Διάβασα την Βάρδια του Καββαδία. Περίεργη φάρα οι ναυτικοί. Οι σχέσεις τους με τη θάλασσα, με τις γυναίκες, με την κοινωνία...
Πολύ ξεχωριστό το ύφος του Καββαδία. Μερικές φορές νομίζεις ότι βρίσκεσαι στην άκρη μιας κάμαρας και παρακολουθείς τη συζήτηση των ναυτικών. Άλλες φορές χάνεσαι στους συνειρμούς...

Ο χρήστης charmak66 έγραψε:
Διάβασα την Βάρδια του Καββαδία.

Περίεργη φάρα οι ναυτικοί. Οι σχέσεις τους με τη θάλασσα, με τις γυναίκες, με την κοινωνία...
Πολύ ξεχωριστό το ύφος του Καββαδία. Μερικές φορές νομίζεις ότι βρίσκεσαι στην άκρη μιας κάμαρας και παρακολουθείς τη συζήτηση των ναυτικών. Άλλες φορές χάνεσαι στους συνειρμούς...

Όπως τα λες ακριβώς γιατρέ. Εμένα με είχε συγκλονίσει το βιβλίο. Ίσως φταίει που όλο μου το σόι έχει περάσει από τα βαπόρια (κι εγώ όλη μου τη ζωή στη θάλασσα, με άλλο τρόπο).

Ο χρήστης charmak66 έγραψε:
Διάβασα την Βάρδια του Καββαδία. Περίεργη φάρα οι ναυτικοί. Οι σχέσεις τους με τη θάλασσα, με τις γυναίκες, με την κοινωνία...
Πολύ ξεχωριστό το ύφος του Καββαδία. Μερικές φορές νομίζεις ότι βρίσκεσαι στην άκρη μιας κάμαρας και παρακολουθείς τη συζήτηση των ναυτικών. Άλλες φορές χάνεσαι στους συνειρμούς...

Ενας γνωστός μου διάβασε Καββαδία το καλοκαίρι που τέλειωσε το σχολείο και.... πήγε στη σχολή εμποροπλοιάρχων! Τώρα είναι καπετάνιος!!!

Εμένα ένας γνωστός μου διάβασε Μαρκήσιο Ντε Σάντ και τώρα δουλεύει νύχτα στη Συγγρού.

Ο χρήστης Χρήστος Λάππας έγραψε:
Εμένα ένας γνωστός μου διάβασε Μαρκήσιο Ντε Σάντ και τώρα δουλεύει νύχτα στη Συγγρού.

ΜΕ ΠΕΘΑΝΕΣ ΡΕ!!!!

Έτσι είναι οι μεγάλοι συγγραφείς!!! Παίρνουν τον κόσμο στο λαιμό τους

Ο χρήστης NIGA έγραψε:

Διάβασα την Βάρδια του Καββαδία. Περίεργη φάρα οι ναυτικοί. Οι σχέσεις τους με τη θάλασσα, με τις γυναίκες, με την κοινωνία...
Πολύ ξεχωριστό το ύφος του Καββαδία. Μερικές φορές νομίζεις ότι βρίσκεσαι στην άκρη μιας κάμαρας και παρακολουθείς τη συζήτηση των ναυτικών. Άλλες φορές χάνεσαι στους συνειρμούς...

Ενας γνωστός μου διάβασε Καββαδία το καλοκαίρι που τέλειωσε το σχολείο και.... πήγε στη σχολή εμποροπλοιάρχων! Τώρα είναι καπετάνιος!!!

Ε, δεν επηρεάστηκε και πολύ τότε. Κανονικά θα έπρεπε να έχει γίνει μαρκόνης

Καββαδίας; 'Ευτυχώς' άργησα να τον γνωρίσω αλλοιώς θα θαλασσόδερνα τώρα...

Δεν μπορώ να τελειώσω τα 'εκατό χρόνια μοναξιά'. Απο ένα σημείο μου φαίνεται βαρετό. Κανείς ομοιοπαθής;

Ο χρήστης rocsta έγραψε:
Δεν μπορώ να τελειώσω τα 'εκατό χρόνια μοναξιά'. Απο ένα σημείο μου φαίνεται βαρετό. Κανείς ομοιοπαθής;

Moυ φάνηκε αισχρά βαρετό απ' την αρχή του και το παράτησα. Το ίδιο συνέβη και με 1-2 άλλα του Μάρκες που προσπάθησα να διαβάσω.

''Οταν εκλαψε ο Νιτσε'' Irvin Yalom

Πολυ ομορφο βιβλιο!

Ο χρήστης Michael-Amott έγραψε:
''Οταν εκλαψε ο Νιτσε'' Irvin Yalom

Πολυ ομορφο βιβλιο!

Πράγματι, καλό ήταν

Χρωσταω μια απαντηση στον Flower.

Επιτελους βρηκα χρονο να διαβασω το Παιχνιδι του Στεμματος. Παρα πολυ καλο τελικα. Θα συνεχισω μεχρι τελικης πτωσης. Αν και με το ρυθμο που σκοτωνονται οι πρωταγωνιστες στο τελος οι μαχες θα δινονται με 5χρονα

Βρηκα Ε-ΠΙ-ΤΕ-ΛΟΥΣ και το Σπηλιες απο ατσαλι του Ασιμοφ που μου ελειπε. Αυτος ο κακομοιρης ο Elijah Baley σε καθε βιβλιο εχει και διαφορετικη μεταφραση στο ονομα του

Ο χρήστης koutsan έγραψε:

''Οταν εκλαψε ο Νιτσε'' Irvin Yalom

Πολυ ομορφο βιβλιο!

Πράγματι, καλό ήταν

όντως, το διάβασε το καλοκαίρι και το προτείνω!

Ο χρήστης charmak66 έγραψε:

Δεν μπορώ να τελειώσω τα 'εκατό χρόνια μοναξιά'. Απο ένα σημείο μου φαίνεται βαρετό. Κανείς ομοιοπαθής;

Moυ φάνηκε αισχρά βαρετό απ' την αρχή του και το παράτησα. Το ίδιο συνέβη και με 1-2 άλλα του Μάρκες που προσπάθησα να διαβάσω.

Μια από τα ίδια. Θα έπρεπε να λέγεται '100 χρόνια βαρεμάρας' μάλλον...

Γενικα και στα βιβλια και στον κινηματογραφο πολλοι θεωρουν κατι βαρετο, αυτοματα και ποιοτικο (κλασσικο παραδειγμα στο σινεμα ειναι τα ανεκδιηγητα Παθηματα Πιανου)

Ο χρήστης rocsta έγραψε:
Δεν μπορώ να τελειώσω τα 'εκατό χρόνια μοναξιά'. Απο ένα σημείο μου φαίνεται βαρετό. Κανείς ομοιοπαθής;

΄Εχω ακούσει το ίδιο σχόλιο απο πολλούς.
Προσωπικά το 'χτύπησα' σε τρείς μέρες non stop και το καταευχαριστήθηκα.
Άμα το πιάνεις και το αφήνεις διαβάζοντας έστω και τριάντα σελίδες τη φορά χάνεις τον έλεγχο.

Ο χρήστης rocsta έγραψε:
Δεν μπορώ να τελειώσω τα 'εκατό χρόνια μοναξιά'. Απο ένα σημείο μου φαίνεται βαρετό. Κανείς ομοιοπαθής;

Απίστευτος ο Μάρκες κατα την γνώμη μου.
Κάθε βιβλίο ένας πίνακας μέ χρώματα και συναισθήματα.
Κορυφαίο για μένα 'Ο έρωτας στα χρόνια της χολέρας'.

Ο χρήστης kostakis έγραψε:

Δεν μπορώ να τελειώσω τα 'εκατό χρόνια μοναξιά'. Απο ένα σημείο μου φαίνεται βαρετό. Κανείς ομοιοπαθής;

΄Εχω ακούσει το ίδιο σχόλιο απο πολλούς.
Προσωπικά το 'χτύπησα' σε τρείς μέρες non stop και το καταευχαριστήθηκα.
Άμα το πιάνεις και το αφήνεις διαβάζοντας έστω και τριάντα σελίδες τη φορά χάνεις τον έλεγχο.

Από ένα σημείο και μετά μου φάνηκε σαν ο Μαρκες να ήθελε να γεμίζει σελίδες και αυτό μόνο. Ήταν απλά story telling δηλαδή χωρίς να βρίσκω νόημα. Γι αυτό κιόλας σταμάτησε να με τραβάει.

Ένα βιβλίο που μου άρεσε πολύ, είναι 'Το εκκρεμές του Φουκώ' του
Ουμπέρτο Έκο. Είναι ένα βιβλίο που θα μπορούσε να το παρομοιάσει κανείς με
το Όνομα του Ρόδου, μιας και είναι θριλερίζον, με πιό καλή πλοκή κατα την άποψή μου,
αλλα και με πιο πολλές λεπτομέρειες σε ότι πραγματεύεται. Θα μάθετε για παράδειγμα μέχρι
και πότε κλάνανε οι Ναίτες(Θρησκευτικό τάγμα του μεσαίωνα).
Η ιστορία έχει να κάνει με έναν τύπο που βρίσκεται να πρωταγωνιστεί σε μια ιστορία που υποτίθεται
ότι είναι φανταστική ....
Επιστήμες και μαγεία, πραγματικότητα και φαντασία γίνονται σούπα.

Το περίεργο είναι πως έχω γλιτώσει αρκετό ξύλο απο αυτό το βιβλίο, μιας και κανείς δεν κατάφερε
να το διαβάσει μέχρι το τέλος απο όσους το πρότεινα.
Είναι τελικά να σου πηγαίνει ένα ανάγνωσμα. Αλλα άμα τελικά σας αρέσει,θα σας αρέσει πολύ..