Ο χρήστης tazio έγραψε:

...Διωξτε τους χορηγους να δειτε ποτε σταματαει η ντοπα....

Διώξτε τους χορηγούς, να δείτε για πότε σταματάει ο αθλητισμός...

Όχι ο αθλητισμός, ο πρωταθλητισμός.

Δίχως πρωταθλητισμό, δεν θα έχουμε αθλητισμό. Όσοι δεν το καταλαβαίνετε ρωτήστε (τα) παιδιά (σας), θα σας το εξηγήσουν.
Κι όσοι έχετε παιδιά με κάποια κλίση στον Αθλητισμό, αναλογιστείτε: Θα θέλατε κάποτε να τα δείτε Πρωταθλητές;
Αν απαντήσατε 'όχι', 9/10 ψεύδεστε.
Ήταν μια κουκλίτσα, 15 χρόνων. ΠΟΛΥ καλή στο άλμα εις μήκος! Τραυματίστηκε στη μέση. 'Τέλος ο πρωταθλητισμός', της είπαν οι γιατροί. 'Δεν πειράζει', της είπαν οι δικοί της.
2 μήνες αργότερα, έπεσε μπροστά στο τραίνο. Υπάρχει και εικονοστάσι, για να μην το ξεχνάμε.

Ο χρήστης ililias έγραψε:
Ήταν μια κουκλίτσα, 15 χρόνων. ΠΟΛΥ καλή στο άλμα εις μήκος! Τραυματίστηκε στη μέση. 'Τέλος ο πρωταθλητισμός', της είπαν οι γιατροί. 'Δεν πειράζει', της είπαν οι δικοί της.
2 μήνες αργότερα, έπεσε μπροστά στο τραίνο. Υπάρχει και εικονοστάσι, για να μην το ξεχνάμε.

Ειδε το κακομοιρο εναν ολοκληρο κοσμο και το μελλον της να γκρεμιζεται μπροστα στα ματια της.Απο τη μια στιγμη στην αλλη εχασε τη θεση της στο ΑΕΙ, μια θεση ενδεχομενως στις Ενοπλες Δυναμεις, την ευκαιρια να δει τον εαυτο της στη τηλεοραση να διαφημιζει χυμους και ρουχα, και μια ζωη χωρις οικονομικα προβληματα.

Και ολα αυτα επειδη κατα πασα πιθανοτητα η οικογενεια της και κανεις αλλος που εβλεπε το ταλεντο της δεν της ειχε πει οτι για να ερθουν ολα αυτα δεν χρειαζεται μονο η σκληρη δουλεια αλλα και καποια δηλητηρια που ισως της στοιχισουν τη ζωη πολυ πιο νωρις απ'οτι ισως φανταζοταν.
Αντιθετα μαλλον εβλεπαν τη κοπελιτσα σαν χρυσοτοκο ορνιθα, και αυτο το 'δεν πειραζει' ειναι κατι παρομοιο με αυτο το 'δεν πειραζει' που λεει καποιος που για ενα νουμερο εχασε το εξαρι στο λοττο.

Της εδειχναν το στοχο, χωρις να της δειχνουν και το δρομο με τις δυσκολιες του και τις κακοτοπιες του.

Κι εμεινε το εικονοστασι να τους θυμιζει τα λαθη τους...

Μόνη της είχε φτιάξει το όνειρο, φίλε. Και μόνη της δεν άντεξε όταν αυτό γκρεμίστηκε.
Πιστεύω ότι τέτοια παιδιά είναι έτοιμα να **ζητήσουν **'κάτι', ό, τι να 'ναι, που θα τους δώσει εκείνο το χιλιοστό του δλέπτου ή το εκατοστό στο μήκος.
Δεν ήταν ακόμα πρωταθλήτρια, μπορεί και να γινόταν.
Και, τέλος, μη ρίχνουμε συνεχώς το φταίξιμο σε άλλους, ΕΜΕΙΣ ήμαστε, παντού.

Ο χρήστης ililias έγραψε:

Δίχως πρωταθλητισμό, δεν θα έχουμε αθλητισμό. Όσοι δεν το καταλαβαίνετε ρωτήστε (τα) παιδιά (σας), θα σας το εξηγήσουν.
Κι όσοι έχετε παιδιά με κάποια κλίση στον Αθλητισμό, αναλογιστείτε: Θα θέλατε κάποτε να τα δείτε Πρωταθλητές;
Αν απαντήσατε 'όχι', 9/10 ψεύδεστε.
Ήταν μια κουκλίτσα, 15 χρόνων. ΠΟΛΥ καλή στο άλμα εις μήκος! Τραυματίστηκε στη μέση. 'Τέλος ο πρωταθλητισμός', της είπαν οι γιατροί. 'Δεν πειράζει', της είπαν οι δικοί της.
2 μήνες αργότερα, έπεσε μπροστά στο τραίνο. Υπάρχει και εικονοστάσι, για να μην το ξεχνάμε.

Πρώτα πρώτα απαντώ 'όχι' και δεν ψεύδομαι.
Δεύτερο άλλο πράγμα η αγάπη για τον αθλητισμό, κι άλλο για την διάκριση.
Ένας άνθρωπος που αγαπάει τον αθλητισμό τρελά δεν αυτοκτονεί επειδή δεν θα μπορει να κάνει πρωταθλητισμό.
Ο αθλητής με βαθειά σκέψη έχει μόνο έναν αντίπαλο. Μόνο έναν. Τον εαυτό του.
Δεν έχει ανάγκη ούτε ντόπες ούτε τπτ.
Αλλα αυτός που σκέπτεται έτσι έχει αλλάξει πίστα.
(Για κάποιον περίεργο λόγο μούρχεται στο μυαλό ο Alex Zanardi αυτή τη στιγμή)

Να γίνει δλδ το παιδί μου παντού γνωστό σαν παιδί της φάπας? Το μόνο πράγμα που θα γνωρίζει στη ζωή του είναι να τρέχει σαν τα γαιδούρια και να διαφημίζει κορν φλέηκς? Πρωταθλητισμός και κουραφέξαλα. Εννοείτε πως δε θέλω το παιδί μου να καταντήσει βοοειδές, πόσο μάλλον η κόρη μου να είναι σαν τον Βαγγέλα τον νταλικέρη.

Ο πρωταθλητισμός είναι για μένα σαν τα ναρκωτικά, μακριά τα παιδιά μας από αυτό. Άλλο το παιδί μου να αθλείται κάπου που διασκεδάζει και να περνάει ευχάριστα την ώρα του, φροντίζοντας και την υγεία του, και άλλο να μένει χάχας, αφήνοντας στην άκρη σπουδές, έστω και σε τεχνικό επίπεδο.

Όπως προειπώθηκε, περήφανο με κάνουν τα παιδιά που έβγαλε σπυριά ο κ*λος τους και γίνανε σοβαροί άνθρωποι που προσφέρουν στην κοινωνία προστιθέμενη αξία και όχι τσίρκα Μεντράνο, διασκεδαστές, έστω και υπό τον μανδύα της ντεμέκ εθνικής περηφάνειας. Θες εθνική περηφάνεια, κάνε ένα ντου στα Σκοπιανά.

Τέλος...Ολυμπιακοί? Είμαστε σοβαροί? Ο ύψιστος ευτελισμός αρχαιοελληνικής αξίας. Αντικαταστήσαμε τα τείχη των πόλεων με χορηγίες και διαφημιστικά συμβόλαια. Τότε σταματούσαν τους πολέμους για να γίνουν οι αγώνες, στη νεότερη εποχή ακυρώσαμε αγώνες για να κάνουμε πολέμους...

Πέρα από την προφανέστατη υποκρισία όλων -σχεδόν- όσων κόπτονται για τη 'μάστιγα του ντόπινγκ' (συμπεριλαμβανομένων και των παλαιών πρωταθλητων, νυν στελεχών ενόπλων δυνάμεων, πολιτικών, κλπ): τι γυρεύει στο κανάλι του 'πατερούλη' του ελληνικού στίβου ο Συρίγος?

Πραγματικά έπεσα απ τα σύννεφα!

Ντόπινγκ στον πρωταθλητισμό;;;

Καλά κοροϊδευόμαστε γενικώς...

Εδώ όλοι όι αθλητές στίβου μοιάζουν σαν αδερφάκια...τώρα μάθαμε για τις απαγορευμένες ουσίες! Ντροπή γι αυτούς που είχαν το θράσος να χρησιμοποιήσουν τη δικαιολογία της Κίνας!

Σοβαρή όμάδα κορυφής...πίνουν ό,τι τούς δίνουν.

Έτσι απλά

Φαίνεται δεν είχαν μηχανές να πέσουν...

Περαστικά μας και καλά να πάθουν. Καλύτερα έστω ένα μόνο χάλκινο ή μια απλή διάκριση αλλά ΚΑΘΑΡΗ!

Αλλιώς να μη το λέμε αθλητισμό αλλά ριάλιτι

Georgiou speaking...

Youtube Video

Θυμάμαι το 2004 στο ΟΑΚΑ με τον πεθερό μου είχαμε τα εισητήρια για στίβο την ημέρα που η Χαλκιά πήρε το Χρυσό.

Όλοι μα όλοι γνωρίζαμε ότι η Φανή ήταν full στην dopa. Πως άλλωστε είναι δυνατόν ένα κορίτσι που δεν είχε τρέξει για χρόνια να ξαναγυρίσει στους στίβους και ξαφνικά να σπάει τα χρονόμετρα. Όμως όλοι ουρλιάζαμε λες και δεν υπήρχε αύριο για να κερδίσει τις υπόλοιπες. Εννοείται ότι όλοι τραγουδήσαμε τον Εθνικό Ύμνο κ.λπ.

Ντόπα υπήρχε και θα υπάρχει. Δύο είναι τα δεδομένα.

1η Εκδοχή (για ρομαντικούς)

Ή δεν τη δεχόμαστε διαλύουμε το σύνολο των ομοσπονδιών ανοίγουμε τα στάδια σε όλους (υπό τη μορφή κοινωνικού αγαθού) και συμμετέχουμε με αθλητές κάτω των 18 στους εκάστοτε Ο.Α. αλλά και σε όλες τις διεθνείς διοργανώσεις. Τέρμα οι αμοιβές, τέρμα οι διορισμοί στο Δημόσιο, τέρμα οι τιμές.

2η Εκδοχή (για ρεαλιστές)

Αποδεχόμεθα ότι για να κάνεις πρωταθλητισμό θέλεις και την ντόπα. Ανοίγουμε λοιπόν δύο ή τρεις βιομηχανίες χημικών σε συνεργασία με μεγάλες εταιρείες του εξωτερικού. Προσφέρουμε στους πρωταθλητές μας τα εργαλεία με τα οποία θα κάνουν τη δουλειά τους (και εδώ μιλάμε για το ΑΝΘΥΓΕΙΙΝΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ) και πανυγηρίζουμε τα 1 ως 3 χρυσά μετάλλια ανά Ολυμπιάδα που μας αναλογούν.

Θεωρώ ότι σε μία Δημοσκόπηση η 1η εκδοχή θα έχει αποδοχή 90% αλλά στην πραγματικότητα ένα άλλο 90% θα επιλέξει τη 2η για εφαρμογή.

ΥΣ. Κολυμβήτρια που γνωρίζω σταμάτησε τον πρωταθλητισμό όταν έπρεπε να επιλέξει μεταξύ των διαφόρων σκευασμάτων για να κατεβούν οι χρόνοι της περί τα 2 με 3 δεύτερα ή την αφάνεια. Ο προπονητής της μετά την απόφαση αυτή την έδιωξε από την ομάδα!

Τελικά αυτή η συζήτηση (όπως και πολλές άλλες, άλλωστε) μοιάζει ατέρμονη. Πάντα θα υπάρχει το ευκταίο, αλλά παράλληλα αυτό θα αντιπαρατίθεται με το εφικτό.

**Ισως **να μπορούν τα πράγματα να ξεκαθαρίσουν μόνο αν ξεκαθαρίσουμε, ο καθένας χωριστά, τη στάση του απέναντι στο θέμα 'αθλητισμός'. Αν λάβουμε το μέρος του θεατή ('φίλαθλου'), τότε οδεύουμε νομοτελειακά στην σταδιακή, αλλά πλήρη αποδοχή του αθλητισμού ως θέαμα (μαζί με τα παρελκόμενά του, όπως π.χ. ο στοιχηματισμός). Αν πάρουμε τη μεριά του αθλούμενου -ιδιωτικά, για βελτίωση της δικής μας φυσικής κατάστασης, ευεξίας, κλπ- **ίσως **να αρχίσει να μας ενδιαφέρει όλο και λιγότερο το θέμα 'πρωταθλητισμός', αφού θα γνωρίζουμε από μόνοι μας πλέον, ότι η επίτευξη φανταστικών επιδόσεων είναι πρακτικά ανέφικτη.

Τσίρκα και περιφερόμενοι θίασοι πάντα υπήρχαν και πάντα θα υπάρχουν. Το αν τώρα ο καθένας επιλέγει να γίνει θεατής τους, είναι δική του επιλογή -αλλά πιστεύω ότι αυτή η επιλογή εξαρτάται σημαντικά από το προσωπικό του υπόβαθρο.

Μα έχουμε δεχθεί όλα τα παρελκόμενα του επαγγελματικού αθλητισμού, συμπεριλαμβανομένου και του στοιχήματος. Ξέρετε, μου φαίνεται εξαιρετικά ενδιαφέρον να δούμε, απ'όσους λένε να ρίξουμε τους (ντοπέ) αθλητές μας στον Καιάδα, πόσοι ΔΕΝ παίζουν στοίχημα, πόσοι ΔΕΝ ανακατεύονται σε 'παθιασμένες' (δηλαδή τυφλωμένες απ'το φανατισμό) 'συζητήσεις' (δηλαδή κοκορομαχίες) για τον ΟΣΦΠ, τον ΠΑΟ, την ΑΕΚ, τον ΠΑΟΚ κλπ, πόσοι δε φανατίζονται ακόμα και με τη F1... Ειδικά με τους ποδοσφαιρόφιλους, που ξέρουν τι διαφθορά υπάρχει σ'αυτό το 'άθλημα για κυρίους που παίζεται (και διοργανώνεται, προσθέτω εγώ) από αλήτες', λέω ότι είναι εντελώς υποκρισία να ωρύονται για τη ντόπα του 'κλασσικού' αθλητισμού.

Ας είμαστε, επιτέλους, ειλικρινείς.

Η ΦΙΦΑ έχει επιτύχει να έχουν μόνο 3 μήνες ποινή οι αθλητές της, την στιγμή που η WADA 'ρίχνει' 2 χρόνια.
Μάλλον θα δυσφορούσαν πολλοί ποδοσφαιρόφιλοι αν γίνονταν όμοιες οι ποινές και αν γινόταν συστηματικότεροι οι έλεγχοι.

Φανταστείτε να 'ήθελαν' η ΦΙΦΑ και η WADΑ να γίνουν αυστηρότερες, με συστηματικές εξετάσεις για όλους(και μην πείτε ότι δεν είναι εφικτό... ), καθώς και εξετάσεις αίματος!!! Έχουν να κλάψουν μανούλες... αλλά, αρκετά με τα αστεία... Θα έχαναν όλη την προβολή, λεφτά - χορηγίες, τεράστιες μίζες, βασιλικά δικαιώματα που έχουν οι 'αθάνατοι' και οι 'προέδροι'. Είπαμε να ξεγελάμε την κυρά Κατίνα ότι κάνουμε ελέγχους, όχι και να κλείσουμε το μαγαζί!

Και πάλι όμως, ακόμα και με ελέγχους, μπορείς να παίρνεις ντόπα σε πολύ μικρές ποσότητες, τόσο ώστε να θεωρούνται αποδεκτές μέσα στα ευρύτερα πλαίσια του μέσου όρου(π.χ. όρια τεστοστερόνης: 200 - 750 --- είναι πολύ μεγάλες οι διακυμάνσεις που υπάρχουν στους 'φυσιολογικούς' ανθρώπους), ενώ υπάρχουν και ορμόνες που είναι πολύ δύσκολο να αποδειχθεί ότι έγινε χρήση(ιδιαίτερα τώρα που η τεχνολογία επικεντρώνεται στο 'γενετικό ντόπινγκ').

Επειδή νοιώθω ότι δεν έχω πολλά ακόμα να πω για το θέμα, να πω τούτο:
Σχεδόν όλοι οι Έλληνες κυνηγάμε μια 'αρπαχτή'. Μια ευκαιρία να τ' αρπάξουμε, βρε αδελφέ! Οι γιατροί, οι εφοριακοί, οι μηχανικοί, οι ελεύθεροι επαγγελματίες, οι έμποροι, οι δημοσιογράφοι, οι πολιτικοί, ... ων ουκ έστιν αριθμός!
Όσους δεν είναι έτσι, οι άλλοι τους βλέπουμε σαν μιάσματα. Τους δείχνουμε με το δάχτυλο, τους αποφεύγουμε κι όποτε τους δούμε να πέφτουν τους πατάμε, να πάνε παρακάτω μια ώρα αρχίτερα.
Και κάποιοι εδώ μέσα, μόνοι τίμιοι μεταξύ ατίμων ντοπέ αθλητών, τους κατηγορούν που αντί να γίνουν πχ υπάλληλοι Εφορίας σπάνε για 20 χρόνια τα κόκαλά τους και πίνουν ό, τι τους δίνουν με την ελπίδα να γίνουν ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΕΣ. Και να δοξαστούν και να τ' αρπάξουν!

ΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥ ρε.

Αν δεν υπήρχε ο Πρωταθλητισμός και οι Χορηγοί του, κυρίες και κύριοι Υποκριτές, ΚΑΝΕΙΣ από εμάς δεν θα είχε δυνατότητα να αθληθεί. Λόγω κόστους.

Κάτσε τώρα.
Δηλαδή, εσύ χρειάζεσαι τα χρήματα του χορηγού για να βγείς να τρέξεις 2 χιλιόμετρα το απόγευμα? Ο άλλος έχει ανάγκη από χρηματοδότηση για να πάρει το ποδήλατό του να κάνει δέκα γύρους? Οι χορηγοί είναι αυτοί που χρηματοδοτούν την κατασκευή και συντήρηση των τοπικών, δημοτικών, κλπ σταδίων και γυμναστηρίων, εκεί δηλαδή που μπορεί να πάει κάποιος να αθληθεί? Οι χορηγοί χρηματοδοτούν στάδια και γυμναστήρια, αλλά όχι αυτά που μπορείς να πας εσύ και εγώ.

Ο χρήστης ililias έγραψε:
Επειδή νοιώθω ότι δεν έχω πολλά ακόμα να πω για το θέμα, να πω τούτο:
Σχεδόν όλοι οι Έλληνες κυνηγάμε μια 'αρπαχτή'. Μια ευκαιρία να τ' αρπάξουμε, βρε αδελφέ! Οι γιατροί, οι εφοριακοί, οι μηχανικοί, οι ελεύθεροι επαγγελματίες, οι έμποροι, οι δημοσιογράφοι, οι πολιτικοί, ... ων ουκ έστιν αριθμός!
Όσους δεν είναι έτσι, οι άλλοι τους βλέπουμε σαν μιάσματα. Τους δείχνουμε με το δάχτυλο, τους αποφεύγουμε κι όποτε τους δούμε να πέφτουν τους πατάμε, να πάνε παρακάτω μια ώρα αρχίτερα.
Και κάποιοι εδώ μέσα, μόνοι τίμιοι μεταξύ ατίμων ντοπέ αθλητών, τους κατηγορούν που αντί να γίνουν πχ υπάλληλοι Εφορίας σπάνε για 20 χρόνια τα κόκαλά τους και πίνουν ό, τι τους δίνουν με την ελπίδα να γίνουν ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΕΣ. Και να δοξαστούν και να τ' αρπάξουν!

ΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥ ρε.

Αν δεν υπήρχε ο Πρωταθλητισμός και οι Χορηγοί του, κυρίες και κύριοι Υποκριτές, ΚΑΝΕΙΣ από εμάς δεν θα είχε δυνατότητα να αθληθεί. Λόγω κόστους.

Τι λογική είναι αυτή ρε συνάδελφε; Χρωστάω το γήπεδο στην ντόπα; Κόβω απ όπου θέλω λεφτά και τα κάνω γήπεδα και γυμναστήρια και λογαριασμό δεν δίνω
Και που λέει δεν υπάρχει πρωταθλητισμός αν δεν υπάρχει ντόπα; Αμα τρέξουν δύο αντοπάριστοι δλδ δεν θα βγει κανεις πρωτος;

Αντιθέτως μάλιστα, οι ιδιωτικοί χορηγοί, πρόεδροι και παρατρεχάμενοι επαγγελματίες του αθλητισμού είναι ΚΑΤΑ του μαζικού αθλητισμού.
Τα στάδια έχουν γίνει τόποι άθλησης αποκλειστικά επαγγελματιών αθλητών και σωματείων (βλ. Καραϊσκάκη, ΟΑΚΑ κ.ά.), ανοιχτά γήπεδα δεν φτιάχνονται πλέον, παρά μόνο κατ' εξαίρεση, ενώ οι ελεύθεροι χώροι στις πόλεις συρρικνώνονται.

Ο χρήστης tasosdev έγραψε:

Και που λέει δεν υπάρχει πρωταθλητισμός αν δεν υπάρχει ντόπα; Αμα τρέξουν δύο αντοπάριστοι δλδ δεν θα βγει κανεις πρωτος;

Σωστό κι αυτό. Αλλά το νόημα της ντόπας είναι αυτό. Να κάνει τον τρίτο πρώτο. Όταν λοιπόν το βλέπουν οι δύο πρώτοι, σου λένε 'μαλάκες είμαστε να μας περνάει ο τρίτος;'
Κι έτσι αρχίζει ο φαύλος κύκλος.

Πρωταθλητισμός χωρίς ντόπα δεν υπάρχει.

Ο χρήστης ililias έγραψε:
Αν δεν υπήρχε ο Πρωταθλητισμός και οι Χορηγοί του, κυρίες και κύριοι Υποκριτές, ΚΑΝΕΙΣ από εμάς δεν θα είχε δυνατότητα να αθληθεί. Λόγω κόστους.

Πολύ θα θελα να μάθω την συλλογιστική πορεία που κατέληξε σ αυτό το επιχείρημα.

Ο χρήστης dimline έγραψε:
Georgiou speaking...

http://www.youtube.com/watch?v=ZuD1GrkoDz8' target='_blank

Ναι, ναι, ωραία τα λέει το παιδί....! Ολα τα αθλήματα ανέφερε, μόνο το 'ευγενές' ποδόσφαιρο του ξέφυγε....

Ο ililias ίσως εννοεί ότι εξαιτίας των επιτυχιών του πρωταθλητισμού(ο οποίος τρέφεται από χορηγούς) μένει ζωντανός κι ο αθλητισμός όσον αφορά τη μάζα κι όχι τους ελάχιστους συνειδητοποιημένους.

Χωρίς τις επιτυχίες της εθνικής ομάδας του μπάσκετ το 1987 πόσοι πιτσιρικάδες θα άρχιζαν να παίζουν μπάσκετ, έστω για την πλάκα τους στις αλάνες;

Αν δεν υπήρχε τηλεόραση να προβάλει τα είδωλα του CH.L, του καμπιονάτο, της πρέμιερ άντε και της σούπας της δικής μας, πόσα πιτσιρίκια θα ξεκινούσαν να κλωτσήσουν τόπι;Σκεφτείτε πόσα 5Χ5 έχουν ανοίξει τα τελευταία 10 χρόνια...

Αν δεν υπήρχαν οι επιτυχίες και η προβολή από χορηγούς του κλασσικού αθλητισμού πόσα παιδιά θα πήγαιναν σε γυμναστήρια;

Και μην συγκρίνετε το παρόν με το παρελθόν. Στο παρελθόν οι επιλογές και οι διέξοδοι των παιδιών ήταν ελάχιστες σε σχέση με σήμερα.

Σήμερα το παιδί που θέλει να ξεφύγει από τη ρουτίνα του σχολείου δεν έχει αποκλειστική διέξοδο το τόπι στην αυλή του(που δεν υπάρχει).Μπορεί να ασχοληθεί με τα βιντεοπαιχνίδια, με το δίκτυο, με χίλια άλλα δύο πράγματα.Για να βγει έξω να αθληθεί, να παίξει μπάλα, να τρέξει, να κολυμπήσει θέλει σπρωξιματάκι. Και το σπρωξιματάκι αυτό το δίνουν οι επιτυχίες του πρωταθλητισμού.