Όπως, καλή ώρα, κωλοβάραγα εις το διαδίκτυον προ μερικών ετών, βλέπω ανακοίνωση από την Λέσχη Αυτοκινήτου Άνω Ραχούλας , περι αγώνος ράλλυ και δη regularity! Ενθουσιάστηκα! «Αυτός ο αγών μου ταιριάζει, γαρ», λέω στον εαυτό μου, καθότι οχι μόνο ψώνιος ο δικός σου, αλλά ιστορικώς ψώνιο! Παίρνω και εγώ τηλέφωνο τον πυροβολήμένο συνοδηγόν μου, ο οποίος ακόμα δεν έχει καταφέρει να ξεχωρίσει το δεξιά από το αριστερά όταν διαβάζει (και πως δεν εχουμε βρεθεί σε καμια χαράδρα στον Παρνασσό σε ράλλυ Πελοπονήσσου, η επιστήμη ακόμα το εξετάζει). Αφού λοιπόν συμφωνήσαμε σκόρδο αριστερά κρεμμύδι δεξιά, πήγα να δηλώσω συμμετοχή και εκει κάπου ξεκινάει η φαιδρά ιστορία μου!
Ο αγών, καθότι καταχείμωνο, ακυρώνεται λόγω καιρικών συνθηκών. Μου τηλεφωνεί, λοιπόν ένας ευγενέστατος κύριος από την λέσχη και με ρωτάει:
-Ο κύριος Γεωργίου;
-Ναι, του απαντώ.
- Το ράλλυ δεν θα τελεσθεί λόγω εκτάκτων καιρικών συνθηκών.Να ερθετε να πάρετε το παραβολο συμμετοχής πίσω.
- Τι καιρικών συνθηκών του λέω;
-Εχει 1μισο μέτρο χίονι στην μεση της διαδρομής φίλτατε, μου απαντά, εκτός και έχεις Caterpillar, δεν περνάς!
-Δεν έχω, του λέω, ένα Kubota 12άρι όλο και όλο μου βρισκεται, σας κάνει;
-Όχι μας πέφτει μικρό, μου απαντά, να περάσετε να σας δωσουμε τα χρήματα πισω.
Πάω και εγώ εκεί το επόμενο απόγευμα και η παγίδα έχει ήδη στηθεί και καλά μάλιστα. Μέσα στην λέσχη είναι 6-7 άτομα, κοινό χαρακτηριστικό τους η σχετικά άσπρη κώμμη πραγμα το οποίο καθόλου δεν παραξένεψε καθότι ιστορικά αυτοκίνητα θέλουν και ιστορικούς οδηγούς. Καποιοι έπιναν το ποτό τους σε δυο τραπεζάκια καφενειακά σε μια άκρη, και στο γραφείο κυμμένοι πάνω από κατι υπολογιστές και κάτι ντοσιέ καποιοι άλλοι πάλευαν με τεχνολογίες που δεν ήταν προορισμένοι να αντιμετωπίσων στο διάβα της ζωή τους αλλά η αδικη τύχη τους έφερε αντιμέτωπους με το θηρίο. Πλησιάζω το πιο σεβασμιο από τους γέροντες στα γραφεία, έιχε ένα κάρο ντοσιέ και χαρτιά γύρω του, γύρευε λέω πόσα χρονια θα τα λιβανίζει, κάτι θα ξέρει να μου απαντήσει.
«Καλησπέρα σας , τους λέω, Γεωργίου, ήρθα για την επιστροφή των χρημάτων του ακυρωθέντως εκ του καιρού αγώνος». «Περάστε, μου λένε, καθίστε!» (Εκεί ακόμα να πάρω πρέφα και να την ψυλλιαστώ οτι κάτι έπαιζε, αλλά αθώο παιδί κύριε πρόεδρε...)
Το λοιπόν, έρχεται ένας μπάρμπας, εκεί πέρα, με ψαρρό μαλλί από διπλα.
-Ορίστε τα χρήματα σας» μου λέει και μου τα δίνει.
-Ασχολείστε με τους αγώνες; με ρωτάει. - Ασχολούμαι, του απαντώ, αλλά ως κριτής-ενδιάμεσος είμαι συνήθως στα βουνά.
(Εκεί μπηκα ακόμα πιο βαθειά στην παγίδα τους. Γιδοβοσκός ο δικός σου, σκεφτηκαν αυτοί, τον έχουμε... και βάζουν μπρος το παραμύθι!)
-Το ξέρετε, μου λέει, οτι με τα μισά από αυτά τα χρηματα μπορείτε να εγγραφείτε μέλος εις την ιστορικήν μας λεσχη και να είστε και εσείς κομμάτι της ιστορίας της - Δεν το ήξερα αυτό, ομολογώ, (ούτε με ένοιαζε κιόλας, εδώ που τα λέμε), αλλά δεν ενδιαφέρομαι αυτή της στιγμή λέω και κάνω να φύγω.
-Να σας πω, επιγραμματικά μόνο τα προνόμια που έχει ένα μέλος της λέσχης μας, επιτρέψτε μου, λέει ο κύριος και άντε να μην σηκωθώ και τον προσβάλλω, σκέφτομαι. Τα προνόμια βεβαια και τα ρέστα ηταν αερολογίες . Το ενδεχόμενο να μην θέλω ήταν ένα ενδεχόμενο που είχαν προβλέψει οι εν λόγω σεβάσμιοι γέροντες και εκείνη την στιγμή ρίχνουν στην μάχη τα μεγάλα μεσα. Αφού είπε την ατάκα-συνθηματικό ο μπάρμπας δίπλα μου, πετάγεται ένα ξανθό μωρό από ένα γραφείο. Καλά κρυμμένη μέσα στο συνοθύλευμα ασπρόκωμων γερόντων ήτο τόση ώρα μια νεαρά ξανθιά γραμματέας, η οποία είχε φροντίσει να τονίσει την γραμματειακή της ιδιότητα, τόσο με ένα στενό μπλουζάκι όσο και με μία μίνι φούστα που κυμάτιζε ωσάν την γαλανόλευκη σε κάθε της βήμα καθώς τα ψηλά τακούνια της ανάγκαζαν την λεκάνη της να ταλαντεύεται δεξιά αριστερά με κυματισμό όπου λ=1. «Πάω αυτά τα έγγραφα στο Πρόεδρο», λέει με πολύ νάζι, και περνά από ακριβώς μπροστά μου ρίχνοντας λοξές ματιές, προκαλώντας ρίγη συγκίνησης στα ημέτερα τμήματα! Όπως εγω κοιτώ την φρεγάτα που αρμενίζει προς το γραφείο του προέδρου ο μπάρμπας δίπλα συνεχίζει το ευαγγέλιο, σίγουρος πλεόν οτι ο τραχανοπλαγίας μπροστά του, εκεί που έβλεπε κάτι αξύριστους και κάτι βοσκούς ως ενδιάμεσος στα βουνά, θα αποφασίσει να εκπολιτιστεί με την ποιότητα που προσφέρει η λέσχη τους-βλέπε το αντιτορπιλλικό που μόλις περασε! Όση λοιπον ώρα κοιτάω εγώ το 'πλοιο' που τώρα έχει σαλπάρει και από τα μάτια σβήνει η στεριά, ο μπαρμπας συνεχίζει το τροπάριον περι της σημασίας και της ιστορικότητος της Λέσχης Αυτοκινητου Άνω Ραχούλας και μπιρι μπιρι μπιρι. Σε καποια στιγμή η γραμματέας ανοίγει μια πόρτα στο τέλος του διαδρόμου και μπαίνει μέσα. Εγώ επανέρχομαι στην πραγματικότητα και την ίδια στιγμη ακούω από δίπλα μου...
-Αυτά... , μου λέει ο θείος, όσον αφορά στην λέσχη μας, να συμπληρώσουμε μια αίτηση;
Σιγά μην το σκεφτόμουν και πολύ, ζαλισμένος όπως ήμουν αφου είχα τσιμπήσει το δόλωμα με την Μις Καλαμάτα, συμπλήρωσα την αίτηση και πάω να την δώσω όλο χαρά στην γραμματέα η οποία πλέον έχει γυρίσει πίσω και καθεται στο γραφείο. «Αχ, μου κάνει, θέλω το τηλέφωνο σας»...το γράφω σε ενα χαρτί και της το δίνω «Να περιμένω τηλέφωνο» της απαντάω γεμάτος από υπερβολικό ανδρισμό πιστεύοντας οτι έπεσε κιόλας , «Αχαχαχα, μου κάνει, καλέ για την αίτηση, χρειαζόμαστε τηλέφωνο επικοινωνίας, μου λέει, δεν το έχετε συμπληρώσει» Συμπληρώνει το τηλέφωνο σηκώνεται και κανει, «Μισό λεπτό, να πάρει υπογραφές η αίτηση σας. Κύριε Τάκη υπογράψτε εδω, το πάω και μέσα να παρω απόδειξη» κάνει και δίνει την αίτηση στον κυριο που με έψελνε τόση ο οποίος υπογράφει εκεί που έγραφε....Ο Πρόεδρος.... παίρνει το χαρτί και φεύγει πάλι, αλλά πλέον δεν κοιτώ τα «κύματα» αλλά τον μπάρμπα διπλα μου καθώς αρχίζει να ξετυλίγεται κατι που δεν μου αρέσει!
-Εσεις του λέω υπογραψατε ως πρόεδρος; Γιατι;
-Επειδή είμαι, μου κάνει.
-Και η μικράν που πηγε τα χαρτιά στον πρόεδρο; Σε ποιόν πρόεδρο πήγαινε; Ρωτώ με το απορημένο ύφος του Χόρν στο «Μια ζωή την έχουμε» .
-Ααααααα...μου κάνει, Νίκος Πρόεδρος είναι ο λογιστής μας, είναι στο γραφείο μου και κανει δουλειά.
-Α, ωστέ εσείς είστε ο πρόεδρος. (Κουλ εγω, δεν τρέχει κάστανο.) Η κοπέλα του λέω είναι η γραμματέας σας ή βοηθός του λογιστή; Ρωτώ μηπως και δείξω οτι δεν έχω ψαρώσει μέχρι τώρα.
-Η κοπέλα είναι η κόρη του αντιπροέδρου και μας βοηθάει στη λέσχη, όταν είναι εδώ, κάνει το διδακτορικό της στην αναγεννησιακή μοναστηριακή ζωγραφική στην Ισπανία. (Ουτε καν στην λέσχη, ουτε καν στην Ελλάδα, μιά χαρά!).
-Μπράβο, λέω, άξια κοπελα. Ασχολείται και με τα λογιστικά; Συνεχίζω ακάθεκτος, και ολιγον τι εκνευρισμενος αλλά γενικά δεν ξέρω πότε να το βουλώνω σε αυτη τη ζωή.
-‘Οχι, μου κανει ο πρόεδρος, δεν ξέρει από αυτά τα πράγματα.
-ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΣΕ ΤΙ ΣΑΣ ΒΟΗΘΑΕΙ;;; ξαναρωτώ όρθιος με εκνευρισμό πλεον που έχω καταλάβει τελείως λάθος τα πάντα (το κέρατο μου εδώ μεσα!)
-Στις εγγραφές νέων μελών φυσικά, μου κάνει και χαμογελάει, ο πρόεδρος.
......Δεν είπα κουβέντα. Πήρα την απόδειξη έφυγα.
Η ιστορία αυτή είναι φανταστική! Ουδεμία σχέση έχει με πραγματικά γεγονότα και άτομα! Αν παρολαυτά σας άρεσε αυτό και το καλαμπούρι που έχει ένας σύλλογος με θέμα τα αυτοκίνητα, τους αγώνες και άλλες τυχόν φαιδρές καταστάσεις στην καθημερινότητα μας, όπως τυχαίνουν ακόμα και σε αυτόν της Άνω Ραχούλας να σας ενημερώσω ότι η Αγωνιστική Λέσχη Αυτοκινήτου κάνει μια πλοήγηση-παιχνίδι περιπου 90 χλμ, το απόγευμα του Σάββατου 7 Οκτωβρίου στην περιοχή της Πεντέλης. Κοστίζει €40 η συμμετοχή (Οδηγος+συνοδηγός, τον δικό μου συνοδηγό δεν σας τον δίνω γιατι θα σας ψάχνουμε στην Ροδόπη), + €5 ανά έξτρα άτομο.
Πληροφορίες κλπ στο site http://www.ala-racingclub.gr, από e-mail στο info@ala-racingclub.gr και στην σελιδα της ΑΛΑ στο http://www.facebook.com/AgonistikeLescheAutokinetouAla/
Αν θέλετε πληροφορίες ή να πέιτε τον δίκο σας πόνο περί της αυτοκίνησης σε άτομα Τετάρτε απογεύματα από τις 18.00 μέχρι τις 21.00 είναι ανοιχτή η Λέσχη στη Βολανακη 3. Ξανθιά με μίνι και ψηλά τακούνια και διάδρομο με γραφειο προέδρου δεν έχουν ακόμα, αλλά προσπαθούν! (και σταματήστε να διαβάζετε ιστοριες με ξανθιές θα βρεθείτε σε καμια πλοήγηση εκει που δεν το περιμένετε! )
«Λείψιππος»