Καταρχήν κάποιοι οργισμένοι (και δικαιολογημένα) δεν έπιασαν το ψύχραιμο πνεύμα του Δημήτριου. Μετά ο Δημήτριος έχασε κι ο ίδιος (πάλι δικαιολογημένα) τον ρυθμό του. Αλλά επειδή κατανοώ την στάση όλων δεν θα μπω στο ατέρμονο αυτό διαλεκτικό παιχνίδι που εγλωβίζει την σκέψη. Θα κάνω κάτι ωφελιμότερο (κατά τη γνώμη μου φυσικά) που ελπίζω να προβληματίσει θετικά έστω και έναν (αν όχι όλους - απλή επιθυμία).
Ο χρήστης 888888 έγραψε:
1ο και Βασικο:
Tιποτα δεν ειναι πολυτιμοτερο απο την ανθρωπινη ζωη.
Θλιβερο γεγονος η απωλεια της ειδικα κατω απο αυτες τις συνθηκες.
Θα περιμενα μια εκδηλωση διαμαρτυριας με χιλιαδες κοσμου στο Συνταγμα και χιλιαδες αναμμενα κερια οπου αντι συνθηματων θα επικρατουσε εκκωφαντικη σιωπη που πραγματικα θα τσακιζε τα κοκκαλα αυτων προς τους οποιους θα απευθυνοταν η διαμαρτυρια.
Ποια ειναι η αξια των 'πορειων' και των 'καταληψεων'??
Καμμια αγαπητοι μου, παρα μονο το οτι θα ξεχαστει το γεγονος και ολοι θα ασχολουνται με τις καταστροφες.
Καταστροφες μικρομαγαζων που κατα πασα πιθανοτητα οδηγησαν στην ολοκληρωτικη καταστροφη τους 'μικροαστους' ιδιοκτητες τους που περιμεναν πως και πως τις γιορτες για να ξελασπωσουν.
Βανδαλισμοι τραπεζων, λες και δυο καμμενα υποκαταστηματα και τρεις κατεβασμενες τζαμαριες θα οδηγησουν αυριο στη διαγραφη χρεων ή εστω στη μειωση των επιτοκιων.
Φωτιες στα μεγαλοκαπιταλιστικα βανακια καποιων φουκαραδων και στα ΙΧ καποιων 'μπουρζουαδων' που κατα πασα πιθανοτητα ηταν αγορασμενα με δανεια και αυριο οι ιδιοκτητες τους θα πρεπει να αποπληρωσουν χωρις να ξερουν το τροπο μιας και το μαγαζι τους εγινε κι αυτο σταχτη.
Οπως σταχτη εγινε και ο μισθος του πωλητη, αυτα τα 700 εστω ευρω με τα οποια κοιταζε να ζησει.
Συμφωνοι, 700 ευρω ειναι ξεφτιλα μισθος, καλυτερος ομως απο το τιποτα που θα απολαμβανει απο αυριο ο μικροαστος του 'καναπε'.
Θα πρεπει ολοι μας να αναθεωρησουμε ορισμενα πραγματα.
Η πολιτεια πρωτα απο ολα θα πρεπει να τελειωνει μια και καλη με τα διαφορα 'αβατα'.
Ειτε των Εξαρχειων, ειτε του Ζεφυριου.
Η κυβερνηση να εχει τη πολιτικη βουληση μη υπολογιζοντας πολιτικο κοστος και να δει σε ποιους εμπιστευεται ενα οπλο και να αποδεσμευσει αμεσα οσους αστυνομικους 'υπηρετουν' σαν ορντιναντσες στους διαφορους μεγαλοσχημους που νομιζουν οτι απειλουνται.
Η αντιπολιτευση να επειδειξει υπευθυνη σταση, γιατι καλυπτοντας ακριτα τον οποιοδηποτε το μονο που επιτυγχανει ειναι οτι αργα ή γρηγορα θα ερθει η σειρα της να αντιμετωπισει τις ιδιες καταστασεις.
Οι πολιτες να απομονωσουν με καθε τροπο τους 'αγωνιστες' του γλυκου νερου, και να καταλαβουν επιτελους οτι μονο τα λαϊκα συμφεροντα δεν εξυπηρετουν οι καταστροφες.
Οι 'αγωνιστες-αντεξουσιαστες' να πανε να κανουν κανα μεροκαμματο για να δουν πως βγαινει το ψωμακι αυτων τους οποιους αφησαν ανεργους και πως χτιζεται ή αγοραζεται το αυτοκινητο και το μαγαζι του βδελυρου 'μικροαστου' τα οποια με περισση ευκολια καινε.
Οι γονεις και οι οικογενειες να καταλαβουν επιτελους οτι δεν ειναι τα παντα χρημα και κοινωνικη ανελιξη τη στιγμη που εχουν παιδια...
Ακους κυρια μου με το κοσμηματοπωλειο στη Βουκουρεστιου και κυριε Διευθυντη της τραπεζας??
Το οτι παρκαρατε το παιδι σας στο Μωραϊτη και στο Αρσακειο και το οτι εχει το κατοσταρικο στη τσεπη και το σουπερ ντουπερ χαϊ τεκ γκατζετ των 1000 ευρω δε σημαινει οτι εκπληρωσατε τα γονεϊκα σας καθηκοντα απεναντι του...
Λίγα λόγια και ουσιώδη που πέρασαν απαρατήρητα. Γι αυτό και αντέγραψα ολόκληρο το ποστ για να τιμήσω τον συγγραφέα του.
Εν τέλη μας αφορά όλους. Κατηγοριοποιούμε τους ανθρώπους γύρω μας, άρα κατηγοριοποιούμε τον εαυτό μας. Η κατηγοριοποίηση ισοδυναμεί με τον ρατσισμό. Ζούμε όλοι μαζί και φερόμαστε σα να ζούμε χώρια, ο ένας προσπαθεί να ζήσει τον κόσμο που θέλει να βλέπει χωρίς να δέχεται τον κόσμο που βλέπει. Εξιδανικεύουμε τις δυνατότητές μας ή τις ικανότητές μας, την οικονομικοκοινωνικοπολιτική μας θέση(;), το επάγγελμά μας, τον τόπο που ζούμε, ό,τι υλικό και άυλο κληρονομήσαμε, τις επιλογές μας σε οτιδήποτε... και κρίνουμε τους πάντες.
Σε αυτόν τον κόσμο υπήρχαν χιλιετίες πριν και θα συνεχίσουν να υπάρχουν πάντα παιδιά και μεγάλοι, πλούσιοι και φτωχοί, νόμιμοι και παράνομοι, ευφυείς και ηλίθιοι, μορφωμένοι και αμόρφωτοι, εργατικοί και άεργοι, ερωτευμένοι και μη, ατομιστές και κοινωνικοί, ευγενείς και αγενείς, παοκτζήδες κι ολυμπιακοί, αριστεροί και δεξιοί, πασόκια και νουδούδες, χριστιανοί και μουσουλμάνοι, ρατσιστές και μη κοκ. Οι συνδυασμοί άπειροι και ο κάθε συνδυασμός εξιδανικεύει εαυτόν και ακυρώνει τους άλλους. Το αποτέλεσμα αυτού είναι η ζωή που ζούμε. Αν κάτι δεν μας αρέσει τα βάζουμε με τους άλλους γιατί μας χαλάνε την εικόνα που έχουμε στο μυαλό μας...
Κι όμως είναι τόσο απλό, αφού βλέπουμε ότι δεν μας αρέσει κάτι ή βλέπουμε ότι μας βλάπτει μπορούμε να δοκιμάσουμε κάτι άλλο, έστω απλά μία άλλη στάση καθημερινής ζωής ας πούμε... κι όμως οι περισσότεροι επιμένουμε και δεν αλλάζουμε τίποτα, με τον ίδιο τρόπο σκέψης στον οποίο εισάγουμε μόνο τα νέα στοιχεία που τον επιβεβαιώνουν απορρίπτοντας τα υπόλοιπα, επιμένουμε τυφλά σαν να έχουμε πιάσει το νόημα της ζωής που δεν καταλαβαίνουμε και που δεν πρέπει να χαθεί γιατί δεν ξέρουμε πώς θα το ξαναβρούμε... Όποιος ψάχνει για επανάσταση ιδού, ας ξεκινήσει από τον εαυτό του και να μην την ζητάει από τους άλλους. Ας σταματήσουμε να κρυβόμαστε ο ένας πίσω από τον άλλον στη σειρά (όπου το ξύλο το τρώνε μονίμως οι πρώτοι και οι πιο πίσω μόνο τις αδέσποτες) κι ας βγούμε ο καθένας για τον εαυτό του (και τελικά για όλους τους άλλους) μπροστά στην ίδια γραμμή με τους πρώτους (που τρώνε το πολύ ξύλο). (Όποιος νομίζει ότι μιλάω για καδρόνια και για όπλα ας ξαναδιαβάσει γιατί το έχασε). Ας ξεκινήσουμε με κάτι απλό, καθημερινό, όπου όσοι είμαστε στις πρώτες γραμμές να βοηθήσουμε τους πιο πίσω να βγουν μπροστά κι όσοι είμαστε πιο πίσω να τολμήσουμε δύο βήματα παραπάνω να δουμε τί χάνουμε στέκοντας αμέτοχοι (ή ατελείς συμμέτοχοι) εκεί πίσω. Και μην περιμένουμε ο ένας από τον άλλον, μην κοιτιόμαστε, αλλά να πράξουμε ο καθένας για τον εαυτό του. Μόνον έτσι θα το πράξουμε και για τους άλλους.
Ένας από τους σοφότερους ανθρώπους του αιώνα μας (ο εβραϊκής καταγωγής Βίλχελμ Ράιχ που πέθανε στην φυλακή το 1957-58, ως άλλος ένας Σωκράτης ή και Χριστός) κατανοώντας τους αρχαίους έλληνες φιλοσόφους, πρόλαβε και έγραψε μερικά ολόσωστα και θα αναφέρω εδώ το πιο σημαντικό. Η ευτυχία της ζωής βρίσκεται σε τρεις έννοιες για όποιον αφού προσπαθήσει σκληρά και τις κατανοήσει μπορεί να προσπαθήσει και να καταφέρει κάποια στιγμή να τις κατακτήσει: Έρωτας - Εργασία - Γνώση.