Αν καθίσεις και συγκρίνεις, στο βαθμό τουλάχιστον που μπορεις να συγκρίνεις παίχτες διαφορετικών εποχών, τις καριέρες Μαραντόνα και Μέσι λαμβάνοντας υπόψη όλα τα παιχνίδια που έχουν παίξει, ετσι χύμα, βάσει στατιστικών (γκολ-ασίστ-ολοκληρωμένες πάσες ανά παιχνίδι), ο Μέσι βγαίνει, εύκολα, καλύτερος. Αν συγκρίνεις τίτλους σε συλλογικό επίπεδο το ίδιο.
Επειδή όμως καλώς ή κακώς στη συνείδηση και στο κριτήριο του μέσου ποδοσφαιρόφιλου τα Μουντιάλ έχουν μεγάλο συντελεστή βαρύτητας και επειδή αυτά που έκανε ο Μαραντόνα στα τελευταία τρία παιχνίδια του Μουντιάλ του '86 ισοδυναμούν με 'παίρνω-μια-ομάδα-από-το-χέρι-και-την-κάνω-πρωταθλήτρια-κόσμου' κάτι που δεν το έχει κάνει ΚΑΝΕΝΑΣ άλλος ποδοσφαιριστής στην ιστορία των Μουντιάλ με τόσο εμφατικό τρόπο, γι'αυτόν και μόνο τον λόγο, όσα ρεκόρ κι αν σπάσει ο Μέσι στην Μπαρτσελόνα ή στην PSG ή όπου αλλού, ακόμα και να αποδείξει το CERN με κάποιον τρόπο οτι είναι ο καλύτερος που υπήρξε ποτέ, αν δεν πάρει Μουντιάλ, στη συνείδηση των περισσότερων θα είναι ο δεύτερος καλύτερος Αργεντίνος μετά τον Ντιέγκο.
Οσο για τον λόγο που δεν μπόρεσε ποτέ ο Μέσι να αφήσει την σφραγίδα του σε ένα Μουντιάλ... Αυτά τα περι βεβαρυμένου αγωνιστικού προγράμματος και καταπόνησης δεν με πείθουν. Σ'αυτό το επίπεδο όλοι τους ίδιους αγώνες και τα ίδια χιλιόμετρα γράφουν. Πιστεύω οτι ο Μέσι δεν ήταν ψυχολογικά ικανός να δεχτεί πάνω του τις προσδοκίες να φανεί ισάξιος του Μαραντόνα. Στην Μπαρτσελόνα πάντα υπήρχαν κι άλλοι που σήκωναν αρκετό από το βάρος της ευθύνης, η πίεση ήταν σίγουρα λιγότερη και ακόμα και στον βαθμό που υπήρχε απαίτηση για τίτλους στη Μπαρτσελόνα δεν ήταν τόσο επιτακτική. Πρωτάθλημα, κύπελο και ΤσΛ έχει κάθε χρόνο. Μουντιάλ κάθε τέσσερα.
Πόσες φορές έκανε εμετό σε αγώνες της εθνικής και πόσες με την Μπαρτσελόνα;