Ο χρήστης takinen έγραψε:
OΠΩΣ ΒΛΕΠΕΤΕ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΥΝΕΠΕΙΣ ΣΤΙΣ ΔΕΣΜΕΥΣΕΙΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΣΕ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΔΕΝ ΓΡΑΦΩ ΑΕΡΟΛΟΓΙΕΣ ΣΤΟ FORUM ΑΛΛΑ ΟΤΙ ΓΡΑΦΩ ΤΟ ΕΝΝΟΩ.
ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ ΤΟΣΟ ΑΠΟ ΤΟΝ SPO+ OΣΟ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΑΚΙΝΕΝ.
ΦΙΛΙΚΑ,
'EL-EM'
Πέρασαν ήδη αρκετές ημέρες και ακόμα να βάλω τις σκέψεις μου σε τάξη.
Προς το παρόν δεν έχω καταλάβει τι μου έχει κάνει περισσότερη εντύπωση, η εμπειρία της συνοδήγησης, ή το γεγονός οτί η συνοδήγηση έγινε πραγματικότητα...
Καμία σχέση με αερολογίες τα γραφόμενα του ΕΛ ΕΜ και τουλάχιστον σε εμένα το απέδειξε με τον καλύτερο τρόπο κάνοντας πραγματικότητα μια δήλωση ηλικίας όχι λίγων μηνών, την οποία και εγώ ο ίδιος είχα ξεχάσει.
Σάββατο λοιπόν σε μια από τις πολύ διάσημες ελληνικές ειδικές στον Καρακόλιθο. Ήταν μάλλον από νωρίς εκεί η νταλίκα της φανταστικής αυτής Ιταλικής ομάδας της Procar που λέγεται πως είναι από τις ακριβότερες αλλά και καλύτερες...
Το κλίμα δεν διέφερε από το κλίμα μιας εργοστασιακής ομάδας οπού όλες οι εργασίες γίνονται πολιτισμένα, με άπειρο επαγγελματισμό και χωρίς άγχος έτσι ώστε να δημιουργούνται οι προυποθέσεις και για τις μεταξύ τους 'πλακίτσες'. Επίκεντρο το κατάλευκο Ford Focus World Rally Car '02 αυτοκίνητο το οποίο ενώ απέχει πλέον από το '03 σε θέματα απόλυτων επιδόσεων, δεν σταματάει να είναι ίσως η καλύτερη επιλογή για έναν ιδιώτη που θέλει να διασκεδάσει στα γρήγορα και δύσκολα ελληνικά χώματα.
Αρκετά περισσότερα από 300 τα άλογα, πολύ πάνω από 55 κιλά η ροπή αλλά και όλος ο απαιτούμενος εξοπλισμός για να βγούν όλα αυτά στο χώμα, λέγε με υλεκτρουδραυλικό κιβώτιο ταχυτήτων στο οποίο οι σχέσεις αλλάζουν με ένα άγγιγμα στο αυτάκι που βρίσκεται στο δεξί μέρος του τιμονιού, ενεργά διαφορικά τα οποία σκέφτονται και δίνουν, όπου θέλουν όσο θέλουν λαμβάνοντας πάντα στο φάκελο λειτουργίας και τις προτιμήσεις του οδηγού και άλλα πολλά από τα καλύτερα υλικά τα οποία κατέχει αυτή τη στιγμή η ανθρώπινη επιστήμη.
Άρης Βωβός-ΕΛ ΕΜ.
Και αυτοί εκεί μετά από λίγο, ιδιαίτερα χαμογελαστοί και ευδιάθετοι σε ελάχιστες συνεννοήσεις με την ομάδα και ιδιαίτερα προσιτοί με όλους όσους βρίσκονταν εκεί.
Χωρίς πολλές καθυστερήσεις αρχίζουν τις αναγνωρίσεις αρχικά με το μουλάρι και μετά με το πραγματικό όπλο.
Άρωμα από Ακρόπολις με πολλά παντιλίκια, σκόνη και τη χαρακτηριστική μυρωδιά της 'καλής' βενζίνης η οποία μόλις έχει καεί και έχει περάσει από το σύστημα της εξαγωγής...
Μετά από κάθε βόλτα ο Άρης ανεβάζει ρυθμό ενώ δεν χάνει χρόνο από το να συνεννοείται με τους τεχνικούς για μικρές ρυθμίσεις στο στήσιμο...(Τα γνωστά, ένα κλικ σκληρότερο μπροστά, 2 κλικ πίσω κλπ κλπ )
Μετά από μερικές βόλτες αρχίζουν και οι συνοδηγήσεις για λίγους, μετρημένους στα δάχτυλα τυχερούς.
Τα πρώτα σχόλια κάνουν την εμφάνισή τους και δεν είναι άλλα από τα αναμενόμενα..'Φανταστικό, δεν το πιστεύω, τι γκάζι, τι αναρτήσεις, πόσο γρήγορα κλπ κλπ'
Δεν αργεί λοιπόν να έρθει και η σειρά μου να μπω στο κόκπιτ και ήμουν αρκετά τυχερός να καθίσω στο μπάκετ όσο το αυτοκίνητο ήταν κάτω από την τέντα του σέρβις για να αλλαχτούν λάστιχα και να γίνουν οι απαραίτητοι έλεγχοι και οι ρυθμίσεις. Τυχερός γιατί είχα αρκετό χρόνο ώστε να παρατηρήσω και να εγκλιματιστώ.
Δεν ήταν η πρώτη φορά που κάθομαι σε μπάκετ συνοδηγού αγωνιστικού, έχω κάτσει στο παρελθόν σε πολλά άλλα «ελληνικά» αλλά αυτό ήταν διαφορετικό. Σίγουρα έχουν βάλει το χεράκι τους εκεί μέσα επιστήμονες της εργονομίας και της ψυχολογίας αφού σε κάνει να νιώθεις πως κάθεσαι σε προεδρική πολυθρόνα έτοιμος να διοικήσεις μια μεγάλη πολυεθνική. Ιδανικοί οι χρωματισμοί, τα υλικά, οι οθόνες, τα διακοπτάκια, τα πάντα! Εργονομία για βραβείο!!!
Δεν κατάλαβα πόση ώρα πέρασε όταν πήρε τη θέση του ο Άρης και έβαλε εμπρός το τέρας. Βάζουμε τα ακουστικά και αφού μου δίνει τις πρώτες οδηγίες (αν φοβηθώ το λέω κλπ χαχαχαχαχχαχχαχα λέω από μέσα μου και απέξω μου τον παρακαλάω να πάει όσο πιο γρήγορα γίνεται)
Κατεβαίνουμε λίγο πιο κάτω στην ειδική, κάνει αναστροφή, πώς αλλιώς, με χειρόφρενο και εγώ νιώθω πως κάπως έτσι πρέπει να είναι ο παράδεισος.
Εκκίνηση χωρίς πολλά πολλά ενώ έχει ανεβάσει από πρώτη σε πέμπτη όσο εγώ έκανα για να ξεροκαταπιώ.
Φτάνουμε στη γρήγορη δεξιά εμπρός από τα πίτς οπού όλες τις φορές πέρναγε γυρισμένος και βλέπω στην οθόνη περισσότερα από 100 χλμ και πλευρικά g που δεν έχω νιώσει ούτε σε πίστα. Ακολουθούν (λίγα) φρένα για αριστερή φουρκέτα που απλά, ΜΠΗΚΕ ΜΕ ΟΛΑ!!! Γκάζι στην κορυφή και εκτόξευση για τα 130 χλμ σε ένα μεικτό στεναδούρι με εσάκια κρυφές μπούκες θάμνους κλπ κλπ και εγώ να έχω πάθει υπερφόρτωση από τα υπερβολικά εισερχόμενα δεδομένα. Που να κοιτάξω; Μέσα; Τον Άρη να παίζει με το joystick από τέταρτη σε έκτη; Την οθόνη να παίζει από 120-140 χλμ; Έξω;Τις κοτρώνες να περνούν κάτω από τις ρόδες χωρίς εγώ να καταλαβαίνω τίποτα; Τον δρόμο από τα παράθυρα; Τι;;;;;;
Πιο κάτω και λίγο πριν τον τερματισμό μια υποτυπώδης ευθεία και η ταχύτητα ξεπέρασε τα 150 χλμ στο ίδιο το στεναδούρι. Δεν υπάρχουν σχόλια..
Αναστροφή και το ίδιο σκηνικό σε κατηφόρα...
Τα ίδια και ακολουθώντας τη συμβουλή του ΕΛ ΕΜ δεν κοίταζα το γκρεμό αλλά το δρόμο. Μπορώ να πω πως ο εγκέφαλος μου έκανε κάποιο reset κατά την αναστροφή και μπόρεσα να απολαύσω περισσότερο την κατηφόρα.
Οι ταχύτητες ήταν σχεδόν ίδιες με του ανεβάσματος, αλλά το συγκλονιστικό στην κατηφόρα δεν ήταν το γκάζι όσο η οδηγησιμότητα του Focus. Συμπεριφέρεται σαν γαλλικό Gti που στο άφημα γκαζιού ή/και στα φρένα πετάει το πίσω μέρος και με το γκάζι το μαζεύει. Έτσι απλά. Σαν τις αφηγήσεις του sx για το ίδιο αυτοκίνητο παλαιότερα. Τόσο απλά που ακόμα και στις αργές στροφές το χειρόφρενο δείχνει περιττό αφού το αμάξωμα γυρνάει τόσο, όσο χρειάζεται για το γρηγορότερο και θεαματικότερο πέρασμα.
Μετά από μερικά λεπτά ή ώρες ή εβδομάδες (μα εκεί μέσα ο χρόνος έχει τελείως διαφορετική λογική) φτάνουμε στον τερματισμό όπου κατεβαίνω και αναγκάζομαι να επεξεργαστώ τα όσα έζησα.
Μια διαδικασία η οποία μέχρι και σήμερα δεν έχει ακόμα τελειώσει.
Σας ευχαριστώ που δώσατε καινούργιο υλικό για τα όνειρά μου.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΚΑΙ ΕΓΩ ΤΟΝ ΤΑΚΙΝΕΝ ΓΙΑ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΤΟΥ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΙΧΕ ΥΠΟΣΧΕΘΕΙ ΟΤΙ ΘΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙ ΣΤΟ FORUM.
.ΠΡΑΓΜΑΤΙ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΒΟΛΤΙΤΣΑ ΗΤΑΝ ΠΟΛΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΤΟ ΓΙΑΤΙ. Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΠΕΞΕΡΓΑΖΟΤΑΝ ΤΑ ΒΙΩΜΑΤΑ ΤΟΥ.