Γεννήθηκα το 1950, είμαι στα συνεργεία από το 1959, απέχω τα τελευταία 20 χρόνια, το όνειρό μου ήταν πάντα να υπάρχει μηχανοκίνητος αθλητισμός με αρχή, μέση και τέλος.
Να υπάρχουν πίστες, όχι μια αλλά αρκετές, να υπάρχουν αγώνες, να υπάρχουν υποστηρικτές, να υπάρχουν μοτό και αυτοκίνητα που θα τρέχουν σε όλα τα είδη των αγώνων.
Να υπάρχουν άνθρωποι με σοβαρότητα και ήθος, να οργανώνουν, να ελέγχουν, να ενδιαφέρονται.
Δεν είναι δυνατόν όμως να υπάρχουν οι καλοί και οι σωστοί σε κοινωνία καφενείο, άρα και εδώ, στο σπίτι μας, εδώ που μεγαλώσαμε με τη μυρωδιά του Castrol οι μυρωδιές από τα σκατά είναι δυνατότερες και μυρίζουν παντού έντονα.
Έτσι και ο χώρος αυτός που θα μπορούσε να κοσμεί το άθλημα γιατί όταν τα μοτέρ ανάψουν και ξεκινήσεις, δεν στρίβεις με τη φορολογική σου δήλωση, αλλά με τα γεννητικά σου όργανα, όσοι δεν τα διέθεταν είπαν να κάτσουν σε καρέκλες και να δείξουν στους άλλους, αυτούς που ήθελαν και μπορούσαν να οδηγήσουν ότι τα δικά τους όργανα θα τα χρησιμοποιήσουν με άλλο τρόπο.
Μας έκατσε μια παρεούλα τότε στην αρχή που μας έκανε όλους να φάμε χρόνια τώρα, μόνο χώμα, δε λέω καλό είναι, αλλά το πολύ σε κουράζει, χρειάζεται και η άσφαλτος, είπαμε πως θα θα γλυτώσουμε κάποια στιγμή, αλλά φεύ.
Άνοιξαν τις πόρτες και έβαλαν αχυράνθρωπους για να τους ελέγχουν, με τα χρόνια γέμισε ο χώρος άχυρο και υπόγειο έλεγχο, γέμισε ανίκανους, άβουλους και συμπλεγματικούς.
Γνωστή Ελληνική αντίδραση των μικροτσούτσουνων, μικρόνοων και χωρίς ηθικό ανάστημα ανδρών. Τους βλέπουμε πια δυστυχώς κάθε μέρα εμπρός μας, στις δουλειές μας, στις τηλεοράσεις, κρεμασμένους στα περίπτερα αντί να κρέμονται στο Σύνταγμα, τους ακούμε κάθε μέρα να αυγατίζουν τους offshore λογαριασμούς τους σε βάρος αυτών που θα μπορούσαν να λάμπουν στην Ευρωπαϊκή κοινωνία ρίχνοντας τους στη μιζέρια, ,την αφάνεια και την ένδεια, γιατί ποιοί νομίζεται ότι κάνουν παντού κουμάντο ? Οι αμόρφωτοι, οι φελλοί, οι μικροί, οι ραδιούργοι, σιγά μην αφήσουν να αναδειχτούν άλλοι άξιοι, που θα έχουν οράματα και αξίες, σιγά μην αφήσουν να φανεί η μικρότητα, η υποτέλεια και η ανεπάρκειά τους, σιγά μην πάει μπροστά το άθλημα, σιγά μην πάει μπροστά ο τόπος, σιγά μην γλυτώσουμε από τα σκατά.
Έχω 2 γιούς, παληκάρια πια μεγάλα, έχουν το ίδιο όνειρο με του πατέρα τους, ελπίζω να μην έχουνε το ίδιο όνειροι και τα παιδιά τους, εύχομαι κάποτε να ξυπνήσουμε και να αποκτήσουμε μερικές χιλιάδες ταλιμπάν που θα ξεκαθαρίσουν με το καλό ή με το άγριο τον τόπο από τα σκατά, να καθαρίσουν την κόπρο του Αυγεία που μας έχει πνίξει.
Καλό Πάσχα.
Συγγνώμη για το λογίδριο αλλά είμαι πολύ τσαντισμένος.