Α) Πρόσφυση:
- Θέλω τα περιθώρια πρόσφυσης να είναι πολύ υψηλά, ακόμα και εις βάρος της ευελιξίας
Β) Υπερστροφή/Υποστροφή:
- Το πίσω μέρος πρέπει να παρουσιάζει «ενδοτικότητα» κατά βούληση
- Το αυτοκίνητο πρέπει να γλυστράει με τα τέσσερα παρουσιάζοντας ελάχιστη υπερστροφή/υποστροφή ό,τι και να κάνεις
Είμαι μεταξύ 1 και 2. Χμμμ μάλλον περισσότερο στο 2. Αντε, ψηφίζω το 2 
Γ) Ρυθμισιμότητα σε χειρισμούς:
- Προτιμώ το αυτοκίνητο να είναι ρυθμίσιμο μέχρι κάποιο βαθμό χωρίς να επιτρέπει υπερβολές
Σαν να λέμε δηλαδή με 'καλορυθμισμένο ηλεκτρονικό φύλακα άγγελο;;'
Δ) Επιδόσεις:
- Μπορώ να θυσιάσω την απόλυτη απόδοση για μια πιο ομοιογενή συμπεριφορά
Ε) Προβλεψιμότητα:
- Το βίαιο φρενάρισμα στη στροφή απλά επιβραδύνει το αυτοκίνητο
- Το βίαιο φρενάρισμα στη στροφή αποσταθεροποιεί την ουρά
- Το βίαιο φρενάρισμα στη στροφή κλείνει ελαφρά την τροχιά
σαφώς απορρίπτω απευθείας το 2. Όντας οδηγός ελληνικού δρόμου ψιλοφοβάμαι το ΒΙΑΙΟ φρενάρισμα. Θα ψήφιζα κάτι μεταξύ 1 και 3. Εαν φρενάρω προοδευτικά στη στροφή απλά να επιβραδύνει και αν φρενάρω βίαια, να κλείσει ελαφρά την τροχιά του...
Αποφάσισα: Ψηφίζω το 3.
Ζ) Σχεδιαστική σχολή:
- Το τέλειο προσθιοκίνητο έχει κινητήρα που να «ακούει» άμεσα στο γκάζι και στροφάρει μέχρι πολύ ψηλά.
ναι! κάτι τέτοιο! Το τέλειο προσθιοκίνητο έχει μοτέρ εξακύλινδρο με υπεραρκετή ροπή χαμηλά με δύναμη που σταδιακά τρελαίνει ανεβαίνοντας ψηλά παράλληλη με ουρλιαχτό. Λέω εξακύλινδρο για να έχει και αίσθηση ο ήχος. Δηλαδή τον κινητήρα μιας Alfa GTA. Τώρα αμα χαμηλώσουμε κατηγορία κινητήρα, διαλέγω αυτόν του Type R και του rallye. Όχι όμως κάποιον σαν της Corolla των 190 αλόγων, που τα δίνει ΜΟΝΟ ψηλά. θέλω και ροπή.
Η) Αίσθηση:
- Το τιμόνι πρέπει να δίνει όσες πληροφορίες χρειάζεται ο οδηγός και ας μην είναι απόλυτα άμεσο ή γρήγορο.
Θ) Άνεση:
- Δεν με ενδιαφέρει η άνεση, δεν με πήραν τα χρόνια!
- Θα πρέπει να μπορώ να κάνω και μεγάλα ταξίδια χωρίς να κουράζομαι
- Μπορώ να δεχτώ κάποιες θυσίες τόσο στην άνεση όσο και στην απόλυτη αίσθηση, προκειμένου να το χαίρομαι ποικιλοτρόπως.
ΟΧΙ ΤΟ 1!!!! δεν αντέχω άλλο να γίνομαι φραπές! Θα σου έδινα το 2, αλλά όχι! Παραμένω ακόμα κάγκουρας...
διαλέγω το 3!
Ι) Ιδανικές Διαδρομές
- Πολύ καλό στα ανοιχτά κομμάτια, αρκετά καλό στα πιο κλειστά
- Κορυφαίο στα κλειστά, κι'ας θέλει προσοχή στα ανοιχτά
- Το ίδιο καλό τόσο σε κλειστά όσο και ανοιχτά κομμάτια, με κάποιες παραχωρήσεις σε σχέση με το απόλυτο
Όπως εκφράζεις το (2) με πωρώνεις. Αλλά επειδή το θέλω για κάθε μέρα και δεν θέλω να ιδρώνω κάθε φορά που αφήνω το γκάζι το απορρίπτω.
Μεταξύ του (1) και του (3) καλά μου φαίνονται και τα δύο. Πιστεύω ότι το (3) με καλύπτει καλύτερα καθώς πολλές από τις διαδρομές μου, μια που ζώ στην επαρχία, είναι κλειστά κομμάτια. Πάντως ναι, θα έκανα μερικές παραχωρήσεις σε σχέση με το απόλυτο...
Επειδή όμως τα αυτοκίνητα κινούνται σε δρόμο και όχι σε πίστες, και επειδή υπάρχουν οδηγοί νέοι κάγκουροι χωρίς αίσθηση φόβου (ο καλός οδηγός φοβάται το απρόοπτο που καραδοκεί κατά τη γνώμη μου), πιστεύω ότι τα σπόρ προσθικίνητα σε κάποιες υπερβολικές αντιδράσεις κάποιου πιθανώς άσχετου οδηγού, ΠΡΕΠΕΙ να μήν αντιδρούν υπερβολικά.
Καλά είναι τα 'παιχνίδια', αλλά πρέπει να τα σέβεσαι κι όλας. Και να μην τα δίνεις σε μικρά παιδιά και τα 'σπασουν'... κρίμα στα παιδιά που σκοτώθηκαν μέσα σε αυτοκίνητα που 'νόμιζαν' ότι τα ήξεραν. Όποιος λοιπόν ξέρει από οδήγηση και από φόβο (=σεβασμό προς το αυτοκίνητο και το δρόμο) ας μεταδώσει αυτή τη γνώση του κινδύνου της άγνοιας και στα παιδάκια που διαβάζουν περιοδικά, πωρώνονται και νομίζουν ότι τα ξέρουν όλα. Στην κακή στιγμή και το στήσιμο του αυτοκινήτου πρέπει να τα βοηθήσει.