-
Eindhoven Tromso
Ένα βράδυ του Σεπτέμβρη του 2010 χάζευα το φατσοβιβλίο του χάρη και βλέπω ένα ανεξήγητο κόλλημα με την Νορβηγία. Μόλις είχα στείλει ένα paper για ένα συνέδριο στο Trondheim, ακόμα δεν τα είχα φτιάξει με τη στέφυ και πέρναγα και κανα βράδυ στο σπίτι μου, ο κτηνίατρος βαστούσε το χέρι του Καντιώτη στη Φλώρινα αλλά ήταν θέμα χρόνου να τον πετύχω σε κάνα skype να του δώσω update. Είχα γυρίσει πριν λίγες βδομάδες Ολλανδία, έχοντας κάνει μια στάση στα σύνορα για να τον γνωρίσω και δια ζώσης.
Εκει μεταξύ ιντερνετικής καφροκουβέντας και φορουμικού τρολαρίσματος, του λέω ρε μλκ, θα πάω νορβηγία με την εύα, δεν ψήνεσαι να ρθεις? Αμόκ ο σαρμαδάκος, μέσα μου λέει.
Γενάρης 2011, ότι είχα μάθει πως άνοιξε γραμμή η Ryanair από Θεσσαλονίκη για Όσλο. Στο μεταξύ το θέμα είχε παγώσει, τα Χριστούγεννα δεν είχαμε βρεθεί και είχαμε καιρό να τα πούμε. Ένα βράδυ τον ξαναπετυχαίνω skype και του αμολάω τη βόμβα. Πυρετώδεις διαπραγματεύσεις που πως τί, μλκ μου λέει κλείνω εισιτήρια, τί ψυχή έχουν 40 γιούρια. Το paper γίνεται δεκτό, οι ημερομηνίες φιξάρουν και ο Χάρης κλείνει ένα εισιτήριο με επιστροφή (το οποίο αργότερα θα αλλάξει για να γυρίσει για Στοκχόλμη και μετά θα ακυρωθεί για να γυρίσουμε παρέα)
16-06-2011 χτυπάει το τηλέφωνο, μια συμφοιτήτρια βρίσκεται για stage στην Κοπενχάγη-Ελα ρε ντρίφτερ, Ολλανδία ακόμα?
-Ναι ρε κλασσικά, αλλά αύριο την κάνω για Νορβηγία, έχω ένα συνέδριο
-Είμαι Κοπεγχάγη, θα περάσεις?
-οκ , τα λέμε αύριο μεσημεράκι
-υπνόσακκο μην ξεχάσεις
-έχω 2 don’t worry19- 21 σκοτώνω χρόνο στο αδιάφορο Trondheim, 21 βραδάκι φτάνει ο αδερφός. 22 βράδυ ήταν η σειρά του σαρμαδάκου έχοντας επιτέλους δει από κοντά το Όσλο. Την κοπανάω απ το δείπνο του συνεδρίου και φεύγουμε στην μικρότερη Pub της Νορβηγίας. Μετά από λίγες κυριολεκτικά μπύρες κι ένα πατατόζουμο-aquavit/3
η ώρα έχει πάει αργάμιση. Την επόμενη μας περιμένουν 1200km κι ένας ακόμα κλάμπανος, ονόματι Κώστας, που έχει έρθει απ το Παρίσι στην πόλη με το βορινότερο πανεπιστήμιο στον κόσμο. Αυτή την άχρηστη πληροφορία την είχαμε μάθει όταν σκάλιζε κάτι paper ενος μαθηματικού γύρω στο 80, λίγα χρόνια μετά την ίδρυση του πανεπιστημίου του Tromso.
Όσες μέρες ήμουν στο Trondheim είχα προσπαθήσει να επαληθεύσω ότι το παρανοϊκό του σχεδίου φεύγουμε χαράματα και το βράδυ πίνουμε μπύρες στο λιμάνι τουTromso δεν ήταν και τόσο γιουχου.
Εκεί κάπου στο Μαη σε ένα απ τα meetings με τον Κώστα και τον αδερφό στο Παρίσι είχε πέσει η ιδέα να ανηφορίσουμε όσο πιο βόρεια γίνεται. Ο panos_ag σε κάποια απ τα pm που είχαμε ανταλλάξει ήταν απόλυτος. Αν είναι να δεις κάτι απ την Νορβηγία, αυτό είναι τα Lofoten. Πολλά τα χιλιόμετρα, λίγες οι μέρες, λίγο το ουίσκι,λίγο ο Καββαδίας, alea iakta est και πρώτη στάση θα ήταν το Tromso.
Όσους Νορβηγούς ρώτησα έλεγαν οτι δεν είναι δυνατόν να φτάσεις εκεί πάνω σε μια μέρα. 2 μέρες το λιγότερο έπρεπε να υπολογίζουμε. Δεν είχαμε άλλη επιλογή απ το να γράψουμε στα @ μας συμβουλές και παροτρύνσεις, να σηκωθούμε στις 06:00 και να αριβάρουμε. Η εύα φουλαρισμένη με υπνόσακους, καφέδες, μπισκότα και ένα κάνιστρο (ακολουθώντας μια απ τις συμβουλές που αλιεύθηκαν στο ίντερνετ, το οποίο τελικά δεν χρειάστηκε πουθενά, παρά μόνο στην εισαγωγή νορβηγικής βενζίνης στην ελλάδα) μας περίμενε για το πρώτο σοβαρό τέστ.
Αναμεσα σ όλα που είχα διαβάσει όταν προετοίμαζα το ταξίδι ήταν και διαφορες ιστορίες τρόμου για την Νορβηγική αστυνομία. Εξοντωτικά πρόστιμα, μπάτσοι φαντάσματα στα πιο απίθανα σημεία και ώρες να κάνουν παρέα στα ανύπαρκτα όρια. Διστακτικά στην αρχή με αρκετή αλλά όχι φοβερή κίνηση ξεμυτίσαμε απ το Trondheim τραβώντας βόρεια κατά μήκος του Ε6. Να σημειώσω ότι αυτός είναι ο ταχύτερος δρόμος για να ανηφορίσεις. Η εναλλακτική, παράκτια διαδρομή περιλαμβάνει συνεχή από επιβίβαση σε ferry και μετά τη Mo I Rana, μέχρι το Bodo όπου και ενώνεται με τον Ε6 θεωρείται αρκετά γραφική. Τα τοπία εναλλάσσονται από δασώδη γεμάτα καταρράκτες-ποτάμια
Σε πιο αλπικά. Λίγο πιο πάνω απ τη Μο Ι Rana και πλησιάζοντας τον αρκτικό κύκλο το τοπίο θυμίζει τούνδρα. Μετά από λίγα χιλιόμετρα συναντάμε και την περιοχή απ όπου περνά ο πολικός κύκλος, μία στάση για φωτογραφία στα χιόνια , ένας τραγικός καφές και συνεχίζουμε.
Μέχρις ώρας όλα πάνε πρίμα, είμαστε εντός χρονοδιαγράμματος, με την νορβηγική αστυνομία να μην έχει επαληθεύσει την φήμη της. Οι ρυθμοί έχουν ανέβει ελαφρώς, προσπαθώντας όπου είναι εφικτό να ακολουθούμε τους τοπικούς λαγούς και μένοντας στο +20 απ τα όρια.
Τα χιλιόμετρα μαζεύονται και μετά από μια σύντομη στάση σε βενζινάδικο για φαγητό (τα βενζινάδικα γενικά θα σώσουν τιμή πατρίδος μιας και όντας τα περισσότερα ανοιχτά 24/7 είναι το μόνο μέρος που μπορείς να φας και να χορτάσεις χωρίς να ξεπενταριαστείς-->hamburger==10€) Έχουμε ήδη φουλάρει 2 φορές με τιμές γύρω στο 1,9 αλλά ευτυχώς οι καταναλώσεις είναι απίστευτα χαμηλές, με το ένα ρεκόρ να σπάει το άλλο. ΟΥΤΕ ΝΤΙΖΕΛ ΝΑ ΗΤΑΝ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ!!Σε λίγο έρχεται και η πρώτη επιβίβαση σε ferry, η οποία θα γίνει ρουτίνα στο υπόλοιπο του ταξιδιού.
Λίγο μετά το ferry βρίσκουμε ένα πανέμορφο κολπίσκο, και αν και είχαμε ήδη σταματήσει πριν από λίγο, το φωτογραφικό δαιμόνιο μας τσιγκλούσε για απαθανάτιση. Απ άκρη σ άκρη βλέπαμε φωτιές αναμμένες, οι νορβηγοί τηρώντας τα παγανιστικά τους έθιμα γιόρταζαν την μεγαλύτερη μέρα του χρόνου, ανάβοντας υπαίθριες φωτιές. Μια φίλη μου σουηδέζα μου το είχε αναφέρει, λέγοντάς μου ότι πρέπει πάση θυσία να καταφέρουμε να τρυπώσουμε σε μια τέτοια παρέα. Κάτι που τελικά θα γίνει το επόμενο βράδυ
Η ώρα έχει φτάσει περίπου 12 και είμαστε πλέον κοντά στο Τromso. Μετά από μια αποτυχημένη απόπειρα να βρούμε κατάλυμα, ανακαλύπτουμε στα προάστια ένα γαμάτο κάμπινγκ, το οποίο ευτυχώς ήταν ανοιχτό. Αυτό θα ήταν και το μόνιμο πρόβλημα που θα μας απασχολήσει στη διάρκεια του ταξιδιού. Οι ρεσεψιόν στα περισσότερα κάμπινγκ κλείνουν γύρω στις 10. Αν έχεις σκηνή ή τροχόσπιτο μπορείς προφανώς να μείνεις και να πληρώσεις την επόμενη, αλλά λόγω έλλειψης χώρου είχαμε μόνο μια σκηνή για ώρα ανάγκης. Αυτό που ψάχναμε ήταν οι κλασσικές ξύλινες καμπίνες, που μπορούν να κοιμηθούν έως 4 άτομα με κόστος περίπου 20-30€ το άτομο. Μακραν η πιο οικονομική λύση, εφόσον έχεις φέρει μαζί σου υπνόσακκο, αλλιώς πληρώνεις +10€ το άτομο για σεντόνια! Ας είναι καλά το ίντερνετ...
Μετά το ξεφόρτωμα βουρ για την πόλη εις άγραν ανοιχτού μπαρ (γενικά βρίσκεις μπαρ μέχρι αργά, αλλά αρκετά σταματαν να σερβίρουν στις 02:00) Ευτυχώς προλάβαμε τον τελευταίο γύρω, και καταθέτοντας γύρω στις 35 κορώνες, ήπιαμε την πρώτη μπύρα παρέα με θέα το λιμάνι
Αφού ανασυγκροτηθήκαμε (ο Κώστας ήταν ήδη από νωρίς στην πόλη), και συζητήσαμε τα της επόμενης, αναχωρήσαμε για ύπνο, μιας και η επόμενη μέρα προβλεπόταν μακρά.
Τα Λοφότεν μας περίμεναν για την πιο συναρπαστική μέρα του ταξιδιού...
Τέλος του 1ου μέρους
-
Eindhoven Tromso
Ένα βράδυ του Σεπτέμβρη του 2010 χάζευα το φατσοβιβλίο του χάρη και βλέπω ένα ανεξήγητο κόλλημα με την Νορβηγία. Μόλις είχα στείλει ένα paper για ένα συνέδριο στο Trondheim, ακόμα δεν τα είχα φτιάξει με τη στέφυ και πέρναγα και κανα βράδυ στο σπίτι μου, ο κτηνίατρος βαστούσε το χέρι του Καντιώτη στη Φλώρινα αλλά ήταν θέμα χρόνου να τον πετύχω σε κάνα skype να του δώσω update. Είχα γυρίσει πριν λίγες βδομάδες Ολλανδία, έχοντας κάνει μια στάση στα σύνορα για να τον γνωρίσω και δια ζώσης.
Εκει μεταξύ ιντερνετικής καφροκουβέντας και φορουμικού τρολαρίσματος, του λέω ρε μλκ, θα πάω νορβηγία με την εύα, δεν ψήνεσαι να ρθεις? Αμόκ ο σαρμαδάκος, μέσα μου λέει.
Γενάρης 2011, ότι είχα μάθει πως άνοιξε γραμμή η Ryanair από Θεσσαλονίκη για Όσλο. Στο μεταξύ το θέμα είχε παγώσει, τα Χριστούγεννα δεν είχαμε βρεθεί και είχαμε καιρό να τα πούμε. Ένα βράδυ τον ξαναπετυχαίνω skype και του αμολάω τη βόμβα. Πυρετώδεις διαπραγματεύσεις που πως τί, μλκ μου λέει κλείνω εισιτήρια, τί ψυχή έχουν 40 γιούρια. Το paper γίνεται δεκτό, οι ημερομηνίες φιξάρουν και ο Χάρης κλείνει ένα εισιτήριο με επιστροφή (το οποίο αργότερα θα αλλάξει για να γυρίσει για Στοκχόλμη και μετά θα ακυρωθεί για να γυρίσουμε παρέα)
16-06-2011 χτυπάει το τηλέφωνο, μια συμφοιτήτρια βρίσκεται για stage στην Κοπενχάγη-Ελα ρε ντρίφτερ, Ολλανδία ακόμα?
-Ναι ρε κλασσικά, αλλά αύριο την κάνω για Νορβηγία, έχω ένα συνέδριο
-Είμαι Κοπεγχάγη, θα περάσεις?
-οκ , τα λέμε αύριο μεσημεράκι
-υπνόσακκο μην ξεχάσεις
-έχω 2 don’t worry19- 21 σκοτώνω χρόνο στο αδιάφορο Trondheim, 21 βραδάκι φτάνει ο αδερφός. 22 βράδυ ήταν η σειρά του σαρμαδάκου έχοντας επιτέλους δει από κοντά το Όσλο. Την κοπανάω απ το δείπνο του συνεδρίου και φεύγουμε στην μικρότερη Pub της Νορβηγίας. Μετά από λίγες κυριολεκτικά μπύρες κι ένα πατατόζουμο-aquavit/3
η ώρα έχει πάει αργάμιση. Την επόμενη μας περιμένουν 1200km κι ένας ακόμα κλάμπανος, ονόματι Κώστας, που έχει έρθει απ το Παρίσι στην πόλη με το βορινότερο πανεπιστήμιο στον κόσμο. Αυτή την άχρηστη πληροφορία την είχαμε μάθει όταν σκάλιζε κάτι paper ενος μαθηματικού γύρω στο 80, λίγα χρόνια μετά την ίδρυση του πανεπιστημίου του Tromso.
Όσες μέρες ήμουν στο Trondheim είχα προσπαθήσει να επαληθεύσω ότι το παρανοϊκό του σχεδίου φεύγουμε χαράματα και το βράδυ πίνουμε μπύρες στο λιμάνι τουTromso δεν ήταν και τόσο γιουχου.
Εκεί κάπου στο Μαη σε ένα απ τα meetings με τον Κώστα και τον αδερφό στο Παρίσι είχε πέσει η ιδέα να ανηφορίσουμε όσο πιο βόρεια γίνεται. Ο panos_ag σε κάποια απ τα pm που είχαμε ανταλλάξει ήταν απόλυτος. Αν είναι να δεις κάτι απ την Νορβηγία, αυτό είναι τα Lofoten. Πολλά τα χιλιόμετρα, λίγες οι μέρες, λίγο το ουίσκι,λίγο ο Καββαδίας, alea iakta est και πρώτη στάση θα ήταν το Tromso.
Όσους Νορβηγούς ρώτησα έλεγαν οτι δεν είναι δυνατόν να φτάσεις εκεί πάνω σε μια μέρα. 2 μέρες το λιγότερο έπρεπε να υπολογίζουμε. Δεν είχαμε άλλη επιλογή απ το να γράψουμε στα @ μας συμβουλές και παροτρύνσεις, να σηκωθούμε στις 06:00 και να αριβάρουμε. Η εύα φουλαρισμένη με υπνόσακους, καφέδες, μπισκότα και ένα κάνιστρο (ακολουθώντας μια απ τις συμβουλές που αλιεύθηκαν στο ίντερνετ, το οποίο τελικά δεν χρειάστηκε πουθενά, παρά μόνο στην εισαγωγή νορβηγικής βενζίνης στην ελλάδα) μας περίμενε για το πρώτο σοβαρό τέστ.
Αναμεσα σ όλα που είχα διαβάσει όταν προετοίμαζα το ταξίδι ήταν και διαφορες ιστορίες τρόμου για την Νορβηγική αστυνομία. Εξοντωτικά πρόστιμα, μπάτσοι φαντάσματα στα πιο απίθανα σημεία και ώρες να κάνουν παρέα στα ανύπαρκτα όρια. Διστακτικά στην αρχή με αρκετή αλλά όχι φοβερή κίνηση ξεμυτίσαμε απ το Trondheim τραβώντας βόρεια κατά μήκος του Ε6. Να σημειώσω ότι αυτός είναι ο ταχύτερος δρόμος για να ανηφορίσεις. Η εναλλακτική, παράκτια διαδρομή περιλαμβάνει συνεχή από επιβίβαση σε ferry και μετά τη Mo I Rana, μέχρι το Bodo όπου και ενώνεται με τον Ε6 θεωρείται αρκετά γραφική. Τα τοπία εναλλάσσονται από δασώδη γεμάτα καταρράκτες-ποτάμια
Σε πιο αλπικά. Λίγο πιο πάνω απ τη Μο Ι Rana και πλησιάζοντας τον αρκτικό κύκλο το τοπίο θυμίζει τούνδρα. Μετά από λίγα χιλιόμετρα συναντάμε και την περιοχή απ όπου περνά ο πολικός κύκλος, μία στάση για φωτογραφία στα χιόνια , ένας τραγικός καφές και συνεχίζουμε.
Μέχρις ώρας όλα πάνε πρίμα, είμαστε εντός χρονοδιαγράμματος, με την νορβηγική αστυνομία να μην έχει επαληθεύσει την φήμη της. Οι ρυθμοί έχουν ανέβει ελαφρώς, προσπαθώντας όπου είναι εφικτό να ακολουθούμε τους τοπικούς λαγούς και μένοντας στο +20 απ τα όρια.
Τα χιλιόμετρα μαζεύονται και μετά από μια σύντομη στάση σε βενζινάδικο για φαγητό (τα βενζινάδικα γενικά θα σώσουν τιμή πατρίδος μιας και όντας τα περισσότερα ανοιχτά 24/7 είναι το μόνο μέρος που μπορείς να φας και να χορτάσεις χωρίς να ξεπενταριαστείς-->hamburger==10€) Έχουμε ήδη φουλάρει 2 φορές με τιμές γύρω στο 1,9 αλλά ευτυχώς οι καταναλώσεις είναι απίστευτα χαμηλές, με το ένα ρεκόρ να σπάει το άλλο. ΟΥΤΕ ΝΤΙΖΕΛ ΝΑ ΗΤΑΝ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ!!Σε λίγο έρχεται και η πρώτη επιβίβαση σε ferry, η οποία θα γίνει ρουτίνα στο υπόλοιπο του ταξιδιού.
Λίγο μετά το ferry βρίσκουμε ένα πανέμορφο κολπίσκο, και αν και είχαμε ήδη σταματήσει πριν από λίγο, το φωτογραφικό δαιμόνιο μας τσιγκλούσε για απαθανάτιση. Απ άκρη σ άκρη βλέπαμε φωτιές αναμμένες, οι νορβηγοί τηρώντας τα παγανιστικά τους έθιμα γιόρταζαν την μεγαλύτερη μέρα του χρόνου, ανάβοντας υπαίθριες φωτιές. Μια φίλη μου σουηδέζα μου το είχε αναφέρει, λέγοντάς μου ότι πρέπει πάση θυσία να καταφέρουμε να τρυπώσουμε σε μια τέτοια παρέα. Κάτι που τελικά θα γίνει το επόμενο βράδυ
Η ώρα έχει φτάσει περίπου 12 και είμαστε πλέον κοντά στο Τromso. Μετά από μια αποτυχημένη απόπειρα να βρούμε κατάλυμα, ανακαλύπτουμε στα προάστια ένα γαμάτο κάμπινγκ, το οποίο ευτυχώς ήταν ανοιχτό. Αυτό θα ήταν και το μόνιμο πρόβλημα που θα μας απασχολήσει στη διάρκεια του ταξιδιού. Οι ρεσεψιόν στα περισσότερα κάμπινγκ κλείνουν γύρω στις 10. Αν έχεις σκηνή ή τροχόσπιτο μπορείς προφανώς να μείνεις και να πληρώσεις την επόμενη, αλλά λόγω έλλειψης χώρου είχαμε μόνο μια σκηνή για ώρα ανάγκης. Αυτό που ψάχναμε ήταν οι κλασσικές ξύλινες καμπίνες, που μπορούν να κοιμηθούν έως 4 άτομα με κόστος περίπου 20-30€ το άτομο. Μακραν η πιο οικονομική λύση, εφόσον έχεις φέρει μαζί σου υπνόσακκο, αλλιώς πληρώνεις +10€ το άτομο για σεντόνια! Ας είναι καλά το ίντερνετ...
Μετά το ξεφόρτωμα βουρ για την πόλη εις άγραν ανοιχτού μπαρ (γενικά βρίσκεις μπαρ μέχρι αργά, αλλά αρκετά σταματαν να σερβίρουν στις 02:00) Ευτυχώς προλάβαμε τον τελευταίο γύρω, και καταθέτοντας γύρω στις 35 κορώνες, ήπιαμε την πρώτη μπύρα παρέα με θέα το λιμάνι
Αφού ανασυγκροτηθήκαμε (ο Κώστας ήταν ήδη από νωρίς στην πόλη), και συζητήσαμε τα της επόμενης, αναχωρήσαμε για ύπνο, μιας και η επόμενη μέρα προβλεπόταν μακρά.
Τα Λοφότεν μας περίμεναν για την πιο συναρπαστική μέρα του ταξιδιού...
Τέλος του 1ου μέρους
-
Eindhoven Tromso
Ένα βράδυ του Σεπτέμβρη του 2010 χάζευα το φατσοβιβλίο του χάρη και βλέπω ένα ανεξήγητο κόλλημα με την Νορβηγία. Μόλις είχα στείλει ένα paper για ένα συνέδριο στο Trondheim, ακόμα δεν τα είχα φτιάξει με τη στέφυ και πέρναγα και κανα βράδυ στο σπίτι μου, ο κτηνίατρος βαστούσε το χέρι του Καντιώτη στη Φλώρινα αλλά ήταν θέμα χρόνου να τον πετύχω σε κάνα skype να του δώσω update. Είχα γυρίσει πριν λίγες βδομάδες Ολλανδία, έχοντας κάνει μια στάση στα σύνορα για να τον γνωρίσω και δια ζώσης.
Εκει μεταξύ ιντερνετικής καφροκουβέντας και φορουμικού τρολαρίσματος, του λέω ρε μλκ, θα πάω νορβηγία με την εύα, δεν ψήνεσαι να ρθεις? Αμόκ ο σαρμαδάκος, μέσα μου λέει.
Γενάρης 2011, ότι είχα μάθει πως άνοιξε γραμμή η Ryanair από Θεσσαλονίκη για Όσλο. Στο μεταξύ το θέμα είχε παγώσει, τα Χριστούγεννα δεν είχαμε βρεθεί και είχαμε καιρό να τα πούμε. Ένα βράδυ τον ξαναπετυχαίνω skype και του αμολάω τη βόμβα. Πυρετώδεις διαπραγματεύσεις που πως τί, μλκ μου λέει κλείνω εισιτήρια, τί ψυχή έχουν 40 γιούρια. Το paper γίνεται δεκτό, οι ημερομηνίες φιξάρουν και ο Χάρης κλείνει ένα εισιτήριο με επιστροφή (το οποίο αργότερα θα αλλάξει για να γυρίσει για Στοκχόλμη και μετά θα ακυρωθεί για να γυρίσουμε παρέα)
16-06-2011 χτυπάει το τηλέφωνο, μια συμφοιτήτρια βρίσκεται για stage στην Κοπενχάγη-Ελα ρε ντρίφτερ, Ολλανδία ακόμα?
-Ναι ρε κλασσικά, αλλά αύριο την κάνω για Νορβηγία, έχω ένα συνέδριο
-Είμαι Κοπεγχάγη, θα περάσεις?
-οκ , τα λέμε αύριο μεσημεράκι
-υπνόσακκο μην ξεχάσεις
-έχω 2 don’t worry19- 21 σκοτώνω χρόνο στο αδιάφορο Trondheim, 21 βραδάκι φτάνει ο αδερφός. 22 βράδυ ήταν η σειρά του σαρμαδάκου έχοντας επιτέλους δει από κοντά το Όσλο. Την κοπανάω απ το δείπνο του συνεδρίου και φεύγουμε στην μικρότερη Pub της Νορβηγίας. Μετά από λίγες κυριολεκτικά μπύρες κι ένα πατατόζουμο-aquavit/3
η ώρα έχει πάει αργάμιση. Την επόμενη μας περιμένουν 1200km κι ένας ακόμα κλάμπανος, ονόματι Κώστας, που έχει έρθει απ το Παρίσι στην πόλη με το βορινότερο πανεπιστήμιο στον κόσμο. Αυτή την άχρηστη πληροφορία την είχαμε μάθει όταν σκάλιζε κάτι paper ενος μαθηματικού γύρω στο 80, λίγα χρόνια μετά την ίδρυση του πανεπιστημίου του Tromso.
Όσες μέρες ήμουν στο Trondheim είχα προσπαθήσει να επαληθεύσω ότι το παρανοϊκό του σχεδίου φεύγουμε χαράματα και το βράδυ πίνουμε μπύρες στο λιμάνι τουTromso δεν ήταν και τόσο γιουχου.
Εκεί κάπου στο Μαη σε ένα απ τα meetings με τον Κώστα και τον αδερφό στο Παρίσι είχε πέσει η ιδέα να ανηφορίσουμε όσο πιο βόρεια γίνεται. Ο panos_ag σε κάποια απ τα pm που είχαμε ανταλλάξει ήταν απόλυτος. Αν είναι να δεις κάτι απ την Νορβηγία, αυτό είναι τα Lofoten. Πολλά τα χιλιόμετρα, λίγες οι μέρες, λίγο το ουίσκι,λίγο ο Καββαδίας, alea iakta est και πρώτη στάση θα ήταν το Tromso.
Όσους Νορβηγούς ρώτησα έλεγαν οτι δεν είναι δυνατόν να φτάσεις εκεί πάνω σε μια μέρα. 2 μέρες το λιγότερο έπρεπε να υπολογίζουμε. Δεν είχαμε άλλη επιλογή απ το να γράψουμε στα @ μας συμβουλές και παροτρύνσεις, να σηκωθούμε στις 06:00 και να αριβάρουμε. Η εύα φουλαρισμένη με υπνόσακους, καφέδες, μπισκότα και ένα κάνιστρο (ακολουθώντας μια απ τις συμβουλές που αλιεύθηκαν στο ίντερνετ, το οποίο τελικά δεν χρειάστηκε πουθενά, παρά μόνο στην εισαγωγή νορβηγικής βενζίνης στην ελλάδα) μας περίμενε για το πρώτο σοβαρό τέστ.
Αναμεσα σ όλα που είχα διαβάσει όταν προετοίμαζα το ταξίδι ήταν και διαφορες ιστορίες τρόμου για την Νορβηγική αστυνομία. Εξοντωτικά πρόστιμα, μπάτσοι φαντάσματα στα πιο απίθανα σημεία και ώρες να κάνουν παρέα στα ανύπαρκτα όρια. Διστακτικά στην αρχή με αρκετή αλλά όχι φοβερή κίνηση ξεμυτίσαμε απ το Trondheim τραβώντας βόρεια κατά μήκος του Ε6. Να σημειώσω ότι αυτός είναι ο ταχύτερος δρόμος για να ανηφορίσεις. Η εναλλακτική, παράκτια διαδρομή περιλαμβάνει συνεχή από επιβίβαση σε ferry και μετά τη Mo I Rana, μέχρι το Bodo όπου και ενώνεται με τον Ε6 θεωρείται αρκετά γραφική. Τα τοπία εναλλάσσονται από δασώδη γεμάτα καταρράκτες-ποτάμια
Σε πιο αλπικά. Λίγο πιο πάνω απ τη Μο Ι Rana και πλησιάζοντας τον αρκτικό κύκλο το τοπίο θυμίζει τούνδρα. Μετά από λίγα χιλιόμετρα συναντάμε και την περιοχή απ όπου περνά ο πολικός κύκλος, μία στάση για φωτογραφία στα χιόνια , ένας τραγικός καφές και συνεχίζουμε.
Μέχρις ώρας όλα πάνε πρίμα, είμαστε εντός χρονοδιαγράμματος, με την νορβηγική αστυνομία να μην έχει επαληθεύσει την φήμη της. Οι ρυθμοί έχουν ανέβει ελαφρώς, προσπαθώντας όπου είναι εφικτό να ακολουθούμε τους τοπικούς λαγούς και μένοντας στο +20 απ τα όρια.
Τα χιλιόμετρα μαζεύονται και μετά από μια σύντομη στάση σε βενζινάδικο για φαγητό (τα βενζινάδικα γενικά θα σώσουν τιμή πατρίδος μιας και όντας τα περισσότερα ανοιχτά 24/7 είναι το μόνο μέρος που μπορείς να φας και να χορτάσεις χωρίς να ξεπενταριαστείς-->hamburger==10€) Έχουμε ήδη φουλάρει 2 φορές με τιμές γύρω στο 1,9 αλλά ευτυχώς οι καταναλώσεις είναι απίστευτα χαμηλές, με το ένα ρεκόρ να σπάει το άλλο. ΟΥΤΕ ΝΤΙΖΕΛ ΝΑ ΗΤΑΝ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ!!Σε λίγο έρχεται και η πρώτη επιβίβαση σε ferry, η οποία θα γίνει ρουτίνα στο υπόλοιπο του ταξιδιού.
Λίγο μετά το ferry βρίσκουμε ένα πανέμορφο κολπίσκο, και αν και είχαμε ήδη σταματήσει πριν από λίγο, το φωτογραφικό δαιμόνιο μας τσιγκλούσε για απαθανάτιση. Απ άκρη σ άκρη βλέπαμε φωτιές αναμμένες, οι νορβηγοί τηρώντας τα παγανιστικά τους έθιμα γιόρταζαν την μεγαλύτερη μέρα του χρόνου, ανάβοντας υπαίθριες φωτιές. Μια φίλη μου σουηδέζα μου το είχε αναφέρει, λέγοντάς μου ότι πρέπει πάση θυσία να καταφέρουμε να τρυπώσουμε σε μια τέτοια παρέα. Κάτι που τελικά θα γίνει το επόμενο βράδυ
Η ώρα έχει φτάσει περίπου 12 και είμαστε πλέον κοντά στο Τromso. Μετά από μια αποτυχημένη απόπειρα να βρούμε κατάλυμα, ανακαλύπτουμε στα προάστια ένα γαμάτο κάμπινγκ, το οποίο ευτυχώς ήταν ανοιχτό. Αυτό θα ήταν και το μόνιμο πρόβλημα που θα μας απασχολήσει στη διάρκεια του ταξιδιού. Οι ρεσεψιόν στα περισσότερα κάμπινγκ κλείνουν γύρω στις 10. Αν έχεις σκηνή ή τροχόσπιτο μπορείς προφανώς να μείνεις και να πληρώσεις την επόμενη, αλλά λόγω έλλειψης χώρου είχαμε μόνο μια σκηνή για ώρα ανάγκης. Αυτό που ψάχναμε ήταν οι κλασσικές ξύλινες καμπίνες, που μπορούν να κοιμηθούν έως 4 άτομα με κόστος περίπου 20-30€ το άτομο. Μακραν η πιο οικονομική λύση, εφόσον έχεις φέρει μαζί σου υπνόσακκο, αλλιώς πληρώνεις +10€ το άτομο για σεντόνια! Ας είναι καλά το ίντερνετ...
Μετά το ξεφόρτωμα βουρ για την πόλη εις άγραν ανοιχτού μπαρ (γενικά βρίσκεις μπαρ μέχρι αργά, αλλά αρκετά σταματαν να σερβίρουν στις 02:00) Ευτυχώς προλάβαμε τον τελευταίο γύρω, και καταθέτοντας γύρω στις 35 κορώνες, ήπιαμε την πρώτη μπύρα παρέα με θέα το λιμάνι
Αφού ανασυγκροτηθήκαμε (ο Κώστας ήταν ήδη από νωρίς στην πόλη), και συζητήσαμε τα της επόμενης, αναχωρήσαμε για ύπνο, μιας και η επόμενη μέρα προβλεπόταν μακρά.
Τα Λοφότεν μας περίμεναν για την πιο συναρπαστική μέρα του ταξιδιού...
Τέλος του 1ου μέρους
-
Αυτά είναι......!
-
-
Fantastic... θέλω κι εγώ να κάνω μια Σκανδιναβία...
-
@phaethon: Μπες στην ουρά
-
Ο χρήστης rx8_drifter έγραψε:
Τέλος του 1ου μέρους
Πάμε το 2ο, ως γνωστόν είμαι όλος αυτιά...
-
-
Θα μας σκάσεις έτσι άντε και το υπόλοιπο!
-
ΤΡΕΛΕΙΟ!
-
Έτσι ρε φίλε!
Για λεγ' για λεγ'...
-
ΤΕΛΕΙΟ ...!!!!
Πως σε ζηλευωωωω...
Χρονια ηθελα να το κανω με μοτοσυκλετα.., αλλα... δεν...Περιμενουμε το 2ο μερος........
-
σας ευχαριστώ
Για το δεύτερο μέρος λίγο υπομονή, μιας και γράφω πρώτα στο χαρτί και μετά τα πληκτρολογώ θέλει αρκετή ώρα τελικά πιστεύω το σκ να το ετοιμάσω
το τρίτο μέρος θα έχει υπογραφή κτηνίατρου-φίλου καντιώτη, μιας και θα περιέχει εγκυκλοπαιδικές γνώσεις περί νορβηγικού μπλακ μέταλ, ξύλινων εκκλησιών και πολύ ΠΟΝΟ στα decks
και το τέταρτο θα έχει ό,τι πρακτικά στοιχεία έχω μαζέψει και καταγράψει, ελπίζω να συνδράμει κι ο σαρμακ
-
Με κόλλησες στην οθόνη. Εύγε Εμπειρίες ζωής.
-
-
Ζηλειααααααααααααααααααα
Ωραιος ρε -
Ο χρήστης rx8_drifter έγραψε:
σας ευχαριστώΓια το δεύτερο μέρος λίγο υπομονή, μιας και γράφω πρώτα στο χαρτί και μετά τα πληκτρολογώ θέλει αρκετή ώρα τελικά πιστεύω το σκ να το ετοιμάσω
Πάρε μερικά --> για το χειρόγραφο, που έχεις μούτρα κιόλας και το ομολογείς δημόσια!
Αν πουλάς το iPad2 σου το αγοράζω!
Α , ξέχασα: ζήλεψα!
-
ανταλλαγή με bmw και ντέφυ δεκτή
-
Καπετάνιο πολύ ωραίος. Θα φροντίσω να μαστιγώσω τον Χάρη τώρα που θα είμαι κάτω για να γράψει το κομμάτι του φέτος και οχι του χρόνου
Υ.Γ Alea** jacta** est και όχι iacta
Πρώτο ταξίδι, έτυχε ναύλος για το Tromso