Ο χρήστης skye έγραψε:

Ακόμη καλύτερα θα ήταν να κατεβαίνατε μαζί στη πορεία, ώστε να μπορέσεις να κρίνεις εσύ πότε θα απομακρυνθείτε.

ΠΟΛΛΗ ΠΡΟΣΟΧΗ πανω σ'αυτο, να ξερετε οτι συνελαβαν στην πορεια εναν πατερα με το 15χρονο παιδι του και στον πατερα ασκηθηκε ποινικη διωξη για αμελεια!!!!!!!!!! προσοχη!!!!!!!
αν πατε με το παιδι σας στην πορεια, μην απομακρυνεστε απ'το μπλοκ της πορειας γιατι μπορει να σας μαζεψουν κ να αντιμετωπισετε κατι αναλογο στα καλα του καθουμενου.

Πράγματι, πολλή προσοχή από και προς τη πορεία, οι ασφαλίτες μαζεύουν αβέρτα όποιον βρουν!

http://www.patrisnews.gr/view.php?id=22019
'χάθηκε στα κύμματα' σέρφερ χθες το βράδυ. 31 χρόνων, καθηγητής ΤΕΙ.
Λίγο πιό πέρα έκανε σερφ ο 18χρονος γιός φίλου. Ο αέρας στο Ιόνιο έφτανε (λένε) τα 10 μποφόρ...
Τι κάνεις όταν το παιδί σου (στην περίπτωση του φίλου 18χρονο) πηγαίνει για σερφ με τέτοιες συνθήκες; Αν του το απαγορεύσεις θα σε κατακρίνουν όλοι, αν πνιγεί το ίδιο. Το αφήνεις κι ελπίζεις, ή του παίρνεις αυτοκίνητο, κλειδιά κι εξοπλισμό και κλείνεις τ' αυτιά σου;
Μέχρι να τηλεφωνήσει ο 'μικρός', ο Χρήστος κόντεψε να σαλτάρει. Είχε πάρει σβάρνα τις παραλίες κι έψαχνε τον Μήτσο. Είχαμε ακούσει και για τον αγνοούμενο...

Εξηγείς και τον αφήνεις. Δεν γίνεται αλλιώς. Το να κλείσεις το παιδί σου σε γυάλα δεν είναι ποτέ η λύση.

Τι να εξηγήσεις, ρε φίλε; Με 10 μποφόρ σε θάλασσα με βράχια;
Αν πάθει κάτι, σχεδόν όλοι αυτοί που λένε 'άφησέ τον' θα σε σταυρώσουν. Και, πρώτη και καλύτερη, η μάνα του παιδιού που (εννοείται ότι) λέει πάντα 'μη'.
Τεσπα, δύσκολη η δουλειά του πατέρα...

Αυτό ρε συ. Ότι με 10 μπωφόρ και βράχια δεν πάς για σέρφινγκ. Αλλά αν επιμείνει δεν μπορείς να κάνεις και πολλά...

Ο χρήστης ililias έγραψε:
http://www.patrisnews.gr/view.php?id=22019' target='_blank
'χάθηκε στα κύμματα' σέρφερ χθες το βράδυ. 31 χρόνων, καθηγητής ΤΕΙ.
Λίγο πιό πέρα έκανε σερφ ο 18χρονος γιός φίλου. Ο αέρας στο Ιόνιο έφτανε (λένε) τα 10 μποφόρ...
Τι κάνεις όταν το παιδί σου (στην περίπτωση του φίλου 18χρονο) πηγαίνει για σερφ με τέτοιες συνθήκες; Αν του το απαγορεύσεις θα σε κατακρίνουν όλοι, αν πνιγεί το ίδιο. Το αφήνεις κι ελπίζεις, ή του παίρνεις αυτοκίνητο, κλειδιά κι εξοπλισμό και κλείνεις τ' αυτιά σου;
Μέχρι να τηλεφωνήσει ο 'μικρός', ο Χρήστος κόντεψε να σαλτάρει. Είχε πάρει σβάρνα τις παραλίες κι έψαχνε τον Μήτσο. Είχαμε ακούσει και για τον αγνοούμενο...

Ο 18χρονος είναι ενήλικος
Αν θες μπορείς να ικετεύσεις ή να σταματήσεις να δίνεις λεφτά (αν δίνεις) αλλά κάπου εκεί τελειώνουν οι αρμοδιότητές σου...

Ο χρήστης ililias έγραψε:
Τι να εξηγήσεις, ρε φίλε; Με 10 μποφόρ σε θάλασσα με βράχια;
Αν πάθει κάτι, σχεδόν όλοι αυτοί που λένε 'άφησέ τον' θα σε σταυρώσουν. Και, πρώτη και καλύτερη, η μάνα του παιδιού που (εννοείται ότι) λέει πάντα 'μη'.
Τεσπα, δύσκολη η δουλειά του πατέρα...

Δεν ήξερα ότι ακολουθείς γονεϊκή πολιτική βάζοντας τη γειτονιά να ψηφίσει τι θέλει
Ε μην υποστείς και το δημόσιο διασυρμό στη γειτονιά, βαρύ το τίμημα

Δεν είναι όλα θέματα που μπορεί να λυθούν μέσω των νόμων ( που ορίζουν ότι ο 18χρονος είναι ενήλικος ) ούτε η ευθύνη του γονέα παύει όταν το παιδί γίνει 18.

Ο χρήστης ginogsm έγραψε:
Δεν είναι όλα θέματα που μπορεί να λυθούν μέσω των νόμων ( που ορίζουν ότι ο 18χρονος είναι ενήλικος ) ούτε η ευθύνη του γονέα παύει όταν το παιδί γίνει 18.

Δεν έχει σημασία τι νομίζεις εσύ για την ευθύνη του γονέα αλλά αυτός στον οποίο απευθύνεσαι ο οποίος θα σε γειώσει άσχημα όταν χώνεις τη μύτη σου σε υποθέσεις που δεν σε αφορούν και αυτές είναι οι υποθέσεις ενός 18χρονου...

Μιλάς για τον εαυτό σου , σωστά ; Θα ήθελα να σε ακούσω να μιλάς για κάτι παρόμοιο όταν - με το καλό - γίνεις γονιός. Δεν είναι άσπρο - μαύρο.

-edit...

Δεν είχα καταλάβει τι ακριβώς έγραψες.

Το ξαναδιάβασα και σχολιάζω...

Το παιδί , έστω και 18 ετών , θεωρώ πως πρέπει να έχει αναπτύξει σχέση εμπιστοσύνης με τον γονιό του , όπως ενδεχομένως και με τον καλλίτερό του φίλο και να εμπιστεύεται την μεγαλύτερη εμπειρία του γονιού.

Σαφώς και δεν μπορείς να τον κλείσεις σπίτι.

Ο χρήστης ginogsm έγραψε:
Μιλάς για τον εαυτό σου , σωστά ; Θα ήθελα να σε ακούσω να μιλάς για κάτι παρόμοιο όταν - με το καλό - γίνεις γονιός. Δεν είναι άσπρο - μαύρο.

Στα 18 το θέμα ΛΗΓΕΙ αν το θέλει το παιδί...Αν το παιδί κάθεται να του φοράνε λουρί δεν λήγει ούτε στα 30 Σου ξαναλέω : είναι αδιάφορη η γνώμη σου, το παιδί θα αποφασίσει αν θα σου κάνει τη χάρη να σε ανεχτεί, οπότε και στη δική μου περίπτωση το τι θα λέω εγώ δεν ενδιαφέρει κανένα άλλο εκτός από εμένα...
Έχω 'σπάσει' αρκετούς γονιούς στη ζωή μου (και τους δικούς μου) και σε διαβεβαιώ ότι στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων το αδύνατο μέρος της εξίσωσης είναι αυτοί...

Ναι...Εάν κοιτάξεις την διόρθωσή μου δεν διαφωνούμε επί της ουσίας.

Αυτό που λέω είναι πως ο γονιός πρέπει να έχει δημιουργήσει την συνθήκες αυτές ούτως ώστε το παιδί να μπορεί να σκεφτεί ώριμα στα 18 του ( όσο γίνεται ) και επίσης να τον εμπιστεύεται.

Ο χρήστης ililias έγραψε:
Τι κάνεις όταν το παιδί σου (στην περίπτωση του φίλου 18χρονο) πηγαίνει για σερφ με τέτοιες συνθήκες;

Ό,τι έκαναν κι οι δικοί μου γονείς όταν έβγαινα στη θάλασσα με σοροκάδες: την προσευχή τους. Όλα θα πάνε καλά, αν το παιδί έχει στοιχειώδη ένστικτα. Θα φάει τα μούτρα του μια και δυο, αλλά χωρίς ανοιγμένα γόνατα δε μαθαίνεις ποδήλατο.

Γι' αυτό βλέπουμε ένα κάρο 18χρονους να αυτοκτονούν ουσιαστικά οδηγώντας μηχανές ακράνωτοι ή μπαίνοντας με 150 στις στροφές; Επειδή το θέμα λήγει επειδή έτσι θέλουν;
Δεν είναι όλες οι απαγορεύσεις 'λουρί', δεν σχετίζονται όλες με τον εγωισμό των γονιών. Υποχρέωση του γονιού είναι να προστατεύει το παιδί ΚΑΙ από την ανωριμότητά του, αφήνοντάς το να μπει στα βαθιά σταδιακά, όχι με τη μία.

Από την άλλη, το χτυποκάρδι του γονιού όταν βλέπει το παιδί του να κινδυνεύει είναι εξωφρενικά αβάσταχτο. Πιάστηκε το δαχτυλάκι της μικρής στη πόρτα τις προάλλες και μέχρι να βεβαιωθώ ότι δεν έπαθε κάτι σοβαρό ένιωσα μια μαχαιριά στο στήθος. Πώς δεν έμεινα στον τόπο...

Ο χρήστης Krusenstern έγραψε:

Τι κάνεις όταν το παιδί σου (στην περίπτωση του φίλου 18χρονο) πηγαίνει για σερφ με τέτοιες συνθήκες;

Ό,τι έκαναν κι οι δικοί μου γονείς όταν έβγαινα στη θάλασσα με σοροκάδες: την προσευχή τους. Όλα θα πάνε καλά, αν το παιδί έχει στοιχειώδη ένστικτα. Θα φάει τα μούτρα του μια και δυο, αλλά χωρίς ανοιγμένα γόνατα δε μαθαίνεις ποδήλατο.

Ναι, αλλά όχι να σου πει 'ο φίλος μου πήρε χθες μια σκάφη, θα πάμε σήμερα (8 μποφόρ) για ψάρεμα'.

Ο χρήστης ginogsm έγραψε:
Ναι...Εάν κοιτάξεις την διόρθωσή μου δεν διαφωνούμε επί της ουσίας.

Αυτό που λέω είναι πως ο γονιός πρέπει να έχει δημιουργήσει την συνθήκες αυτές ούτως ώστε το παιδί να μπορεί να σκεφτεί ώριμα στα 18 του ( όσο γίνεται ) και επίσης να τον εμπιστεύεται.

Καμία απολύτως αντίρρηση Αν το παιδί συναινεί κανένα απολύτως πρόβλημα...Ιδανικό να κουβεντιάζεις άλλωστε...
Όταν όμως ακούω τσαμπουκάδες από γονιούς γυαλίζει το μάτι μου και κάποιοι έχουν 'πονέσει' κοπανώντας το κεφάλι τους σε μπετόν νομίζοντας ότι είναι γυψοσανίδα...

Και αυτό που λέει ο Krus είναι σωστό : την προσευχή τους
Στο διάλογο με τον πατέρα μου 'Και πως θες να μην ανησυχώ με όλα αυτά που κάνεις?' 'Η απάντηση είναι απλή : 'Να ανησυχείς όσο θες αλλά μόνος σου το βράδυ στη γωνίτσα σου και όχι να μου ζαλίζεις τα @@ κάθε μέρα. Εγώ δε χρωστάω τίποτα να φορτώνομαι τις δικές σου ανησυχίες και φαντάσματα σε καθημερινή βάση '

Χρωστάς, πώς δεν χρωστάς;
Σε μεγαλώνει ο άλλος με αγάπη, σου προσφέρει όσα υλικά αγαθά μπορεί (ή δεν μπορεί), δεν σου ζητάει τρελά πράγματα, μπορείς να υποχωρήσεις λίγο. Λίγο, όχι πολύ.

Ο χρήστης manosk έγραψε:
Χρωστάς, πώς δεν χρωστάς;
Σε μεγαλώνει ο άλλος με αγάπη, σου προσφέρει όσα υλικά αγαθά μπορεί (ή δεν μπορεί), δεν σου ζητάει τρελά πράγματα, μπορείς να υποχωρήσεις λίγο. Λίγο, όχι πολύ.

Εξαρτάται. Καμιά φορά, το 'λίγο' του γονιού είναι πολύ για το παιδί. Και, όταν ο γονιός κερδίσει το 'λίγο', μπορεί να ζητήσει (αδίκως) και το περισσότερο. Είναι λεπτή η ισορροπία θαρρώ.

Ο χρήστης manosk έγραψε:
Χρωστάς, πώς δεν χρωστάς;
Σε μεγαλώνει ο άλλος με αγάπη, σου προσφέρει όσα υλικά αγαθά μπορεί (ή δεν μπορεί), δεν σου ζητάει τρελά πράγματα, μπορείς να υποχωρήσεις λίγο. Λίγο, όχι πολύ.

Αυτό με τα υλικά αγαθά με διασκεδάζει πολύ : 'Πόσο ακριβώς κοστίζει η υποχώρησή μου ? Αν σου κόψει κάποιος μια γερή επιταγή θα μπορώ να μην υποχωρήσω πια ?'
Το άλλο δε με την αγάπη είναι πολύ όμορφο' : 'Εγώ δηλ. μπαμπά δε σου έδωσα αγάπη και ωραίες στιγμές ώστε να υποχωρήσεις λίγο ? Λίγο όχι πολύ '

Το 'τρελά', για πράγματα που με αφορούν, το αποφασίζω μόνος μου και όχι κατόπιν δημόσιας διαβούλευσης και αν αυτή γίνει εγώ παίρνω την τελική απόφαση και δεν αναμένω 'έγκριση'.

Για να μην παρεξηγιόμαστε κουβέντα κάνω ευχαρίστως αλλά τσαμπουκάδες και ατάκες του στυλ εγώ σε μεγάλωσα και σου τα έδωσα όλα και λοιπές πίπες δεν έχουν θέση σε κουβέντα λογικών ανθρώπων.

Ο χρήστης koutsan έγραψε:

Τι να εξηγήσεις, ρε φίλε; Με 10 μποφόρ σε θάλασσα με βράχια;
Αν πάθει κάτι, σχεδόν όλοι αυτοί που λένε 'άφησέ τον' θα σε σταυρώσουν. Και, πρώτη και καλύτερη, η μάνα του παιδιού που (εννοείται ότι) λέει πάντα 'μη'.
Τεσπα, δύσκολη η δουλειά του πατέρα...

Δεν ήξερα ότι ακολουθείς γονεϊκή πολιτική βάζοντας τη γειτονιά να ψηφίσει τι θέλει
Ε μην υποστείς και το δημόσιο διασυρμό στη γειτονιά, βαρύ το τίμημα

Αν ήταν αστείο θα απαντούσα αλλιώς, αλλά όταν έχεις ήδη ένα 'παιδί' σχεδόν 20 χρόνων στην οικογένεια που χάθηκε κάνοντας 'αυτό που ήθελε' παύει να είναι αστείο.
Τεσπα, το 'παιδί' πήγε κ θα ξαναπάει, ο φίλος μου ο Χρήστος κράτησε την ανάσα του κ θα την ξανακρατήσει. Αλλά ξεχάστε για λίγο το 'εγώ' σας, δεν ζει κανένας μόνος του στον κόσμο...