Με βάση πρόσφατα γραφόμενα του κ.Κ.Κ στον Αντίλογο (σχετικά με τους ερευνητές στα πανεπιστήμια) παραθέτω το παρακάτω άρθρο.

http://www.wcl2.ee.upatras.gr/sideways/BHMA_AR.txt

Από αυτό προκύπτει ότι μπορεί να απασχολούνται μόνο 1 στους 16 σαν ερευνητές στην Ελλάδα αλλά τα πανεπιστήμια είναι υποπολλαπλάσια σε σχέση με το εξωτερικό, όπως επίσης και τα επιδοτούμενα θέματα διδακτορικών διατριβών.
Παρά το γεγονός αυτό το ποσοστό των φοιτητών που συνεχίζουν τις σπουδές τους με σκοπό την απόκτηση διδακτορική διατριβής είναι πολύ μεγαλύτερο στην Ελλάδα απ'ότι στις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης.
Και σας διαβεβαιώ ότι οι συνθήκες δεν είναι αυτό που αποκαλούμε 'ιδανικές'.
Η έλλειψη πόρων (χρηματικών αλλά και υλικών) είναι εντονότατη και γενικά πιστεύω είναι πολύ λίγοι αυτοί που γνωρίζουν πως γίνονται τα διδακτορικά στην Ελλάδα.
Είναι πράγματι αξιοθαύμαστο ότι ακόμα και κάτω από αυτές τις συνθήκες πολλοί 'δικοί μας' ερευνητές καταφέρνουν δημοσιεύσεις σε κορυφαία επιστημονικά περιοδικά. Και δυστυχώς οι περισσότεροι συντηρούνται είτε από τις οικογένειές τους, είτε εργάζονται. Και είναι πραγματικά αστείο να λέει κανείς ότι εργάζεται και ταυτόχρονα κάνει διδακτορική διατριβή. Και αυτό γιατί δεν υπάρχει τόσος διαθέσιμος χρόνος...
Επιπλέον η διαθέσιμη βιβλιογραφία δεν συγκρίνεται με την αντίστοιχη των 'μεγάλων' πανεπιστημίων του εξωτερικού. Είναι χαρακτηριστικό ότι το Πανεπιστήμιο Πατρών έχει ιστορία περίπου 40 χρόνων όταν υπάρχουν πανεπιστήμια με ιστορία μεγαλύτερη των 100 ετών.

Και όλα αυτά συμβαίνουν διότι ένα ποσοστό Έλληνων προσπαθούν για μία 'θέση στον ήλιο'. Όμως τελικά είναι κοινή διαπίστωση ότι είναι πραγματικά ελάχιστες οι ανάγκες της χώρας σε μηχανικούς και ακόμα λιγότερες σε ερευνητές μηχανικούς.
Στην πράξη οι διπλωματούχοι μηχανικοί εργάζονται ως απόφοιτοι ΤΕΙ και οι ερευνητές μηχανικοί ως διπλωματούνοι μηχανικοί.
Βέβαια αμφότεροι με μισθό παρόμοιο με της καθαρίστριας που αναφέρεται στο άρθρο...
Και όλα αυτά μετά από ΠΟΛΛΑ χρόνια σπουδών...
Επιπλέον οι προοπτικές για έναν καλό μισθό στα 40+ είναι ελάχιστες. Περισσότερο πιθάνό είναι ο εκάστοτε εργοδότης να απαλαχθεί της παρουσίας σου λόγω της αύξησης των ασφαλιστικών δαπανών που του επιφέρει η αυξημένη ηλικία σου.
Τόσο ωραία πράγματα...
Επομένως είναι φανερό ότι κάποιος άνθρωπος με όνειρα για μία ανθρώπινη ζωή κοιτάζει 'προς τα έξω'
Αλλά όπως διαφαίνεται και από το άρθρο ακόμα και στην 'γειτονιά' τα πράγματα δεν είναι πολύ καλύτερα...

Με αφορμή αυτά παρατήρησα την έλλειψη ενός τμήματος του forum που να αφορά τα θέματα που θίγει ο Αντίλογος.

Με βάση πρόσφατα γραφόμενα του κ.Κ.Κ στον Αντίλογο (σχετικά με τους ερευνητές στα πανεπιστήμια) παραθέτω το παρακάτω άρθρο.

http://www.wcl2.ee.upatras.gr/sideways/BHMA_AR.txt

Από αυτό προκύπτει ότι μπορεί να απασχολούνται μόνο 1 στους 16 σαν ερευνητές στην Ελλάδα αλλά τα πανεπιστήμια είναι υποπολλαπλάσια σε σχέση με το εξωτερικό, όπως επίσης και τα επιδοτούμενα θέματα διδακτορικών διατριβών.
Παρά το γεγονός αυτό το ποσοστό των φοιτητών που συνεχίζουν τις σπουδές τους με σκοπό την απόκτηση διδακτορική διατριβής είναι πολύ μεγαλύτερο στην Ελλάδα απ'ότι στις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης.
Και σας διαβεβαιώ ότι οι συνθήκες δεν είναι αυτό που αποκαλούμε 'ιδανικές'.
Η έλλειψη πόρων (χρηματικών αλλά και υλικών) είναι εντονότατη και γενικά πιστεύω είναι πολύ λίγοι αυτοί που γνωρίζουν πως γίνονται τα διδακτορικά στην Ελλάδα.
Είναι πράγματι αξιοθαύμαστο ότι ακόμα και κάτω από αυτές τις συνθήκες πολλοί 'δικοί μας' ερευνητές καταφέρνουν δημοσιεύσεις σε κορυφαία επιστημονικά περιοδικά. Και δυστυχώς οι περισσότεροι συντηρούνται είτε από τις οικογένειές τους, είτε εργάζονται. Και είναι πραγματικά αστείο να λέει κανείς ότι εργάζεται και ταυτόχρονα κάνει διδακτορική διατριβή. Και αυτό γιατί δεν υπάρχει τόσος διαθέσιμος χρόνος...
Επιπλέον η διαθέσιμη βιβλιογραφία δεν συγκρίνεται με την αντίστοιχη των 'μεγάλων' πανεπιστημίων του εξωτερικού. Είναι χαρακτηριστικό ότι το Πανεπιστήμιο Πατρών έχει ιστορία περίπου 40 χρόνων όταν υπάρχουν πανεπιστήμια με ιστορία μεγαλύτερη των 100 ετών.

Και όλα αυτά συμβαίνουν διότι ένα ποσοστό Έλληνων προσπαθούν για μία 'θέση στον ήλιο'. Όμως τελικά είναι κοινή διαπίστωση ότι είναι πραγματικά ελάχιστες οι ανάγκες της χώρας σε μηχανικούς και ακόμα λιγότερες σε ερευνητές μηχανικούς.
Στην πράξη οι διπλωματούχοι μηχανικοί εργάζονται ως απόφοιτοι ΤΕΙ και οι ερευνητές μηχανικοί ως διπλωματούνοι μηχανικοί.
Βέβαια αμφότεροι με μισθό παρόμοιο με της καθαρίστριας που αναφέρεται στο άρθρο...
Και όλα αυτά μετά από ΠΟΛΛΑ χρόνια σπουδών...
Επιπλέον οι προοπτικές για έναν καλό μισθό στα 40+ είναι ελάχιστες. Περισσότερο πιθάνό είναι ο εκάστοτε εργοδότης να απαλαχθεί της παρουσίας σου λόγω της αύξησης των ασφαλιστικών δαπανών που του επιφέρει η αυξημένη ηλικία σου.
Τόσο ωραία πράγματα...
Επομένως είναι φανερό ότι κάποιος άνθρωπος με όνειρα για μία ανθρώπινη ζωή κοιτάζει 'προς τα έξω'
Αλλά όπως διαφαίνεται και από το άρθρο ακόμα και στην 'γειτονιά' τα πράγματα δεν είναι πολύ καλύτερα...

Με αφορμή αυτά παρατήρησα την έλλειψη ενός τμήματος του forum που να αφορά τα θέματα που θίγει ο Αντίλογος.

Με βάση πρόσφατα γραφόμενα του κ.Κ.Κ στον Αντίλογο (σχετικά με τους ερευνητές στα πανεπιστήμια) παραθέτω το παρακάτω άρθρο.

http://www.wcl2.ee.upatras.gr/sideways/BHMA_AR.txt

Από αυτό προκύπτει ότι μπορεί να απασχολούνται μόνο 1 στους 16 σαν ερευνητές στην Ελλάδα αλλά τα πανεπιστήμια είναι υποπολλαπλάσια σε σχέση με το εξωτερικό, όπως επίσης και τα επιδοτούμενα θέματα διδακτορικών διατριβών.
Παρά το γεγονός αυτό το ποσοστό των φοιτητών που συνεχίζουν τις σπουδές τους με σκοπό την απόκτηση διδακτορική διατριβής είναι πολύ μεγαλύτερο στην Ελλάδα απ'ότι στις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης.
Και σας διαβεβαιώ ότι οι συνθήκες δεν είναι αυτό που αποκαλούμε 'ιδανικές'.
Η έλλειψη πόρων (χρηματικών αλλά και υλικών) είναι εντονότατη και γενικά πιστεύω είναι πολύ λίγοι αυτοί που γνωρίζουν πως γίνονται τα διδακτορικά στην Ελλάδα.
Είναι πράγματι αξιοθαύμαστο ότι ακόμα και κάτω από αυτές τις συνθήκες πολλοί 'δικοί μας' ερευνητές καταφέρνουν δημοσιεύσεις σε κορυφαία επιστημονικά περιοδικά. Και δυστυχώς οι περισσότεροι συντηρούνται είτε από τις οικογένειές τους, είτε εργάζονται. Και είναι πραγματικά αστείο να λέει κανείς ότι εργάζεται και ταυτόχρονα κάνει διδακτορική διατριβή. Και αυτό γιατί δεν υπάρχει τόσος διαθέσιμος χρόνος...
Επιπλέον η διαθέσιμη βιβλιογραφία δεν συγκρίνεται με την αντίστοιχη των 'μεγάλων' πανεπιστημίων του εξωτερικού. Είναι χαρακτηριστικό ότι το Πανεπιστήμιο Πατρών έχει ιστορία περίπου 40 χρόνων όταν υπάρχουν πανεπιστήμια με ιστορία μεγαλύτερη των 100 ετών.

Και όλα αυτά συμβαίνουν διότι ένα ποσοστό Έλληνων προσπαθούν για μία 'θέση στον ήλιο'. Όμως τελικά είναι κοινή διαπίστωση ότι είναι πραγματικά ελάχιστες οι ανάγκες της χώρας σε μηχανικούς και ακόμα λιγότερες σε ερευνητές μηχανικούς.
Στην πράξη οι διπλωματούχοι μηχανικοί εργάζονται ως απόφοιτοι ΤΕΙ και οι ερευνητές μηχανικοί ως διπλωματούνοι μηχανικοί.
Βέβαια αμφότεροι με μισθό παρόμοιο με της καθαρίστριας που αναφέρεται στο άρθρο...
Και όλα αυτά μετά από ΠΟΛΛΑ χρόνια σπουδών...
Επιπλέον οι προοπτικές για έναν καλό μισθό στα 40+ είναι ελάχιστες. Περισσότερο πιθάνό είναι ο εκάστοτε εργοδότης να απαλαχθεί της παρουσίας σου λόγω της αύξησης των ασφαλιστικών δαπανών που του επιφέρει η αυξημένη ηλικία σου.
Τόσο ωραία πράγματα...
Επομένως είναι φανερό ότι κάποιος άνθρωπος με όνειρα για μία ανθρώπινη ζωή κοιτάζει 'προς τα έξω'
Αλλά όπως διαφαίνεται και από το άρθρο ακόμα και στην 'γειτονιά' τα πράγματα δεν είναι πολύ καλύτερα...

Με αφορμή αυτά παρατήρησα την έλλειψη ενός τμήματος του forum που να αφορά τα θέματα που θίγει ο Αντίλογος.

Από την οπτική γωνία που βλέπετε το ζήτημα έχετε δίκιο.
Είναι αστείο να λέει κάποιος τη λέξη 'έρευνα' στην Ελλάδα. Όχι γιατί αυτή δεν γίνεται καλά. Αλλά όταν η εθνική Πατρών-Κορίνθουν είναι ένα μονοπάτι περνάει από το μυαλό το 'Όλα τα είχε η Μαριορή...'

Όμως δεν είναι ακριβώς έτσι.
Τα άτομα που επιθυμούν να κάνουν διδακτορική διατριβή είναι άτομα με ανησυχίες, άτομα με αίσθηση της γνωστική ανεπάρκειάς τους (σπανιότατο φαινόμενο γενικά), άτομα με όνειρα για κάτι καλύτερο.

Δεν είναι πυροβολημένοι όπως μπορεί να φαντάζεστε.

Επομένως γίνεται αντιληπτό ότι δεν ζητείται από την Ελλάδα να χρηματοδοτήση το όνειρο που είδε ο κάθε καθηγητής στον ύπνο του. Ζητείται να βοηθηθούν οικονομικά τα άτομα που θέλουν το κάτι επιπλέον και δεν τους φτάνει να γίνουν μπετατζήδες ή διανομείς πίτσας.

Το εμπόριο και οι επιχειρήσεις μπορεί να μην έχουν ποσοτικές ανάγκες από τέτοια άτομα.
Το σίγουρο όμως είναι ότι η πλειοψηφία των επιχειρήσεων έχουν ποιοτικές ανάγκες.
Και όπως ακριβώς ο φορολογούμενος πολίτης πληρώνει τις αρπαχτές των επιχειρηματιών θα έπρεπε τουλάχιστον να έχει τη συνείδηση να προσφέρει ότι μπορεί στην Παιδεία. Το δυνάμικό δεν πάει χαμένο.
Επιπλέον με την ισοπέδωση που γνωρίζουν τα πράγματα γύρω μας το overqualified του σήμερα είναι το qualified του αύριο...