Ο χρήστης EMMANOYHL έγραψε:
Η μεγαλύτερη απάτη είναι η εγγύηση για 12 χρόνια στη διάτρηση από σκουριά. Πρέπει σε κάθε σέρβις να γίνεται έλεγχος του αμαξώματος για διάβρωση, την οποία πληρώνεις έξτρα και γίνεται μόνο αν το ζητήσεις. Αν σε ένα σέρβις δεν γίνει χάνεις την εγγύηση. Αν διαπιστωθεί οξείδωση για να συνεχίσει να ισχύει η εγγύηση πρέπει εντός λίγων ημερών να επισκευάσεις τη ζημιά με δικά σου έξοδα. Να μην ξεχνάμε ότι κατά την εγγύηση μπορεί να μην πληρώνουμε την εργασία αλλά τα ανταλλακτικά είναι πολύ ακριβότερα από οποιοδήποτε άλλο μέρος και να τα αγοράζαμε. Όταν πια φτάσει να πληρώσεις και την εργασία η χρέωση της εργατώρας είναι τσεκουριά στο κούτελο.
Όχι φίλε μου και τα 2 πράγματα που λες δεν ισχύουν.
Και όσον αφορά την εγγύηση για την διάτρηση/οξείδωση, αλλά και αυτά που λες για τα ανταλλακτικά. Αφενός για το πρώτο ο πατέρας μου στο AUDI του είχε ένα γρατζουνισματάκι για περίπου ένα χρόνο (ευγενική χορηγία το υιού του ), το οποίο και θα μπορούσε να προκαλέσει σκουριά. Σε καμία περίπτωση δεν τέθηκε θέμα εγγύησης.
Για τα ανταλλακτικά στο Golf της μαμάς χρειαστήκαμε ουκ ολίγα. Μάλιστα, ο γρύλος στο παράθυρο του συνοδηγού έχει αλλαχθεί 4 ή 5 φορές (έχω χάσει τον λογαριασμό). Ποτέ δεν πληρώσαμε δεκάρα τσακιστή. Πάντα ήταν μέσα στην εγγύηση. Όχι μόνο την πρώτη φορά, αλλά και τις επόμενες, μιας και δεν είχε περάσει χρόνος από την αντικατάσταση του μέρους αυτού. Εξάλλου, αυτό είναι και το νόημα της εγγύησης. Ο κατασκευαστής εγγυάται ότι το προϊόν του δεν θα έχει ελαττώματα και αν εχει θα τα επισκευάσει ο ίδιος.
Και στο τέλος τέλος η εγγύηση τι δείχνει;;; Πόσο εμπιστεύεται ο κατασκευαστής αυτό που κατασκεύασε. Το να δίνει μόνο την υποχρεωτική εγγύηση (2 χρόνια πλέον) για εμένα είναι δείγμα έλλειψης εμπιστοσύνης προς το προϊόν του. Και μην ξεχνάτε ότι οι εγγυήσεις είναι μεγάλο κόστος για κάθε εργοστάσιο. Μιλάμε για μια βιομηχανία που κινείται με καθαρό περιθώριο 3-4%. Δηλαδή για αυτοκίνητο 5εκ δρχ το εργοστάσιο βγάζει καθαρό κέρδος το πολύ 200χιλ. Το κόστος ενός (και μόνο ενός) στραβού ανταλλακτικού δηλαδή. Αλλά πρέπει να δίνουν εγγυήσεις 1) γιατί το απαιτεί η νομοθεσία και 2) γιατί αλλιώς δεν θα πουλούσαν. Τα περί μαντρώματος πελατών λοιπόν απλά δεν ισχύουν.
Από την άλλη η τάση που παρατηρείται για αύξηση των διαστημάτων σέρβις έχει 3 αιτίες: 1) Προσπάθεια των κατασκευαστών να πείσουν ότι τα προϊόντα τους είναι αξιόπιστα (που είναι - δεν πιστεύω να συγκρίνει κανείς την αξιοπιστία των αυτοκινήτων του '60 με αυτή των σημερινών...)
2) Προσπάθεια αύξησης των εταιρικών πωλήσεων (κυρίως στην Ευρώπη). Η εταιρείες leasing πολλές φορές (ανάλογα με το συμβόλαιο) είναι υποχρεωμένες να καλύπτουν και τα σέρβις. Άρα προφανώς στην απόφασή τους πια μοντέλα θα προωθήσουν, αλλά και στο τι μίσθωμα θα ζητήσουν, παίζει πολύ σημαντικό ρόλο το αν το χ του του θέλει λάδια κάθε 10χιλ ή κάθε 20χιλ χλμ. Όσο πιο συχνά τόσο μικρότερο το περιθώριό τους και τόσο λιγότερο ανταγωνιστικό θα γίνει το μοντέλο, αφού θα ανεβεί το μηνιαίο μίσθωμα.
3) Πραγματική βελτίωση της τεχνολογίας των λιπαντικών και των υλικών/μεθόδων κατασκεύης κινητήρων και λιπαντικών. Αν και σπάνια μια εταιρεία αλλάζει τα διαστήματα σέρβις λόγω αυτού του λόγου. Δεν την συμφέρει, άρα δεν θα το κάνει αν δεν συντρέχει κάποιος από τους 2 πρώτους.
Ας μην είμαστε λοιπόν τόσο αρνητικοί με τις εγγυήσεις. Για μένα μια εταιρεία που δίνει 5-6-7 χρόνια εγγύηση εμπιστεύεται αυτό που μου πουλάει. Για μια εταιρεία που δίνει μόνο αυτό που είναι υποχρεωμένη, έχω τις επιφυλάξεις μου.