H ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΕΥΡΩ
ΣΤΑΥΡΟΣ Π. ΨΥΧΑΡΗΣ
Τις τελευταίες ημέρες εγράφησαν διάφορα σχόλια για το ευρώ και την ενδεχόμενη αρνητική επίδρασή του στην ελληνική Οικονομία. Ποια είναι η αλήθεια;
H καθιέρωση του ευρώ αντί της δραχμής είναι μια θετική αλλαγή ιστορικής σημασίας για την ελληνική Οικονομία. Αναιρεί τον συναλλαγματικό κίνδυνο, δηλαδή τις πιθανότητες υποτίμησης του ελληνικού νομίσματος, και αυτό καθιστά ασφαλέστερο το εισόδημα και τις περιουσίες των Ελλήνων. Ταυτοχρόνως η εισαγωγή του ευρώ μειώνει τον οικονομικό κίνδυνο που ανελάμβανε επί δραχμής ο ξένος επενδυτής. Ετσι δημιουργείται θετικό έδαφος για ξένες επενδύσεις στην Ελλάδα, αλλά και για διεθνείς οικονομικές συνεργασίες.
Το ότι δεν έρχονται ξένες επενδύσεις στην Ελλάδα, παρά την ύπαρξη του ευρώ, αυτό οφείλεται σε άλλους λόγους, τους οποίους όλοι γνωρίζουμε. Είναι η γραφειοκρατία, η χαμηλή παραγωγικότητα, οι περίπλοκοι και ασαφείς νόμοι, το μικρό μέγεθος της εγχώριας αγοράς, το υψηλό κόστος των εισφορών και η συγκριτικώς υψηλή φορολογία.
Σε ό,τι αφορά ειδικότερα τους καταναλωτές, το ευρώ εξασφαλίζει την αγοραστική δυνατότητα του εισοδήματός τους σε διεθνές επίπεδο. H ακρίβεια την οποία βιώνει σήμερα ο ελληνικός λαός οφείλεται στις κερδοσκοπικές ανατιμήσεις, στον έλεγχο της εγχώριας αγοράς από καρτέλ κάθε τύπου (παράδειγμα η εναρμόνιση τιμών από ορισμένα μεγάλα σουπερμάρκετ) και στην ατελή λειτουργία της αγοράς με την αυθαίρετη διαμόρφωση των τιμών.
Είναι η αδυναμία των κυβερνήσεων και των εποπτικών αρχών να ελέγξουν τις τιμές και να τιμωρήσουν τους κερδοσκόπους που δημιουργεί την ακρίβεια, η οποία μετατρέπεται σε λαϊκή απέχθεια για το ευρώ. Ακόμη όμως και για τα χαμηλότερα εισοδηματικά στρώματα το ευρώ παρέχει μεγαλύτερη ασφάλεια. Αν ένας συνταξιούχος παίρνει τώρα 600 ευρώ τον μήνα, αυτά τα 600 ευρώ σε δύο χρόνια θα έχουν, αν όχι τη σημερινή αγοραστική τους δύναμη, πάντως πολύ μεγαλύτερη από εκείνη που θα είχαν τότε 180.000 σημερινές δραχμές εφόσον είχαμε μείνει στο παραδοσιακό νόμισμα της Ελλάδας.
Ενα πρόβλημα που δημιουργείται με το ευρώ είναι το εξής:
Την εποχή της δραχμής, το Δημόσιο τύπωνε, στην πράξη, στον Χολαργό όσες δραχμές θέλαμε (ή όσες μάς έλειπαν) για την εξυπηρέτηση των δημοσίων δαπανών. Ετσι το Δημόσιο δεν αντιμετώπιζε πρόβλημα ρευστότητας. Με την αλλαγή του νομίσματος «δώσαμε» προς καταστροφήν τις δραχμές και μας έδωσαν ένα συγκεκριμένο ποσόν με βάση την ισοτιμία 340,75 δρχ. ανά ευρώ. Το ποσόν αυτό είναι που μπήκε στη χώρα με την ένταξη στην ΟΝΕ και αποτελεί τον εθνικό πλούτο σε μετρητά. Τώρα πια με το ευρώ ο Χολαργός δεν μπορεί να τυπώσει... Ο μόνος τρόπος για να αυξήσουμε ως χώρα τα ευρώ μας είναι να γίνει η ελληνική Οικονομία πιο ανταγωνιστική, να πωλεί προϊόντα και υπηρεσίες στο εξωτερικό, να εισπράττει ευρώ, ενώ ταυτοχρόνως πρέπει να μειώσει τις εισαγωγές ξένων προϊόντων. H χαμηλή ανταγωνιστικότητα της Οικονομίας μας διεθνώς δημιουργεί τον κίνδυνο να στερέψουμε από χρήμα...
Αρα το ευρώ δεν φταίει σε τίποτε. Εμείς φταίμε.
Το ΒΗΜΑ, 16/04/2006 , Σελ.: A01
Κωδικός άρθρου: B14740A011
ID: 276844