότι υπεύθυνοι είναι κάποιοι πολιτικοί είναι φαιδρός διότι οι πολιτικοί δεν ήταν παρά οι απλοί εκτελεστές – μερικοί βέβαια και με το αζημίωτο- των επιταγών και της βούλησης της κοινωνικής πλειοψηφίας.

Ο χρήστης Adriver έγραψε:
και ο ισχυρισμός ότι υπεύθυνοι είναι κάποιοι πολιτικοί είναι φαιδρός διότι οι πολιτικοί δεν ήταν παρά οι απλοί εκτελεστές – μερικοί βέβαια και με το αζημίωτο- των επιταγών και της βούλησης της κοινωνικής πλειοψηφίας.

Nα σε ρωτήσω,αν σε προσλάβω πχ στην επιχείρηση και σου δώσω 8 χιλιάρικα μισθό (γιατί έτσι σε αξιολογώ,γιατί έτσι γουστάρω γιατί γιατί γιατί....) θα πεις όχι?

Ο χρήστης G60 έγραψε:

και ο ισχυρισμός ότι υπεύθυνοι είναι κάποιοι πολιτικοί είναι φαιδρός διότι οι πολιτικοί δεν ήταν παρά οι απλοί εκτελεστές – μερικοί βέβαια και με το αζημίωτο- των επιταγών και της βούλησης της κοινωνικής πλειοψηφίας.

Nα σε ρωτήσω,αν σε προσλάβω πχ στην επιχείρηση και σου δώσω 8 χιλιάρικα μισθό (γιατί έτσι σε αξιολογώ,γιατί έτσι γουστάρω γιατί γιατί γιατί....) θα πεις όχι?

Αν πας και του πεις να φατε τα λεφτα της εταιρείας μαζί, μετά θα τον κατηγορήσεις ως κλέφτη κι όλας?

Ο χρήστης Mercyful_Fate έγραψε:

και ο ισχυρισμός ότι υπεύθυνοι είναι κάποιοι πολιτικοί είναι φαιδρός διότι οι πολιτικοί δεν ήταν παρά οι απλοί εκτελεστές – μερικοί βέβαια και με το αζημίωτο- των επιταγών και της βούλησης της κοινωνικής πλειοψηφίας.

Nα σε ρωτήσω,αν σε προσλάβω πχ στην επιχείρηση και σου δώσω 8 χιλιάρικα μισθό (γιατί έτσι σε αξιολογώ,γιατί έτσι γουστάρω γιατί γιατί γιατί....) θα πεις όχι?

Αν πας και του πεις να φατε τα λεφτα της εταιρείας μαζί, μετά θα τον κατηγορήσεις ως κλέφτη κι όλας?

Αν σου δώσω ως κράτος 6 χιλιάρικα σύνταξη θα πεις όχι δεν τα παίρνω?

Υπάρχει κάτι νεότερο για τους επενδυτές-φυσικά πρόσωπα;