Αυτο που σπρωχνει τον Ελληνα (και οχι μονο*) στην πολη ειναι α) οι ευκαιριες και β) οι επιλογες.

*Η διεθνης ταση ειναι megacities και δεν ειναι καθολου ελληνικο το φαινομενο

Ο χρήστης ililias έγραψε:
Δεν καταλαβαίνω τι λες, προφανώς μιλάμε άλλη γλώσσα. (το μόνο που κατάλαβα ήταν το προτελευταίο)

Η ουσία είναι ότι αν ο φίλος βρήκε μια δουλειά στην Ξάνθη (ΣΤΗΝ ΞΑΝΘΗ, ξαναλέω μπας κ καταλάβεις ότι δεν είναι το 'χωριό σου') με περισσότερα χρήματα, ενδιαφέρον κ προοπτικές απ' αυτήν που έχει στην Αθήνα, δεν πρέπει να πάει γιατί η Ξάνθη έχει λιγότερες επιλογές νυχτερινής διασκέδασης;
Για 30άρη μιλάμε, όχι για 20άρικο που μόλις γύρισε απ' τον στρατό.

Για μια ακόμα φορά: Αυτό που σπρώχνει τον Έλληνα στην Αθήνα (κι έχει αφήσει την περιφέρεια δίχως προοπτική και την Ελλάδα δίχως μέλλον) είναι η έλλειψη εμπιστοσύνης στον εαυτό του κι ο συντηρητισμός του.
Ο Καραγκιόζης, ο Μαρξ και το τζατζίκι.

Οχι πως θέλω να κάνω τον συνήγορο του Asimov, αλλά ειδικά το τελευταίο, απλά, ΔΕΝ ΠΑΙΖΕΙ!
Συνήθως , παίζει ΑΚΡΙΒΩΣ, το αντίθετο, αυτοί που μένουν, είναι αυτοί που θέλουν να βολευτούν και με τις λιγότερες προοπτικές και τα παραδείγματα που έχω είναι πολλά!

Τώρα, για την Ξάνθη που αναφέρεσαι, όντως, μιλάμε για την Ξάνθη, μια πόλη που όσο εγώ υπηρέτησα στην Κομοτηνή (20 μέρες... ), φίλοι που υπηρετούσαν στην Ξάνθη έρχονταν Κομοτηνή γιατί ΔΕΝ την πάλευαν! Και μιλάμε για την Κομοτηνή, η οποία κάποιες ώρες στην πλατεία, είχε ΜΟΝΟΝ φαντάρους (άρα και ΜΟΝΟΝ άντρες...ευτυχώς είχα βρει 2 έμπειρα μέρη και παίζαν και γκομενάκια, αρκετά απελπισμένα γιατί συνήθως τους την έπεφταν καμμένοι, φαντάροι ή όσοι φοιτουσαν στην αστυφυλάκων... ).

Τεφαρίκι, ΔΕΝ είναι η Ξάνθη.-
Απλά, ίσως κάνει την καρδιά του πέτρα και πάει για λίγα χρόνια με σκοπό ν'ανεβάσει τον μισθό του και να ξαναγυρίσει... Ή να πάει σε κάτι καλύτερο...

Πάντως, για κάποιον Αθηναίο, στα 30 του, θα του φάνει κάπως...

Α κι εγώ έχω παραστάσεις από χωριό με ελάχιστους κατοίκους, από κάμποσα χρόνια στα Γιάννενα και κάμποσα χρόνια στην Πάτρα και τώρα στην Αθήνα (όχι στο κέντρο, ΟΚ... ).
Επομένως, δεν μιλάω από αυτά που άκουσα , αλλά από αυτά που έζησα ο ίδιος... Με όσο υποκειμενισμό μπορεί να έχουν (και έχουν μπόλικο... ) ...

Άντε, να το πάρω κι εγώ προσωπικά: Στα 18 μου βρέθηκα από το χωριό μου (16 - 17 χιλ κάτοικοι) ... στη Ρώμη, όπου έμεινα 5 χρόνια. Έπιασα δουλειά, έκανα φίλους, φίλες, με λίγα λόγια ζούσα.
Όταν χρειάστηκε να επιλέξω μέλλον δεν επέλεξα το ευκολότερο, αντίθετα αυτό που πήγαινα να κάνω φαινόταν ηλίθιο. 20++ χρόνια μετά, φαίνεται ότι σωστά επέλεξα. Αν, όμως, το δεις αλλιώς, αν είχα δεχτεί την πρόταση γάμου της Regula, πανέμορφης κόρης τραπεζίτη από την Βασιλεία, ίσως ήμουν καλύτερα. Αλλά ίσως κι όχι.
Τελικά, η μόνη μου βεβαιότητα σ' αυτή τη ζωή παραμένει τέτοια: Θα έπρεπε να έχουμε μια ντουζίνα ζωές, ν' αλλάζουμε επιλογές με δικαίωμα επιστροφής.
Δυστυχώς δεν παίζει ούτε στα έργα του χόλιγουντ (ακόμα κι εκεί, οι δυνατότητες περιορίζονται σε μια μέρα) οπότε επιλέγουμε και συνεχίζουμε.
Φίλτατε Αsimov, να μου επιτρέψεις τα χρόνια που πέρασες μαύρα σε μαύρο τόπο, μια - δυο ώρες δίπλα απ' το σπίτι σου, να τα θεωρώ χαμένο χρόνο.

Κι εγω χαμενα τα θεωρω
Παντως αν ειχες δεχτει την προταση γαμου της Regula τωρα θα εγραφες στο ferrari topic

Μπα, ήταν κολλημένοι με τα Γερμανικά αυτοί.
Καρρέρα τόπικ έχουμε;

Edit
Στο χιονοτόπικ θα έγραφα, παρέα με τον Χρήστο Λάπα και τους υπόλοιπους χιονοκαμένους.

Ο χρήστης Asimov έγραψε:
Κι εγω χαμενα τα θεωρω
Παντως αν ειχες δεχτει την προταση γαμου της Regula τωρα θα εγραφες στο ferrari topic

και δε στεναχωριεσαι που δε θα τον ειχες γνωρισει?

Ο χρήστης ililias έγραψε:
Καρρέρα τόπικ έχουμε;

viewtopic.php?f=15&t=19031&p=618813&hilit=porsche#p618813
Τα παντα ολα

Σπυρο δε θα την ειχα γλυτωσει, ειμαι σιγουρος

Ο χρήστης Asimov έγραψε:

Καρρέρα τόπικ έχουμε;

viewtopic.php?f=15&t=19031&p=618813&hilit=porsche#p618813
Τα παντα ολα

Σπυρο δε θα την ειχα γλυτωσει, ειμαι σιγουρος

o Hλιας θα ηταν κατοικος Ιταλιας. Σε σαμπανιες θα εκανε μπανιο.

H αλήθεια είναι ότι πέφτετε σε γενικεύσεις (πχ οι 30αρηδες είναι έτσι, οι 20αρηδες θέλουν γιουβέτσι) ενώ δεν είναι καθόλου έτσι τα πράγματα.
Θεωρώ ότι είναι καθαρά θέμα ατόμου και ούτε ηλικίας, ούτε τίποτα. Προσωπικά μιλώντας, δεν έχω σχεδόν καμία επαφή με τον τρόπο ζωής της μεγαλούπολης.
ΟΚ, γουστάρω μπαράκια, γκομενάκια, εκθέσεις, εκδηλώσεις κλπ, αλλά δε θα πεθάνω χωρίς αυτά, έτσι πιστεύω τουλάχιστον.
Σινεμά πχ δεν πάω ποτέ πια, με ελάχιστες εξαιρέσεις όταν με τραβάνε κάτι φίλοι σε πιο underground φάσεις, δε συζητώ καν για cineplex, ξερω γω πως τα λένε (village δεν έχω πάει ΠΟΤΕ ). Προτιμώ 1000 φορές να αράξω σπίτι και να δω ταινία με την κοπελιά μου και φίλους.
Εκεί όμως που πραγματικά ζορίζουν τα πράγματα είναι όταν θελω να κάνω αυτά που πραγματικά γουστάρω.
Πχ θες να κάνεις ένα τρέξιμο ή λίγο γυμναστική και πρέπει να πας σε ένα κωλο-γυμναστήριο με άλλους 100 βρωμύλους σε 50 τ.μ. Δε συζητάω καν όταν θες να πας για ορειβασία πχ ή αναρρίχηση (που πηγαίναμε 1 φορά το μήνα και ΑΝ και τρώγαμε 4 ώρες στο πηγαινελα) ή για ένα απλό σκι που θες 3 ώρες και μποτιλιάρισμα.
Το mountain δε, είναι παρκαρισμένο πια μόνιμα στο χωριό και κάνουμε καμια εξόρμηση 1 φορά το δίμηνο-3μηνο και κάθε πασχα-χριστούγεννα-καλοκαίρι λίγο πιο συχνά. Άσε που κάθε φορά είναι σαν να ξεκινας απ' την αρχή, έχεις μουχλιάσει και έχεις χάσει εντελώς τηνεπαφή με το σπορ και όποιο ίχνος φόρμας είχες κάποτε.
Βλέπω τον εαυτό μου στην επαρχία, να απέχω μισή ωρίτσα απ' το χόμπι μου κι απ' το βουνό και να μπορώ να το κάνω καθημερινά και τρελαίνομαι!
Θα πηγαίνω στη δουλειά με τον εξοπλισμό λεμε!

Χώρια ο ελεύθερος χρόνος που θα έχω και η ποιότητα ζωής, θα διαβάζω και τα βιβλία μου που έχω παραμελήσει, θα μπαίνω να γράφω παπαριές εδώ, θα βάλω καμια νόβα να βλέπω Μπάρτσα, θα πάρω και ενα PS3, ζωή και κότα θα είναι λέμε.

Πραγματικά, αν ήμουν μονος μου, μάλλον δε θα το σκεφτόμουν καθόλου, τώρα είναι και το Χριστινιώ στη μέση και πρέπει να βρούμε μια φόρμουλα, κυρίως για τη δουλειά της (είναι κρίμα να πετάξεις στο κάλαθο των αχρήστων κονέ χρόνων και 15 ιδιαίτερα σε μια στιγμή - άσε που έχω και γω μερικά)...
Είανι και το πολύ πρόσφατο της μετακόμισης και πάνω που έχουμε βολευτεί και βρει το ρυθμό μας, βαριέμαι και να κουβαλάω πάλι!

Πάντως μην τα βλέπετε τόσο τραγικά, γιατι έγραφαν κάποια παιδιά πριν δε θα την παλευεις και αν είσαι απελπισμένος πήγαινε και τέτοια, ούτε απελπισμένος είμαι, ούτε έχω αναγκη τα παραπάνω χρήματα, ούτε θα στεναχωριέμαι μακριά από τους 'δικούς μου' ανθρώπους (κλαψ ) το βλέπω όμως σαν μια περιπέτεια και σαν μια μεγάλη ευκαιρία να είμαι κοντά στο βουνό και τα χόμπι μου.

Ως προς τη δουλειά πάλι, δεν χάνω κάτι σε προοπτική εξέλιξης, μάλλον το αντίθετο.
Το μόνο που φοβάμαι είναι μήπως επειδή θα είναι καινούρια μονάδα θα μας λιώνουν στην υπερωρία, μέχρι να στηθεί τουλάχιστον, και δεν έχω καμιά όρεξη να πάω και να δουλεύω περισσότερο.
Αλλά θα το ψάξω κι αυτό, πάντως το καλό με την κρίση είναι ότι δεν έχουμε και στόχους αύξησης φέτος...

Τεσπα, θαααα δούμε.

ΥΓ: Θεωρώ τον εαυτό μου προσαρμοστικό και αυτάρκη τύπο, άνετα θα μπορούζα να ζήσω σε οποιοδήποτε μέρος χωρίς κανένα υπόβαθρο (γνωστούς, φίλους κλπ) εκτός από οικονομικό βέβαια.
Αυτά τα λέω λίγο εκ του ασφαλούς τώρα βέβαια, το αναγνωρίζω, αλλά ένα κρας-τεστ αυτογνωσίας θα το αποδείκνυε και στην πράξη πιστεύω.

Ξέχασα βέβαια να αναφέρω ότι θα είσαι και μες στα στροφιλίκια και τα κορφοβούνια!
Λογικά θα έχει υπέροχες διαδρομές εκεί πάνω και καταπληκτικά μέρη να επισκεφθείς.

Προσωπικά έφυγα από το κέντρο της Αθήνα μικρός, αλλά όχι αρκετά μικρός ώστε να μην έχω παρέες - στέκια. Ημουν ακόμη στο σχολείο οπότε δεν είχα θέμα καριέρας, αλλά σίγουρα ήταν αρκετά δύσκολη η προσαρμογή μου στα νέα λημέρια (έπρεπε να αντιμετωπίσω και τη 'στάμπα' του 'βέρου Αθηναίου').

Αργότερα, έκανα το λιγότερο 1,5 ώρα για να πάω στο (τότε) γραφείο μου, παρ'ό,τι έμενα (και μένω) εντός Αττικής. Σήμερα (αν το είχα κρατήσει) θα έκανα μισή ώρα λόγω της ΑΟ. Καθημερινά όμως κάνω πάνω από 80 χλμ για τη δουλειά μου (επίσης εντός Αττικής).

Εχω - ειδικά τους τελευταίους μήνες - σκεφτεί κάμποσες φορές να αλλάξω εντελώς τρόπο ζωής και να φύγω εκτός. Υπάρχουν κάποιες σκέψεις - προτάσεις τόσο για άλλες μεγάλες πόλεις (Θεσ/κη, Βόλος) όσο και για μικρότερες. Στην περίπτωσή μου η απαγκίστρωση δεν είναι απλή υπόθεση και θα έπαιρνε τουλάχιστον ένα πλήρες έτος μέχρι να πω πως μπορώ να φύγω χωρίς ανειλημμένες υποχρεώσεις. Αυτό που με κρατάει όμως, δεν είναι τόσο ο φόβος του 'ξεβολέματος' όσο το ότι φοβάμαι πως πηγαίνοντας εκεί θα με σκοτώσουν οι αργοί ρυθμοί. Δυστυχώς (και το εννοώ) είμαι εργασιομανής και έχω συνηθίσει σε ρυθμούς που δύσκολα θα μπορούσαν κάποιοι να ακολουθήσουν. Πηγαίνω (κάποιες φορές) για διακοπές και στις 4 μέρες θέλω να γυρίσω πίσω στη δουλειά... Εχει και το καλό του βέβαια το ότι γεμίζω μπαταρίες με μικρά διαλείμματα.

Μετά από όλα αυτά τα προσωπικά που μάλλον δεν έχουν σχέση με τα δικά σου αλλά βρήκα αφορμή να τα πω να ξεσκάσω (με συγχωρείτε κιόλας), αυτό που έχω να πω επί της ουσίας (και το κάνω σπάνια εδώ μέσα ) είναι το εξής: εάν όντως αποφασίσεις να κάνεις το βήμα, υποσχέσου στον εαυτό σου ότι όντως θα κάνεις αυτά που λες ότι σε ευχαριστούν (εξορμήσεις, mountain biking, βιβλία, σκι κλπ). Είναι πολύ εύκολο να 'αφεθείς' μπροστά σε μια οθόνη και να χάσεις άπειρες ώρες επειδή βαριέσαι να κάνεις κάτι άλλο.

Και κάτι άσχετο, συγνώμη αλλά δεν μπορώ να κρατηθώ (επιστροφή στη ρουτίνα του 4TF):

Ο χρήστης ililias έγραψε:
θα' χα στήσει κανα σύστημα σαν του tm να βλέπω τις ταινίες μου

Ο χρήστης n_olympios έγραψε:

Και κάτι άσχετο, συγνώμη αλλά δεν μπορώ να κρατηθώ (επιστροφή στη ρουτίνα του 4TF):

θα' χα στήσει κανα σύστημα σαν του tm να βλέπω τις ταινίες μου

εχεις να πεις κατι, τις??

Τσίμπησες κατευθείαν βλέπω.

Από ότι διαβάζω -και είναι φυσικό- ο καθένας κρίνει με βάση τις εμπειρίες (κατά βάση) και τις ανάγκες / βλέψεις του, στη συνέχεια. Αποδέχομαι τη λογική του Asimov, δεν μπορώ ωστόσο να την ενστερνιστώ -και ας δηλώνω παιδί της πόλης (των προαστίων, έστω) (πριν παντρευτώ δεν είχα καν στο λεξιλόγιό μου τη φράση 'πάω στο χωριο, γιατί απλούστατα δεν υπήρχε κάτι τέτοιο). Δεν την ενστερνίζομαι και τείνω να υιοθετώ περισσότερο τις απόψεις του Ηλία, κυρίως λόγω της γενικής προσέγγισής του. Ωστόσο, παραδέχομαι ότι τα σημεία που προτάσει ο Asimov έχουν -σοβαρή- βάση.
Δεν μπορώ να μιλήσω από προσωπική εμπειρία, αφου δεν είχα ποτέ ως βάση εργασίας άλλο μέρος από την Αθήνα, αλλά μπορώ να πω τα εξής. Τα γκομενικά έρχονται και παρέρχονται -ή παραμένουν, for that matter. Δεν αποτελούν, IMHO, λόγο προσκόλλησης σε μια περιοχή. Αν υπάρχει steady με 'προοπτική' τότε μπορεί να βρεθεί λύση -γενικεύσεις δεν μπορούν να γίνουν εδώ ο καθένας αποφασίζει και προσαρμόζει μια λύση με βάση τα δικά του δεδομένα. Ο Kovatthe -και μόνο αυτός- ξέρει καλύτερα τι πρέπει να πράξει.

Κατά τ' άλλα: Εχω, μεταξύ άλλων, κουμπάρους στην Κεφαλλονιά και ξαδέλφια στην Ξάνθη. Κάποιοι από αυτούς δεν είναι καν 'γηγενείς'. Κανείς τους δεν μου έχει παραπονεθεί για απομόνωση, έλλειψη επιλογών, εναλλακτικών ή κάτι παρόμοιο. Οχι γιατί κάτι τέτοιο δε συμβαίνει (ειδικά όταν έχουμε να κάνουμε με δυνατότητες ψυχαγωγίας ή κόστος ζωής), αλλά γιατί ο τρόπος ζωής τους εκεί έχει αντισταθμίσει τα όποια μειονεκτήματα.

Δε θα μπορούσα πάντως σε καμμιά περίπτωση να προτείνω στον οποιονδήποτε 'μείνε εδώ' ή 'φύγε', εκτός και αν τον/την ήξερα πολύ καλά, ώστε να γνωρίζω τις προσωπικές του ανάγκες. Το θέμα δεν προτείνεται για γενικεύσεις. Με τις ίδιες ακριβώς συνθήκες, κάποιος 'ξενιτευμένος' μπορεί να δυστυχήσει αφόρητα, ενώ κάποιος άλλος μπορεί να βρεί τον παράδεισο.

Και κάτι τελευταίο: μέσα από όλη την παραπάνω κουβέντα, συνειδητοποιώ ότι γενικά είμαστε μακρά της αγγλοσαξονικής νοοτροπίας 'wherever I lay my hat, that's my home'. Χωρίς να κρίνω αν αυτό είναι κάτι καλό ή κάτι κακό, πάντα έβρισκα ενδιαφέρουσα τη στάση πολλών ανθρώπων που έχω γνωρίσει κατά καιρούς που δε δίστασαν να αφήσουν τη γενέτειρά τους και να εγκατασταθούν σε άλλη χώρα ή ήπειρο. Και αυτό χωρις απαραίτητα μια προοπτική 'δια βίου'.

Dirtoulie όσο είσαι νέος το κάνεις.
Τα βροντάς όλα μια μέρα και λές σηκώνομαι και φεύγω, να δοκιμάσω την τύχη μου αλλού.
Δεν έχεις έγνοιες, υποχρεώσεις, ούτε το να κατασταλάξεις κάπου σε ενδιαφέρει άμεσα.
Όταν όμως έχεις κάνει μια αρχή, έχει ευδοκιμήσει, είναι μεγάλο ρίσκο να φύγεις.
Αυτά που λές περί σχεσεων που έρχονται και παρέρχονται, θα συμφωνήσω. Όπως επίσης θα σημειώσω ότι αν έχεις βρεί έναν άνθρωπο που πραγματικά επικοινωνείς, θα το σκεφτείς 10 φορές πριν φύγεις.
Γιατί σχέσεις απ το τηλέφωνο απλά δεν υπάρχουν.-

Προσωπικά, πάντα ήμουν έτοιμος να την κάνω για οπουδήποτε, φτάνει να μπορώ να γυρίζω στην Ελλάδα με αμάξι Όταν έφυγα, άφησα πίσω μου πολύ δυνατές φιλίες, που αμφιβάλλω αν θα ξαναβρώ. Νομίζω το ίδιο θα έκανα εκείνη τη στιγμή ακόμα κι αν είχα σοβαρή σχέση.
Δεν ξέρω αν θα έκανα το ίδιο απο εδώ, έχοντας σοβαρή σχέση.

Σίγουρα όμως πολύ δύσκολα θα έφευγα να πάω σε μικρή επαρχιακή πόλη πριν τα 35 μου. Εδώ νοιώθω ότι πνίγομαι στο Eindhoven, που όποτε μου τη βαράει κι έχω χρόνο και λεφτά την κοπανάω.
Κι αν με ρωτήσεις, δεν μπορεί η ζωή σου να είναι η στιγμή που περιμένεις να φύγεις απ την πόλη που μένεις. Καλά κι άγια τα ταξίδια, αλλά πρέπει να μπορείς να περνάς καλά κι εκεί που μένεις.
Και δεν νομίζω ότι προσωπικά θα μπορούσα να περάσω καλά σε τέτοιες πόλεις.

Ο χρήστης ililias έγραψε:
αν είχα δεχτεί την πρόταση γάμου της Regula, πανέμορφης κόρης τραπεζίτη από την Βασιλεία, ίσως ήμουν καλύτερα. Αλλά ίσως κι όχι.

Παντως αν ειχες δεχτει την προταση γαμου της Regula τωρα θα εγραφες στο ferrari topic

Στο χιονοτόπικ θα έγραφα, παρέα με τον Χρήστο Λάπα και τους υπόλοιπους χιονοκαμένους.

Εξαρτάται τι τραπεζίτη. Αν ήταν της UBS πιθανότατα θα έγραφες στο 'ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ: ΜΑΣ ΑΓΓΙΖΕΙ;'

Σωστό κι' αυτό!

Ενώ με μια κόρη τσέλιγκα τουλάχιστον είσαι σίγουρος πως δεν θα πεινάσεις ποτέ, Asimooooooooooooovvvvvvvvvvvvvv

Χίλιες φορές επιστροφή στην επαρχία στα χωριά και να έχεις ελεύθερο χρόνο, παρά ΔΟΥΛΟΣ και να βαράς 12ωρα για ψίχουλα. Γιατί πλέον καριέρες και μλκιες ξεχάστε τα. Υποκρισία και τίποτα άλλο. Ή μήπως περιμένετε να δείτε ποτέ σύνταξη; Ή από την αντίπερα όχθη, πως να έχεις δική σου επιχείρηση/κατάστημα κτλ, να έχεις επενδύσει τα δικά σου χρήματα και να απασχολείς προσωπικό, όταν ο κάθε Κορασίδης-Λαναράς-Παζαρόπουλος-Ψωμιάδης και λοιποί, συν το ΑΝΕΥΘΥΝΟ κράτος κάνουν ΜΠΟΥΡΔΕΛΟ την αγορά και δεν τιμωρείται ΠΟΤΕ ΚΑΝΕΝΑΣ, ζημιώνοντας πάντα τους μικρομεσαίους;

Οπότε χίλιες φορές στο χωριουδάκι με άγχος μηδέν, να έχεις τα βασικά και να πηδηχτούν όλοι τους.

Ο χρήστης Vasgti έγραψε:
Χίλιες φορές επιστροφή στην επαρχία στα χωριά και να έχεις ελεύθερο χρόνο, παρά ΔΟΥΛΟΣ και να βαράς 12ωρα για ψίχουλα. Γιατί πλέον καριέρες και μλκιες ξεχάστε τα. Υποκρισία και τίποτα άλλο. Ή μήπως περιμένετε να δείτε ποτέ σύνταξη; Ή από την αντίπερα όχθη, πως να έχεις δική σου επιχείρηση/κατάστημα κτλ, να έχεις επενδύσει τα δικά σου χρήματα και να απασχολείς προσωπικό, όταν ο κάθε Κορασίδης-Λαναράς-Παζαρόπουλος-Ψωμιάδης και λοιποί, συν το ΑΝΕΥΘΥΝΟ κράτος κάνουν ΜΠΟΥΡΔΕΛΟ την αγορά και δεν τιμωρείται ΠΟΤΕ ΚΑΝΕΝΑΣ, ζημιώνοντας πάντα τους μικρομεσαίους;

Οπότε χίλιες φορές στο χωριουδάκι με άγχος μηδέν, να έχεις τα βασικά και να πηδηχτούν όλοι τους.

Είναι φανερό πως δεν έχεις ζήσει ποτέ σε χωριουδάκι, γι' αυτό και λες κάτι τέτοια...

Αν κάτι με παρηγορεί κάτι τέτοιες ώρες, είναι πως τον...πάτο τον έχω δει, και μικρούλης κιόλας... Οπότε, δεν με φοβίζει το...άγνωστο!
Αλλά πραγματικά, επειδή έχω δουλέψει μπόλικα 12άωρα και 18άωρα και 36άωρα (μια φορά αυτό... ), ΑΚΡΙΒΩΣ για ν' αποφύγω την επιστροφή στο χωριουδάκι που αναφέρεις, δεν...ιδρώνει το αυτάκι μου!

Όποιος γουστάρει χωριουδάκι, έχω να του νοικιάσω κάμποσα στρεμματάκια και σε ξεφτίλα τιμή, ούτως ή άλλως κανένας δεν τα θέλει (ούτε τα δικά μου, ούτε και κανενός άλλου ... ). Τόσο καταπληκτική είναι η ζωή στο χωριό...

Και επειδή την ζω καμιά φορά σαν επισκέπτης, σκέφτομαι πόσο τυχερός είμαι που...γλίτωσα! Βέβαια, να δούμε για πόσο ακόμη, έτσι όπως πάει το πράγμα...

Ο χρήστης HighFidelity έγραψε:

Και επειδή την ζω καμιά φορά σαν επισκέπτης, σκέφτομαι πόσο τυχερός είμαι που...γλίτωσα! Βέβαια, να δούμε για πόσο ακόμη, έτσι όπως πάει το πράγμα...

Αυτό σκέφτονται οι περισσότεροι....για πόσο ακόμη?? Κάθε μήνα αναθεωρούνται τα προγνωστικά!