Ο χρήστης Χρήστος Λάππας έγραψε:
ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΤΩΝ ΑΝΤΙΜΝΗΜΟΝΙΑΚΩΝ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΕΣ

Η τάση πάντα υπάρχει,η κρίση απλά επιτείνει μας λέει η Ψυχανάλυση.
Στήν ψυχιατρική ΕΠΙΣΤΗΜΗ,ο αυτόχειρας θεωρείται ψυχικά ασθενής.Και η λέξη ασθενής δεν είναι ΚΑΚΗ λέξη.Προσδιορίζει μία κατάσταση.Οπως ασθένεια είναι καί η κατάθλιψη,η μελαγχολία,η νεύρωση(ελαφρά μορφή),η ψύχωση.Οπως ασθενής είναι και ο χρήστης που πέθανε από υπερβολική δόση.Πάντως κανείς εκ των δύο δεν κάνει πολιτική αντίσταση με την πράξη του.Αλλοιώς στούς πολέμους δεν θα είχαμε νεκρούς από μάχες αλλά απο μαζικές αυτοκτονίες. Αυτά λέει η Ψυχιατρική επιστήμη.Αλλά και η ιστορική επιστήμη λεει οτι την αντίσταση στους Γερμανούς στην κατοχή την έκαναν πολεμώντας και όχι αυτοκτονώντας.Δεν μου είπε εμένε ο πατέρας μου ότι στην Κατοχή υπήρχαν μαζικές αυτοκτονίες απο την πείνα.Αλλά μαζικοί θάνατοι.Ανθρώπων που επιχειρούσαν να επιβιώσουν.Οταν όμως μία κοινωνία κλείνει τα μάτια σε μία ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗ ΕΠΙΣΤΗΜΗ και σε μία ΙΣΤΟΡΙΑ,και αναγάγει ενα ανθρώπινο ψυχιατρικό κατ'εξοχήν γεγονός σε σύμβολο πολιτικού αγώνα,τότε αυτή η κοινωνία έχει ανάγκη άμεσης ψυχιατρικής θαλπωρής.

ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ:
*'Στήν περίπτωση μίας αυτοκτονίας,έχει προηγηθεί σίγουρα μία μακρόχρονη μελαγχολία.Αναμφισβήτητα ο ηδονογόνος αυτοβασανισμός της Μελαγχολίας,που ξεκινάει από την παιδική ηλικία,σημαίνει ακριβώς όπως το αντίστοιχο φαινόμενο της ψυχαναγκαστικής νεύρωσης,την ικανοποίηση τάσεων μίσους, με αφετηρία πρωταρχική,φιλικά η συγγενικά πρόσωπα.Στην διάρκεια της ζωής και στην πορεία της μακρόχρονης μελαγχολίας,αρκεί ένα και μόνο εξωτερικό ερέθισμα,προκειμένου το πρωταρχικό να αντικατασταθεί από το δευτερεύον.Στην μακρόχρονη μελέτη μας,καταλήξαμε στο συμπέρασμα,ότι εάν δεν υπήρχε το πρωταρχικό,το δευτερεύον είναι τελείως αδύναμο να οδηγήσει κάποιον στην αυτοχειρία.Στην αυτοκτονία ο αυτόχειρας πάντα θέλει δι' αυτού τού τρόπου να εκδικηθεί ασυνείδητα,πάντα το πρωταρχικό,με αιτία το δευτερεύον.Μέ αφετηρία αυτό το συναίσθημα,ο ασθενής καταφέρνει ακόμα στήν συνέχεια δια του πλαγίου δρόμου της αυτοτιμωρίας να εκδικείται ΑΡΧΙΚΑ αγαπημένα πρόσωπα,με μέσον την ασθένεια του,στην οποία έχει περιπέσει,χωρίς να χρειάζεται να τούς δείχνει κατ΄ευθείαν την εχθρότητά του. Οποιοι άλλοι παράγοντες και εάν οδηγούν σε αυτήν την πράξη,η εκδίκηση είναι σε όλες σχεδόν τις περιπτώσεις συνοδευτικό στοιχείο,χωρίς την βοήθεια του οποίου,δεν θα ήταν δυνατή αυτή η αινιγματική,στο μυαλό της πλειοψηφίας των ανθρώπων,πράξη από έναν αυτόχειρα.Διότι η ανάλυση μας έχει διαφωτίσει,ότι κανένας δεν βρίσκει την ψυχική ενέργεια να θανατώσει τον εαυτό του,αν,πρώτον,δεν συνθανατώνει ταυτόχρονα ένα φιλικό του πρόσωπο με το οποίο έχει ταυτισθεί,και εάν δεύτερον,με αυτον τον τρόπο,δεν στρέφει εναντίον του μία επιθυμία θανάτου,η οποία απευθυνόταν σε ένα άλλο πρόσωπο,το οποίο όμως αδυνατέι να θανατώσει ο ίδιος.Ετσι το εκδικείται με την αυτοθανάτωση,φορτώνοντας το άλλο πρόσωπο με ενοχές,όπως πιστεύει.Και αυτό περιέχει την εκδίκηση του αυτόχειρα.Η γνωστή φράση ,αυτήν την φορά αντί γιά βιαοπραγία στον άλλον,στρέφεται με ακραία μορφή αυτοκτονίας στον ίδιο του τον εαυτό' *

Ο ψυχίατρος Ματθαίος Γιωσαφάτ λέει ακριβώς τα ίδια:

Youtube Video

Πηγή: https://www.facebook.com/sxoliastis/pos ... 35?fref=nf

Να θυμίσω λίγο το πρώτο ποστ που ξεκινάει να μιλάει για κάποιο παραμύθι...

Στάλθηκε από το Nexus 4 μου χρησιμοποιώντας Tapatalk

Ο χρήστης Χρήστος Λάππας έγραψε:
Θα βοηθούσε αν γνωρίζαμε πως γίνεται η κάλυψη από τα media σε αυτές τις χώρες, αν διαφημίζεται η αυτοκτονία ως λύση/τιμωρία,** αν οι χώρες που αντιμετωπίζουν κρίση δίνουν προτεραιότητα στην ψυχική υγεία, ή στις 500 καθαρίστριες ενός υπουργείου **κλπ.

Είτε από εμπάθεια, είτε απο ηλιθιότητα, είσαι αισχρός

ας ξεκινήσουμε με τις δύο πρώτες γραμμές που δίνουν τον τόνο του νοήματος.
Ο τίτλος αποδεικνύεται παντελώς μπούρδα, η επόμενη γραμμή αρκετά μπούρδα:

ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΤΩΝ ΑΝΤΙΜΝΗΜΟΝΙΑΚΩΝ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΕΣ

το 'παραμύθι' είναι ότι κρίση->αυτοκτονίες.
Τελικά αποδεικνύεται αληθές.

Η τάση πάντα υπάρχει,η κρίση απλά επιτείνει μας λέει η Ψυχανάλυση.

Ε, τελικά υπάρχουν και περιπτώσεις που η τάση δεν υπήρχε (βλ. ευρώπη που γενικά μειώνονταν οι αυτοκτονίες) και με την κρίση δημιουργήθηκε.

Σε κάθε περίπτωση τελικά καταλήγει ότι υπάρχει μια άμεση συσχέτιση όχι μόνο κρίσης και αυτοκτονιών, αλλά και γενικότερα πολιτικής και αυτοκτονιών.
Και φυσικά ότι η 'κοινωνική αλληλεγγύη' που κοροϊδευόταν στη συζήτηση (aka μέριμνα για άνεργους) επίσης παίζει ρόλο.

Όσο για αυτό που ρωτάς

αν οι χώρες που αντιμετωπίζουν κρίση δίνουν προτεραιότητα στην ψυχική υγεία, ή στις 500 καθαρίστριες ενός υπουργείου κλπ.

η απάντηση είναι και όχι ή.

Τέλος πάντων, το αρχικό άρθρο, μέσα από όλ' αυτά που λέει, ως βασικό στόχο έχει να πει ότι 'μαλακίες λένε οι αντιμνημονιακοί που προσπαθούν με παραμύθια να συνδέσουν την πολιτική με τις αυτοκτονίες'.
Ε, εκεί είναι που διαψεύδεται. Περίτρανα κατά το άρθρο.

Χρηστο, δεν αφηνεις κατα μερος την οψιμη χριστιανικη σου συμπαθεια για τους ψυχικα αρρωστους, το εχουμε εμπεδωσει οτι εχεις καλη καρδια αλλωστε, και να αρχισεις μαθηματα κατανοησεις κειμενου? λεω γω τωρα.
Εχεις φτασει να ξεπερασεις τον μανδραβελη σε ακροβασιες για να στηριζεις τα κομπλεξ και τις εμπαθειες σου και ειναι κριμα για εναν ανθρωπο 40 χρονω