όσον αφορά τη σεισμική θωράκιση των Κτηρίων.
Κτήρια που έχουν σχεδιαστεί και κατασκευαστεί από το 1985 και μετά (την πρώτη μεταβολή του αρχικού κανονισμού περί Αντισεισμικής προστασίας) προσφέρουν ένα πολύ καλό επίπεδο ασφάλειας. Αυτό δεν ισχύει πάντα για τα κτήρια της δεκαετίας από το 1956 ως και το 1984 όπου τόσο η άγνοια μας (περί του φαινομένου) όσο και οι δυνατότητες δεν ήταν τέτοιες που να προσφέρουν μία σε βάθος γνώση της στατικής και δυναμικής λειτουργίας του Κτηρίου.
Αν κάτω από το 80% των Κτηρίων είναι προ του 1984 τότε έχουν άδικο οι σεισμολόγοι. Αν όχι τότε πρέπει να λάβουμε υπόψη και Κτήρια που χωρίς συντήρηση για 40 με 50 έτη κινδυνεύουν από την εναθράκωση του σκυροδέματος (μία αναπόφευκτη χημική διαδικασία η οποία οδηγεί σε απώλεια της αλκαλικότητας του Σκυροδέματος) αν αυτή έχει φτάσει η έχει υπερβεί το πάχος της επικάλυψης του οπλισμού με αποτέλεσμα ο τελευταίος να αρχίσει να διαβρώνεται.
Ειδικά λοιπόν στο κέντρο της Αθήνας όπου σχεδόν το σύνολο των Κτηρίων είναι του 50 και 60 (βάσει και κάποιων ερευνών σε άλλες χώρες της Ευρώπης) πλέον του 50% των Κτηρίων πρέπει να παρουσιάζει βάθη εναθράκωσης του Σκυροδέματος παραπλήσια ή μεγαλύτερα του πάχους επικάλυψης με αποτέλεσμα να παρουσιάζεται διάβρωση. Αυτό συμβαίνει και στην Αμερική (ειδικά στους φορείς γεφυρών) που το θέμα της συντήρησης είχε απασχολήσει πολύ σοβαρά τους εκεί ειδικούς από τις αρχές της δεκαετίας του 90.
Ο ΟΣΚ είχε κάνει έναν έλεγχο πρόσφατα των Κτηρίων που τον απασχολούν. Στην Ελλάδα που από τη μία νόμοι υποχρέωναν τους ιδιοκτήτες σε μεγάλα έξοδα για την αντικατάσταση των ανελκυστήρων δεν υπάρχει ένας νόμος που να υποχρεώνει τους Ιδιοκτήτες σε κάποια περιοδική συντήρηση. Φθάσαμε να πρέπει να εκδόσεις πιστοποιητικό ενεργειακής επάρκειας αλλά έλεγχο της κατάστασης του δομήματος ακόμα....
ΙΜΗΟ (αν και δεν θέλω να γίνω προάγγελος κακών ειδήσεων) ο ΓΟΚ του 80 που έφερε τους ημιυπαίθριους θα οδηγήσει νομοτελειακά και σε μεγάλες καταστροφές στο Δομικό Ιστό της Πρωτεύουσας (και Συμπρωτεύουσας) εφόσον λάβει χώρα ένας δυνατός σεισμός με τα κατάλληλα δυναμικά χαρακτηριστικά (από πλευράς συχνοτικού περιεχομένου) πλησίον των δύο αυτών περιοχών. Ο σεισμός του 1999 είχε ήδη αποκαλύψει αρκετά προβλήματα διάβρωσης (καθώς οι ένοικοι είχαν ενδιαφερθεί) κατά τις πρωτοβάθμιες αυτοψίες παρόλο που ήταν ρητή η εντολή να μην χαρακτηρίζονται τα Κτήρια αυτά ως Κίτρινα καθώς οι βλάβες δεν οφείλετο στο σεισμό της Αθήνας. Δέκα χρόνια μετά (εφόσον οι επισκευές κατά τη συντριπτική πλειοψηφία δεν έχουν γίνει καθώς υπάρχει στο κοινό η αντίληψη ότι εφόσον άντεξε ένα σεισμό θα αντέξει και τον επόμενο λες και ο σεισμός δεν προκαλεί βλάβες και οι βλάβες αυτές αν δεν αποκατασταθούν σωστά δεν θα υποβαθμιστεί το επίπεδο ασφάλειας) τα πράγματα μπορεί να είναι μόνον χειρότερα για τα παλαιά τουλάχιστον Κτήρια. Ο λόγος που κατηγορώ τον ΓΟΚ ήταν ότι με την μεγάλη μείωση του Σ.Δ. (Συντελεστή Δόμησης) οδήγησε πρακτικά στο πάντρεμα του ιδιοκτήτη με το παλαιό του ακίνητο καθώς η όποια αντικατάσταση του θα οδηγούσε σε μεγάλη μείωση (που σε ορισμένες περιπτώσεις φτάνει και το 40%) της Δομήσιμης επιφάνειας.
Τώρα για το σεισμό της Ιταλίας. Χώρα που δεν είχε ιδιαίτερη κουλτούρα (και ακόμα δεν έχει) με τους σεισμούς. Παλαιά Κτηρία και Νέα Κτήρια σχεδιασμένα από Μηχανικούς που δεν έχει τριφτεί επαρκώς στο θέμα σχεδιασμός σε περιοχές με σεισμούς. Σεισμός επιφανειακός (περιμένω να δω επιταχυνσιογραφήματα και φάσματα πριν μιλήσω με στοιχεία) ισχυρός και μεγάλης διάρκειας (30 δεύτερα είναι πολύ) (οπότε και οι πρώτες άμυνες δεν επαρκούσαν για την προστασία του Κτηρίου) και έδεσε το γλυκό.
Χάρηκα πάντως τον τρόπο αντιμετώπισης της Ιταλικής Κυβέρνησης. Δεν δέχτηκε βοήθεια από κανέναν και τελικά το σχέδιο τους (υπάρχουν τρένα φορτωμένα με υλικά ώστε σε λιγότερο από 24 ώρες να βρίσκονται οπουδήποτε στη χώρα) δούλεψε αρκετά καλά. Παράδειγμα προς μίμηση οι Ιταλοί στο θέμα αυτό αν και βέβαια τα λαμόγια δεν λείπουν από εκεί... (5 χρόνια ήταν αυτά τους γνώρισα καλά..).
Εύχομαι αν και δεν το πιστεύω οι νεκροί να μην φτάσουν σε τετραψήφια νούμερα.