μηπως εννοεις....

....

.......

............

...............................

ΧΩΡΑ ;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;

Είναι άλλο να αλλάζεις επάγγελμα κι άλλο να αλλάζεις σπουδές.

Σπουδές δε θα άλλαζα. Έκανα αυτές που ήθελα (πολιτικός μηχανικός) στο πανεπιστήμιο που δήλωσα ως πρώτη επιλογή (Πάτρα) και το έκανα γιατί ήθελα να σπουδάσω αυτό το συγκεκριμένο. Ήξερα οτι δεν είχα το υπόβαθρο (από την προηγούμενη γενιά) να ανταγωνιστώ κάποιους που έμπαιναν στο επάγγελμα με...'φόρα', αλλά δε με ένοιαξε ποτέ. Τότε είχα πείσει τον εαυτό μου οτι άλλο σπουδές κι άλλο επαγγελματική πορεία.

Φυσικά αν δε μου άρεσαν οι σπουδές μου, θα τις παρατούσα δίχως πολλή σκέψη.

Μεταπτυχιακό δεν έκανα καλώς ή κακώς. Αν είχα κάνει μεταπτυχιακό ή/και διδακτορικό, σίγουρα θα έμπαινα σε άλλες σκέψεις και ίσως όχι πολύ μακριά απ τις δικές σου...Αλλά στην παρούσα κατάσταση, δε θα άφηνα τις σπουδές που αγαπούσα για κάτι άλλο.

Αν αδυνατούσα να σταθώ επαγγελματικά στα πόδια μου, δε θα είχα κανέναν ενδοιασμό να κάνω κάποια άλλη δουλειά, ακομη και τώρα. Κι όχι απαραίτητα δουλειά 'γραφείου' : θα μπορούσα να κάνω ένα σωρό άσχετα επαγγέλματα.

για γίνε λίγο πιο σαφής να ζεσταθεί η κουβέντα

Ανετα!! Στο τμημα αγγλικης φιλολογιας ειμαι κι εργαζομαι σε φροντιστηρια-ιδιαιτερα τα τελευταια 3 χρονια. Δε μπορω να πω οτι ενθουσιαστηκα εργασιακα, εκμεταλλευση κι αβεβαιοτητα στα φροντιστηρια, αβεβαιοτητα αβεβαιοτητα και απευθειας επαφη με καθε ειδους ανθρωπο δουλευοντας μονος. Εχω σκεφτει να κανω σχεδον τα παντα και δεν εχω κανεναν ενδοιασμο να εργαστω -και- σε οποιονδηποτε αλλο τομεα.
Το πτυχιο ομως θα το παρω γιατι αφενος δεν αποκλειω τιποτα (γιατι λοιπον να αφησω αυτη την προοπτικη?) αφετερου μου αρεσουν οι σπουδες μου, αν κ προεχει η επιβιωση.

Αν βεβαια δεν εκπληρωνονταν οι προσδοκιες μου απο τη σχολη μπορει και να πηγαινα για κατι αλλο αφου βεβαιως ημουν σιγουρος για την αποφαση αυτη

Ωραίο θέμα.

Είμαι πολιτικός μηχανικός και εργάζομαι στην πληροφορική. Επίσης έχω MBA στην ίδια κατεύθυνση.

Πιστεύω ότι άλλο οι σπουδές και άλλο η δουλειά. Το ένα δεν προυποθέτει πάντα το άλλο. Οπότε είναι θεμιτό να σπουδάζει κανείς το αντικείμενο που του αρέσει, γιατί στην πράξη τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι σπουδές ήταν άχρηστες. Το αντίθετο θα έλεγα. Από εκεί και πέρα, υπάρχουν πολλοί λόγοι που αλλάζουμε δουλειά.

Μια πολύ καλή θεωρία που εξηγεί τους λόγους είναι η ακόλουθη:

http://en.wikipedia.org/wiki/Maslow's_hierarchy_of_needs

Ο χρήστης Ernani έγραψε:
Ωραίο θέμα.

Είμαι πολιτικός μηχανικός και εργάζομαι στην πληροφορική. Επίσης έχω MBA στην ίδια κατεύθυνση.

Πιστεύω ότι άλλο οι σπουδές και άλλο η δουλειά. Το ένα δεν προυποθέτει πάντα το άλλο. Οπότε είναι θεμιτό να σπουδάζει κανείς το αντικείμενο που του αρέσει, γιατί στην πράξη τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι σπουδές ήταν άχρηστες. Το αντίθετο θα έλεγα. Από εκεί και πέρα, υπάρχουν πολλοί λόγοι που αλλάζουμε δουλειά.

Μια πολύ καλή θεωρία που εξηγεί τους λόγους είναι η ακόλουθη:

http://en.wikipedia.org/wiki/Maslow's_hierarchy_of_needs

Θα συμφωνήσω με τον φίλο μου τον Πάνο. Στρατιωτικός, ιδιωτικός υπάλληλός και τώρα επιτηδευματίας, καίτι κάτοχος πτυχίου και Master's εκ της αλλοδαπής (Αγγλετέραν), ελάχιστα δούλεψα στους τομείς σπουδών μου. Με άλλα λόγια, όπου σε βγάλει η ζωή...

Συχνα παιρνει καποιος την αποφαση να σπουδασει το Χ οταν ειναι πχ 17 χρονων,και οταν τελικα τελειωσει και το στρατιωτικο, εχει επελθει η κοσμογονια και εχουν αλλαξει ολα.Οποτε καλυτερα να σπουδασει αυτο που πραγματικα θελει και εχει κλίση,καλο ειναι βεβαια να μην ειναι τελειως off σε οτι αφορα την αγορα εργασιας,οχι δηλαδη σκουπιστης μυξων σε προστατευομενα ειδη που ζουν κατω απο το εδαφος,Παντειο πανεπιστημιο,ΤΕΙ ιλλαροτραγωδίας στα Γρεβενά κτλ

Οσο για το επαγγελμα,ειναι κατι που ο καθενας θα πρεπει να ειναι ετοιμος να αλλαξει ανα πασα στιγμη γιατι δεν ξερει πως θα του τα φερει η ζωη.

Ο χρήστης REALZEUS έγραψε:
Με άλλα λόγια, όπου σε βγάλει η ζωή...

+1 και από μένα!

Σκληρός και αυστηρός με τον εαυτό μου, ακραίος και ασυμβίβαστος αρκετές φορές, τις μεγάλες ανατροπές μου τις έκανα και έφερα αρκετές φορές τα πάνω κάτω. Τωρα νομίζω ηρέμισα αλλά και πάλι ... κάτι μου λείπει!
Δεν έκανα εξαρχής αυτό που ήθελα. Και από τότε ...
Δεν 'δούλεψα' τις αρχικές σπουδές μου. Ήθελα μόνο το 'ταξίδι' και την 'εμπειρία'και αντίθετα 'σπούδασα' την δουλειά μου -αν και αδιάφορη- αλλά εκτιμώντας το ψωμί που μου έδιναν!
Επέλεξα δουλειές 'ενάντια' σ' αυτό που έδειχνε το cv μου κάνοντας την 'επανασταση' μου. Ιδεολόγος επαγγελματίας που πίστεψε ότι θα δώσει vip αέρα σε low image δουλειές.
Δεν δούλεψα τα πόστα που τοποθετήθηκα.
Άφησα το καλύτερο για το αμφίβολο αλλά διαφορετικό.
Δοθηκα ολοκληρωτικά και ίδια και στην αδιάφορη και στην ενδιαφέρουσα εργασία.
Σε άλλες επικεντρώθηκα στην καριέρα και σε άλλες στα λεφτά, αφιερώνοντας μέχρι και 20 ώρες εργασίας το 24ωρο ... για αρκετά χρόνια παλεύοντας καθημερινά την 'καταρρευση' με την 'πόρωση'!
Α! Και βρεθηκα και στον ΟΑΕΔ με ένα 'κενό' στο μυαλό για το μέλλον!
Και ο έως τωρα απολογισμός μετά από περίπου 20 χρόνια ... μετανιώνω πολύ για ότι δεν έκανα, δεν μετανιώνω καθόλου για ότι έκανα ... και συνεχίζουμε! Αρκετά τυχοδιώκτης και επαναστάτης θα έλεγα που μου βγήκε από την αρχική δειλία στα 18 να 'επιβληθώ και να παλέψω' και από τότε ιδιωτικός, δημόσιος τομέας και επιτήδευμα ... μάχη να ξορκίσω το κακό!

Η συμβουλή μου για τους νεότερους ... καντε το ονειρο σας επάγγελμα αλλά και να μην γίνει, κάντε την όποια δουλειά σας όνειρο και ιδανική! Η δεύτερη περίπτωση είναι πολύ δύσκολη γιατί μπορεί να έχει και πόνο ... αλλά στην ζωή υπάρχουν και τα ΠΡΕΠΕΙ.

Σωστός ο Κώστας.

Κι εγώ δούλεψα για κάποιο φεγγάρι ως πολιτικός μηχανικός σε τεχνικό γραφείο, αλλά οι συνθήκες εργασίας σου αφαιρούσαν κάθε ίχνος αξιοπρέπειας. Για παράδειγμα, ενώ έκανες μια στατική μελέτη, σου έλεγε το αφεντικό να πας να πάρεις τον πεθερό του από το αεροδρόμιο. Είχα και το μικρόβιο της πληροφορικής από το πολυτεχνείο καθώς μου άρεσε να φτιάχνω εφαρμογές για μηχανικούς, μου άρεσε να πειραματίζομαι με διάφορες γλώσσες προγραμματισμού, οπότε όταν μου έγινε πρόταση από μεγάλη εταιρεία τηλεπικοινωνιών, τα βρόντηξα.

Φυσικά και δεν έχω μετανιώσει για τις επιλογές μου. Η αλήθεια είναι βέβαια ότι στην Ελλάδα με εργοδότες γιδοβοσκούς κάπου απογοητεύεσαι στην πορεία, αλλά αυτό δεν σε κάνει να χάσεις το μεράκι που έχεις. Κάτι θα βρεθεί πάλι που σε ικανοποιεί. Οπότε έχουμε πολύ δρόμο ακόμα. Ίσως η χρυσή τομή να ήταν κάτι που συνδυάζει το αντικείμενο του πολιτικού μηχανικού με την πληροφορική, αλλά με τους δικούς μου όρους αυτή τη φορά.

Ξεκίνησα μόνο και μόνο για τη σχολή Ικάρων (τμήμα ιπταμένων) αλλά στη ζωή δεν γίνονται όλα όπως τα σχεδιάζουμε...
Έτσι αφού εγκαταλείφθηκε αυτή η επιλογή, πέρασα γεωπονική στο Α.Π.Θ. επάγγελμα το οποίο διάλεξα να ακολουθήσω λόγω και του ότι ζω σε αγροτική περιοχή. Οι δυνατότητες του αγροτικού τομέα είναι πολύ μεγάλες και οι σπουδές δεν είναι απαραίτητες αλλά είναι σημαντικές γιατί σου διευρύνουν τους ορίζοντες.
Πιστεύω ότι πρώτα εξετάζεις τις προοπτικές για επαγγελματική αποκατάσταση με βάση αυτό που διδάχτηκες και αν αυτό δεν προχωράει τότε εξετάζεις άλλες εκδοχές.

Been there, done that...
Στα 39 μου παράτησα εμπειρία 15 ετών στο κομμάτι του retail business ΙΤ που είχα ειδικευτεί και έγινα ασφαλιστικός και χρηματοοικονομικός σύμβουλος.

Το αν θα μου βγεί στο τέλος δεν το ξέρω, ειδικά τα τελευταία 2 χρόνια το πράματα είναι ιδιαίτερα δύσκολα.
Δεν το έχω μετανοιώσει πάντως, έμαθα διαφορετικά πράματα και αξιοποίησα πλευρές του εαυτού μου που μέχρι τώρα είχα αφήσει ανεκμετάλευτες.

Μπορεί σε λίγα χρόνια να κανω κάτι άλλο, μου αρέσει η αλλαγή.

Έχω αλλάξει 4-5 φορές

Ήθελα να γίνω μηχανικός αλλά βρέθηκα να σπουδάζω οικονομικά... Το βρήκα όμως ενδιαφέρον, έκανα ένα μεταπτυχιακό, ασχολήθηκα 2 χρόνια με την έρευνα και έψαχνα για μια θέση σε κάποιο πανεπιστήμιο ή ΤΕΙ. Ξαφνικά, πήρα την απόφαση να τα παρατήσω όλα και άρχισα να δουλεύω σαν βοηθός λογιστή σε μια επιχείρηση. Μετά από 3-4 χρόνια άλλαξα και πάλι και έγινα τραπεζοϋπάλληλος, δουλειά που κάνω τα τελευταία 15 χρόνια. Αλλά και μέσα στην τράπεζα η δουλειά δεν είναι η ίδια, σε κατάστημα στην αρχή, στη διοίκηση για λίγα χρόνια και ξανά σε κατάστημα τα τελευταία χρόνια.

Γενικά πιστεύω οτι, αν μπορείς, πρέπει να αλλάζεις δουλειά ή έστω περιβάλλον πριν η δουλειά σου γίνει ρουτίνα. Αυτό σε εμένα συμβαίνει κάθε 5 χρόνια περίπου. Όμως, με τις σημερινές συνθήκες δεν υπάρχει ούτε σκέψη για οποιαδήποτε αλλαγή, αν βέβαια αύριο παρουσιαστεί μια καλή ευκαιρία, μπορεί να αλλάξω επάγγελμα, δεν θέλω να πάρω σύνταξη από την τράπεζα.

Ωραίο θεματάκι:)
Ελπίζω από τις εμπειρίες των μεγαλυτέρων να μάθουμε τίποτα και η μικρότερη γενιά.
Αν και είμαι στο στάδιο της αποφοίτησης, σπουδές δεν θα άλλαζα. Σχετικά με την επαγγελματική αποκατάσταση, όπως έχουν τα πράγματα αυτή τη στιγμή στη χώρα, δεν ξέρω ακόμη τι θα κάνω , αλλά δεν νομίζω ότι υπάρχει μονόδρομος στις σπουδές (τουλάχιστον στην πλειοψηφία αυτών), μπορούν να συνδυαστούν πολλά πράγματα αρκεί να βρεθεί η χρυσή τομή.
Βέβαια, το μέλλον θα δείξει..

Πολύ καλό θέμα! Μπράβο!
Σύντομα θα απαντήσω...όχι όμως τώρα...

Θα πας Ν.Υόρκη και θα με πάρεις και μαζί σου;!