Posts made by saxogus2

Η «οικονομική κόλαση» ανοίγει τις πύλες της...

ΤΟΥ ΡΟΥΣΣΟΥ ΒΡΑΝΑ Από τα «ΝΕΑ»

«Καλή χρονιά; Αστεία πράγματα. Το 2009 αρχίζει με θρήνους και οδυρμούς. Και υπόσχεται να γίνουν ολοένα και πιο γοεροί. Εκατομμύρια άνθρωποι έχουν ήδη χάσει τις δουλειές τους σε όλον τον κόσμο. Και θα ακολουθήσουν κι άλλοι. Οσο για τους τυχερούς που εργάζονται ακόμη, το βέβαιο είναι πως αυτή τη χρονιά θα νιώσουν πιο φτωχοί και πιο ανασφαλείς. *Ο Αμερικανός οικονομολόγος Πολ Κρούγκμαν 'γιόρτασε' τη βράβευσή του με το Βραβείο Νόμπελ προφητεύοντας ότι τους επόμενους μήνες θα ζήσουμε σε μια 'οικονομική κόλαση'. Ας είναι. Καλή του χρονιά.

Ενας άλλος εξίσου διάσημος όσο ο Κρούγκμαν, ο ιστορικός Τίμοθι Γκάρτον Ας, προβλέπει πως τα οικονομικά προβλήματα θα οξύνουν τις πολιτικές εντάσεις. 'Δεν νομίζω πως το 2009 θα είναι για τον καπιταλισμό ό,τι ήταν το 1989 για τον κομμουνισμό', γράφει ο Βρετανός ιστορικός στην εφημερίδα 'Γκάρντιαν'.

'Ισως όμως την Πρωτοχρονιά του 2010 να αναγκαστώ να πάρω πίσω αυτά τα λόγια.* Οι προβλέψεις ήταν πάντα το παιχνίδι των ανόητων. Ομως, καθώς αρχίζει η νέα χρονιά, δεν βλέπω κάποιο σοβαρό ανταγωνιστικό σύστημα στον ορίζοντα. Το σοσιαλιστικό μοντέλο του Τσάβες εξαρτάται από τους καπιταλιστές που αγοράζουν τα πετρέλαιά του. Κι όσοι θα προτιμούσαν το μοντέλο της Βόρειας Κορέας, μάλλον χρειάζονται γιατρό'. Οσοι πάντως αισθάνονται καλά στην υγεία τους δεν μπορεί να μην καταλαβαίνουν σήμερα πια πως είκοσι χρόνια μετά την απόλυτη επικράτησή του το καπιταλιστικό σύστημα της ελεύθερης αγοράς δεν αισθάνεται και τόσο καλά. Οι γιατροί που είναι σκυμμένοι από πάνω του αναζητούν γιατροσόφια στην ισορροπία ανάμεσα στο κράτος και την αγορά, ανάμεσα στον δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα, ανάμεσα στο ορατό χέρι του κράτους και το αόρατο χέρι της αγοράς. Και τα χορηγούν στον άρρωστο σε πολλές και διαφορετικές δόσεις.

Οι συνέπειες... από την αρρώστια του συστήματος γίνονται ιδιαίτερα αισθητές από τους ανθρώπους της μεσαίας τάξης των πλούσιων χωρών. Είναι σήμερα πια προφανές, λέει ο Τίμοθι Γκάρτον Ας, ότι τα 6,7 δισεκατομμύρια άνθρωποι του πλανήτη -που θα έχουν γίνει 9 δισεκατομμύρια στα μέσα του αιώνα- δεν μπορούν να ζήσουν όπως ζουν σήμερα οι μεσαίες τάξεις στη Βόρεια Αμερική και την Ευρώπη. Είτε ένα μεγάλο μέρος της ανθρωπότητας θα πρέπει να αποκλειστεί από τα αγαθά της ευημερίας είτε οι άνθρωποι που σήμερα απολαμβάνουν αυτά τα αγαθά θα πρέπει να αλλάξουν τρόπο ζωής.

Οι άνθρωποι που ανήκουν στην πολυπληθέστατη μεσαία τάξη θα δέχονταν άραγε ευχαρίστως να κάνουν τις απαραίτητες αλλαγές στη ζωή τους; Σίγουρα όχι. Ομως το βέβαιο είναι πως θα ήθελαν να ξέρουν από τώρα ποιες θα είναι αυτές οι αλλαγές. Οι πολιτικές και οικονομικές ηγεσίες του κόσμου δεν ξέρουν να τους πουν. Μοιάζουν με το πλήρωμα ενός πλοίου σε καταιγίδα. Δεν ξέρουν ούτε προς τα πού να το στρέψουν για να σωθούν ούτε πώς να πείσουν τους επιβάτες του ότι μπορούν να το βάλουν στη σωστή πορεία».

http://eleftheroutopia.wordpress.com/

Στο Άγαλμα της Ελευθερίας που φωτίζει τον κόσμο

Λευτεριά, Λευτεριά σχίζει, δαγκάνει
τους ουρανούς το στέμμα σου. Το φως σου,
χωρίς να καίει, τυφλώνει το λαό σου.
Πεταλούδες χρυσές οι Αμερικάνοι,
λογαριάζουν, πόσα δολάρια κάνει
σήμερα το υπερούσιο μέταλλό σου.

Λευτεριά, Λευτεριά, θα σ' αγοράσουν
έμποροι και κονσόρτια κι εβραίοι.
Είναι πολλά του αιώνος μας τα χρέη,
πολλές οι αμαρτίες, που θα διαβάσουν
οι γενεές, όταν σε παρομοιάσουν
με το προτραίτο του Dorian Gray.

Λευτεριά, Λευτεριά, σε νοσταλγούνε,
μακρινά δάση, ρημαγμένοι κήποι,
όσοι άνθρωποι προσδέχονται τη λύπη
σαν έπαθλο του αγώνος, και μοχθούνε,
και τη ζωή τους εξακολουθούνε,
νεκροί που η καθιέρωσις του λείπει.

Κώστας Καρυωτάκης

Πολλοί ακούνε διάφορα πράγματα από αναρμόδια χείλη κυρίως δημοσιογραφίσκων που αναλώνονται στο κυνήγι της ακροαματικότητας και των διαφημιστικών πακέτων από ανταγωνίστριες εταιρίες που προσπαθούν να αδράξουν την ευκαιρία για αναδιανομή της πίττας.
Αυτοί οι οσφυοκάμπτες που φαντάζουν στο γυαλί ως οι ΑΤΣΑΛΑΚΩΤΟΙ ΑΔΙΑΦΘΟΡΟΙ ΜΕΝΤΟΡΕΣ δεν ξέρουν καν τι σημαίνει ομόλογο.Κι όμως μπορούν να επηρεάσουν τους χαχόλους ελληνάρες που έπειτα από έρευνα διαμορφώνουν άποψη κατά 80% από το γυαλί.

Έπειτα αυτός δεν ήταν και ο λαός που όταν βομβάρδιζαν τη Βαγδάτη εκείνος άδειαζε τα ράφια από μακαρόνια,αλεύρι κ.τ.λ.

Καταρρέει ο «υπαρκτός νεοφιλελευθερισμός»
Ιδεολογικό κραχ του ακραία ανταγωνιστικού, αγγλοσαξονικού μοντέλου φέρνει η πρόσφατη μεγάλη διεθνής οικονομική κρίση
Του Πετρου Παπακωνσταντινου
«Αυτοί οι ήρωες των χρηματιστηρίων», έγραφε ο Ερίκος Ιψεν, «είναι σαν τις χάντρες σε μια κλωστή - αν πέσει η πρώτη, οι υπόλοιπες θα ακολουθήσουν». Η χρεωκοπία της LehmaBrothers και η εξαγορά της Merrill Lynch -της τέταρτης και της πρώτης επενδυτικής τράπεζας των ΗΠΑ αντίστοιχα- έφερε το εφιαλτικό σενάριο ενός φαινόμενου ντόμινο, σαν κι αυτό που περιέγραψε ο Νορβηγός δραματουργός, στην ημερήσια διάταξη. Αυτή τη φορά, ακόμη και οι πιο μετρημένες εφημερίδες σε Ευρώπη και Αμερική πήραν στα σοβαρά τις προειδοποιήσεις για τον κίνδυνο μεγάλου κραχ, τύπου 1929.
Η συναίσθηση του κινδύνου ώθησε προφανώς την αμερικανική Κεντρική Τράπεζα να διαθέσει το τεράστιο ποσό των 85 δισ. δολαρίων για να εξαγοράσει το 80% του γιγαντιαίου ασφαλιστικού ομίλου AIG, που κινδύνευε να αποδειχθεί η επόμενη «χάντρα» στο ντόμινο των χρεωκοπιών. Οσο κι αν οι Αμερικανοί αποφεύγουν να χρησιμοποιούν την απαγορευμένη λέξη, πρόκειται για καραμπινάτη εθνικοποίηση στη χώρα που, από την εποχή του Ρέιγκαν, έχει αναγορεύσει την αποκρατικοποίηση σε πολιτική θρησκεία.
Κρατική παρέμβαση
Μόλις δύο εβδομάδες μετά τη διάσωση δύο άλλων κολοσσών, των Fannie Mae και Freddie Mac, από την Κεντρική Τράπεζα με χρήματα των φορολογουμένων, εδραιώνεται η εικόνα της πιο θεαματικής, κρατικής παρέμβασης στην ιδιωτική οικονομία εδώ και πολλές δεκαετίες. Ηδη, προ διμήνου, ο ρεπουμπλικανός γερουσιαστής Τζιμ Μπάνινγκ εξερράγη: «Σήμερα το πρωί, όταν διάβασα τα νέα στην εφημερίδα, πίστεψα ότι είχα ξυπνήσει στη Γαλλία. Αλλά όχι, φαίνεται ότι ο σοσιαλισμός θα βασιλεύει στο μέλλον και εδώ, στην Αμερική». Περισσότερο ακριβής, ο οικονομολόγος Τζιμ Ρότζερς σχολίαζε στο CNBC, στις 8 Σεπτεμβρίου: «Θα δούμε τις μετοχές των τραπεζών να εκτοξεύονται με την ανακοίνωση της κρατικής παρέμβασης. Είναι χειρότερα κι από την Κίνα, είναι κράτος πρόνοιας για τους πλούσιους, σοσιαλισμός για τους πολύ πλούσιους».
Η αίσθηση της… σοσιαλμανίας στη Μέκκα του νεοφιλελευθερισμού κλιμακώθηκε την Πέμπτη, με τη συντονισμένη παρέμβαση κυβέρνησης και Κογκρέσου, που συμφώνησαν να αγοράζει το αμερικανικό κράτος προβληματικά δάνεια από ευάλωτες ιδιωτικές τράπεζες. Ας σημειωθεί ότι από την αρχή της κρίσης, η αμερικανική Κεντρική Τράπεζα έχει διαθέσει περίπου 1 τρισ. (τρισ.!) δολάρια για κρατικοποιήσεις, εξαγορές, ενέσεις ρευστότητας και άλλες σωτήριες παρεμβάσεις.
Οι δραματικές εξελίξεις έδωσαν τη χαριστική βολή στην αξιοπιστία όσων επέμεναν να υποτιμούν το βάθος της κρίσης. Οταν εκδηλώθηκε το πρώτο σοκ, με την κατάρρευση της αμερικανικής αγοράς στεγαστικών δανείων, επέμεναν ότι τα «θεμέλια» της αμερικανικής οικονομίας είναι ακλόνητα. Δεν παραδέχονταν τίποτα περισσότερο από συνήθεις διακυμάνσεις του οικονομικού κύκλου ακόμη και όταν ήταν φανερό ότι, από την αγορά κατοικίας, η μόλυνση είχε διαδοθεί επικίνδυνα στις τράπεζες. Αρνήθηκαν να δουν τις ολέθριες επιπτώσεις της αχαλίνωτης χρηματιστικής κερδοσκοπίας ακόμη και όταν αυτό ήταν ολοφάνερο: για παράδειγμα, στην ανοιξιάτικη έκρηξη των τιμών των τροφίμων και του πετρελαίου, τις οποίες επέμεναν να αποδίδουν σε αύξηση της ζήτησης της… Κίνας και της Ινδίας! Φυσικά, ουδείς μπήκε στον κόπο να μας πει τι άλλο εκτός από τον χρηματιστηριακό τζόγο μπορεί να εξηγήσει την πτώση της τιμής του πετρελαίου από τα 150 στα 90 δολάρια μέσα σε δύο μήνες - εκτός αν σ' αυτό το διάστημα κατέρρευσε η Κίνα και δεν το αντιληφθήκαμε, απορροφημένοι όπως είμαστε με τους Ολυμπιακούς Αγώνες του… Πεκίνου!
Στη μέση του τούνελ
Είναι αλήθεια ότι, αν και ζήσαμε τη μεγαλύτερη στην ιστορία χρεωκοπία στη χρηματοπιστωτική σφαίρα, η κρίση στην πραγματική οικονομία δεν μπορεί (ακόμη;) να συγκριθεί με τη Μεγάλη Υφεση του 1929 - 32, όταν η βιομηχανική παραγωγή έπεφτε στο μισό και η ανεργία ανέβαινε στο 25%. Ολοι οι σοβαροί αναλυτές, όμως, δέχονται ότι αντιμετωπίζουμε τη χειρότερη κρίση των τελευταίων 30 χρόνων, ότι βρισκόμαστε στη μέση του τούνελ, χωρίς να βλέπουμε φως και ότι, παρά τις αλλεπάλληλες κρατικές παρεμβάσεις, τα πράγματα στην Αμερική πάνε από το κακό στο χειρότερο.
Είναι επίσης αλήθεια ότι ο διεθνής καπιταλισμός δεν κινδυνεύει να ανατραπεί από την παρούσα κρίση. Οχι γιατί είναι υγιής ή, πολύ περισσότερο, αιώνιος, αλλά γιατί, απλούστατα, δεν υπάρχει, μετά την κατάρρευση του ιστορικού κομμουνιστικού κινήματος, πολιτικό υποκείμενο ικανό να τον ανατρέψει. Ωστόσο, υπάρχει καπιταλισμός και καπιταλισμός - από τον καπιταλισμό του Χίτλερ μέχρι τον καπιταλισμό του Λαϊκού Μετώπου στη Γαλλία και από το νεοφιλελευθερισμό των τανκς στη Χιλή του Πινοτσέτ μέχρι το σοσιαλδημοκρατικό κράτος πρόνοιας της Σουηδίας.
Αυτό που μπορεί όντως να καταρρεύσει, ή μάλλον έχει ήδη καταρρεύσει ως ιδεολόγημα, είναι όχι ο καπιταλισμός γενικά, αλλά ένα ορισμένο είδος καπιταλισμού. Το είδος που κυριάρχησε τη δεκαετία του '90, πολιτογραφήθηκε ως «συναίνεση της Ουάσιγκτον» και βασίζεται σε ορισμένα θεμελιώδη αξιώματα: ότι οι κοινωνίες του μέλλοντος είναι εκείνες που έχουν περάσει στη «νέα», άυλη οικονομία των υπηρεσιών, αφήνοντας πίσω τους το Δεύτερο Κόσμο της παραδοσιακής βιομηχανίας και τον Τρίτο Κόσμο της γεωργίας και των πρώτων υλών. Κι ότι στην πρωτοπορία βρίσκονται οι αγγλόφωνες χώρες, και ιδίως Αμερική και Βρετανία, με το άγρια ανταγωνιστικό μοντέλο και τη γενικευμένη αποκρατικοποίηση.
Σήμερα, οι παραδοχές αυτές αποτελούν σωρό ερειπίων. Η άυλη «νέα οικονομία» αποδεικνύεται συνώνυμη της οικονομίας - φούσκας, του καπιταλισμού του καζίνο. Η υπερχρεωμένη Αμερική, αντί από μηχανής θεός, αποδεικνύεται ο μεγάλος ασθενής της παγκόσμιας οικονομίας (και η επίσης εκτεθειμένη Βρετανία είναι πολύ πιθανό να αποδειχθεί σύντομα ο αδύνατος κρίκος της Ευρώπης). Για ειρωνεία της τύχης, ο διεθνής καπιταλισμός, που παραδοσιακά στηριζόταν στην Αγία Τριάδα ΗΠΑ - Δ. Ευρώπη - Ιαπωνία, αναζητεί τώρα τονωτικές ενέσεις στην πυρετική ανάπτυξη της «κομμουνιστικής» Κίνας, της Ινδίας -όπου κομμουνιστές συγκυβερνούν σε κρίσιμα κρατίδια- και της Βραζιλίας του πρώην τροτσκιστή Λούλα. Κάπως αλλιώς είχε φανταστεί ο Φουκουγιάμα το «τέλος της Ιστορίας»…

«Η επανάσταση χρειάζεται κάποιον να την εφεύρει ξανά»
The New York Times

Μοιάζει με ξωτικό: Νέος, γοητευτικός με το μαυρο μπλουζάκι του Hugo Boss και το μπλουτζίν του. Σε μερικούς θυμίζει τον Τενττέν, τον αιωνίως νέο ήρωα των κόμικς, που πρωταγωνίστησε σε τόσες και τόσες παιδικές περιπέτειες. Αλλά ο Ολιβιέ Μπεζανσενό, 34 ετών, είναι ο έμπειρος ηγέτης της ριζοσπαστικής γαλλικής Αριστεράς, φάρος για τα δυσαρεστημένα μέλη του Σοσιαλιστικού Κόμματος και τα υπολείμματα των πάλαι ποτέ ισχυρών κομμουνιστών. Εχοντας ήδη διεκδικήσει δύο φορές τη γαλλική προεδρία και ως νέα ευκρινής παρουσία στα τηλεοπτικά παράθυρα, ο Μπεζανσενό απολαμβάνει, σε κάποιες δημοσκοπήσεις, υψηλότερα ποσοστά απ’ ό, τι εδραιωμένοι πολιτικοί όπως η Σεγκολέν Ρουαγιάλ, η υποψήφια του Σοσιαλιστικού Κόμματος για την προεδρία, η οποία έχασε πέρυσι τις εκλογές από τον Νικολά Σαρκοζί.
Στις προεδρικές εκλογές του 2007, ο Μπεζανσενό κέρδισε το 4,1% των ψήφων με το σλόγκαν «Οι ζωές μας αξίζουν περισσότερο από τα κέρδη που αποφέρουν». Αλλά στη διάρκεια του έτους, καθώς οι σοσιαλιστές διαπληκτίζονταν για την ηγεσία τους και ο Σαρκοζί είχε επιλέξει λίγα πρόσωπα του Σοσιαλιστικού Κόμματος για το δικό του υπουργικό συμβούλιο, ο νέος ριζοσπάστης έγινε βασική μορφή της πολιτικής ζωής – με σοβαρές δημοσκοπήσεις να δείχνουν ότι τουλάχιστον το 60% των Γάλλων έχει θετική άποψη γι’ αυτόν. Σε δημοσκόπηση της CSA του περασμένου μήνα, το 49% δήλωσε ότι ο Μπεζανσενό είναι ο βασικός αντίπαλος του Νικολά Σαρκοζί, όχι τόσο δημοφιλής όσο ο σοσιαλιστής δήμαρχος του Παρισιού, Μπερτράν Ντελανοέ (54%), αλλά πολύ περισσότερο από άλλους σοσιαλιστές, όπως η Μαρτίν Ομπρί (36%) και η Ρουαγιάλ (32%).
O Μπεζανσενό είναι ταχυδρόμος, μέλος της εργατικής τάξης, που μεταφέρει επιστολές προς το πλούσιο παρισινό προάστιο Νεϊγί-συρ-Σεν. Αλλά είναι και ο ηγέτης της Κομμουνιστικής Επαναστατικής Ενωσης και στη διάρκεια πρόσφατης συνέντευξής του περιέγραψε εαυτόν ως επαναστάτη. Αλλά, δεδομένων των παρωδιών του παρελθόντος, από τη γραφειοκρατική βαρβαρότητα του σοβιετικού κομμουνισμού έως το χάος του Μάο, όπως είπε, «η επανάσταση χρειάζεται κάποιον να την εφεύρει ξανά, καθώς κανένα επαναστατικό πείραμα δεν πέτυχε ποτέ» … Οι επαναστάτες προδόθηκαν είτε συντετριμμένοι υπό την ισχύ μιας ένοπλης ελίτ είτε κατεστραμμένοι από τη «γραφειοκρατική αντεπανάσταση». «Προσπαθούμε να επιτύχουμε αυτήν την ισορροπία, να καταλάβουμε την εξουσία χωρίς να καταληφθούμε από αυτήν», δήλωσε ο Ολιβιέ Μπεζανσενό.
Η κρίση του καπιταλισμού
Ο καπιταλισμός διανύει βαθιά κρίση, είπε, «έχοντας χάσει τον δρόμο προς την κοινωνική ειρήνη», όπως αποδείχθηκε με την πιστωτική κρίση. «Αυτή τη φορά δεν πλήττεται μόνο η περιφέρεια», «η κρίση αγγίζει την καρδιά του συστήματος» και οι επιπτώσεις της μοιάζουν με ντόμινο, πιστεύει ο κ. Μπεζανσενό. «Οδεύουμε κατευθείαν προς την καταστροφή από κοινωνική άποψη, από την ανθρώπινη άποψη, μέσα από πολέμους και από ασέβεια προς το περιβάλλον. Για μας σήμερα, το να είσαι οικολόγος σημαίνει να κατανοείς ότι αυτό το μοντέλο της κοινωνικοοικονομικής ανάπτυξης πνέει τα λοίσθια και εάν δεν το αλλάξουμε, θα καταστρέψουμε τον πλανήτη μας». Είναι μάστορας των ΜΜΕ και κατανοεί ότι το όνομα του κόμματός του είναι λάθος στον σημερινό κόσμο, φέροντας το στίγμα μιας νεκρής ιδεολογίας από τον περασμένο αιματηρό αιώνα.
Ο Ολιβιέ Μπεζανσενό γεννήθηκε το 1974 στο Λεβαλουά–Περέ κοντά στο Νεϊγί. Ο πατέρας του ήταν δάσκαλος και η μητέρα του ψυχολόγος σε σχολείο. Είναι όμως πολύ ευαίσθητος με το θέμα της ανατροφής του. Στο περιπαικτικό σχόλιο ότι είναι γιος της ακαδημαϊκής μπουρζουαζίας αντέδρασε ενοχλημένος, καθιστώντας σαφές πως ο πατέρας του δίδασκε σε δημοτικό σχολείο κομμουνιστικής γειτονιάς και ότι οι γονείς του ήταν μισθωτοί υπάλληλοι με «παρελθόν εργατικής τάξης». Υστερα μαλάκωσε. «Δεν θα ήταν πρόβλημα, βέβαια, εάν ανήκαν στην μπουρζουαζία», είπε και πρόσθεσε: «Οι γονείς μου δεν εκμεταλλεύτηκαν κανέναν».
Πολιτικοποιήθηκε από τη νεανική βία και τον ρατσισμό. «Είχαμε έναν φίλο στη γειτονιά, ο οποίος δέχθηκε επίθεση από ένοπλο», είπε. Η γειτονιά κινητοποιήθηκε «κι εμείς οι νέοι σπεύσαμε να γίνουμε μαχητές της SOS - Ρατσισμός», ομάδας που αγωνίζεται κατά των κοινωνικών διακρίσεων. Εγινε μέλος της Επαναστατικής Κομμουνιστικής Νεολαίας σε ηλικία 14 ετών. Σπούδασε ιστορία στο Πανεπιστήμιο της Ναντέρ –όπου το 1968 άρχισε η εξέγερση– και ύστερα πήρε πτυχίο σύγχρονης ιστορίας. Στόχος του, είπε, είναι να προσπαθήσει να ορίσει το νέο κοινωνικό μοντέλο, που με κάποιο τρόπο θα αποφύγει την ύπαρξη μιας μόνιμης ελίτ κυβερνώντων. «Εως τώρα είχαμε δύο τύπους κοινωνιών, είχαμε τις γραφειοκρατικές κοινωνίες της Ανατολής, είχαμε και τις καπιταλιστικές κοινωνίες, σε αμφότερες υπάρχει μια μειοψηφία ατόμων που αποφασίζει για την πλειοψηφία», επέμεινε. «Εμείς υποστηρίζουμε το μοντέλο, στο οποίο η πλειοψηφία αποφασίζει για τον εαυτό της». Οι Γάλλοι είναι ιδιαίτερα απαισιόδοξοι για το μέλλον και εκείνο που μπορεί να τους ελκύει στον Μπεζανσενό είναι η απόρριψη της βεβαιότητας. «Η γενιά μου είναι γεμάτη αμφιβολίες», είπε. «Για μένα αυτό δεν είναι πρόβλημα, καλύτερα να έχεις αμφιβολίες παρά βεβαιότητες» …

**Ρεσιτάλ... αναλγησίας σε παραλία της Νάπολης **

The Guardian

Mεγάλα και αναπάντητα, επί του παρόντος, ερωτήματα γεννά η στάση των Ιταλών προς τη μειονότητα αθιγγάνων της χώρας, στάση που αποδεικνύεται με τα πιο ζοφερά χρώματα από το τραγικό περιστατικό που έλαβε χώρα στις παραλίες της Νάπολης.
Σύμφωνα με τον ιταλικό Τύπο, Ιταλοί που είχαν καταλύσει στις ακρογιαλιές το Σαββατοκύριακο αναζητώντας λίγη δροσιά, εξακολούθησαν κανονικά να διασκεδάζουν και να «κάνουν το μπάνιο τους» παρότι λίγο πιο πέρα κείτονταν οι σοροί δύο νεαρών κοριτσιών αθίγγανων που είχαν πνιγεί. Ομάδα προάσπισης ανθρωπίνων δικαιωμάτων ζήτησε από τις Αρχές να ρίξουν άπλετο φως στις συνθήκες υπό τις οποίες βρήκαν τον θάνατο τα δύο τσιγγανόπουλα. Το περιστατικό συνέβη στα περίχωρα της Νάπολης, στο σημείο περίπου όπου πριν από μερικούς μήνες αποτεφρώθηκε καταυλισμός τσιγγάνων, αφού είχαν για λόγους ασφαλείας απομακρυνθεί από την περιοχή. Ειδικότερα, το ιταλικό πρακτορείο ειδήσεων Αnsa αναφέρει πως τα θύματα –ηλικίας 14 και 16 ετών– μαζί με δύο άλλους ομοεθνείς τους ζητούσαν ελεημοσύνη από τους εκδρομείς στην παραλία της Τορεγκαβέτα, δυτικά της Νάπολης. Βέβαια, σύμφωνα με άλλες αναφορές τα παιδιά πωλούσαν ευτελή κοσμήματα στον κόσμο. Γύρω στη μία το μεσημέρι, τα τέσσερα κορίτσια αποφάσισαν να μπουν στο νερό αν και κανένα δεν γνώριζε κολύμπι. Σχεδόν αμέσως συνάντησαν δυσκολίες εξαιτίας των ισχυρών ρευμάτων στην περιοχή, ενώ ξαφνικά τα κάλυψε και ένα μεγάλο κύμα.
**
Εσωσαν μόνο τα δύο κορίτσια**

Τα δύο κορίτσια διασώθηκαν όταν έσπευσαν και τα έβγαλαν στην παραλία ναυαγοσώστες από γειτονική ιδιωτική παραλία. Ωστόσο, δεν κατάφεραν να προσεγγίσουν τα δύο μεγαλύτερα παιδιά παρά μόνον όταν ήταν πολύ αργά. Οι σοροί των κοριτσιών μεταφέρθηκαν στην ακτή και καλύφθηκαν πρόχειρα με πετσέτες. «Ωστόσο, οι περίεργοι που είχαν σχηματίσει έναν κύκλο γύρω από τα άψυχα κορίτσια διαλύθηκαν σε ελάχιστο χρόνο», αναφέρει δημοσίευμα της Corriere della Sera. «Ελάχιστοι μαζέψαν τα πράγματά τους και γύρισαν σπίτια τους. Οταν έφτασαν στο τόπο του συμβάντος, περίπου μία ώρα αργότερα, αστυνομικοί μαζί με ανθρώπους από το νεκροτομείο, κανείς δεν κουνήθηκε από τη θέση του και τα φέρετρα τελικά απομακρύνθηκαν από την παραλία στους ώμους των αστυνομικών και ενώ οι παραθεριστές ευχαριστιόντουσαν το μπάνιο τους, λες και δεν είχε συμβεί τίποτα» καταλήγει το δημοσίευμα. H οργάνωση ανθρωπίνων δικαιωμάτων EveryOne πιστεύει ότι οι συνθήκες του δυστυχήματος είναι «παράξενες» και ενδεχομένως να υποκρύπτεται εγκληματική πράξη.

Ποιες είναι οι κόκκινες μπίζνες

*Η μεγάλη εκτυπωτική μονάδα, τα ακίνητα, οι επιχορηγήσεις, οι θρυλούμενες σχέσεις του κ. Π. Γερμανού με τον Περισσό και ο καβγάς με το ΠαΣοΚ και τον ΛΑΟΣ *

ΓΡ. ΤΖΙΟΒΑΡΑΣ - Ν. ΧΑΣΑΠΟΠΟΥΛΟΣ

Πολλοί θεωρούν ότι το ΚΚΕ είναι το πλουσιότερο κόμμα στην Ελλάδα. Τα έσοδά του προέρχονται όχι μόνο από εισφορές μελών και φίλων και την κρατική επιχορήγηση αλλά και από επιχειρήσεις και ακίνητα. Την ίδια στιγμή το ΚΚΕ αρνείται επίμονα κάθε έλεγχο στα οικονομικά του, διά στόματος της ίδιας της Γενικής Γραμματέως της Κεντρικής Επιτροπής κυρίας Αλέκας Παπαρήγα, η οποία επιμένει ότι το ΚΚΕ είναι υπόλογο μόνο στον λαό. «Το ΚΚΕ πρέπει να αποδεχθεί το σύστημα μέσα στο οποίο λειτουργεί ή να πάει στο βουνό να κάνει εκεί την επανάσταση» ήταν η σκληρή απάντηση του προέδρου του ΠαΣοΚ κ. Γ. Παπανδρέου.
Επιχειρηματικές δραστηριότητες προβλέπονται στο καταστατικό του με το άρθρο 45, τις οποίες εδώ και δεκαετίες ασκεί το ΚΚΕ, πλην όμως αποτελούσαν ταμπού καθ' όλη τη Μεταπολίτευση. Η υπόθεση όμως της προ διετίας εξαγοράς της αλυσίδας «Γερμανός» από την Cosmote, καθώς και οι θρυλούμενες σχέσεις του ιδιοκτήτη της αλυσίδας κ. Π. Γερμανού με τον Περισσό, πυροδότησε μεγάλο καβγά στις σχέσεις του ΚΚΕ με το ΠαΣοΚ και τον ΛΑΟΣ. Μάλιστα η ηγεσία του ΚΚΕ ανέσυρε από το ιδεολογικό του οπλοστάσιο της μετεμφυλιακής περιόδου συνθήματα όπως «δηλώσεις μετανοίας» και «στρατοδικεία», αντί να απαντήσει για την ταμπακέρα, όπως ζητά το ΠαΣοΚ.

*Η Γενική Γραμματέας του ΚΚΕ κυρία Αλέκα Παπαρήγα στο βήμα του 16ου Συνεδρίου του κόμματος. «Το ΚΚΕ αντλεί τα οικονομικά του από τις συνδρομές των μελών, των φίλων και των οπαδών του» αναφέρει ο Περισσός *

Το ΚΚΕ ακολούθησε από νωρίς τον δρόμο προς τις μπίζνες, κρατώντας ταυτοχρόνως ψηλά τα «εικονίσματα» του κομμουνισμού και το λάβαρο της επανάστασης για την αλλαγή της κοινωνίας. Σε αντίθεση με τα μεγάλα κόμματα, τα οποία αν και λαμβάνουν τη «μερίδα του λέοντος» από τις επιχορηγήσεις του κρατικού προϋπολογισμού και από άλλες «άδηλες πηγές» είναι καταχρεωμένα, το ΚΚΕ δεν αντιμετωπίζει τέτοια προβλήματα.
«Το ΚΚΕ αντλεί τα οικονομικά του από τις συνδρομές των μελών, των φίλων και των οπαδών του και από την οικονομική ενίσχυση των εργαζομένων» αναφέρει επισήμως ο Περισσός. Καλές είναι οι εισφορές, οι πωλήσεις του «Ριζοσπάστη» πόρτα πόρτα και στα φανάρια, οι συχνές οικονομικές εξορμήσεις, τα κουπόνια, οι μισθοί των βουλευτών και των ευρωβουλευτών που κατατίθενται εξ ολοκλήρου στο κόμμα. Ακόμη καλύτερες και αποδοτικότερες όμως φαίνεται πως είναι οι επιχειρήσεις που ελέγχει το ΚΚΕ και του προσφέρουν κέρδη και οικονομική ανεξαρτησία, για την οποία δηλώνει υπερήφανο. Ή, όπως είπε και η κυρία Παπαρήγα, αν ερχόταν ένας επιχειρηματίας και πρόσφερε 100.000 ευρώ στο κόμμα, θα τα έπαιρνε, αρκεί να μη ζητούσε ανταλλάγματα...
*** Η αρχή από τη Μεταπολίτευση**
Το κόμμα όχι μόνο παραδέχεται επισήμως ότι ασκεί επιχειρηματική δραστηριότητα αλλά, όπως αναφέρουν στελέχη του, θα συνεχίσει να ασκεί, για να προασπίζεται, όπως σημειώνει, καλύτερα τα λαϊκά συμφέροντα: «Μακάρι να μπορούσαμε να είχαμε δίκτυο επιχειρήσεων που να μπορείς όχι να βγάλεις λεφτά, όχι να γίνεις πλουτοκρατία, αλλά να μην αναγκάζεσαι να κάνεις κάθε χρόνο οικονομική εξόρμηση» δήλωσε πρόσφατα η κυρία Αλέκα Παπαρήγα.
Πιστό ίσως στη ρήση του Λένιν ότι «οι καπιταλιστές θα μας πουλήσουν το σχοινί με το οποίο θα τους κρεμάσουμε» το ΚΚΕ άρχισε τις μπίζνες μετά τη νομιμοποίησή του κατά τη Μεταπολίτευση. Ιδρυσε επιχειρήσεις, όπως το ταξιδιωτικό γραφείο Lev Tours που διοργάνωνε επισκέψεις στις χώρες του ανατολικού μπλοκ, με κάποια βιβλιοπωλεία όπως η Σύγχρονη Εποχή η οποία τελευταία έχει ανανεωθεί. Στην ευρύτερη «επιχειρηματική» επιρροή του φαίνεται ότι ενέπιπταν και οι εμπορικές ανταλλαγές με τις χώρες του ανατολικού μπλοκ.
Οι επιχειρήσεις αυτές λειτουργούσαν εν ονόματι μελών του κόμματος, αλλά μετά τη δεύτερη διάσπαση του ΚΚΕ το 1991 σημειώθηκε σοβαρή οικονομική σύγχυση. Ορισμένες επιχειρήσεις περιήλθαν στην ιδιοκτησία στελεχών που αποχώρησαν. Υπήρξαν τότε επώνυμες καταγγελίες, σύμφωνα με τις οποίες εγκαταλείφθηκαν στην τύχη τους μικρομέτοχοι σε χρεωμένες επιχειρήσεις οι οποίοι προσπαθούσαν χωρίς καμία κομματική βοήθεια να επιβιώσουν οικονομικά. Η περίφημη Lev Tours λέγεται ότι «πέρασε στο άλλο στρατόπεδο» αφού ο ιδιοκτήτης της αποχώρησε από το ΚΚΕ.
*** Το «θαύμα» της Τυποεκδοτικής **
Οι επιχειρηματικές δραστηριότητες του κόμματος εκτοξεύθηκαν ωστόσο με τη γνωστή Τυποεκδοτική, την εταιρεία που ιδρύθηκε πριν από 27 χρόνια στον Περισσό, στο περίφημο «Σπίτι του Λαού» όπως αποκαλείται το μεγαλοπρεπές ιδιόκτητο κτίριο στο οποίο εδρεύει το κόμμα. Αποκλειστικός σκοπός της επιχείρησης ήταν αρχικώς η έκδοση του «Ριζοσπάστη», της επίσημης εφημερίδας του ΚΚΕ, καθώς και των υπόλοιπων κομματικών εντύπων.
Στην πορεία του χρόνου εξελίχθηκε σε μία από τις μεγαλύτερες εκτυπωτικές επιχειρήσεις της Ελλάδας, εξοπλισμένη με υπερσύγχρονα εκτυπωτικά μηχανήματα. Το φθινόπωρο του 2001 αποφασίστηκε η ριζική αλλαγή προσανατολισμού της επιχείρησης. Τότε, όπως λέγεται, σε διευρυμένη σύσκεψη στον Περισσό με τη συμμετοχή και επιχειρηματιών του ιδιωτικού τομέα οι οποίοι διατηρούσαν στο παρελθόν ισχυρούς δεσμούς με το κόμμα, προτάθηκε να μετατραπεί η επιχείρηση σε οικονομικό αιμοδότη ολόκληρου του κόμματος και εν συνεχεία αν ήταν εφικτό να εισαχθεί και στο Χρηματιστήριο.
Η ηγεσία του Περισσού μελέτησε την πρόταση και την απεδέχθη, με εξαίρεση ένα σημείο της: την εισαγωγή της ανώνυμης εταιρείας στο Χρηματιστήριο. Αυτό, όπως αναφέρουν πληροφορίες, θεωρήθηκε απαράδεκτο για μία επιχείρηση του ΚΚΕ το οποίο άλλωστε δεν είχε ποτέ πρόθεση να μοιράσει μέρισμα αλλά να εξεύρει άλλη μία πηγή χρηματοδότησής του.
Το εγχείρημα πέτυχε και δύο χρόνια αργότερα τα οικονομικά της εταιρείας άρχισαν να πηγαίνουν από το καλό στο καλύτερο. Το 2006 αξιοποίησε πλήρως τον αναπτυξιακό νόμο που ψήφισε η κυβέρνηση της ΝΔ και εισέπραξε ενίσχυση ενός εκατ. ευρώ με την αιτιολογία ότι έτσι θα αναβαθμίσει την ποιότητα των προϊόντων της. Ορισμένες πληροφορίες από τραπεζικούς κύκλους υποστήριζαν εκείνη την εποχή ότι η υπαγωγή της Τυποεκδοτικής στον αναπτυξιακό νόμο έγινε με εξαιρετική ευκολία από τα υπουργεία Οικονομίας και Ανάπτυξης.
Επενδύοντας περίπου 6 εκατ. ευρώ η Τυποεκδοτική μετεγκαταστάθηκε στο Κρυονέρι Αττικής σε μια έκταση 18 στρεμμάτων, αφήνοντας τα υπόγεια του Περισσού στα οποία είχαν προκληθεί σοβαρές ζημιές από τις πλημμύρες του 1994.
Χρειάστηκε τότε να της ανατεθεί η εκτύπωση του «Χρυσού Οδηγού» από τον ΟΤΕ για να μπορέσει να ανακάμψει. Ακολουθώντας τους κανόνες του ανταγωνισμού όπως θα έκανε κάθε ιδιωτική επιχείρηση που σέβεται τον εαυτό της η Τυποεκδοτική κέρδιζε συνεχώς πελάτες, αναλαμβάνοντας εκτυπώσεις εντύπων από όλο το ιδεολογικό φάσμα. Οπως λέγεται μάλιστα στις περυσινές βουλευτικές εκλογές ανέλαβε την εκτύπωση φυλλαδίων υποψηφίων βουλευτών από όλους τους χώρους και οι υπεύθυνοι της επιχείρησης ένιωσαν ευτυχείς που όσοι πολιτεύονταν με τον ΣΥΡΙΖΑ δεν προσέφυγαν στις υπηρεσίες τους.
Οι επιχειρήσεις όμως - ακόμη και οι κομμουνιστικές - ανήκουν τυπικά σε κάποια πρόσωπα. Δεν μπορεί, σύμφωνα με τον νόμο, το ΚΚΕ να εμφανίζεται ιδιοκτήτης και της Τυποεκδοτικής. Τα πρόσωπα αυτά δεν είναι όποια κι όποια. Πρόκειται για ανώτερα «κόκκινα» στελέχη, τα οποία έχουν υπογράψει επαρκείς (νομικά) δηλώσεις ότι εκπροσωπούν το κόμμα για να αποφευχθούν προβλήματα ανάλογα με εκείνα που ανέκυψαν το 1991. Οποιος συνταξιοδοτηθεί, αποπεμφθεί ή αποστρατευθεί δεν μπορεί να «πάρει» μαζί του την επιχείρηση. Πρόκειται για έμπιστα στελέχη που ανήκουν στην πανίσχυρη Οικονομική Επιτροπή η οποία διατηρεί όλα τα στοιχεία σαν επτασφράγιστο μυστικό, αποκλείοντας οποιαδήποτε «διαρροή» εκτός των αδύτων του Περισσού, γεγονός που έχει «μυθοποιήσει» την όλη υπόθεση των οικονομικών δραστηριοτήτων του ΚΚΕ.
*** Η «Μπουμπουλίνας» και τα ακίνητα **
Η οικονομική ενίσχυση που εισέπραξε μέσω του αναπτυξιακού νόμου η Τυποεκδοτική δεν είναι η μόνη περίπτωση κατά την οποία το ΚΚΕ δέχθηκε αρωγή από κυβέρνηση της ΝΔ. Το 1992 επί κυβερνήσεως Κ. Μητσοτάκη το υπουργείο Πολιτισμού αγόρασε από το ΚΚΕ το ιστορικό κτίριο της οδού Μπουμπουλίνας.
Το κτίριο, γνωστό ως «κολαστήριο της Ασφάλειας», περιήλθε στο κόμμα μετά τη Μεταπολίτευση για συμβολικούς λόγους επειδή πολλά μέλη του βασανίστηκαν εκεί μέσα. Ουδείς γνωρίζει το ποσό που καταβλήθηκε. Λίγα χρόνια αργότερα ο συμβολισμός ξεπεράστηκε και το κόμμα αποφάσισε να το πωλήσει για να στεγαστεί το υπουργείο Πολιτισμού. Αγνωστο παραμένει ακόμη το ποσό της πώλησης.
Ο Περισσός αξιοποιεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο την ακίνητη περιουσία του. Επιχειρηματίας που νοικιάζει χώρο ιδιοκτησίας του κόμματος όταν πριν από λίγους μήνες ζήτησε να γίνει μεταβίβαση της επιχείρησης που λειτουργούσε κλήθηκε να πληρώσει «αέρα» 100.000 ευρώ προκειμένου να ολοκληρωθεί η συναλλαγή όπως επιβάλλουν οι νόμοι της αγοράς. Και όταν έκπληκτος ρώτησε πώς θα καταβάλει το αιτούμενο ποσό, του ειπώθηκε «θα λάβεις αντίστοιχα κομματικά κουπόνια».
Το μεγαλύτερο μέρος των ακινήτων που διαχειρίζεται το ΚΚΕ προέρχεται από μέλη του κόμματος που κληροδοτούσαν την περιουσία τους όπως έπραξε και ο ιστορικός ηγέτης του κατά τη μεταπολιτευτική περίοδο αείμνηστος Χαρ. Φλωράκης, ο οποίος «έγραψε» στο κόμμα το σπίτι του στο Χαλάνδρι.
Το θέμα των κληρονομιών όμως διαθέτει και «παγίδες». Σύμφωνα με πληροφορίες, συνέβη το εξής απρόοπτο: μέλος του ΚΚΕ απεβίωσε στα τέλη της δεκαετίας του '90 και είχε στην κατοχή του τέσσερα διαμερίσματα και καταστήματα σε λαϊκές συνοικίες της Αθήνας. Το κόμμα τα διεκδίκησε, αλλά οι κληρονόμοι του επιχείρησαν να οικειοποιηθούν την περιουσία η οποία δεν τους ανήκε. Ακολούθησε μακροχρόνιος δικαστικός αγώνας. Ανάλογα δικαστικά προβλήματα ανέκυψαν και στην Πάτρα.
*** Εξοδα με το σταγονόμετρο **
Σε ορισμένες περιπτώσεις κληρονόμοι ηγετικών στελεχών είχαν διεκδικήσει την περιουσία που άφησαν οι πρόγονοί τους στο κόμμα προκαλώντας προστριβές οι οποίες λύθηκαν ή λύνονται με δικαστικό τρόπο. Τέτοια όμως προβλήματα φαίνεται ότι περιορίστηκαν τα τελευταία χρόνια, αφού οι τυπικοί ιδιοκτήτες των ακινήτων δεσμεύονται με ιδιωτικά συμφωνητικά ώστε να προστατεύεται η περιουσία του κόμματος από απρόβλεπτες καταστάσεις.
«Νοικοκυρεμένες» δουλειές, θα έλεγε κανείς, όπως «νοικοκυρεμένος» είναι και ο τρόπος που διαβιούν οι βουλευτές και οι ευρωβουλευτές του ΚΚΕ, που είναι οι μοναδικοί από όλα τα πολιτικά κόμματα των οποίων οι μηνιαίες απολαβές πάνε κατευθείαν στο κομματικό ταμείο, από το οποίο λαμβάνουν οι ίδιοι μισθό ανάλογο με αυτόν των απλών εργαζομένων. Ακόμη και τα βουλευτικά τους αυτοκίνητα βρίσκονται στη διάθεση του κόμματος. Το ΚΚΕ αποζημιώνει όσα στελέχη του έχουν καταμερισθεί να είναι στη διάθεση του κόμματος, χωρίς άλλη επαγγελματική υποχρέωση για όσο διάστημα ισχύει το καθήκον αυτό, με χαμηλό μισθό και χωρίς... υπερωρίες. Οι τοπικές οργανώσεις καλύπτουν μόνες τους τα έξοδά τους με ένα μέρος των εισφορών των φίλων και μελών.
Τα στελέχη του εξάλλου είναι πολύ προσεκτικά στα έξοδά τους, με χαρακτηριστική την περίπτωση της κυρίας Παπαρήγα, η οποία είναι ίσως η μοναδική πολιτικός η οποία περιμένει απόδειξη όταν παραγγέλλει στο καφενείο της Βουλής τον εσπρέσο της (αξίας 0,80 ευρώ) ή όταν αγοράζει τα αγαπημένα της περιοδικά με σταυρόλεξα. Επιπλέον το ΚΚΕ, που αρνείται να εφαρμόσει τη νομοθεσία για την απαγόρευση της ανάρτησης κατά την προεκλογική περίοδο πανό και αφισών, στις εκδηλώσεις που οργανώνει δεν διαθέτει χλιδάτα περίπτερα όπως τα άλλα κόμματα, δεν πληρώνει για τη μετακίνηση των ετεροδημοτών και τα προεκλογικά του σποτ «φτιάχνονται» από μέλη του κόμματος.
Πού πάνε συνεπώς όλα αυτά τα λεφτά που κερδίζει το κόμμα από την επιχειρηματική του δραστηριότητα και από την κρατική επιχορήγηση; Απάντηση δεν δίνεται επισήμως, αφού ο Περισσός αρνείται τον οικονομικό έλεγχο και το μόνο που αναφέρει είναι ότι «ασκεί επιχειρηματική δραστηριότητα για να γίνεται πιο καλή και ισχυρή η δράση του για τα λαϊκά συμφέροντα». Πέραν τούτου ουδέν.
Το ΚΚΕ εξάλλου είναι μαζί με τον ΛΑΟΣ τα μοναδικά κόμματα στο Κοινοβούλιο που διαθέτουν δική τους εφημερίδα, δικό τους τηλεοπτικό σταθμό (τον 902) και δικό τους ραδιόφωνο. Ο τηλεοπτικός σταθμός προβάλλει εμπορικές διαφημίσεις, όπως και όλοι οι άλλοι ιδιωτικοί τηλεοπτικοί σταθμοί, με ειδίκευση στο... τηλεμάρκετινγκ!

Απουσίες

Ο σταχανοβίτης και ο «Γερμανός»

Η συνέπεια των βουλευτών του ΚΚΕ είναι παροιμιώδης. Για αυτό και «ξένισε» πολλούς η παντελής απουσία τους από την ακρόαση των επικεφαλής του ΟΤΕ κ. Π. Βουρλούμη και της Cosmote κ. Ε. Μαρτιγόπουλου όταν, τον Ιούλιο του 2006, κλήθηκαν να δώσουν εξηγήσεις στην Επιτροπή Οικονομικών της Βουλής για την εξαγορά της «Γερμανός». Ο βουλευτής μάλιστα του ΚΚΕ που μετείχε τότε στην Επιτροπή κ. Α. Τζέκης είχε τη φήμη του «σταχανοβίτη» και μόνο για λόγους «υπέρτατης κομματικής ανάγκης» θα απουσίαζε από μια τέτοια συνεδρίαση. Πολύ περισσότερο που η απουσία εκπροσώπου του ΚΚΕ επισημάνθηκε από το Προεδρείο και σχολιάστηκε υπαινικτικά από βουλευτές του ΠαΣοΚ, οι οποίοι είχαν την πρωτοβουλία για την ακρόαση.
Ο λόγος του σχολιασμού δεν ήταν άλλος από τις υφέρπουσες από χρόνια φήμες σύμφωνα με τις οποίες ο κ. Π. Γερμανός, ιδιοκτήτης της φερώνυμης πετυχημένης επιχείρησης, «συνδεόταν με το ΚΚΕ». Τη σχετική φημολογία που κυκλοφορούσε στα «πολιτικά πηγαδάκια» προτού γιγαντωθεί η επιχείρηση, η οποία εν τέλει εξαγοράστηκε από την Cosmote, σε μια στιγμή μάλιστα που, όπως υποστηρίζουν επικριτές του deal, η «Γερμανός» είχε φθάσει στα όρια της επιχειρηματικής ακμής του, πυροδοτούσε το γεγονός ότι ο κ. Γερμανός υπήρξε, τουλάχιστον κατά το παρελθόν, μέλος του ΚΚΕ, όπως μαρτυρούν «παλαιοί σύντροφοί» του.
Τα ερωτήματα ωστόσο για τον βαθμό της σύνδεσης του επιχειρηματία με τον Περισσό ή ακόμη και το επίπεδο της κομματικής ιεραρχίας στο οποίο έφθασε ποτέ δεν απαντήθηκαν. Μόνο πρόσφατα η κυρία Παπαρήγα είπε ότι «μπορεί να πέρασε από την ΚΝΕ, όπως και χιλιάδες άλλοι».
Η δυσκολία του Περισσού να χειριστεί την υπόθεση «Γερμανός» φάνηκε αυτές τις ημέρες, καθώς τα επιτελικά του στελέχη χρειάστηκε να ψάξουν πολύ για να βρουν δήλωση κατά του deal. Και, όπως αποδείχθηκε, η πρώτη επικριτική δήλωση έγινε τον Δεκέμβριο του 2006, δηλαδή επτά μήνες μετά την επίσημη εξαγγελία της εξαγοράς που έγινε τον Μάιο και αφού είχε μεσολαβήσει το μεγάλο «σούσουρο» για την απουσία από την κοινοβουλευτική συνεδρίαση της 19ης Ιουλίου.

«Σαδομαζοχιστής είμαι,ναζιστής όχι »...

Το δήλωσε ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου της Βρετανίας ο 68χρονος Μαξ Μόσλι, πρόεδρος της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Αυτοκινήτου (FΙΑ) και γνωστός διεθνώς ως το «αφεντικό» της Φόρμουλα 1. Προσέφυγε στη Δικαιοσύνη κατά του ταμπλόιντ «Νews of the World», καταγγέλλοντας κατάφωρη παραβίαση της ιδιωτικής του ζωής, ύστερα από ένα πρωτοσέλιδο που έκανε πάταγο. Στις 28 του περασμένου Μαρτίου η σκανδαλοθηρική εφημερίδα κυκλοφόρησε με τίτλο «Το ναζιστικό μου όργιο με το αφεντικό της F1 ». Στο ρεπορτάζ μια πόρνη αποκάλυψε τα πάντα για τη βραδιά που πέρασε με τον κ. Μόσλι και άλλες τέσσερις κοπέλες. Η πόρνη είχε βιντεοσκοπήσει σκηνές από το σαδομαζοχιστικό όργιο σε υπόγειο διαμέρισμα στο Τσέλσι του Λονδίνου, οι οποίες προβλήθηκαν στο Δικαστήριο.

Ο κ. Μόσλι είπε ότι το «πάρτι», όπως προτιμά να το αποκαλεί, δεν αφορούσε κανέναν άλλον εκτός από τους συμμετέχοντες, οι οποίοι ήταν όλοι συναινούντες ενήλικοι.

Ομολόγησε ότι πάντοτε τον ενδιέφερε το σαδομαζοχιστικό σεξ. «Προτιμώ χίλιες φορές να με μαστιγώσουν παρά να πέσω,λόγου χάρη,σε μια παγωμένη πισίνα » είπε. Και τόνισε ότι η εφημερίδα παραβίασε την ιδιωτική του ζωή, γι΄ αυτό ακολούθησε τη δικαστική οδό, ζητώντας αποζημίωση. «Είμαι παντρεμένος επί 48 χρόνια και η γυναίκα μου δεν ήξερε τίποτε » ανέφερε.

Αρνήθηκε κατηγορηματικά ότι είναι ναζιστής, παρά το περιεχόμενο του βίντεο και την «οικογενειακή» του ιστορία. Πατέρας του ήταν ο Σερ Οσβαλντ Μόσλι, ο οποίος ίδρυσε τη Βρετανική Ενωση Φασιστών το 1932.** Παντρεύτηκε τη μητέρα του παρουσία του Χίτλερ και του Γκέμπελς**.

**Γέλια στη δίκη **

Τα στοιχεία που παρουσιάστηκαν την πρώτη ημέρα της δίκης προκάλεσαν γέλια μέχρι δακρύων σε μερίδα του ακροατηρίου. Σε ηχητικό ντοκουμέντο ο κ. Μόσλι φωνάζει καθώς δέχεται χτυπήματα, ενώ σε άλλο δύο από τις γυναίκες παίζουν τον ρόλο των θυμάτων του. Στο πρώτο «παιχνίδι» μία από τις κοπέλες, η οποία παριστάνει την «αξιωματικό Σμιθ», τον χτυπάει με βέργα στα οπίσθιά του. Στο δεύτερο οι μισές γυναίκες εμφανίζονται ντυμένες με στρατιωτικές στολές και οι άλλες με στολές φυλακισμένων. Ο πρόεδρος της FΙΑ και μια γυναίκα-«αξιωματικός» μιλούν γερμανικά, ενώ οι «φυλακισμένες» διαμαρτύρονται ότι δεν καταλαβαίνουν τι λένε.

Σε μια από τις σκηνές, το αποκορύφωμα ίσως των όσων ακούστηκαν στο Δικαστήριο, μια από τις γυναίκες που δέχονται τα χτυπήματα διαμαρτύρεται, λέγοντας: «Μα είμαστε η αρία φυλή,οι ξανθές».

Η ετυμηγορία αναμένεται με μεγάλο ενδιαφέρον γιατί θα αποτελέσει δεδικασμένο στη Βρετανία για το δικαίωμα του Τύπου να κάνει αποκαλύψεις για τη σεξουαλική ζωή δημοσίων προσώπων.

Ο συνήγορος του κ. Μόσλι λέει ότι το «Νews of the World» ξεπέρασε κάθε όριο «για σκανδαλοθηρικούς λόγους» καθώς ο πελάτης του δεν ζημίωσε κανένα δημόσιο συμφέρον.

ΠΕΘΑΝΕ Ο ΣΥΝΤΡΟΦΟΣ ΚΑΝΕΛΛΟΣ....

http://kanelos.blogspot.com/

Τον κατήγγειλαν γιατί δεν τους κάλεσε όλους στο πάρτι του!
**Σουηδία: στο Κοινοβούλιο έφτασε η υπόθεση ενός οκτάχρονου αγοριού **

**TΗΕ ΤΙΜΕS Των Μarcus Οscarsson και Roger Βoyes **

Παιδικά πάρτι. Για πολλούς είναι απλώς θέμα διασκέδασης. Στη Σουηδία γίνεται ζήτημα πολιτικής
Τα παιδικά πάρτι αποτελούν την καλύτερη αφορμή για διασκέδαση μεταξύ των μικρών φίλων εκτός κι αν ζει κανείς στη Σουηδία. Ένα οκτάχρονο παιδί βρήκε τον μπελά του γιατί κάλεσε στο πάρτι του μόνο τους συμμαθητές με τους οποίους έκανε παρέα.
Το σχολείο του κατήγγειλε την υπόθεση στο Κοινοβούλιο της χώρας γιατί παραβίασε τους κανονισμούς, σύμφωνα με τους οποίους, αφού μοίρασε τις προσκλήσεις στο σχολείο, θα έπρεπε να καλέσει όλους τους συμμαθητές του. Θα ήταν πάρτι με μπαλόνια και τούρτα γενεθλίων, φασαρία και πολλά παιδικά γέλια. Ο μικρός το περίμενε καιρό. Δεν κατάφερε όμως να το πραγματοποιήσει όπως το είχε φανταστεί κι αυτό γιατί δεν εκτίμησε σωστά την εμμονή της χώρας του με την ισότητα. Σε αυτή την ηλικία, είναι άλλωστε αναμενόμενο. Όμως η Σουηδία δεν επιτρέπει τέτοιου είδους παρεκβάσεις. Δύο από τους συμμαθητές του δεν πήραν πρόσκληση στο σχολείο από τον 8χρονο και αυτό, σύμφωνα με τους κανονισμούς, συνιστά παραβίαση των δικαιωμάτων τους.
Η υπόθεση έφτασε στο σουηδικό Κοινοβούλιο και προκάλεσε δημόσια συζήτηση για τις ατομικές ελευθερίες: έχει δικαίωμα ένα παιδί να προσκαλεί όποιον θέλει σε ένα πάρτι, ακόμη κι αν με τις επιλογές του πληγώνει εκείνους που μένουν απ΄ έξω; Ζητήματα όπως αυτό επιλύονται από άλλες κοινωνίες ευκολότερα, αλλά όχι και από τη σουηδική, όπου τα δικαιώματα των παιδιών λαμβάνονται αυστηρά υπόψη μέσω ειδικών κρατικών αντιπροσώπων. Είναι άλλωστε η χώρα όπου τα παιδιά ενθαρρύνονται να προβαίνουν σε καταγγελίες για το σχολείο και την κοινωνία. Παρ΄ όλ΄ αυτά, η βρετανική φιλανθρωπική οργάνωση Σώστε τα Παιδιά χαρακτηρίζει τη Σουηδία ως την καλύτερη χώρα για να μεγαλώνει κανείς.Ωστόσο η υπόθεση του 8χρονου μαθητή τοποθετεί την κρατική παρέμβαση σε νέο επίπεδο. Πριν από την έναρξη του μαθήματος το μικρό αγόρι σηκώθηκε όρθιο στην τάξη του, στην πόλη Λουντ της Νότιας Σουηδίας, κι άρχισε να μοιράζει ενθουσιασμένο τις προσκλήσεις.
Τις κατέσχεσε ο δάσκαλος
Όταν ο δάσκαλος παρατήρησε πως δύο παιδιά δεν είχαν πάρει προσκλήσεις, τις κατέσχεσε όλες. «Το ένα από τα δύο παιδιά δεν είχε καλέσει τον γιο μου στο δικό του πάρτι. Το άλλο τού φερόταν άσχημα εδώ και έξι μήνες», εξήγησε ο πατέρας του μικρού μαθητή. Ωστόσο αυτό δεν έπεισε τον διευθυντή, αλλά και μεγάλη μερίδα των πολιτικών. «Πιστεύω πως ο δάσκαλος ενήργησε με τον σωστό τρόπο», επισήμανε ο Λαρς Χάνσον, από το Σουηδικό Φιλελεύθερο Κόμμα, ένα από τα τέσσερα του κυβερνητικού συνασπισμού. «Είναι καθήκον τους να απορρίπτουν κάθε μορφής προσβλητική συμπεριφορά». Σύμφωνα με το σχολείο, αν οι προσκλήσεις διανέμονται εντός των σχολικών εγκαταστάσεων, οι εκπαιδευτικοί έχουν την υποχρέωση να διασφαλίσουν την αποφυγή διακρίσεων.
Διχασμένη η κοινή γνώμη
ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΗ στην καθημερινή εφημερίδα της Στοκχόλμης «Dagens Νyheter» έδειξε ότι οι Σουηδοί είναι διχασμένοι στο ζήτημα: το 56% πιστεύει πως το παιδί θα πρέπει να είναι ελεύθερο να επιλέξει ποιους θα καλέσει στο πάρτι του ενώ το 44% υποστηρίζει τους δασκάλους. Η δημόσια συζήτηση αναμένεται να συνεχιστεί μέχρι τον Σεπτέμβριο, οπότε θα ληφθεί και η απόφαση για την υπόθεση του πιτσιρικά, πριν από την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς. Στο μεταξύ, το αγοράκι έχει μπροστά του όλο τον καιρό που χρειάζεται για να προετοιμάσει το μεγάλο του πάρτι, όταν θα συμπληρώνει τα 18 του χρόνια. Τότε δηλαδή που θα είναι ελεύθερο να καλεί όποιον πραγματικά θέλει.

Ο βοσκός που σήμερα μας κρατά κρεμασμένους από τα χείλη του

Του Φ.Γ. ΧΟΪΔΑ

Την περασμένη Κυριακή στην Τζέντα της Σαουδικής Αραβίας παρά τη διακριτική παρουσία του πρωτοστάτησε στην οικουμενική σύνοδο για το πετρέλαιο, που ήδη πληρώνει χρυσό η υφήλιος. Δεν ήταν κανείς από τη χορεία των πριγκίπων, των σουλτάνων, των εμίρηδων και των αιρετών πολιτικών που είχαν συναχθεί στην Τζέντα, αντιπροσωπεύοντας τα κράτη με τη μεγαλύτερη παραγωγή και τη μεγαλύτερη κατανάλωση πετρελαίου.

Ο Αλί Αλ Ναϊμί πρωτοστάτησε στη σύνοδο πετρελαίου της Τζέντας.
Ο άνθρωπος που όλοι κρέμονταν από τα χείλη του, ιδιαίτερα στα κεκλεισμένων των θυρών συμβούλια και διαβούλια, είναι ένα παιδί φελάχων που από φτωχό βοσκόπουλο έφτασε να γίνει υπουργός Πετρελαίου και Ορυκτών Πόρων στη χώρα που κατέχει την πρώτη θέση στην εξαγωγή αργού.

«Για θελήματα»

Ο Αλί Αλ Ναϊμί γεννήθηκε το 1935 κι από μικρός έβοσκε τα πρόβατα του πατέρα του. Οι γονείς του ήταν σιίτες. Στα 12 χρόνια του τον παίρνουν «παιδάκι για τα θελήματα» στα γραφεία της Aramco και φυσικά δεν φανταζόταν ότι του έμελλε να ανέβει με μεγάλες δρασκελιές όλα τα σκαλιά της ιεραρχίας του θρυλικού κολοσσού για να γίνει πρόεδρός της (president) το 1984 και πρόεδρος-διευθύνων σύμβουλος το 1988.

Στο διοικητικό συμβούλιο της εταιρείας πρωτοδιορίζεται το 1980, τη χρονιά που η εταιρεία (Aramco =Arabian American Oil Co) εθνικοποιείται. Αλλά ώς την ώρα που θα αρχίσει να σταδιοδρομεί σαν επιστήμονας και μάνατζερ η ζωή του μοιάζει σαν τα παραμύθια που της Σεχραζάτ στις χίλιες και μία νύχτες. Ο μικρός φέλαχος που είχε μάθει μόνος του να διαβάζει, και ρουφούσε όποιο βιβλίο έπεφτε στα χέρια του, έτυχε να πέσει σε καλά χέρια εκεί στα γραφεία της Αράμκο.

Πρόσεξαν πως ήταν παιδάκι προικισμένο, και χάρη στα εκπαιδευτικά προγράμματα που είχε η εταιρεία για όλες τις βαθμίδες ο μικρός έβγαλε το σχολείο και με υποτροφίες σπούδασε στο Διεθνές Κολέγιο και στο Αμερικανικό Πανεπιστήμιο της Βηρυτού, για να συνεχίσει στις Ηνωμένες Πολιτείες: Leign της Πενσιλβάνιας, Στάνφορντ, Κολούμπια, απ' όπου παίρνει το ένα μετά το άλλο τα πτυχία Υδρολογίας, Γεωλογίας, Γεωοικονομίας, Διοίκησης Επιχειρήσεων και ολοκληρώνει τον κύκλο με ένα προηγμένο πρόγραμμα σπουδών μάνατζμεντ στο Χάρβαρντ.

Με τα επιστημονικά αυτά εφόδια δουλεύει σε πολλά νευραλγικά πόστα της Aramco. Οταν προάγεται σε πρόεδρο της εταιρείας συγχρόνως προεδρεύει ή είναι στέλεχος και σε διοικητικά συμβούλια θυγατρικών της στο εξωτερικό καθώς και εταιρειών στις οποίες η Aramco συμμετέχει.

Το 1988, με την ανάδειξή του στο ύπατο εταιρικό αξίωμα, ο βασιλιάς Φαχντ του χαρίζει 1 εκατομμύριο ριάλια και ένα κλήρο γης μαζί, ενώ του επιδαψιλεύει διάφορες ακόμη παροχές για να «βελτιώσει το βιοτικό επίπεδο της οικογένειάς του». Ο Αλ Ναϊμί θα διοριστεί υπουργός τον Αύγουστο του 1995, διαδεχόμενος τον σεΐχη Χισάμ Ναζέρ, που είχε συμπληρώσει τριακονταετία σε δημόσια αξιώματα.

Η τελευταία σιέστα

Ήταν ένας κοσμοπολίτης διανοούμενος, ένας συγγραφέας που σκεπτόταν στα αραβικά και έγραφε στα γαλλικά, ένας άνθρωπος που αδιαφορούσε παντελώς για την εξουσία και την ιδιοκτησία. Την περασμένη Κυριακή εγκατέλειψε για πάντα το αγαπημένο του ξενοδοχείο. Ήταν 95 ετών.
*
Μια μέρα, συνάντησε στον δρόμο μια παλιά του ερωμένηκαι είχε πολλές. «Σαράντα χρόνια έχω να σε δω», της είπε. «Πώς τα πέρασες;». «Από πού να αρχίσω και πού να τελειώσω. Τρία παιδιά, δύο διαζύγια, τέσσερις μετακομίσεις. Εσύ;». «Α, τίποτα το ιδιαίτερο», απάντησε εκείνος. «Εξακολουθώ να κάνω σιέστα, στο ίδιο κρεβάτι όπου είχα ξαπλώσει όταν με άφησες»*. Πράγματι. Από το 1945, που έφτασε στη Γαλλία από την Αίγυπτο, μέχρι την περασμένη Κυριακή, ο Αλμπέρ Κοσσερύ έμενε στο μικροσκοπικό δωμάτιο 77 του ξενοδοχείου La Louisiane, στην καρδιά του Σαιν-Ζερμαίν-ντε-Πρε. Δεν τον ενδιέφερε να μείνει σε κανένα άλλο μέρος του κόσμου. Δεν τον ενδιέφερε να έχει τίποτα στην ιδιοκτησία του- μόνο τα ρούχα του, τίποτα άλλο.

Οι φίλοι του έχουν φύγει εδώ και καιρό. Ο Χένρυ Μίλερ, που τον έκανε γνωστό εκδίδοντας στην Αμερική το πρώτο του βιβλίο, μια συλλογή διηγημάτων με τον τίτλο «Ξεχασμένοι από τον Θεό». Ο Καμύ, ο Κενώ, ο Ζενέ, ο Μπορίς Βιάν, ο Τζιακομέτι, ο Μαστρογιάννι, ο Λώρενς Ντάρελ. Από εκείνη την εποχή, μόνο η Ζυλιέτ Γκρεκό είναι ακόμη ζωντανή. Κι από το Σαιν-Ζερμαίνντε-Πρε εκείνης της εποχής, δεν είχε μείνει παρά ο Κοσσερύ. Ένας πρίγκιπας, όπως γράφει στον επικήδειό της η Λιμπερασιόν. Κάθε μέρα έβγαινε για φαγητό. Κοστούμι, χαρούμενη γραβάτα, λουστραρισμένα παπούτσια, χτενισμένος, παρφουμαρισμένος, άψογος. Έτρωγε στο Lipp ή στο εστιατόριο του Εmporium Αrmani, κι ύστερα πήγαινε στο Flore για να πιει καφέ και να κοιτάξει τις γυναίκες. Τον κοίταζαν κι αυτές, δεν είχε παράπονο. Τις Κυριακές, για να μη βλέπει τους τουρίστες, κατέφευγε σ΄ ένα παραδοσιακό καφέ, το Chais de l΄Αbbaye. Πριν από δέκα χρόνια έχασε τη φωνή του ύστερα από μια εγχείρηση στον λάρυγγα. Αλλά δεν έχασε το χιούμορ του. «Η ζωή είναι ωραία», σφύριζε. Κι όταν δεν καταλάβαιναν αυτά που έλεγε, έπαιρνε ένα στιλό και τα έγραφε.

Ο Αλμπέρ Κοσσερύ ήταν ένας τεμπέλης, δεν υπάρχει αμφιβολία. Αλλά ένας φιλόσοφος τεμπέλης. Αποφάσισε νωρίς ότι η ιδιοκτησία δεν ισοδυναμεί απλώς με κλοπή, αλλά κυρίως με φυλακή, με τη δουλεία εκείνου που κατέχει. Κι έτσι έζησε χάρις στη γενναιοδωρία των φίλων του και τα συγγραφικά δικαιώματα από τα βιβλία του. Έγραψε μόλις οκτώ μέσα σε εξήντα πέντε χρόνια (με πιο γνωστό το «Ζητιάνοι και Περήφανοι»), αλλά κάθε φράση ήταν δουλεμένη χίλιες φορές. Όταν τον ρώτησαν κάποτε γιατί γράφει, απάντησε: «Με την ελπίδα ότι κάποιος που θα με διαβάσει δεν θα πάει την άλλη μέρα στη δουλειά». Όσοι τον γνώριζαν είχαν πιστέψει ότι δεν θα πέθαινε ποτέ. Τους κορόιδεψε κι αυτούς.

**Το μεγαλύτερο μαζικό πείραμα **

Tης Τασουλας Καραϊσκακη

Η πιο ισχυρή μας συνήθεια, έδειξε έρευνα, είναι η χρήση κινητού, παρά την περιρρέουσα ανησυχία για τις επιπτώσεις από τη μη ιονίζουσα ακτινοβολία του. Ο φόβος μάς παγώνει στιγμιαία. Ομως η ρουτίνα, ισχυρότερη, ξαναστήνει απαράλλακτα την αυτοματοποιημένη μας καθημερινότητα, μακριά από οδηγίες προφύλαξης... Το κινητό αποτελεί τον δεύτερο εαυτό μας. Τέλος. Οι ανεφάρμοστες συμβουλές μας προσφέρουν το άλλοθι. Οτι, για παράδειγμα, το κινητό πρέπει να βρίσκεται σε απόσταση τουλάχιστον ενός μέτρου από το σώμα, ακόμη και όταν δεν είναι σε χρήση – να μην το κουβαλάτε ποτέ πάνω σας, υπερτονίζεται από τους ειδικούς (όμως επινοήθηκε ακριβώς για να είναι επάνω σου - τα παιδικά μπουφάν έχουν ειδική εσωτερική τσέπη για κινητό). ΄Η ότι πρέπει να απομακρύνεστε από άτομα που μιλούν στο κινητό (όμως είμαστε μια καλωδιωμένη κοινωνία, που μιλάει συνεχώς στο κινητό, στη δουλειά, στον δρόμο, στο λεωφορείο...). Οσο για τις εφαρμόσιμες συμβουλές, κάνουμε πώς δεν καταλαβαίνουμε. Οτι, για παράδειγμα, πρέπει να χρησιμοποιούμε το κινητό εκεί όπου η ποιότητα του λαμβανομένου σήματος είναι ικανοποιητική. ΄Η, να αποφεύγουμε τη χρήση του σε κλειστούς χώρους (αυτοκίνητο, μετρό, ασανσέρ, υπόγεια). Υπάρχει κανείς που να μην τηλεφωνεί καθώς οδηγεί; Σύμφωνα με αμερικανική έρευνα, το 75% των οδηγών οδηγούν και μιλούν.
΄Η, οι συνομιλίες να είναι εξαιρετικά σύντομες. Εμείς όμως επιδιδόμαστε σε ακατάσχετο κουβεντολόι, κυρίως σε «νεκρούς» χρόνους, όταν μεταφερόμαστε, όταν περιμένουμε... Να κάνουμε χρήση σταθερού, όταν μπορούμε, ορμηνεύουν. Ελάτε, όμως, που η ατζέντα βρίσκεται πλέον εντός του κινητού! Να αποθαρρύνουμε τα παιδιά από τη χρήση, σημειώνουν. Ωστόσο, ένας στους δύο μαθητές δημοτικού και οκτώ στους δέκα μαθητές γυμνασίου χρησιμοποιούν κινητό στην Ελλάδα. Αλλά και στην υπόλοιπη Ευρώπη τα πράγματα δεν είναι διαφορετικά. Σύμφωνα με στοιχεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, το 75% των παιδιών έως 12 ετών έχουν κινητό.
Η χρήση κινητού είναι το μεγαλύτερο μαζικό πείραμα που έχει ποτέ διεξαχθεί στον κόσμο. Πάνω από 3,3 δισ. συσκευές είναι καθημερινά σε χρήση παγκοσμίως (σε μια πενταετία, που η τιμή της συσκευής θα κατέβει στα 10 δολάρια, κινητό θα αποκτήσει και σχεδόν όλος ο αναπτυσσόμενος κόσμος), ενώ κανείς δεν μπορεί να πει με ασφάλεια αν τα κινητά τελικώς βλάπτουν ή όχι σοβαρά την υγεία. Αν προκαλούν καρκίνο στον εγκέφαλο, θραύση του DNA, παιδική λευχαιμία, ανδρική στείρωση, πονοκεφάλους, αδυναμία συγκέντρωσης και υπερκινητικότητα στα παιδιά κ.λπ. Τα συμπεράσματα των ερευνών είναι αντιφατικά. Πρόσφατη έρευνα της γερμανικής υπηρεσίας ραδιενέργειας έδειξε ότι τα κινητά, οι φορτιστές τους, τα ασύρματα τηλέφωνα και οι βάσεις τους δεν προκαλούν καρκίνο στον εγκέφαλο ή άλλες διαταραχές.
Οι περισσότερες όμως έρευνες καταλήγουν στο αντίθετο. Οι περισσότεροι όγκοι, ισχυρίζονται γιατροί, εμφανίζονται από την πλευρά που κρατάει κανείς τη συσκευή. Πορίσματα παραμορφωμένα, ακρωτηριασμένα από τον απολυταρχισμό των ποικίλων επιστημονικών ορθοδοξιών; Συμπεράσματα κομμένα και ραμμένα στα μέτρα των προφανών εμπορικών συμφερόντων; Σε μια δεκαετία θα γνωρίζουμε περισσότερα για τα κινητά, λένε οι επιστήμονες. Δηλαδή, για δέκα χρόνια ακόμη θα τα χρησιμοποιεί σχεδόν όλος ο πλανήτης, με άγνωστες -μικρές ή μεγάλες- επιπτώσεις. Δεν θα έπρεπε να υπάρχει ένα είδος εκπαίδευσης του κοινού στις αρχές προφύλαξης έναντι των αβέβαιων κινδύνων της συνταρακτικής εποχής μας; Από το 1982 έχει καταρτίσει ο ΟΗΕ σχετική χάρτα. Δεν πρόκειται για διανοητική μόδα, προϊόν υποχόνδριων πραγματογνωμόνων, αλλά για επιτακτική ανάγκη.

Έκλεισε τα ογδόντα

Της ΧΡΙΣΤΙΝΑΣ ΠΑΝΤΖΟΥ

«Ογδόντα ετών ο Τσε! Απίστευτο. Τόσο μεγάλος και μοιάζει τόσο νέος. Να είναι ένα μοναδικό περιστατικό στην ιστορία της ιατρικής; Ενα λάθος του χρόνου; Ή μήπως ένα θαύμα; Ενα θαύμα της βιταμίνης 'Π', από το 'Π' της πίστης; Οχι της πίστης ψηλά στους ουρανούς, αλλά χαμηλά στη γη, στην καταραμένη γη και στο φωτεινό μέλλον που την περιμένει».

Ο συγγραφέας Εδουάρδο Γαλεάνο συμπυκνώνει σε λίγες μόνο γραμμές την ουσία του θρύλου του Τσε, πιο ζωντανού παρά ποτέ, αυτήν την 14η Ιουνίου, που σε κάθε γωνιά του πλανήτη -από τη γενέτειρά του το Ροσάριο της Αργεντινής ώς το νησί του την Κούβα και ολόκληρη τη Λατινική Αμερική και από την Ινδία, την Καμπότζη, το Κατάρ ως τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες- γιορτάζουν τα 80 χρόνια της γέννησής του «ηρωικού αντάρτη».

Η μητέρα του έλεγε ότι ο Τσε ζούσε για να αποδείξει στον εαυτό του ότι μπορούσε να κάνει ό,τι δεν μπορούσε να κάνει και ότι έτσι σφυρηλάτησε τη σιδερένια του θέληση. Τιθασσεύει το άσθμα του παίζοντας ράγκμπι και κολυμπώντας. Εκδίδει ένα περιοδικό ποδοσφαίρου. Παθιάζεται με το σκάκι. Γράφει ποιήματα. Αρχίζει να συντάσσει ένα φιλοσοφικό λεξικό. Διαβάζει 12 ώρες την ημέρα. Σπουδάζει ιατρική κερδίζοντας τη ζωή του δουλεύοντας.

Εκείνος ο 18χρονος που ο στρατός θεώρησε ακατάλληλο για στράτευση λόγω της εύθραυστης υγείας του μεταμορφώθηκε στον μεγαλύτερο αντάρτη αποδεικνύοντας ότι «με τη μοίρα δεν συμβιβάζεσαι αλλά τη φτιάχνεις».

Οταν ξεκίνησε ο μύθος του στα βουνά της Σιέρα Μαέστρα της Κούβας, όπου αποβιβάστηκε από το 'Γκράνμα' με τον Φιδέλ Κάστρο και 82 αντάρτες, το 1956, ο Τσε γνώριζε βαθιά τη Λατινική Αμερική, έχοντάς την ταξιδέψει ήδη δύο φορές -όχι σαν τουρίστας, αλλά σαν παρατηρητής της νεογέννητης επανάστασης στη Βολιβία, σαν συμμέτοχος των ύστατων στιγμών της επανάστασης στη Γουατεμάλα και σαν μάρτυρας της καταστολής στη Νικαράγουα επί των ημερών του πατέρα Σομόζα.

Είχε δουλέψει σε λεπροκομείο στο Περού, ως νοσοκόμος σε πετρελαιοφόρο και ως πωλητής γραμματοσήμων στις αγορές του Μεξικού.

Η συμφωνία με τον Φιδέλ

Είχε μοιραστεί εμπειρίες με τους εξόριστους λατινοαμερικανούς επαναστάτες. Και είχε διαβάσει τις σοσιαλιστικές θέσεις του Μαριάτεγκι μαζί με το «Κεφάλαιο» του Μαρξ πλάι στον Πάμπλο Νερούδα, τον Ανατόλ Φρανς, τον Τζακ Λόντον, ταυτόχρονα με τον Φρόιντ και τον Γιουνγκ.

Οταν ο Τσε συνάντησε τον εξόριστο Κάστρο στο Μεξικό και συμφώνησε να συμμετάσχει στην εκστρατεία για την ανατροπή του δικτάτορα της Κούβας Μπατίστα, είχε ξεκαθαρίσει τις ιδεολογικές του αναφορές, τον αντιιμπεριαλισμό του, τις απόψεις του για τον σοσιαλισμό, τον νέο άνθρωπο που αυτός θα διαμόρφωνε, τις ιδέες του για την επανάσταση στη Λατινική Αμερική και τον Τρίτο Κόσμο . Γι' αυτό κι έναν όρο έθεσε στον Κάστρο: όταν θα νικούσε η επανάσταση στην Κούβα, εκείνος να φύγει για να τη συνεχίσει αλλού, σε άλλες χώρες τουκόσμου.

Ισως ο Τσε συνεχίζει να εμπνέει γιατί έκανε ό,τι έλεγε, έλεγε ό,τι σκεφτόταν και σκεφτόταν όπως ζούσε. Δεν γοητεύθηκε από τα αξιώματα μετά τη νίκη της κουβανικής επανάστασης, το 1959. Ως πρόεδρος της Τράπεζας της Κούβας υπέγραφε τα χαρτονομίσματα ως Τσε κι όχι ως Ερνέστο Γκεβάρα, κοροϊδεύοντας το χρήμα.

Ως υπουργός Ανάπτυξης θεμελίωσε μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα θεωρία για την οικονομική μετάβαση στον σοσιαλισμό. Και ως επαναστάτης πίστευε στη νέα ανθρώπινη συνθήκη που γεννιέται από την αλληλεγγύη κι όχι την απληστία κι έδινε το παράδειγμα πηγαίνοντας εθελοντικά στη συγκομιδή του ζαχαροκάλαμου κάθε Κυριακή.

Δεν χαριζόταν σε κανέναν, ούτε αποχωριζόταν το χιούμορ, γράφει ο Γαλεάνο, θυμίζοντας σε κομμουνιστές ηγέτες που τον επισκέπτονταν στην επαναστατική Κούβα πως οι επαναστάσεις γίνονται, δεν λέγονται, κι ότι ρόλος των Κ.Κ. είναι να βρίσκονται στην πρωτοπορία της επανάστασης αλλά σχεδόν σε όλη τη Λατινική Αμερική βρίσκονταν στην οπισθοφυλακή.

Ο Τσε έλεγε πως κανένας διανοούμενος δεν έπρεπε να είναι μισθωτός της επίσημης σκέψης. Εκείνος ποτέ δεν της υποκλίθηκε. Σε μια εποχή που σφραγίστηκε από τη λογική της ειρηνικής συνύπαρξης, καλούσε τον κόσμο «να κάνουμε δύο, τρία, πολλά Βιετνάμ» έχοντας διαμορφώσει τη δική του αντίληψη για τις ένοπλες εστίες που σαν σπίθες θα άπλωναν την επανάσταση σε ολόκληρο τον Τρίτο Κόσμο.

Και ιδίως στη Λατινική Αμερική, που θεωρούσε ως μια πατρίδα με τεχνητά σύνορα, ασπαζόμενος το παναμερικανικό ιδεώδες που οραματίστηκε ο απελευθερωτής της ηπείρου, Σιμόν Μπολίβαρ: «Για μας οποιαδήποτε από τις λατινοαμερικανικές πατρίδες είναι και δική μας και σε οποιαδήποτε από αυτές μπορούμε να αφήσουμε το αίμα μας με την πεποίθηση ότι αγωνιζόμαστε για την πατρίδα μας» έλεγε.

Ηδη από το 1961 άρχισε να οργανώνει την ηπειρωτική αυτή επανάσταση, με την περίφημη «Επιχείρηση Φάντασμα», όπως αποκαλύπτει ένας από τους συνεργάτες του στην εκπαίδευση επαναστατών που στάλθηκαν σε διάφορες χώρες της Λατινικής Αμερικής για να προετοιμάσουν το αντάρτικο.

Ο Ουλίσες Εστράδα, στέλεχος της κουβανικής αντικατασκοπίας, στο βιβλίο του «Τάνια, η αντάρτισσα», που μόλις κυκλοφόρησε στα ελληνικά (εκδ. «New Star»), αποκαλύπτει τις σχέσεις του Τσε με τη λατινοαμερικανική Νέα Αριστερά κι όλο το φάσμα των επιχειρήσεων που οργανώθηκαν πριν πάει να πολεμήσει στο Κονγκό κι έπειτα στη Βολιβία.

Εμπνευση για πάντα

Δεν έζησε για τη νίκη αλλά για τη μάχη και, όταν οι συνθήκες ήταν ώριμες, έφυγε από την Κούβα ομολογώντας τη συνενοχή του με τον Φιδέλ, στο αποχαιρετιστήριο γράμμα του: «Νιώθω ότι εκπλήρωσα το μέρος εκείνο του χρέους μου που με έδενε με την κουβανέζικη επανάσταση στο έδαφός της... Αλλες χώρες του κόσμου ζητάνε τη συμβολή των ταπεινών μου προσπαθειών. Εγώ μπορώ να κάνω ό,τι δεν σου επιτρέπεται να κάνεις εσύ, λόγω της ευθύνης σου απέναντι στην Κούβα... Μέχρι τη νίκη πάντα».

Αναζητώντας αυτή τη νίκη τον βρήκε ο θάνατος, με εντολή της CIA, στα βουνά της Βολιβίας το 1967. Πίστευε όμως ότι «όπου κι αν μας βρει ο θάνατος, καλώς να έρθει, αρκεί η μαχητική μας κραυγή να έχει βρει αποδέκτες...»

Η ευχή του έγινε πράξη και σήμερα είναι περισσότερο παρών παρά ποτέ στα κινήματα που επιχειρούν να αλλάξουν το πολιτικό τοπίο του πλανήτη. Στη Λατινική Αμερική, τα εκατομμύρια των αποδεκτών της «μαχητικής κραυγής» του αντλούν ιδέες, απόψεις, στάσεις ζωής, ανοίγουν νέους δρόμους, δοκιμάζοντας νέες μεθόδους για τον σοσιαλισμό του 21ου αιώνα.

Μετά την Κούβα, η Βενεζουέλα, η Βολιβία, ο Ισημερινός και τόσες άλλες χώρες μπορεί να σηματοδοτούν στις μέρες μας την αρχή γι' αυτή την ηπειρωτική επανάσταση.

**Πωλούν μεταπτυχιακά...**Γιάννης Καραβίδας - 18/06/2008

Τα βρετανικά πανεπιστήμια έχουν κάθε χρόνο έσοδα σχεδόν 2 δις ευρώ μόνον από τα δίδακτρα από ξένους φοιτητές
'Δίδονται μεταπτυχιακοί τίτλοι σπουδών σε ξένους φοιτητές που δεν γνωρίζουν σχεδόν καθόλου αγγλικά' δηλώνει στο ΒΒC o καθηγητής ενός παγκοσμίως γνωστού βρετανικού πανεπιστημίου, που ζήτησε όμως να διατηρήσει την ανωνυμία του.

Τα πανεπιστήμια του Ηνωμένου Βασιλείου επιμένουν, βεβαίως, πως γίνονται αυστηροί έλεγχοι για την τήρηση των υψηλών ακαδημαϊκών προδιαγραφών, αλλά ορισμένοι πανεπιστημιακοί δεν κρύβουν τις ανησυχίες τους.

Για παράδειγμα, η εφημερίδα 'Ιντιπέντεντ' αναφερόταν τη Τρίτη στις απόψεις του καθηγητή Τζέφρι Όλντερμαν, σύμφωνα με τον οποίο συνάδελφοί του δέχονται πιέσεις για να δώσουν καλύτερους βαθμούς στους ξένους φοιτητές τους που φέρνουν πολύτιμο συνάλλαγμα στη χώρα!

Πουλάνε μεταπτυχιακά
Τα βρετανικά πανεπιστήμια έχουν κάθε χρόνο έσοδα σχεδόν 2 δισεκατομμυρίων ευρώ μόνον από τα δίδακτρα που καταβάλλουν φοιτητές που προέρχονται από χώρες που δεν είναι μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Ο καθηγητής Όλντερμαν αναφέρει χαρακτηριστικά την περίπτωση κάποιου καθηγητή που παραιτήθηκε όταν το πανεπιστήμιό του **έδωσε πτυχία σε 13 φοιτητές τους οποίους ο ίδιος και άλλοι εξεταστές είχαν κόψει! **
Σύμφωνα πάντα με τον κ. Όλντερμαν, κάθε πανεπιστήμιο, για να μπει στον κατάλογο των ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων που δίνουν τα περισσότερα 'λίαν καλώς' και 'άριστα', βάζει … νερό στο κρασί του... συμβουλεύοντας το διδακτικό του προσωπικό να είναι επιεικές στον τρόπο με τον οποίο βαθμολογεί τους φοιτητές.

Τέλος, ενώ **έχουν καταγραφεί 9,229 περιπτώσεις λογοκλοπής μέσα σε ένα χρόνο, μόνον 143 φοιτητές διώχθηκαν! **Μία απάντηση είναι πως κάθε πανεπιστήμιο αντιμετωπίζει διαφορετικά αυτό το φαινόμενο.

ΣΚΕΦΘΕΙΤΕ ΤΙ ΕΧΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΜΕ ΤΑ ΙΔΙΩΤΙΚΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ ΤΟΥ ΚΩΣΤΑΚΟΓΙΩΡΓΑΚΗ!

Ο χρήστης Asimov έγραψε:
http://www.capital.gr/articles.asp?showlist=0&catid=14&id=524111&expand=1' target='_blank

70 εκατ. ευρώ έκαναν φτερά στο Κτηματολόγιο - ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 11/09/2003

Εκλεισε η έρευνα για τη δολοφονία της
Τετάρτη, 18.06.08
Ενάμισυ χρόνο και πλέον μετά τη δολοφονία της δημοσιογράφου Αννας Πολιτόφσκαγια, η έρευνα για την υπόθεση αυτή κλείνει, ανακοίνωσε την Τετάρτη η εισαγγελία της Ρωσίας.

Σύμφωνα με τον εκπρόσωπό της Βλαντιμίρ Μαρκίν, η αρμόδια επιτροπή της εισαγγελίας ανακοίνωσε το τέλος της προκαταρκτικής έρευνας και οι συγγενείς του θύματος, αλλά και οι κατηγορούμενοι θα ενημερωθούν σχετικά αύριο.

Τρεις άνθρωποι κατηγορούνται για ανθρωποκτονία στο πλαίσιο της έρευνας: ο Σεργκέι Χατζικουρμπάνοφ και οι αδελφοί Τζαμπράϊλ και Ιμπραγκίμ Μαχμούντοφ.

Ενας τέταρτος ύποπτος, ο πρώην αξιωματικός της FSB (πρώην KGB) Πάβελ Ριαγκούζοφ, κατηγορείται για κατάχρηση εξουσίας και για οικονομικό εκβιασμό.

Η Αννα Πολιτκόφσκαγια, μια από τις ελάχιστες δημοσιογράφους στη Ρωσία που κατήγγειλε την παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη Ρωσία, δολοφονήθηκε στις 7 Οκτωβρίου του 2006 στην είσοδο του σπιτιού της στην Μόσχα.

ΑΠΕ - ΜΠΕ

Κρατικοποίηση της Northern Rock!

Κρατικοποιήσεις αυτή την εποχή και μάλιστα στη Βρετανία και ειδικότερα από τον διάδοχο του Τόνι Μπλερ, κ. Γκόρντον Μπράουν; Και όμως. Για την υπό κατάρρευση, λόγω της φούσκας των στεγαστικών δανείων, τράπεζα NortherRock φαίνεται ότι δεν υπήρχε άλλη λύση. Ετσι, το βρετανικό Δημόσιο θα βρεθεί να ελέγχει σε λίγες ημέρες πάνω από 800.000 δάνεια νοικοκυριών και πάνω από 1 εκατ. καταθέσεις της NortherRock. Η απόφαση αυτή έφερε τον Γκόρντον Μπράουν αντιμέτωπο με σκληρή κριτική. Ωστόσο, υπήρχαν και αυτοί που είδαν την προσωρινή -τουλάχιστον- κρατικοποίηση της NortherRock θετικά. Για παράδειγμα, ο οίκος αξιολόγησης Standard & Poor's ανακοίνωσε χθες βράδυ ότι θα αναβαθμίσει την πιστοληπτική ικανότητα της τράπεζας σε «Αριστα».

Άλλη μια περίπτωση που η ιδιωτική πρωτοβουλία τα κάνει 'θαλασσα' και τα σπασμένα τα πληρώνει το κράτος!