Ο χρήστης zorz έγραψε:
O στρατός είναι η λευχαιμία της Ελλάδας.-

Ακόμα δεν μπήκες κάηκες ρε

Κάπου στη μέση είναι η αλήθεια.

Η αληθεια είναι πως οταν θεωρουμε ανικανο το στρατο μας δινεται η εντυπωση ότι δεν υπάρχει πατριωτισμός.Ισως να παρασυρθηκα και εγώ.
Δεν μπορώ και εγω να πιστεψω ότι μονο οι νησιωτες ειναι πατριώτες .Οτι νιωθουν πιο κοντα σε κινδυνο ναι.
Κατι εγραψα παραπάνω για τα Ιμια και τον κοσμο στην Καρπαθο.Εγραψα απλα τι εζησα και τι μου έκανε εντύπωση και δεν τσουβαλιασα κοσμο.
Αυτο που μου έμεινε χθες απο τους φοιτητες ήταν η φραση ενος.'Δεν υπάρχουν ιδανικά σημερα' ,,και το έλεγε με απορία και μεγαλη γλαφυρότητα.
Και φυσικά με μεγαλη απογοήτευση!
Τι να πω.Τα σχολια δικά σας.

Ο χρήστης coupeas έγραψε:
Η αληθεια είναι πως οταν θεωρουμε ανικανο το στρατο μας δινεται η εντυπωση ότι δεν υπάρχει πατριωτισμός.Ισως να παρασυρθηκα και εγώ.
Δεν μπορώ και εγω να πιστεψω ότι μονο οι νησιωτες ειναι πατριώτες .Οτι νιωθουν πιο κοντα σε κινδυνο ναι.
Κατι εγραψα παραπάνω για τα Ιμια και τον κοσμο στην Καρπαθο.Εγραψα απλα τι εζησα και τι μου έκανε εντύπωση και δεν τσουβαλιασα κοσμο.
Αυτο που μου έμεινε χθες απο τους φοιτητες ήταν η φραση ενος.'Δεν υπάρχουν ιδανικά σημερα' ,,και το έλεγε με απορία και μεγαλη γλαφυρότητα.
Και φυσικά με μεγαλη απογοήτευση!
Τι να πω.Τα σχολια δικά σας.

Μήπως απλά δεν υπάρχουν πατριωτικά ιδανικά σήμερα; Γιατί ΕΥΤΥΧΩΣ δεν είναι τα μοναδικά ιδανικά αυτά.

Τι σχέση έχει ο στρατός με τα ιδανικά;;;;

Τεσπα... Είπες ξεκάθαρα ότι επιθυμείς να αποχωρήσουν οι χρεωκοπημένοι πολιτικοί και να αναλάβει ο στρατός...

Χαιρετώ, την καλησπέρα μου...

Ναι,εντάξει,έχω τρελή επιθυμία να αναλάβει ο στρατός.Αλλα τι να περίμενα να δω γραμμένο εδω.
Για να λεω και του στραβου το δικιο θα ηθελα ετσι για τις τραπεζες ,τους νομιμους τοκογλύφους δηλ και να δουμε κανενα ατοκο δάνειο και χαρισμένο ακομα αμα λάχει .

Εγώ θέλω άλλο να μου πείς. Μια περίπτωση χούντας που μείωσε την διαφθορά και το μπάχαλο
Απ ότι θυμάμαι στα μακρονήσια δεν παραθέριζαν τοκογλύφοι καταχραστές και κλέφτες

Eγω γνωρίζω οτι εκει που εζησα και μεγαλωσα ,ολοι οι δρομοι ,αγροτικα αντιπλημμυρικα,αρδευτικα,και άλλα εργα τα οποία υπαρχουν απειραχτα αλλα και στασιμα μεχρι σημερα έγιναν επι χουντας.Για κατι ατοκα αγυριστα δανεια παλι εχω ακουσει,τιποτα σημαντικο δηλ αλλα και για τα τρομοκρατικα χτυπηματα που επερναν και εδερναν τον κοσμο.
Εκει μένω, γιατι τα λαθη μετα ηταν μεγαλα .
Κατα τα αλλα ενταξει συμφωνω οε αυτα που λεγονται περι ελευθεριας εκφρασης και συνταγματικου δικαιου.
Αλλά το οτι ειμαι αισιοδοξο ατομο και με ενδιαφερει να λεω και να ακουω αποψεις και να ειμαι στο στρατο οπως χιλιαδες σαν και μενα νομιζω οτι κατι καλο λεει.
Δεν πρεπει να φοβομαστε τον στρατό και μαλιστα σημερα.Και σιγουρα δεν ειμαι ο μονος που πιστευει στην σωστη εκμεταλευσή του.
Ποτε δεν θελω να μαθουμε αν ειναι έτσι και πιστευω ότι αυτα που έγιναν δεν θα ξαναγίνουν.
Αποψή μου και κουβεντα να γινεται!

Καλά θα κάνουν οι στρατιωτικοί να κάτσουν στα αυγά τους και να μην ανακατευτούν στην πολιτική.Η χώρα μια φορά μπήκε στο γύψο,ποτέ ξανά.

Ναι βρε Κουπέα, έγιναν έργα επί Χούντας, ε και; Γιατί μένεις εκεί; Στο κάτω-κάτω ΠΟΙΟΣ ρε άνθρωπε ΠΛΗΡΩΣΕ για τα έργα αυτά, ο Παπαδόπουλος ή λαός; Πας να μας τρελάνεις.
Γιατί δεν κοιτάς και τι έγινε από τότε έως σήμερα;

Μήπως μπερδεύεις τη λειτουργία της ΜΟΜΑ και νομίζεις ότι αντιπροσώπευε όλη την Παπαδοπουλιά; Ή νομίζεις ότι η Χούντα ήταν αδιάφθορη; Ποιοί έπαιρναν επιδοτήσεις και προωθούνταν, οι...εξόριστοι, οι...ουδέτεροι ή οι υποστηρικτές-συνεργάτες;

Μα τι διλήμματα είναι αυτά βρε αδερφέ...

Μερικοί άνθρωποι είναι σε θέση να ανεχθούν μια χούντα για μερικά χιλιόμετρα ασφάλτου... Μάλιστα.

ΠΑΜΕ ΚΑΛΑ?!?!?!?!?!?!!?!?!?!?!?!?!?!?!?!?!?!?!?!?!?!?!?!?!?!?!?!!?!??!?

Είναι δυνατόν να βάζουμε στην ίδια πρόταση τον κωλόδρομο στην άνω ραχούλα με την πλήρη κατάργηση ατομικών και συλλογικών ελευθεριών;

Εκεί που ο στρατός είναι κάτι ΑΧΡΗΣΤΟ, υπάρχουν άτομα που ακόμα και σήμερα πιστεύουν ότι μπορεί να κάνει κάτι παραπάνω από αυτό που κάνει τώρα, δηλαδή να κατασπαταλά το δημόσιο χρήμα (όχι ότι είναι ο μόνος βεβαίως).

Δυστιχως η ευτυχως υπαρχουν και ειναι παρα πολλοι!
Γεγονος και ας αναρωτηθητε γιατι.
Σιγα μην ερθει καποιος Παπαδοπουλος να μου πει να συλλαβω εναν πολιτη γιατι πιστευει αυτο και εκεινο ,,, .Ποιος πηγμενος απο το χαος της γραφειοκρατιας ,χρεωμενος και διψασμενος για χρημα θα ασχοληθει με τι πιστευει ο καθενας.
Τελος παντων τα προβληματα δεν λυνονται μεσο στρατου απλα εχουμε κολλησει στα αρνητικα του και δεν εχουμε καταλαβει ότι εμεις ολοι ειμαστε ο στρατος οι πανω απο 30 χιλ αιτησεις για εποπ και μαλιστα διπλοματουχοι και οχι ενας κολημενος με τους κομμουνιστες που ηρθε καποτε .
Σπαταλη ισχυει για απαντες αρα ακυρον!
Γιορτη των ενοπλων και λετε τετοια πραγματα,,,τσ,τσ,τσ!
Λιγος πατριωτισμος βρε παιδια!

ΥΓ.Ανω ραχουλα δεν ειναι ο μεγαλυτερος νομος στην Ελλαδα απο ακρη σε ακρη και οχι μονο βεβαια!

Ο στρατός δεν κάνει κάποιον πατριώτη, αλλά τα πιστεύω του καθενός. Πατριώτες υπάρχουν σε όλους τους χώρους, όχι μόνο δεξιά-κέντρο αλλά και αριστερά-κομμουνιστές, οπότε άλλα λόγια να' γιαπιόμαστε.

Αν κάποιος ντρέπεται να πει ότι αισθάνεται πατριώτης, δικό του πρόβλημα. Εγώ πάντως δεν θα περιμένω να δω τι θα πει ο κάθε τυχαίος ώστε να εκφραστώ ελεύθερα, και στην τελική, σε όποιον αρέσει ρε αδερφέ

Έτσι και αλλιώς, τι περιμένεις κουπέα, να μετρήσεις τον πατριωτισμό, διαδικτυακά; Οι πράξεις μιλάνε, όχι μόνο τα κούφια λόγια και οι αφορισμοί εναντίον του στρατού ή του κομμουνισμού.
Θέλει να είσαι μεγάλος πατριώτης ώστε να πολεμήσεις για ένα καλύτερο πολίτευμα φίλε, για την ίδια τη Δημοκρατία -και όχι απολυταρχίες δεξιές ή αριστερές - αμερικανους-ρώσους ή κινέζους, και γενικά οποιονδήποτε εξωγήινο εκτός της Ελλάδας- δεν φτάσαμε εδώ που φτάσαμε από λιπόψυχους.

Ο χρήστης coupeas έγραψε:
Γιορτη των ενοπλων και λετε τετοια πραγματα,,,τσ,τσ,τσ!
Λιγος πατριωτισμος βρε παιδια!

Άλλη ντροπή αυτές οι γιορτές...

Να γιορτάζουμε που έχουμε την ανάγκη στρατού-όπλων-αρμάτων κλπ...

Πλάκα έχουμε

Ο χρήστης A-Viper7 έγραψε:

Γιορτη των ενοπλων και λετε τετοια πραγματα,,,τσ,τσ,τσ!
Λιγος πατριωτισμος βρε παιδια!

Άλλη ντροπή αυτές οι γιορτές...

Να γιορτάζουμε που έχουμε την ανάγκη στρατού-όπλων-αρμάτων κλπ...

Πλάκα έχουμε

Ντροπή η μνεία, έστω και σαν εορτασμός, στον θεσμό που θεωρείται υπεύθυνος για την ασφάλεια της χώρας; Απο πότε;

Εκτός και αν μια κοινωνία που αντιμετωπίζει το όποιο ζήτημα ασφάλειας απο άλλο κράτος νομίζει ότι θα την σώσουν τα περίφημα 'οι λαοι δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν', 'ειρήνη και φιλία', 'ούτε μια ώρα στο στρατό' και όποια άλλα πασιφιστικά μπουρδολογήματα.

**Τα τελευταια ποστ αφορουν την θητεια οποτε μεταφερθηκαν στο viewtopic.php?f=13&t=35911&start=870#p1686262
[MOD]

**

Θα στακόσασταν προσοχή στο ακουσμα του εθνικού υμνου εν οψη αγηματος επαρσης σημαίας ?

Αγαπητε Μπιλ με προλαβες!

Ο χρήστης coupeas έγραψε:
Θα στακόσασταν προσοχή στο ακουσμα του εθνικού υμνου εν οψη αγηματος επαρσης σημαίας ?

Αγαπητε Μπιλ με προλαβες!

Και με το ένα πόδι όρθιο μη σου πω...

Ο χρήστης coupeas έγραψε:
Θα στακόσασταν προσοχή στο ακουσμα του εθνικού υμνου εν οψη αγηματος επαρσης σημαίας ?

Αγαπητε Μπιλ με προλαβες!

Έχεις πετύχει καμια φορά τον κόσμο στο Λ. Πύργο όταν γίνεται έπαρση σημαίας;

Δεν έτυχε!

**ΑΝΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ ΜΝΗΜΗΣ ΤΗΣ ΠΟΝΤΙΑΚΗΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ ΕΒΑΛΑΝ ΤΑ ΣΚΟΥΛΙΚΙΑ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΑΝΘΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΝΑ ΓΡΑΨΟΥΝ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΘΕΜΑ ''ΣΤΟΥ ΚΕΜΑΛ ΤΟ ΣΠΙΤΙ''!!!

ΔΕ ΒΡΗΚΑΝ ΑΛΛΟ ΘΕΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ...
**

Γιώργου Ιωάννου: ''Στοῦ Κεμάλ τό Σπίτι''

Δέν ξαναφάνηκε ἡ μαυροφορεμένη ἐκείνη γυναίκα, πού ἐρχόταν στό κατώφλι μας κάθε χρονιά, τήν ἐποχή πού γίνονται τά μοῦρα, ζητώντας μέ εὐγένεια νά τῆς δώσουμε λίγο νερό ἀπ’ τό πηγάδι τῆς αὐλῆς. Ἔμοιαζε πολύ κουρασμένη, διατηροῦσε ὅμως πάνω της ἴχνη μιᾶς μεγάλης ἀρχοντικῆς ὀμορφιᾶς. Καί μόνο ὁ τρόπος πού ἔπιανε τό ποτήρι, ἔφτανε γιά νά σχηματίσει κανείς τήν ἐντύπωση πώς ἡ γυναίκα αὐτή στά σίγουρα ἦταν μιά ἀρχόντισσα. Δίνοντάς μας πίσω τό ποτήρι, ποτέ δέν παρέλειπε νά μᾶς πεῖ στά τούρκικα τήν καθιερωμένη εὐχή, πού μπορεῖ νά μήν καταλαβαίναμε ἀκριβώς τά λόγια της, πιάναμε ὅμως καλά τό νόημά της: «Ὁ Θεός νά σᾶς ἀνταποδώσει τό μεγάλο καλό». Ποιό μεγάλο καλό; Ἰδέα δέν εἴχαμε.
Καθόταν ἥσυχα γιά ὥρα πολλή στό κατώφλι τῆς αὐλῆς, κι ἀντί νά κοιτάζει κατά τό δρόμο ἤ τουλάχιστο κατά τό πλαϊνό σπίτι τοῦ Κεμάλ1, αὐτή στραμμένη ἔριχνε κλεφτές ματιές πρός τό δικό μας σπίτι, παραμιλώντας σιγανά. Πότε πότε ἔκλεινε τά μάτια καί τό πρόσωπό της γινόταν μακρινό, καθώς συλλάβιζε ὀνόματα παράξενα. Ἐμεῖς, πάντως, δέν παραλείπαμε νά τῆς δίνουμε μοῦρα ἀπ’ τήν ντουτιά2, ὅπως ἄλλωστε δίναμε σ’ ὅλη τή γειτονιά καί σ’ ὅποιον περαστικό μᾶς ζητοῦσε. Ἡ ξένη τά ἔτρωγε σιγανά, ἀλλά μέ ζωηρή εὐχαρίστηση. Δέ μᾶς φαινόταν παράξενο πού τῆς ἄρεζαν τά μοῦρα μας τόσο πολύ. Τό δέντρο μας δέν ἦταν ἀπό τίς συνηθισμένες μουριές, ἀπ’ αὐτές πού κάνουν ἐκεῖνα τά ἄνοστα νερουλιάρικα μοῦρα. Τό δικό μας ἔκαμνε κάτι μεγάλα, ξινά σά βύσσινα, καί πολύ κόκκινα στό χρώμα. Ἦταν δέντρο παλιό καί τεράστιο, τά κλαδιά του ξεπερνοῦσαν τό δίπατο σπίτι μας. Μοναχά ἕνα κακό εἶχε• τά φύλλα του ἦταν σκληρά καί οἱ μεταξοσκώληκές μου δέν μπορούσαν νά τά φᾶνε. Ἦταν, πάντως, δέντρο φημισμένο σ’ ὅλο τό Ἰσλαχανέ3 κι ἀκόμα πιό πέρα.
Τήν πρώτη φορά πού εἶχε καθίσει ἡ ἄγνωστη γυναίκα στό κατώφλι μας, δέ σκεφτήκαμε νά τῆς προσφέρουμε μοῦρα, ὅμως σέ λίγο μᾶς ζήτησε ἡ ἴδια λέγοντας πώς ἤθελε νά φυτέψει τό σπόρο τους στόν μπαχτσέ4 της. Ἔφαγε μερικά καί τά ὑπόλοιπα τά ἔβαλε σ’ ἕνα χαρτί καί ἔφυγε καταχαρούμενη.
Τή δεύτερη φορά θά ἦταν κατά τό τριάντα ὀχτώ, δυό χρόνια, πάντως, μετά τήν πρώτη, δέν ἔβαλε μοῦρα στό χαρτί. Κάθισε καί τά ἔφαγε ἕνα ἕνα στό κατώφλι. Φαίνεται πώς ὁ σπόρος ἀπ’ τά προηγούμενα εἶχε ἀποδώσει, ἀλλά γιά νά δώσει καί μοῦρα ἔπρεπε, βέβαια, νά περάσουν χρόνια. Τό δέντρο αὐτό, ὅπως ὅλα τά δέντρα πού μεγαλώνουν σιγά, ζεῖ πολλά χρόνια καί ἀργεῖ νά καρπίσει.
Ἡ γυναίκα ξαναφάνηκε καί τόν ἑπόμενο χρόνο, λίγο πρίν ἀπ’ τόν πόλεμο. Ὅμως τή φορά αὐτή τῆς προσφέραμε νερό ἀπ’ τή βρύση. Ἀρνήθηκε νά πιεῖ τό νερό. Μόλις τό ἔφερε στό στόμα, μᾶς κοίταξε στά μάτια καί μᾶς ἔδωσε πίσω τό γεμάτο ποτήρι. Ἐπειδή τήν εἴδαμε πολύ ταραγμένη, θελήσαμε νά τῆς ἐξηγήσουμε. Ὁ σιχαμένος σπιτονοικοκύρης μας εἶχε διοχετεύσει τό βόθρο τοῦ σπιτιοῦ στό βαθύ πηγάδι. «Τώρα πού σᾶς ἔφερα τό νερό στίς κουζίνες σας, δέ σᾶς χρειάζεται τό πηγάδι», μᾶς εἶχε πεῖ. Ἡ γυναίκα βούρκωσε, δέ μᾶς ἔδωσε ὅμως καμιά ἐξήγηση γιά τήν τόση λύπη της. Για νά τήν παρηγορήσουμε τῆς δώσαμε περισσότερα μοῦρα κι ἡ γιαγιά μου τῆς εἶπε κάτι πού τήν ἔκανε νά τιναχτεῖ: «Θά σοῦ τά ἔβαζα σ’ ἕνα κουτί, ἀλλά δέ βαστᾶνε γιά μακριά». Καί πράγματι εἴχαμε ἀρχίσει κάτι νά ὑποπτευόμαστε. Τήν ἄλλη φορά εἴδαμε, πώς μόλις ἔφυγε ἀπό μᾶς, πῆγε δίπλα στοῦ Κεμάλ τό σπίτι, ὅπου τήν περίμενε μιά ὁμάδα ἀπό τούρκους προσκυνητές, πού κοντοστέκονταν στό πεζοδρόμιο. Ἐμεῖς ὥς τότε θαρρούσαμε πώς εἶναι καμιά τουρκομερίτισσα δικιά μας, ἀπ’ τίς πάμπολλες ἐκεῖνες, πού δέν ἤξεραν λέξη ἑλληνικά, μιά καί ἡ ἀνταλλαγή τῶν πληθυσμῶν εἶχε γίνει με βάση τή θρησκεία καί ὄχι τή γλώσσα. Ἡ ἀποκάλυψη αὐτή στήν ἀρχή μᾶς τάραξε. Δέ μᾶς ἔφτανε πού είχαμε δίπλα μας τοῦ Κεμάλ τό σπίτι, σά μιά διαρκῆ ὑπενθύμιση τῆς καταστροφῆς, θά εἴχαμε τώρα καί τούς τούρκους νά μπερδουκλώνονται πάλι στά πόδια μας; Καί τί ἀκριβῶς ἤθελε ἀπό μᾶς αὐτή ἡ γυναίκα; Πάνω σ’ αὐτό δέν ἀπαντήσαμε, κοιταχτήκαμε ὅμως βαθιά ὑποψιασμένοι. Καί τά ἑπόμενα λόγια μας ἔδειχναν πώς ἡ καρδιά μας ζεστάθηκε κάπως ἀπό συμπάθεια κι ἐλπίδα. Εἴχαμε κι ἐμεῖς ἀφήσει σπίτια κι ἀμπελοχώραφα ἐκεῖ κάτω.
Ἡ τουρκάλα ξαναφάνηκε λίγο μετά τόν πόλεμο. Ἐμεῖς καθόμασταν πιά σέ ἄλλο σπίτι, λίγο παραπάνω, ὅμως τήν εἴδαμε μιά μέρα νά κάθεται κατατσακισμένη στό κατώφλι τοῦ παλιοῦ σπιτιοῦ μας. Ὁ πρῶτος πού τήν εἶδε, ἦρθε μέσα καί φώναξε: «ἡ τουρκάλα!» Βγήκαμε στά παράθυρα καί τήν κοιτάζαμε μέ συγκίνηση. Παραλίγο νά τήν καλέσουμε ἀπάνω στό σπίτι -τόσο μᾶς εἶχε μαλακώσει τήν καρδιά ἡ ἐπίμονη νοσταλγία της. Ὅμως αὐτή κοίταζε ἀκίνητη τήν κατάγυμνη αὐλή καί τό ἔρημο σπίτι. Μιά ἰταλιάνικη μπόμπα6 εἶχε σαρώσει τήν ντουτιά κι εἶχε ρημάξει τό καλοκαμωμένο ξυλόδετο σπίτι, χωρίς νά καταφέρει νά τό γκρεμίσει.
Δέν τήν ξανάδαμε ἀπό τότε. Ἦρθε - δέν ἦρθε, ἄγνωστο. Ἄλλωστε καί νά ’ρχότανε δέ θά ’βρισκε πιά τό κατώφλι μέ τό ἀφράτο μάρμαρο γιά νά ξαποστάσει. Τό σπίτι εἶχε ἀπό καιρό παραδοθεῖ σέ μιά συμμορία ἐργολάβων καί στή θέση του ὑψώθηκε μιά πολυκατοικία ἀπ’ τίς πιό φρικαλέες. Τώρα ἑτοιμάζονται νά τήν γκρεμίσουν οἱ γελοῖοι. Ποιός ξέρει τί μεγαλεπήβολο σχέδιο συνέλαβε πάλι τό πονηρό μυαλό τους.
Ἄν γίνει αὐτό, θά παραφυλάγω νύχτα μέρα, ἰδίως ὅταν τό σκάψιμο θά ἔχει φτάσει στά θεμέλια, κι ἴσως μπορέσω νά ἐμποδίσω ἤ τουλάχιστο νά καθυστερήσω τό χτίσιμο τοῦ νέου ἐξαμβλώματος7. Τήν προηγούμενη φορά εἶχε βρεθεῖ ἐκεῖ στά βάθη ἕνα θαυμάσιο ψηφιδωτό, πού ἄρχιζε ἀπ’ τό οἰκόπεδο τοῦ δικοῦ μας σπιτιοῦ καί συνεχιζόταν πρός τό σπίτι τοῦ Κεμάλ. Τό ψηφιδωτό αὐτό οἱ δασκαλεμένοι ἐργάτες τό σκεπάσανε γρήγορα γρήγορα γιά νά μήν τούς σταματήσουν οἱ ἁρμόδιοι. Πάντως, τίς ὧρες πού τό ἔβλεπε τό φῶς τοῦ ἥλιου, γίνονταν διάφορα σχόλια ἀπ’ τήν ἔκθαμβη γειτονιά. Ὅλοι μιλούσανε γιά τήν ὀμορφιά καί τήν παλιά δόξα, μά ἀνάμεσα στά δυνατά λόγια καί τίς φωνές, ἄκουσα μιά γριά νά σιγολέει: «Στό σπίτι αὐτό καθόταν ἕνας μπέης, πού εἶχε μιά κόρη σάν τά κρύα τά νερά. Κυλιόταν κάτω, ὅταν φεύγανε, φιλοῦσε τό κατώφλι. Τέτοιο σπαραγμό δέν ματαεῖδα».

1.τό πλαϊνό σπίτι τοῦ Κεμάλ· πρόκειται για το σπίτι του Κεμάλ Ατατούρκ στη Θεσσαλονίκη, όπου σήμερα στεγάζεται το τουρκικό προξενείο.
2.ντουτιά· η συκομουριά
3.Ἰσλαχανέ· περιοχή της Θεσσαλονίκης (τουρκ. σωφρονιστήριο)
4.μπαχτσέ· περιβολάκι
6.Μιά ἰταλιάνικη μπόμπα· αναφέρεται στον ελληνο-ιταλικό πόλεμο (1940-1941)
7.ἐξάμβλωμα· έκτρωμα, κάθε τι το τερατώδες ή κακότεχνο

ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ

Α1. Ο Γ. Ιωάννου αντλεί τα θέματά του κυρίως από τα παιδικά του χρόνια, τον κόσμο της προσφυγιάς, τον πόλεμο, τη Θεσσαλονίκη, τον τρόπο ζωής των απλών ανθρώπων. Για καθεμιά από τις παραπάνω περιπτώσεις να γράψετε ένα αντίστοιχο παράδειγμα μέσα από το κείμενο. Μονάδες 15
Β1.α) Ο Αναστάσης Βιστωνίτης παρατηρεί ότι στα πεζογραφήματα του Γ. Ιωάννου «ο αφηγητής είναι η κυρίαρχη ατομική συνείδηση». Να αναφέρετε δύο στοιχεία που μπορούν να στηρίξουν την άποψη αυτή, καθώς και ένα παράδειγμα μέσα από το κείμενο, για καθένα από αυτά. (Μονάδες β) Να επισημάνετε στο κείμενο τα τρία βασικά χρονικά επίπεδα πάνω στα οποία οργανώνεται η αφήγηση και να τα σχολιάσετε συνοπτικά με αναφορές στο κείμενο. (Μονάδες 12) Μονάδες 20
Β2.α) Να ερμηνεύσετε το νόημα των μεταφορών: κλεφτές ματιές (§ 2η), κάθεται κατατσακισμένη στο κατώφλι (§ 6η), είχε μαλακώσει την καρδιά (§ 6η), κατάγυμνη αυλή (§ 6η), αφράτο μάρμαρο (§ 7η). (Μονάδες 10) β) Στην 7η παράγραφο: «Δεν την ξανάδαμε από τότε ... μυαλό τους», να εντοπίσετε την ειρωνεία του αφηγητή και να σχολιάσετε σύντομα τη σκοπιμότητά της. (Μονάδες 10) Μονάδες 20
Γ1.α) Σε κάθε επίσκεψή της στο σπίτι η γυναίκα παραμένει στο κατώφλι της αυλής. Να εξηγήσετε σε μία παράγραφο τους λόγους της παραμονής της στο συγκεκριμένο χώρο. (Μονάδες 12) β) « ἀνάμεσα στά δυνατά λόγια καί τίς φωνές, ἄκουσα μιά γριά νά σιγολέει: “Στό σπίτι αὐτό καθόταν ἕνας μπέης, πού εἶχε μιά κόρη σάν τά κρύα τά νερά. Κυλιόταν κάτω, ὅταν φεύγανε, φιλοῦσε τό κατώφλι. Τέτοιο σπαραγμό δέν ματαεῖδα”»: Να σχολιάσετε σε μία παράγραφο το περιεχόμενο του ανωτέρω αποσπάσματος. (Μονάδες 13) Μονάδες 25
Δ1. Να συγκρίνετε, ως προς το περιεχόμενο, το πεζογράφημα του Γ. Ιωάννου «Στοῦ Κεμάλ τό Σπίτι» με το απόσπασμα που ακολουθεί από την «Ἀπογραφή ζημιῶν» του ίδιου συγγραφέα. Μονάδες 20
Δίπλα στό «Ἀκρόπολις» καί μέχρι τήν ὁδό Πλάτωνος ἦταν στή σειρά σπίτια μικρά καί παμπάλαια, ὅπου μέχρι καί τήν Κατοχή κατοικούσανε οἰκογένειες Ἑβραίων. Αὐτά, μέ τό ξενοδοχεῖο μαζί, σχημάτιζαν τή βορινή πλευρά τῆς πλατείας, πού σήμερα ὀνομάζεται «Μακεδονομάχων». Τά Σάββατα γριές Ἑβραίισες, μέ τίς πατροπαράδοτες ἀτλαζένιες1 φορεσιές τῆς Καστίλλιας, στεκόντουσαν στίς ἐξώπορτες μέ σταυρωμένα τά χέρια, γιά νάπεράσει ἥσυχα καί ἀναμάρτητα ἡ ἅγια ἀργία2. Τά σπίτια αὐτά, ἄν δέν εἶχαν προλάβει νά τά κατεδαφίσουν οἱ ἐργολάβοι, θά τά κατεδάφιζαν τώρα ὁπωσδήποτε οἱ στρατιωτικές μπουλντόζες, σέ συνεργασία, βέβαια, μέ τούς πολιτικούς μηχανικούς καί τούς ἄλλους σπουδαίους, πού δέν ξέρω τί νά πῶ, ἀλλά σάν πολύ εὔκολα, προκειμένου γιά παλαιά σπίτια, σημειώνουν τήν ἔνδειξη «κατεδαφιστέον». Θαρρεῖς καί τό θεωροῦν ὅλοι τους εὐκαιρία νά ἐξωραΐσουν τήν πόλη κατά τά γοῦστα τους καί τά πρότυπά τους, ἀπαλλάσσοντάς την ἀπό τίς ἐνοχλητικές αὐτές παλιατσαρίες3, πού πλαισιώνουν, καί πολύ ταιριαχτά μάλιστα, τά βυζαντινά μνημεῖα καί τούς χώρους τῆς παλαιᾶς ζωῆς. Ἔτσι σαρώθηκε σιγά σιγά, ἀπό χρόνια, ὅλη ἡ παλιά γειτονιά ἡ γύρω ἀπό τή Ροτόντα, δηλαδή ἡ παλιά ἑλληνική συνοικία τῆς Καμάρας, αὐτή πού ἔδινε τόν τόνο καί τά ἐπιχειρήματα, καί ἀφέθηκε ὁ τόπος ἐλεύθερος γιά νά φωτογραφίζουν οἱ τουρίστες μέ ἄνεση τή Ροτόντα.

(Γιώργου Ιωάννου, «Ἀπογραφή ζημιῶν», από τη συλλογή Το δικό μας αίμα, 1980)
1 ατλαζένιες: γυαλιστερές
2 άγια αργία: εννοεί την ημέρα του Σαββάτου, ημέρα αργίας για τους Εβραίους
3 παλιατσαρίες: σύνολα παλαιών, φθαρμένων ή και άχρηστων αντικειμένων

http://www.stoxos.gr/2010/05/blog-post_19.html