Μπορει να μην οδηγω πολυ καιρο αλλα πιστευω οτι φταιει το οτι δεν εχουμε καταλαβει -αν οχι ολοι η πλειοψηφεια- οτι αν κατι παει στραβα
την ωρα που εισαι στο δρομο θα στραβωσει για μια και μοναδικη φορα.
Το γνωστο 'Ελα μωρε σε εμενα θα συμβει'.

ειναι δυσκολο να δωσει κανεις απαντησεις σε αυτα που ρωτας. Εγω παντως εχω καταλαβει οτι οδηγουμε οπως ακριβως ζουμε, δηλ αν καποιος ειναι νευρικος γενικοτερα, αυτη τη νευρικοτητα τη μεταφερει και οταν οδηγει. Στην επαρχια που η ζωη ειναι πιο ηρεμη και με λιγοτερο αγχος τα πραγματα ειναι πιο στρωτα σε σχεση με το ΧΑΟΣ της Αθηνας.

Επισης ειναι σιγουρο οτι οι πιο πολλοι δεν εχουν καταλαβει ποσο δυσκολο και επικυνδυνο ειναι να οδηγεις, και επειδη το θεωρουν ως κατι στοιχειωδες, προκαλουν πολλα πολλα ατυχηματα.

Καθε λαός παρουσιάζει διαφορετική συμπεριφορά στην οδήγηση για διαφορετικούς λόγους αλλα με εναν κοινό παρονομαστή.Την επικράτηση του ενός εναντι του άλλου.Το αυτοκίνητό σου ειναι το 'άρμα' σου!
Οι Μεσογειακοί λαοί γενικώς με το αναπτυγμάνο εγωισμό και την υψηλή ευστροφία τείνουν να θεωρούν τους υπόλοιπους συνοδηγούς απλώς 'χαζούς' ενω οι ιδιοι ειναι οι εξυπνοι.
Οι Βορειοευρωπαίοι ειναι σαφώς πιο 'ρεγουλαρισμένοι' και λογω νοοτροπίας και λόγω ιδιοσυγκρασίας.
Οι Γάλλοι βεβαια ειναι μια κατηγορία απο μόνοι τους!!!!!!
Εμείς οι Ελληνες εχουμε στην πλάτη μας και ολα τα χρόνια που το ΙΧ ειναι άπιαστο όνειρο και μεσον επίδειξης του κοινωνικού μας status.
Επιπρόσθετα τα 'ατάκτως εριμμένα' σήματα τροχαίας που δεν μπορείς να ακολουθ'ησεις γιατι ειναι παράλογα (π.χ. οριο 50 χαω στην Εθνική) μας εχουν δημιουργήσει μια ταση να μην τα υπολογίζουμε.
Η παρεξηγημένη εννοια του επαγγελματία θεωρείται οτι δίνει σε ενα ταξιτζή το δικαίωμα να σταματάει οπουδήποτε και να κινείται όπως θελει,και σε ενα οδηγό φορτηγού το δικαίωμα να κινείται στην μεσαία ή και στην αριστερή λωρίδα.
Και πολλά πολλά ακόμα,που ομως σιγα-σιγα,με τις νεες γενιές,με εσένα με εμένα με ολους μας αλλάζουν προς το καλύτερο!
Με αυτά κι μ' αυτά δημιουργείται η ζούγκλα των Ελληνικών δρόμων.

Η οδήγηση είναι και αυτή ο καθρέπτης της κοινωνίας μας (όπως και η μουσική π.χ. που ακούμε). Κύριο πρόβλημα είναι η εκπαίδευση και η διμιουργία ψυχολογίας ότι πίσω από το τιμόνι ο καθένας είναι ο βασιλιάς του δρόμου. Βάλτε και λίγο έως πολύ εγωισμό (τι? θα περάσει τη 'μερσεντέ' μου το accent?) και έχουμε τον πρώτο παράγοντα.
Δευτερος κύριος λόγος είναι η δρόμοι, τα ξέρετε δεν θα πω παραπάνω, που δεν εμπνέουν καθόλου ασφάλεια. Έτσι ο αδαής κάπου θα την πατήσει λόγω του πρώτου λόγου.
Υπάρχει βέβαια και ένα 10% που προσπαθεί να είναι νόμιμο, οδηγάει γρήγορα και σωστά, παραβιάζει όρια γιατί έχει την κρίση να το κάνει, αλλά ποτέ κόκκινα και στοπ. Το ίδιο ποσοστό δεν πετάει σκουπίδια από το παράθυρο, είναι 'αναποφάσιστος' στις εκλογές και παραγωγικός στη δουλειά του και σε άλλα εκαντοντάδες θέματα της καθημερινότητας.
Όσοι καταφέρουν να περάσουν σ'αυτήν την όχθη του ποταμού, μπορεί να θεωρηθούν μ@$%!*ς αλλά σίγουρα είναι καλά με τον εαυτό τους.

O Έλληνας καταπιέστηκε πάρα πολλά χρόνια με πολέμους, εμφύλιους και μή και στερήθηκε πολλά βασικά πράγματα. Τροφή, ασφάλεια, πολυτέλεια κλπ. Αυτό το αίσθημα, όσο περνούσαν τα χρόνια μεταφερόταν στις επόμενες γενειές οι οποίες βέβαια δέν είχαν πολέμους κι αρρώστιες, φτώχια κι εξαθλίωση, είχαν απωθημένα που κληρονόμησαν απ' τους προγόνους τους. Άλλοι το φαϊ (γι αυτό και κατέχουμε μια απ' τις πρώτες θέσεις στην παχυσαρκία ανάμεσα στις χώρες της Ευρώπης. Πολλές φορές τρώμε χωρίς πραγματικά να πεινάμε λές και θα γίνει κανένας πόλεμος), άλλοι την πολυτέλεια (γι αυτό και βλέπουμε ανθρώπους που δεν είναι τοσο πλούσιοι να οδηγούν Mercedes). Τι θέλω να πώ. Ο Έλληνας που πάντα ήταν στερημένος τώρα που πήρε λίγο τα πάνω του, προσπαθεί να δείξει στους άλλους οτι αυτός περνάει καλά και έχει τα πάντα. Σε συνδιασμό με το Μεσογειακό κλίμα που μας κάνει θερμόαιμους και θερμοκέφαλους, οι περισσότεροι οδηγοί απο εμάς οδηγούν επικίνδυνα στο δρόμο. Άν προσθέσουμε και την αθλιώτητα των δρόμων μας μαζί με τη γελοία ώς και μηδαμινή μας εκπαίδευση σαν οδηγοί, να τα αποτελέσματα τα οποία δικαιολογούν απόλυτα αυτά που συμβαίνουν στους δρόμους.

Χμμμμ...
Εγώ θα το θέσω αλλιώς.
Η οδήγηση είναι κοινωνική συμπεριφορά. Οδηγούμε όπως ακριβώς ζούμε. Όλοι οι προαναφερθέντες εξήγησαν ουσιαστικά γιατί ζουμε όπως ζούμε.
Ένας άνθρωπος που είναι πραγματικά ευγενικός στη ζωή του (όχι τύποις) θα σταματήσει να περάσει ο πεζός.
Ένας άνθρωπος που είναι βαρετός σαν παρέα σχεδόν σίγουρα θα οδηγεί αριστερά και με 50.
Ένας άνθρωπος μετρημένος και με αυτογνωσία, τη στροφή θα την πάρει με όσα πρέπει και όχι δίχως αύριο (αν την πάρει τελικά...)
Ένας άνθρωπος που δε βιάζεται στη ζωή του και δεν αγχώνεται θα περιμένει στο φανάρι τη σειρά του και δε θα δημιουργήσει δεύτερη σειρά.
Και άλλα πολλά.

Τελικώς, οδηγούμε με τους ρυθμούς που μας υπαγορεύει η ζωή. Αν η ζωή μας είναι σκ..ά, τότε οδηγούμε σκ..ά, αν η ζωή μας είναι εύρυθμη, τότε οδηγούμε όπως πρέπει.