-
Ενδέχεται να είναι απλά αντικρουόμενες μαρτυρίες, όχι δημοσιογραφική αποτυχία αναγκαστικά.
-
http://alekosch.wordpress.com/2012/02/1 ... %83%CE%B7/
Αλέκος Χαλβατζής: Λαθρεπιβάτες στην ηγεσία του ΚΚΕ
-
http://news.in.gr/greece/article/?aid=1231183633
Παραίτηση Παπουτσή από την κυβέρνηση χάριν της υποψηφιότητάς του για το ΠΑΣΟΚ
-
σε ποιο Πασοκ;
ρωταω γιατι υπαρχει και αυτο των Κατσελη-Καστανιδη -
Η όλη ιστορία ανάδειξης νέου προέδρου στο ΠΑΣΟΚ είναι μια ενδιαφέρουσα αφορμή να δούμε πόσο τελειωμένα ζώα είναι οι πασόκοι.
Γιατί μπορεί ο Παπουτσής να είναι μακράν ο πιο ανίκανος και ακατάλληλος (για οτιδήποτε, όχι μόνο για το αρχηγηλίκι) αλλά επειδή είμαι βέβαιος ότι θα τάξει καλά πακέτα-deals στον αγωνιζόμενο πράσσινο λαό, έχω απορία να δω πόσα ζώα θα τον στηρίξουν.Η -my name is Luca- νομίζω θα κάνει δικό της μαγαζί με το καστανίδι.
-
θες και αφορμη για να διαπιστωσεις ποσο τελειωμενα ζωα ειναι;
-
Εγώ πάντως ψήνομαι να γίνω φίλος ΠΑΣΟΚ για να ψηφίσω Παπουτσή!
-
Ο χρήστης drdino έγραψε:
Συναγερμός έχει σημάνει στην Ελληνική Αστυνομία καθώς αναζητείται 31χρονος από το χωριό Άσπρο Πέλλας, γιατί προέβη σε απόπειρα ανθρωποκτονίας.
Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες, υπήρξε διαπληκτισμός ανάμεσα στα δύο άτομα και ο 31χρονος πυροβόλησε το άλλο άτομο 47 ετών στα πόδια και έπειτα το έσκασε...**Όπως αναφέρει το thousandnews.gr o 31χρονος που σύμφωνα με πληροφορίες οπλοφορεί, είναι άκρως επικίνδυνος και διέφυγε είτε με μια κόκκινη ferrari είτε με ένα μαύρο hyundai. **
Ο 47χρονος μεταφέρθηκε σε νοσοκομείο και νοσηλεύεται εκτός κινδύνου.
http://gr.news.yahoo.com/31-181700690.html
Τι Λοζάνη, τι Κοζάνη.
Κυκλοφορούσε ένας παπάς στην Κοζάνη με μαύρο Χιουντάι κουπέ με σήμα Φερράρι.
-
Ο χρήστης spiros έγραψε:
σε ποιο Πασοκ;
ρωταω γιατι υπαρχει και αυτο των Κατσελη-Καστανιδηυπάρχει και το ΘΑΣΟΚ2 ...
αρχίζει και μαζεύει όποιον φεύγει από το ΘΑΣΟΚ1 και κάτι μου λέει ότι θα πάει άπατος...
-
απατος δεν θα παει, γιατι το παλιο πασοκ εχει απειρη σαβουρα που θα τρεξει να βρει καταφυγιο αλλου, με την ελπιδα για ενα νεο ρουσφετι, ενα νεο θαλασσοδανειο, μια νεα μασελα με αλλο ονομα.
-
Δευτέρα, 20 Φεβρουαρίου 2012 - 10:48:03
Το τέλος των golden boysΤης Κορίνας Σαμάρκου
Οι τραπεζίτες της Wall Street και του λονδρέζικου City δεν πίστευαν ότι θα ζούσαν για να δουν μια τέτοια μέρα. Για χρόνια, ο κόσμος πάσχιζε να ρίξει έστω μια κλεφτή ματιά μέσα στις πολυτελείς επαύλεις τους στον Κονέκτικατ και στα επιβλητικά γραφεία τους στο Canary Wharf. Ένας τραπεζίτης προκαλούσε μεγαλύτερο θαυμασμό από έναν χειρούργο ή τον πιο λαμπρό επιστήμονα. Ακόμα και ο πιο junior investment banker της Goldman Sachs πίστευε ότι ήταν ο «άρχοντας του σύμπαντος», όπως για χρόνια αποκαλούνταν οι πιο επιτυχημένοι και ισχυροί του κλάδου. Όμως σήμερα, οι τραπεζίτες βρίσκονται, στις συνειδήσεις μερίδας του κόσμου και στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων, πλάι-πλάι με τους κοινούς εγκληματίες. Η Βρετανία πήρε πίσω τον τίτλο του ιππότη που είχε απονείμει στον πρώην επικεφαλής της ντροπιασμένης Royal Bank of Scotland, Φρεντ Γκούντγουιν. Πρόκειται για μια «τιμή» την οποία οι Βρετανοί επιφύλασσαν έως τώρα μόνο σε τυράννους, δικτάτορες και διπλούς πράκτορες που πρόδωσαν την πατρίδα. Και όμως, καμιά ταπείνωση δεν πονά τους τραπεζίτες όσο το τελευταίο χτύπημα στο πιο ευαίσθητο σημείο τους: Στα μπόνους τους. Κανείς τους δεν πίστευε ότι θα ερχόταν μια μέρα που οι τράπεζες θα ζητούσαν πίσω τα εκατομμύρια των αμοιβών που απλόχερα τους μοίρασαν. Το τέλος των golden boys δεν είναι πια μακριά.
Για όσους δουλεύουν στη Wall Street και στο City, τα μπόνους είναι τόσο αναγκαία, αλλά και αυτονόητα, όσο ο αέρας που αναπνέουν. Την εποχή των μπόνους, δηλαδή τον Ιανουάριο και το Φεβρουάριο κάθε χρονιάς, όταν οι τραπεζίτες ζουν τα δικά τους… Χριστούγεννα, στα πηγαδάκια τους δεν ακούγεται κανένα άλλο θέμα συζήτησης. «Τα μπόνους των τραπεζιτών είναι σαν την επιμήκυνση του πέους. Ο καθένας θέλει να πει ‘το δικό μου είναι μεγαλύτερο από το δικό σου’», έχει δηλώσει ο Κεν Λιβινγκστόουν, πρώην δήμαρχος του Λονδίνου.
Εύλογα, το ζήτημα των μπόνους, είναι πολύ ευαίσθητο για τους τραπεζίτες. Κανείς τους δεν πίστευε ότι μια μέρα, κάποιος θα έβαζε χέρι σε αυτά. Ο κλάδος του finance είχε συνηθίσει πλέον την κριτική των κυβερνήσεων και τη ρητορική τους κατά της κουλτούρας της απληστίας. Στο τέλος της μέρας, όμως, οι αρχές και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού δεν τολμούσαν να αγγίξουν τις υπέρογκες αμοιβές, αφού αυτές κρατούσαν ευχαριστημένους τους κολοσσούς του τραπεζικού κλάδου (που πληρώνουν δισεκατομμύρια σε φόρους και απασχολούν εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου) και χρηματοδοτούν ένα μεγάλο μέρος της οικονομίας: Από τα καταστήματα λιανικής και τις αντιπροσωπείες των πανάκριβων αυτοκινήτων έως την αγορά ακινήτων.
Για πρώτη φορά, οι τραπεζίτες νιώθουν τον κλοιό να στενεύει γύρω τους, και βλέπουν τα μπόνους τους να συρρικνώνονται. Έως και να εξαφανίζονται. Δεν θα επιτραπεί ποτέ ξανά στις τράπεζες να παίξουν τεράστια στοιχήματα και να μοιράσουν υπέρογκα μπόνους με τα λεφτά των άλλων, είπε ο Αμερικανός πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα κατά τη σημαντική ομιλία του για την Κατάσταση του Έθνους. Στη δίκη κατά του καπιταλισμού, η κουλτούρα των μπόνους είναι κατηγορούμενη ως συνεργός σε εγκλήματα σε βάρος της παγκόσμιας οικονομίας, γράφουν οι Financial Times. Τα μπόνους του λονδρέζικου City διέβρωσαν τη βρετανική οικονομία και κοινωνία, προσθέτει ο Εντ Μίλιμπαντ, ηγέτης των Εργατικών. «Οι εξαιρετικές αμοιβές για εξαιρετικές επιδόσεις σημαίνει ότι δεν θα πρέπει να δίνονται μπόνους εκατ. στερλινών σε ανθρώπους που απλά κάνουν τη δουλειά τους», εξηγεί. Το επιχείρημά τους είναι απλό: Για να πάρουν μεγαλύτερα μπόνους, οι τραπεζίτες αναλαμβάνουν ολοένα και μεγαλύτερα ρίσκα. Ουσιαστικά, ο δικός τους πλουτισμός γίνεται σε βάρος της σταθερότητας της τράπεζας στην οποία δουλεύουν αλλά και του παγκόσμιου συστήματος.
Ο θεσμός των μπόνους τρίζει, και αυτή τη φορά, ακόμα και οι ίδιοι οι τραπεζίτες αναγνωρίζουν ότι τα πράγματα έχουν αλλάξει. «Οι αμοιβές έχουν υπάρξει υπερβολικά υψηλές για πολύ καιρό. Τα τελευταία δέκα χρόνια, ενώ οι μέτοχοι έχαναν, οι υπάλληλοι κέρδιζαν», παραδέχεται ο σερ Φίλιπ Χάμπτον, πρόεδρος της Royal Bank of Scotland (αυτός κρατά ακόμα τον τίτλο του ιππότη).
Οι Αμερικανοί, ως συνήθως, τολμούν να πουν τα πράγματα με το όνομά τους. Ο επικεφαλής της Morgan Stanley, Τζέιμς Γκόρμαν, είπε πως όσοι δεν καταλαβαίνουν τη μείωση των αμοιβών, θα πρέπει να έρθουν σε επαφή με την πραγματικότητα. «Είστε αφελείς. Πρώτα από όλα, διαβάστε τις εφημερίδες. Δεύτερον, εάν θεωρείτε ότι οι αμοιβές ενός χρόνου καθορίζουν τα συνολικά επίπεδα ευτυχίας σας, έχετε ένα πρόβλημα που δεν περιορίζεται στα ζητήματα της δουλειάς. Και τρίτον: Εάν είστε δυστυχισμένοι, απλά φύγετε. Θέλω να πω, η ζωή είναι πολύ σύντομη».
Ο Γκόρμαν απευθυνόταν, κατά πάσα πιθανότητα, στους τραπεζίτες της Morgan Stanley, οι οποίοι είδαν φέτος τις αμοιβές τους να μειώνονται κατά 30%, κατά μέσο όρο. Όμως, δεν ήταν οι μόνοι. Αντίστοιχες μειώσεις έγιναν στη Citigroup, την Goldman Sachs, την Credit Suisse και τη Bank of America. Τα συνολικά μπόνους στο City προβλέπονται φέτος μειωμένα κατά 38%, ενώ στη Wall Street, οι μειώσεις φτάνουν σε κάποιες περιπτώσεις έως και στο 70%.
Αυτό, όμως, που πραγματικά σοκάρει τον κλάδο, είναι η απαίτηση κάποιων τραπεζών για την επιστροφή των μπόνους από τους υπαλλήλους που δεν τα αξίζουν πραγματικά. Για πρώτη φορά, οι τράπεζες ενεργοποιούν έναν όρο που όλοι είχαν ξεχάσει και απαιτούν από τους investment bankers να επιστρέψουν τα μπόνους που πήραν, εάν η μονάδα για την οποία δουλεύουν υπήρξε την τελευταία χρονιά ζημιογόνος. Τέτοια «ραβασάκια», με τα οποία τους ζητείται η επιστροφή έως και του 50% των μπόνους, έλαβαν ήδη κάποιοι τραπεζίτες της UBS. Goldman Sachs και Morgan Stanley προτίθενται, επίσης, να ζητήσουν πίσω τα μπόνους από τους υπαλλήλους που με τις πράξεις τους, εξέθεσαν τις τράπεζες σε οικονομικό ή νομικό ρίσκο.
«Δεν έχω ξαναδεί κάτι παρόμοιο τα τελευταία 15 χρόνια. Όσοι δουλεύουν στο investment banking έχουν σοκαριστεί από τις μειώσεις στις αμοιβές τους. Όμως, τις περισσότερες φορές, δεν έχουν κάπου καλύτερα να πάνε», δηλώνει στο Bloomberg ο Τζέισον Κένεντι, διευθύνων σύμβουλος της λονδρέζικης εταιρείας ευρέσεως εργασίας Kennedy Group. Οι ημέρες της δόξας των golden boys δείχνουν να τελειώνουν.
-
για οσους νομιζαν οτι ξεφορτωθηκαν τον Κωστα Καραμανλη...
http://presscopy.blogspot.com/2012/02/b ... _6797.html
-
Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο ΙΙΙ;
Σα φτηνιάρικο, κακό splatter...
-
http://wikileaks.org/the-gifiles.html
φατε ματια ψαρια
εχει κατι ωραια για την ελλαδιτσα μας μουρλια ΜΟΥΡΛΙΑ! -
_
Μιας και είχε συζητηθεί και μιας και το πέτυχα...
Η ώρα του απολογισμού…
Περίπου 17 χρόνια μετά τη “γέννηση” της ΙΜΑΚΟ, έφτασε για μένα η στιγμή του απολογισμού. Όχι όμως όπως την είχα φανταστεί. Διότι, σήμερα, αυτή η στιγμή είναι γεμάτη από κρίση, περίεργες στιγμές, αλλά και κανιβαλισμούς εναντίον μου. Ναι, έκανα μαλακίες, αλλά το πάλεψα ως το τέλος – με ότι είχα και δεν είχα. Και για το μόνο που αισθάνομαι υπεύθυνος είναι για όσους εργάστηκαν να κρατήσουν ζωντανή την εταιρία. Νιώθω όμως ότι θα τα ξαναπούμε…
Από τον Πέτρο Κωστόπουλο
Φτάνει μια μέρα, στη ζωή κάθε άντρα, η στιγμή του απολογισμού. Τώρα είναι η δική μου. Είναι πια προφανές ότι η ΙΜΑΚΟ δεν μπορεί να συνεχίσει κατ’ οποιονδήποτε τρόπο να λειτουργεί όπως συνέβαινε επί 17 συναπτά έτη. Αυτό σημαίνει ότι εγώ απέτυχα – έστω κι αν οι συνθήκες που επικρατούν στο χώρο του Τύπου είναι “δολοφονικές”. Ο τζίρος των περιοδικών έχει πέσει μέσα σε τέσσερα χρόνια από 70% έως 90%, ενώ στα ραδιόφωνα οι ζημιές αγγίζουν το 60%. Από το 2008 που ξεκίνησε η κρίση προσπάθησα με όλους τους τρόπους να κρατήσω την ΙΜΑΚΟ ζωντανή. Ακόμα και στους χειρότερους εφιάλτες μου δεν μπορούσα να φανταστώ ότι η εξέλιξη στην οικονομία και ειδικά στον Τύπο θα ήταν τόσο άσχημη, τόσο άγρια.
Επί τέσσερα συναπτά έτη προσπάθησα με όλους τους τρόπους να κρατήσω ζωντανό το μαγαζί επενδύοντας ότι είχα και δεν είχα σε ψυχικό, σωματικό και οικονομικό δυναμικό. Διαψεύστηκα. Στην προσπάθεια μου αυτή επένδυσα ότι είχα και δεν είχα σε κινητό ή ρευστό στην εταιρεία. Τη “γέννησα”, και ο θάνατός της σήμερα ισοδυναμεί με το θάνατο ενός παιδιού μου. Με το θάνατο του μέλλοντός μου. Γνωρίζω πολύ καλά ότι η ανθρωποφαγία που υφίσταμαι αυτές τις ημέρες έχει τις ρίζες της σε άλλες αιτίες. Όλα όσα διαβάζω πια ξεπερνούν και την πιο αρρωστημένη φαντασία. Όταν φτάνουμε στο σημείο να υποθέσουμε ότι το ΚΛΙΚ ή το Nitro, δύο και μόνο περιοδικά, είναι αυτά που προκάλεσαν την καθίζηση της χώρας, τότε αντιλαμβάνεσαι ότι έχεις μεταμορφωθεί στο εξιλαστήριο θύμα μιας στρεβλής κατάστασης!
Δεν ήταν οι Υπουργοί Οικονομικών που μιλούσαν για το χρηματιστήριο, δεν ήταν οι τραπεζίτες που διέβλεπαν μια διαρκή άνοδο, δεν ήταν οι οικονομικές εφημερίδες που πόνταραν σε ψόφια “γκανιάν”, δεν ήταν τα μεγάλα συγκροτήματα των οποίων οι ναυαρχίδες πόνταραν στη διαρκή ανάπτυξη και στο διαρκές κέρδος. Δεν θέλω να αποποιηθώ των ευθυνών μου, αλλά θεωρώ αστείο να υποθέσει κανείς ότι την καταναλωτική, τη χρηματιστηριακή και την επενδυτική Ελλάδα την καθόριζε ένα και μόνο περιοδικό του “βλάχου” Κωστόπουλου! Θα ήταν εντυπωσιακό να διαθέτουν τόση δύναμη τα προϊόντα μου, αλλά οι αναγνώστες μου έχω την αίσθηση, αγαπητοί, ότι δεν φτάνουν ούτε για τα κόλλυβα σε μια χώρα 10.000.000 ανθρώπων. Δεν λέω, βέβαια, άλλα συγκροτήματα προμόταραν το “lifestyle” Porsche, Franck Muller και Hermes, αλλά να με συγχωράτε δεν ήμουν εγώ αυτός. Το “ΚΛΙΚ” στα ντουζένια του θεωρούταν ένα προϊόν του ελληνικού περιθωρίου. Οι παλιότεροι θα το θυμούνται καλά.
Το 1995 έπειτα από μια διαφωνία με το αφεντικό μου, τον Άρη Τερζόπουλο, αποφάσισα με “συμπαίκτες” τους επιχειρηματίες κ. Μαρινόπουλο και κ. Ιωάννου να δημιουργήσουμε την ΙΜΑΚΟ. Ο καθένας μας κατείχε το 33% και όχι δεν μας βοήθησε το ΠΑΣΟΚ, όπως διατείνονται κάποιοι κρετίνοι εδώ και χρόνια. Διότι το ΠΑΣΟΚ ενδιαφερόταν αποκλειστικά για τον mainstream πολιτικό Τύπο (ενίοτε και τον περιθωριακό), που έφτιαχνε τα πρωτοσέλιδα στα περίπτερα.
Είμαι περήφανος (και σίγουρα αρκετά μαλάκας) που ποτέ δεν πήρα παρά πενταροδεκάρες από τις κρατικές διαφημίσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, όπως όλος ο περιοδικός Τύπος και όλα τα μουσικά ραδιόφωνα. Κάμποσες εφημερίδες της πλάκας, καρπώνονταν 50 φορές περισσότερα από την κρατική διαφήμιση απ’ ότι ένα συγκρότημα με 1.500.000 αναγνώστες ή ακροατές. Άλλωστε αυτά περιέχονται σε διαρκείς διαμαρτυρίες τόσο των μουσικών ραδιοφώνων όσο και των περιοδικών όχι μόνο των δικών μου, αλλά του συνόλου της Ελλάδας. Οι συνάδερφοι ξέρουν για ποιο πράγμα μιλάω και ας έχουν σωπάσει πια. Η διαπλοκή διαδραματιζόταν στους τίτλους που κρέμονταν στα περίπτερα.
Για να επιστρέψω, όμως, στο κυρίως θέμα θα ήθελα να ξεκαθαρίσω ότι προκειμένου να επιβιώσει η ΙΜΑΚΟ προσέφερα τα τελευταία τέσσερα χρόνια όλη την ακίνητη και κινητή περιουσία μου, ακόμα και αυτή που αποκτήθηκε πριν καν ιδρύσω την ΙΜΑΚΟ. Μιλάω για 32 χρόνια δουλειάς, τα οποία εκποιήθηκαν είτε με χρέη σε τράπεζες με αντίτιμο την ακίνητη περιουσία, είτε με απ’ ευθείας καταθέσεις όχι μόνο δικές μου, αλλά και συγγενικών μου προσώπων. Νομίζω ότι λίγοι επιχειρηματίες σε αυτό τον τόπο μπορούν να ισχυριστούν το ίδιο. Ότι δηλαδή έβαλαν ό, τι είχαν και δεν είχαν για να ζήσει το μαγαζί τους. Τα λέω όλα αυτά επειδή εσχάτως διαβάζω “τέρατα” και διαπιστώνω έναν αδιανόητο κανιβαλισμό εις βάρους μου. Καλώ τον οποιονδήποτε να του παρέχω οποιαδήποτε διευκόλυνση να διαπιστώσει το αληθές των λεγομένων μου. Ας έρθει ακόμα και ο ανώνυμος κομπλεξικός ενός blog που στο βωμό της ανέξοδης λασπολογίας ικανοποιεί τα πιο άγρια ένστικτά του.
Η οικονομική πολιτική που ακολούθησαν τα δύο μεγάλα κόμματα (ΝΔ και ΠΑΣΟΚ), τα τελευταία χρόνια, διέλυσαν την οικονομική ζωή της Ελλάδας πνίγοντας τα εισοδήματα των μικρομεσαίων στρωμάτων. Αποτέλεσμα; Οδήγησαν τον Τύπο όχι απλώς σε κρίση αλλά σε κραχ, σαν και αυτό της Αμερικής της δεκαετίας του ’30. Μάλιστα, θαυμάζω τους συναδέρφους και ανταγωνιστές μου που κρατιούνται ακόμα ζωντανοί, αλλά είμαι περίεργος να δω για πόσο θα αντέξουν τελικά. Το λέω με πλήρη επίγνωση των ευθυνών μου. Διότι, είχαμε παράλογους, απίστευτους για τους κανονικούς εργαζόμενους, μισθούς και τεράστιο προσωπικό για αυτό που μπορούσαμε να παράγουμε. Ναι, ήταν μια φούσκα. Έχετε δίκιο. Η έκρηξη των media στη δεκαετία του ’90 οδήγησε σε σχιζοφρενικά κόστη όλους μας. Η ΙΜΑΚΟ έφτασε να έχει 550 υπαλλήλους και μισθολόγιο 15 εκ. ευρώ το χρόνο! Και μιλάμε για μια μικρομεσαία εταιρεία… Αποδείχθηκε τελικά ότι η πραγματικότητα ήταν πιο σκληρή. Με το που έσκασε η κρίση το πρώτο πράγμα που έκοψε κάθε επιχείρηση ήταν η διαφήμιση ενώ πολλοί συμπατριώτες μας έκοψαν τα περιοδικά, γιατί τα δύο και τα τρία ευρώ κατέληξαν να είναι πολυτέλεια. Φυσικά είχαμε και εμείς ευθύνες. Ως ύλη μιλάω…
Παρόλα αυτά αισθάνομαι πραγματικά περήφανος που διέθεσα ότι είχα και δεν είχα για την επιβίωση της ΙΜΑΚΟ. Πολλοί μου έλεγαν ότι είμαι μαλάκας, αλλά προτίμησα να ακολουθήσω αυτούς που μου έλεγαν “βάλ’τα όλα, κέρδισε χρόνο, όλα μπορεί να γυρίσουν”. Δεν γύρισε τίποτα. Αντιθέτως το 2012 ξεκίνησε με εισπράξεις που δεν έφταναν ούτε στο 15% των εισπράξεων του 2009! Και δεν ήταν μόνο αυτό. Στην ΙΜΑΚΟ οφείλονται από πελάτες 7-8 εκ. ευρώ. Από ανθρώπους που δεν πλήρωσαν όσα όφειλαν, ποσό περίπου ίσο με αυτό που οφείλει σήμερα η ΙΜΑΚΟ στους πελάτες της. Ουδείς φυσικά ασχολήθηκε με αυτούς που μας εβαλαν τα φέσια, γιατί προφανώς τα ονόματά τους δεν πουλούσαν στον Τύπο. Έτσι γίνεται πάντα. Ο γνωστός μαλάκας την πληρώνει. Οι ανώνυμοι αναφέρονται ως οι “καημένοι” που τους έπληξε η κρίση.
Επίσης, μεγάλη κουβέντα γίνεται για το αν το τέλος της ΙΜΑΚΟ οφείλεται στο τέλος του “lifestyle”. Πολύ διασκεδαστικό το βρίσκω. Αν η “Ελευθεροτυπία”, το ALTER, ο “Κόσμος του Επενδυτή” και δεν ξέρω εγώ τι άλλο που προηγήθηκε ήταν lifestyle, τότε είμαι πολύ χαρούμενος για την επιρροή που είχα. Δυστυχώς όμως αυτά είναι γελοιότητες κάποιων κομπλεξικών ανθρώπων οι οποίοι δεν ενδιαφέρθηκαν για το lifestyle που οι ίδιοι ζούσαν, αλλά αντιθέτως ενδιαφέρθηκαν για τον μαλάκα, τον παλιάνθρωπο “βλάχο” που ήρθε από το Βόλο και έφτιαξε ξαφνικά συγκρότημα Τύπου. Με τρώει το χέρι μου, αλλά δεν θα γράψω για το ποιοι έχουν Porsche και τις κυκλοφορούν. Ή τέλος πάντων ποιοι σας δουλεύουν ψιλό γαζί με πρόσκαιρες ηθικολογίες. Το σίγουρο είναι ότι το δαιμονοποιημένο “lifestyle” δεν μπορούσε να συμμετάσχει στη διαπλοκή. Άντε το πολύ, πολύ να είχε πρώτο τραπέζι πίστα σε καμιά Βίσση και κανένα Ρουβά και να μην πλήρωνε τίποτα στο τέλος. Κι αυτό γιατί είτε το χάριζε ο καλλιτέχνης, είτε ο μαγαζάτορας που διαφημιζόταν δωρεάν στα έντυπα του εκάστοτε εκδότη. Δεν κάνει πολύ φθηνό για διαπλοκή; Βέβαια παρότι δημιούργησα τέσσερις ραδιοφωνικούς σταθμούς που παίζουν από βαριά λαϊκά μέχρι hip hop, συν, αν θυμάμαι καλά, 16 περιοδικά σαν και αυτά που έχει ο Λαμπράκης, ο Μπόμπολας, ο Λυμπέρης ή ο Φιλιππόπουλο, στο τέλος της μέρας ο υπεύθυνος της κατάστασης είμαι εγώ. Τι να πω. Ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος. Νιονιό εννοώ…
Τον τελευταίο καιρό προσπάθησαν να εκποιήσω όσο, όσο -μέσα στην ανάγκη και την κρίση- περιουσιακά στοιχεία στα οποία ο νόμος μου επέβαλλε να πληρώσω το αντίτιμο απ’ ευθείας στους εργαζομένους. Δαπάνησα εκατοντάδες ώρες για να κλείσω συμφωνίες, έτσι ώστε να καλυφθεί το προσωπικό – όλοι αυτοί που δούλεψα μαζί τους. Όχι μόνο με αποζημιώσεις, αλλά και με νέες δουλειές, νέες θέσεις εργασίας σε άλλα γκρουπ. Έχουν ήδη γραφτεί στον Τύπο τα περισσότερα. Δυστυχώς τα “κοράκια” πρόλαβαν δικαστικά να ανασχέσουν αυτές τις αποφάσεις. Έφτασαν στο σημείο να μπουκάρουν για να πάρουν ότι υπήρχε κινητό και ακίνητο μέσα στο μαγαζί αγνοώντας στην πραγματικότητα ότι οποιαδήποτε εκποίηση περιουσιακού στοιχείου της ΙΜΑΚΟ έπρεπε να πάει στους εργαζομένους και αν περίσσευε κάτι σε άλλους, μιας και έχω ικανοποιήσει πλήρως τις υποχρεώσεις της ΙΜΑΚΟ προς το δημόσιο.
Αυτό που έχω να δηλώσω πια είναι ότι, έτσι όπως έχει διαμορφωθεί η κατάσταση μέσα στην περιδίνηση της κρίσης, κατά βάση αισθάνομαι υπεύθυνος μόνο στους συνεργάτες μου. Τους ανθρώπους που δούλεψαν για να κρατήσουν την εταιρεία ζωντανή. Σε αυτούς που συμπαραστάθηκαν στις δυσκολότερες στιγμές της ΙΜΑΚΟ και έδωσαν ότι μπορούσαν για να μείνει το μαγαζί ανοιχτό. Οι εταιρείες Τύπου στηρίζονται στους ανθρώπους τους, όχι αναγκαστικά σε όλους, αλλά στους περισσότερους από αυτούς. Έστω κι αν η ΙΜΑΚΟ, όπως και εγώ προσωπικά, έχει πέσει ουκ ολίγες φορές θύμα “συνεργατών” που επωφελήθηκαν τα μέγιστα – για να το πω ευγενικά. Όμως ακόμα και αυτό είναι αποκλειστικά δική μου ευθύνη. Δική μου αποτυχία. Το να θέλεις να είσαι δημιουργικός δεν σου επιτρέπει σε καμία περίπτωση σαν επιχειρηματίας να αγνοήσεις το καθημερινό οικονομικό γίγνεσθαι. Ας πούμε οι φωτογραφήσεις που κόστιζαν 3,5 εκ. ευρώ το χρόνο κοστίζουν σήμερα 500.000 ευρώ! Δεν μπορώ να κατηγορήσω κανέναν για αυτό. Κανέναν πέρα από τον εαυτό μου. Πιστεύω ότι έκανα μια σειρά “ανακαλύψεων” που βοήθησαν πολύ κόσμο να μπει σε αυτή τη δουλειά, όμως, σε καμιά περίπτωση και δεν ζητάω από κανέναν να με συγχωρήσει για το ότι οικονομικά δεν τα κατάφερα, έστω κι αν η κρίση την οποία ζούμε θα φέρει σε αδιέξοδο το 70% των media στη χώρα μας.
Εκείνο που έχει ουσία να πω, για να κλείσω αυτό το κείμενο, είναι ότι θέλω να προσφέρω στους εργαζομένους οποιονδήποτε τίτλο περιοδικού μπορεί να πωληθεί και οποιοδήποτε κινητό ή ακίνητο στοιχείο το οποίο μπορεί να τους αποφέρει αποζημίωση για όλα όσα έχουν προσφέρει στην εταιρεία. Επίσης δηλώνω σε οποιοδήποτε τσογλάνι ισχυρίζεται ότι έχω λογαριασμούς στο εξωτερικό να το ψάξει, να το καταγγείλει και να το αναφέρει. Θα τον βοηθήσω να βρει την αλήθεια. Κουράστηκα να ακούω ψέματα και ασυναρτησίες.
Εγώ φαλίρισα προσωπικά. Δεν μου ανήκει τίποτα από αυτά που έχτισα έπειτα από 32 χρόνια δουλειάς. Ούτε σπίτια (ναι, μου τα παίρνουν), ούτε χρήματα. Δεν ψάχνω για κατανόηση, γιατί ο Τύπος στην Ελλάδα έχει καταλήξει να είναι ανθρωποφαγικός. Αυτοί που χρωστάνε έξι μήνες στους εργαζομένους καταγγέλλουν αυτούς που χρωστάνε τρεις. Δεν έχω να απολογηθώ για τίποτα άλλο, πέρα από το ότι λυπάμαι που δεν έχω καταφέρει μαζί με τα άλλα να ξεπληρώσω τους ανθρώπους που δούλευαν για μένα και πιστεύω ότι τα περιουσιακά στοιχεία της εταιρείας περισσεύουν για να γίνει αυτό. Δεν το χρωστάω μόνο σε αυτούς, αλλά και σε εμένα. Γιατί έμαθα ένα πράγμα από τον μακαρίτη τον πατέρα μου. Να είμαι αξιοπρεπής ακόμα και όταν όλοι θέλουν να με φάνε ζωντανό. Στη μνήμη του θα το παλέψω μέχρι τέλους.
Λένε συνήθως ότι δεν έχει σημασία αν πέσεις, σημασία έχει να μπορείς να ξανασηκωθείς. Ξέρω ότι αυτή είναι μια ωραία φράση, αλλά κομματάκι δύσκολη στην εφαρμογή της, ιδιαίτερα όταν ζεις σε καθεστώς κλινικής κατάθλιψης επί 12 μήνες. Όμως, αυτό είναι που θέλω να κάνω αυτή τη στιγμή αποζημιώνοντας όσους χάνουν από εμένα – χωρίς να σκέφτομαι αυτούς που μου έχουν κάνει τη ζημιά. Πλέον η μόνη δουλειά που έχω είναι αυτή της τηλεόρασης. Πριν βγω στον αέρα εδώ και 11 μήνες χτυπάω το κεφάλι μου στον τοίχο μέσα στο καμαρίνι και μετά βγαίνω έξω χαζογελώντας. Κάποιοι το εκλαμβάνουν ως σταρχιδισμό. Δεν έχουν ιδέα τι νιώθω. Βλέπω μάλιστα ότι θέλουν να μου κόψουν και αυτή τη δουλειά, το μοναδικό πλέον εισόδημα για την οικογένεια και τα παιδιά μου. Αγνοούν ότι τα έσοδα από τις εκπομπές μου στον ALPHA πήγαν όλα στην ΙΜΑΚΟ. Ελέγξιμο και αυτό για όποιον θέλει.
Όμως, δεν μου αρέσει καθόλου αυτό το συγκινησιακό, κλαψομούνικο στυλ – που θα έλεγαν και τα φιλαράκια μου. Δεν μου πάει και δεν το έκανα ποτέ. Ξέρω θα ταλαιπωρηθώ για πολλά χρόνια, αλλά κάπου εδώ θα χρησιμοποιήσω τη χολιγουντιανή ατάκα ενός “λαϊκού” τύπου. “I’ll be back” έλεγε ο Άρνι, το ίδιο λέω και γω. Έτσι θέλω να πιστεύω. Μόνο που πια δεν θα είμαι τόσο αφελής…
ΥΓ.1: Για τον μαλάκα που έγραφε ότι έχω Bentley (σιγά μην έχω και ιδιωτικό αεροπλάνο), τι να πω…
ΥΓ.2: Αν ευχαριστώ κάποιον σε αυτές τις δύσκολες ώρες είναι τη γυναίκα μου που κάθεται σαν βράχος δίπλα μου. Όλοι σου λένε στα κρίσιμα ότι η υγεία μετράει και το να είσαι καλά. Βέβαια όσοι ήταν στον Τιτανικό είχαν υγεία, τύχη δεν είχαν. Δεν γκρινιάζω, όμως, γιατί η ζωή μου φέρθηκε καλά. Μέχρι σήμερα… Άλλωστε, τι να πω εγώ όταν υπάρχουν πια πολλοί συνάνθρωποί μας που ζουν κάτω από το “μηδέν”. Είναι η Ελλάδα του 2012. Κουράγιο…
ΥΓ.3: Πολύ διασκεδάζω με όλους αυτούς που για χρόνια δούλευαν στην ΙΜΑΚΟ, πληρωνόντουσαν πλουσιοπάροχα και φυσικά πριν από την ώρα τους και πλέον στάζουν χολή σε κάθε ευκαιρία. Είναι το καλύτερο μάθημα που μπορώ να πάρω για το μέλλον. Ειλικρινά τους ευχαριστώ.
ΥΓ.4: Πάτησα σχεδόν τα 60 αλλά επιμένω: Η ζωή είναι μικρή για να είναι θλιβερή. Θα τα ξαναπούμε…
-
Σχέδιο για επιστροφή καταθέσεων 64 δισ. ευρώ
Ιταλικό μοντέλο για την επιστροφή των κεφαλαίων που «έφυγαν» στο εξωτερικό. Περισσότερα από 30 δισ. ευρώ εκτιμάται ότι βρίσκονται σε θυρίδες και σεντούκια.Της Μαρίας Βουργάνα
Σχέδιο εκτάκτου ανάγκης ετοιμάζει η κυβέρνηση για να επιστρέψουν οι καταθέσεις που λιμνάζουν σήμερα σε τράπεζες του εξωτερικού, σε τραπεζικές θυρίδες ή... στα «σεντούκια». Μετά το «εθνικό προσκλητήριο» που απηύθυνε ο υπουργός Οικονομικών Ευάγγ. Βενιζέλος για την επιστροφή των καταθέσεων στην Ελλάδα, το οικονομικό επιτελείο αναζητά πλέγμα κινήτρων για να προσελκύσει τους καταθέτες και να τους οδηγήσει ξανά στα γκισέ των ελληνικών τραπεζών για να καταθέσουν τα χρήματά τους.
Σύμφωνα με πληροφορίες, μεταξύ των προτάσεων που έχουν πέσει στο τραπέζι είναι το «ιταλικό μοντέλο» για τον επαναπατρισμό των κεφαλαίων και εφόσον σταθεροποιηθεί το ελληνικό τραπεζικό σύστημα οι τράπεζες να βγουν δυναμικά στην αγορά με ελκυστικά καταθετικά προϊόντα.«Βασική προϋπόθεση είναι οι καταθέτες να αισθανθούν ότι τα κεφάλαιά τους δεν απειλούνται εάν είναι κατατεθειμένα σε ελληνικές τράπεζες» λένε στελέχη του υπουργείου Οικονομικών, ευελπιστώντας ότι σε ένα μήνα από τώρα, όταν δηλαδή θα έχει εκτελεστεί πλήρως το ελληνικό PSI, το κλίμα θα είναι καλύτερο.
Στήριξη των τραπεζών
Οι ίδιες πηγές αναφέρουν πως στο πλαίσιο του νέου πακέτου καταβάλλεται τιτάνια προσπάθεια για να σταθεροποιηθεί το ελληνικό τραπεζικό σύστημα, η οποία δεν πρόκειται να αποτύχει.Αυτό σε συνδυασμό με τα κίνητρα που επεξεργάζεται το υπουργείο Οικονομικών σε συνεργασία με την Ενωση Ελληνικών Τραπεζών στοχεύει στο να μπει «φρένο» στη μαζική και σταθερή φυγή των καταθέσεων. Από το δεύτερο εξάμηνο του 2009 μέχρι σήμερα η «αιμορραγία» ελληνικών καταθέσεων υπολογίζεται στα 64 δισ. ευρώ, ή περίπου 30% του ελληνικού ΑΕΠ. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδας, το σύνολο των καταθέσεων από 237,5 δισ. ευρώ που ήταν τον Ιούνιο του 2009 υποχώρησε στο τέλος Δεκεμβρίου του 2011 στα 174,22 δισ. ευρώ. Η «μάχη» για την επιστροφή των καταθέσεων σχεδιάζεται να δοθεί σε δυο «μέτωπα»:
- Τον επαναπατρισμό των ελληνικών κεφαλαίων που έφυγαν στο εξωτερικό. Υπολογίζεται ότι περισσότερα από 16 δισ. ευρώ «φυγαδεύτηκαν» από το 2009 μέχρι σήμερα, με νόμιμες διαδικασίες σε τράπεζες του εξωτερικού με το μεγαλύτερο μέρος αυτών να έχει τοποθετηθεί σε τράπεζες του Ην. Βασιλείου. Για το επαναπατρισμό των κεφαλαίων εξετάζεται και το «ιταλικό μοντέλο» που αποτελεί το πιο επιτυχημένο παράδειγμα επαναπατρισμού κεφαλαίων στην Ε.Ε. Το μέτρο οδήγησε τους «γείτονες» στο να εισάγουν στη χώρα τους κεφάλαια της τάξης άνω των 100 δισ. ευρώ. Ως κίνητρα πάντως για τον επαναπατρισμό, σύμφωνα με το υπουργείο Οικονομικών, θα μπορούσαν να είναι η πλήρης φορολογική αμνηστία, ένας χαμηλός φορολογικός συντελεστής της τάξης του 2% ή ακόμη και η πλήρης φορο-απαλλαγή σε περίπτωση που τα κεφάλαια επενδυθούν μέσα σε ένα εύλογο χρονικό διάστημα.
Κάτι τέτοιο αναφέρουν αρμόδιοι παράγοντες θα έχει ευεργετικές συνέπειες για την ενίσχυση των επενδύσεων, την αύξηση της απασχόλησης, την τόνωση της οικοδομικής δραστηριότητας αλλά και την ενίσχυση της ρευστότητας του τραπεζικού συστήματος. Σύμφωνα με ανώτερο στέλεχος του υπουργείου Οικονομικών, η παροχή αμνηστίας θα πρέπει να συνοδεύεται από έναν δεσμευτικό όρο: τα κεφάλαια που θα επιστρέψουν να παραμείνουν στις ελληνικές τράπεζες. Αυτό που φοβούνται στο οικονομικό επιτελείο είναι ότι ορισμένοι θα εκμεταλλευτούν το κίνητρο της φορολογικής αμνηστίας για να «ξεπλύνουν» το «μαύρο χρήμα», θα φέρουν δηλαδή τα χρήματά τους στην Ελλάδα θα τα αφήσουν για ένα μικρό διάστημα στις τράπεζες και θα τα βγάλουν ξανά στο εξωτερικό. - Την επιστροφή στις ελληνικές τράπεζες των καταθέσεων που έσπευσαν να «σηκώσουν» οι πολίτες προκειμένου να τις προφυλάξουν από τον κίνδυνο μιας ενδεχόμενης χρεοκοπίας και τις «έκρυψαν» είτε σε τραπεζικές θυρίδες ή στο σπίτι τους.
Περισσότερα από 30 δισ. ευρώ εκτιμάται ότι βρίσκονται σήμερα σε θυρίδες και στα «σεντούκια». «Αυτά τα χρήματα παραμένουν ανενεργά δεν αποφέρουν κανένα κέρδος σε αυτούς που τα έχουν, κινδυνεύουν να χαθούν μέσα στους δαιδάλους της παραοικονομίας και του ''ξεπλύματος του μαύρου χρήματος'', ενώ αυτά τα κεφάλαια, τα οποία είναι ούτως η άλλως καταγεγραμμένα γιατί ήταν στις τράπεζες και έφυγαν από αυτές, εάν γυρίσουν και πρέπει να γυρίσουν θα βοηθήσουν και αυτούς που τα έχουν και αυτούς που περιμένουν να χρηματοδοτηθούν από το ελληνικό τραπεζικό σύστημα», δήλωσε πρόσφατα ο υπουργός Οικονομικών. Οι καταθέτες για να επιστρέψουν τα χρήματά τους στις τράπεζες θα πρέπει να αισθάνονται ότι οι καταθέσεις τους είναι ασφαλείς και δεν θα υπάρχει απειλή φορολογικών εκπλήξεων.
Για ακόμα μια φορά τα λαμόγια θα επιβραβευθούν!!! Έβγαλες μαύρο χρήμα, το φυγάδευσες στο εξωτερικό και σού δίνεται αμνηστία για να το επαναπατρίσεις. Αν αυτό δεν είναι το 'τέλειο' ξέπλυμα μαύρου χρήματος, ποιο είναι;
- Τον επαναπατρισμό των ελληνικών κεφαλαίων που έφυγαν στο εξωτερικό. Υπολογίζεται ότι περισσότερα από 16 δισ. ευρώ «φυγαδεύτηκαν» από το 2009 μέχρι σήμερα, με νόμιμες διαδικασίες σε τράπεζες του εξωτερικού με το μεγαλύτερο μέρος αυτών να έχει τοποθετηθεί σε τράπεζες του Ην. Βασιλείου. Για το επαναπατρισμό των κεφαλαίων εξετάζεται και το «ιταλικό μοντέλο» που αποτελεί το πιο επιτυχημένο παράδειγμα επαναπατρισμού κεφαλαίων στην Ε.Ε. Το μέτρο οδήγησε τους «γείτονες» στο να εισάγουν στη χώρα τους κεφάλαια της τάξης άνω των 100 δισ. ευρώ. Ως κίνητρα πάντως για τον επαναπατρισμό, σύμφωνα με το υπουργείο Οικονομικών, θα μπορούσαν να είναι η πλήρης φορολογική αμνηστία, ένας χαμηλός φορολογικός συντελεστής της τάξης του 2% ή ακόμη και η πλήρης φορο-απαλλαγή σε περίπτωση που τα κεφάλαια επενδυθούν μέσα σε ένα εύλογο χρονικό διάστημα.
-
Μονο τρελος θα εφερνε τωρα τα λεφτα του εδω
Οταν το εκανε η Ιταλια τα πραγματα ηταν πολυ καλυτερα για αυτην τοτε. -
Σχέδιο για επιστροφή καταθέσεων 64 δισ. ευρώ
Ιταλικό μοντέλο για την επιστροφή των κεφαλαίων που «έφυγαν» στο εξωτερικό. Περισσότερα από 30 δισ. ευρώ εκτιμάται ότι βρίσκονται σε θυρίδες και σεντούκια.«Αυτά τα χρήματα παραμένουν ανενεργά δεν αποφέρουν κανένα κέρδος σε αυτούς που τα έχουν, κινδυνεύουν να χαθούν μέσα στους δαιδάλους της παραοικονομίας και του ''ξεπλύματος του μαύρου χρήματος'', ενώ αυτά τα κεφάλαια, τα οποία είναι ούτως η άλλως καταγεγραμμένα γιατί ήταν στις τράπεζες και έφυγαν από αυτές, εάν γυρίσουν και πρέπει να γυρίσουν θα βοηθήσουν και αυτούς που τα έχουν και αυτούς που περιμένουν να χρηματοδοτηθούν από το ελληνικό τραπεζικό σύστημα», δήλωσε πρόσφατα ο υπουργός Οικονομικών. Οι καταθέτες για να επιστρέψουν τα χρήματά τους στις τράπεζες θα πρέπει να αισθάνονται ότι οι καταθέσεις τους είναι ασφαλείς και δεν θα υπάρχει απειλή φορολογικών εκπλήξεων.
Ο χρήστης lokatzis έγραψε:
Για ακόμα μια φορά τα λαμόγια θα επιβραβευθούν!!! Έβγαλες μαύρο χρήμα, το φυγάδευσες στο εξωτερικό και σού δίνεται αμνηστία για να το επαναπατρίσεις. Αν αυτό δεν είναι το 'τέλειο' ξέπλυμα μαύρου χρήματος, ποιο είναι;Η τελευταία παράγραφος είναι εντυπωσιακή.
Όταν μας έχουν ταράξει στις φορολογικές εκπλήξεις, στην kinder-έκπληξη-φορολογία, τώρα θα μας διαβεβαιώσουν για το αντίθετο;
Το easter egg που έθετε τεκμήρια σύμφωνα με τις τραπεζικές καταθέσεις το έχουν ξεχάσει;
Το ότι η δραχμή και η χρεοκωπία βρίσκονται κάθε τρεις και λίγο στο στόμα τους ενώ η στυγνή φορολόγηση οδηγεί στην πείνα και την απόγνωση το γνωρίζουν;Πόσο ζώα μας θεωρούν ρε γμτ...
_
-
Ο χρήστης Tiger έγραψε:
Μονο τρελος θα εφερνε τωρα τα λεφτα του εδω
Οταν το εκανε η Ιταλια τα πραγματα ηταν πολυ καλυτερα για αυτην τοτε.Εξαρτάται με τι όρους.
Κάποιον που έβγαλε τα μαύρα έξω πι χι το 2009 και τώρα μπορεί να αγοράσει πι χι σπίτι στη μισή τιμή έχοντας και άφεση αμαρτιών από πόθεν έσχες δεν θα τον έλεγα τρελλό. -
Ο χρήστης Tiger έγραψε:
Μονο τρελος θα εφερνε τωρα τα λεφτα του εδω
Οταν το εκανε η Ιταλια τα πραγματα ηταν πολυ καλυτερα για αυτην τοτε.Εξαρτάται με τι όρους.
Κάποιον που έβγαλε τα μαύρα έξω πι χι το 2009 και τώρα μπορεί να αγοράσει πι χι σπίτι στη μισή τιμή έχοντας και άφεση αμαρτιών από πόθεν έσχες δεν θα τον έλεγα τρελλό.Σήμερα. Αύριο δεν ξέρει κανείς.
ΤΙΣ ΟΙΔΕΝ [#8]