Ο χρήστης charmak66 έγραψε:

να βάλεις τα κλάμματα την μέρα που δεν θα μπορείς να αισθανθείς τίποτα

ωρες ωρες ευχομαι οσο τιποτα να μου συμβει αυτο...θα ελυνε πολλα απο τα προβληματα μου..

δεν είναι τόσο καλό όσο ακούγεται
αποτελεσματικό μεν, αλλά όχι ωραίο

trust me

τι λετε ρε σεις

να μη νιωθεις ειναι αρρωστο, η απαθεια ειναι ασθενεια και σοβαρα ψυχολογικα.. να φτασεις σε σημειο να μη σε νοιαζει τιποτε σημαινει ΙΜΟ οτι στανταρακι χρειαζεσαι εναν ειδικο (βλ ψυχιατρο) να σε ρυθμισει, οχι οτι ειναι κακο φυσικα να πηγαινεις στο γιατρο για καποιο προβλημα, αλλα παραμενει οτι εχεις προβλημα, δε σημαινει οτι αυτη η συμπεριφορα πρεπει να επιβραβευεται, ειναι σα να δινεις στον 180 κιλων φιλο σου να φαει McDonalds.

σκεψου να ψοφανε αυτοι που αγαπας και να μη σε νοιαζει. σκεψου να ψοφας εσυ και να μη σε νοιαζει. ειναι σοβαρα πραγματα αυτα;

Aπό το 2007 μέτραγε 4 μήνες...

Ο χρήστης rx8_drifter έγραψε:
Aπό το 2007 μέτραγε 4 μήνες...

Μηπως ηταν η 'αλλη περιπτωση' ;

Ο χρήστης ililias έγραψε:
Ναι, ήταν η άλλη περίπτωση...

Ότι χειρότερο...

τι σκατα μας βαζαν στα βιβλια και ο εγωισμος χτυπαει ουρανο ;
μεγαλωνοντας προσπαθω να καταλαβω γιατι λειτουργω ανταγωνιστικα. Οι παντες αντιπαλοι, ο ξενος εχθρος,το αστειο σου μαλακια, το επιχειρημα σου αναγκαια κακο, το θετικο σου ασημαντο πραγμα, η γκομενα σου νταξει...
Μαλλον η χειροτερη εσωτερικη μου ανασφαλεια και, damn!, δυσκολη να φυγει.
Που ν' η ομαδικοτητα ; Εσωτερικος φοβος, αντιπαλοτητα και κομματι μισανθρωπια.

Τα παντα συγκρινομενα με εμας.

Η παιδεια, εκει πανε ολα. Βαθμοι, διαχωρισμοι παντου, ανταμοιβες.
Θα μου πεις κι ο ανταγωνισμος ρε καλος ειναι καμια φορα, motive.
ΟΧΙ δεν ειναι, μακρυα απο συμπεριφορες θεωριας skinner, ο ανθρωπος μπορει να αναπτυχθει χωρις σημεια αναφορας.
Παντα και παντου η πρακτικη αξιολογηση ανθρωπων και συμπεριφορων βαση παραδεκτων πρακτικων. Γιατι ;;

Γιατι να νιωθω κατι σε σχεση με σενα ; Γιατι να προσδοκω το μετρο που πλησιαζεις ;
Γιατι θελω να σου την πω ;

Ισως επειδή λέγεσαι egobrain και έχεις ως άβαταρ τη μούτζα (αστειεύομαι)

Είναι και δικιά μου παρατήρηση οτι αυτό το φαινόμενο που περιγράφεις γίνεται όλο και πιο έντονο όσο περνάνε τα χρόνια.
Ενισχύεται ο ατομισμός μας, κλεινόμαστε στο καβούκι μας, αμυνόμαστε, φοβόμαστε περισσότερο και όσο πιο πολύ κλείνεσαι στον εαυτό σου τόσο πιο πολύ τον εξιδανικεύεις και τόσο περισσότερο σου ξυνίζουν και σου βρωμάνε οι 'άλλοι'. Και όσο εισπράττουμε την ειρωνεία και τον εκνευρισμό των άλλων (που είναι διάχυτος) τόσο περισσότερο νιώθουμε την ανάγκη να έρθουμε στα ίσια μας βρίσκοντας κάποιον άλλο στόχο διογκώνοντας τον γενικότερο εξυπνακισμό. Φαύλος κύκλος..

Μέχρι πρόσφατα το έκανα κι εγώ κατά συρροή. Το συνειδητοποίησα και προσπαθώ να το ελέγξω. Χωρίς να τα καταφέρνω συνήθως.

Δεν εχεις και αδικο...
Βλεπω τα 'παιδακια' που απο μικρα τα στελνουν για αθλητισμο... Ανταγωνιστικα τα περισσοτερα.

Η καλλιέργεια του εγώ μας εξαρτάται απο εμάς.Λογικό.Απο κει και πέρα ένας άνθρωπος με αξιοπρέπεια πρέπει να το έχει.
Η σύγκριση με τους άλλους είναι αναπόφευκτη όταν στριμωχνόμαστε ματαξύ μας παντού σε κάθε συναλλαγή ,εκδήλωση με κέντρο ομιλίας το πόσο καταναλωτικοί ήμαστε.
Δεν υπάρχει ουσία στις σχέσεις των ανθρώπων .Δυστιχώς!

Σκατά τα έχω κάνει...

Ο χρήστης taurus έγραψε:
Σκατά τα έχω κάνει...

Γιατί πάντα θες να κάνεις οτι κάνω...

Ο χρήστης saxon_747 έγραψε:
Δεν εχεις και αδικο...
Βλεπω τα 'παιδακια' που απο μικρα τα στελνουν για αθλητισμο... Ανταγωνιστικα τα περισσοτερα.

Ο αθλητισμός δεν είναι ανταγωνισμός. Το ελληνικό και παγκόσμιο καρακατσουλιό που έχει κυριεύσει τον αθλητισμό μέσο του πρωταθλητισμού, με στόχο τα ρεκόρ το χρήμα και τα μόρια έχουν φέρει την άθλια αυτή κατάσταση.

Βλέποντας και παρακολουθώντας στο εξωτερικό τους ανθρώπους και τις συνήθειές τους, συγκρίνοντάς τους με εμένα, πολλές φορές τους κατηγόρησα σαν αργόστροφους, τσιγγούνηδες , παράξενους, αδιάφορους, εσωστρεφείς.
Σήμερα καταλαβαίνω γιατί αυτοί (...αν πράγματι...) είναι έτσι, αλλά το κράτος του καθενός απο αυτούς λειτουργεί και γιατί όχι, ευημερεί και προοδεύει.
Εγώ, που ήμουν πιό έξυπνος, large, παντογνώστης και κοινωνικός , δυστυχώς δεν είχα το κράτος που μου αξίζει!
Ή μήπως εγώ ήμουν το κράτος και για αυτό το κατάντησα έτσι? .........

Ο χρήστης dbekos έγραψε:
Βλέποντας και παρακολουθώντας στο εξωτερικό τους ανθρώπους και τις συνήθειές τους, συγκρίνοντάς τους με εμένα, πολλές φορές τους κατηγόρησα σαν αργόστροφους, τσιγγούνηδες , παράξενους, αδιάφορους, εσωστρεφείς.
Σήμερα καταλαβαίνω γιατί αυτοί (...αν πράγματι...) είναι έτσι, αλλά το κράτος του καθενός απο αυτούς λειτουργεί και γιατί όχι, ευημερεί και προοδεύει.
Εγώ, που ήμουν πιό έξυπνος, large, παντογνώστης και κοινωνικός , δυστυχώς δεν είχα το κράτος που μου αξίζει!
Ή μήπως εγώ ήμουν το κράτος και για αυτό το κατάντησα έτσι? .........

Σε ποιά χώρα αναφέρεσαι φίλτατε;

Ειχα βιωσει πολυ ασχημα ολη αυτην την ιστορια με τα μορια. Εγω πηρα το πολυποθητο 10% κατακτωντας με την ομαδα το πανελληνιο πρωταθλημα εφηβων στο μπασκετ ... ξερετε ποσα παιδακια τα εχωναν οι γονεις τους με παρακαλετα σε διαφορες ομαδες, ετσι ωστε να παρουν συμμετοχη στο πανελληνιο και να παρουν τα μορια ; Ποσα παιδακια αλλαζαν σχολειο για να πανε σε καποιο αθλητικο που θα ειχε ελπιδες κατακτησης του πρωταθληματος ; Το συστημα αυτο καταργηθηκε προσφατα, ολοι αυτοι που εμπαιναν με 'ανευ' δεν ειχαν πια αυτη τη δυνατοτητα. Οχι πως οταν την ειχαν βεβαια ηταν καλυτερα, ξερω πολυ καλα διαφορες περιπτωσεις παιδιων που μπηκαν ετσι σε παρα πολλες σχολες και δεν καταφεραν να βγουν μιας και ηταν μαθητες του 8. Αυτος εδω ειναι ξαδερφος μου, εδωσε τα παντα για το αθλημα του, προπονησεις 5 και 6 ωρα το πρωι, μετα μαθημα και μετα παλι προπονησεις μεχρι αργα το βραδυ. Αυστηρες διαιτες απο μικρη ηλικια,γυμναστηρια, χωρις παρεες, χωρις εξοδους, χωρις διασκεδαση, για διακοπες ουτε λογος, μονο η αγαπη για το αθλημα σε κανει να σηκωνεσαι το πρωι σε κατι τετοιες περιπτωσεις. Ο Θησεας τα καταφερε, η προσπαθεια εφερε τον στοχο που ηθελε τοσο πολυ, πηγε να γραψει στις πανελληνιες μονο και μονο γιατι ηταν απαραιτητο για να παρει το απολυτηριο του απ'το σχολειο και μετα απλα θα επελεγε μια σχολη της προτιμησης του στο μηχανογραφικο. Η κυρια Μαριεττα Γιαννακου ομως ειχε διαφορετικη αποψη, το 'ανευ' καταργηθηκε και παιδια σαν τον Θησεα που εκαναν την χωρα μας περηφανη δεν επιβραβευονταν με κανεναν απολυτως τροπο. Ουτε ανευ, ουτε 30%, ουτε 10% ουτε τιποτα, καμια απολυτως διευκολυνση για τα παιδια που τα αρπαζαν οι εθνικες μας ομαδες οταν διεκριναν το ταλεντο τους, τα εκαναν στρατιωτες και τα αναγκαζαν να στερηθουν τοσα πολλα στην περιοδο που επρεπε να φανε την ζωη με το κουταλακι, εκμεταλευομενες την αγαπη τους για το αθλημα. Οι καταρες ολων αυτων των παιδιων προς την κυρια Γιαννακου, απ'οτι φαινεται επιασαν τοπο ...

Ο χρήστης REALZEUS έγραψε:

Βλέποντας και παρακολουθώντας στο εξωτερικό τους ανθρώπους και τις συνήθειές τους, συγκρίνοντάς τους με εμένα, πολλές φορές τους κατηγόρησα σαν αργόστροφους, τσιγγούνηδες , παράξενους, αδιάφορους, εσωστρεφείς.
Σήμερα καταλαβαίνω γιατί αυτοί (...αν πράγματι...) είναι έτσι, αλλά το κράτος του καθενός απο αυτούς λειτουργεί και γιατί όχι, ευημερεί και προοδεύει.
Εγώ, που ήμουν πιό έξυπνος, large, παντογνώστης και κοινωνικός , δυστυχώς δεν είχα το κράτος που μου αξίζει!
Ή μήπως εγώ ήμουν το κράτος και για αυτό το κατάντησα έτσι? .........

Σε ποιά χώρα αναφέρεσαι φίλτατε;

Λογικά δεν πρέπει να αναφέρετε σε κάποια συγκεκριμένα.

Αυτό το είχα νιώσει και εγώ, αλλά κατα την ταπεινή μου γνώμη δεν έχει να κάνει με τα κράτη και τις πολιτικές τους.

Δημήτρη, όοοοσο large και να ήσουν, όοο κοινωνικός, όσο έξυπνος κτλ, δεν μπορείς να καταντήσεις κανένα κράτος, όπως είναι η Ελλάδα μας σήμερα.
Μακάρι όλοι οι πολίτες του να ήταν έξυπνοι, κοινωνικοί και large... τότε θα ήμασταν στην άλλη πλευρά και οχι σε αυτή που ήμαστε τώρα.

Το ότι κάποιοι ξένοι δεν έχουν το δικό μας ταπεραμέντο δεν έχει να κάνει με το κράτος τους...

Μπορείς να βρεις Ελβετό, που να είναι μέσα στην μάυρη κακία... όμως μπορείς να βρεις και Κονγκολέζο που να είναι η χαρά η ίδια...

Ο χρήστης Καμπάς έγραψε:
...

Χίλια μπράβο στον Ξάδερφο σου!

Αλλά μην ξαναπείς τίποτα για κατάρες... είναι αμαρτία (οχι απο τον Θεο, αλλά για τον άνθρωπο)

Ο χρήστης Καμπάς έγραψε:
Ειχα βιωσει πολυ ασχημα ολη αυτην την ιστορια με τα μορια. Εγω πηρα το πολυποθητο 10% κατακτωντας με την ομαδα το πανελληνιο πρωταθλημα εφηβων στο μπασκετ ... ξερετε ποσα παιδακια τα εχωναν οι γονεις τους με παρακαλετα σε διαφορες ομαδες, ετσι ωστε να παρουν συμμετοχη στο πανελληνιο και να παρουν τα μορια ; Ποσα παιδακια αλλαζαν σχολειο για να πανε σε καποιο αθλητικο που θα ειχε ελπιδες κατακτησης του πρωταθληματος ; Το συστημα αυτο καταργηθηκε προσφατα, ολοι αυτοι που εμπαιναν με 'ανευ' δεν ειχαν πια αυτη τη δυνατοτητα. Οχι πως οταν την ειχαν βεβαια ηταν καλυτερα, ξερω πολυ καλα διαφορες περιπτωσεις παιδιων που μπηκαν ετσι σε παρα πολλες σχολες και δεν καταφεραν να βγουν μιας και ηταν μαθητες του 8. Αυτος εδω ειναι ξαδερφος μου, εδωσε τα παντα για το αθλημα του, προπονησεις 5 και 6 ωρα το πρωι, μετα μαθημα και μετα παλι προπονησεις μεχρι αργα το βραδυ. Αυστηρες διαιτες απο μικρη ηλικια,γυμναστηρια, χωρις παρεες, χωρις εξοδους, χωρις διασκεδαση, για διακοπες ουτε λογος, μονο η αγαπη για το αθλημα σε κανει να σηκωνεσαι το πρωι σε κατι τετοιες περιπτωσεις. Ο Θησεας τα καταφερε, η προσπαθεια εφερε τον στοχο που ηθελε τοσο πολυ, πηγε να γραψει στις πανελληνιες μονο και μονο γιατι ηταν απαραιτητο για να παρει το απολυτηριο του απ'το σχολειο και μετα απλα θα επελεγε μια σχολη της προτιμησης του στο μηχανογραφικο. Η κυρια Μαριεττα Γιαννακου ομως ειχε διαφορετικη αποψη, το 'ανευ' καταργηθηκε και παιδια σαν τον Θησεα που εκαναν την χωρα μας περηφανη δεν επιβραβευονταν με κανεναν απολυτως τροπο. Ουτε ανευ, ουτε 30%, ουτε 10% ουτε τιποτα, καμια απολυτως διευκολυνση για τα παιδια που τα αρπαζαν οι εθνικες μας ομαδες οταν διεκριναν το ταλεντο τους, τα εκαναν στρατιωτες και τα αναγκαζαν να στερηθουν τοσα πολλα στην περιοδο που επρεπε να φανε την ζωη με το κουταλακι, εκμεταλευομενες την αγαπη τους για το αθλημα. Οι καταρες ολων αυτων των παιδιων προς την κυρια Γιαννακου, απ'οτι φαινεται επιασαν τοπο ...

Κάποιος κοντινός μου (δεν βάζω φωτογραφία εξάλλου κανέναν δεν ενδιαφέρει πως είναι!!! ) έβγαλε το νυχτερινό λύκειο. Δούλευε για να ζήσει και σχεδόν δεν κοιμόταν. Φροντιστήρια φυσικά ούτε λόγος. Έστυψε τον εαυτό του και πέρασε στην δεύτερη σχολή επιθυμίας του πέρυσι. Φυσικά εξακολουθεί να δουλεύει και έτσι να σπουδάζει. Πόσα μπόνους έπρεπε να προβλέπονται για αυτόν; Ας μην επαναλαμβάνομαι με τα περί πρωταθλητισμού και αθλητισμού.