Ο χρήστης BEAMS έγραψε:
Συμφωνώ 100% σε κάθε γραμμή αυτών που γράφεις. Πως αυτό γίνεται πράξη και πως εξασφαλίζεις ότι όσοι είμαστε διατεθειμένοι να ανέβουμε το Γολγοθά, θα απαλλαγούμε από όλους τους 'έτσι' και τους 'δήθεν'? Ποιος μας λέει ότι και μετά την υποτιθέμενη 'κάθαρση' δε θα έχουν επιβιώσει και όλοι οι σημερινοί προνομιούχοι και 'πάμε ξανά απ' την αρχή'?
Για μένα όλη η διαδικασία είναι (και θα πρέπει να είναι) χαοτική και ίσως γι' αυτό είναι και ελκυστική-ρομαντική και ότι άλλο. Γιατί νομίζουμε ότι έχουμε τον έλεγχο όμως δεν τον έχουμε. Το μόνο που θα πρέπει να έχουμε όμως τελικά είναι η δυνατότητα της επιλογής.
Παρακολουθώ μια συζήτηση σε ένα μπλογκ, σχετική με την νύχτα που το τανκ της χούντας μπήκε στο πολυτεχνείο και κάποιες χοντρές παπάρες που ο Καρατζαφύρερ και τα κατοικίδιά του (μπουμπούκος,πλεύρης και σία) αναπαράγουν.
Εκεί λοιπόν, η συζήτηση πήγε και στα χωράφια του πως μπορείς ως κοινωνία να κάνεις κάποιου είδους επανάσταση για να αλλάξουν τα πράγματα.
Αντί λοιπόν απάντησης δικής μου σε αυτό που με ρωτάς, θα παραθέσω ένα σχόλιο που πόσταρε κάποιος εκεί και που λέει σε γενικές γραμμές πολύ σωστά πράγματα και απολύτως σχετικά με αυτά που συζητάμε εμείς εδώ.
*'Αγαπητέ όμοιε, έχoυμε συνηθήσει να θέλουμε την επανάσταση τεχνικολόρ και εκθαμβωτική, χολλυγουντιανή και με ορδές επαναστατών να τραγουδάνε θούρια. Οι επαναστάσεις ωστόσο γίνονται στην εποχή μας λίγο-λίγο και κάθε μέρα από τον καθένα μας που ζητά ένα καλύτερο κόσμο. Ο πιτσιρίκος που βοηθάει την έγγυο να μπεί στο λεωφορείο, η κοπέλα που κάνει δενδροφύτευση στα καμμένα, αυτός που μαζεύει πέντε ανθρώπους και κάνουν συσσίτιο γιά τους φτωχούς της γειτονιάς,, επανάσταση κάνει. Και η κ.Κούλα που το βλέπει, όταν το καταλάβει και βοηθήσει, γίνεται και αυτή επαναστάτρια. Ιστορικά, έχω να σου δώσω τους Ζαπατίστας, που ξεκίνησαν από ξεβράκωτοι και πεινασμένοι ινδιάνοι της ζούγκλας, και αναβάθμισαν τις κοινότητες τους, φτιάξαν σχολεία και ιατρεία και προσπαθούν και ζούν κόντρα στο μεξικάνικο κράτος, απαιτώντας όχι αυτοκίνητα και ipod αλλά τον σεβασμό της αξιοπρέπειας τους και την ελευθερία να ζούν όπως θέλουν. Μέχρι τώρα έχουν εξαπλωθεί σε μεγάλο μέρος του μεξικού, και όταν οι μεγαλοαστοί θα φάνε τον subcommandante Μαρκος, δεν θα αλλάξει τίποτα, μιάς και ο ίδιος είναι μόνο ο αντιπρόσωπος τους και όχι ο αρχηγός τους.
Ο Κολοκοτρώνης που λές ήταν καλός και άγιος όταν ξεκίνησε η επανάσταση, αλλά βλέπεις, δεν πέρασε από λεπίδι τους προεστούς και τους κοτζαμπάσηδες - γι' αυτό και καταδικάστηκε σε θάνατο μετά το τέλος της. Και μιά και τον φέρνεις γιά παράδειγμα, να σου μιλήσω γιά Φιλικές Εταιρίες και λοιπές μυστικές ομάδες που είχαν ετοιμαστεί γιά την επανάσταση - δεν την **έκανε ο Κολοκοτρώνης πεφωτισμένος και μόνος του. Τέλος πάντων, ακριβώς επειδή δεν έγινε παλλαϊκή επανάσταση κόντρα στους έχοντες και κατέχοντες της εποχής, το '21 κατέληξε όπως κατέληξε.
Απέναντι στο σύστημα στέκονται αρκετοί άνθρωποι και μπορείς να το αποδείξεις στην κάθε κ.Κούλα, έλα όμως που θέλει καιρό... Τον Τσε που ανέφερα, τον έβαλα γιά να σου θυμήσω πως όταν πήγε στην βολιβία χωρίς προετοιμασία, χωρίς να ξέρουν οι άνθρωποι τίποτα γιά το τί ήθελε να κάνει, χωρίς υλική και στρατιωτική βοήθεια - απροετοίμαστος δηλαδή και πιστεύοντας στους 'συντρόφους' του που τελικά τον έδωσαν ασάλιωτα, κατέληξε πεθαμένος. Από την άλλη, στην Κούβα, με το ένα τρίτο του λαού μαζί τους, ο Τσέ, ο Φιντέλ και δέκα 'μπαμπούδος' στην αρχή, έφτιαξαν παλλαϊκό κίνημα, βοηθώντας τους φτωχούς, εκτελώντας τους κλέφτες, πολεμώντας αυτοί και όχι δίνοντας απλά διαταγές - ξυπνώντας έτσι τις δικές τους Κούλες.
Δεν είναι απαραίτητο να ξεσηκωθεί το 100% ενός λαού, αλλά είναι απαραίτητο να ξέρουν οι περισσότεροι τι κάνεις, να βλέπουν το δίκαιο των πράξεων σου και να αναγνωρίζουν πως δεν είσαι όλο λόγια... γιατί αλλιώς θα χάσεις και το 10% που είναι μαζί σου.
Μιά χούφτα άνθρωποι που ξεσηκώνονται, εκτελούνται. Μιά χούφτα άνθρωποι που προετοιμάζονται, γίνονται τελικά πολλοί και όταν ξεσηκωθούν μπορεί να κάνουν κάτι. Όσο πιο πολλοί τόσο καλύτερα. Αλλά όσο περνάει ο καιρός, τόσο πιό πολλοί χρειάζονται, μιά και το σύστημα αποβλακώνει'.
*
Συμπληρωματικά σε αυτά, μπορείς να διαβάσεις αυτά που ο tasosdev φωνάζει τόσο καιρό, σχετικά με συλλογικά όργανα εκπροσώπησης και συμμετοχή σε αυτά.
Δεν μπορείς να έχεις την απαίτηση να αλλάξει κάτι που το βλέπεις και είναι στραβό ( στην κοινωνία ή μέσα στο όργανο που υποτίθεται σε εκπροσωπεί κάπου και για οτιδήποτε) χωρίς κανένας να σε έχει δει και χωρίς κανένας να έχει ακούσει την γνώμη ή την ένστασή σου.
Και πολλές φορές, αρκεί μια μόνο σωστή τοποθέτηση ή πράξη να ακουστεί ή να γίνει από έναν άνθρωπο για να κάνει γρανάζια σκουριασμένα από καιρό να αρχίζουν να κινούνται. Αρκεί να γίνει, να δοκιμαστεί και όχι να μένει στο μυαλό και στην καρδιά κάποιου ανθρώπου.
Το θέμα λοιπόν αρχικά είναι η οργάνωση της κοινωνίας η οποία στην Ελλάδα σήμερα είναι κατακερματισμένη κυρίως από αδιαφορία αλλά και απογοήτευση. Ας αρχίσουμε να κάνουμε αυτό σε επίπεδο γειτονιάς, σχολείου, κοινότητας ή δήμου και πολλά μπορούν να γίνουν στη συνέχεια.
Σε όλα τα ανωτέρω παραδείγματα ο πληθυσμός ζούσε σε άθλιες συνθήκες. Μήπως πρέπει να αφήσουμε τους 'σωτήρες' μας να εκτελέσουν το 'θεάρεστο' έργο τους, να εξαθλιωθούμε και στη συνέχεια να ακολουθήσει η Επανάσταση?