Ο χρήστης nass έγραψε:
@j.marr

Το να ψηφίζεις πχ. 'Κυνηγούς' δηλ. ένα κόμμα που δεν έχει καμία πιθανότητα επίδρασης στο πολιτικό σκηνικό είναι εξίσου εγγύηση να μην αλλάξει τίποτα, ίσα-ίσα ψηφίζοντας τέτοια κόμματα μειώνεις το εκλογικό μέτρο και άρα πριμοδοτείς το πρώτο κόμμα δηλαδή epic fail.

Με άλλα λόγια θεωρητικά είναι σωστό το πρώτο που λες αλλά η πραγματικότητα αναγκάζει μερικές φορές σε επιλογές αν όχι 'εξουσίας' τουλάχιστον 'εισόδου στη Βουλή'.

Το μοναδικό μη παραδοσιακό κόμμα που ήταν στην κατηγορία που αναφέρεις τα τελευταία χρόνια ήταν ο Τζήμερος, όλοι οι άλλοι είναι σε φάση 'Κυνηγών'.

Τα περί εισόδου στη βουλή τα ακούω ως φτηνή δικαιολογία. Απλά οι fan αυτής της άποψης ντρέπονται να παραδεχτούν οτι είναι χέστες ή 'βολεμένοι'/αφημένοι στις καταστάσεις

Για το άλλο που λες διαφωνώ για την ακρίβεια θεωρώ ότι υπάρχουν περισσότεροι σοβαροί στο ΣΥΡΙΖΑ απ΄ό,τι στη ΝΔ αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία.

Το κόμμα παραμένει -στα δικά μου μάτια τουλάχιστον- μεγαλύτερο τσίρκο απο τη ΝΔ. Η ΝΔ έχει αλλού είδους προβλήματα.

Ο χρήστης j.marr έγραψε:

@j.marr

Το να ψηφίζεις πχ. 'Κυνηγούς' δηλ. ένα κόμμα που δεν έχει καμία πιθανότητα επίδρασης στο πολιτικό σκηνικό είναι εξίσου εγγύηση να μην αλλάξει τίποτα, ίσα-ίσα ψηφίζοντας τέτοια κόμματα μειώνεις το εκλογικό μέτρο και άρα πριμοδοτείς το πρώτο κόμμα δηλαδή epic fail.

Με άλλα λόγια θεωρητικά είναι σωστό το πρώτο που λες αλλά η πραγματικότητα αναγκάζει μερικές φορές σε επιλογές αν όχι 'εξουσίας' τουλάχιστον 'εισόδου στη Βουλή'.

Το μοναδικό μη παραδοσιακό κόμμα που ήταν στην κατηγορία που αναφέρεις τα τελευταία χρόνια ήταν ο Τζήμερος, όλοι οι άλλοι είναι σε φάση 'Κυνηγών'.

Τα περί εισόδου στη βουλή τα ακούω ως φτηνή δικαιολογία. Απλά οι fan αυτής της άποψης ντρέπονται να παραδεχτούν οτι είναι χέστες ή 'βολεμένοι'/αφημένοι στις καταστάσεις

Να στο πω διαφορετικά: αν με το κόμμα Α συμφωνώ 90% και πάει να σπάσει το όριο του 1% και με το κόμμα Β συμφωνώ 75% και μπαίνει-δε μπαίνει στη Βουλή, θα προτιμήσω το κόμμα Β.
Βέβαια δεν θα ψηφίσω κόμμα που συμφωνώ 50% μόνο και μόνο επειδή μπαίνει στη Βουλή.

Το να ψηφίζεις περιθωριακά είναι από την άλλη μια χαρά δικαιολογία για να πεις 'εγώ πάντως το καθήκον μου το έκανα' αλλά επί της ουσίας να έχεις κάνει μια τρύπα στο νερό.

Να συμπληρώσω στη λίστα των παραπάνω περιθωριακών κομμάτων που ξέφυγαν από το περιθώριο φυσικά τη ΧΑ, τα είχα ξεχάσει τα πουλάκια μου

Το κόμμα παραμένει -στα δικά μου μάτια τουλάχιστον- μεγαλύτερο τσίρκο απο τη ΝΔ. Η ΝΔ έχει αλλού είδους προβλήματα.

Μπορεί να 'ναι τσίρκο αυτό όμως δε σημαίνει ότι δεν υπάρχει κανείς σοβαρός εκεί, όπως έγραψες.

Ο χρήστης nass έγραψε:

Να στο πω διαφορετικά: αν με το κόμμα Α συμφωνώ 90% και πάει να σπάσει το όριο του 1% και με το κόμμα Β συμφωνώ 75% και μπαίνει-δε μπαίνει στη Βουλή, θα προτιμήσω το κόμμα Β.
Βέβαια δεν θα ψηφίσω κόμμα που συμφωνώ 50% μόνο και μόνο επειδή μπαίνει στη Βουλή.

Το να ψηφίζεις περιθωριακά είναι από την άλλη μια χαρά δικαιολογία για να πεις 'εγώ πάντως το καθήκον μου το έκανα' αλλά επί της ουσίας να έχεις κάνει μια τρύπα στο νερό.

Προσωπικά δεν λειτουργώ έτσι. Ούτε περιθώριο για το περιθώριο ούτε νέρωμα στο κρασί για την είσοδο στη βουλή. Τρυπά στο νερό μπορεί αλλά τουλάχιστον δεν μετανιώνω ούτε εύχομαι να μου είχε κοπεί το χέρι.

Δεν περιμένω φυσικά τους αλλους να λειτουργούν με τον ίδιο τρόπο.

Το κόμμα παραμένει -στα δικά μου μάτια τουλάχιστον- μεγαλύτερο τσίρκο απο τη ΝΔ. Η ΝΔ έχει αλλού είδους προβλήματα.

Μπορεί να 'ναι τσίρκο αυτό όμως δε σημαίνει ότι δεν υπάρχει κανείς σοβαρός εκεί, όπως έγραψες.

Κακώς βρίσκονται εκει πέρα αν θές να το πω διαφορετικά. Κακό στον εαυτό τους κάνουν.

οι ψεκασμένοι από που προκύπτει ότι σίγουρα θα μπουν στη Βουλή στις επόμενες εκλογές ?

εγώ πάλι βλέπω συνεργασία Ν.Δ , με Πασόκ και Κουβέλη ( αν μπορέσει βέβαια κ μπει πάλι στη βουλή..)
εννοείται βέβαια ότι αν έστω κ οριακά βγει πάλι πρώτη η Ν.Δ , θα είναι μεγάλο πλήγμα για τον Alexis , εκεί νομίζω θα είναι η αρχή του τέλους του..
τα χρυσαυγουλόπουλα θα είναι σίγουρα 3ο κόμμα αλλά δεν πιστεύω να συνεργαστούν με κανέναν..

Ο χρήστης REALZEUS έγραψε:
Τι εκανε η Θατσερ στην Αγγλια λεει; Μεγαλυτερη πληγη για αυτη την χωρα δεν εχει υπαρξει. Για αυτο εκαναν παρτι οταν πεθανε.

Sent from my Neo V using Tapatalk.

Εννοείς τους άγγλους που ανησυχούσαν ότι η θατσερ θα ανακαταλάβει την εξουσία;
Με το δίκιο τους έκαναν το πάρτι, πρέπει να πέρασαν δύσκολα τα τελευταία 23 χρόνια. Τους τελευταίους 2-3 μήνες που δε ζει σίγουρα έχει αλλάξει η ζωή τους.

Μαλλον δεν καταλαβαινομαστε μου φαινεται, δεν με νοιαζει το τι θα πεις για αυτα που εχω γραψει (αυτο δλδ που κανω και εγω για σενα) αλλα με νοιαζει που ασχολησαι με το που μενω και με το τι κανω κι αν δεν κανω χωρις να με ξερεις.

Αναλογη απαντηση απο μερους μου θα ηταν να σου ελεγα για το τι κανεις στη δουλεια σου και αν τα ξυνεις ή αν ο πατερας σου ηταν μαυραγοριτης αν εχεις μπλε αυτοκινητο κλπ. ΔΕΝ το ξερω και δεν με ενδιαφερει αρα δεν μου απαντησες αναλογως δλδ δεν μου απαντησες σε κατι που εγραψα αλλα πεταξες ατακες για το τι ΚΑΝΩ και που ΜΕΝΩ κα ιαν με δερνουν οι μπατσοι στο μησι κλπ.

ΟΚ?

Παμε για αλλη μια φορα στο κειμενο σου, δεν μπορω να κατσω να γραψω μια μια απαντησεις αν πρωτα δεν σχολιασω αυτο που ειναι ενοχλητικο, δλδ αυτο που κανει την οποια επιχειρηματολογια αδυνατη. Η μαλλον καλυτερα δεν γραφεις ενα κειμενο για να επιχειρηματολογησεις αλλα για να ξεφτιλισεις. Ειναι δλδ κατι πολυ κοντα σε ενα ειδος δημοσιογραφιας- μιας και τα κειμενα μας ειναι δημοσια- που εχει τραγικες αντιφασεις.

Αυτο-που κακη ωρα-ηθελα να γραψω ειναι η απορροια μου γιατι καποιος γραφει θεωρητικα σοβαρα με τοσες εκρηξεις θυμου και αηδιας, δλδ σαν να κατσω να παρω στα σοβαρα την χρυση αυγη και να πιασω ενα ενα το καταστατικο της και να το κανω φυλλο και φτερο.

ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΝΑ ΝΟΗΜΑ???

Αν λοιπον δεν εχει, αναρωτιεμαι οτι μαλλον ο κ.Δημου ειτε πιστευει οτι μπορει να κανει διαλογο με ενα συριζαιο π.χ. βριζοντας τον πατοκορφα ειτε απλα πεταει λασπη και θελει απλα να γραφει για να γραφει.(δλδ μονολογος και μαλιστα δημοσιος)

Αρα εχουμε εδω μεγαλυτερα προβληματα απο το να σε πεισω για την αρχιτεκτονικη αξια κτηριων του Α. Κωνσταντινιδη ή να σχολιασω τα τυχαια πιασαρικα κτηρια που μου παραθεσες.

Αυτο λοιπον μου εκανε μεγαλη εντυπωση, και σε αυτο επανω λοιπον συνεχισα ενα ειδος πολεμικης μπας και αλλαξουμε τους ορους του παιχνιδιου.

Απο την αλλη αμα σας αρεσει ετσι, πασο ετσι κι αλλιως ποτε δεν γραφω πανω απο 3 ποστ το διμηνο περιπου οποτε συνεχιστε μη χαλασω και τη μανεστρα.

Όταν ένα κόμμα ευκαιριακό όπως είναι ο ΣΥΡΙΖΑ βρισκόταν στο 4~6% οι παπαριές που υποστήριζε μπορούσες να τις δεις και ολίγον ως το αλάτι της Δημοκρατίας όπου οι εξτρεμιστικές απόψεις είναι και καλοδεχούμενες μερικές φορές γιατί καμία φορά έχεις και ιδέες από τις** μπαρούφες** που ακούς. Αλλά όταν το κόμμα αυτό αναλαμβάνει ηγετικό ρόλο (ως Αξιωματική Αντιπολίτευση) κρίνεται με πολύ μεγαλύτερη σοβαρότητα από ότι πριν.

Αν δηλαδη αυτη ειναι η δηλωση σου(για να μην κανω σεντονι απο τα γραπτα σου ανα καιρους) που σκιαγραφει την αντιληψη σου περι δημοκρατιας και νομιζεις οτι το προβλημα ειναι ο Αλεξης με αποστομωσες.

Ο χρήστης gto250swb έγραψε:

Όταν ένα κόμμα ευκαιριακό όπως είναι ο ΣΥΡΙΖΑ βρισκόταν στο 4~6% οι παπαριές που υποστήριζε μπορούσες να τις δεις και ολίγον ως το αλάτι της Δημοκρατίας όπου οι εξτρεμιστικές απόψεις είναι και καλοδεχούμενες μερικές φορές γιατί καμία φορά έχεις και ιδέες από τις** μπαρούφες** που ακούς. Αλλά όταν το κόμμα αυτό αναλαμβάνει ηγετικό ρόλο (ως Αξιωματική Αντιπολίτευση) κρίνεται με πολύ μεγαλύτερη σοβαρότητα από ότι πριν.

Αν δηλαδη αυτη ειναι η δηλωση σου(για να μην κανω σεντονι απο τα γραπτα σου ανα καιρους) που σκιαγραφει την αντιληψη σου περι δημοκρατιας και νομιζεις οτι το προβλημα ειναι ο Αλεξης με αποστομωσες.

Απόψεις περί επαναστάσεως, περί νόμων που θα καταργήσει ο λαός στους δρόμους, καδρονιών, μπάτσων** (λόγια προερχόμενα από Βουλευτή που έχει ορκιστεί έστω και στη συνείδηση του στο να τηρεί τους νόμους και να υπηρετεί το Σύνταγμα), γουναράδικων, κυβερνήσεων Δοσίλογων, παράδοση σημαιών στην Μέρκελ και άλλα πολλά είναι δείγματα πολιτισμένου Δημοκρατικού λόγου μάλλον.

** Όχι η έκφραση Μπάτσος δεν είναι ρατσισμός. Εφόσον τα λέει ένας 'Δημοκράτης Προοδευτικός' δεν είναι ρατσισμός.

Γελάει ο κόσμος αν και θα έπρεπε να ακούει.

Αν η δική σου άποψη περί Δημοκρατίας δεν θίγεται όταν κάποιοι καλούν τον κόσμο σε επανάσταση, χρησιμοποιούν υποτιμητικούς χαρακτηρισμούς για ένα κομμάτι της κοινωνίας, ξυπνούν και πάλι τα μίση του εμφυλίου, κατηγορούν προς άγρα ψήφων τους αντιπάλους τους για δοσιλογισμό τότε τι να πω. Μάλλον έχουμε εντελώς διαφορετική άποψη περί Δημοκρατίας. Ή μάλλον η δική σου Δημοκρατία δεν έχει καμία σχέση με τη δική μου.

http://news.in.gr/greece/article/?aid=1231260245

Δραγασάκης Vs Στρατούληδων και λοιπών επαγγελματιών λαϊκιστών.

Ο χρήστης manosk έγραψε:
http://news.in.gr/greece/article/?aid=1231260245

Δραγασάκης Vs Στρατούληδων και λοιπών επαγγελματιών λαϊκιστών.

Δραγασάκης έφη...

...«Ο κρατικός καπιταλισμός» αναφέρει σε άλλο σημείο της συνέντευξης «δεν είναι ούτε ο στόχος μας ούτε το όραμά μας. Ούτε τον θεωρούμε προθάλαμο του σοσιαλισμού. Αυτή η τριτοκοσμική άποψη αποδείχθηκε όχι μόνο λανθασμένη αλλά και επικίνδυνη»....

ΣΥΡΙΖΑ έφη

...Η παραγωγή, που εξειδικεύεται ανά τομέα και κλάδο και λαμβάνει υπ’ όψιν την περιφερειακή συγκρότηση της χώρας, θα βασιστεί στο δημόσιο τομέα, σε συνεταιριστικά και αυτοδιαχειριστικά σχήματα, εταιρίες λαϊκής βάσης, εγχειρήματα κοινωνικής οικονομίας, σε μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις, ιδιαίτερα αυτές με καινοτόμες δράσεις....

...Θέτουμε το τραπεζικό σύστημα υπό την ιδιοκτησία και τον έλεγχο του δημοσίου, με ριζική τροποποίηση του τρόπου λειτουργίας του και των στόχων που σήμερα υπηρετεί, με αναβάθμιση του ρόλου των εργαζομένων και των καταθετών. Ιδρύουμε δημόσιες τράπεζες ειδικού σκοπού με αντικείμενο την αγροτική πίστη, τη μικρή και μεσαία επιχείρηση και τη λαϊκή στέγη....

*Ακυρώνουμε τις προβλεπόμενες ιδιωτικοποιήσεις και τη λεηλασία του δημόσιου πλούτου, επαναφέρουμε υπό δημόσιο έλεγχο και ταυτόχρονα ανασυγκροτούμε πλήρως τις επιχειρήσεις στρατηγικής σημασίας που έχουν ιδιωτικοποιηθεί ή βρίσκονται σε διαδικασία ιδιωτικοποίησης, ώστε να διαμορφώσουμε έναν ισχυρό, παραγωγικό, αποτελεσματικό και ανοιχτό σε συνεργασίες, δημόσιο τομέα νέου τύπου.

Σχετικά με τις συμβάσεις παραχώρησης των εθνικών δρόμων ο ΣΥΡΙΖΑ προτείνει και θα διεκδικήσει ριζικό επανακαθορισμό της στρατηγικής στο ζήτημα του εθνικού δικτύου σύμφωνα με τις κοινωνικές ανάγκες. Ειδικότερα : επαναδιαπραγμάτευση των συμβάσεων και διεκδίκηση από τους παραχωρησιούχους των χρηματικών οφειλών στο δημόσιο, καθώς και δημιουργία δημόσιου φορέα με κοινωνικό έλεγχο για τη συνέχιση των έργων επέκτασης, βελτίωσης και συντήρησης των οδικών δικτύων. *

Και με τον χωροφύλακα και με τον αστυφύλακα να μην είναι κανείς παραπονεμένος...

Ένα κόμμα που καίει τις γέφυρες με το παρελθόν... και προσφέρει στον Ελληνικό λαό μία πραγματική εναλλακτική στην πολιτική των μνημονίων...

Η Δημοκρατική Αριστερά γύρισε στο σπίτι

του Λεωνίδα Καστανά

τεύχος 34. Αύγουστος 2013, του Books' Journal,

Φώτης Κουβέλης: “Μας καταλογίζετε ευθύνες για καθυστερήσεις. Ναι - όσο συμμετείχε η Δημοκρατική Αριστερά στην κυβέρνηση και όσο ήταν ο Αντώνης Μανιτάκης στο Υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης, δεν πέρασε η πρόθεση της τρόικας να γράψει στα παλιά της παπούτσια το κράτος δικαίου και να μετατρέψει τις απολύσεις σε ενσάρκωση της διοικητικής μεταρρύθμισης”. (Από την ομιλία του στη Βουλή για το Πολυνομοσχέδιο 17/7/13)

Η Δημοκρατική Αριστερά γύρισε στο σπίτι. Από επισπεύδουσα μεταρρυθμιστική δύναμη στα σαλόνια της συγκυβέρνησης, επιστροφή στον ήπιο αριστερό αρνητισμό και την υπεράσπιση του πελατειακού «κράτους δικαίου».

Κανείς δεν μπορεί να πει ότι δεν προσπάθησε να αναδειχθεί στο κόμμα μιας άλλης Αριστεράς. Αλλά δεν μπόρεσε. Χωρίς σαφές ιδεολογικό στίγμα, με αναφορές στο δημοκρατικό σοσιαλισμό του παρελθόντος και με ηγεσία την Ανανεωτική Πτέρυγα του Συνασπισμού ήταν μοιραίο να εγκαταλείψει. Αντί να ανοίξει σε ειδικούς, σε νέα πολιτικά πρόσωπα, σε αναβαθμισμένα όργανα και λειτουργίες, κλείστηκε στην βεβαιωμένη ανεπάρκεια των ιδίων δυνάμεων. Κρύφτηκε πίσω από τους θεσμούς που μορφοποίησαν και κατοχύρωσαν το πλέγμα των πελατειακών σχέσεων, ανέχτηκε το δημοσιοϋπαλληλικό Λεβιάθαν. Από την αρχή έδωσε την εντύπωση ότι η συμμετοχή στην κυβέρνηση ήταν απότοκο των έκτακτων συνθηκών και έπρεπε γρήγορα να τελειώνει.

Οι προθέσεις της είχαν φανεί από τις πρώτες ημέρες της ίδρυσής της. Ήθελε να έχει μεταρρυθμιστικές προτάσεις, αλλά φρόντιζε να τις κρύβει πίσω από το λεγόμενο αριστερό πρόσημο. Μόνο που στο επίμαχο τρίγωνο «κράτος - πολίτης - πολιτικό σύστημα» ως αριστερό πρόσημο νοείται παραδοσιακά η συντήρηση της κυριαρχίας της συνδικαλιστικής νομενκλατούρας και του κομματισμού που οδηγούν στην κρατικοδίαιτη επιχειρηματικότητα και τη διαπλοκή. Η λατρεία του κρατισμού είναι εγγεγραμμένη στο DNA κάθε Αριστεράς και η ευεργετική μετάλλαξη που πολλοί προσδοκούσαν δεν έγινε. Κορυφαίο παράδειγμα ο νέος νόμος για τα ΑΕΙ. Και τον καταψήφισε όταν ήρθε στη βουλή το 2010 και φρόντισε να τον απονευρώσει όταν μπήκε στην κυβέρνηση το 2012. Τα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής τα ζει καθημερινά το ελληνικό πανεπιστήμιο.

Πριν ένα χρόνο, η ΔΗΜΑΡ έκανε το μεγάλο βήμα. Προσπάθησε να αλλάξει πορεία. Μετά την πρώτη εκλογή και υπό το φόβο της απορρόφησης από τον ανερχόμενο ΣΥΡΙΖΑ ζήτησε από το εκλογικό σώμα εντολή για κυβερνητική λύση και την πήρε. Μπήκε στην κυβέρνηση ως η αυθεντική μεταρρυθμιστική συνιστώσα. Αλλά δεν είχε σχέδιο. Δεν είχε σαφείς και ρεαλιστικές προτάσεις, μελέτη εφαρμογής, ομάδα υποστήριξης. Δεν είχε την πολιτική βούληση και το θάρρος να επιβάλει την τήρηση της προγραμματικής συμφωνίας, να συνεννοηθεί με τους εταίρους της και να συγκρουστεί με το βαθύ δημόσιο. Προσπάθησε να επιβιώσει διακριτικά, καταψηφίζοντας το 2ο μνημόνιο, αλλά υπερψηφίζοντας τον προϋπολογισμό. Βυθίστηκε στις αντιφάσεις. Όταν το μαχαίρι της τρόικα έφτασε στο ψαχνό, δηλαδή στο κράτος, αποχώρησε, βγάζοντας λόγους περί δημοκρατίας. Τώρα πια έχει επιστρέψει στο αντιμνημονιακό μέτωπο και στην αγωνία της επιβίωσης. Ποτέ της δεν κατάλαβε ποιο ήταν το δικό της ακροατήριο. Ο ΣΥΡΙΖΑ την περιμένει χαμογελώντας αυτάρεσκα.

Στη ΔΗΜΑΡ είχαν εναποθέσει τις ελπίδες τους και όλοι οι αριστεροί μεταρρυθμιστές για την ανασύσταση του χώρου της κεντροαριστεράς. Μετά την επιλογή της συμμετοχής στην κυβέρνηση οι ελπίδες αυτές έγιναν βάσιμες. Ωστόσο η ηγεσία του κόμματος αισθάνεται άβολα δίπλα στις δυνάμεις του πάλαι ποτέ εκσυγχρονιστικού ΠΑΣΟΚ και η υπόθεση της δημιουργίας ενός μόνιμου φόρουμ διαλόγου δεν περπάτησε με δική της ευθύνη. Είναι φανερό ότι η ηγετική της ομάδα πιστεύει ακόμα ότι θα ανακτήσει μέρος του αριστερού ακροατηρίου που θα της δώσει τη δυνατότητα να διαπραγματευτεί με το ΣΥΡΙΖΑ όταν και αν οι πολιτικές συνθήκες το επιτρέψουν.

Ενδιαφέρον έχει και ο πολιτικός βίος των φιλελεύθερων αριστερών μεταρρυθμιστών της ΔΗΜΑΡ. Μέχρι τον Ιούνη του 2012 έδιναν χαμένες μάχες υπέρ των μεταρρυθμίσεων, κυρίως στο χώρο της Παιδείας και έβλεπαν τις δυνάμεις τους να φυλλορροούν. Με την ξαφνική στροφή του Φώτη Κουβέλη και την είσοδο στην κυβέρνηση πίστεψαν αφελώς ότι ήρθε η ώρα τους. Νόμισαν ότι το εσωκομματικό πεδίο έγινε γι αυτούς προνομιακό. Ότι ο πρόεδρος ήταν πια «δικός» τους. Προσπάθησαν να επηρεάσουν τις αποφάσεις, σεβόμενοι την κομματική νομιμότητα αλλά δεν τα κατάφεραν. Δεν είχαν τη δύναμη αλλά ούτε και τον τρόπο να διασπάσουν την ηγετική ομάδα και να στρέψουν αλλού την πολιτική του κόμματος. Μετά τη νέα «αριστερή στροφή» βρέθηκαν και πάλι εκτός τροχιάς, απογοητεύτηκαν και τώρα αποστασιοποιούνται.

Η ΔΗΜΑΡ είναι ένα αριστερό κόμμα σαν όλα τα άλλα, με ένα κάποιο μεταρρυθμιστικό άρωμα, αλλά με «βαθιά αριστερή ψυχή». Δεν θα συγκατανεύσει σε καμιά αξιολογημένη ή μη απόλυση από το Δημόσιο, σε κανένα περιορισμό του κράτους, σε καμιά ιδιωτικοποίηση δικτύων ή άλλων σημαντικών υπηρεσιών. Θα υπερασπιστεί τα κλειστά επαγγέλματα και τα προνόμια των συντεχνιών, τα ευαγή ταμεία, τους πρυτάνεις και το βαθύ πανεπιστήμιο. Είναι πρόθυμη να συζητήσει αλλαγές σε όλους τους τομείς αρκεί αυτές να μη θίγουν τον πυρήνα της κεντρικής αφήγησης που έχει η Ελληνική Αριστερά για την οργάνωση της κοινωνίας. Κράτος δικαίου μόνο για τις αυτοδιαχειριζόμενες συντεχνίες και οικονομία πλήρως ελεγχόμενη από το πολιτικό σύστημα.

Η συμμετοχή της στην κυβέρνηση ήταν χρήσιμη για την σταθεροποίηση του πολιτικού κλίματος, αλλά ανώφελη για τη μάχη της διοικητικής μεταρρύθμισης. Σήμερα επαίρεται ότι η παρουσία της εμπόδιζε την Τρόικα να προχωρήσει στις αυτονόητες αλλαγές που είχε συνυπογράψει. Τελικά είναι μια συντηρητική αριστερή δύναμη και καλά έκανε και γύρισε στο σπίτι. Στο περιβάλλον του ΣΥΡΙΖΑ ίσως αποδειχθεί πιο χρήσιμη. Αλίμονο.

http://mhmadas.blogspot.gr/2013/08/blog ... l?spref=fb

μετα την περιπετειωδη πορεια της στα κυβερνητικα εδρανα, γυρισε εκει που παντα κανει πολιτικη η αριστερα στην Ελλαδα: στα ΜΜΕ, λεγοντας οπως παντα, ασυναρτησιες

να ζησουμε να τους θυμομαστε και αυτους.
σειρα εχει ο Καμμενος Πανος.

Χαρά στο κουράγιο σου Κων/νε που προσπαθείς να κάνεις λογικό διάλογο με ιδεολογικούς Τσουκαλάδες!
Από εκεί και πέρα,'δεν έχεις δίκιο που δε σου αρέσουν τα οβάλ μπαλκόνια, είναι πολύ της μόδας! Όλα τα μοντέρνα σπίτια, έτσι τα φτιάχνουν...'

Ειναι αληθεια πως απο τον αλλο μηνα ερχεται κυμα απεργιων , αρα εκλογων?
Η ΟΛΜΕ τι θα κανει?

Απο το τελευταίο 10ημερο του Αυγούστου... πες καλύτερα.

Στάλθηκε από το Sony Fola κινητό μου

Ξερουμε ποιοι θα αρχισουν?

Απ' ότι άκουσα έναρξη με υπηρεσίες του Υπουργείου Υγείας (ΕΟΠΥΥ και νοσοκομεία ) και του Υπουργείου Εργασίας (ΟΑΕΔ και ασφαλιστικα ταμεία ).

Στάλθηκε από το Sony Fola κινητό μου

Ο χρήστης coupeas έγραψε:
Ειναι αληθεια πως απο τον αλλο μηνα ερχεται κυμα απεργιων , αρα εκλογων?
Η ΟΛΜΕ τι θα κανει?

οχι

Ο χρήστης spiros έγραψε:

Ειναι αληθεια πως απο τον αλλο μηνα ερχεται κυμα απεργιων , αρα εκλογων?
Η ΟΛΜΕ τι θα κανει?

οχι

Οχι σε τι?
Στις εκλογές? Στην ΟΛΜΕ? Στο κύμα απεργιών?

Ο χρήστης cosneo έγραψε:

Ειναι αληθεια πως απο τον αλλο μηνα ερχεται κυμα απεργιων , αρα εκλογων?
Η ΟΛΜΕ τι θα κανει?

οχι

Οχι σε τι?
Στις εκλογές? Στην ΟΛΜΕ? Στο κύμα απεργιών?

οχι σε ολα

Πιθανολογώ ότι έχεις ελλιπή πληροφόρηση ως προς τις απεργίες αλλά οκ.

http://www.newsit.gr/default.php?pname=Article&art_id=222565&catid=9

Analysis and behavioral patterns among the politically short-sighted. Part VI

Προσπαθώντας να σκιαγραφήσουμε λίγο τον τρόπο σκέψης του μελλοντικού κόμματος εξουσίας.

Παράγραφος 13.21

… . Καταπολεμούμε τη ρατσιστική και ομοφοβική βία, όλες τις διακρίσεις λόγω εθνικής καταγωγής, θρησκείας, χρώματος, αναπηρίας, ηλικίας, σεξουαλικού προσανατολισμού ή ταυτότητας φύλου, που ενδημούν σε πολλούς τομείς του κοινωνικού βίου και εγγυόμαστε την αλλαγή του νομοθετικού πλαισίου που νομιμοποιεί, άμεσα ή έμμεσα, τέτοιες διακρίσεις. Στο πλαίσιο αυτό στηρίζουμε απολύτως το δικαίωμα στον αυτοπροσδιορισμό σε σχέση με τη σεξουαλικότητα και την επιλογή φύλου, όπως και τη θέσμιση πολιτικού γάμου ομοφύλων με πλήρη και ίσα δικαιώματα, καθώς και την αναγνώριση της ταυτότητας φύλου…

Πολύ θα ήθελα να ξέρω σε ποιους τομείς του κοινωνικού βίου θα υπάρξουν αλλαγές. Δλδ στις ένοπλες δυνάμεις οι περιορισμοί όσον αφορά τον σεξουαλικό προσανατολισμό θα πάψουν να υφίστανται; Ή θα επιλέξουμε και άτομα με αναπηρία; Ζούμε σε μία κοινωνία που πολύ λιγότερα δικαιώματα έχουν οι μη gay οι μη μαύροι οι μη μειονοτικοί οι μη ανάπηροι.

Δεν με βρίσκουν αντίθετο αυτά που λέει. Απλά φοβάμαι καταστάσεις όπου σε κάποιες υπηρεσίες θα απαιτείται για λόγους ισότητας να υπάρχει ποσόστωση κάποιας ομάδας. Κάτι που …. Μας έρχεται στην παράγραφο 13.22

Η Πολιτική των ποσοστώσεων εφαρμόστηκε τη δεκαετία του 90 σε άλλες χώρες και εγκαταλήφθηκε γρήγορα. Στα τεχνικά τμήματα της ΕΕ από το 1994 ως και το 2000 είχε την τιμητική της σε μία προσπάθεια το ποσοστό των γυναικών να αυξηθεί από το 10% στο 25% τουλάχιστον. Φυσικά και δεν μπόρεσε να δουλέψει. Όχι γιατί οι γυναίκες που τελικά προσελήφθησαν δεν είχαν τα τυπικά προσόντα. Αλλά γιατί αυτοί που δεν προσελήφθησαν θα ήταν πολύ περισσότερο ικανοί. Σε μία κοινωνία που στερεοτυπικά προάγει κάποιες επιστήμες πολύ περισσότερο σε ένα φύλλο από κάποιες άλλες ο στόχος θα πρέπει να δοθεί στο κομμάτι της εκπαίδευσης και όχι να αντιμετωπιστεί φαινομενολογικά στο κομμάτι της πρόσληψης. Δεν χρειάζεται να προσλάβεις 100 μη ικανούς υπαλλήλους συγκεκριμένου φύλλου. Θα πρέπει να αποδεχθείς τη διαφορετικότητα και την ειδίκευση που παρουσιάζουν. Όπως και θα πρέπει να παραδεχθείς ότι στην πλέον γόνιμη επαγγελματικά ηλικία (των 30~40 ετών) μία γυναίκα έχει και το θέμα της μητρότητας που δεν είναι κάτι που μπορεί να αναιρεθεί ή να παραγκωνιστεί. Οπότε σε έναν σκληρό κόσμο όπου μόνον οι πλέον ικανοί επιβιώνουν δεν έχεις την πολυτέλεια της επιλογής πολιτικών αυτού του είδους. Άλλο πράγμα να μην υπάρχουν φραγμοί και άλλο πράγμα να δημιουργείς λεωφόρους όπου κάποιοι μπορούν να τους διαβούν πιο εύκολα επειδή έχουν δύο Χ χρωμοσώματα αντί ενός ζεύγους ΧΥ.

Ένα μόνον θέμα που πρέπει να απαντηθεί από τον ΣΥΡΙΖΑ. Ένα κέντρο αποφάσεων είναι η Βουλή. Και ίσως είναι και το σημαντικότερο. Θα προχωρήσει σε Νομοθετική αλλαγή που θα καταργεί στην σταυροδοσία και θα επιμείνει σε αλλαγή του Συντάγματος που θα υποχρεώνει τα κόμματα να συντάσσουν εκλογικές λίστες με στόχο την ισοποσοστιαία εκπροσώπηση;

Εύκολο να τα λες.. Στην εφαρμογή όμως. Κολάμε.

Παράγραφος 13.23

… . Αντιμετωπίζουμε το μεταναστευτικό ζήτημα με τον σύνθετο χαρακτήρα του ως ανθρωπιστικό, ταξικό και διεθνές ζήτημα. Τα μεγάλα μεταναστευτικά ρεύματα είναι αποτέλεσμα της νεοφιλελεύθερης καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης, που ξεριζώνει τους ανθρώπους από τις εστίες τους γιατί τους καθιστά θύματα πολέμων ή τους στερεί τα στοιχειώδη μέσα επιβίωσης. Οι οικονομικοί και πολιτικοί μετανάστες και πρόσφυγες είναι οι σύγχρονοι κολασμένοι της γης. Η κατάσταση που επικρατεί στη Μανωλάδα, και όχι μόνον εκεί, το πιστοποιεί ανάγλυφα. Επιδιώκουμε την αλλαγή της ευρωπαϊκής μεταναστευτικής πολιτικής με κύρια κριτήρια την ευρωπαϊκή συνευθύνη και την αποτροπή φαινομένων υπο-αμειβόμενης μεταναστευτικής εργασίας. Απαιτούνται η κατάργηση της συμφωνίας «Δουβλίνο ΙΙ» και του Συμφώνου Μετανάστευσης, για να απεγκλωβιστούν από τη χώρα μας οι πρόσφυγες και μετανάστες που δεν επιθυμούν να παραμείνουν, ο εξανθρωπισμός του θεσμικού πλαισίου νομιμοποίησης, παροχής ασύλου και παραχώρησης ταξιδιωτικών εγγράφων, η επανάκτηση των αδειών παραμονής και εργασίας από τους μετανάστες και τους πρόσφυγες που τις στερήθηκαν λόγω των διαδικασιών απο-νομιμοποίησης των τελευταίων χρόνων. Απαιτούνται, επίσης, μια νέα διαδικασία νομιμοποίησης για τους μετανάστες 'χωρίς χαρτιά' και μια νέα διαδικασία πολιτογράφησης για όσους ζουν και εργάζονται επί χρόνια στην Ελλάδα, η ισότιμη και δίκαιη αντιμετώπιση των μεταναστών που εργάζονται και η άμεση παροχή ιθαγένειας σε όσα παιδιά γεννιούνται στην Ελλάδα. Προχωρούμε στην κατάργηση των σημερινών απάνθρωπων κέντρων κράτησης αλλοδαπών και στη δημιουργία ανοιχτών κέντρων διαβίωσης με αξιοπρεπείς όρους….

Η θέση του ΣΥΡΙΖΑ στο μεταναστευτικό είναι γνωστή. Μία θέση διαφορετική από το παραπάνω κείμενο θα αποτελούσε έκπληξη. Υπάρχουν όμως κάποια ζητήματα. Και μερικά από αυτά άπτονται της Εξωτερικής πολιτικής που χρόνια τώρα προσπαθούμε να απομπλέξουμε από την εσωτερική κατανάλωση. Αυτά είναι:

Το αίτημα της κατάργησης του Δουβλίνου ΙΙ και του Συμφώνου Μετανάστευσης. Το αίτημα αυτό θα είναι πριν, κατά τη διάρκεια ή μετά την κατάργηση του μνημονίου; Πέραν αυτού οι θέσεις αυτές δεν νομίζω ότι θα ακούγονται ιδιαίτερα θελκτικές στα αυτιά των Σοσιαλιστών και λοιπών Αριστερών εταίρων που έχουν να αντιμετωπίσουν στις χώρες τους το πρόβλημα της αυξημένης ανεργίας. Γιατί δεν θα ήθελαν να καλωσορίσουν μερικά εκατομμύρια αλλοδαπών που θα επιλέξουν μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα την Ελλάδα.

Δεύτερο θέμα. Ταξιδιωτικά έγγραφα ή πιο συγκεκριμένα η απαξίωση τους. Η αθρόα έκδοση ταξιδιωτικών εγγράφων στον οποιοδήποτε είναι ο πιο εύκολος και απλός τρόπος για να αποκλείσεις εντελώς τους πολίτες σου από την ΕΕ. Δεν θα χρειαστεί να σε πετάξουν έξω. Απλά θα σταματήσουν να δέχονται Έλληνες. Και ίσως θα στείλουν όλους όσους ζουν στις χώρες τους πίσω καθώς δεν θα μπορούν να διασταυρώσουν το αν και κατά πόσον το συγκεκριμένο άτομο καλώς έχει ταξιδιωτικά έγγραφα ή τα έχει αποκτήσει καθώς η κυβέρνηση του αποφάσισε να λύσει το πρόβλημα που έχει με το να το μεταθέσει σε άλλους. Κάτι αντίστοιχο πήγε να κάνει ο Μπερλουσκόνι στην Ιταλία. Τα τρένα που έφυγαν με τους Τυνήσιους και ταξιδιωτικά έγγραφα δεν κατάφεραν ποτέ να μπουν στη Γαλλική επικράτεια. Το Δουβλίνο ΙΙ είναι μία συνθήκη που έχει υπογραφεί από το σύνολο των χωρών μελών (ή έχει γίνει αποδεκτή πριν την ένταξη τους). Η χωρίς καμία κριτική σκέψη απειλή προς τους εταίρους ότι θα τους κατακλύσουμε με Πακιστανούς και λοιπούς μετανάστες το μόνο που θα πετύχει είναι να στρέψει ακόμα περισσότερο την τοπική κοινή γνώμη εναντίον μας (ακόμα και σε χώρες της Μεσογείου) και λίγο θα τους δυσκολέψει στο θέμα του ελέγχου. Απλά θα καταργηθούν για τους έχοντες Ελληνικά Ταξιδιωτικά έγγραφα οι ευκολίες του Σέγκεν με ότι αυτό συνεπάγεται για την κινητικότητα. Και όλα αυτά σε μία χώρα που μεγάλο μέρος του πληθυσμού έχει ήδη ταξιδεύσει στο εξωτερικό για μία καλύτερη τύχη.

Η παροχή ιθαγένειας σε όσα παιδιά γεννιούνται στην Ελλάδα από αλλοδαπούς γονείς σημαίνει ταυτόχρονα και την αμοιβαία αποδοχή δικαιωμάτων και υποχρεώσεων αμφοτέρων. Σημαίνει ότι η Ελλάδα θα αναγνωρίζει το δικαίωμα της ιθαγένειας με βάση το δίκαιο του εδάφους. Πέρα του γεγονός ότι αυτό πχ συνεπάγεται υποχρέωση στρατιωτικής θητείας για τους άρρενες και κάποιες άλλες υποχρεώσεις που δεν είμαι σίγουρος ότι θα ήταν αποδεκτές χωρίς αντίρρηση από τους ωφελούμενους έχουμε και την πρόσφατη απόφαση του ΣτΕ περί αντισυνταγματικότητας του Νόμου Ραγκούση. Ενδιαφέρον το κάτωθι άρθρο επί του θέματος:

http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=498925

Πλέον αυτού θα έχουμε και τις όποιες αντιρρήσεις των εταίρων στην ΕΕ που ουδόλως θα ήθελαν να δοθούν δικαιώματα Ευρωπαίου πολίτη στον οποιονδήποτε.

Τα ανοιχτά κέντρα κράτησης αλλοδαπών αποτελούν μία πολύ ενδιαφέρουσα μεν (Ακαδημαϊκά ίσως) αλλά μάλλον ανεδαφική πρόταση. Πρακτικά θα σημαίνει την εξαφάνιση των ιχνών του κάθε μετανάστη καθώς πολύ αμφιβάλλω αν το ΣΥΡΙΖΑ θα αποφάσιζε στην εφαρμογή μέτρων όπως εμφύτευση πομπού ή βραχιολιού παρακολούθησης σε κάθε αλλοδαπό που θα έμπαινε στη χώρα που θα επέτρεπε μεν την κίνηση του τελευταίου στη χώρα αλλά με τη δυνατότητα οι αρχές να γνωρίζουν το που βρίσκεται και το τι κάνει.

Παράγραφος 13.24

… Η κοινωνική ειρήνη και η ασφάλεια προϋποθέτουν δικαιοσύνη και άμβλυνση των ανισοτήτων. Η μαζική φτώχεια και η εξαθλίωση οδηγούν στη βία της επιβίωσης. Το σχέδιό μας για την κοινωνική ανασυγκρότηση θα έχει ως άμεση θετική επίδραση τον περιορισμό της εγκληματικότητας. Η εξάρθρωση του μεγάλου οργανωμένου εγκλήματος, του εμπορίου ναρκωτικών και όπλων, των κυκλωμάτων προστασίας, του τράφικινγκ, της εργασίας υπό συνθήκες δουλείας, της υπερεκμετάλλευσης της στέγης, θα αποτελέσουν αντικείμενο κρατικών υπηρεσιών και δυνάμεων ασφαλείας, ριζικά αναπροσανατολισμένων και δημοκρατικά εκπαιδευμένων….

Το οργανωμένο έγκλημα ήδη απασχολεί μεγάλο μέρος των κρατικών υπηρεσιών που είναι επιφορτισμένα με την ασφάλεια στο εσωτερικό της χώρας. Το σημερινό οργανωμένο έγκλημα όμως δεν έχει κάποια σχέση με τους γκάνγκστερ των ταινιών του Χόλιγουντ. Ο μέσος μαφιόζος μπορεί να βρίσκεται πίσω από έναν η/υ ή να διοικεί από τους αντίποδες, μπορεί να ασχολείται με τα παραδοσιακά (ναρκωτικά, εμπόριο λευκής σάρκας) ή μπορεί να είναι ένας καλοπληρωμένος οικονομικός σύμβουλος σε κάποια τράπεζα. Το βέβαιο είναι ότι χρησιμοποιεί το σύνολο των μέσων που τεχνολογικά διαθέτει ο κόσμος και φυσικά δεν έχει κανέναν ενδοιασμό να αγοράσει την τελευταία λέξη της τεχνολογίας ώστε να συνεχίσει το «θεάρεστο» έργο του.

Εδώ ξεκινούν τα προβλήματα για τον ΣΥΡΙΖΑ. Η αποτελεσματική αντιμετώπιση του σύγχρονου οργανωμένου εγκλήματος απαιτεί αντίστοιχα μέσα. Απαιτεί ασφυκτική παρακολούθηση και χρήση κάθε μέσου παρακολούθησης κάθε μορφής επικοινωνίας και συναλλαγής. Αυτό συνεπάγεται έναν μεγάλο και ιδιαίτερο ευέλικτο αδελφό που θα παρακολουθεί τα πάντα. Απολύτως τα πάντα. Που θα ελέγχει τραπεζικές συναλλαγές, εμβάσματα, συνήθειες ταξιδιών. Που θα παρακολουθεί σε 24ωρη βάση φυσικά πρόσωπα. Που θα παρακολουθεί τηλεφωνικές συνομιλίες, e-mail, και οτιδήποτε μεταδίδεται μέσω ψηφιακών μέσων.

Πως θα ταιριάξουν όλα αυτά με την πάγια θέση της Αριστεράς περί προστασίας των ατομικών δικαιωμάτων είναι πραγματικά απορίας άξιο.

Παράγραφος 13.25

… Προβάλλουμε την ανάγκη και διεκδικούμε με όλα τα πρόσφορα μέσα την ανατροπή της σημερινής μορφής ολοκλήρωσης της Ευρώπης, της σημερινής αρχιτεκτονικής του ευρώ και της νεοφιλελεύθερης λογικής που διέπει το κοινό νόμισμα, ώστε να επαναθεμελιωθεί συνολικά η Ευρώπη στην κατεύθυνση της δημοκρατίας, της κοινωνικής δικαιοσύνης και του σοσιαλισμού. Μέσα από το Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, με τη δράση μας στο ευρωκοινοβούλιο και όλα τα ευρωπαϊκά και διεθνή φόρα, συνεργαζόμαστε με άλλες αριστερές δυνάμεις και αναπτύσσουμε θερμές συντροφικές σχέσεις με τις πολιτικές δυνάμεις και τα κοινωνικά κινήματα στις διάφορες χώρες της Ευρώπης που αντιμετωπίζουν τα θέματα με ανάλογους τρόπους….

To € αποτελεί δημιούργημα της Σοσιαλιστικής Ευρώπης. Το € γεννήθηκε στις αρχές του 90 και ήταν διακαής πόθος των απανταχού σοσιαλιστών στην Ηπειρωτική Ευρώπη σε μία προσπάθεια εννοποίησης των οικονομικών πολιτικών με την πιο «νεοφιλελεύθερη» Μεγάλη Βρετανία να είναι αντίθετη προς αυτή την κατεύθυνση.

Το να τεθούν ερωτήματα όσον αφορά την αρχιτεκτονική του € αποτελεί σήμερα ένα πεδίο μη συζήτησης. Ουδείς δεν σκοπεύει να εγκαταλείψει το € πλην Λακεδαιμονίων (βλ. ΣΥΡΙΖΑ) και μάλιστα για κάποιες χώρες που πρόσφατα βγήκαν από την κρίση (Ισλανδία) αποτελεί και μέσον προστασίας.

Το κέντρο βάρους του € δυστυχώς ή ευτυχώς θα καθοριστεί από την ισχύ των οικονομικά ισχυρών και όχι από τις απαιτήσεις των οικονομικά αδυνάτων. Η δημιουργία ενός κοινού νομίσματος με τη συμμετοχή των ισχυρών οικονομιών του Βορρά που χαρακτηρίζονται από την Παραγωγική Εξωστρέφεια τους και που παράγουν το συντριπτικό ποσοστό του ΑΕΠ της ΕΕ θα είχε νομοτελειακά ένα νόμισμα με την ισχύ του Γερμανικού Μάρκου και του Ολλανδικού Φιορινιού και όχι ένα νόμισμα ευέλικτο όπως η Ισπανική πεσέτα ή η Ιταλική λιρέτα ή ένα νόμισμα ευκαιρίας όπως ήταν η Ελληνική δραχμή. Η είσοδος στο € ήταν διακαής πόθος του Δημοκρατικού Ευρωποκεντρικού ΠΑΣΟΚ (και της ΝΔ της εποχής) και ακόμα και σήμερα για την πλειοψηφία των Ελλήνων παραμένει ως η μόνη βιώσιμη νομισματική επιλογή.

Η ανατροπή της σημερινής αρχιτεκτονικής του € θα σήμαινε κατά πάσα βεβαιότητα την εφαρμογή από την Ευρώπη της πολιτικής της έκδοσης χρήματος στα πρότυπα των ΗΠΑ. Μία πολιτική που θα μείωνε τον κίνδυνο που αντιμετωπίζει το $ από το € όσον αφορά το θέμα της ευστάθειας του νομίσματος αυτού κάθε αυτού. Διακαής πόθος της Αμερικής να πληγεί η Ευρώπη και το € ώστε η πρωτοκαθεδρία του $ να μην απειληθεί. Ο ΓΑΠ ως καλό παιδί προκάλεσε τους πρώτους τριγμούς στο € με μία καταστρεπτική πολιτική για την Ελλάδα και με το να φέρει από την πίσω πόρτα το ΔΝΤ μέσα στην καρδιά της Ευρώπης. Όπως φαίνεται η ειρωνεία είναι ότι αρωγός των Αμερικανών και των γεωπολιτικών τους συμφερόντων στην Ελλάδα το έτος 2013 θα ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί πια δεν είναι τα όπλα που έχουν τον κυρίως λόγο στην επιβολή πολιτικών αλλά η οικονομία.

Παράγραφος 13.26

… Ο ΣΥΡΙΖΑ θα συνεχίσει να απαιτεί από τη Γερμανία τις πολεμικές κατοχικές αποζημιώσεις, το κατοχικό δάνειο και την επιστροφή των αρχαιολογικών θησαυρών, ως ελάχιστο χρέος τιμής προς τους χιλιάδες αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης, που συνέβαλαν με βαρύ φόρο αίματος, στην πρώτη γραμμή του αντιφασιστικού αγώνα, στην απελευθέρωση της χώρας μας και ολόκληρης της Ευρώπης…

Και μόνον οι αναφορά σε προγραμματικές θέσεις του ονόματος μίας χώρας μέλος της ΕΕ με χαρακτηρισμούς αυτού του είδους (ελάχιστος φόρος τιμής, πρώτη γραμμή του αντιφασιστικού αγώνα κ.λπ.) αποτελεί μία υπερβολή. Γελοιότητα θα έλεγα όταν στη χώρα σου έχεις ένα Ναζιστικό κόμμα να φλερτάρει με το 10% του εκλογικού σώματος να απαιτείς από μία συγκεκριμένη χώρα που το έχει κηρύξει παράνομο αποζημιώσεις, ξεχνώντας πολύ βολικά τόσο τη βοήθεια για την ανασυγκρότηση της χώρας σου όσο και την οικονομική ενίσχυση που είχες μετά, δείχνει μία εχθρότητα απέναντι σε έναν λαό και όχι μόνον σε μία κατάσταση. Πολύ βολικά ο ΣΥΡΙΖΑ στο σημείο αυτό καπηλεύεται το «θεάρεστο» έργο του ΕΑΜ ΕΛΑΣ και των Κομουνιστών. Ένα κόμμα που θεωρεί εαυτόν Αριστερό και όχι Κουμμουνιστικό. Από την άλλη ο ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζει τη συντήρηση των εμφυλιοπολεμικού συνδρόμου που ειδικά το 2013 είχε την τιμητική του. Να μην ξεχάσουμε το δημοσίευμα της Αυγής την ημέρα του Θανάτου του Λαμπράκη που σκοπό είχε να ξυπνήσει μίση. Να μην ξεχάσουμε βέβαια δηλώσεις περί υποστολής της Ελληνικής Σημαίας και επίδοσης της στους Γερμανούς.

Να σημειώσουμε ότι μεγάλο μέρος της Ελλάδος ήταν υπό Βουλγαρική κατοχή. Η Βουλγαρία ουδέποτε πλήρωσε αποζημιώσεις στην Ελλάδα. Γιατί; Και γιατί δεν αναφέρεται στο κείμενο; Ομοίως πολύ μεγαλύτερος αριθμός εκθεμάτων βρίσκονται στο Βρεττανικό Μουσείο και αλλού.

Η χρήση ενός τέτοιου θέματος για εσωτερική κατανάλωση σε συνδυασμό με τους λεονταρισμούς του τρομερού παιδιού που ως άλλος αλαζόνας Δικτάτορας αποφασίζει να μην συνεχίσει μία συνέντευξη με έναν Δημοσιογράφικο και μετά προχωρά στην τακτική της διαβουλής του, ώστε να επιτύχει την απόλυση του (κατηγορώντας αυτόν για επαγγελματικά παραπτώματα που επιφέρουν αυτόματα την αποπομπή του) ουδόλως βοηθούν την έρημη αυτή χώρα.

Ακόμα και το ΚΚΕ φρόντισε να μην προβεί ποτέ σε τόσο εμπρηστικές δηλώσεις. Ο ΣΥΡΙΖΑ μάλλον αποτελεί ένα πολιτικό τερατούργημα που θα αποτελέσει ένα πολύ ενδιαφέρον θέμα μελέτης για τους Ιστορικούς του μέλλοντος. Ο λαϊκισμός του υπερβαίνει ακόμα και το «χρυσή δεκαετία» του ΠΑΣΟΚ.

Παράγραφος 13.27

… Αποκαθιστούμε στη θεωρία και την πράξη τις έννοιες «εθνικό» και «πατριωτικό», συνδέοντάς τες με το γνήσια λαϊκό. Ο εθνικισμός και η πατριδοκαπηλία βρίσκονται σε διαρκή αντιπαράθεση με τον δημοκρατικό-διεθνιστικό πατριωτισμό των λαϊκών τάξεων και της Αριστεράς. Θα προχωρήσουμε, με γνώμονα τους κανόνες του διεθνούς δικαίου και την ειρηνική διευθέτηση των διαφορών, στην επίλυση των ανοιχτών θεμάτων εξωτερικής πολιτικής, άμυνας και ασφάλειας της χώρας και των κατοίκων της….

Δημοκρατικός – διεθνιστικός πατριωτισμός;;; Πως ο διεθνισμός μπορεί να συνυπάρξει με τον Πατριωτισμό;

Κατά Μπαμπινιώτη:

Διεθνισμός η θεωρία σύμφωνα με την οποία πρέπει να επιδιώκεται η σύσφιξη των σχέσεων μεταξύ των λαών και η κατάργηση των επιμέρους εθνικών συμφερόντων.

Πατριωτισμός η έμπρακτη αφοσίωση και αγάπη προς την πατρίδα του.

Η Ελλάδα να μην ξεχνάμε ως οντότητα ήταν ένα από τα πρώτα έθνη κράτη της Ευρώπης. Γεννήθηκε μετά την Γαλλική Επανάσταση και αποτέλεσε το πρώτο εθνολογικά καθαρό κράτος της περιοχής. Οπότε μάλλον δύσκολο να μην ταυτίζεται και δικαίως το Έθνος με την Πατρίδα.

Φυσικά και ο Μπαμπινιώτης στη σελίδα 551 κάνει και μία εκτενή αναφορά στην έννοια διεθνισμός και εθνικισμός.

Σε αυτό το σημείο οι θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ πρακτικά ταυτίζονται με τις θέσεις του ΚΚΕ και γενικά των Κομουνιστικών Κομμάτων που έθεταν την έννοια του έθνους ως ξεπερασμένη ως αντίβαρο στην ανάπτυξη εθνικών κρατών κατά τον 19ο και 20ο αιώνα στην Ευρώπη.

Όσον αφορά τη διευθέτηση των διαφορών με κανόνες διεθνούς δικαίου συνήθως όταν προσφεύγεις σε αυτές πρέπει να είσαι έτοιμος να απαιτήσεις ώστε να επιτύχεις μία συμφωνία από την οποία κανείς να μην φύγει από το τραπέζι ευχαριστημένος. Το να καθίσεις στο τραπέζι με τον αντίπαλο να έχει μόνο απαιτήσεις σημαίνει νομοτελειακά ότι όταν σηκωθείς θα έχεις χάσει κάτι. Οπότε εσύ θα φύγεις δυσαρεστημένος και ο αντίπαλος θα είναι απόλυτα ευχαριστημένος γιατί κέρδισε κάτι. Και σε επίπεδα κρατών έστω και μία σπιθαμή γης είναι κέρδος όχι ευκαταφρόνητο.

Σε μία χώρα που πλήρωσε ότι έχει με πολύ αίμα κάτι τέτοιο είναι μη σοφό ως και επικίνδυνο. Δεν θα αναφέρω τη λέξη προδοτικό. Αυτό το αφήνω στους Βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ που κατά καιρούς αρέσκονται στο να αντιγράφουν τους συναδέλφους τους από τους ΑΝΕΛ και τη ΧΑ.

Παράγραφος 13.28

… Προωθούμε την ένταξη στο διεθνές γίγνεσθαι της χώρας μας μέσω μιας ανεξάρτητης, πολυδιάστατης και φιλειρηνικής εξωτερικής πολιτικής, που θα εδράζεται στην ισότιμη συνεργασία, στην εθνική ανεξαρτησία και στην προστασία της εδαφικής μας ακεραιότητας. Η Ελλάδα είναι χώρα της Ευρώπης και ταυτόχρονα των Βαλκανίων και της Μεσογείου, σε εγγύτατη συνάφεια με τις εστίες μόνιμης έντασης που αποτελούν οι χώρες της Μέσης Ανατολής. Η σύνθετη αυτή πραγματικότητα εγκυμονεί κινδύνους, αλλά παρέχει και ευκαιρίες. Οι δεσμοί φιλίας και καλής γειτονίας με όλες ανεξαιρέτως τις χώρες, στη βάση του σεβασμού των συνόρων και των κυριαρχικών δικαιωμάτων και οι εγκάρδιες σχέσεις με τα προοδευτικά κινήματα και τις προοδευτικές κυβερνήσεις παντού στον κόσμο, μπορούν να αποτελέσουν ασπίδα προστασίας απέναντι στην εξαιρετικά επισφαλή παγκόσμια κατάσταση αλλά και φιλειρηνική ενεργό παρέμβαση στις διεθνείς εντάσεις που αναπτύσσονται. Η στήριξη της Κυπριακής Δημοκρατίας για την επίλυση του Κυπριακού, ο σεβασμός των διεθνών συμβάσεων και των σχετικών ψηφισμάτων του ΟΗΕ, η απεμπλοκή από το ΝΑΤΟ, η κατάργηση των ξένων στρατιωτικών βάσεων, η αποτροπή της στρατιωτικής συνεργασίας με το Ισραήλ και η εφαρμογή της αρχής «κανείς Έλληνας στρατιώτης σε πολεμικά μέτωπα έξω από τα σύνορα της χώρας» συνιστούν άξονες της εξωτερικής μας πολιτικής. Ο αγώνας για την ειρήνη και τον πυρηνικό αφοπλισμό διατηρεί για τον ΣΥΡΙΖΑ την προτεραιότητά του και συνδέεται στενά με τους αγώνες για τη δημοκρατία…

Θα παραμείνω στο γεγονός ... ότι η Ελλάδα...

… Η Ελλάδα είναι χώρα της Ευρώπης και ταυτόχρονα των Βαλκανίων και της Μεσογείου…

Και οι

… Οι δεσμοί φιλίας και καλής γειτονίας με όλες ανεξαιρέτως τις χώρες...

Δεν διάγουν με το

… η αποτροπή της στρατιωτικής συνεργασίας με το Ισραήλ…

Που δείχνει ξεκάθαρη εχθρότητα.

Από εκεί και πέρα η αλληλεγγύη στη Κύπρο πως διάγει με την εχθρότητα προς το Ισραήλ. Μιλάμε για μία χώρα «Κύπρος» που σήμερα έχει πολύ στενές και ιδιαίτερα φιλικές σχέσεις με το Ισραήλ καθώς στην περιοχή είναι οι μόνες μη Μουσουλμανικές χώρες. Σε μία περιοχή (όπως η Ανατολική Μεσόγειος) που θρησκευτικά μονοπωλείται από τους οπαδούς του Μωάμεθ που σήμερα περισσότερο από κάθε άλλη φορά ακονίζουν τα μαχαίρια γιατί ονειρεύονται σφαγμένους αλλόθρησκους λαιμούς και βλέπουν μέσα από την τακτική της βίαιης μέσω της μαζικής μετανάστευσης κοινωνικής αλλοίωσης της Δύσης το εφαλτήριο για τη δική τους παγκόσμια κυριαρχία η στάση του ΣΥΡΙΖΑ πραγματικά θυμίζει συμπεριφορά παιδιών του νηπιαγωγείου που έχουν τόση σχέση με την διπλωματική πραγματικότητα όση σχέση έχει ο φάντης με το ρετσινόλαδο. Για μία ακόμα φορά όταν στις προγραμματικές σου θέσεις/στόχους ορίζεις κράτη ως ένας άξονας του κακού το μόνο που να καταφέρεις είναι να προσφέρεις τις χειρότερες δυνατές υπηρεσίες στη χώρα σου. Γιατί δεν είσαι όπως η ΗΠΑ ή η πρώην ΕΣΣΔ ο νταβατζής του κόσμου που να έχεις αυτή την πολυτέλεια. Η πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού όχι του ιδεατού. Και αυτό ερμηνεύεται ότι τα συμφέροντα της χώρας σου θα καθορίσουν και τις θέσεις σου και όχι μία οποιαδήποτε ιδεολογία.

Το «κανείς Έλληνας στρατιώτης σε πολεμικά μέτωπα έξω από τα σύνορα της χώρας» πρακτικά εξισώσει τα Ελληνικά στρατεύματα με τα στρατεύματα κατοχής. Στο ίδιο σκεπτικό δεν θα έπρεπε να υπήρχαν και οι κυανόκρανοι του ΟΗΕ που ο ρόλος τους είναι καθαρά ειρηνευτικός. Σε έναν μη τέλειο κόσμο το να δηλώνεις ευθαρσώς τέτοια πράγματα δείχνει ή ότι δεν έχεις την ικανότητα να κατανοήσεις σε τι περιβάλλον είσαι ή ότι λειτουργείς ακόμα ως συγκρότητα απόψεων διαμαρτυρίας που δεν έχει καμία επαφή με τον πραγματισμό που απαιτεί η πολιτική.

Ο αγώνας για την Ειρήνη και τον πυρηνικό αφοπλισμό αποτελεί πρακτικά το πάγιο αίτημα της Κουμμουνιστικής Αριστεράς στη Δυτική Ευρώπη τις δεκαετίες του 70 και 80 αποτέλεσμα της στενής συνεργασίας της ηγεσίας των κομμάτων αυτών με το ΚΚΣΕ.

Παράγραφος 13.29

… Θεσμοθετούμε κανόνες δημοκρατικής ρύθμισης και κοινωνικού ελέγχου στα ΜΜΕ. Οι ραδιοτηλεοπτικές συχνότητες είναι δημόσιο αγαθό και ανήκουν στο κοινωνικό σύνολο. Οι άδειες παραχώρησης εξετάζονται από μηδενική βάση, είναι ορισμένης διάρκειας και συνδέονται με την εξασφάλιση εργασιακών δικαιωμάτων, μπορούν να ανανεώνονται και να ανακαλούνται από το ΕΣΡ. Αναβαθμίζουμε τα δημόσια ΜΜΕ, διαμορφώνοντας ένα δημοκρατικό περιβάλλον στη δημόσια ζωή και εξασφαλίζοντας την έκφραση της κοινωνίας χωρίς τη σημερινή επικυριαρχία μηχανισμών χειραγώγησης, δίνοντας έμφαση στη δυνατότητά της να αποτελέσει παραγωγό ενημέρωσης και όχι απλό καταναλωτή των απόψεων για την ενημέρωση και τον πολιτισμό εμπορικών και επιχειρηματικών συμφερόντων….

Τα ΜΜΕ αποτελούν μέρος μίας ανεξάρτητης εξουσίας. Ο κοινωνικός έλεγχος σε αυτά πέραν της απόφασης του κοινωνικού συνόλου να απορρίπτει τα ΜΜΕ που προσπαθούν να τον αποπρασανατολίσουν μάλλον είναι ένας έξυπνος τρόπος να φιμώσεις κάθε άλλη φωνή από τη δική σου. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει και το καλύτερο ιστορικό με τους Δημοσιογράφους. Μάλλον ξεκίνησε με τις χειρότερες συνθήκες.

Ο Βασικός Δημοκρατικός κανόνας είναι το Δημόσιο να αποτελεί τον θεματοφύλακα των κανόνων που έχει θεσμοθετήσει. Αυτό συνεπάγεται ότι η εκτελεστική και νομοθετική εξουσία πρέπει να μένουν όσο το δυνατόν πιο μακριά από την εξουσία του τύπου και τη Δικαστική Εξουσία και κάθε άλλη μορφή εξουσίας που η Αστική Δημοκρατία μέσα από χιλιάδες δοκιμές έχει δημιουργήσει ώστε να αποτραπεί η μετάπτωση της σε ένα απολυταρχικό καθεστώς. Μάλλον στον ΣΥΡΙΖΑ νοσταλγούν την εποχή της παντοκρατορίας της Δημόσιας Τηλεόρασης όταν και μονοπωλούσαν την πληροφόρηση οι εκάστοτε κυβερνώντες. Ξεκάθαρα ο τρόπος γραφής του κειμένου με το ΕΣΡ να έχει τη δυνατότητα να ανακαλεί άδειες λειτουργίας οι οποίες δίνονται για ορισμένη χρονική διάρκεια δείχνει δε και την τεχνολογική άγνοια του κόμματος της Κουμουνδούρου. Σήμερα όποιος θέλει μπορεί μέσω του net να παράγει πληροφορία σε εικόνα και ήχο. Η εκπομπή μέσω της τηλεόρασης απλά αφορά μία γενεά όπου φεύγει. Εκτός και αν ο στόχος είναι η διείσδυση ακριβώς σε αυτή τη γενεά που θα εξασφαλίσει την πολυπόθητη αυτοδυναμία. Αλλά η όλη ιστορία μου επαναφέρει στη μνήμη εποχές όπου το κράτος επενέβε βάσαυνα στη λειτουργία του τύπου. Και όχι δεν μιλώ για πριν το 1974. Αλλά για μετά το 1981.

Όσον αφορά τα εμπορικά και επιχειρηματικά συμφέροντα που αναφέρονται. Το κόμμα με την μεγαλύτερη (σε σχέση με τα ποσοστά του) παρουσίαση στα ΜΜΕ διαχρονικά είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Ένα κόμμα που για 20 χρόνια βολόδερνε στο 4~6% είχε σχεδόν ισό χρόνο παρουσίασης των θέσεων του στα λεγόμενα «οργανωμένα» εμπορικά και επιχειρηματικά συμφέροντα. Οπότε η όλη του προσπάθεια να παρουσιάσει εαυτόν ως ένας άλλος «Καΐλας» απλά δεν μπορεί να επιτύχει σε ένα κοινό που έχει την ικανότητα της βασικής μνήμης. Ο ΣΥΡΙΖΑ με την πολιτική του στάση όλα αυτά τα χρόνια και την ιδεολογική του παντοκρατορία στο χώρο των media (προοδευτικό=κουλτούρα=καλό) πρακτικά εκκόλαψε το αυγό του φιδιού που ακούει στο όνομα ΧΑ. Με προστάρη τον Λαζόπουλο που τα τελευταία χρόνια δρούσε ως εκπρόσωπος τύπου του κόμματος της Κουμουνδούρου κατάφερνε πάντα να κάνει γνωστές τις θέσεις του. Πρακτικά το 5% του Ελληνικού πολιτικού σώματος μέσω της ιδιότυπης σχέσης που είχε με τα media δυνάστευε ιδεολογικά το 95% της χώρας.

Οπότε η όποια προσπάθεια ταύτισης του ΣΥΡΙΖΑ με ένα αντι-συστημικό κόμμα απλά προκαλεί γέλια.

Έδω ολοκληρώνεται το κεφάλαιο 13 που αφορά τους προγραμματικούς στόχους.