Πάλι σε σκέψεις μας έβαλες πρωινιάτικα.
Το ερώτημα αυτό με απασχολούσε και χτες το βράδυ (τί πρωτότυπο ε;).Να μην έχουμε όμως και ένα δεύτερο πιο 'καθημερινό',να το βάλουμε και σε καμιά regularity χωρίς να φοβόμαστε μην μας πάθει και τίποτα;
Όχι ε;

edit

Δεν είχα ποτέ κανένα δίλημμα ως προς αυτό!

Φυσικά αυτό:

Αν δεν ήταν αυτό δεν θα είχα ποτέ ασχοληθεί με τα κλασικά!

Ο χρήστης SPITFIRE έγραψε:
edit

Ο χρήστης D-Jet έγραψε:
(bye bye flouvia

Ποιό μοντέλο είναι αυτό;

Aυτο αν ειχα .......... δεν θα σας ζαλιζα ψαχνοντας για φτερα και πουπουλα για διαφορα ......... σαπακια

Kαλά τότε

Ως γνωστή ψωνάρα (για σήμερα)θα επέλεγα Flaminia GT 3C Carrozzeria Touring Superleggera.
Θα προτιμούσα την έκδοση GT (passo corto),παρότι διθέσια,γιατί έχει καλύτερες αναλογίες από την έκδοση GTL που είναι 2+2.
Θα πήγαινα οπωσδήποτε για την έκδοση των 2,5 λίτρων με τα τρία καρμπυρατέρ,για να έχω και μια επαρκή απόδοση ώστε να κινηθούν σβέλτα τα 1300+ κιλά του αμαξώματος ή ακόμα καλύτερα για την έκδοση των 2,8 λίτρων με τους 150 ίππους.

Στο γιατί τώρα.Είναι κατά τη γνώμη μου η οικογένεια μοντέλων που αντιπροσωπεύει με τον καλύτερο τρόπο τη συνισταμένη της φιλοσοφίας και της ιστορίας της φίρμας (τα έχουμε ξαναπεί αυτά).
Είναι μηχανολογικά άρτιο (V6 60 μοιρών,πίσω κίνηση, με συνδεσμολογία transaxle),φέροντας μια βελτιωμένη εκδοχή του έξοχου κινητήρα της Aurelia,σχεδιασμένου από τον μέγιστο Francesco di Virgilio(που σημειωτέον είναι ο πρώτος στην αυτοκινητιστική ιστορία εξακύλινδρος σε V).
Δρομέας μεγάλων αποστάσεων (σαν πραγματικό GT),αντιπροσωπεύει και το είδος της μετακίνησης που προσωπικά προτιμώ.Ήρεμη δύναμη για γρήγορη και ασφαλή κάλυψη αποστάσεων,'απομόνωντάς' σε από όλους και από όλα.
Σχεδιασμένο και κατασκευασμένο από την μεγάλη carrozzeria Touring di Milano του Carlo Felice Bianchi Anderloni,με αμάξωμα εξ ολοκλήρου από αλουμίνιο,κατασκευασμένο με την αποκλειστική τεχνική Superleggera της μιλανέζικης carrozzeria,με υψηλή ποιότητα κατασκευής και ιδιαίτερη προσοχή στο φινίρισμα (η γραμμή παραγωγής της έτρεχε δίπλα σε αυτή της Maserati 3500 GT).Με την Flaminia GT η Lancia ξανάνοιγε τη μακρόχρονη συνεργασία της με τη μιλανέζικη carrozzeria,μετά από μια παύση αρκετών ετών (ενώ υπήρξαν τόσες πολλές Aprilia Touring δεν υπήρξε ούτε μια Aurelia),ενώ υπήρξε και το κύκνειο άσμα του μιλανέζικου οίκου,που στα μέσα της δεκαετίας του 60 πτώχευσε.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχουν και οι προκλήσεις που αντιμετώπισε η Touring κατά τη διάρκεια του σχεδιασμού,δίνοντας την εντελώς καινούρια για τον σχεδιασμό, φόρμα των δίδυμων εμπρόσθιων φωτιστικών σωμάτων,που περικλύονταν μέσα σε ένα τραπεζοειδές περίγραμμα,που με τη σειρά του καθόριζε και τη διαμόρφωση των εμπρόσθιων φτερών.Η πρόκληση ήταν ακόμα μεγαλύτερη αν αναλογιστούμε και το γεγονός πως η ριξηκέλευθη αυτή σχεδιάση του μπροστινού μέρους έπρεπε να δένει και με το πίσω,που μέχρι τότε η σχεδιαστική επιταγή του καιρού το ήθελε να καταλήγει σε ένα απαλό τελείωμα των φτερών σε φωτιστικά σώματα κάθετα,ψηλά και στενά.Η Touring βέβαια κατόρθωσε να περάσει επιτυχήμενα τον τραπεζοειδή σχεδιασμό και τον πίσω φτερών και φωτιστικών σωμάτων (τα οποία μπορούσαν να τοποθετηθούν και στις δύο πλευρές,ιδιαίτερα σημαντικό για την κατασκευαστική οικονομία!!!),δημιουργώντας ένα απόλυτα αρμονικό σύνολο.

Με ένα συνολικό αριθμό παραγωγής λίγο μικρότερο από 3.000 κομμάτια (GT,GTL,Convertible),από τα οποία σώζονται ελάχιστα πλέον,η επιλογή είναι για μένα μονόδρομος,αφού με 30-35.000 ευρώ αποκτάς ακόμα ένα αυθεντικό ιταλικό GT της δεκαετίας 50-60,που μπορεί να ταξιδέυει άνετα με 200 χιλιόμετρα,προκειμένου να σε πάει από το πολύβουο Milano στο Rapalo,μέσα σε λίγη ώρα,ξεκούραστα,άνετα,με στυλ και με τη συνοδέια της μουσικής του Nino Rota

Youtube Video

Ενταξει βρε παιδια , δωστε το με 1300 ..........

Εγώ πολύ άνετα θα πήγαινα για Fulvia Coupe HF, την καλή δηλαδή με τον 1.6. Και φυσικά στα χρώματα του πολέμου.

Αν δεν είχα το άσπρο 1602, και έπρεπε να αγοράσω ένα και μοναδικό κλασσικό θα έπαιρνα μια 1600 ti. Aν δεν έβρισκα , που θα ητανε πολύ πιθανό, θα στρεφόμουν προς 2002 ti ή tii που είναι ακόμα πιο έυκολες.

Ο χρήστης D-Jet έγραψε:
Simca Abarth 2000GT.... δεν είπαμε να υπάρχει, βρε APR;

Alba, αλήθεια 30-35 φτάνουν για να πάρεις την 3C superleggera; Είχα την αίσθηση ότι οι καλοστεκούμενες 3C είναι πολύ πιο ακριβές... και απο συντήρηση; Ποιος θα στο συντηρήσει και πόσο θα σου στοιχίζει στον πραγματικό κοσμο; Η ερώτησή μου και το ύφος του θέματος ζητά απαντήσεις προσγειωμένες στην (Ελληνική) πραγματικότητα!
Με την επιλογή αυτή είναι σα να επιλέγεις να απέχεις από το άθλημα και να παραμένεις με ένα πανέμορφο και υπερσπάνιο μπιμπελο...Κατά τη γνώμη μου πάντα...

35 χιλιάδες φτάνουν ακόμα για ένα καλοστεκούμενο μοντέλο του 63 - 64.Προσοχή όχι convertible,που ξεκινά από 50.Το κακό βέβαια είιναι ο εκτελωνισμός,που μάλλον θα τσούζει ιδιαίτερα στο δυομισάλιτρο.

Η συντήρηση είναι σοβαρό πρόβλημα.Νόμιζω πως με δέκα βόλτες το χρόνο (ναι έχεις δίκιο περί αποχής)δεν νομίζω ότι θα ήταν τραγικά τα πράγματα.Εν ανάγκη θα έκανε ένα ταξίδι το χρόνο στην Ιταλία για να συντηρείται.Και στο κάτω κάτω θα μου αρκούσε να το βλέπω και να το χαϊδεύω

Η 924 που ανέφερες είναι ένα παραγνωρισμένο sport μοντέλο (το έφαγε και αυτό η κατάρα της 911),που δεν ξέρω αν ποτέ θα πάρει τη θέση που του αρμόζει στην ιστορία.Πάντως είναι πολύ σοφιστικέ μηχανολογικά σε σχέση με μια 911 (transaxle βλέπεις)και βέβαια το εγκρίνω ανεπιφύλακτα.

Μια οποιαδήποτε AR Tipo 105 πάντως, το μόνο σίγουρο είναι ότι μηχανικά δεν θα σου ζητήσει ποτέ τίποτα παραπάνω από λίγο προσοχή στη στάθμη των λαδιών και ρύθμισμα των καρμπυρατέρ μια φορά το χρόνο.Ηλεκτρικά δεν έχει και τίποτα περίπλοκο ώστε να χαλάνε.Άρα είναι ένα αυτοκίνητο που λόγω ευκολίας συντήρησης και επάρκειας ανταλλακτικών συνίσταται και στον αμύητο.Προσοχή όμως στα λογής λογής κυκλώματα που δρουν γύρω από το μοντέλο (ο νοών νοείτω).