-
Ο χρήστης 21 Quadra έγραψε:
Αν δεν βάλεις κάποιο ξένο στοιχείο, αν δεν προσβλέπεις στην εξωστρέφεια και περιμένεις να μείνεις κολλημένος σε αυτού του τύπου τα ανόητα πατριωτικά κολλήματα στην μικρή σε μέγεθος Ελληνική αγορά τότε μαθηματικά θα κλείσεις σύντομα.Σήμερα με τα σύνορα να μπάζουν από παντού, από προϊόντα μέχρι λαθρομετανάστες, αν παράγεις οτιδήποτε δεν μπορείς να περιχαρακωθείς επιμένοντας μόνο Ελληνικά. Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να αναδειχθεί η Ελληνικότητα και η ποιότητα των Ελληνικών προϊόντων εφόσον ο παραγωγός δεν διαπραγματεύεται την ποιότητα του, το Ελληνικό στοιχείο στα προϊόντα δεν εξασφαλίζει τίποτα αν το προϊόν δεν αξίζει και αν το προϊόν δεν έχει το ανάλογο μάρκετινγκ να το υποστηρίξει και αν δεν είναι συμβατό με τις ανάγκες και τις συνήθειες στις αγορές που απευθύνεται.
Συμφωνώ απολύτως. Κι αν θες να αγοράσεις κάτι που παράγεται στην Ελλάδα, το ψάχνεις και το βρίσκεις και για μένα δεν υπάρχουν δικαιολογίες. Ούτε τα ελληνικά είναι ακριβότερα ούτε χαμηλότερης ποιότητας εν γένει όπως πολλοί υποστηρίζουν. Εδώ και χρόνια αγοράζω μόνο ελληνικά στα πάντα, σε ό,τι έχει μείνει και παράγουμε και σε ελάχιστες περιπτώσεις δυσαρεστήθηκα. Και σε αυτό εδώ το θέμα είναι μια πολλή καλή αρχή σε όποιον θέλει να δει τι και αν παράγουμε ακόμα και που θα το βρει κτλ.
Όσο για τα παπούτσια με την Ιταλική σημαία, το ξεκίνησε η Kricket που ήταν το σήμα της αυτό. Ακόμα και η Boxer που παράγει το 100% των παπουτσιών της στην Ελλάδα βάζει την ιταλική σημαιούλα σε κάποια από τα παπούτσια της υποδεικνύοντας εν προκειμένω ότι το δέρμα του παπουτσιού είναι Ιταλικό έναντι των υπολοίπων προϊόντων της που χρησιμοποιεί ελληνικά δέρματα (συνεργάζεται με τρία βυρσοδεψεία).
-
Συμφωνώ και με τους δύο σας.
-
Μίνα Φειδά (Boxer) στο bankingnews: Η αίτηση εξυγίανσης στο Πρωτοδικείο της Αθήνας και η επόμενη ημέρα
04/08/2017 - 16:28
Η ιστορική εταιρεία Δ.Ι. Φειδάς έχει στο τιμόνι της για δεκαετίες την κυρία Ασημίνα (Μίνα) Φειδά – Νταή, η οποία όπως λέει η ίδια, ζει τη χειρότερη κρίση της ζωής της
Σε δύο χρόνια η ιστορική εταιρεία Δ.Ι. Φειδάς κατασκευής παπουτσιών με την επωνυμία Boxer, συμπληρώνει 100 χρόνια ζωής.
Ο ιδρυτής της εταιρείας Δ. Φειδάς έστησε την επιχείρηση στην Καλαμάτα το 1919, φέρνοντας τον πρώτο εξοπλισμό από την Αμερική.
Είναι από τις ελάχιστες ελληνικές εταιρείες που παραμένει ελληνική και ποτέ δεν μαγεύτηκε από τα οικονομικά ανταλλάγματα που τις προσφέρθηκαν στο παρελθόν και παραμένει σε ελληνικά χέρια.
Η ιστορική εταιρεία Δ.Ι. Φειδάς έχει στο τιμόνι της για δεκαετίες την κυρία Ασημίνα (Μίνα) Φειδά – Νταή, η οποία όπως λέει η ίδια, ζει τη χειρότερη κρίση της ζωής της , όπως και η πλειονότητα των Ελλήνων που βρέθηκαν μπλεγμένοι στα δίχτυα των Μνημονίων.
Η κυρία Μίνα Φειδά , συνεχίζει λέγοντας ότι με το ξέσπασμα της κρίσης (2010), κινηθήκαμε με βάση ότι δεν μπορεί να κρατήσει περισσότερα από τέσσερα χρόνια και το θεωρήσαμε ως το πιο ακραίο σενάριο.
Όμως οι συνθήκες που επικράτησαν ήταν δυσμενέστερες για όλους μας και το σημαντικότερο χάσαμε τις τράπεζες καθώς δεν ήταν σε θέση να βοηθήσουν τις επιχειρήσεις.
Και θέτει το απλό ερώτημα: Μπορούμε να έχουμε Ανώνυμες Εταιρείες όταν δεν έχουμε τραπεζικό σύστημα.
Το παλέψαμε και θα συνεχίσουμε λέει η κυρία Μίνα Φειδά η οποία δεν χάνει το πείσμα της και νοιώθει βέβαιη ότι η Δ.Ι. Φειδάς θα φθάσει αισίως στα 100 χρόνια λειτουργίας το 2019.
Προσθέτει ότι η κατάθεση αίτησης εξυγίανσης και η ένταξή της εταιρείας στο άρθρο 106 Β θα βοηθήσει την εταιρεία να σταθεί εκ νέου στα πόδια.
Η κύρια Μίνα Φειδά, με σθένος και επιχειρηματική συνείδηση, λέει ότι δεν θέλει να μου χαριστεί τίποτα και να πληρώσω στο ακέραιο τις υποχρεώσεις μου σε δόσεις.
Να σημειωθεί ότι η αίτηση θα συζητηθεί στις 25 Οκτωβρίου στο Πρωτοδικείο Αθηνών.
Πώς φθάσαμε στη αίτηση εξυγίανσηςΗ κυρία Μίνα Φειδά λέει ότι «έδωσα τη συγκατάθεση μου για την ένταξη της εταιρείας στο άρθρο 106Β διότι οι σύμβουλοι μου και οι τράπεζες μου είπαν ότι θα μειωθεί η ένταση των οικονομικών προβλημάτων και κυρίως η επιχείρηση θα είναι σε θέση να συνεχίσει τη λειτουργία της με ευνοϊκότερους όρους».
Ωστόσο η κυρία Μίνα Φειδά διατυπώνει με παράπονο την άποψη ότι «αν είχαμε τραπεζική χρηματοδότηση στα επίπεδα του 1 εκατ. ευρώ θα είχαμε αποφύγει την αίτηση εξυγίανσης, ενώ όλα αυτά τα χρόνια δώσαμε 8 εκατ. ευρώ σε τόκους».Πότε ξεκίνησαν τα προβλήματα
Στην καλύτερη στιγμή της επιχείρησης Δ.Ι. Φειδάς το 2010 εγκαινιάζει το νέο εργοστάσιο παραγωγής παπουτσιών boxer καθώς το προηγούμενο και παλιό εργοστάσιο δεν μπορούσε να καλύψει τις εσωτερικές ανάγκες της εγχώριας αγοράς. Και τα δυο εργοστάσια βρίσκονται στην περιοχή της βιομηχανικής ζώνης του Μενιδίου.
Το νέο έχει 11.400 τετραγωνικά μέτρα επιφάνειας και η παραγωγική του δυνατότητα αυξήθηκε σε 8.500 παπούτσια την ημέρα.
Την ίδια στιγμή η διοίκηση είχε βάλει σχέδια για επέκταση σε αγορές του εξωτερικού.
Οι πωλήσεις της εταιρείας από το 2004 μέχρι το 2009 …. έτρεχαν με 25% το χρόνο και η εγχώρια αγορά απορροφούσε περίπου 1.000.000 παπούτσια.
Έτσι ελήφθη η μεγάλη απόφαση για τη νέα επένδυση Το κόστος του νέου εργοστασίου ανήλθε στα 23,5 εκατ. ευρώ και καλύφθηκε σε μεγάλο ποσοστό από τραπεζικό δανεισμό αλλά έγινε τη στιγμή που ελληνική οικονομία κατέρρευσε και οδηγήθηκε υποχρεωτικά στην εποχή των Μνημονίων.
Με τη εκδήλωση της κρίσης οι πελάτες σταμάτησαν τις πληρωμές για εμπόρευμα που είχαν αγοράσει.
Η εταιρεία Δ.Ι. Φειδάς εκτός από την οικονομική απώλεια δέχθηκε φορολογικό πλήγμα καθώς δεν ήταν σε θέση να αποδώσει το ΦΠΑ στην εφορία συνολικού ύψους 2,5 εκατ. ευρώ διότι δεν το είχε εισπράξει από τους πελάτες της.
Το υπουργείο Οικονομικών προχώρησε στη δέσμευση των τραπεζιών λογαριασμών αλλά η έμπειρη και εργατική κυρία Μίνα έφερε την επιχείρηση σε σημείο που ήθελε όμως πάντα ήταν λίγο μακριά από μία «μικρή» οικονομική στήριξη για να τα βγάλει πέρα και να σταθεί στα πόδια, η ιστορική εταιρεία.
Οι συνολικές οφειλές της εταιρείας ανέρχονται σε 25,5 εκατ. ευρώ εκ των οποίων τα 23 εκατ. ευρώ ήταν δανεισμός και το ποσό των 2,5 εκατ. ευρώ είναι το του ΦΠΑ που δεν κατέβαλαν οι πελάτες έγινε υποχρέωση της εταιρείας.
Οι οφειλές της εταιρείας είναι προς τις Τράπεζες , το Δημόσιο και την Εφορία.
Το εργοστάσιο στο Μενίδι παραμένει κλειστό λόγω της καλοκαιρινής άδειας του προσωπικού και αναμένεται να επαναλειτουργήσει στις 20 Αυγούστου.
Το προσωπικό έχει μειωθεί σε 120 άτομα από 400 άτομα το 2010 και στο σύνολο τους βγήκαν στη σύνταξη καθώς είχαν συμπληρώσει το όριο ηλικίας προς συνταξιοδότηση.
Η κυρία Μίνα Φειδά, λέει: **Μπορέσαμε και καταβάλαμε το επίδομα της καλοκαιρινής άδειας στο προσωπικό ενώ οι οφειλές έναντι του προσωπικού είναι μικρές .
Το εργοστάσιο θα λειτουργεί κανονικά με την επιστροφή των υπαλλήλων καθώς έχουμε παραγγελίες 23.000 να καλύψουμε το επόμενο διάστημα, επισήμανε.
Συνεχίζουμε τη δουλειά μας και καλύπτουμε τις παραγγελίες μας ήταν το μήνυμα της κυρίας Μίνας Φειδάς προς όλους που νοιάζονται για την επιχείρηση. **Νίκος Θεοδωρόπουλος ntheo@bankingnews.gr
-
BSH Πίτσος: Επιστολή-αγωνίας στον Αλέξη Τσίπρα για την τύχη του εργοστασίου της
Του Δημήτρη Μαρκόπουλου , 1/6/2017
Επιστολή αγωνίας κι αγανάκτησης για τις υποσχέσεις που η κυβέρνηση αλλά και ο όμιλος Siemens αθέτησαν απέστειλε η Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργατοϋπαλλήλων Μετάλλου προς τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα.Πιο συγκεκριμένα, όπως παρουσιάζει το newmoney.gr η Ομοσπονδία καταγγέλλει τη Siemens πως οδηγεί σε λουκέτο την εργοστασιακή μονάδα της BSH Οικιακές Συσκευές ΑΕ (Πίτσος) στην περιοχή του Ρέντη, μια εταιρεία στης οποίας τη μετοχική σύνθεση συμμετείχαν Siemens και BOSCH με 50% έκαστη.
Κι αυτό διότι η γερμανική πολυεθνική την οποία διευθύνει ο Έλληνας μάνατζερ Πάνος Ξυνής έχει αθετήσει – όπως τονίζεται - πλήρως τη Σύμβαση συμβιβασμό με το Ελληνικό Δημόσιο ως αποτέλεσμα του γνωστού σκανδάλου. Ένα deal που προβλέπει να πραγματοποιήσει η γερμανική εταιρεία επένδυση 60 εκατ. ευρώ στη μονάδα της BSH Πίτσος.
Θα πρέπει να σημειώσουμε ότι από 1/1/2015 η Πίτσος πέρασε εξ ολοκλήρου στην Bosch με τιμή αγοράς 3 δις. Όπως καταγγέλλουν οι εργαζόμενοι μάλιστα «η BSH Πίτσος μέσω της επένδυσης αυτής χρησιμοποιήθηκε από την Siemens Bosch ως αντάλλαγμα στο συμβιβασμό με την κυβέρνηση».
Και η επιστολή συνεχίζει: «η αντίστροφη μέτρηση για το κλείσιμο του εργοστασίου έχει ήδη ξεκινήσει με την ανακοίνωση της BSH Πίτσος ότι το 2017 θα σταματήσει η υπάρχουσα παραγωγή στο εργοστάσιο της Αθήνας. Μετά από μια παρουσία της Πίτσος 150 ετών στην Ελλάδα, η αποχώρηση της παραγωγικής μονάδας από τη χώρα σημαίνει αποεπένδυση, με απώλεια εκατοντάδων θέσεων εργασίας και μείωση εξαγωγών. Σε 3 μήνες θα συμπληρωθούν 5 χρόνια λοιπόν από την υπογραφή της Σύμβασης μεταξύ του Δημοσίου και της εταιρείας Siemens κι έτσι θα υπάρξει παραγραφή της συμφωνίας αυτής. Είναι απαράδεκτο στο βωμό της μεγιστοποίησης των κερδών να αγνοείται η συνεισφορά αυτών των χρόνων και η τεράστια και διαρκής προσπάθεια που καταβάλουν όλοι οι εργαζόμενοι...».
Οι εργαζόμενοι καταλήγουν λέγοντας στον πρωθυπουργό πως ζητούν τη συμπαράσταση τους ώστε να αποτραπεί μια τέτοια εξέλιξη προτρέποντας τον για να μην υπάρξει λουκέτο να ζητήσει την τήρηση της συμφωνίας με την Siemens για να εξασφαλιστεί το μέλλον των εργαζόμενων.
http://www.newmoney.gr/palmos-oikonomias/epixeiriseis/324456-bsh-pitsos-epistoli-agonias-ston-aleksi-tsipra-gia-tin-tixi-tou-ergostasiou-tis
Και για το τρολάρισμα αλλά και τη σύγκριση
-
Γιατί αυτοί είμαστε.....
Μισό δισ. ευρώ ετησίως για εισαγωγές παπουτσιών
Της Αλεξάνδρας Γκίτση
Το πρώτο πεντάμηνο του έτους, οι πωλήσειςσε όγκο προϊόντων γάλακτος εντός των αλυσίδων σούπερ μάρκετ υποχώρησε κατά 10,5% (πηγή: Nielsen). Της φετινής υποχώρησης έχει προηγηθεί η κατάρρευση κατά 30% της κατανάλωσης στη συγκεκριμένη κατηγορία τη διετία 2015-2016.
**Εν αντιθέσει με το τι συμβαίνει στην αγορά γαλακτοκομικών προϊόντων, η αγορά υποδημάτων, τουλάχιστον σε επίπεδο εισαγωγών, διατηρεί τις δυνάμεις της. **Σύμφωνα με τα στοιχεία της Ελληνικής Στατικής Αρχής, η Ελλάδα δαπανά ετησίως κοντά στο μισό δισεκατομμύριο ευρώ για εισαγωγές υποδημάτων. Με βάση τα προσωρινά στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, η Ελλάδα εισήγαγε πέρυσι παπούτσια αξίας 487.978.463 ευρώ, 6% πάνω από το ποσό που ξόδεψε το 2015 και 16,3% λιγότερα από αυτά που δαπάνησε το 'μακρινό' 2009.
**Την ίδια ώρα πάντως που η Ελλάδα συνεχίζει να εισάγει υποδήματα από κάθε γωνιά της γης, όπως από την Κίνα και το Βιετνάμ, παραδοσιακές ελληνικές εταιρείες της ελληνικής υποδηματοποιίας αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα. Πλέον χαρακτηριστικά παραδείγματα αυτά της Καλογήρου και της εταιρείας Boxer – Φειδάς.
**
Η πρώτη κατέθεσε στα τέλη Ιουλίου στο αρμόδιο δικαστήριο το σχέδιο εξυγίανσής της το οποίο προβλέπει 'κούρεμα” χρεών προς τις τράπεζες που φθάνει το 60%. Η αίτηση έχει ορισθεί να συζητηθεί στο Πολυμελές Πρωτοδικείο στις 6 Οκτωβρίου. Λίγες ημέρες αργότερα, και συγκεκριμένα στις 25 Οκτωβρίου, έχει ορισθεί να συζητηθεί στο Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών η συμφωνία εξυγίανσης προς επικύρωση που κατέθεσε η Boxer-Φειδάς.Η εταιρεία, Δ.Ι. Φειδάς, η οποία ιδρύθηκε το 1919, εμφανίζει, όπως αποκάλυψε το Capital.gr, 'άνοιγμα” της τάξης των 25 εκατ. ευρώ από τα οποία περίπου 15 εκατ. ευρώ οφείλονται σε μία τράπεζα.
Και ενώ οι μεγάλοι και οι πιο προβεβλημένοι του κλάδου αντιμετωπίζουν προβλήματα, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία από το Βιοτεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδος, σήμερα δραστηριοποιούνται σε όλες τις υποκατηγορίες του κλάδου (δηλαδή κατασκευαστές, σανδαλοποιοί, αρβυλοποιοί, εργολάβοι υποδημάτων, φοντοποιοί, κλπ.) 333 υποδηματοποιοί. Ακόμη πιο ενδιαφέρον είναι το στοιχείο ότι την περίοδο 2012-2017, το ισοζύγιο μεταξύ εγγραφών – διαγραφών στον κλάδο παραμένει θετικό. Συγκεκριμένα την εξεταζόμενη χρονική περίοδο ιδρύθηκαν 57 επιχειρήσεις ενώ διεγράφησαν 34.
-
Αν τα Boxer και Καλογήρου έφευγαν από Ελλάδα για Ιταλία χωρίς σήμα και εκεί έβαζαν σήμα πχ ενός μεγάλου οίκου και τα εισήγαγαν οι εδώ εμπορικές επιχειρήσεις θα γίνονταν ανάρπαστα, απόδειξη ότι ακόμα και στην εποχή που οι μισοί Έλληνες ζούν στα όρια, η ξενομανία μας εξακολουθεί να βρίσκεται στα κόκκινα, σνομπάρουν κυρίως οι νέοι μας τα Ελληνικά προϊόντα και αγοράζουν ότι καλό ή σκουπίδι βρούν μπροστά τους μόνο και μόνο για να κάνουν το κομμάτι τους με το ταμπελάκι αγνοώντας ότι αυτό είναι μπούμερανγκ που κοστίζει σε ολόκληρη την οικονομία και ίσως και στην δουλειά τους αφού η οικονομία είναι μια αλυσίδα που δεν πρέπει να έχει κανέναν αδύνατο κρίκο.
Αυτοί είμαστε και δεν πρόκειται να αλλάξουμε ακόμα και αν συμβούν τα χειρότερα και δεν θα αλλάξουμε γιατί απλά εμείς φέραμε την κατάσταση στο μη περαιτέρω, εμείς με την συμπεριφορά μας ανοίξαμε την κερκόπορτα και εξακολουθούμε να ζούμε σαν να μην πέρασε μια ημέρα, εμείς αξακολουθούμε να πιστεύουμε στο ίδιο πολιτικό αληταριό που επί 40+ χρόνια πλουτίζει απομυζώντας και φτωχοποιώντας όσους εργάζονται, καλά τώρα έχουμε και το ταξικό μίσος που μπήκε στη ζωή μας από το παράθυρο και εκδικείται όσους κερδίζουν τα προς το ζείν, τέλος πάντων, έχουμε ακόμα δρόμο για τον πάτο του βαρελιού ο Σεπτέμβρης είναι κοντά και θα κλάψει ο κάθε πικραμένος με τα - έσοδα.
Πάντως σε μεγάλη μερίδα του κόσμου ακόμα υπάρχει λίπος, τα βουνά της Αττικής είναι γεμάτα βίλες από το...μεροκάματο, ας είναι καλά το δημόσιο χρήμα που έκανε...ανθρώπους τον κάθε μακρυχέρη αφού το χρήμα μοιραζότανε με τη σέσουλα από Πασόκ / ΝΔ και ακόμα μοιράζεται από την αριστερή φατρία, γεννιούνται νέα τζάκια, σε λίγα χρόνια θα μάθουμε ποιοί είναι οι νεόπλουτοι του Σύριζα, υπομονή χρειάζεται, εμείς είμαστε ούως ή άλλως χαμένοι από χέρι αφού είμαστε οι βαστάζοι του πολιτικού συστήματος.
Σας αφήνω τώρα γιατί έχω να παρεβρεθώ σε μια μεγάλη επένδυση
-
Παντως, όταν εμείς χλευάζαμε το τμήμα κλωστουφαντουργίας για παράδειγμα μιας και το βλέπαμε σα τη βάβω τη γριά στο χωριό με τον αργαλειό, στη Ταιβαν που μαζεύαν όλη τη παραγωγή, εκτός απο το κτηνώδες ITRI από το οποιο βγήκαν εταιρίες όπως η TSMC (προϊον της μάλλον υπάρχει σε οτιδηποτε ηλεκτρονικό έχετε) έστησαν και το TTRI που είναι ερευνητικό κέντρο για υφάσματα και υπόδηση.
Ε, δεν ειναι τυχαίο οτι οι εμφανίσεις της Νικε (ποδοσφαιρικες) φτιχνονται με ανακυκλομένο πλαστικό απο έρευνα και στη Ταϊβαν ή οτι τα Flyknite παπουτσια πάλι της Νικε φτιαχνονται στη Ταιβαν σε συγκεκριμένο εργοστάσιο με συγκεκριμένη τεχνολογία που αναπτύχθηκε στο νησι. Μάλιστα άκουσα οτι ελάχιστοι γνωριζουν το χειρισμό της συγκεκριμένης μηχανής, ενας εκ των οποίων ειναι Ελληνας.
Δε πειράζει.. εμείς πουλάμε τουρισμό. -
Η αποβιομηχάνιση κράτησε ψηλά τις εισαγωγές ακόμη και εν μέσω κρίσης
ΔΗΜΗΤΡΑ ΜΑΝΙΦΑΒΑ
Εισάγουμε χρυσό για ασφάλεια, αλλά και πολλά ρούχα διότι αφήσαμε τη βιοτεχνία και την κλωστοϋφαντουργία εδώ και χρόνια να αργοπεθάνει. Είμαστε αυτάρκεις σε πρόβειο και κατσικίσιο κρέας, που θεωρείται και ιδιαιτέρως υγιεινό, αλλά οι διατροφικές συνήθειες των σύγχρονων Ελλήνων μάς κάνουν να προβαίνουμε σε αθρόες εισαγωγές μοσχαρίσιου και χοιρινού κρέατος (περίπου 1,1 δισ. ευρώ).
Tα παραπάνω είναι, δυστυχώς, μερικά μόνο από τα πολλά συμπεράσματα που μπορεί να εξαγάγει κάποιος για το παραγωγικό μοντέλο της χώρας εξετάζοντας τα στοιχεία των εισαγωγών. Κατ’αρχάς, αξίζει να επισημανθεί ότι και το 2016 το έλλειμμα του εμπορικού ισοζυγίου διατηρήθηκε σε υψηλά επίπεδα, καθώς οι εισαγωγές αγαθών (και όχι και υπηρεσιών) είχαν αξία 41,06 δισ. ευρώ και οι εξαγωγές 25,13 δισ. ευρώ.
Πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα της ανάγκης ίσως διασφάλισης χρημάτων των πολιτών αποτελούν οι εισαγωγές μη νομισματικού χρυσού (που θεωρείται τιμαλφές και όχι χρηματοοικονομικό στοιχείο). Το 2016 η αξία των εισαγωγών μη νομισματικού χρυσού, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του Πανελλήνιου Συνδέσμου Εξαγωγέων (ΠΣΕ), διαμορφώθηκε σε 9,39 εκατ. ευρώ έναντι 3,98 εκατ. ευρώ το 2014. Η εν λόγω κατηγορία εισαγωγών είναι μικρή σε απόλυτη αξία στο σύνολο των εισαγωγών. Εχει, ωστόσο, τη δική της ιδιαίτερη ξεχωριστή αξία, ειδικά καθώς αποτυπώνει μια αυξανόμενη τάση τα τελευταία χρόνια.
Σημαντική αύξηση, κατά 16,1%, σημείωσαν το 2016 οι εισαγωγές αυτοκινήτων, οι οποίες καταλαμβάνουν την τρίτη θέση στον κατάλογο με τα κυριότερα εισαγόμενα προϊόντα. Το 2016 η αξία των εισαγωγών αυτοκινήτων διαμορφώθηκε σε 1,75 δισ. ευρώ έναντι 1,51 δισ. ευρώ το 2015, εξέλιξη η οποία αποδίδεται κυρίως στην αύξηση του τουρισμού, η οποία οδήγησε στην αγορά περισσότερων οχημάτων από τις τουριστικές επιχειρήσεις καθώς και αυτές που δραστηριοποιούνται στον κλάδο της ενοικίασης οχημάτων.
Κανείς, βεβαίως, δεν περιμένει να αποκτήσει ξανά αυτοκινητοβιομηχανία η Ελλάδα (η ΤΕΟΚΑΡ στον Βόλο έκλεισε οριστικά το 1995). Αυτό που ίσως θα ήταν πιο εύκολο ήταν να υπάρχει μεγαλύτερη παραγωγή ειδών ένδυσης και υπόδησης, κλάδος στον οποίο ξεκίνησε η αποεπένδυση ήδη από τη δεκαετία του ’80 με τη μετεγκατάσταση πολλών επιχειρήσεων σε γειτονικές χώρες. Το 2016 η Ελλάδα δαπάνησε 1,53 δισ. για την εισαγωγή ρούχων και εν γένει ειδών ένδυσης και 497 εκατ. ευρώ για εισαγωγές ειδών υπόδησης. Παρά δε το γεγονός ότι ακόμη στη Θεσσαλία οι καλλιέργειες βάμβακος καλά κρατούν, ο κλάδος της κλωστοϋφαντουργίας επίσης καρκινοβατεί εδώ και χρόνια. Το 2016 η Ελλάδα εισήγαγε υφάσματα αξίας 659,8 εκατ. ευρώ.
Το να εισάγουμε καφέ είναι επίσης λογικό, καθώς το είδος δεν ευδοκιμεί στην Ελλάδα, όμως προξενεί εντύπωση η εισαγωγή δημητριακών αξίας 613 εκατ. ευρώ το 2016. Δυστυχώς αν και τα ψάρια, προερχόμενα κατά βάση από ιχθυοκαλλιέργειες, αποτελούν βασικό εξαγώγιμο προϊόν της Ελλάδας (με αξία εξαγωγών το 2016 660 εκατ. ευρώ), η Ελλάδα εισάγει για να καλύψει τις δικές της ανάγκες ψάρια αξίας 432 εκατ. ευρώ.
-
«Πληγώνει» τη βιομηχανία κρασιού ο φόρος κατανάλωσης
Δήμητρα Σκούφου
Tα αναμενόμενα έσοδα δεν ήρθαν. Αντ’ αυτών, από τα περίπου 55 εκατ. ευρώ έσοδα τα οποία είχαν προβλεφθεί από τον ειδικό φόρο κατανάλωσης στο κρασί, μόλις το 1/3 ήταν αυτά που ήρθαν στα δημόσια ταμεία δημιουργώντας παράλληλα όλες τις προϋποθέσεις για να εκτιναχθεί το παραεμπόριο.
Την περασμένη Παρασκευή ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης Βαγγέλης Αποστόλου από τη Νεμέα, όπου εγκαινίασε τις εκδηλώσεις «Μεγάλες Μέρες της Νεμέας 2017», που συνδιοργανώνουν ο Δήμος Νεμέας με το Σύνδεσμο Οινοποιών ΠΟΠ Νεμέας και τον Οινοποιητικό Συνεταιρισμό Νεμέας, προανήγγειλε για μια ακόμη φορά την κατάργηση του φόρου στο κρασί.
Όμως, αν και μια τέτοια εξέλιξη κινείται προς τη θετική κατεύθυνση, η ζημιά έχει γίνει και όσο οι αποφάσεις της κυβέρνησης καθυστερούν, η ζημιά γίνεται όλο και πιο μεγάλη.
Την κατάργηση του ειδικού φόρου κατανάλωσης στο κρασί είχε ζητήσει για πολλοστή φορά, από τα μέσα του καλοκαιριού, η Εθνική Διεπαγελματική Οργάνωση Αμπέλου και Οίνου (ΕΔΟΑΟ) οριοθετώντας την πριν την έναρξη του τρύγου.
Μάλιστα με σχετική επιστολή προς τους υπουργούς Οικονομικών, Ευκλείδη Τσακαλώτο και Αγροτικής Ανάπτυξης, Ευάγγελου Αποστόλου, με κοινοποίηση στον πρωθυπουργό, Αλέξη Τσίπρα, ο πρόεδρος της Διεπαγγελματικής Οργάνωσης Αμπέλου και Οίνου, Βαγγέλης Αργύρης, εξέφρασε την ανάγκη να μην ναρκοθετηθεί και η νέα οινική χρονιά από τα αρνητικά φαινόμενα (παραοικονομία, παράνομη διακίνηση κ.λπ.), που συνοδεύουν τον συγκεκριμένο φόρο από την αρχή της εφαρμογής του.
Ο τρύγος έφτασε, η ρύθμιση όμως δεν έχει φτάσει και για μια ακόμη φορά προαναγγέλλεται ότι θα έρθει κάπου εντός του 2017.
Όμως για τους ανθρώπους του κρασιού αυτό δεν είναι αρκετό.«Δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια για τον κλάδο», λένε, προσθέτοντας ότι ο ΕΦΚ υπήρξε ατελέσφορος, καθώς όχι μόνο δεν απέδωσε τα αναμενόμενα στο Δημόσιο, αλλά έγινε και αιτία μεγάλης απώλειας εσόδων (από ΦΠΑ και φόρο εισοδήματος) με τεράστιο κόστος, για τον κλάδο.
Άλλωστε ήδη η παράνομη διακίνηση οίνου καλύπτει το 70%. Η μείωση των πωλήσεων των νόμιμων οινοποιείων είναι εμφανής, αφού καταγράφεται πτώση του κύκλου εργασιών τους κατά 40% έναντι του 2015 και κατά 25% έναντι του 2016.
Παράλληλα, όπως επισημαίνουν οι οινοπαραγωγοί εξ’ αιτίας της μείωσης του κύκλου εργασιών και της συσσώρευσης αποθεμάτων οίνου στις δεξαμενές τους, είναι αδύνατη η παραλαβή της νέας συγκομιδής.
Και όλα αυτά έρχεται να συμπληρώσει η **πλήρης αδυναμία κυρίως των συνεταιριστικών οινοποιείων, να αποπληρώσουν τους αμπελουργούς για την προηγούμενη συγκομιδή εξαιτίας της μείωσης των πωλήσεων τους, αλλά και της αφαίμαξης της ρευστότητας τους, από τον ίδιο τον ΕΦΚ στο κρασί.
**
Μετά από δεκαοχτώ μήνες εφαρμογής του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης, λένε οι άνθρωποι του κλάδου, μόνο προβλήματα έχουν δημιουργηθεί, ενώ όπως έχει καταγγείλει από τις 10 Ιουλίου η Κεντρική Συνεταιριστική Ένωση Αμπελοοινικών Προϊόντων (ΚΕΟΣΟΕ), σε ολόκληρη την ελληνική επικράτεια, αδήλωτες δεξαμενές αναμένεται να φιλοξενήσουν μεγάλο μέρος της επικείμενης παραγωγής οίνου, προκειμένου αυτή να διακινηθεί χωρίς παραστατικά, αφού η τελική τιμή του οίνου διαμορφώνεται έτσι, στο 50% σε σύγκριση με την τιμή του οίνου που διακινείται νόμιμα, γεγονός που έχει ήδη κλονίσει τη βιωσιμότητα των νόμιμων οινοποιείων.http://www.insider.gr/eidiseis/ellada/58933/pligonei-ti-viomihania-krasioy-o-foros-katanalosis
-
Μια από τις παλαιότερες μεταλλουργίες στην Ελλάδα με 55 χρόνια ιστορίας ειναι η Μεταλλουργία Αττικής.
http://metalourgia-kalorifer.gr
Ειναι η μοναδική μονάδα πλεον στη χώρα που παράγει σώματα καλοριφέρ τύπου ΑΚΑΝ (φέτες) τα οποία και εκσυγχρόνισε.Η εταιρεία συνεχίζει την παραγωγή παρά την κρίση στην οικοδομή ενώ αυξάνει και τον αριθμό των εργαζομένων της λόγω της ανάκαμψης της ζήτησης. Πλέον απασχολεί 25 εργαζομενους στο εργοστάσιό της. Παράγει (;)επίσης τις μπαταρίες μπάνιου Perla.
Σύμφωνα με τη Μεταλλουργία Αττικής τα καλοριφέρ τύπου ΑΚΑΝ υπερτερούν των καλοριφέρ τύπου πάνελ:
Τα θερμαντικά σώματα καλοριφέρ ευρωπαϊκού τύπου ΑΚΚΑΝ υπερτερούν στην απόδοση διότι η δια αγωγιμότητας θέρμανση του περιβάλλοντος γίνεται από τον αέρα, o οποίος ομαλά διαχέεται στο περιβάλλον της καθημερινής κυκλοφορίας ανθρώπων και έτσι διαχέεται με μικρή ταχύτητα, ενώ για παράδειγμα στα θερμαντικά σώματα τύπου panel μεταφέρεται ο θερμαινόμενος αέρας με μεγάλη ταχύτητα μέσω των μαιάνδρων και κατευθύνεται προς την οροφή του χώρου όπου παραμένει μέχρι ψύξεως διαχέοντας μικρό ποσοστό της θερμαντικής του αποδόσεως στο περιβάλλον των ανθρώπων.
Επίσης λόγω της μεγάλης ποσότητας νερού έχουν μεγάλη θερμοχωρητικότητα και, ως εκ τούτου, δημιουργούν σταθερά ευχάριστη θέρμανση του περιβάλλοντος που εκτός του ότι δεν επηρεάζεται από τις αυξομειώσεις της κεντρικής παροχής, εξακολουθεί να παρέχει θαλπωρή και μετά την παύση της κεντρικής παροχής θέρμανσης. Η μεγάλη ποσότητα νερού που περιέχεται στα θερμαντικά σώματα επιτρέπει την μικρή μεταβολή της θερμοκρασίας εξόδου του νερού από την θερμοκρασία εισόδου με αποτέλεσμα να βελτιώνει κατά πολύ την απόδοση. Αυτοί είναι και οι λόγοι για τους οποίους εξασφαλίζουμε μεγάλη εξοικονόμηση ενέργειας.
Στα περισσότερα θερμαντικά σώματα τύπου PANEL οι αναφερόμενοι πίνακες θερμικής ισχύς που δίδονται σε διάφορους καταλόγους δεν είναι αξιόπιστοι εφόσον δεν συνοδεύονται από το σχετικό πιστοποιητικό που εκδίδεται σύμφωνα με τους κανονισμούς. Για αυτό εξάλλου διαπιστώνονται πολύ μεγάλες αποκλίσεις στις παρουσιαζόμενες θερμικές αποδόσεις με αυτές του ιδίου τύπου PANEL από διάφορους κατασκευαστές. Αυτό έχει ως συνέπεια ενώ η αρχική τιμή αγοράς τους να φαίνεται δελεαστική βάση των θερμίδων που αναγράφονται στα διάφορα έντυπα, στην πραγματικότητα να αγοράζονται θερμαντικά σώματα με λιγότερες θερμίδες από αυτές που απαιτούν οι προδιαγραφές με ότι αυτό συνεπάγεται στην σωστή θέρμανση και την σωστή απόδοση του συστήματος θέρμανσης.
Η αναφερόμενη θερμαντική ισχύς για τα περισσότερα εισαγόμενα καλοριφέρ τύπου Panel, ιδιαιτέρα αυτά που εισάγονται από την Τουρκία, παρουσιάζονται με θερμαντική ισχύ πολύ μεγαλύτερη από την πραγματική που ισχύει στις ευρωπαϊκές χώρες.
Η πραγματική θερμαντική ισχύς αναφέρεται σε φυλλάδια γερμανικών εργοστασίων και στον τιμοκατάλογο της ενώσεως υδραυλικών.
Στάλθηκε από το iQ9508 μου χρησιμοποιώντας Tapatalk
-
Το Νεώριον, τα χρέη, οι δύο μνηστήρες και η απόφαση διάσωσης
Αποδεκτές οι προτάσεις των υποψηφίων επενδυτών από τον Ν. Ταβουλάρη - Προσπάθεια να σωθεί και η Ελευσίνα
Δευτέρα, 11 Σεπτεμβρίου 2017 08:56
Του Αντώνη Τσιμπλάκη
atsimp@naftemporiki.grΑποδέχεται τις προτάσεις που έχουν γίνει για την εξαγορά των Ναυπηγείων Σύρου ο πρόεδρος του ομίλου Νεώριον, Νίκος Ταβουλάρης. Μιλώντας στη «Ν», εξηγεί ότι στην ουσία η εμφάνιση και δεύτερου ενδιαφερόμενου, της εταιρείας Postlane Partners του Δημήτρη Τομαρά, μετά από αυτή του ομίλου ONEX του Πάνου Ξενοκώστα, που είχε αποκαλύψει η «Ν» στις 31 Ιουλίου 2017, δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να οδηγήσει σε «πλειστηριασμό». Ισχύει απόλυτα η δέσμευσή του να δώσει τα ναυπηγεία με 1 ευρώ. Την ίδια στιγμή όμως ο κ. Ταβουλάρης καταβάλλει προσπάθειες να «σώσει» τα Ναυπηγεία Ελευσίνας κλείνοντας τα «αυτιά του στις σειρήνες» από το εξωτερικό.
Απαντώντας σε ερώτηση της «Ν» σχετικά με το ποια από τις δύο προτάσεις προκρίνει, ο κ. Ταβουλάρης «νίπτει τα χείρας του», σημειώνοντας ότι μπορούν αν θέλουν να διαλέξουν οι εργαζόμενοι στα ναυπηγεία τον επενδυτή που πιστεύουν ότι θα δώσει μεγαλύτερη ώθηση στην εταιρεία.
Συμπληρώνει ωστόσο ότι για να έχουν αντίκρισμα οι προτάσεις αυτές είναι αναγκαίο η ελληνική κυβέρνηση να προωθήσει νομοθετική ρύθμιση που θα επιτρέπει να γίνει μείωση των χρεών της εταιρείας προς τις τράπεζες αλλά και κυρίως προς το ελληνικό Δημόσιο που εμφανίζεται να είναι ο μεγαλύτερος πιστωτής. Ρύθμιση που θα επιτρέψει να μπει η εταιρεία στη διαδικασία του άρθρου 106 του πτωχευτικού κώδικα, ώστε να είναι εφικτή η χρηματοδότηση της εταιρείας από τους νέους υποψήφιους επενδυτές.
Σημειώνεται ότι το χρέος της εταιρείας υπολογίζεται ότι ανέρχεται περίπου στα 60 εκατ. ευρώ, εκ των οποίων τα 6,5 εκατ. προς τις τράπεζες.
Οι δύο προτάσεις
Το κοινό χαρακτηριστικό των δύο προτάσεων είναι ότι έχουν ελληνοαμερικανικό χαρακτήρα. Πρόκειται για δύο Έλληνες στην καταγωγή επιχειρηματίες που δραστηριοποιούνται και στις ΗΠΑ,ενώ υπάρχουν πληροφορίες ότι βρίσκονται σε συζητήσεις για να εξετάσουν το ενδεχόμενο συνεργασίας όσον αφορά τα Ναυπηγεία της Σύρου.Μάλιστα, η δεύτερη πρόταση, που είχε ήδη στα χέρια του ο κ. Ταβουλάρης, εμφανίστηκε στον δημόσιο λόγο μετά την πρόσφατη επίσκεψη του πρέσβη των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, Geoffrey Pyatt, στη Σύρο και τα ναυπηγεία.
Μπορούν αν θέλουν να διαλέξουν οι εργαζόμενοι στα ναυπηγεία τον επενδυτή που πιστεύουν ότι θα δώσει μεγαλύτερη ώθηση στην εταιρεία, είπε ο πρόεδρος του ομίλου Νεώριον, Νίκος Ταβουλάρης.
Στη συνέχεια, η εταιρεία Postlane Partners εξέδωσε ανακοίνωση στην οποία επισημαίνεται ότι επιθυμεί να συμβάλει στην ταχεία επαναλειτουργία του ναυπηγείου με ακριβώς την ίδια δραστηριότητα, στοχεύοντας στην ισχυροποίηση του παραγωγικού του δυναμικού.
Στόχοι της εταιρείας είναι να εργαστούν όλοι οι εργαζόμενοι που απασχολούντο στο ναυπηγείο πριν από το κλείσιμό του, να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας από την επέκταση των δραστηριοτήτων του και γενικότερα να ενισχυθεί σε σημαντικό βαθμό η οικονομική ανάπτυξη του νησιού.
Η πρόταση εξαγοράς που έχει υποβληθεί, αναφέρει χαρακτηριστικά η ανακοίνωση, μπορεί να αποτελέσει άμεση και αποδοτική λύση για την αποκατάσταση του χρόνιου σοβαρού προβλήματος που έχει προκαλέσει τόσο οικονομικές όσο και κοινωνικές ζημίες στην τοπική και εθνική οικονομία, και προσβλέπει σε άμεση ανταπόκριση των αρμοδίων ώστε εντός του 2017 να δύναται να εκκινήσει η επαναλειτουργία του Νεωρίου.
Είχε προηγηθεί ο όμιλος ONEX του Πάνου Ξενοκώστα. Η θυγατρική του ομίλου, ONEX Shipyards, έχει καταθέσει και αυτή με τη σειρά της πρόταση. Όπως έχει ήδη γράψει η «Ν», περιλαμβάνει την αποπληρωμή του συνόλου των οφειλών προς τους εργαζόμενους, περίπου 10 εκατ. ευρώ, καθώς και επενδύσεις ύψους 20 εκατ. ευρώ.
Στόχος του κ. Ξενοκώστα είναι να παραμείνει η εταιρεία αμιγώς ναυπηγική και να εστιάσει τόσο στην κατασκευή mega yachts όσο και στην κατασκευή ειδικών offshore πλατφορμών, προκειμένου να εξυπηρετήσουν τις ανάγκες που γεννούν τα νέα γεωπολιτικά και ενεργειακά δεδομένα της περιοχής.
Στην Ελευσίνα
Την ίδια στιγμή, όλα είναι ανοικτά όσον αφορά την άλλη εταιρεία του ομίλου Νεώριον, τα Ναυπηγεία Ελευσίνας. Ο κ. Ταβουλάρης σημειώνει στη «Ν» ότι η ιδιοκτησία δεν βρίσκεται σε συζητήσεις με κανέναν υποψήφιο επενδυτή.
«Διαβάζουμε για το ενδιαφέρον ορισμένων εταιρειών, αλλά δεν έχουμε γίνει αποδέκτες καμίας πρότασης. Τα ναυπηγεία, έστω και κάτω από δύσκολες συνθήκες, εξακολουθούν και λειτουργούν κάνοντας και επισκευές πλοίων, ενώ συνεχίζουν και το πρόγραμμα του Πολεμικού Ναυτικού».Επισημαίνει ότι χρειάζονται 3 με 4 εκατ. ευρώ για την επισκευή της πλωτής δεξαμενής νούμερο 3. «Θεωρούμε ότι σε περίπτωση που εξευρεθεί το ποσό θα δοθεί πολύ μεγάλη ώθηση στην επιχειρησιακή δυνατότητα της εταιρείας».
«Αν είχαμε τη δεξαμενή τα τελευταία τέσσερα χρόνια», συνεχίζει ο κ. Ταβουλάρης, «θα είχαμε ρυθμίσει τις οφειλές της εταιρείας. Μας δίνει τη δυνατότητα να διπλασιάσουμε τον τζίρο από τις επισκευές στο ναυπηγείο».
Σημειώνεται πάντως ότι για τα Ναυπηγεία Ελευσίνας έχει καταγραφεί ενδιαφέρον από την κινεζική Cosco, από Έλληνες επιχειρηματίες, ενώ έχει εξεταστεί η περίπτωση και από αμερικανικά συμφέροντα. Και για τα Ναυπηγεία Ελευσίνας, πάντως, όλα θα κριθούν από τη δυνατότητα που θα έχουν για να ενταχθούν στη διαδικασία του άρθρου 106, στην περίπτωση φυσικά που αποδεχθεί ενδεχόμενη πρόταση η σημερινή ιδιοκτησία της εταιρείας.
Τι λένε οι εργαζόμενοι
Σε δηλώσεις τους οι εκπρόσωποι των εργαζομένων σημειώνουν ότι δεν θα αποφασίσουν αυτοί πού θα πουληθεί το Νεώριο. «Αυτή τη στιγμή το Νεώριο χρωστάει αυτά που χρωστάει και ο μεγαλύτερος πιστωτής είναι το κράτος, οπότε αυτό είναι που θα πουλήσει, όπως μας διαβεβαίωσαν και από τα υπουργεία. Εμείς είμαστε εδώ για να διασφαλίσουμε, όσο μπορέσουμε, τα συμφέροντα των εργαζομένων. Και το συμφέρον τους είναι να βρεθεί ένας αγοραστής που θα είναι πραγματικός και θα μας βγάλει από αυτό το αδιέξοδο. Εμείς σαν εργαζόμενοι νομιμοποιούμαστε να κάνουμε οποιαδήποτε ενέργεια διότι συμπεριλαμβανόμαστε στους πιστωτές, αλλά και πάλι δεν θα είμαστε εμείς που θα κρίνουμε το τελικό αποτέλεσμα».Ωστόσο, φαίνεται ότι υποστηρίζουν την περίπτωση της ONEX, αφού για την πρόταση της Postlane αναφέρουν ότι πρόκειται για «προκαταρκτική μη δεσμευτική ένδειξη ενδιαφέροντος», άρα, κατά την άποψή τους, δεν έχει ουσία.
Στάλθηκε από το iQ9508 μου χρησιμοποιώντας Tapatalk
-
Αισιοδοξία διάσωσης και ανάπτυξης της βιομηχανίας υποδημάτων ΦΕΙΔΑΣ
Συμφωνία με τις πιστώτριες τράπεζες αναπτερώνει τις ελπίδες διάσωσης και ανάπτυξης της υποδηματοποιίας ΦΕΙΔΑΣ, που περνά δύσκολες ώρες, επιμένοντας να φτιάχνει ποιοτικά ελληνικά παπούτσια και όχι να εισάγει τα προϊόντα της από την Κίνα.
Η νέα στρατηγική της Εταιρίας, όπως περιγράφεται σε σχετική ανακοίνωση, που περιέχεται στο επιχειρηματικό σχέδιο, το οποίο έχει υιοθετήσει και έχει αναλάβει την υποχρέωση να εφαρμόσει η Εταιρία και σ’ αυτό βασίζεται και η καταρτισθείσα με τους Συμβαλλόμενους Πιστωτές Συμφωνία Εξυγίανσης, αποσκοπεί στην αποτελεσματική και αποδοτική λειτουργία της Εταιρίας με την ταυτόχρονη επίλυση των επιχειρησιακών της προβλημάτων και την αντιμετώπιση των επιχειρησιακών της κινδύνων, που προέρχονται τόσο από την πλευρά της αγοράς (ζήτηση και προσφορά) του κλάδου υπόδησης, όσο και από την πλευρά του μικροοικονομικού και του μακροοικονομικού περιβάλλοντος
Όπως ενημέρωσε η εταιρεία, το νέο μοντέλο ανάπτυξης θα επιδιώξει την μεταμόρφωση της εταιρίας σε σύγχρονη **παραγωγική και εμπορική εταιρία, με την εφαρμογή νέου σχεδίου πωλήσεων και μάρκετινγκ, την παραγωγή νέων προϊόντων για όλες σχεδόν τις ηλικίες, την καλύτερη αξιοποίηση του δικτύου των 400 καταστημάτων τρίτων, τη δημιουργία νέων εταιρικών καταστημάτων και e-shop και την προώθηση εκ νέου των υποδημάτων ΦΕΙΔΑΣ στη διεθνή αγορά. **
Αναλυτικά, σύμφωνα με σχετική ανακοίνωση: Η 'Βιομηχανία Υποδημάτων Δ.Ι. ΦΕΙΔΑΣ Α.Ε.' (η 'Εταιρία') υπέγραψε την Παρασκευή 28.7.2017 Συμφωνία Εξυγίανσης με τις τράπεζες 'ΤΡΑΠΕΖΑ ΠΕΙΡΑΙΩΣ A.E.', 'ΑΛΦΑ ΤΡΑΠΕΖΑ ΑΝΩΝΥΜΟΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑ', 'EUROBANK A.E.' και 'ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ A.E.' και με την εταιρία Κύπρου (Πειραιώς) Leasing (οι 'Συμβαλλόμενοι Πιστωτές'), που αποτελούν την πλειοψηφία των πιστωτών της, και τη Δευτέρα 31.7.2017 κατέθεσε στο Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών αίτηση για την επικύρωση της εν λόγω Συμφωνίας Εξυγίανσης.
Με τη Συμφωνία Εξυγίανσης επιχειρείται η εξυγίανση της Εταιρίας
α) σύμφωνα με το επιχειρηματικό σχέδιο, που καλύπτει την περίοδο 2017-2029 και καταρτίστηκε από τον οικονομολόγο Δρ. Αλέξανδρο Παπαρσένο, με το οποίο συμφωνούν οι Συμβαλλόμενοι Πιστωτές, και β) στη βάση της Έκθεσης του Εμπειρογνώμονα/ Ορκωτού Ελεγκτή-Λογιστή Γεωργίου Πετρόπουλου της GRANT THORNTON Α.Ε. Η Εταιρία και οι Συμβαλλόμενοι Πιστωτές συμφώνησαν να ρυθμισθούν και αναδιαρθρωθούν οι υποχρεώσεις της Εταιρίας στη βάση της αρχής της ισότιμης μεταχείρισης πιστωτών που βρίσκονται στην ίδια κατηγορία, χωρίς να παραβλάπτεται η συλλογική ικανοποίηση των πιστωτών και χωρίς να περικόπτονται απαιτήσεις των εργαζομένων. Επιπρόσθετα, οι συμβαλλόμενοι πιστωτές συμφώνησαν στην χορήγηση νέας χρηματοδότησης ύψους € 1,7 εκατ.Η Εταιρία Φειδάς ΑΕ (βιομηχανική εταιρία παραγωγής και εμπορίας υποδημάτων και δερμάτινων ειδών), παραμένει η μεγαλύτερη και μακροβιότερη εταιρία παραγωγής υποδημάτων στην Ελλάδα. Λειτουργεί από το 1919 και κατασκευάζει τα υποδήματα με το brand name boxer.
Σε ετήσια βάση, η μέγιστη παραγωγική δυναμικότητά της ανέρχεται σε 2 εκατ. ζεύγη δερματίνων υποδημάτων.Η Εταιρία έχει συμβάλει σημαντικά στην ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας, έχοντας καταβάλει την τελευταία 5ετία α) σε εργαζομένους ποσά άνω των €21 εκατ. β) σε ασφαλιστικά ταμεία και στο Δημόσιο ποσά της τάξεως των €6.5 εκατ. και €7.7 εκατ., αντίστοιχα, γ) σε προμηθευτές ποσά της τάξεως των €28 εκατ. Οι αγορές και επενδύσεις της στην Ελλάδα την τελευταία 10ετία προσήγγισαν τα €130 εκατ.
Παρά τα δυνατά σημεία της, η Εταιρία δεν κατόρθωσε να αντιμετωπίσει την κατακόρυφη πτώση της εγχώριας ζήτησης υποδημάτων, απόρροια κυρίως της βαθιάς και παρατεταμένης ύφεσης της ελληνικής οικονομίας.
Παράλληλα, μετά το 2010, η Εταιρία αντιμετωπίζει προβλήματα ρευστότητας
α) λόγω της μη είσπραξης σημαντικού ποσού ληξιπρόθεσμων απαιτήσεων της,
β) της υπέρμετρης επιβάρυνσής της από χρηματοοικονομικά έξοδα καθώς και
γ) της αδυναμίας προσφυγής της στο ελληνικό χρηματοοικονομικό σύστημα, με αποτέλεσμα να μειώσει σημαντικά την παραγωγή της και, κατ’ επέκταση, τις πωλήσεις της στην εγχώρια και διεθνή αγορά δερματίνων υποδημάτων.
Οι ετήσιες πωλήσεις της μειώθηκαν από €30 εκατ. τη διετία 2008-2009 σε λιγότερο από €10 εκατ. τη διετία 2015-2016.Η νέα στρατηγική της εταιρείας
Η νέα στρατηγική της Εταιρίας που περιέχεται στο επιχειρηματικό σχέδιο, το οποίο έχει υιοθετήσει και έχει αναλάβει την υποχρέωση να εφαρμόσει η Εταιρία και σ’ αυτό βασίζεται και η καταρτισθείσα με τους Συμβαλλόμενους Πιστωτές Συμφωνία Εξυγίανσης, αποσκοπεί στην αποτελεσματική και αποδοτική λειτουργία της Εταιρίας με την ταυτόχρονη επίλυση των επιχειρησιακών της προβλημάτων και την αντιμετώπιση των επιχειρησιακών της κινδύνων, που προέρχονται τόσο από την πλευρά της αγοράς (ζήτηση και προσφορά) του κλάδου υπόδησης, όσο και από την πλευρά του μικροοικονομικού και του μακροοικονομικού περιβάλλοντος.
Το νέο μοντέλο ανάπτυξης θα επιδιώξει την μεταμόρφωση της εταιρίας σε σύγχρονη παραγωγική και εμπορική εταιρία, με την εφαρμογή νέου σχεδίου πωλήσεων και μάρκετινγκ, την παραγωγή νέων προϊόντων για όλες σχεδόν τις ηλικίες, την καλύτερη αξιοποίηση του δικτύου των 400 καταστημάτων τρίτων, τη δημιουργία νέων εταιρικών καταστημάτων και e-shop και την προώθηση εκ νέου των υποδημάτων ΦΕΙΔΑΣ στη διεθνή αγορά. Ειδικότερα, η νέα στρατηγική στοχεύει:
α) στην ανασυγκρότηση της Εταιρίας (νέα οργανωτική δομή και κατάλληλη στελέχωση), στην αύξηση της παραγωγής και την προσαρμογή του λειτουργικού της κόστους στα δεδομένα της ευρωπαϊκής και διεθνούς αγοράς του κλάδου υπόδησης, με σκοπό τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητάς της,
β) στον εμπλουτισμό των πωλήσεων, με νέα προϊόντα υπόδησης και τη διαφοροποίηση του τρόπου προώθησης και διάθεσης των προϊόντων, με σκοπό την αύξηση των εσόδων, τη βελτίωση της ρευστότητας και τη διασπορά των κινδύνων στις πωλήσεις της,
γ) στη δημιουργία κερδών προ φόρων και μετά φόρους, με σκοπό την ομαλή αποπληρωμή των συνολικών υποχρεώσεων της Εταιρίας προς το χρηματοπιστωτικό σύστημα, τους λοιπούς πιστωτές, το Ελληνικό Δημόσιο και τους Φορείς Κοινωνικής Ασφάλισης και, συνάμα, την επανεπένδυση μέρους των κερδών της, καθώς και
δ) στην εξωστρέφεια και διεθνοποίησή της.Η καταρτισθείσα με τις τράπεζες συμφωνία εξυγίανσης δημιουργεί τις προϋποθέσεις για την ανάκαμψη και την πρόοδο της Εταιρίας.
Η Εταιρία ευχαριστεί τον οικονομολόγο Δρ. Αλέξανδρο Παπαρσένο και το Δικηγορικό Γραφείο 'Τσιμπανούλης & Συνεργάτες' για την ενεργό και πολύτιμη συμμετοχή τους στο εγχείρημα, την Grant Thornton Α.Ε., πολύτιμο σύμβουλο στην πολύμηνη προσπάθεια, καθώς και τις Τράπεζες Πειραιώς, Alpha Bank, Eurobank, Εθνική Τράπεζα και την εταιρία Περαιώς Leasing, για την εμπιστοσύνη και την διάθεση συνεργασίας που επέδειξαν σε όλη την διάρκεια των διαπραγματεύσεων για την ολοκλήρωση της προμνησθείσης Συμφωνίας Εξυγίανσης.
-
Made in Greece (ΙΙ): Μια άλλη προσέγγιση της ανταγωνιστικότητας
Πέμπτη, 26 Ιανουαρίου 2017 13:58
Δρα Οικονομολόγου, Αντιπροέδρου του Ελληνοκινεζικού Επιμελητηρίου, π. Προέδρου του ΟΠΕ
a.frontistis@gmail.comΣε πρόσφατο άρθρο μου στη ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ (5/1/2016), υποστήριζα, ότι το MADE IN GREECE πρέπει να αποτελεί κεντρικόν άξονα για την εξαγωγική στρατηγική της χώρας. Ένας γνωστός οικονομολόγος, διαβάζοντας το άρθρο αυτό με ρώτησε αν έχω λάβει γνώση των δεικτών ανταγωνιστικότητας του Global Competitiveness Report, του World Economic Forum, το οποίο κατατάσσει τη χώρα μας στην 86η θέση ανάμεσα σε 138 χώρες. Βεβαίως και έχω λάβει γνώση αυτής της Έκθεσης και διαφωνώ σε πολλά σημεία της. Γιατί, η Έκθεση αυτή στηρίζεται σε πολλές μακροοικονομικές γενικεύσεις, ορισμένες από τις οποίες βέβαια έχουν βάση, αλλά δεν παίρνει υπ’ όψη της βασικά, ίσως και κυρίαρχα, στοιχεία που συνθέτουν την ανταγωνιστικότητα. Επειδή δε το σημαντικό αυτό θέμα με έχει απασχολήσει, τόσο ως οικονομολόγο, όσο όμως και σαν ανώτατο στέλεχος πολυεθνικών επιχειρήσεων, αλλά και ως Πρόεδρο του ΟΠΕ, το έχω προσεγγίσει και μάλιστα και με ένα άρθρο μου το 1985.¹
Ο Θανάσης Φροντιστής
Ο Δείκτης Ανταγωνιστικότητας του WEF στηρίζεται κυρίως στο κόστος των προϊόντων, άμεσο ή ως αποτέλεσμα και άλλων παραγόντων που το επιβαρύνουν. Η τιμή όμως ενός προϊόντος δεν προσδιορίζεται μόνο από το κόστος. Θα έλεγα μάλιστα, ότι σε ορισμένες περιπτώσεις πολύ λίγο προσδιορίζεται από το κόστος. Κι αυτό, παραπέμπει σ’ έναν από τους σημαντικότερους παράγοντες που επηρεάζουν καταλυτικά την ανταγωνιστικότητα, που είναι η διαστρωμάτωση της αγοράς, δηλ. των αγοραστών ενός προϊόντος. Η υψηλή συγκριτικά τιμή ενός προϊόντος δεν αποτελεί αναγκαία ένδειξη, ότι το προϊόν αυτό έχει υψηλό κόστος, αλλά ότι απευθύνεται στο υψηλού εισοδήματος τμήμα της αγοράς, ανεξάρτητα από το κόστος του.
Η Ελλάδα, λόγω του μεγέθους της, αλλά και λόγω του μεγέθους των επιχειρήσεών της – το 99% σε αριθμό είναι μικρομεσαίες – δεν μπορεί να διασφαλίσει οικονομίες κλίμακος στην παραγωγή, που μειώνουν το κατά μονάδα κόστος. Άρα δεν μπορεί – πέρα του ότι δεν πρέπει – ν’ απευθύνεται στρατηγικά στα χαμηλότερα από πλευράς εισοδήματος τμήματα της αγοράς, τα οποία αγοράζουν ένα προϊόν λόγω της χαμηλής του τιμής.
Η χώρα μας πάντα, αλλά ιδίως τώρα, έχει μόνο μια επιλογή: να παράγει προϊόντα υψηλής ποιότητας, επώνυμα, υψηλής προστιθέμενης αξίας και ν’ απευθύνεται στα ανώτερα εισοδηματικά τμήματα των ξένων αγορών. Σ’ αυτές τις αγορές, το brand παίζει αποφασιστικό ρόλο στην προτίμηση των αγοραστών. Σε κάθε δε ελληνικό εξαγώγιμο προϊόν, πέρα από το brand που δείχνει την παραγωγό εταιρία, είναι απαραίτητο, αναγκαίο θα λέγαμε, να μπαίνει και το MADE IN GREECE. Γιατί αυτή η ένδειξη προσθέτει μια επιπλέον αξία στο προϊόν, όπως εξηγούσα στο άρθρο της 5/9/2016.
Όπως γνωρίζουν όσοι ασχολούνται ενεργά με το μάρκετινγκ, θεωρητικά ή πρακτικά, η ψυχολογική τιμολόγηση αποτελεί σοβαρό υποκεφάλαιο στο κεφάλαιο τιμολόγηση. Στηρίζεται δε αυτό στην αρκετά ασφαλή παραδοχή και εμειρικά τεκμηριωμένη άποψη, ότι για ένα τμήμα της αγοράς (αγοραστής), η υψηλότερη τιμή σηματοδοτεί και υψηλότερη ποιότητα. Συνδυάζοντας τις παραπάνω επισημάνσεις, θεωρώ, ότι τα ελληνικά προϊόντα έχουν υψηλότερες πιθανότητες να επιτύχουν στις ξένες αγορές με υψηλότερες και όχι με χαμηλότερες τιμές από τα παρόμοια άλλων χωρών. Θα διακινδύνευα μάλιστα να προτείνω και την τεκμηρίωση της υψηλότερης τιμής από επικοινωνιακή άποψη: ΕΙΝΑΙ ΑΚΡΙΒΟΤΕΡΟ ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟ! Θυμάμαι ένα σύνθημα που είχε προτείνει στον ΟΠΕ για την καμπάνια του το 1986 ο αείμνηστος συγγραφέας, πολιτικός και διαφημιστής Γιάννης Κακουλίδης, τότε κειμενογράφος μεγάλης διαφημιστικής εταιρίας: IT’S GREEK, IT’S GREAT, παίζοντας λίγο και με τις λέξεις. Είναι ουτοπική μια τέτοια προσέγγιση; δεν το νομίζω. Ερωτώ μάλιστα τους τεχνοκράτες του WEF, που εκπονούν τους δείκτες ανταγωνιστικότητας: πόσο αποτιμούν τον ελληνικό ήλιο, ή την πολιτιστική ταυτότητα της χώρας, αλλά και άλλα στοιχεία της, που είναι ενσωματωμένα στο MADE IN GREECE, και, φυσικά, στα ελληνικά προϊόντα και λειτουργούν ως αφανείς παράγοντες προτίμησης, ως “sleeping effect”, όπως λένε οι θεωρητικοί αλλά και οι επαγγελματίες του μάρκετινγκ;
Για του λόγου το ασφαλές, θα αναφερθώ σε τρία ενδεικτικά παραδείγματα: (1) Μου έλεγε προ ετών ένας ευρωπαίος ειδικός στις εξαγωγές, ότι στην Ευρώπη, οι αγοραστές αγοράζουν τις ντομάτες σε συσκευασίες των 6, αλλά όμοιου στρογγυλού σχήματος! Οι ελληνικές ντομάτες, μου έλεγε, δεν έχουν κανονικά σχήματα κι αυτό είναι εις βάρος τους. Οι ελληνικές ντομάτες, του απάντησα, έχουν το σχήμα που τους διαμορφώνει ο ελληνικός ήλιος, ενώ το σχήμα της ντομάτας του θερμοκηπίου των χωρών της Β. Ευρώπης διαμορφώνεται στα εργαστήρια, με τη χρήση χημικών ή άλλων τροποποιητικών γεννετικών παραγόντων! Το γεγονός αυτό έχει τεράστια στρατηγική αξία για την προώθηση, π.χ. της ελληνικής ντομάτας, που όμως ποτέ δεν αξιοποιήθηκε. (2) Προ ετών, μια γνωστή μεγάλη οινοποιητική εταιρία αγόρασε ένα γνωστό οινοποιείο, που βρίσκεται στο ομώνυμο χωριό στις υπώρειες του Ολύμπου. Είπα στον μακαρίτη τώρα, φίλο μου τότε, ιδιοκτήτη της εταιρίας, έχεις τώρα την ευκαιρία να πουλήσεις το ακριβότερο κρασί στον κόσμο, γιατί το κρασί αυτό το έπιναν και οι Θεοί του Ολύμπου! Επειδή όμως, οι ποσότητες που παράγει ο αμπελώνας αυτός είναι περιορισμένες και επειδή απευθύνεσαι σε μια πολύ μεγάλη διεθνή αγορά, το κρασί αυτό που έχει «ιδιαίτερη ποιότητα» θα πρέπει να είναι το πρώτο που θα πωλείται “by subscription”, δηλ. σε συνδρομητές! Φυσικά και το εννοούσα, αλλά δεν με άκουσε και φυσικά το κρασί αυτό δεν πήγε πουθενά. (3) Ένα πολύ γνωστό, επώνυμο Γαλλικό κρασί μπήκε στην αγορά με πολύ πιο υψηλή τιμή από όλα τα κορυφαία τότε Γαλλικά κρασιά. Γιατί νομίζετε; λόγω του υψηλότερου κόστους; Όχι βέβαια. Ο ευφυής ιδιοκτήτης, που προφανώς γνώριζε την αξία του μάρκετινγκ, έβαλε στις ετικέτες του κρασιού αντίγραφα πινάκων διάσημων ζωγράφων. Έτσι, οι φιάλες του κρασιού αυτού έγιναν συλλεκτικό αντικείμενο! Υπάρχουν άπειρα παρόμοια παραδείγματα, που αποδεικνύουν, ότι μία δημιουργική προσέγγιση της αγοράς μπορεί να ξεπεράσει τον σκόπελο του κόστους.
Από τα παραπάνω ενδεικτικά παραδείγματα, προκύπτει, ότι οι σχεδιαστές του Δείκτη Ανταγωνιστικότητας δεν μπορούν και ούτε αποτιμούν τέτοιες ενεργειες ή άλλες καινοτομίες του μάρκετινγκ, που επιτρέπουν στον παραγωγό να διαθέτει τα προϊόντα του σε πιο υψηλές τιμές. Η Ελλάδα, στο παρελθόν εξήγαγε τα προϊόντα της χύμα με το κιλό, όπως και τον τουρισμό, ανταγωνιζόμενη προϊόντα άλλων χωρών στην τιμή, πράγμα που φυσικά δεν αποτελεί βιώσιμη στρατηγική, όπως δεν αποτελεί βιώσιμη στρατηγική του τουρισμού να επικεντρώνεται στον αριθμό των τουριστών αντί στον κεντρικό άξονα που θα έπρεπε να ήταν το κατά επισκέπτη έσοδο της χώρας. Η εσωτερική υποτίμηση και η συνακόλουθη λιτότητα διαψεύδουν κατηγορηματικά τους δείκτες του WEF. Γιατί όλοι οι παράγοντες, που κατ’ αυτούς επηρεάζουν την ανταγωνιστικότητα δεν επηρεάζουν και τις επιχειρήσεις που εξάγουν επιτυχώς και μάλιστα σε υψηλές τιμές; Και είναι πολλές. Αντί λοιπόν για «συνταγές», οι επιχειρήσεις να εξετάσουν τι κάνουν οι επιτυχημένες επιχειρήσεις στον κλάδο τους και να τις μιμηθούν ή να τις υπερκεράσουν σε δημιουργικότητα, αντί να επικαλούνται ως άλλοθι τους δείκτες του WEF και να προσπαθούν με παλιές, ξεπερασμένες μεθόδους να κάνουν εξαγωγές.
Θα έλεγα στους κυβερνήτες μας, τους τωρινούς και τους μελλοντικούς, ότι το MADE IN GREECE για κάθε κατηγορία εξαγώγιμου προϊόντος, πρέπει ν’ αποτελέσει τον ακρογωνιαίο λίθο της εξαγωγικής στρατηγικής της χώρας και να υποστηριχθεί σταθερά. Αλλιώς θα συνεχίσουμε να είμαστε παράδεισος εισαγωγών και, φυσικά, μόνιμη αποικία χρέους…
¹Θανάση Φροντιστή, «Ανταγωνιστικότητα, μια σύνθετη πραγματικότητα, κλειδί για το εξωτερικό εμπόριο και τις επενδύσεις», εφημερίδα ΕΞΠΡΕΣ, 28/11/1985.
http://www.naftemporiki.gr/story/1198032/made-in-greece-iimia-alli-proseggisi-tis-antagonistikotitas
Στάλθηκε από το iQ9508 μου χρησιμοποιώντας Tapatalk
-
Χθες γύρισα από επαγγελματικό τουρ στη Β. Ελλάδα όπου και επισκέυθηκα και τη ΔΕΘ για πρώτη φορά.
Μιλάμε για το απόλυτο πανηγύρι. Επαθα πλάκα για τη κατάσταση και παρ'ολο που λέγαν οτι θα ειναι η μεγαλύτερη και ποιοτικότερη έκθεση των τελευτεαίων ετών.
Κρητικά τραγούδια, μπαντες του στρατού, ράμπο-κομαντα των ΕΔ να πηδάνε απο το πύργο στη ΔΕΘ, πωλήσεις καθαριστικών αυτοκινήτου, σεντόνια, σφουγγαρίστρες και ξηροί καρποί ειχαν τη τιμητική τους. 1000αδες ΚΑΠΗ και παιδακια αραγμένα στα καφε της έκθεσης..
Οκ, τα κρατικά περίπτερα όμορφα, άδεια, εκτός από ένα με πολύ κόσμο όλων των ηλικιών γιατί έδιναν τσαμπα μπουφέ.
Στο κινέζικο περίπτερο μόνο αν ήσουν υπουργός και άνω είχες λόγο να πας από εκεί μιας και όλες οι εταιρίες ήταν από Cosco και επάνω ενώ οι μικρές εταιρίες απλά πουλούσαν τσαντες και υφάσματα (όσα περίπτερα ήταν ανοιχτα τη Δευτέρα που πήγα μιας και ήδη οι αντιπρόσωποι ειχαν ξεκινήσει τη ντολτσε βίτα).
Made in Greece τελικά έκτός απο τυρόγαλα και μυζίθρες ήταν ίσως το 1% της έκθεσης. Ξεφτίλα.
Ξεφτίλα για ήταν οτι δεν υπήρχε σημανση για παρκάρισμα ... ξεφτίλα στη κεντρική είσοδο το γιουφτοπανηγύρι και η βρώμα.
Ξεφτίλα που στο δρόμο για Σερρες θα είδα 1-2 αυτοκίνητα με Ελληνικές πινακίδες. Ολο Βουλγαρία και Σκόπια (α ναι... που γραφουν στις πινακίδες που μοιαζουν με αυτες της ΕΕ, ΜΚ... Μακεδονία ντε.. και τους επιτρέπουμε να παιρνάνε στη χώρα..)
Πρώτη φορά βρέθηκα στη Β. Ελλάδα, στη Θεσσαλονίκη αλλά δε θα πώ άλλα για μην ξεκινήσω καμια διαμάχη μεταξύ βορείων και νοτείων για τη πόλη και συμπεριφορές (οδηγικές).
Πέρα από την όποια επαγγελματική αναγκη, δε βλέπω να ξανα-ανεβαίνω.Συνάντησα όμως βιομήχανους πολύ αξιόλογους εκτός της ΔΕΘ με πληρως καθετοποιημένες μονάδες υπόδειγμα που καποιες τις ζήλεψαν και συνεργάτες που ήταν εδώ από Ασία (καλά, οι είχαν μείνει με το στόμα ανοιχτό στη ΔΕΘ... ). Εταιρίες που αθόρυβα εχουν κερδίσει την εμπιστοσύη εταιριών του εξωτερικού αλλά και εταιρίες που ενω αρχικά ήταν επιφυλακτικές στις συναντήσεις μας, στο τέλος ανοίχτηκαν. Μας είπαν κάποιοι οτι έχουν κουραστει από τη παπάτζα του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα που τους πλησιάζει με φούμαρα.
Βεβαια οι άνθρωποι με είχαν προεισδοποιήσει να μη παω ΔΕΘ και οτι θα χασω το χρόνο μου. Ημουν μικρός και ανόητος. -
Η ΔΕΘ πάντα ήταν ένα πανηγυράκι και το λέω εγώ που επί 15 χρόνια ήμουν εκεί σαν επισκέπτης και κάποιες φορές σαν εκθέτης, όσοι δεν έχουν παρακολουθήσει τις μεγάλες Γαλλικές εκθέσεις και κυρίως Γερμανικές δεν γνωρίζουν τι σημαίνει έκθεση.
Και στις Γερμανικές DROUPA / INTERPACK / SUBCONTACTORS που και εκεί περιδιάβαινα αρκετά χρόνια, στην υποκατασκευαστών στο Αννόβερο με περίπτερο επί 3 χρόνια, το μέγεθος τους, η εξυπηρέτηση και η εν γένει ατμόσφαιρα σε σχέση με τις δικές μας δεν υπάρχει σύγκριση, τι να λέμε τώρα ?
Μου αρέσει που αναφέρονται στην Ελλάδα και στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις των 5-25 ατόμων όταν στην Ευρώπη μικρομεσαία θεωρείται επιχείρηση από 150-5000 άτομα.
Όλη η ΔΕΘ σαν τετραγωγωνικά χωράει σε 1-1.5 Γερμανικό περίπτερο της INTERPACK, 660.000 μ2 όλη η έκθεση ( στα χρόνια που πήγαινα ) με ανοιχτά λεωφορεία για να σε πηγαίνουν από περίπτερο σε περίπτερο, 5 ημέρες ίσα που έφταναν για να την γυρίσεις ολόκληρη σχεδόν επί τροχάδην, αν είχες και κλεισμένα ραντεβού άφηνες τα ψιλοαδιάφορα περίπτερα και δεν τα έβλεπες.
Τέλος πάντων, το πανηγυράκι καλά κρατεί και μακάρι να μεγαλώσει και να βελτιωθεί περισσότερο σήμερα που έχουμε ανάγκες περισσότερο από ποτέ.
Ναί η Βόρεια Ελλάδα, ειδικά οι βιομηχανίες τροφίμων είναι καλά εξοπλισμένες και οι άνθρωποι το παλεύουν και είναι και υπερήφανοι, όσο πιο μακριά από το Σύνταγμα και την βουλή τόσο καλύτερη είναι η Ελλάδα.
-
Ο χρήστης 21 Quadra έγραψε:
Μου αρέσει που αναφέρονται στην Ελλάδα και στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις των 5-25 ατόμων όταν στην Ευρώπη μικρομεσαία θεωρείται επιχείρηση από 150-5000 άτομα.Η Ευρωπαϊκή 'Ενωση ορίζει ως μεσαία επιχείρηση εκείνη που απασχολεί λιγότερους από 250 εργαζόμενους, έχει κύκλο εργασιών μικρότερο των 50εκ. ευρώ. Μικρή θεωρείται κατά την Ε.Ε. μια επιχείρηση με 10-50 εργαζόμενους και κύκλο εργασιών έως 10 εκ. ευρώ και πολύ μικρή κάθε επιχείρηση με λιγότερους των 10 εργαζομένων και κύκλο εργασιών μικρότερο των 2εκ. ευρώ.
http://ec.europa.eu/growth/smes/business-friendly-environment/sme-definition_el
-
Ο χρήστης 21 Quadra έγραψε:
Η ΔΕΘ πάντα ήταν ένα πανηγυράκι.Δεν ήξερα, ρώτησα, το έμαθα, δεν άκουσα, έπαθα, τώρα το ξέρω.
Εχω εμπειρία κυρίως από εκθέσεις στην Ασία που αντίστοιχα η διαφορά τους μετριέται με αστρονομικούς όρους. Η ΔΕΘ απλά ανταγωνίζεται τοπικά θρησκευτικά πανηγυρια.
Πλάκα είχε που το περίπτερο του ΣΒΒΕ ήταν απελπιστικά άδειο και οι κοπέλες καταχάρηκαν που μπηκαμε μέσα, λίγο να σπάσουμε την ανοία τους. Λεω, θα σκιστούν να μας ενημερώσουν, να μας εξηγήσουν... φιλότιμες και οι 2, αλλά μας κοιτούσαν οσαν ουφα και οι πληροφορίες που μας έδωσαν ήταν του τυπου.... 'δειτε το εντυπο έχει όλες τις πληροφορίες....' ..... έκλαψα. -
Το στοίχημα ανάκαμψης της υποδηματοποιίας
ΗΛΙΑΣ ΜΠΕΛΛΟΣΗ κυρία Μίνα Φειδά κοντά στα 80 της χρόνια δεν σταματά ούτε στιγμή να εργάζεται άοκνα στην υποδηματοποιία «Φειδάς», που ανήκει στην οικογένεια της εδώ και έναν αιώνα και έγινε ευρύτερα γνωστή τις περασμένες δεκαετίες με την εμπορική επωνυμία «boxer». Μαζί με τον ένα από τους δυο γιους της, τον Παναγιώτη Νταή, δίνουν τη μάχη για την επιβίωση της επιχείρησής τους. Μια μάχη που αντικατοπτρίζει τα προβλήματα χιλιάδων επιχειρήσεων στην Ελλάδα και κυρίως τη χαμένη ευκαιρία για τη χώρα να πρωταγωνιστήσει διεθνώς.
Η ελληνική υποδηματοποιία ήταν κάποτε τρίτη μεγαλύτερη στην Ευρώπη και ο πρώτος σε εξαγωγές μεταποιητικός κλάδος της Ελλάδας. Ομως ο προσανατολισμός στην εγχώρια ζήτηση πριν ξεσπάσει η κρίση, σε συνδυασμό με τον ανταγωνισμό στα υψηλής ποιότητας παπούτσια από την Ιταλία και άλλες χώρες και στα φθηνά από την Κίνα, οδήγησε σε κατάρρευση των πωλήσεων όταν επήλθε η ύφεση. Οταν στέρεψαν και οι τραπεζικές χρηματοδοτήσεις, αποστερώντας από τη μεταποίηση τη δυνατότητα να προμηθευτεί πρώτες ύλες μαζικά σε ανταγωνιστικές τιμές, πολλοί έφτασαν στο χείλος του γκρεμού. Και όμως, το νέο εργοστάσιο της «Φειδάς» στη βιομηχανική ζώνη του Μενιδίου άνοιξε τις πύλες του μόλις το 2010 και θεωρείται ένα από τα μεγαλύτερα και πιο σύγχρονα στην Ευρώπη, εξοπλισμένο με κορυφαίο μηχανολογικό εξοπλισμό και τεράστια παραγωγική δυναμικότητα. Από αυτή τη δυναμικότητα μόλις το 20% αξιοποιείται σήμερα. Και παρά το εκδηλωμένο ενδιαφέρον μεγάλων ξένων ομίλων να δώσουν φασόν στη «Φειδάς» μεγάλες παραγγελίες τους, η εταιρεία αδυνατεί να ανταποκριθεί τιμολογιακά. Να παράγει δηλαδή χωρίς να χάνει λεφτά. Γιατί; Γιατί δεν μπορεί να προμηθευτεί σε ανταγωνιστικό κόστος πρώτες ύλες.
Ομως η κυρία Μίνα είναι αγωνίστρια. Θέλει το 2018 μαζί με την 100ή επέτειο της εταιρείας της να γιορτάσει και την ανάσταση των οικονομικών της μεγεθών και, γιατί όχι, ολόκληρου του ελληνικού κλάδου της υποδηματοποιίας. Αλλωστε, η Φειδάς καλύπτει περί το 30% της ελληνικής παραγωγής υποδημάτων, με τους ανταγωνιστές να έπονται με πολύ μικρότερα μερίδια. Γίνεται; Οι τράπεζες φαίνεται να το πιστεύουν. Γι’ αυτό και συμφώνησαν στο σχέδιο αναδιάρθρωσης της εταιρείας. Η Συμφωνία Εξυγίανσης με τις τέσσερις ελληνικές συστημικές τράπεζες υπογράφτηκε αυτό το καλοκαίρι και στις 25 Οκτωβρίου έχει προγραμματιστεί να συζητηθεί η επικύρωσή της από το Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών στο πλαίσιο της διαδικασίας εξυγίανσης, με βάση το άρθρο 106β του πτωχευτικού κώδικα, που έχει ξεκινήσει η εταιρεία.Οι συμβαλλόμενοι πιστωτές συμφώνησαν στη χορήγηση νέας χρηματοδότησης ύψους 1,7 εκατ. ευρώ, ενώ το σχέδιο προβλέπει μακροπρόθεσμη αποπληρωμή του συνόλου των τραπεζικών δανείων της τάξης των 22 εκατ. όπως και όλων των απαιτήσεων των συναινούντων πιστωτών και βέβαια των εργαζομένων.
«Κλειδί» το κόστος
Σύμφωνα με τον οικονομολόγο δρα Αλέξανδρο Παπαρσένο, που έχει συγκροτήσει σε συνεργασία με την εταιρεία το σχέδιο αναδιάρθρωσης, το σύνολο των υποχρεώσεων της «Φειδάς» είναι της τάξης των 30 εκατομμυρίων ευρώ. Η εταιρεία πραγματοποίησε πέρυσι πωλήσεις της τάξης των 9 εκατομμυρίων ευρώ και τα λειτουργικά της κέρδη (EBITDA) είναι της τάξης των 500 χιλιάδων ευρώ. «Η υποδηματοποιία δουλεύει ήδη πάνω από το νεκρό σημείο μεταξύ κέρδους και ζημίας σε λειτουργικό επίπεδο και παράγει περίπου 400 χιλιάδες ζευγάρια παπούτσια, ενώ η δυναμικότητα παραγωγής της είναι στα επίπεδα των 2 εκατομμυρίων ζευγαριών. Στόχος είναι να μειωθεί το κόστος ανά ζευγάρι από τα 24 ευρώ περίπου κοντά στα 20 ή και χαμηλότερα μέσω της μείωσης του κόστους προμηθειών πρώτων υλών, κάτι που είναι εφικτό εφόσον χρηματοδοτηθεί επαρκώς, όπως προβλέψει το σχέδιο, η εταιρεία». Με ένα τέτοιο κόστος η «Φειδάς», που είναι γνωστή στην Ελλάδα με την εμπορική επωνυμία boxer, θα είναι σε θέση να αναλάβει σημαντικές υπεργολαβίες από ξένες εμπορικές εταιρείες και να ενισχύσει σημαντικά τις εξαγωγές της. Παράλληλα, με νέα προϊόντα, σύγχρονο σχεδιασμό και κυρίως καλύτερο marketing και στόχευση ευελπιστεί να τονώσει τις πωλήσεις της και στην εγχώρια αγορά. Διότι το να παράγει μόνον καφέ και μαύρα δερμάτινα παπούτσια με βασικό κοινό τούς άνδρες άνω των 40 ετών είναι συνταγή που δεν περπατάει άλλο, λένε στην αγορά.
Ο στόχος του 2029
Απώτατη επιδίωξη του σχεδίου αναδιάρθρωσης είναι το 2029 να επιστρέψει σε επίπεδα παραγωγής του 2009. Να γυρίσει, δηλαδή, στα προ πολλών ετών υψηλά, όταν κατασκεύαζε ένα εκατομμύριο ζευγάρια το έτος. Και πολύ πριν από αυτό να έχει επαναφέρει τα λειτουργικά κέρδη από τα τρέχοντα επίπεδα του μισού εκατομμυρίου στα 5 εκατομμύρια ευρώ περίπου, ώστε να μπορεί να εξυπηρετεί εύρυθμα τις υποχρεώσεις της προς πιστωτές και προμηθευτές και παράλληλα να αναπτύσσεται. Εφόσον το δικαστήριο επικύρωσε τη συμφωνία, η πρώτη εκταμίευση αναμένεται στα τέλη του έτους.
Η «Φειδάς» είναι μια κλασική περίπτωση ελληνικής μεταποιητικής επιχείρησης που μπορεί να αλλάξει σελίδα και να ξεφύγει από την κρίση, δημιουργώντας παράλληλα θέσεις απασχόλησης. Ενα στοίχημα που πρέπει να κερδηθεί και από τη «Φειδάς» και από πολλές ακόμα ελληνικές εταιρείες για να μπορέσει να στηριχθεί η ελληνική οικονομία στα πόδια της. Ομως, όπως προκύπτει και από τη συμφωνία με τους πιστωτές, απαιτούνται και η ενίσχυση της εξωστρέφειας και ο εκσυγχρονισμός της με νέα οργανωτική δομή και κατάλληλη στελέχωση. Μόνον έτσι η οικογενειακή επιχείρηση της Μίνας Φειδά - Νταή και των γιων της, που ιδρύθηκε από τον παππού της Ιωάννη Φειδά το 1919 στην Καλαμάτα, θα μπορέσει να ατενίσει τον δεύτερο αιώνα ζωής της με αισιοδοξία, εκτιμούν οι πιστωτές. Και μαζί θα φανεί και κατά πόσο η ελληνική μεταποίηση μπορεί να αναστηθεί, να μην χαθεί κάθε δεύτερη ευκαιρία που προσφέρεται.
Δεν πουλάμε ούτε φθηνά ούτε επώνυμα παπούτσια
Πριν από μερικά χρόνια η Πορτογαλία δεν υπήρχε στον παγκόσμιο χάρτη της παραγωγής και εξαγωγής δερμάτινων υποδημάτων. Το 2016, έπειτα από ένα πενταετές αναπτυξιακό πλάνο που υλοποίησε το πορτογαλικό Δημόσιο, οι εξαγωγές της διαμορφώθηκαν στο 1,92 δισ. ευρώ. Αυτά την ώρα που η κάποτε κραταιά ελληνική υποδηματοποιία κατάφερε εξαγωγές μόλις 110 εκατ. ευρώ. Και από αυτές μεγάλο μέρος αφορούν διακίνηση ελληνικών προϊόντων από και προς Κύπρο και Βουλγαρία, εξηγούν πηγές της αγοράς. Κάτι που σημαίνει πως οι πραγματικές εξαγωγές ενδέχεται να είναι έως και 30% χαμηλότερες, προσθέτουν. Το τεράστιο έλλειμμα ανταγωνιστικότητας είναι προφανές. Δεν είναι όμως το μισθολογικό κόστος αυτό που την πλήττει. Ο μέσος ετήσιος μισθός (κόστος για την επιχείρηση) σε μια μεγάλη υποδηματοποιία στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας ήταν της τάξης των 35-40 χιλιάδων ευρώ. Σήμερα αυτό έχει πέσει κοντά στις 20 χιλιάδες. Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο με τα χρηματοοικονομικά κόστη, τα ενεργειακά κόστη και τις φορολογικές και άλλες επιβαρύνσεις.Αυτά έχουν όλα αυξηθεί. Ετσι παρά το γεγονός πως υπάρχει μεγάλη τεχνογνωσία και ταλέντο στον χώρο, αν και αυτή απειλείται εξαιτίας της κρίσης και της απουσίας σχετικών σχολών στη χώρα για να βγει η νέα γενιά τεχνιτών, ο κλάδος, απουσία και κεφαλαίων κίνησης, δείχνει καταδικασμένος στην παρακμή. Ή όχι; Ο πρόεδρος του Ελληνικού Συνδέσμου Επιχειρήσεων Βιοτεχνών Βιομηχάνων Υποδημάτων και Εξαγωγέων, Μελέτης Καραμπίνης, δεν συμφωνεί και είναι αισιόδοξος. Μιλάει για αναξιοποίητο δυναμικό, που με το κατάλληλο σχέδιο και στήριξη από την πολιτεία και την Ευρώπη θα μπορούσε να παράγει σημαντική αξία. Αλλωστε και μόνον η εγχώρια αγορά, παρά την κρίση, δεν είναι διόλου ευκαταφρόνητη. Υπολογίζεται σε αξία κοντά στα 800 εκατομμύρια ευρώ περίπου. Αλλά από αυτά τα 800 εκατομμύρια τα 520 είναι εισαγωγές. Κίνα, Βέλγιο, Ιταλία, Ισπανία, Κάτω Χώρες, Γερμανία, Γαλλία, Βιετνάμ και Ηνωμένο Βασίλειο πουλάνε στην Ελλάδα παπούτσια αξίας περί τα 450 εκατομμύρια ευρώ, σύμφωνα με στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής.
Και μεταξύ αυτών των χωρών βρίσκεται και το βασικό πρόβλημα. Οι ελληνικές επιχειρήσεις απέτυχαν ουσιαστικά να πουλήσουν είτε πολύ φθηνό και ανθεκτικό παπούτσι είτε υψηλής ποιότητας και σχεδίασης επώνυμο προϊόν στα ανώτερα εισοδηματικά κλιμάκια των καταναλωτών. Στην πρώτη κατηγορία είχαν απέναντι τους τους Κινέζους και στη δεύτερη του Ιταλούς και τους Ισπανούς. Με την υπερκατανάλωση της εγχώριας αγοράς κατά τη δεκαετία του ’90 και του 2000 να στηρίζει τις πωλήσεις και τα κέρδη αδιακρίτως, δεν υπήρξε ούτε σε κρατικό, ούτε σε κλαδικό, ούτε σε επιχειρηματικό επίπεδο σοβαρός σχεδιασμός για να αντιμετωπιστούν οι νέες διεθνείς ισορροπίες που διαμόρφωναν οι Ασιάτες. Οι τελευταίοι μπορούσαν να πουλήσουν με κόστος ελάχιστα ευρώ, όχι πάνω από πέντε το ζευγάρι, όταν στην Ελλάδα η παραγωγή με κόστη κάτω από τα 20 ευρώ ήταν αδιανόητη. Εχει σήμερα άραγε ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα; Ο Μ. Καραμπίνης πιστεύει πως ναι, αλλά απαιτείται και εξεύρεση χρηματοδοτήσεων με ανταγωνιστικό κόστος – κάτι που δεν είναι ακόμα ορατό. Ποια είναι τα πλεονεκτήματα; «Καθετοποίηση της αλυσίδας από την πρώτη ύλη (δέρμα) έως το τελικό προϊόν, εύρος παραγωγικών δυνατοτήτων και δυνατότητα παραγωγής σύνθετων, εξειδικευμένων και έντονα διαφοροποιημένων προϊόντων, πολύ γρήγορη ανταπόκριση λόγω της οργάνωσης του «δικτύου» του κλάδου αλλά και της γεωγραφικής θέσης της χώρας, καλή αναλογία στη σχέση ποιότητας - τιμής, δυνατότητα ανάληψης παραγγελιών ανεξαρτήτως ποσοτήτων λόγω των δυνατοτήτων του κλάδου και θετική ακόμα εικόνα για τα ελληνικής κατασκευής υποδήματα στην εγχώρια και διεθνή αγορά», εξηγεί στην «Κ». Τι εκτιμά ο Σύνδεσμος πως απαιτείται για να επανέλθει ο κλάδος σε αναπτυξιακή δυναμική; Εξασφάλιση χαμηλότοκων δανείων (euribor+1%) μεσομακροπρόθεσμου χαρακτήρα, με δημόσια εγγύηση και περίοδο χάριτος 2 ετών με πλαφόν 400 χιλιάδες, χρηματοδότηση βραχυπρόθεσμου χαρακτήρα, για επιτάχυνση δραστηριοτήτων 6 έως 12 μηνών που αφορούν δραστηριότητες σχεδιασμού, προβολής, marketing και οργάνωσης διανομής, ασφάλιση εμπορικών επισφαλειών και προχρηματοδότηση για αγορά πρώτων υλών για υλοποίηση παραγγελιών εσωτερικού και εξωτερικού.
Η παραγωγή έχει μειωθεί κατά 62% από το 2010
Οι Γερμανοί και οι Αυστριακοί γνωρίζουν πως στην Ελλάδα μπορούν να παραγγείλουν την κατασκευή δερμάτινων υποδημάτων ποιότητας με κόστος πέριξ των 20 ευρώ το ζευγάρι και να τα πουλήσουν με το εμπορικό τους σήμα σε τρίτες αγορές προς 100 ευρώ το ζευγάρι.
Ομως άλλες χώρες όπως η Πορτογαλία μπορούν να το κάνουν αυτό για λογαριασμό των τρίτων με κόστος 15 ή 16 ευρώ, εξηγούν στην «Κ» παράγοντες της αγοράς.** Αν μπορέσει το ελληνικό κόστος να πέσει κάτω από τα 20 ευρώ, τότε υπάρχουν πολλές παραγγελίες που μπορούν να εξασφαλίσουν όσα εργοστάσια έχουν μείνει στη χώρα.** Ξένες εταιρείες έχουν εξετάσει, λοιπόν, τη δυνατότητα κατασκευής εδώ μέρους της παραγωγής τους. Κάποιοι ξένοι όμιλοι έχουν ενδιαφερθεί και για την εξαγορά τους. Αλλά οι μεγάλες υποχρεώσεις των ελληνικών εταιρειών μεταφράζονται σε πολύ χαμηλά τιμήματα από την πλευρά των αγοραστών. Η προσπάθεια έτσι επικεντρώνεται προσώρας στην ανάταξη των ισολογισμών και τη μείωση του κόστους παραγωγής, ώστε εφόσον ανακάμψουν οι επιχειρήσεις να συζητήσουν με δυνητικούς στρατηγικούς επενδυτές. Σύμφωνα με καλά πληροφορημένες πηγές, τα τελευταία λίγα χρόνια έγιναν πολλά ραντεβού με ξένους που ενδιαφέρονταν είτε να υπογράψουν μεγάλες παραγγελίες με πολυετή συμβόλαια είτε και να εξαγοράσουν μονάδες. Και θεωρείται πιθανόν μεσοπρόθεσμα κάποιες από αυτές τις συμφωνίες να κλείσουν. Για την ώρα, όμως, το αναξιοποίητο δυναμικό της ελληνικής υποδηματοποιίας παραμένει τεράστιο. Σύμφωνα με τον επιμέρους δείκτη για τα δέρματα και τα είδη υπόδησης της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής (Μηνιαία εξέλιξη Αναθεωρημένου Δείκτη Κύκλου Εργασιών στη Βιομηχανία), το πρώτο εξάμηνο του 2017 η παραγωγή ήταν 62% χαμηλότερη από ό,τι το 2010.
Έντυπη έκδοση, Η Καθημερινή, 17/9/2017
-
Η Froneri Hellas κλείνει το μεγαλύτερο εργοστάσιο παγωτού στην Ελλάδα
Λουκέτο στο εργοστάσιο που έχει στον Ταύρο βάζει η εταιρεία Froneri Hellas. Όπως αναφέρει η διοίκηση της εταιρείας (η οποία αποτελεί κοινοπραξία της Nestlé και της R&R), στην απόφαση αυτή οδηγούν οι επικρατούσες δυσμενείς συνθήκες στην αγορά σε συνδυασμό με το γενικότερο οικονομικό περιβάλλον.
**Σημειώνεται ότι πρόκειται για το μεγαλύτερο εργοστάσιο παραγωγής παγωτού στην Ελλάδα το οποίο είχε εξαγοράσει η Nestle από την Δέλτα Παγωτού. **
Σύμφωνα με την ίδια ανακοίνωση στο εργοστάσιο απασχολούνται 102 εργαζόμενοι στους οποίους, σύμφωνα με την ίδια ανακοίνωση, η εταιρεία θα προσφέρει 'σημαντική οικονομική υποστήριξη μέσω ενός ιδιαίτερα ελκυστικού προγράμματος συναινετικών αποχωρήσεων'.
Ταυτόχρονα αναφέρεται ότι 'η Εταιρία θα παρέχει ιδιωτική ασφαλιστική ιατροφαρμακευτική κάλυψη για τους αποχωρούντες και τις οικογένειές τους όπως ισχύει μέχρι σήμερα και για περίοδο δύο ετών. Επίσης θα προσφέρει υπηρεσίες επαγγελματικής επανατοποθέτησης στην αγορά, για όσους το επιθυμούν'.
Υπενθυμίζεται ότι στην ανακοίνωση των αποτελεσμάτων της το Σεπτέμβριο η Nestle ανέφερε πως: 'Σημαντικό γεγονός κατά τη χρήση του 2016 ήταν η μεταφορά της δραστηριότητας του παγωτού στη νέα εταιρεία Froneri.
Η μεταφορά επηρέασε σημαντικά τις οικονομικές καταστάσεις του 2016, καθώς σε αυτές περιλαμβάνεται η διαγραφή της υπεραξίας για τη δραστηριότητα του παγωτού από το 2006 έως το 2011, όταν η δραστηριότητα συγχωνεύθηκε με την Nestlé Ελλάς. Έτσι, οι συνολικές ζημίες των προηγούμενων περιόδων για τη δραστηριότητα του παγωτού ανέρχονται στα 87,7 εκ. ευρώ'.
Αναλυτικά, η ανακοίνωση της Froneri Hellas έχει ως εξής:
Η ελληνική αγορά παγωτού είναι και θα συνεχίσει να αποτελεί προτεραιότητα για τη FRONERI HELLAS. Σταθερός στρατηγικός στόχος της Εταιρίας είναι η προσφορά στον καταναλωτή άριστης ποιότητας παγωτού και καινοτόμων προϊόντων σε προσιτές τιμές.
Για να συνεχίσει να επιτυγχάνει το στόχο αυτό και ταυτόχρονα να επανέλθει σε πορεία βιωσιμότητας και ανάπτυξης, η Εταιρία προχωρά σε αναγκαίες αλλαγές στη λειτουργική και οργανωτική δομή της. Αλλαγές που θα της επιτρέψουν να είναι βιώσιμη, ελέγχοντας τα κόστη της και αναβαθμίζοντας την εφοδιαστική αλυσίδα προς τον καταναλωτή ώστε να είναι ανταγωνιστική στην Ελλάδα. Με τη νέα λειτουργική δομή η Εταιρία δημιουργεί ένα πιο ευέλικτο επιχειρηματικό σχήμα και εστιάζει:
• στην εμπορική της λειτουργία για την καλύτερη εξυπηρέτηση της αγοράς
• στη διατήρηση ισχυρής και άρτια εκπαιδευμένης ομάδας πωλήσεων, η οποία θα αντεπεξέρχεται ακόμα πιο αποτελεσματικά στις συνεχώς μεταβαλλόμενες ανάγκες της αγοράς
• στη βέλτιστη οργάνωσή της ώστε να μπορεί να αξιοποιήσει αποτελεσματικότερα τις ευκαιρίες που θα παρουσιαστούν στην ελληνική αγορά παγωτού στο άμεσο και στο απώτερο μέλλον.
Πιο συγκεκριμένα και λαμβάνοντας υπ’ όψιν ότι η FRONERI HELLAS είναι ζημιογόνος, η Εταιρία διακόπτει την λειτουργία του εργοστασίου της στον Ταύρο και επαναπροσδιορίζει την οργάνωσή της. Στην απόφαση αυτή οδηγούν επίσης, οι επικρατούσες δυσμενείς συνθήκες στην αγορά σε συνδυασμό με το γενικότερο οικονομικό περιβάλλον.
Οι αλλαγές που θα υλοποιηθούν θα επηρεάσουν 102 συναδέλφους. Η Εταιρία αναγνωρίζοντας την προσφορά και την αφοσίωση των ανθρώπων της, έχει φροντίσει με απόλυτη διαφάνεια, ειλικρίνεια και ευαισθησία να τους στηρίξει. Προσφέρεται σημαντική οικονομική υποστήριξη μέσω ενός ιδιαίτερα ελκυστικού προγράμματος συναινετικών αποχωρήσεων. Ταυτόχρονα η Εταιρία θα παρέχει ιδιωτική ασφαλιστική ιατροφαρμακευτική κάλυψη για τους αποχωρούντες και τις οικογένειές τους όπως ισχύει μέχρι σήμερα και για περίοδο δύο ετών. Επίσης θα προσφέρει υπηρεσίες επαγγελματικής επανατοποθέτησης στην αγορά, για όσους το επιθυμούν.
Τέλος, επισημαίνεται ότι η ελληνική αγορά θα συνεχίσει να τροφοδοτείται απρόσκοπτα με τα προϊόντα της FRONERI HELLAS.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η ΚΡΙ ΚΡΙ είχε ξεπεράσει τη Nestle στη δεύτερη θέση της αγοράς παγωτού ενώ και η ΕΒΓΑ είχε μεγάλη άνοδο πωλήσεων.
-
Πώς και γιατί «αλλάζει πρόσωπο» η ελληνική βιομηχανία
Σε φάση ριζικής αναδιάρθρωσης η εγχώρια μεταποίηση. Πώς ερμηνεύεται η ανάκαμψη της τελευταίας τριετίας. Οι μεγάλες δυνατότητες, οι σοβαρές προκλήσεις και το ζητούμενο της προσέλκυσης υψηλών επενδύσεων.
Σε ριζική αναδιάρθρωση της εγχώριας βιομηχανίας οδηγεί η πολυετής οικονομική κρίση, καθώς σε μια περίοδο όπου δεκάδες μονάδες αναγκάστηκαν να βάλουν λουκέτο, η ελληνική μεταποίηση παρουσιάζει αθροιστικά ανάκαμψη για τρίτη συνεχόμενη χρονιά.
Ειδικότερα, πλήθος δημοσιευμάτων έχει αναφερθεί κατά τα τελευταία χρόνια σε βιομηχανικές μονάδες που αναγκάστηκαν να διακόψουν τη λειτουργία τους. Μόλις πρόσφατα είχαμε το εργοστάσιο παγωτού της Froneri ή την πρόθεση της ΕΛΑΪΣ να εκποιήσει μάρκες ελαιολάδων της.
Επιπλέον, ενδεικτικά παραδείγματα «λουκέτων» είναι το ένα εκ των δύο εργοστασίων της ΒΙΣ, η συρματουργία του Λεβεντέρη, η PepsiCo στα Οινόφυτα, η Softex, η Ιμάς, η Χαρτοποιία Θράκης, η Neoset, η Nutriart, η Shelman, η Καπνοβιομηχανία Γεωργιάδη, καθώς και χαλυβουργικές μονάδες.
Πέραν αυτών, βλέπουμε την Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης να προσπαθεί να επιβιώσει, κατάσταση στην οποία βρίσκονται και δεκάδες άλλες βιομηχανίες και βιοτεχνίες σε ολόκληρη τη χώρα.
Και φυσικά, πλήθος παραγωγικών επιχειρήσεων είτε αναδιάρθρωσαν τον δανεισμό τους (π.χ. Ακρίτας, Μπουτάρης), είτε βρίσκονται σε σχετική διαδικασία για να το πράξουν (π.χ. Sato, Βαράγκης), προκειμένου να πάρουν ανάσες ρευστότητας και να σχεδιάσουν την ανάκαμψή τους. Η μεγαλύτερη κλωστοϋφαντουργία της χώρας (Επίλεκτος ΕΠΙΛΚ -9,67%) προσέφυγε πρόσφατα στο Πρωτοδικείο με τη σύμφωνη γνώμη των τραπεζών, προκειμένου να επιμηκύνει τις υποχρεώσεις της.
Ο ρόλος των τραπεζών σε ό,τι αφορά στις υπερδανεισμένες παραγωγικές επιχειρήσεις αναμένεται πολύ σημαντικός, με χαρακτηριστική περίπτωση να είναι το πωλητήριο των δύο μεγαλύτερων ιχθυοκαλλιεργητικών ομίλων της χώρας (Νηρέας, Σελόντα). Εκεί, οι υποψήφιοι αγοραστές καλούνται όχι μόνο να καταβάλουν τιμήματα στους πωλητές (τράπεζες), αλλά και να υλοποιήσουν παραγωγικές επενδύσεις προκειμένου να ενισχύσουν την ανταγωνιστικότητα των δύο αυτών σημαντικών ομίλων.
Την ίδια περίοδο ωστόσο, η βιομηχανική παραγωγή ανακάμπτει, έστω και με αργούς ρυθμούς.
Συγκεκριμένα, η μεταποίηση αυξήθηκε κατά 1,8% το 2015, κατά 4% πέρυσι και κατά 3,8% μέσα στο πρώτο φετινό επτάμηνο, με αρωγούς τις υψηλότερες εξαγωγές και την ανοδική πορεία του εισερχόμενου τουρισμού.
«Η μεταποιητική παραγωγή αυξήθηκε το πρώτο επτάμηνο του 2017 κατά 3,8% σε ετήσια βάση, διατηρώντας τη δυναμική που είχε αποκτηθεί το περασμένο έτος. Η ανωτέρω επίδοση στηρίχτηκε κατά κύριο λόγο στη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων μεγάλου και μεσαίου μεγέθους, οι οποίες ενίσχυσαν την εξαγωγική τους δραστηριότητα», αναφέρει το πρόσφατο Οικονομικό Δελτίο της Alpha Βank.
Για να επιτευχθεί όμως κάτι τέτοιο, χρειάστηκαν πολύ μεγάλες παρεμβάσεις από την πλευρά των ελληνικών εταιρειών. Ο όμιλος Viohalco, για παράδειγμα, έπρεπε σε μεγάλο βαθμό, αφενός, να στραφεί προς προϊόντα υψηλότερης προστιθέμενης αξίας και αφετέρου, να «στρίψει» από την οικοδομική δραστηριότητα προς τη βιομηχανία. Έτσι, για να έρθουν τα πολύ καλά φετινά αποτελέσματα (βλέπε οικονομικά στοιχεία πρώτου εξαμήνου) απαιτήθηκαν πολύς χρόνος και μεγάλες επενδύσεις.
Γενικότερα, οι πλείστες παραγωγικές εταιρείες είδαν την εγχώρια ζήτηση να περιορίζεται δραστικά και τον κίνδυνο επισφαλειών να διογκώνεται, με αποτέλεσμα να αποφασίσουν να αναπληρώσουν το χαμένο έδαφος μέσω των εξαγωγών.
Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι αυτά των τσιμεντοβιομηχανιών (ΤΙΤΑΝ, ΑΓΕΤ Ηρακλής), των διυλιστηρίων (π.χ. η Motor Oil περιόρισε τις εγχώριες πωλήσεις της μόνο στις θυγατρικές της εμπορικές εταιρείες), των μονάδων παραγωγής καλωδίων, των καπνοβιομηχανιών, της εξόρυξης-επεξεργασίας μαρμάρων, των εταιρειών έλασης αλουμινίου, αλλά και πολλών κατηγοριών τροφίμων.
Η στροφή αυτή όμως πολύ συχνά δεν έγινε αναίμακτα για τους εργαζόμενους: «Κακά τα ψέματα, πολλές επιχειρήσεις αναγκάστηκαν να περικόψουν τις αποδοχές των εργαζομένων τους και των στελεχών τους, προκειμένου να καταστούν ανταγωνιστικές στο εξωτερικό.
Υποχρεώθηκαν -σε αρχικό τουλάχιστον στάδιο- να πουλήσουν σε τιμές κόστους, προκειμένου να διατηρήσουν την παραγωγή τους πάνω από το break even ή ακόμη και για να βελτιώσουν τη ρευστότητά τους, αφού η περίοδος πίστωσης στις εκτός Ελλάδας πωλήσεις είναι μικρότερη» δηλώνει στο Euro2day.gr βιομήχανος από τη Βόρεια Ελλάδα.
Επίσης, το γεγονός ότι η βιομηχανική παραγωγή ανεβαίνει, δεν σημαίνει ότι πολλές ελληνικές επιχειρήσεις δεν αντιμετωπίζουν προβλήματα ρευστότητας και βιωσιμότητας, καθώς πλήττονται από το υψηλό ενεργειακό κόστος και τις μεγάλες εργοδοτικές εισφορές. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του κλωστοϋφαντουργικού κλάδου, για τον οποίο το Οικονομικό Δελτίο της Αlpha Bank αναφέρει:
«Σε επίπεδο υποκλάδων της μεταποίησης το 2015, την καλύτερη εξαγωγική επίδοση είχε ο κλάδος της κλωστοϋφαντουργίας, ο οποίος μετά τη σημαντική συρρίκνωση που υπέστη από το 2005, κυρίως λόγω του ανταγωνισμού από την Κίνα, κατάφερε να διοχετεύσει την παραγωγή του προς τις ξένες αγορές με διαφοροποιημένα προϊόντα και να ενισχύσει τον εξωστρεφή προσανατολισμό του». Και μπορεί οι εξαγωγές του κλωστοϋφαντουργικού κλάδου να αυξήθηκαν περαιτέρω κατά τη διετία 2016-2017, ωστόσο οι πλείστες εταιρείες αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα».
Επιπρόσθετα, υψηλόβαθμα στελέχη εισηγμένων παραγωγικών εταιρειών δηλώνουν στο Euro2day.gr ότι «οι εξαγωγές είναι πολύ χρήσιμες, αλλά είναι λάθος να πιστεύει κάποιος ότι από μόνες τους μπορούν να δώσουν τη λύση στην ελληνική βιομηχανία και την οικονομία γενικότερα. Δεν είναι καθόλου εύκολο να εξάγεις, αν προηγουμένως δεν πραγματοποιείς ένα σημαντικό ποσοστό των πωλήσεών σου στην εγχώρια αγορά. Είναι ιδιαίτερα δύσκολο να ανταγωνιζόμαστε τα ξένα μεγαθήρια στις αγορές τους, όταν επιβαρυνόμαστε με υψηλά κόστη μεταφοράς, με βαρύτατους φόρους και με δυσβάσταχτα επιτόκια.
Η λύση βρίσκεται στην προσέλκυση μεγάλων επενδύσεων στην Ελλάδα, εξέλιξη που θα δώσει δουλειές και στην εγχώρια βιομηχανία. Χρειαζόμαστε μεγάλα projects όπως για παράδειγμα αυτό του Ελληνικού, αλλά και πολλά μικρότερα. Ήδη, οι όποιες επενδύσεις κατευθύνονται στον τουρισμό έχουν επηρεάσει ανοδικά τον όγκο των οικονομικών αδειών, με αποτέλεσμα να αναμένεται κάποια τόνωση της σχετικής δραστηριότητας. Η βελτίωση όμως θα είναι αναιμική, καθώς ο τουρισμός δεν μπορεί από μόνος του να σώσει την οικονομία».
Στέφανος Kοτζαμάνης
kotzamanis@euro2day.grhttp://www.euro2day.gr/news/economy/article/1570147/allazei-prosopo-h-ellhnikh-viomhhania-.html
Ελληνικές Εταιρίες παραγωγής-κατασκευής διαφορων προιόντων.
